Een echte fan van ODD

Delft – Tijdens een receptie van een uitgeverij ter gelegenheid van Kerstmis ontmoette ik vorige week Willemijn weer. Ik had haar al wel eens eerder ontmoet tijdens een literaire avond in de bibliotheek. Wil is 26 jaar en gehuwd met Peter. Een leuk stel. Wil is niet alleen dol op lezen, ze zit ook graag achter de computer. Ook daar leest ze veel. Ze is dol op dagboeken en andere dagelijkse verslagen. Wil leest ook graag ODD. Dat vertelde ze me die keer in de bibliotheek. Toen ze me nu op de receptie ontwaarde, werd ze heel enthousiast. ”Wat ben ik blij dat ik je zie”, riep ze. Ze greep me bij m’n arm en trok me een kamertje in bij de afdeling jeugd. In de kamer stond rekken met jeugd- en kinderboeken. Ze trok me achter een rek en zei: ”ik vind jouw ODD zo leuk.” Ik begreep niet goed waarom ik voor dit compliment een aparte ruimte moest worden ingetrokken, maar glimlachte toch maar en zei: ”Dat is leuk om te horen Willemijn”. Ze knikte enthousiast. Wil maakte haar tas open en haalde er een buitensporige maat tekenpen uit te voorschijn. Ik had geen idee wat er ging gebeuren. ”Ik heb een tatoeage van ODD laten maken. Moet je kijken.” Ik verslikte me prompt en hoestte langdurig. Wil ontblootte zich gedeeltelijk en toonde me de tattoo die jullie hierbij aantreffen. Nadat ik van de schrik bekomen was, maakte ik er een foto van met m’n digitale camera. Gelukkig heb ik die altijd bij me. ”Doe je kleding maar weer goed”, ik heb het gezien en vastgelegd. ”Ben je gek”, lachte Willemijn, ”Nu is het jouw beurt. Je moet je naam er onder zetten.” Ze duwde me de opvallende pen in de hand en nam een gemakkelijke houding voor het aanbrengen van de tattoo aan. Ik trok het steriele handschoentje aan dat er bij hoorde en aarzelde. ”Ik heb een nogal onleesbaar handschrift”, wierp ik tegen. ”Dat wordt helemaal niks. Weet je wat ik plaats de tattoo wel op ODD, dan kan iedereen er van genieten”, beloofde ik haar.
Willemijn was erg teleurgesteld dat ik niet wilde meewerken. Enigszins mokkend liep ze met me terug naar de receptie. Corien zag ik me verwonderd aan:”Hoe kom jij aan zo’n rood hoofd?” Ze knikte naar Willemijn en fluisterde nauwelijks hoorbaar, maar wel heel dringend: ”Wie is dat?”
”Kijk maar op ODD en klik op de foto”, antwoordde ik met mijn geheimzinnigste glimlach.