Persil steunt naakte sporters Amsterdam - Waspoederfirma Persil is de nieuwe sponsor van het Britse naturisten pétanque team. Het team neemt deze week in Amsterdam deel aan een internationale sporttoernooi: the International Naturist Pétanque Championships. Het is voor het eerst dat zo’n bekend familiemerk zichzelf verbindt aan een nudisten evenement. Het lijkt het me ook niet zo’n voor de hand liggende keus. Waar kun je bij een sporter zonder kleding de naam van de sponsor kwijt. Persil vond de oplossing. De naakte spelers dragen een Persil sporttasje met daarin sokken, een zweetbandje, een petje en een klein handdoekje. Toch blijft dat wel wat weinig om reclame op te maken. Dus deelt Persil aan de - wellicht ook naakte - bezoekers pakjes met waspoeder uit. In dat waspoeder zit aloë vera. Pat Thompson, de manager van het Britse naturisten pétanque team en tevens voorzitter van de Britse naturistenclub, vindt het allemaal heel logisch: “Juist wij naturisten gaan heel zorgvuldig om met onze huid. Ook al hebben we niet veel te wassen, we gebruiken toch graag een wasmiddel waar aloë vera in is verwerkt. Het is een logische keuze.” Kijk dan weten we dat ook weer. Zijn blote medespelers zijn erg in hun schik met de sponsor. Ze denken nu wel een kans te maken op de pétanque wereldbeker. Andrew Watson, Persil marketing manager, vertelde me: ”Het lijkt misschien wel wat vreemd dat een waspoederfabrikant in zee gaat met mensen, die juist liever geen kleding dragen. Dat zijn toch de laatste mensen waar je aan denkt bij het wassen van kleding. Maar naturisten hebben ook wasmachines. Juist zij willen wanneer ze wel kleding moeten dragen weten dat bij het wassen daarvan een waspoeder werd gebruikt dat hun huid niet irriteert.”

Waar is Els? Almere – Dinsdag bezocht Corien met haar zussen Annefien en Els de eerste dag van de Libelle Zomerweek. Na het succesvolle bezoek van vorig jaar wilden de dames het beslist niet missen. Helaas kon Monique niet mee dit jaar. De drie zussen waren er niet alleen. Duizenden vrouwen uit heel Nederland maakten dezelfde tocht. Overladen met de nieuwste snufjes op keukengebied, huidverzorging, bladen, snoepgoed en andere zaken kwamen de dames aan het eind van de dag weer terug. Op de site van Wehkamp vond ik deze foto van twee zusjes poserend op het strand van Almere. Helaas staat Els er niet bij. Ik vond ook geen aparte foto van de Helmondse zus. Ze was er toch wel? Of was zij halverwege de dag op een terras achtergebleven bij een kopje koffie? Wie zal het zeggen. Mocht je meer willen weten over deze zomerweek neem dan even een kijkje op de site van Libelle.

Nieuwe haring Scheveningen – Het is iets om elk jaar naar uit te kijken: de eerste Hollandsche Nieuwe. Vandaag waren ze weer te proeven. De malse vette haring gleed weer prima naar binnen. Ik was er zeer tevreden over dit jaar. Zeker nu ik onlangs in de krant las dat twee porties vette vis per week er voor zorgen dat je geen hartaanval krijgt. Het is een prima excuus om er nog een paar extra te nemen. Het eerste vaatje haring bracht in Scheveningen €52.000 op. Dat was gelukkig niet te merken in de prijs van het zeebanket dat ik nuttigde.

Keukenkunst in Koudekerk Koudekerk aan de Rijn – Niet alleen de woning van haar grootouders in Delft moest wat worden opgefleurd met een stukje kunst, ook de kamer van haar overgrootvader verdiende een vrolijke noot, vond Nienke. Dus toog de Eindhovense kunstenares opnieuw aan het werk. Zij creëerde speciaal voor haar ‘overopa’ een nieuw kunstwerk. Op het nieuwe werk heeft zij elementen uit haar direct omgeving kunstzinnig tot leven gebracht. Ze heeft het nieuwe werk zelf overhandigd en toegelicht. Je moet natuurlijk wel weten waar de poes zit op de tekening, waar de regen valt en hoe de wolken eruit zien. Dat het werk zeer werd gewaardeerd, bleek wel uit het feit dat haar overgrootvader direct aan oma Corien vroeg om het kunstwerk een prominente plaats te geven. Een plek waar hij het elke dag een paar keer kan bewonderen. Het hangt nu dus in het keukentje, recht tegenover het koffiezetapparaat. Het komt daar tegenover het aanrecht door de bijzonder lichtval ook goed tot zijn recht.

Kunst hoort op straat Helmond – Iedere stad heeft openbare kunst. Niet alleen in de stadsparken tref je beelden aan, ook elders in het stadsbeeld kom je ze tegen. Soms is dat heel verrassend. Zo ontdekte men in Helmond enige tijd geleden dat een beeld in het park rond het kasteel nogal kostbaar was. Het werd rap naar binnen gehaald. Dat is eigenlijk wel heel jammer, want nu zien de voorbijgangers het niet langer. Daar is het toch voor bedoeld: verfraaiing van de stad. Stel dat je een mooi schilderij in de huiskamer hebt. Op een goede dag hoor je dat het heel kostbaar is en word je door de verzekering gedwongen om het in een kluis te bewaren. De hoge prijs heeft het kunstwerk dan eigenlijk waardeloos gemaakt. Het is van kunst veranderd in belegging. Ik heb heel wat foto’s van het kostbare beeld. We maakten er in onze jeugd altijd wel een fotootje van als we er wandelden. We gingen er naast staan of maakten er groepsfoto’s rond. Dat was in de tijd vóór de digitale camera. Het zijn dus allemaal dia’s. Als ik nu een beeld passeer, maak ik maar even een foto. Je weet maar nooit, misschien wordt het straks wel naar binnen gehaald om dat het plotseling een smak geld waard is. Dit beeld staat op de markt. Soms kun je het in alle glorie bewonderen, soms is het weggestopt tussen de marktkramen en aanhangwagens. Toch past het beeld er perfect. Het hoort daar. Kijk er maar eens naar wanneer je het passeert.

De tijd van Degas Den Haag – Dankzij een zeldzame bruikleen uit het Parijse Musée d’Orsay is in het Haags gemeentemuseum de tentoonstelling De tijd van Degas te zien. Het leek Corien en mij gisteren een mooie besteding van een regenachtige zondagmiddag. We waren niet de enige. Met ons waren nog enkele honderden liefhebbers van de impressionisten naar de tentoonstelling gekomen. Het was dan ook zeer de moeite waard. Rondom een aantal schilderijen van Edgar Degas, waaronder het beroemde portret van de familie Bellelli, was het werk te zien van impressionisten als Renoir, Monet en Manet. Er waren ook doeken van de volgende generatie: Gauguin, Bonnard en Valloton. De tijd van Degas geeft dan ook een prachtig beeld van de diversiteit van de Parijse kunstwereld uit de negentiende eeuw. Bij binnenkomst staat de wens van Degas ”ik zou beroemd willen zijn en onbekend.” levensgroot op de muur. Iedereen denkt bij Degas natuurlijk meteen aan zijn schilderijen en sculpturen van balletdanseressen. Om die gedachte nog meer te onderstrepen was er in de hal op de eerste etage van het museum een balletuitvoering van zeven jonge dansers en danseressen van de vakopleiding van het koninklijk Conservatorium in Den Haag. De danseressen droegen de pakjes zoals we die kennen van de schilderijen. Degas was een vurig bewonderaar van de Parijse opera die hij trouw bezocht. Hij liet zich daar inspireren. Corien kijkt hier naar het portret van de fagottist Désiré Dihau in Het orkest van de Opéra. De balletdanseressen op het podium zijn bijzaak. Zij dienen slechts als decoratieve lijst voor het schilderij. Toch is het de eerste keer dat Degas danseressen op het doek vastlegt. De opvallende uitsnede van het doek is typisch voor Degas, die in zijn portretten steeds weer zocht naar nieuwe, uitdagende composities. Het doek is bekend geworden onder de naam Het orkest van de Opéra. Het is een portret, een groepsportret maar ook een weergave van een orkest in vol ornaat. Degas liet de grenzen tussen de verschillende genres vallen en veroorzaakte daarmee een nieuwe doorbraak in 'het portret'. Maar ook zijn fascinatie voor beweging zorgde voor prachtige schilderijen en indrukwekkende sculpturen. Mocht je in de buurt zijn: de tentoonstelling loopt nog tot 14 juli. Of kijk anders eens op de site van het Haags gemeentemuseum.

Voor het eerst Mamma Saskia schrijft Eindhoven - Vanavond slaapt onze grote meid voor het eerst in haar grote bed in de grote kamer. Tenminste, misschien gaat ze slapen. Ze ligt er nu (kwart over acht) wel in, maar moet natuurlijk nog alles benoemen wat er te zien is. Nienke is in ieder geval heel trots op haar kamer. Hij is bijna helemaal klaar. Er moeten nog wat dingen aan de muur en de kasten moeten nog worden ingeruimd. Morgen verhuizen we de kleren en richten we de speelgoed/boekenkast in. Spannend hoor!

We zingen niet en we voetballen niet Talinn – Ik vond het stukken minder nu Nederland niet mee mocht doen. We ontbraken op het Eurovisie Songfestival, zoals we straks ook al zullen ontbreken op het Wereldkampioenschap Voetballen. Geen oranjegevoel dit jaar, geen oranje geverfde gevels, geen oranje pakken en petten. Het wordt een saaie zomer. Ik heb dan ook niet gekeken gisteravond naar zangeres Marija Naumoya uit Letland. Zij won in de Estlandse hoofdstad Talinn met het nummer ‘I Wanna’. Het is allemaal de schuld van de Nederlandse zangeres Michelle. Zij stelde de natie vorig jaar diep teleur toen zij op een gedeelte achttiende plaats eindigde. Het zal wel niet zo geweldig lied zijn geweest, want ik kan het me niet eens herinneren. Trouwens ik zou ook niet meer weten hoe Michelle er uit zag. Zo gaat dat met verliezers. Sorry Michelle. Volgend jaar zijn we er weer bij. Ik stel voor dat we dan Di-rect maar eens op reis sturen om ons land te vertegenwoordigen.

Het kleed op tournee Helmond - Indien je de ‘Mona Lisa’ wilt bewonderen, zul je toch echt naar Parijs moeten. Wil je een blik werpen op de ‘Nachtwacht’ van onze Nederlandse tovenaar met licht Rembrandt dan zit er niets anders op dan naar Amsterdam te reizen. En wil je oog in oog staand met het standbeeld van Eros dan is een vliegreis naar Londen onvermijdelijk. Soms heb je echter geluk en wordt een kunstwerk door een museum uitgeleend en kun je in je eigen woonomgeving naar een beroemd beeld, schilderij of tapijt kijken. Iedereen herinnert zich de wereldberoemde Vermeertentoonstelling in Den Haag. Kunst op tournee. Onlangs besloot Corien dat ‘het kleed’ ook op tournee ging. Ze liet het door een bekende kunstvervoerder inpakken en zorgde voor een passende verzekering. Het kleed ging onder haar supervisie op tournee door Brabant. Het kleed werd tijdens het verjaardagsfeestje van haar broer Pieter Jan aan de aanwezige familieleden getoond door de nichtjes Anne-Sofie en Denise. Haar zusje Els ontdekte dat er een tekening ontbrak. Zoals bekend mag iedereen die in Delft op bezoek is geweest een signatuur achterlaten op het kleed. Els wist zeker dat Demi, haar mooie gele hond, ooit in Delft bij ons had gelogeerd. Dus tekende zij een pootafdruk van het lieve dier op het kleed. Inmiddels heeft Corien die nu ook geborduurd. Toch beschouwen we het als een uitzondering. Tekenen op het kleed kun je alleen als je ook in Delft bent. Dus als je nog niet bent vereeuwigd op het gastenkleed kom dan naar Delft en maak de omissie in orde.

Nieuwe hit voor Cliff Richard

LONDEN - De Britse poplegende Cliff Richard hoopt opnieuw een 'hit' te gaan scoren. Niet met een plaat, maar met zijn eigen kwaliteitswijn die deze zomer in Engeland op de markt komt. De wijn is gemaakt van de druiven van Cliffs eigen wijngaard in de Portugese Algarve. De wijn zal onder de naam ‘Vida Nova’, Portugees voor 'nieuw leven', in de winkels van Waitrose verschijnen. Er zijn inmiddels 27.000 flessen geproduceerd. De zanger kocht zijn wijngaard acht jaar geleden. Aanvankelijk verbouwde Sir Cliff er slechts dadels en fruit, totdat hij op het idee kwam om wijn te gaan produceren. Portugals bekendste wijnmaker, David Baverstock, werd betrokken bij de productie. Cliff vertelde dat de wijn straks £7.99 per fles kost. De hoofdwijninkoper van Waitrose vertelde bij de presentatie in Londen: “We were offered the wine and as always we will taste and see if a wine offers quality and value. This wine was intriguing because it comes from the Algarve which is not known for quality wine, but this wine does have quality and offers reasonable value.” Sir Cliff heeft nu besloten om opnieuw te investeren in een wijngaard in Portugal. Daar zal dan in 2003 wijn vandaan komen.

De week van Nienke

opgeschreven door haar moeder.

Eindhoven - Het was weer een indrukwekkende week voor onze grote meid. Eerst een weekeind met familiebezoeken bij Opa Frans en Oma Corien en natuurlijk ook bij haar overgrootvader in Koudekerk aan de Rijn. De laatste las ze graag haar boekje voor (zie dit dagboek eerder). Daarna gingen we ook nog naar Oom Pieter, tante Eva en Amal. Deze laatste bleek niet helemaal lekker te zijn, maar het was wel leuk om even met hem te spelen.

Thuisgekomen moest er natuurlijk weer kunstzinnig uitgespat worden en dus kwam het stoepkrijt weer tevoorschijn. Nina was er niet van onder de indruk en ging er gewoon bovenop liggen! Zo'n nieuwe kamer brengt allerlei leuke dingen met zich mee, zoals springen op het nieuwe matras - in je blote billen nog wel! En dan de
volgende dag het bedje uitproberen:"leuk!". Nu wil ze er elke dag inkruipen en dat gaat al heel goed. De stoof van Opa van der Weijden wordt dan uit de kleine kamer gehaald, voor het bed gezet en – hup - daar zit ze in het grote bed. Nog mooier is het nu de gordijnen er hangen en een pyjamazak van de zelfde stof aan het bed gestrikt is.

Wel vijftien keer
Donderdagochtend bezochten we de speel-inloop op de peuterspeelzaal. Voor 70 cent krijgt mamma er een kop koffie en kan ze kletsen met andere moeders (vaders zag ik er niet) en krijgt Nienke er limonade en wat fruit en mag ze spelen en wat maken. Eigenlijk is het ongeveer hetzelfde programma als op een peuterspeelzaaldagdeel, maar dan verkort. Dat kan makkelijk, want de aandachtspan van deze kinderen is ook korter! Nienke vond het prachtig en ging met veel plezier wel 15 keer van de glijbaan. Misschien durft ze nu ook weer van de glijbaan in de buurt?

Derde bedje
Thuisgekomen vond ik haar mijn Nienke niet meer. Ze zal wel erg moe zijn, dacht ik. En jawel, ze sliep van een tot half vijf! Maar ja, ze werd wel badend in het zweet wakker: haar temperatuur was ineens 39,2. En dus kreeg onze meid er een derde bedje bij: het bedje beneden. Daar heeft ze de rest van de dag in geslapen, want verder wilde ze niets. Zelfs het nieuwe boek van Dikkie Dik was eigenlijk te vermoeiend. Gelukkig knapt ze alweer op. Gisteren speelde ze weer aardig en wilde ze niet in het bedje beneden. Maar waarschijnlijk kunnen we Opa Joop niet
bezoeken op zijn verjaardag. Dat is wel jammer.

Apetrots
Nienke heeft nog een ontdekking gedaan. Vorige week zei ze ineens tijdens het eten: "Mamma baby buik!" en daarna: "Kusje geven." En toen kreeg ik een kus op mijn buik. Dat ritueel wordt nu elke dag herhaald. Verder laten we het er maar bij. Je ziet, het komt vanzelf ter sprake en het is heel gewoon. Want die baby hoort in de buik, heus niet dat je daarvoor naar een ander bed moet. Tenminste, dat ziet ze nog niet zo! Maar ze is er apetrots op, ze vertelt het ook aan andere mensen!

Spray moet wereldrecord vernietigen

Huddersfield / Delft – Snurken komt in de beste families voor. Corien kijkt me ’s morgens aan het ontbijt wel eens vanachter haar cornflakes aan met haar (volgens Jim beroemde) ‘withering look’. Dan weet ik al hoe laat het is.
Hoe luid ik snurk weet ik niet, maar ik kom vast niet in aanmerking voor een vermelding in the Guinness Book of Records. Dan moet je namelijk meer dan 102 decibel produceren tijdens je slaap. Dat record staat op naam van de 49-jarige Brit Mike Eden. Snurkdeskundigen (ja ze bestaan echt) hebben het opgemeten en zeggen dat Mike meer geluid produceert dan een opgevoerde motorfiets. Zijn 48-jarige vrouw Janet slaapt - met oordopjes - natuurlijk in de logeerkamer. Inmiddels heeft ze haar luidruchtige echtgenoot laten opnemen in een ‘snoring farm’. Daar werd het volume van zijn snurken vastgesteld.
Mike vertelde nadat hij met het resultaat werd geconfronteerd: “I couldn’t believe it when they recorded me at 102 decibels. Janet had been complaining for years — now I know what she has to put up with.”
Ook echtgenote Janet schrok toen ze het resultaat hoorde: “People laugh about snoring, but it’s a really serious problem in our life. I can believe he broke a world record — but I’m not celebrating.”
De wetenschappers van de snurkboerderij in Huddersfield hebben nu een spray ontwikkeld dat Mike van zijn probleem en wereldrecord moet afhelpen.

”Ik snap er geen zak van” Santa Cruz - “Buurman vind je niet dat je eens een andere tuinman moet zoeken.” “Waarom buurvrouw? Hij houdt de heg toch heel kundig blij.” “Mmm. Het zou een stuk korter kunnen. Een flink stuk korter” “Korter? Ik kan er nog goed overheen kijken.” “Het zou ook wat minder duidelijk kunnen. Ik houd van een vage heg.” “Ik gun mijn tuinman graag wat artistieke vrijheid.” Deze discussie is een flink aantal keren gevoerd in een straat in het Californische Santa Cruz. De haag van Gillian Greensite laat dan ook niet veel aan de verbeelding over. Hij liet het groen in de vorm van een gigantische fallus knippen. Na eindeloze discussie stapten zijn buren met hun klacht naar de lokale overheid. Maar die zegt dat ze niets kan ondernemen. Zij hanteren het argument dat het de artistieke vrijheid van Greensite zou beknotten. “En daar snap ik geen zak van”, merkte zijn teleurgestelde buurvrouw op.

Gelijke kansen voor ‘gewone’ mensen

Brussel - Dit is Mieke Vogels, de Vlaams minister van Welzijn, Gezondheid en Gelijke Kansen. Zij startte deze week haar campagne in Belgische kranten en weekbladen ’Ik ben zoals ik ben, dat mag gezien worden.’ Ik maakte er ook in Nederland kennis mee toen ik het NRC-Handelsblad opsloeg en over vijf kolommen de blote ‘modale modellen’ zag. In België worden ze, zowel naakt als gekleed, in grote krantenadvertenties getoond. De Belgische minister maakt voor de campagne gebruik van 'gewone' mensen. Mensen die niet beantwoorden aan het huidige schoonheidsideaal (voor vrouwen: maatje 36-38, grote borsten, strakke billen; voor mannen: gespierde torso, geen buikje). Laat je een hart onder de riem steken door de Belgen en klik eens naar de foto’s van deze campagne .
De minister vindt dat ook vrouwen en mannen die niet meteen de 'ideale' maten hebben, gezien mogen worden. Nu overheerst, enkele uitzonderingen niet te na gesproken, toch vooral het beeld van de ideale man en vrouw in het publieke leven. Minister Vogels hoopt dat het voorbeeld om meer met diverse en realistische modellen te werken in de toekomst navolging krijgt in de reclame-, media- en modewereld. Een meer divers beeld van de samenleving tonen, is een goede zaak volgens de minister van Gelijke Kansen. Ik denk dat de minister de plank mis slaat en een flinke stapel Belgische belastingeuro’s over de balk smeet. We kijken tot het liefst naar mooie mensen met gezonde lichamen. Bij mij heeft de campagne het tegenovergestelde bereikt. Het is mijn plan om me nu nooit meer bloot in het openbaar te vertonen. Ik ben die ik ben en daar laat ik aan niemand zien.
Nou ja, bijna niemand dan.

How happy can you get?

Koudekerk aan de Rijn – In mijn jeugd droeg iedere man een hoed en of een pet. De keus van het hoofddeksel had alles te maken met de maatschappelijke positie van de drager. ”Met de pet in de hand staan” geeft al een beetje aan waar je daarbij aan moet denken. Met de hoed stond men nooit in de hand. Zo herkende je een rechercheur al van verre aan zijn regenjas en gleufhoed. Een rechercheur met een pet was onvoorstelbaar. Die tijden zijn al lang voorbij. Hoeden worden alleen nog maar gedragen door mannen met een zeker gevoel voor een flamboyante modestijl. Petten worden door iedereen gedragen. Rechercheurs dragen geen hoeden meer. Trouwens ook geen regenjassen. Een spijkerjack en een pet zie ik nu veel vaker.
Toen we enige tijd geleden bij mijn vader op bezoek waren, zag hij mijn pet op de achterbank liggen. Die wilde hij wel eens proberen. Onmiddellijk kwam de bij de happypet horende glimlach te voorschijn.

Nieuw kenteken

Delft – Sinds een paar weken hebben Corien & ik een nieuwe auto. Daar hoort natuurlijk ook een nieuw kenteken bij. Tijdens onze vakantie op een ander continent enige tijd geleden zagen wij dat er aan de andere kant van de oceaan op dat gebied meer mogelijk is dan in ons land.

“Hier staat voet” Koudekerk aan de Rijn – Wij volgen de ontwikkeling van onze Brabantse kleindochters vanuit Delft natuurlijk op de voet. Steeds wordt ons weer een nieuwe stap gemeld. E-mail is daarbij een onmisbaar middel. We kunnen het door de afstand nu eenmaal niet allemaal van dichtbij volgen. Zo komt het dat we nog wel eens worden verrast als we een van de meiden weer ontmoeten. Het Pinksterweekend deden we weer zo’n ontdekking. Dat Nienke kan tekenen en schilderen hadden we wel verwacht. De fraaie vingerverfplaat die Corien ontving is het bewijs. Het is een logische stap in haar ontwikkeling. Ze is met haar twee jaar nog wel te jeugdig om te lezen. Ja, dat dachten jullie. Op bezoek bij haar overgrootvader in Rhijndael toverde Nienke plotsklaps een boekje te voorschijn en las haar ‘overopa’ een stukje voor. “Wat staat hier?” vroeg haar ‘overopa’. “Vader en moeder”, las Nienke. Overopa sloeg de bladzijde om en ging verder:”En wat staat hier?”. Nienke aarzelde niet:”voet.” knap hé!

Bezoek het internetgezin

Londen – Eerder deze week vertelde ik jullie over Sarah Wooster, Carl Newman, Charlie Park en Steve Wilson. Zij vormen samen het internetgezin dat woont in de etalages van het warenhuis Harrods. Misschien vraag je je af hoe het met ze gaat.. Wel je kunt hun belevenissen volgen op hun eigen site via allerlei camera’s.

Links van Sander en Michiel Eindhoven – Ik ontving van Sander en Michiel enkele interessante en/of leuke links. Op deze pagina staan de tien hot-jobs voor de toekomst. Daarbij ook speech pathologist. Dat is logopedist, de baan van Saskia. Op deze site vind je de 100 greates online games. Als je van smurfen houdt kijk dan hier voor smurfing pleasure Wil je de Russische taal meester worden klik dan hier en leer die taal. Liefhebbers van motorfietsen klikken naar deze site. Waar gaan we naar toe deze zomer? Klik naar deze site en doe wat cultuur op. Wil je tot slot alleen maar wat lachen? Dat kan ook. Klik naar deze site bekijk de Dilbert and the Google Doodle.

Wij bezochten de Duyfken Delft - Het VOC-schip de Duyfken lag er erg indrukwekkend bij aan de Delftse Kolk dit Pinksterweekend. Vier eeuwen na de oprichting van de Verenigde Oost-Indische Compagnie, twee eeuwen nadat het laatste schip van de handelsmaatschappij uit de vaart werd genomen, herleefde in de haven van Delft de Nederlandse scheepvaartglorie. Zo’n 15.000 mensen kwamen er naar kijken. Onder hen niet alleen Corien & ik, ook Martien & Nella kwamen naar Delft. Het legermuseum vlak in de buurt speelde er goed op in en had het drukste weekend ooit. ”Hij is groot, maar tegelijkertijd ook klein”, merkte de Delftse burgemeester Hein van Oorschot op toen hij het schip zaterdag zag aankomen. ”Die masten en die vlaggen, en alles wat erop zit: Dat is een imponerend gezicht. Aan de andere kant kun je je moeilijk voorstellen dat de bemanningsleden een jaar lang op zo'n kleine oppervlakte hebben geleefd. Dat ze met dit schip de oceaan zijn overgevaren, soms wisten ze waarschijnlijk niet eens waar ze precies waren”, veronderstelde hij. Na een zeereis van 33.000 kilometers zag het schip er overigens nog prima uit. De matrozen onderhouden het kennelijk zeer goed. Het publiek op de kade verdrong zich bij de kraampjes. Er werden kruiden en wijn verkocht, die zomaar tot de lading van het schip zouden hebben kunnen behoord. Er waren een paar stands van de Koninklijke Marine met posters, stickers en films. Een zangkoor van Scheveningse dames in klederdracht complementeerde de scène. De meisjes en vrouwen in de kramen waren gekleed in de dracht van zo’n vierhonderd jaar geleden. Ik heb nog nooit zoveel malle mutsen bij elkaar gezien. Het publiek moest vijf kwartier wachten voordat het aanboord kon, maar men had het er graag voor over. Ook wij bekeken alles en brachten daarna ook nog een bezoek aan het legermuseum en zagen daar allerlei voorstellingen van de Delftsche Komedie. Zij speelde scènes uit het leven vier eeuwen geleden.

Welvaart vind je in de steden

Londen - De Londense economie is groter dan die van landen als Zweden of Polen. Dat blijkt uit een rapport dat is opgesteld door de bank Barclays. Volgens het rapport concentreert de welvaart zich steeds meer in grote stedelijke agglomeraties.
Het zogenoemde Bruto Binnenlands Product (BBP) van de stad Londen bedraagt nu 255 miljard euro. Van de Europese steden komt Parijs nog het dichtst in de buurt van Londen, met een BBP van 142 miljard euro. Van de grote Nederlandse steden staat Amsterdam met een BBP van 44 miljard euro pas op de zeventiende plaats, één plaats achter Brussel en net voor Athene.
De economie van Londen is groter dan die van de landen Polen, Zweden, Oostenrijk, Noorwegen en Zweden. De economie van Parijs is groter dan die van Finland, Griekenland en Portugal.

Per hoofd van de bevolking is Frankfurt de meest welvarende stad. In het Duitse financiële centrum bedraagt het BBP per hoofd van de bevolking 74.565 euro. Amsterdam komt in deze ranglijst op de vijftiende plaats met een gemiddeld BBP van 38.203 euro. Nationaal gezien is Amsterdam daarmee de rijkste stad. Het BBP per hoofd van de bevolking bedraagt voor Utrecht 31.712 euro, Den Haag 30.110 en Rotterdam 26.217 euro.

“The art of serendipity” Delft – Het verzamelen van kunst is een hele kunst op zichzelf. Corien heeft als medewerker van een gerenommeerde museum natuurlijk een goed oog voor de schone kunsten. Zodra zij op een ongewone plaats een kunstwerk aantreft is zij alert. “The art of serendipity”, noemt onze vriendin en kunstkenner Jane uit Fareham dat altijd. Ze heeft gelijk. Corien is er dan altijd als de kippen bij om het kunstwerk aan haar verzameling toe te voegen. Na de litho van Corneille was ze al weer aan iets nieuws toe. Eerste Pinksterdag hoefde zij er niet veel moeite voor te doen. De kunstenares kwam het werk zelf bij haar afleveren. Corien kreeg er meteen een explicatie bij hoe het kunstwerk moest worden geduid. Het is één van de allervroegste werken van de Eindhovense vingerverfkunstenares Nienke. De nieuwe aanwinst kreeg meteen een mooie plaats in de huiskamer, recht tegenover de recent verworven Corneille. Nienke vond het ook een heel mooi plaatsje. Helaas moest daar het fruitstilleven van Maartje voor wijken. Dat is nu in bruikleen afgestaan aan een bevriend museum.

Wonen in een glazen huis Londen – In een etalage van Harrods, het super-de-luxe warenhuis voor de elite en de toeristen, woont sinds het begin van deze week een internetgezin. Hun woonruimte is door het warenhuis volgepropt met de allerlaatste nieuwtjes op het gebied van multimedia. Het gezin – gekozen door bezoekers van een website – leeft in een virtueel huis. Alles wat ze doen kan ‘online’ worden gevolgd door hen te bekijken in de etalage van Harrods. Het lijkt erg op het tv-programma ‘Big Brother’, alleen in plaats van tientallen camera’s is er nu een grote etalageruit. De spulletjes die ze tot hun beschikking hebben, zijn voorzien van de allerlaatste snufjes. Zo heeft de koelkast annex diepvriezer allerlei multimediatoepassingen, waaronder tv. De wasmachine haalt de programma’s direct van het internet en de magnetron haalt zelf de recepten uit cyberspace. De ‘gezinsleden’ kenden elkaar vooraf niet. Ze werden geselecteerd uit honderden kandidaten. Hun tijdelijke ‘huis’ bestaat uit vier kamers, waarvan er steeds één wand wordt gevormd door een etalageruit. Ze wonen er slechts van tien uur ’s morgens tot zeven uur ’s avonds. Slapen doen ze gewoon thuis.

IJscoboeren raken verhit Londen – De ijscoboeren van Londen hebben ruzie met de locale overheid. Hun ijscowagens worden steeds in beslag genomen wanneer ze ijs verkopen op een plek waar ze geen vergunning voor hebben. Dat zijn ze zat. De politie is veel te streng. Ze willen overal ijs kunnen verkopen. Zo’n dertig ijscoverkopers trokken op Tweede Pinksterdag met hun wagens volgeladen met overheerlijke ijswaren naar Parliament Square en blokkeerden daar de weg. Al het verkeer in de omgeving van Downing Street en Trafalgar Square kwam tot stilstand. Terwijl de temperatuut opliep, kon er toch geen ijsje verkocht worden. “I scream, You scream, they all scream for ice cream”, zong een duidelijk boze ijscoboer in de richting van politieagenten, terwijl hij zwaaide met een vuurrood waterijsje. De dienders probeerden uit alle macht om het verkeer weer opgang te krijgen. Er heerste een ijzige stemming. Uiteindelijk werden er zelfs twee protesteren ijscoboeren gearresteerd en hun wagens vol met heerlijke ijsco’s werden weggesleept. Toen pas kwam het verkeer weer op gang.

Wat is dat er voor een(t/d)je Glueckstadt - Snelheidscontroles worden uitgevoerd met mobiele radarsnelheidscontrole posten. Zo gebeurt het niet alleen in ons land. Ook in andere landen van Europa is dat usance. Zo gebeurt het ook in het Duitse Glueckstadt. Daar stond de controlepost op een weg waar de toegestane snelheid 30 km/uur is. De politiemensen keken wel even vreemd op toen de controlefoto’s waren afgedrukt. Ze troffen op een van de foto’s een laagvliegende eend aan. Het beest vloog voorbij aan de controlepost met een snelheid van 39km/u.

Opa, Benthe en de koe Delft – “Zal ik je eens een geheimpje vertellen”, zegt Benthe ’s avonds tegen haar moeder. Het is het eind van de dag en de kleine meid gaat naar bed. Mamma Saskia leest haar nog wat voor en zegt haar avondgebedje. Daarna babbelen ze nog even. Mamma knikt en vraagt:”Wat is er schat?” “Mijn opa in Delft heeft iets met koeien”, zegt Benthe triomfantelijk. Mamma knikt. Zij wist het al. “In zijn huiskamer staat een vitrine met porseleinen Delftsblauwe koeien”, onthult Benthe. “Ik dacht aanvankelijk dat hij alleen maar van porseleinen voorwerpen hield, maar nu weet ik beter. Hij heeft iets met de dieren zelf. Toen we laatst in de kinderboerderij waren, bracht hij me bij een kleine koe. Een kalfje noemde hij dat. Aardig hoor, hoewel zo’n kalfje er van dichtbij toch nog vrij groot uitziet”, vervolgde Benthe haar relaas tegen mams. ”Ik weet het,” beaamt Saskia, ”En dat terwijl hij niet eens melk drinkt. Zelfs niet in zijn koffie.” En hij is ook geen boer.”antwoordt Benthe,”toch?”

Grasmaaien voortaan graasmaaien

Eindhoven – Milieuvriendelijk maaien doe je alleen maar met schapen. Dat hebben ze in Eindhoven goed begrepen. In de wijken Vaartbroek en Hanevoet gaan ze daar schapen inzetten om het gras kort te houden. De kudde (50 beesten) wordt steeds in een ander afgebakend gebied ingezet. Zodra het daar kaal is gevreten, verhuist de graasmachine naar een volgend stuk. Op die manier wordt een terrein dat anders zou worden gemaaid, tweemaal per jaar begraasd. Voorlopig gaat het om een proef. Na Pinksteren begint de kudde in Vaartbroek.

Deze natuurlijke methode levert ook een wat ander landschap op. Een begraasd terrein ziet er anders uit dan als het gemaaid zou zijn. Er blijven altijd wat stengels staan, vooral van brandnetels en distels die schapen niet “lekker” vinden. Het aantal plantensoorten neemt toe, en daarmee ook vlinders, sprinkhanen en andere insecten. Het hele terrein gaat op een natuurlijker manier functioneren.

Dollen in de zon

Eindhoven – Het was gisteren fantastisch zomerweer. De temperatuurbanner op deze site toonde het aan. Dat betekende dat we allemaal, voor zover dat het werk dat toeliet, de tuin opzochten. Dat zag er in Delft veel rustiger uit dan in Eindhoven. In Delft lazen Corien & ik de krant en een boek. Luisterden via de diskman naar George Shearing en dronken een heerlijk glas gekoelde Chardonnay.
Ook in Eindhoven zocht men de zon op. Nienke mocht het blote-navel-topje aan, dat Oma Marjan voor haar maakte bij de olifantenbroek. Ze zag er direct heel zomers uit. Alleen was het licht toen nog zo fel. Dus stapten Nienke en Saskia op de fiets om een zonnebril te kopen. Ik vind dat onze kleindochter er heel blits uitziet. Saskia en Nienke namen ook een flink stuk touw mee om de hangmat op te hangen. Daarin wilde Nienke natuurlijk heerlijk schommelen. Fantastisch zo hangmat in de tuin. Maar het is het allerleukst als je er met pappa in kan liggen dollen.

Corien op De Plek

Delft – De Plek is de eerste van een reeks beeldende kunstmanifestaties in Delft. Deze vinden in de komende vier jaar plaats. De manifestatie, bedoeld om het kunstklimaat in Delft te bevorderen, biedt zestien beeldende kunstenaars de gelegenheid om hun werk op een ongebruikelijke plaats te tonen. De kunstenaars hebben het door hen vervaardigde werk gekoppeld aan een door hen zelf aangewezen plek. Het werk is typerend voor hun oeuvre of vervult binnen de productie van de kunstenaar een sleutelrol. Er bestaat bovendien een inhoudelijke relatie tussen het getoonde werk en de plek.

Mieke, Corien & het plantje
Mieke van Ingen is één van de kunstenaars die voor dit project is geselecteerd. De Delftenaar werd door Mieke zelf naar haar tentoonstelling ‘Garden of Eden’ in het tuincentrum Xotus verwezen. Mieke trok daarvoor met een platte wagen door de stad en bood Delftenaren een plantje aan. Ze maakte van de Delftenaren die ze een plantje aanbood, daarna een foto. ”Ik fotografeerde de mensen, die ik een plantje gaf, steeds in dezelfde houding”, aldus Mieke.

Corien is een kunstwerk!
Alle foto’s staan nu uitgestald in een kaartenstandaard bij Xotus. Mieke fotografeerde zoveel mogelijk verschillende types. Van jong tot oud, mannen en vrouwen, van zwervers tot voorbijgangers strak in het pak. Jullie begrijpen het al: Corien was één van de voorbijgangers die op de foto terechtkwam. De foto’s worden later op A4 formaat afgedrukt en vormen samen een groot Delfts kunstwerk. Waar dat kunstwerk komt te hangen weet Van Ingen nog niet. Voorlopig is op internet nu al een foto te zien.

Kurk redt gehandicapte goudvis

Middlesborough - Op de foto zien jullie goudvis Gandalf, vernoemd naar de tovenaar uit The Lord Of The Rings. Het diertje is eigendom van Graham Morrisin in Middlesborough. Zijn visje was niet meer in staat om zelf naar de oppervlakte van de kom te stijgen. Hij bereikte zo zijn eten niet meer en de hongerdood dreigde. Graham bedacht daarom een zwemvestje van twee kurkjes. Bescheiden als Graham is, wilde hij me er niets over vertellen. Dat wilde zijn partner, Beverley Cushley, echter wel. Zij vertelde: ”We've had Gandalf for about four months. He hadn't been himself for about the last month. He had hardly eaten anything which is why we were so surprised he was still alive. He sat on the bottom for about eight days before Graham took the fish in his hands and fed him.” Uiteindelijk was het toch wat lastig om hem steeds met de hand te voeren. Daarom draagt hij nu een zwemvestje. Gandalf heeft veel plezier van het systeem en kan nu wel naar boven zwemmen.

De klimop is bewoond

Delft – Tegen de schuur groeit een klimop. In deze tijd van het jaar wordt die altijd gesnoeid. Maar dit jaar niet. Tussen de weelderige bladeren van de klimplant bevindt zich namelijk een vogelnestje. Het zijn merels. Vanuit de keuken zien we de ouders aan en afvliegen om hun kroost te voeren. Totdat de kleine merels oud genoeg zijn om op eigen benen te staan, laten we de klimop maar even met rust.

Benthe bezoekt haar overgrootvader

Koudekerk aan de Rijn – Op Hemelvaartsdag reden we na ons bezoek aan de Delftse kinderboerderij door naar Koudekerk. We bezochten daar de overgrootvader van onze kleine meid. Omdat het heerlijk weer was, zaten de terrassen voor het bejaardencentrum vol. De bewoners genoten van de warme zon en babbelden onder het genot van een glaasje met elkaar. Toen Benthe op de arm van haar pappa op het toneel verscheen, kreeg ze meteen de onverdeelde aandacht van al die oma’s en opa’s. De verzamelde bewoners van Rhijndael zwaaiden allemaal even naar de jonge bezoekster. Haar overgrootvader had trotst post gevat achter het raam op de gang en zag haar al van verre komen. Natuurlijk wilde Benthe graag even bij hem op schoot. Overgrootvader Frans genoot zichtbaar van zijn achterkleindochter.

Vooruit met de geit

Delft – Op Hemelvaartsdag brachten we samen met Bob, Saskia en Benthe een bezoek aan de kinderboerderij. Het was heerlijk lenteweer en alle dieren dartelden rond in de wei. Benthe maakte kennis met de geitjes, schaapjes, konijnen, kalveren, kippen en tal van bontgekleurde vogels. Ze vond het allemaal heel fascinerend en wilde al die dieren wel even aaien. Dat kon natuurlijk. Pappa Bob introduceerde z’n dochtertje bij al de boerderijdieren. Onze kleindochter vond het prachtig.

Benthe en Nienke na Moederdag Eindhoven – Moederdag is weer voorbij. Alle mamma’s gaan weer aan het werk. Geen luxe ontbijtjes meer op bed. Gewoon weer aan de slag. Opruimen achter het kind en de echtgenoot. Nu ja het zal wel meevallen. Ik kreeg zojuist een mailtje van Saskia met prachtige foto’s van haar moederdag. Benthe gaf haar op bed een cadeautje en pappa Bob had voor een excellent ontbijtje gezorgd. Ik laat er hier geen foto’s van zien, want die zullen binnenkort wel op Benthe’s eigen site staan: Benthe’s eerste moederdag. Nienke had het moederdagfeestje natuurlijk al eens eerder gevierd. Zij had dit jaar een heel bijzonder cadeau voor mamma (& pappa): ze mocht uitslapen. Daarom logeerde Nienke bij Marieke & Michiel. Daar had ze een fantastische tijd zoals jullie zelf kunnen zien in het fotoalbum van M&M. Later die zondag ging Nienke natuurlijk weer naar huis om daar het moederdagfeest voort te zetten.

In bad in de keuken

Delft – Ons huis heeft een heel comfortabele badkamer. Je kunt er een douche nemen of languit in het bad plaatsnemen. Voor de kleinkinderen hebben we speciaal een kinderbad aangeschaft. Daarin passen desnoods twee kinderen tegelijk. Maar het leukste is het toch om door oma in bad te worden gedaan in de keuken. Nienke past niet meer in de wasbak in de keuken, maar Benthe past er nog perfect in. Zij vindt het verrukkelijk om daar met haar oma met water te spelen. En oma vindt het ook fantastisch. Maar zij is niet de enige. Wanneer Benthe in het water rondspat, kijken haar mamma en opa toe. De fotocamera in de aanslag. Ik zou met gemak een dozijn heel leuke foto’s kunnen tonen. Ik beperk met tot deze twee. Je ziet dat Benthe er geen probleem mee heeft als er water in haar ogen komt. Het hoort allemaal bij het spel.

Carina samen met Westlife op het net Hazerswoude – Vandaag was Barbara jarig. Het huis zat vol visite. Ook wij waren er natuurlijk om haar te feliciteren. In het zonnetje in de tuin achter hun huis vertelde Carina ons dat zij nu ook haar eigen site heeft. Die is niet alleen gewijd aan haar en haar vrienden, maar ook aan haar favoriete band ‘Westlife’. Onze complimenten Carrie! Je site ziet er heel cool uit. Klik snel naar de site van Carina!

Moederdag in Delft e.o. Delft – Veel mensen leven in de veronderstelling dat moederdag een commercieel idee is. Een gezamenlijke actie van bloemisten en onderwijzers. Een actie die uitsluitend tot doel heeft om meer bloemen te verkopen en kindertekeningen populair te maken. Dit nu is een groot misverstand. Moederdag wordt over de hele wereld gevierd, maar komt oorspronkelijk uit Nederland. Bijna niemand weet dat. Zeker in het buitenland is men vergeten dat het idee afkomstig is uit ons polderland. Het heeft ook weinig te maken met moeder, maar juist alles met vrouwen en meisjes die geen moeder zijn. Er zijn schilderijen van Jan Steen en Rembrandt waarop je er al iets van kunt zien. Het was namelijk toen al gebruikelijk dat op de tweede zondag in mei moeders van de meisjes en vrouwen die dat niet waren een bloem kregen. Dit had een dubbel doel. De moeders kregen een hart onder de riem in een tijd waarin elke luier nog met de hand moest worden gewassen. Een tijd waarin de stofzuiger nog niet bestond en het huis met veger en blik moest worden gereinigd. Het tweede doel was misschien nog wel belangrijker. Er was nog geen pil of ander anticonceptiemiddel. Men ging er dus voor het gemak vanuit dat vrouwen die geen moeder waren, ook ongehuwd waren. De jongemannen kregen dus een zeer duidelijke hint. Want om het onderscheid te kunnen maken, waren alle vrouwen die geen moeder waren, gekleed in de traditionele lokale klederdracht. De moeders droegen juist die dag geen klederdracht. Zij kleedden zich eenvoudig. Weinig kleuren en geen sieraden. “Uw moederschap is die dag uw sieraad”, riep menig dominee dan van de kansel. De vrouwen in klederdracht gingen de straten op en deelden bloemen - meestal fel gele - uit aan de voorbijkomende moeders. Intussen maakten ze ook een praatje met de jongeheren uit het dorp. In de 19de eeuw is deze mooie gewoonte echter langzaam in onbruik geraakt. De kinderen begonnen hun eigen moeder te verrassen met bloemen en cadeaus. Dat is tot de huidige dag zo gebleven. Vaderdag kent een nog veel oudere traditie en die heeft niets met jongeheren te maken. Maar dat verhaal vertel ik nog wel eens.

Benthe drinkt haar flesje melk

Barrie – In de buurt van Barrie, de woonplaats van Corrie & Warren, bevindt zich de bierbrouwerij van Molson. Het is een groot complex dat je niet over het hoofd kan zien. Molson is heel erg aanwezig in het landschap en in het dagelijkse leven van de Canadees. Sportzalen en sportevenementen dragen vaak de naam Molson. Heel veel mensen verdienen er ook een boterham aan. Ik denk dat wanneer Barrie volgend jaar viert dat de stad 150 jaar bestaat, biergigant Molson wel een van de sponsors zal zijn.

Tijdens ons bezoek aan Corrie & Warren heb ik het lokale bier natuurlijk ook geproefd. Corrie deed me een houder voor een bierflesje cadeau. Het is zwart en gemaakt van dun schuimplastic. Er staat met witte letters op:”Molson what beer’s all about.” Het past precies om een pijpje bier. Ook een Nederlandse pijpje past er perfect in. In ons land had ik een dergelijke fleshouder nog nooit gezien. Het bier blijft er heerlijk koel in. Op Hemelvaartdag ontdekten we dat ook het flesje van Benthe er precies inpast. Ook de melk blijft er lekker koel in. Met Saskia, Bob en Benthe bezochten we de kinderboerderij. Benthe vond het prachtig. Daar vertel ik later deze week nog meer over. Het was een prachtige zonnige dag. Onze kleine meid genoot daarom in de schaduw van de konijnenhokken heerlijk van haar koele melk. Ja, jullie lezen het goed: koele melk. De meeste baby’s drinken hun melk graag opgewarmd. Maar nu Benthe ook al een boterhammetje mee-eet, drinkt ze ook graag een koel glas melk. Nog wel uit de fles natuurlijk. Maar toch, kleine meisjes worden groot.

“Kom jij ook eens in het nieuws”

Aken - De president van de Europese Centrale Bank, Wim Duisenberg beloofde zijn vrouw dat zij ook eens in het nieuws zou komen. ”Ik kom al genoeg met m’n gezicht in de krant. Het wordt tijd dat we jou ook eens op de pagina’s van de kranten zien te krijgen”, mompelde hij menigmaal aan het ontbijt. Zijn kans kwam gisteren. De Duitse stad Aken kende de Karelsprijs toe aan de €uro. Duisenberg mocht hem in ontvangst nemen. Hij zag zijn kans schoon om zijn echtgenote in de Europese kranten te krijgen. Na afloop van de uitreiking, waarbij koningin Beatrix aanwezig was, leende hij zijn schoenen aan zijn vrouw uit. Om te voorkomen dat zij met haar naaldhakken vast kwam te zitten tussen de straatkeien. Iedereen vond het snoezig was hem. Het was voor het eerst dat een ‘voorwerp’ de prijs kreeg. Het voorwerp: de €uro haalde de kranten niet. Dat deed wel mevrouw Duizenberg. Terwijl Wim met de schoentjes van zijn echtgenote liep,zei hij zachtjes maar triomfantelijk tegen haar:” Kom jij ook eens in het nieuws.” Jammer dat we haar gezicht nu nog niet zien. We zien slechts de grote zwarte instappers van haar echtgenoot.
Aken kent de Karelsprijs elk jaar toe aan een persoon of instelling die zich heeft ingezet voor Europa of de Europese eenwording. Eerder kregen onder anderen de Tsjechische president Vaclav Havel, de Spaanse koning Juan Carlos, Winston Churchill en de ministers van buitenlandse zaken van de Verenigde Staten Henry Kissinger en George Marshall de prijs. Of zij ook op kousenvoeten over de keien van Aken liepen weet ik niet.

Schrijvers kiezen Don Quichot als beste roman

OSLO - Honderd schrijvers hebben Don Quichot gekozen tot beste literaire werk in de geschiedenis van de wereldliteratuur. Het boek van Miguel de Cervantes (1547-1616) kreeg de voorkeur boven de werken van Homerus, Shakespeare en Tolstoj. Op de tweede plaats eindigde de roman Madame Bovary van de Franse auteur Gustave Flaubert.

Cervantes schreef Don Quichot, bedoeld als satire op de ridderroman, tussen 1605 en 1615. Het bekroonde boek gaat over een oude ridder die ronddoolt door La Mancha in Spanje. Don Quichot probeert heldendaden te verrichten voor zijn grote liefde Dulcinea. Zowel zijn geliefde als zijn ridderschap bestaan echter alleen in zijn verbeelding.
Schrijvers uit meer dan vijftig landen, onder wie Salman Rushdie, Milan Kundera, Carlos Fuentes en de Nobelprijswinnaars V.S. Naipaul, Nadine Gordimer en Wole Soyinka, gaven hun toptien van de beste en belangrijkste boeken uit de wereldliteratuur. Hieruit werd een ranglijst van honderd boeken samengesteld. Don Quichot kreeg vijftig stemmen meer dan de nummer twee op de ranglijst. Een Noorse boekenclub organiseerde de `wedstrijd` om het lezen van klassieke literatuur te stimuleren.

Een nieuwe kans om de ontknoping te ontdekken

Oxford - De serie Morse, gebaseerd op de boeken van schrijver Colin Dexter, is terug op de TV. Op 6 januari 1987 was de eerste aflevering “The dead of Jericho” te zien op de Engelse televisie. In Nederland startte men op 25 mei 1990. De KRO is nu op woensdag 8 mei 2002 begonnen om de serie in zijn geheel te herhalen. Elke woensdagavond kunnen we weer genieten van de hoofdinspecteur van de Thames Valley police in Oxford, Endeavour Morse.
De Britse gentleman speurder gaat dan, samen met zijn assistent brigadier Lewis, van voren af aan beginnen. Je kunt nu dus de afleveringen die je indertijd miste alsnog bekijken.
Alle afleveringen van de tv-serie zijn gebaseerd op de boeken van Colin Dexter. Net zoals de bekende Engelse regisseur Alfred Hitchcock speelt de schrijver in de meeste afleveringen van Morse een kleine rol. Meestal is hij een van de pubgasten, soms een koorlid of slechts een passant.
De muziek voor de serie is van de hand van de Engelse componist Barrington Pheloung. In het thema herken je, meestal in mineur, de naam Morse in morsecode.

De zaadjes van oma Corien

Nienke vertelt:
Eindhoven – Mamma heeft een foto van mij gemaakt om te laten zien dat we eindelijk wat zaadjes hebben gezaaid. We hebben ze op natte watjes gestrooid. En elke dag gingen we samen kijken. Eerst zagen we worteltjes groeien, toen steeltjes, daarna blaadjes. Ze werden daarna steeds maar groter. En vandaag aten we een boterham met kaas en mijn sterrekers! Uit het zakje zaadjes dat ik van oma Corien kreeg. En als deze plantjes op zijn, dan gaan we het nog een keer doen, zoveel zaadjes zaten er in het zakje! En misschien kan het dan nog wel een keer! Lekker!
Misschien droom ik nu wel over oma & opa in Delft. Dan laat ik in mijn droom m’n nieuwe grote kamer zien. Alle muren zijn nu ook geverfd. En Mamma gaat ook nog het hout van de ramen nog verven!

Engels moet verplicht blijven op basisschool

Delft – Ik vind dat Engels op de basisschool verplichte lesstof moet blijven. Helaas denkt de demissionair staatssecretaris Adelmund daar anders over. De bewindsvrouwe wil de leerdoelen voor het basisonderwijs concreter maken dan ze nu zijn. Zij overweegt daarom het Engels als verplichte lesstof op de basisschool te schrappen. Als argument geeft Adelmund dat de scholen voor voortgezet onderwijs toch vaak weer vooraan beginnen. Ik vind dat een ondeugdelijk argument. De Engelse taal omringt ons in het dagelijks leven. Het is daarom belangrijk dat de kinderen al op de basisschool verplicht Engels krijgen, zoals nu ook het geval is.

Na de afgrijselijke gebeurtenis van gisteravond heb ik geen zin om nu een ‘aardig’ stukje te maken.

Belgen kiezen voor monarchie

Brussel – Wat houdt de Belgen bij elkaar? Wat is het cement dat België aan elkaar doet kleven? Iets meer dan de helft van alle Vlamingen denkt dat de monarchie hiervoor verantwoordelijk is. In Wallonië is dat zelfs bijna 70 procent. Dat blijkt uit een enquête van de Franstalige krant La Libre Belgique. Ruim zeventig procent van de Belgen is voorstander van de monarchie. Dit alles ondanks het wat sullige imago van kroonprins Filip.

Koning Filip I
De consternatie over het eredoctoraat dat prins Filip in februari van dit jaar in ontvangst mocht nemen van de Katholieke Universiteit van Leuven en de boosheid over de snelheidsovertredingen van zijn broer Laurent suggereerden dat de populariteit van het Belgische koningshuis tanende was. Niets is minder waar.
Maar de enquête meldt nog meer goed nieuws voor de 42-jarige kroonprins Filip. Sinds zijn huwelijk met prinses Mathilde en de geboorte van hun dochter Elizabeth, stijgt zijn persoonlijke populariteit ook. Een kwart van de Belgen vindt dat het nu wel tijd wordt voor koning Filip I. Dat was een paar jaar geleden nog anders. Men meende toen dat de niet al te intelligente Filip maar afstand van de troon moest doen ten gunste van zijn zus, prinses Astrid. Tegen de tijd dat prinses Mathilde net zo goed Nederlands spreekt als prinses Máxima, zullen ook de laatste Belgen wel om zijn.

Met gevouwen handen

Rome – De Paus heeft aan de katholieken gevraagd meer te gaan biechten. Het schijnt geen gebruik meer te zijn om eens per week naar de dichtstbijzijnde kerk te fietsen en daar aan meneer pastoor je zonden op te biechten. Ik ben niet katholiek, maar vond de kleine hokjes in de Roomse Kerk waarin men werd verondersteld tijdens de biecht plaats te nemen juist altijd erg intrigerend.
In Barcelona zag ik in de kathedraal de mensen nog in de rij staan voor die hokjes. Misschien is er dus geen gebrek aan interesse voor de biecht, maar zijn het de lange wachtrijen die de gelovige katholieken in ons land er van weerhoudt om te biechten. Dat moet toch ook veel moderner kunnen. Dat klopt! Na enig zoeken, vond ik op internet biechtsites. Je kunt comfortabel op het voor jouw beste moment je zonden intikken. Geen wachtrijen meer! Er is zelfs geen internetpastoor. De penitentie wordt random aan de zondaar medegedeeld. Het is wel jammer dat de sites niet geloven in het biechtgeheim. Hoewel de bekentenissen anoniem zijn, kun je in een soort logfile wel lezen wat de andere zondaars hebben opgebiecht. Dus misschien is het dan toch beter om maar even naar de parochiekerk te fietsen. Zeker ook omdat de site deze disclaimer vermeldt:

This site does not have the actual power of forgiveness. This is between you and God. This site is being provided merely as a vehicle to help you achieve this goal.







Biechten via internet doe je hier!