Alles over pijpverslaving

Den Haag – Schrijvers hebben iets met pijpen. En meer nog dan dat, ook lezers hebben iets met pijpen. Ook als je niet rookt, vind je het feit dat jouw favoriete schrijver een pijp rookt belangrijk. Ik zal het toelichten. Als schrijver Harry Mulisch iets overkwam of meemaakte – hoe gering ook – was dat nieuws. Toen de beroemde vorig jaar overleden auteur stopte met roken, bleek dat nieuws. Kan Mulisch nog wel schrijven zonder pijp in zijn mond vroeg men zich af. Maar ineens vond Mulisch het smerig en was het roken voorbij. Hij probeerde het eerst stil te houden want de pijp was een belangrijk stijlkenmerk van hem. Maar het kwam uit en werd nieuws. Ik lees momenteel “The Fry Chronicles” van Stephen Fry. Hij was de laatste ‘Pipe Smoker of the Year’ van het Verenigd Koninkrijk. Daarna werd de Award afgeschaft. Domweg omdat er nog te weinig pijprokers zijn. In zijn boek vertelt hij enthousiast over zijn pijpverslaving en de kunst van het pijproken. Hij vertelt wanneer hij een pijp rookt, hoeveel pijpen hij heeft, welke tabak hij lekker vindt en hoe je die het best kunt mixen. Hij is lyrisch over het genot van een eerste trekje. Zonder pijp kon Fry niet schrijven. Toch is ook hij gestopt, maar moest daarna wel worden behandeld om weer te kunnen schrijven zonder een pijp.

Er is een hele lijst met pijprokende schrijvers te maken. Denk bijvoorbeeld maar eens aan George Simenon. Niet alleen hij rookte pijp, ook de door hem gecreëerde Franse politieman Maigret trok hartstochtelijk aan een pijp. Wij beschouwen pijprokers als echte levensgenieters. Ik overdacht dit alles toen ik afgelopen zondagmiddag door het literair museum in Den Haag wandelde. Ik zag veel portretten van schrijvers met een pijp in de hand of in de mond. Er is zelfs een hoekje met borstbeelden van auteurs die allen een pijp bij zich hebben. De pijpen van de schrijvers krijgen na hun dood een plekje in een vitrine. Op de foto zie je een pijp van Godfried Bomans. Kennelijk vinden niet alleen de schrijvers hun pijp belangrijk. Ook de lezers willen alles weten over de pijp van de auteur. Ook na diens dood. Tweet