Simpel toch?

Delft – De aanleg van de spoortunnel door Delft levert een aaneenschakeling van technische hoogstandjes op. Althans voor iemand zoals ik. Ik volg met bewondering de acties rond Molen de Roos. Dat de fundering van deze windmolen uit de achttiende eeuw niet stevig genoeg is om de bouw van de tunnel te doorstaan, was vanaf het eerste moment duidelijk.

De Roos is de laatst overgebleven molen van de vijftien windmolens die ooit op de stadswallen van Delft prijkten. We moeten er dus heel zuinig op zijn. Gelukkig zijn er speciale funderingstechnieken beschikbaar om het beeldbepalende gebouw voor Delft en haar inwoners te bewaren. Het was al bekend dat de molen op slappe grond is gebouwd. De aanleg van de spoorbaan in 1842 en de trambaan in 1929 hebben dat nog verslechterd. De molen en de bijgebouwen rusten gedeeltelijk op de oude stadswal en op zogenaamde putringen die in de jaren 30 van de vorige eeuw ter versteviging zijn aangebracht.

Dus wat doe je dan? Je brengt een betonnen plaat onder het hele molencomplex aan en dat zet je vervolgens op stalen palen. Als straks het dak van de tunnel klaar is, til je de hele molen simpelweg 1 meter op en zet hem voorzichtig op het dak van de tunnel weer neer. Dat klinkt heel eenvoudig. Tenminste voor geotechnici, funderingstechnici en molenexperts wellicht, maar niet voor mij. Ik neem mijn petje diep af. Ik vind het een knap staaltje bouwtechniek en bekijk de werkzaamheden met passende bewondering.
Tweet