Veel plezier vanavond

Delft – In bijna alle edities van de Top 2000 op Radio 2 stond de afgelopen jaren het nummer ‘Bohemian Rhapsody’ van Queen bovenaan. Vanavond om klokslag middernacht zal dit jaar als de nummer één ‘Hotel California’ van The Eagles uit de luidsprekers klinken. De Nederlandse fans van de Amerikaanse rockband waren dit jaar het actiefst. Queen eindigt dit jaar op de tweede plaats net voor ‘Avond’ van Boudewijn de Groot. Ook niet slecht. Dat Bohemian Rhapsody toch erg populair is, blijkt het feit dat het al erg vaak is gecoverd door andere artiesten. Dat voegt overigens niet altijd iets toe. Maar de Muppets doen dat in hun versie zeker wel. Het is in ieder geval een lekker nummertje op de oudejaarsavond mee te beginnen. Tweet

Huwelijk William en Kate kost 5 miljard

Londen - Het huwelijk van de Britse Prins William en juffrouw Kate Middleton in de Westminster Abbey in Londen wordt dé gebeurtenis van 2011 voor de Britten. Het is een officiële feestdag en dus behoeft niemand in Groot-Brittannië die dag te werken en kan iedereen lekker voor de tv plaats nemen om de gebeurtenissen te volgen. Het feest valt in een periode vol vrije dagen. Omdat tussen 22 april en 2 mei ook Pasen en de Dag van de Arbeid vallen, zullen veel Engelsen maar drie dagen werken. Het huwelijk gaat niet alleen de oudste zoon van kroonprins Charles en wijlen Prinses Diana en diens verloofde Kate Middleton veel geld kosten. Ook veel Britse ondernemers maken zich nu zorgen. Ze zijn bang dat veel werknemers zich drie dagen ziek zullen melden en zo een hele week vrij zijn. Engelse economen hebben berekend dat de Britse economie ongeveer vijf miljard pond zal mislopen door de ongelukkige planning van de bruiloft. In de Engelssprekende landen gaat nu een foto rond van de oma van de prins. Grootmoeder Elisabeth is sinds 1952 koningin van het Verenigd Koninkrijk en behoort tot de rijkste vorstinnen ter wereld. Het motto van de foto is echter toch ‘Someone has to pay for the wedding!’ Wellicht prijkt op het menu van het bruiloftsdiner ook wel fish and chips. Het is immers een tijd van bezuinigingen.
 Tweet

Chinees ideetje

Delft – Eerlijk delen is moeilijk. Daarom hebben stadsbestuurders parkeermeters uitgevonden. Niemand laat zijn auto zo langer achter dan nodig en geeft zo andere automobilisten de kans om ook hun auto te parkeren. Dat bracht beheerders van een stadspark in de Chinese stad Shangdong op een idee. Het Yantai park in die plaats is erg populair en is daarom chronisch overbevolkt. In het weekend ontvluchten miljoenen chinezen de drukke woonwijken om lekker bij te komen in het park. Ze komen ’s morgens bij het krieken van de dag naar het park en blijven tot de avond valt met een boek of iPod op een bank hangen. Dat lanterfanten in het park waren de Chinese parkbazen snel zat.

Ze lieten daarom parkbanken neerzetten met een geldautomaat. Hoewel je erg gewoon muntgeld in moet gooien zijn het eigenlijk banken met een pinautomaat. Zodra de zittijd voorbij is, komen er namelijk automatisch stalen pinnen omhoog in de zitting. De pinnen zijn te kort om serieus letsel te veroorzaken, maar lang genoeg om elke kans op comfortabel zitten uit te sluiten. Het is niet te hopen dat Delftse stadbestuurders dit bericht lezen. Zij moeten er immers voor zorgen dat de voorzieningen in de Prinsenstad voor zoveel mogelijk mensen beschikbaar zijn en wie weet vinden zij dit ook wel een eerlijke manier om de capaciteit te verdelen. Ze hebben al meer ideeën uit China gehaald.
 Tweet

Nieuwe sneeuwuitdaging

Veldhoven – Nog nooit zijn in een paar weken tijd zo veel sneeuwpoppen gebouwd in ons land. Ook Nienke bouwde er eentje in de achtertuin. Maar nu het zo aanhoudend blijft sneeuwen, ontstaat de kans om een nieuwe uitdaging met sneeuw onder ogen te zien: een iglo. Er is nu zo veel sneeuw dat het bouwen van de sneeuwhut tot de mogelijkheden begint te horen. Het bouwen van een iglo is een vaardigheid die je niet zomaar beheerst. Jonge kinderen van de Inuit, die op de stille eindeloze sneeuwvlakten van de Noordpool wonen, leren het van generatie op generatie.

Het bouwen van een iglo gaat in ons land gelukkig nog niet van vader op zoon. Nienke, Dieuwertje, Emma en Abel wilden samen met hun vriendin Zoë toch graag een sneeuwhut bouwen. Jan, de vader van Zoë, bleek over onbekende vaardigheden te beschikken. Onder zijn bezielende leiding bouwden de kinderen een heuse iglo.

Groot genoeg om met zijn allen in te zitten en de meegebrachte worteltjes op te knagen. Voor het bouwen van een iglo heb je blokken van sneeuw nodig. Met een plankje onder de voeten stamp je dus een flink sneeuwoppervlak goed aan en als dat een beetje aan elkaar gevroren is, zaag je daar blokken uit. Met een emmer werd de sneeuw voor de bouwblokken van sneeuw bij elkaar gebracht. Want het bouwen van een iglo is niet alleen leuk, het is ook hard werken. Jan wist gelukkig precies hoe het moest. Je tekent een cirkel in de sneeuw en daarop zet de eerste serie blokken. Voor de tweede cirkel die je daarbovenop plaatst moet je zorgen dat die iets naar binnen helt. Het lijkt eenvoudig, maar je moet er wel voor zorgen dat de blokken niet naar beneden storten als je er nieuwe bovenop plaatst.

Het moeilijkst is natuurlijk het dak. Die is gemaakt van één grote plaat uitgezaagd sneeuw. Over kieren in de muur behoevenden de kinderen zich bij het bouwen niet druk te maken. Die vul je later simpelweg op met sneeuw. De kinderen merkten toen ze later in de iglo zaten dat het daar binnen niet zo koud is als daar buiten. Want hoe koud het ook is en hoe hard het ook waait, in een iglo is het altijd windstil en rond de nul graden.
 Tweet

Tussen kerstlunch en -diner

Delft – Tussen de lunch en het diner op Tweede Kerstdag hoort een wandeling. Natuurlijk kun je ook binnen blijven, maar met een praatje maak je geen gaatje. En dat is nodig.

Door de benen even te strekken maken de lekkernijen van de lunch wat eerder ruimte voor de smullerijtjes van het diner. Sander & Saskia hadden de slee meegenomen en dus togen we gezamenlijk naar de Kerkpolder waar ruimte in overvloed is om met de slee uit de voeten te kunnen.

Nienke, Dieuwertje, Emma en Abel hadden volop plezier op de grote ijsvlakte in de polder. Wij maakten een leuke tocht door de witte polder en keerden daarna terug naar de hapjes en drankjes. Tweet

Dooi

Delft – Op Eerste Kerstdag maken Corien & ik na de lunch een wandelingetje. In een heerlijk kerstzonnetje genieten we van de aanblik van een witte kerst. Het heeft in onze omgeving de laatste paar dagen niet meer gesneeuwd, maar wel gevroren. Daarom ligt er overal nog volop sneeuw. Op de wegen is de sneeuw wel weg, maar buiten de wegen ligt er nog voldoende om een tweeverdiepingen iglo te bouwen. Toch wordt de hoeveelheid sneeuw elke dag een beetje minder. “Betekent dat nu dat het dooit?” vroegen wij ons tijdens de wandeling af. Tja, wanneer dooit het nu eigenlijk? Als we in juni met 20°C op de fiets naar het strand peddelen, zeggen we niet tegen elkaar: “Het dooit nog steeds lekker”. Toch geven we met het woord dooi de stijging van de buitentemperatuur aan na een vorstperiode. Corien weet waarom het in de zomer nooit dooit. “Dooi duurt nooit langer dan één dag”, legt ze me uit. “Hoe noem je dan de temperatuur de dag erna als het nog steeds boven nul is?”, wilde ik van haar weten. Ook daar had zij een antwoord op. “Als de temperatuur de dag daarna nog steeds boven nul is, dan spreek je van ‘doorzettende dooi’ ”, vertelt ze onverstoord. Ik geef het nog niet op en wil weten of dat dan de laatste dag is dat het woord dooi mag worden gebruikt.

Ze schudt haar hoofd en kijkt me glimlachend aan. “Je kunt nog één dag vooruit. Als het de dag na de ‘doorzettende dooi’ nog steeds boven nul is, spreek je van ‘aanhoudende dooi’ ”, gaat mijn echtgenote verder met haar uitleg. Dat is dus de reden dat we in juni niet meer van dooi spreken. Dooi duurt nooit langer dan twee dagen. “Nooit geweten”, geef ik meteen toe. Maar het is nog ingewikkelder dan ik aanvankelijk dacht, want Corien voegt nog een voorwaarde toe aan het gebruik van het woord dooi. “Natuurlijk kun je alleen spreken van dooi als er sneeuw of ijs ligt. Zonder smeltend sneeuw of ijs is er geen sprake van dooi”, voegt ze aan haar uitleg toe. Ik knik begrijpend en duik iets dieper in mijn kraag. De zon mag dan schijnen, het dooit nog steeds niet begrijp ik nu. Plotseling lijkt het toch ineens kouder. Tweet

Tweet

Klaar voor een witte kerst

Stiphout - We hebben dit jaar geen spuitbus met kunstsneeuw nodig om het keukenraam te versieren. Sneeuw en wind hebben hun werk gedaan. We zijn klaar voor een witte kerst.

Een bijdrage van Nellie
Tweet

Beroemd in Stiphout

Stiphout - Wij zijn woensdagnacht op de wereld gekomen tussen halftwee en halfvijf. Wij zijn met z'n vieren en kerngezond!

Wij zijn verdeeld in een meisje en drie jongens. We zijn al beroemd in Stiphout want er zijn al heel veel mensen komen kijken, maar het enige dat voor ons voorlopig telt is verse melk en warmte!

Groetjes uit ons nest, en O, ja ook van mama Stoffel, oma Scotty, en niet te vergeten onze baasjes.

Een bijdrage van Adrie

Tweet

Vruchtbaar gesprek

Stiphout – Bob stuurde ons dit filmpje. Het toont een ‘vruchtbare’ conversatie over de mogelijkheden van de Blackberry en andere wonderen van de moderne techniek. Tweet

Yuletide Plumbing

Delft – Als je vet dat je hebt gebruikt om te frituren of te wokken door het afvoerputje of het toilet giet, dan stolt het in het riool onder je huis of anders wel in de straat. Dat geldt ook voor vloeibaar vet en olie. Daarom gieten wij het in een oud melkpak en gooien het zo in de afvalbak. Een toilet die overstroomt door dat het vet de riolering blokkeert is – niet alleen met kerstmis - een vervelende en vieze zaak. Maar juist met de kerst wordt er heel wat vet en olie gebruikt in de keuken. De koekenpan en wok maken overuren. En straks worden voor de jaarwisseling de oliebollen natuurlijk ook in de olie gebakken. De Londense medewerkers van Thames Water hebben dan ook een simpele boodschap: “Fat and drains don’t mix”. Ze hebben deze belangrijke mededeling verpakt een bij het seizoen passend muziekje. Tweet

Onverwacht origineel

Parijs – Op de Place de Tertre in het hart van de wijk Monmartre verzamelen zich de schilders, portrettekenaars, silhouetknippers, bedelaars en zakkenrollers van de Franse hoofdstad. In de negentiende eeuw woonden en werkten hier kunstenaars als Toulouse-Lautrec, Renoir, Dufy, Cézanne, Manet en Picasso. Verwacht hier niet een nieuwe generatie kunstenaars van dit kaliber aan te treffen. Maar voor een vrolijk min of meer gelijkend portret of karikatuur ben je hier op de goede plek. Het was er niet druk op die morgen in december dat Corien & ik hier vanaf de Sacré Cœur naar toeliepen. Het leek met slechts een handjevol toeristen zelfs weer een beetje op het dorpspleintje uit het begin van de twintigste eeuw toen Picasso en Utrillo hier hun eerste geld verdienden met hun kunst. Wandelend langs de landschappen en portretten van het dozijn artiesten dat ook in dit jaargetijde naar het plein kwam, trof ik in een hoek daarvan vlakbij de plaquette die vertelt dat beeldhouwer Maurice Drouard hier heeft gewoond, een onverwacht kunstwerkje aan. Het was door een onbekende artiest op de muur van het grauwe gebouwtje aangebracht. Een paar snelle lijnen aangevuld met opgeplakte voorwerpen. Gewoonlijk aan het oog ontrokken door de ezels van de straatartiesten gaf het nu een onverwacht origineel accent aan het plein. Niet te koop, maar wel door mij meegenomen. Tweet

De beste wensen van winterkampioen PSV

Stiphout – Saskia stuurde de redactie van ODD dit hilarische kerstfilmpje van PSV. De voetballers nemen daarin niet alleen hun critici, maar ook zichzelf op de hak. Je ziet de van zijn cocaïne afgekickte – nu helaas ernstig geblesseerde – spits Jonathan Reis poedersuiker op de oliebollen strooien. Stanislav Manolev leest een interview in Voetbal International van zijn vaste criticaster René van der Gijp. Verdediger Jagos Vukovic die de wereldpers haalde met zijn kamikazesliding op Bryan Ruis, de spit van FC Twente, hanteert een slagersmes. Het leukst vind ik nog de wisselspelers. Deze bankzitters spelen het spel ‘Mens erger je niet’. De Zweedse wisselspits Marcus Berg geeft verdediger Wilfred Bouma een elleboogje en de naar Barcelona vertrekkende international Ibrahim Afellay mag het satirische filmpje besluiten met zijn wens voor het nieuwe jaar. Tweet

De jaarlijkse groepsfoto

Delft – Ik heb je al eens eerder verteld dat ik graag een groepsfoto maak. Op de jaarlijkse familiereünie maken we er dan ook altijd meerdere. Door de jaren heen krijg je zo een aardig overzicht van het komen en gaan in de familie. De groep wordt door de aanwas van kinderen en kleinkinderen nog steeds elk jaar groter. Dat geldt overigens niet voor mijn eigen groepje. Dat is nu voorlopig wel voltallige. We zullen op de verkering van de meiden en jongens moet wachten om het aantal weer te laten stijgen. Hoe het ook zij, het is altijd een mooi plaatje van ‘vroeger’. Daarom zijn de groepsfoto’s van vroeger ook nu nog steeds erg leuk om naar te kijken. Een groepsfoto van kinderen maken, is niet altijd gemakkelijk. Meestal duurt het de kinderen al gauw te lang. Ze zien ook de lol er nog niet altijd van in. Zeker als er al een hele sessie is gedaan met ouders en grootouders, is die extra sessie met alleen de kleinkinderen altijd een extra uitdaging. Toch is het ook dit jaar weer gelukt om iedereen op hetzelfde moment bij elkaar te hebben. Ik heb een hele collecte foto’s van allerlei samenstellingen. Ik toon er hier drie. De vierde heb je waarschijnlijk al gezien.

De kleinkinderen 

Gezin Saskia & Sander  

Gezin Saskia & Bob Tweet

Kiekeboe

Delft – Een van de eerste spelletjes die je met je kinderen c.q. kleinkinderen kan spelen is kiekeboe. Ruim voordat ze kunnen lopen, behoort kiekeboe al tot een favoriet spel. Sla je handen voor je gezicht, haal ze weg en roep kiekeboe. Simpeler kan het niet en toch lachen baby en peuters steeds opnieuw. Kiekeboe is een leuk spel. Eindeloos leuk. Hoe vaker je het doet, hoe onbedaarlijker ze lachen. De grap zit niet in het schrikken. De grap zit in de herhaling. De wetenschap dat het even spannend gaat worden en de geruststelling dat het steeds weer goed afloopt. Maar ook aan dit kinderplezier komt een eind. De kinderen weten dat er een schrikmoment komt en doen alles behalve schrikken. Toch komt er weer een moment dat kiekeboe weer leuk wordt. Ook al is het maar even. Zelf iemand laten schrikken, is leuk. Vooral als je van tevoren met je opa hebt afgesproken dat je oma gaat laten schrikken. En dat lukt altijd. Daar zorgt oma wel voor. Tweet

Jan-Joost telde er 793

Delft – Voor wintersport hoef je dit weekend niet meer naar het buitenland. We hebben wel geen hellingen, maar er ligt wel overal een prachtige dikke sneeuwlaag. Hier in mijn tuin is die inmiddels al zo’n twintig centimeter. Ook de komende dagen zal er nog flink wat sneeuw bijkomen. De mensen die een witte kerst wensen, krijgen dit jaar hun zin. Het eredivisievoetbal gaat overigens bijna overal gewoon door. Vrijwilligers halen waar nodig de sneeuw van de velden. Dat deed men in Den Haag ook in het stadion van ADO. Het veld was daarom voor de wedstrijd sneeuwvrij, maar op de tribunes had men nog wat laten liggen. De vierde official ging voor de neus van de supporters van de Haagse club die het momenteel zo goed doet warm lopen. Tja, en toen kwam er weer wat sneeuw terug naar het veld. Jan-Joost van Gangelen, de presentator van Eredivisie Live, had het aantal ballen geteld. Hij zag 793 ballen van Haagse grappenmakers naar de man suizen. Tweet

Wat denk jij?

Parijs – Wandelend over de Boulevard Haussmann in de Franse hoofdstad kom je vanzelf langs de etalages van Le Printemps. Je hebt niet altijd meteen zicht op het getoonde in de etalages want het is druk op het trottoir. Nu is dat niet zo erg want de geëtaleerde zaken spreken me heel vaak niet erg aan. Maar voor deze etalage met aangeklede honden bleef ik toch even staan. De Parijzenaars zullen toch niet zo decadent zijn dat ze hun huisdieren aankleden met dure spulletjes van allerlei modehuizen, schoot het door mijn hoofd.

Het zou me niet verbazen als ze dat deden, maar ik werd gerustgesteld toen ik zag dat het Aurélie Mathigot was die de kunststoffen dieren had aangekleed. Aurélie Mathigot is een Franse borduurwerkkunstenares. Zij geeft alledaagse dingen een tweede huid van wol, katoen en kant, maar is vooral gespecialiseerd in haken en breien. Ze was door het warenhuis gevraagd om in een aantal etalages te exposeren met nieuw werk. Ze heeft al heel wat internationale tentoonstellingen achter de rug, maar vond het kennelijk toch leuk om haar werk in haar eigen woonplaats op deze manier aan het publiek te tonen. Het leuke is nu dat niet iedereen meteen in de gaten had dat het hier om werk van een kunstenaar ging. Veel klanten dachten dat de pakjes inderdaad te verkrijgen waren in het warenhuis. Of denk jij dat ook en zit ik er naast. Zouden de hondenvrienden uit de Franse regeringszetel dan toch decadent zijn? Wat denk jij?

Tweet

Maar nu goed

Delft – In de winter moeten we de vogels in de tuin bijvoeren. Een stelling waar natuurbeschermers het van harte mee oneens zijn. Die kritiek is volkomen ten onrechte weet ik nu ik het boekje van Prof. Dr. Peter Berthold en Gabriele Mohr heb gelezen. Ik kreeg het boekje dat de dringende titel ‘Vogels voeren – maar nu goed’ heeft, onlangs van Saskia & Bob. Het gaat niet alleen over het bijvoeren in de winter. Volgens Berthold moet je het hele jaar door de vogels in de tuin – maar dan op de juiste manier - bijvoeren en beschermen.

Berthold geeft in zijn boekje toe dat wetenschappelijk onderzoek naar de invloed van bijvoeren van in het wild levende vogels eigenlijk nog in de kinderschoenen staat. Er zijn dus relatief weinig resultaten bekend. Maar zegt hij, de resultaten die er zijn, zijn overwegend positief. Vogels die het dankzij bijvoeren nu weer goed doen in ons land zijn bijvoorbeeld de ooievaar en de zwartkop. Ik kreeg bij het boekje ook een voedselpakket waarmee ik direct aan de slag kon. Volgens de Duitse professor bestaat het strooivoer in de winter vooral uit zonnebloempitten en hennep. Graan is een minder goed idee. Pinda’s zijn wel erg goed. Ook winterse vetproducten met veel havervlokken op basis van plantaardig vet, omdat dat niet bevriest en lang goed blijft. Mezenbollen en andere vormen van vet voedsel zijn ook goed. Je kunt desgewenst voor de merels (maar ook kramsvogels en waterhoentjes) stukjes appel neer leggen.

Nog opmerkelijker vond ik zijn opmerkingen over het voedsel dat we zeker niet aan de vogels moeten geven. Geef geen restjes van je eigen maaltijd. Geen broodkruimels, stukjes brood en cake. Geen vlees-, worst- en kaaskorstjes. Geen margarine en andere bak- en braadproducten. Geen patat. Geen gekookte aardappelen en kwark omdat deze snel bederven en schimmelen. Geen (room)boter omdat dit heel snel smelt en ranzig wordt. Vooral het voedsel dat wij zelf eten, is niet geschikt voor vogels. Het mist de juiste voedingsstoffen en bevat veel te veel zout, kruiden, kunstmatige kleur- en smaakstoffen, conserveringsmiddelen en andere voor vogels gevaarlijke stoffen. Vogels wegen maar een fractie van wat wij wegen, waardoor al die stoffen een veel grotere impact hebben op het lichaam dan bij ons. Uit het filmpje blijkt dat niet alleen de vogels het voederen waarderen.
Tweet

De plop is het mooiste

Londen – Britse vrienden waarderen het zeer als ik een kratje Grolsch meeneem. Het feit dat het ‘Dutch lager’ in een groene beugelfles zit, is voor hen het bewijs dat het gebrouwen is in een lange traditie. De beugelfles staat voor ambachtelijk en degelijk. Ik heb ze – om redenen van transport - er sinds kort van overtuigd dat het bier van Grolsch dat uit een blikje komt exact hetzelfde smaakt als dat uit het beroemde groene flesje.
De bierbrouwer uit Twente laat in een commercial in het Verenigd Koninkrijk zien dat de groene beugelfles nog meer mogelijkheden heeft. Het is het instrument van een kerstorkest dat ‘O Dennenboom’ speelt. Voor mij – en voor alle bierdrinkers waar ook ter wereld – is de plop van een flesje dat wordt geopend natuurlijk het mooiste geluid. Probeer dat maar eens met een blikje.

Tweet

Drie koningen van oma

Tilburg – Op de kamer van Anne-Sofie in Tilburg is het al een tijdje kerst. Ze stuurde de redactie van ODD een paar foto’s om dat aan te tonen.
“Ik ben dol op kerst! En ook ik kon niet wachten om zo snel mogelijk na Sinterklaas, de kerstboom op te tuigen en mijn kamer van wat kerstlampjes en balletjes te voorzien”, begint ze haar verhaal enthousiast. Anne-Sofie heeft het niet bij een kerstboom gelaten.
Ze schrijft: “Onder de kerstboom staat een kerststalletje uit de erfenis van Robin zijn oma. Het is een sneeuwbol met onderin een muziekdoosje. Het speelt "Blaas de bazuin en sla de trom"(Joy to the World) en je ziet dan de drie koningen voorbij schuifelen”.
Tv heeft Anne-Sofie in deze kersttijd niet nodig. “In plaats daarvan ik zit gewoon lekker naar mijn kerstboompje te staren”, legt ze uit. Toch is er wel een moment dat de tv even aanmoet. ”Ik kijk natuurlijk wel naar kerstfilms”, bekend ze.

De kersttijd kan voor haar niet lang genoeg duren. “Wat mij betreft duurt het nog heel lang voordat het 6 januari is. Ik zou de kerstboom het liefst het hele jaar laten staan”, vervolgt ze in de begeleidende mail bij de foto’s. Ze heeft iets bedacht om de kersttijd te verlengen. “Een aantal kerstlampjes blijft overigens gewoon hangen, die noem ik dan gewoon verjaardagslampjes, en daarna paaslampjes en vakantielampjes en ik verzin er nog wel wat meer”, heeft ze besloten.

Tweet

Annunciatie via iPhone

Bethlehem – We kennen allemaal het kerstverhaal. We hoorden het waarschijnlijk voor het eerst als kleuter. We hebben ongetwijfeld ooit – sommigen zelfs als baby in het kribje – meegespeeld in kerstopvoeringen. Hoe zou dat verhaal zijn verteld als het in 2010 had plaats gevonden? De aankondiging van de geboorte zou dan via een berichtje op de iPhone van Maria hebben plaats gevonden. Maria zou natuurlijk meteen daarna haar vriend Jozef een mailtje hebben gestuurd: “Joseph, we need to talk.I'm going to be pregnant". De reis naar Bethlehem zou natuurlijk via Google maps zijn gepland en via internet zou bij Hertz een ezel zijn gehuurd. Alles wordt door Jozef en Maria via Twitter wereldkundig gemaakt en na de geboorte van Jezus zou Jozef dat natuurlijk direct hebben gemeld op Facebook. Zo wordt het althans voorgesteld in het filmpje.


Zo zie je maar dat je het verhaal op heel wat manier kan vertellen en levendig houden.

Tweet

Boom mooooi

Eindhoven – Afgelopen zaterdagmorgen is bij Marieke & Michiel in Eindhoven ook de kerstboom opgezet. Marieke vertelt dat Biek uit voorzorg op pad was gestuurd met Michiel. “Hij heeft nogal grijpgrage vingertjes”, licht ze toe.
Mees bleef achter om de ballen in de boom te hangen.
“Hij had een heel plan”, meldt Marieke. Mees wilde namelijk geen twee decoraties aan een tak. Marieke: “De vier mooiste ballen had hij netjes tot het laatst bewaard. Die kregen een ereplaatsje”.
Mees had ook een taak voor zijn moeder. Zij mocht de ballen die hij aangaf in de kroonluchters hangen. Toen Michiel en Biek weer thuis kwamen, hing alles.

"Biek ging uit zijn dak toen hij alle decoraties zag. Hij staat nu dagelijks in onze vensterbank met zijn handjes op zijn rug de boom te bewonderen en zegt dan tegen zichzelf: "Nee Biek! Biek kijken. Boom mooooi!”, beschrijft Marieke zijn enthousiasme.

Heb jij ook een plaatje en praatje over jouw boom of krans? Stuur die dan naar ODD en laat ons meegenieten van de kerstsfeer bij jou thuis.

Tweet

Niets meer weggooien

Eindhoven - Ik heb deze week twee deksels van een glazen pot weggegooid. Ook een leeg zalmblikje verdween in de afvalemmer. Ik vond in de zak van mijn winterjas een dozijn rode snoeppapiertjes. Ook die heb ik achteloos weggegooid. Netjes van de sinaasappelen en mandarijnen overleven het bij ons thuis ook al niet. Na een mailtje van Marieke en haar vriendin Joscha voel ik me nu heel schuldig. Ik heb onmiddellijk een paar glazen schaaltjes en wat schoenendozen op de aanrecht gezet. Daarin ga ik dergelijke zaken voortaan verzamelen. Ik ben benieuwd wat Corien er van zegt als ze vanavond thuis komt.

Al de dingen die je zoal weggooit in een huishouden kunnen namelijk een tweede leven krijgen in een van de workshops van de beide dames. Denk aan: deksel van glazen potten, tomatenpureeblikjes, tonijnblikjes, mooie snoeppapiertjes, kapotte veters, incomplete puzzels, papieren zakjes waar de thee inzit, nespressocupjes, lege danoontjes, oude kerst- en verjaardagskaarten, netjes waar de mandarijnen inzitten en eigenlijk alles wat je op de foto ziet.

Marieke en Joscha kunnen het goed gebruiken, maar zeggen er wel bij: “Voel je absoluut niet verplicht, maar mocht je zin hebben om mee te verzamelen voor onze workshops dan zijn we jullie natuurlijk erg dankbaar!!!”

Tweet

Creatief met pasta

Delft – Kun je je de tv-serie ‘Creatief met kurk’ herinneren? Het was een satirisch programma uit het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw. Arjan Ederveen als cursusleider Peter van de Pood en Tosca Niterink als presentatrice Ellen – we kenden hen toen alleen nog als Theo en Thea – maakten deze parodie op het programma ‘Kreatief met Karton’ van Ellen Brusse alsof het een Teleac-cursus was. Ik herinner me het standaardgesprek waarmee het programma opende nog goed.

Ellen: "En wat is het basismateriaal van vandaag?"
Peter: "Het basismateraal van vandaag is kurk."
Ellen: "Waar moet je op letten?"
Peter: "Altijd van je af snijden!"

Het schoot allemaal door mijn gedachten toen ik niet zo lang geleden in het Italiaanse Sienna zag wat een lokale restauranthouder had gedaan met pasta. Het zou een mooi onderwerp zijn voor een nieuwe cursus ‘Creatief met pasta’. Dat Italianen uiterst creatief zijn met pasta merkte ik daar elke dag tijdens de lunch en het diner. Maar ook buiten de keuken laten de Italianen zich kennelijk graag inspireren door de talloze vormen waarin pasta voorkomt. Maar niet alleen daar. Ook op Nederlandse kleuter- en basisscholen wordt er soms gebruik gemaakt van de mogelijkheden die pasta geeft aan de knutselaar. Pasta is een inspiratiebron. Je kunt er prachtige dingen mee knutselen voor Moeder- en Vaderdag. Dan is een dergelijk gordijn eigenlijk nog een heel simpele, bijna voor de hand liggende toepassing van deze pastasoort. Nederlandse juffen en meesters hebben vast veel betere ideeën. Toch?
Tweet

Alledaags leven onder de as

Delft – De beroemdste vulkaanuitbarsting is die van Pompeï. We kennen allemaal het verhaal hoe de mensen in deze stad werden overvallen door de uitbarsting van de vulkaan Vesuvius. Ze werden eeuwen later in as gestold teruggevonden. Mary Beard, verbonden aan de universiteit van Cambridge, ontzenuwde in haar in 2008 verschenen boek ‘Pompeii, the life of a Roman Town’ nogal wat van dit soort aannames. Werden ze wel verrast? De mensen die onder de gestolde as zijn gevonden, konden domweg niet op tijd wegkomen. Het zijn een hoogzwangere vrouw, een arts en slaven. Door haar fascinerende boek moest ik nogal wat zaken die ik dacht te weten over de onder vulkaanas bedolven stad herzien.

Daarom kijk ik vanavond om 22:00 uur naar een nieuwe BBC-documentaire over Pompeii. Daarin laat Beard je de stad zien zoals je die nooit eerder zag. Aanleiding is de ontdekking eerder dit jaar van 54 skeletten in Oplontis, tussen Herculaneum en Pompeï. Forensisch onderzoek werpt nieuw licht over de verschillen tussen rijk en arm. Over wat de mensen aten en hoe gezond ze waren. Ik raad je aan te kijken naar de documentaire op BBC2. Er sneuvelen nogal wat mythes.

Tweet

Op een stille zondagmorgen

Parijs - De Cimetière du Père-Lachaise is de grootste begraafplaats van Parijs. De begraafplaats op en rondom de heuvel Champ-l'Evêque bevindt zich hier sinds 1804 en heet officieel 'Cimetière De l'Est'. Oorspronkelijk behoorde het stuk grond aan de jezuïetenorde, maar het werd in 1972 verkocht om de schulden van de jezuïeten te kunnen betalen. De Parijzenaren noemden de begraafplaats direct al vanaf het begin 'Cimetière du Père-Lachaise'. Ze eren daarmee de jezuïetenpater François d'Aix de La Chaise, bij wie men altijd te biecht gingen. Na de opening liet men hier onder andere Abélard en Héloïse, Molière en La Fontaine herbegraven. Deze ‘reclamestunt’ werkte prima want vanaf dat moment was het een heel prestigieuze laatste rustplaats. Als je hier een nieuw graf ziet, kun je er vanuit gaan dat het de laatste rustplaats van een belangrijk persoon is.

We zagen er dit graf van Aubert Lemeland. Hij overleed op 15 november in Parijs op 77-jarige leeftijd. Tussen de bloemenkransen op het verse graf zag ik op een lint dat het was neergelegd door de minster van cultuur van Frankrijk. De naam Lemeland zegt je misschien niets, maar als je bekend ben in de hedendaagse (koor)muziek weet je dat het een bekend componist is. Als ooggetuige van de landing van de geallieerden in Normandië heeft hij een aanzienlijk deel van zijn vele symfonieën, kamermuziekwerken en liederen geschreven in het teken van die ervaring en van de nieuwe betere wereld waarvan hij sindsdien droomde.

Het merendeel van de graven vertonen Franse namen, maar er liggen ook beroemde buitenlanders. De Amerikaanse zanger Jim Morrison, de Italiaanse componist Rossini en de Ierse schrijver Oscar Wilde liggen er. Op hun graf liggen nog steeds verse bloemen. Het enige graf van een bekende Nederlander is dat van de 2006 overleden schilder Karel Appel. Ook op zijn graf lagen verse rozen en iemand had met kastanjes een woord geschreven dat ik overigens niet meer kon lezen. Ik had overigens verwacht dat het graf van een man die zulke kleurrijke schilderen naliet een stuk uitbundiger zou zijn. Zonder plattegrond vind je hier overigens je weg niet. De oorspronkelijke 17 hectare van het jezuïetenlandgoed is uitgebreid tot de huidige oppervlakte van 47 hectare. Corien & ik waren er op een stille zondagmorgen samen met slechts een handvol parijzenaren die het graf van hun geliefde verzorgden. Want ook de ‘gewone’ parijzenaar vindt hier zijn laatste rustplaats. Tweet

Le Pouce

Parijs – Je kunt als kunstenaar nog zo veel mooi en divers werk maken, soms blijft één werk je je hele leven achtervolgen. Alsof je niets meer hebt gedaan dan dat. Dat geldt ook een beetje voor de Franse beeldhouwer César. De in 1998 overleden kunstenaar heet voluit César Baldaccini. Hoewel in Frankrijk geboren, is hij van Italiaanse afkomst. Zij bekendste werk is de twaalf meter hoge bronzen duim in de Frans wijk La Défense. Hij was in 1943 naar Parijs gekomen om het vak van smid te leren. Zijn eerste kunstwerken in de jaren vijftig waren dan ook van oud ijzer gelast insecten en personages. Hij was de meester van de metaalsculptuur. In 1960 veroorzaakte hij nogal wat rumoer in de kunstwereld en daar buiten met het kunstwerk Compressions. Je herinnert je dat nog wel. Het kunstwerk bestond namelijk alleen uit tot een blok geperste autowrakken. Vijf jaar later toonde hij op een tentoonstelling weer een nieuwe techniek. Hij had ontdekt hoe hij polyester kon gebruiken in zijn kunstwerken. Het leverde zijn eerste duim (pouce) op. De rode polyurethaan duim was in afmeting niet zo groot en reisde de hele wereld rond. Het werd zijn handelsmerk. Zaterdag zagen Corien & ik zijn definitieve bronzen duim. Het kunstwerk is niet alleen door zijn grote heel indrukwekkend. Ondanks het feit dat César allerlei vormen en materialen – hij verwerkte zelfs vloeibaar kristal – ging combineren, kennen we hem toch vooral van zijn duim. Wat dat is het, een kopie van zijn eigen duim Tweet

Hij staat ook in Stiphout

Stiphout – Er staat weer een boom. Bij Bob & Saskia in Stiphout staat de kerstboom ook weer op zijn plekje voor het raam. Onder de boom staat ook de kerststal al weer te pronken. Ook hier is het kribje nog leeg. Het is immers nog geen 25 december. Pas op die dag wordt het kribje gevuld met het kindje Jezus.
Staat de boom, hangt de krans of is de stal ook bij jou al geplaatst? Zo ja, stuur dan even een plaatje en een praatje naar ODD. Dan genieten wij ook mee van de kerstsfeer in jouw huis.

Tweet

Le saveur est né

Parijs – Waar vind je meer kerstsfeer dan in een kerk? Wat de beroemdste kerk van Parijs? Dus waar moet je in de Franse hoofdstad naar toe om iets van de Parijse kerstsfeer mee te maken. Dat is natuurlijk de Notre Dame. Wij gingen dus zaterdagmorgen naar deze kerk om de kerststal te bewonderen. Het was ook op een zaterdagse wintermorgen druk voor de kerk. Toeristen met camera’s, bedelaars en allerlei soorten oplichters met smoezen en trucs hadden zich om uiteenlopende redenen verzameld op het plein voor de kerk. Er waren ook gelovigen, maar ik vrees dat die veruit in de minderheid waren. Nadat een vriendelijke Amerikaanse toerist een foto van ons had gemaakt, togen wij de kerk in. Er werden volop kaarsjes gebrand. De kaarsjes – in twee maten voor 3 en 5 euro – waren in verband met het seizoen nu voorzien van de kerstgroet: “Noel, le saveur est né”. Het gaf een feestje tintje aan het gebeuren. De kerststal is in deze kerk anders dan je zou verwachten. In grote katholieke kerken wil men nog wel eens uitpakken. Hele taferelen met ossen, ezels en kamelen zijn niet ongebruikelijke.

Hier ziet de stal er veel ingetogener uit. Jozef en Marie staan er in afwachting naast het nog lege kribje. De os en de ezel zijn in gaas slechts vaag aangegeven. Het is ook de plek in de kerk waar het wat stiller en rustiger wordt. Het is net of de mensen even vergeten dat ze hier eigenlijk zijn om foto’s te nemen. Ik zie mensen kruisjes slaan. Een oude mevrouw zakt daarbij op een knie en prevelt wat in een voor mij onbekende taal. Het bidden duurt wat langer dan ik verwacht. Dan besef ik plotseling dat er een andere oorzaak is. Ze kan niet meer overeind komen. Stramheid dwingt haar in deze eerbiedige houding voor het lege kribje te blijven knielen. Ik kijk haar aan en maak een gebaar alsof ik haar op wil helpen. Ze glimlacht dankbaar en ik trek haar langzaam weer rechtop. Ze prevelt een dankjewel in een voor mij onbekende taal, slaat een kruisje en schuifelt weer verder. Later besef ik pas dat ze in haar nederige houding nog wel een foto heeft gemaakt van Josef en Maria. Hoewel gelovig bleef ze ook toerist.
Tweet

Winter in Parijs

Parijs – We werden via de Franse radio onderweg gewaarschuwd voor winterse taferelen in Parijs. Onder de Eiffeltoren was zoveel sneeuw gevallen, vertelde een mevrouw op de radio ons, dat het monument zelfs tijdelijk voor het publiek gesloten moest worden. Wij keken op onze rit donderdag naar de Franse hoofdstad echter met een lichte verbazing naar buiten en zagen weinig sneeuw. Wat we zagen klopte niet met wat we hoorden. Toch werd een tolweg ongeveer tachtig kilometer voor Parijs afgesloten voor al het verkeer en stonden we ruim vijf kwartier te wachten tot we weer door mochten. Toen we eenmaal reden, begrepen we overigens ook niet waarom we moesten wachten. Er was nog steeds nauwelijks sneeuw te zien. Als de paar sneeuwvlokjes die wij zagen al voor dergelijke verkeersproblemen zorgen, staat de Fransen nog wat te wachten deze winter. Ook in Parijs zelf viel het allemaal erg mee met de sneeuw. Er lag wel sneeuw, maar niet meer dan een paar centimeter. De overlast ontstaat omdat de Fransen geen sneeuw ruimen en minimaal strooien. Zelfs op de trappen van de Sacré-Coeur de Montmartre, toch een echte toeristenattractie, lag nog steeds het dunne laagje sneeuw dat twee dagen geleden was gevallen. En omdat het wel een graad vroor was dat dunne laagje spekglad.

Natuurlijk lieten wij ons er niet door tegenhouden en stegen – overigens wel met de kabelbaan - omhoog naar de kerk. Vrijdagmiddag bezochten we Lafayette. Deze grote winkel in het hart van de Franse stad is natuurlijk helemaal in de kerstsfeer. Net als de Boulevard Haussmann waaraan de winkel ligt zelf. In de neo-byzantijnse koepel van het warenhuis staat een prachtige kerstboom die bijna tot bovenaan reikt. Voor de kleine flesjes die er onder te koop worden aangeboden, had ik niet zo veel oog. Maar de boom viel in de smaak.
Tweet

Allebei mag ook

Delft – Enkele dagen geleden riep ik jullie op iets te laten zien van de kerstversiering in je woning. Aan de deur bengelt vast zo’n mooie kerstkrans en in de kamer staat ongetwijfeld al weer een fraaie boom te schitteren. Will was gisteren de eerste die daar op reageerde. Misschien is het bij jou nog niet zo ver en maak je pas het komende weekend tijd vrij om de boom te plaatsen en de krans te hangen. In Delft hangt en staat hij natuurlijk wel.

De kerstkrans aan onze voordeur – ook dit jaar weer een creatie van Saskia uit Veldhoven – bengelt al week. En de kerstboom plaatste Corien ook al op zes december. Je moet eventjes op de foto’s klikken om ze in volle glorie te aanschouwen. Nu ben jij aan de beurt. Stuur ODD een plaatje en praatje van de kerstboom of kerstkrans. Allebei mag natuurlijk ook.

Tweet

Met de beste wensen

Bakel – “Ja bij ons hangt er ook een krans aan de voordeur”, meldt Will aan de redactie van ODD. Ze stuurde deze foto van haar krans mee en reageerde daarmee als eerst op de oproep om een foto van jouw krans op te sturen. Ze vertelde erbij: “Hij hangt er al wat langer, niet alleen voor de kerst maar meer voor het winterseizoen”. Will vindt het een leuke oproep van de redactie van ODD en ze hoopt dat er veel kransen zullen verschijnen op ODD. Als je hier clickt kun je zien aan welke woning deze fraaie krans een plaatsje heeft gevonden. Will stuurde bij haar foto ook een wens. Ze schrijft: “Ik wil hierbij meteen van de gelegenheid gebruik maken om via het ODD jullie en alle andere familieleden en verdere lezers een gezellige kerst en een gezond 2011 toe te wensen.” Tweet

Vier Kerst met Confetti

Helmond – Ook dit jaar geeft Confetti weer een kerstconcert. Dit jaar is dat op zondagmiddag 19 december. Het concert begint in de St. Trudokerk om 15:00 uur. Confetti geeft het concert dit jaar in samenwerking met fanfare ‘De Vooruitgang’. Ik nodig je van harte uit om dit gratis concert bij te wonen Om alvast in de stemming te komen, laat ik je hier een opname zien van een Christmas Flash Mob. Het wordt bij Confetti en ‘De Vooruitgang’ in de St. Trudokerk vast net zo verrassend. Komt allemaal en neem familie en vrienden mee.
Een bijdrage van Nellie
Tweet

Toch weer iets opgestoken

Helmond – Samen met Karsten stapte ik zondagmiddag door het witte Brabantse landschap vol bossen en vennen in de buurt van Stiphout. Dankzij de sneeuw was er veel te zien. De dieren hadden hun sporen duidelijk achter gelaten in de witte ondergrond. Karsten en ik zochten uit wat er zoal allemaal rond sjouwt en rent. Ook over de omgeving raakten we niet uitgesproken. De Schapengracht lag er mooi bij en we die hebben eens goed bekeken. De Schapengracht is eigenlijk geen gracht want hij is niet gegraven. Het is een ven met een bijzondere langgerekte vorm, lazen we op het bordje dat er bij stond. Uit onderzoek is gebleken dat het oorspronkelijk een smeltwatergeul uit de laatste ijstijd is. Dat is dus meer dan 10.000 jaar geleden. Samen probeerden we ons voor te stellen hoe lang dat is. Het ging ons indenkingsvermogen te boven.

Het ven heeft een bijzondere hoge natuurwaarde doordat het water in contact staat met kalkhoudend water uit de ondergrond. Daardoor kunnen er bijzondere plantensoorten groeien. Bij dit ongeveer 10.000 jaar oude vennetje worden maatregelen genomen om de oevervegetatie te herstellen. Daardoor krijgt de oorspronkelijke flora en fauna de ruimte om zich te ontwikkelen. Op het bordje lazen wat de maatregelen zijn. De bomen in de oeverzone worden gekapt. Hierdoor wordt het natter en valt er minder blad- en takafval in het ven. De waterkwaliteit neemt toe en de planten krijgen genoeg licht om op de oevers te kiemen. Zo hebben Karsten en ik toch weer iets opgestoken op deze mooie zondagmiddag in de frisse buitenlucht. We wilden het je niet onthouden.
Tweet

Hangt hij al?

Delft – In voorgaande jaren vroeg ik je wel eens of je kerstboom er al stond. Het plaatsen en optuigen van de kerstboom is een jaarlijks traditie. In sommige gezinnen zelfs bijna een ritueel. Op mijn verzoek om jouw boom met ons te delen, komen elk jaar weer nieuwe bomen binnen op de redactie van ODD. Dit jaar vraag ik niet “Staat hij al”, maar dit jaar wil ik eens vragen “hangt hij al”. Aan de voordeur van familie, vrienden en kennissen zie ik steeds vaker een kerstkrans. Je kunt ze kant-en-klaar kopen. Daar zijn heel wat mooie exemplaren onder. Maar je kunt ze ook zelf maken. Je kunt je creativiteit helemaal uit leven op de kerstkrans. Saskia uit Veldhoven maakt al jaren lang een kerstkrans voor ons. Maar ook voor haar eigen voordeur creëert ze elk jaar een nieuwe fraaie krans. Je kunt er niet alleen je creativiteit in kwijt, maar je kunt hem ook heel persoonlijk maken. Dit jaar heeft Saskia een prachtig hart gemaakt. Uit dat groene hart ontspringen vier fonkelende sterren. De symboliek is overduidelijk.

Je begrijpt al waar ik naar toe wil. Maak even een plaatje en een praatje van jouw kerstkrans. Hoe ziet jouw voordeur eruit tijdens de donkere dagen voor kerst? Heb je geen krans aan je deur, dan kun je altijd nog jouw boom sturen. Want kerstmis zonder krans kan ik me nog voorstellen, maar zonder boom zou wel treurig zijn. Toch?
Tweet

Alles is speelklaar

Stiphout – De Goedheiligman arriveerde zondag 5 december ook in Stiphout. Toevallig waren Corien & ik ook aanwezig en konden dus meegenieten van dit gezellige kinderfeest. Een klein beetje pech hadden we wel. De Sint arriveerde precies op het moment dat Corien & ik met Bob en de kleinkinderen aan het wandelen waren met Jordi in de besneeuwde bossen van Stiphout. Slechts Saskia was thuis en ook zij merkte niets van de aanwezigheid van de Sint en zijn Pieten. De Sint moet vergezeld zijn geweest van heel wat van zijn zwarte medewerkers want er stond een flinke stapel cadeaus in de huiskamer toen we thuiskwamen. Onder het genot van een kopje thee met banket, speculaas en pepernoten begonnen de kinderen een voor een met het openen van de pakjes waar hun naam op stond.

Bij het ontmantelen van de presentjes was soms wel een beetje hulp nodig. De inpakpieten hadden ze erg goed ingepakt en vastgebonden. Maar uiteindelijk was alles uitgepakt en speelklaar gemaakt.
Tweet

“a bit of bad luck”

Jeruzalem – Het graf van Harry Potter in het Israëlische plaatsje Ramla wordt regelmatig bezocht door fans van de boeken van J.K. Rowling en door liefhebbers van de films die naar haar boeken zijn gemaakt. Dat is nogal opmerkelijk. Soldaat Harry Potter stierf in 1939 en ligt in een graf van het Worcestershire Regiment waarbij hij diende. Het enige wat hij met de boeken- en filmheld gemeen heeft, is zijn naam. De negentienjarige soldaat Potter sneuvelde tijdens een Arabische opstand. Nadat zijn graf op de Britse militaire begraafplaats bijna een halve eeuw onopgemerkt bleef, is het nu plotseling een toeristische attractie. Het wordt zelfs vermeld in de toeristische gids over Ramla. Tengevolge daarvan laten toeristen zich nu fotograferen naast zijn grafsteen.

Zijn nu 77-jarige broer Ken Potter woont Kidderminster. Hij was zes jaar toen zijn oudere broer in een Arabische hinderlaag liep en om het leven kwam. Hij denkt nog veel aan zijn gesneuvelde broer: “He is with us all the time, even though he died such a very long time ago”. Hij vindt het onbegrijpelijk dat toeristen het graf van zijn broer bezoeken en foto’s nemen van de grafsteen.
“Ik weet wel dat het graf geen enkele verband heeft met de tovenaar met het ronde brilletje”, zegt Ron Peled, een toeristengids uit Ramla, “maar ik ben hier al heel wat keren geweest met een groep toeristen. De naam alleen is voldoende voor een bezoekje aan het graf”.

De begrafenis van de soldaat Harry Potter
De familie van de gesneuvelde soldaat heeft nu ook de tekst vrijgegeven van de laatste brief die Harry Potter aan zijn moeder schreef. De brief arriveerde de dag nadat een politieman met het bericht van zijn dood aan de deur kwam. Potter schreef:
Dear Mother,
I am getting on alright. I expect to be home for Christmas. If I am not, it is a bit of bad luck. 'I hope dad is still in work. Tell Ken I am not forgetting his bike. I hope Alice (his older sister) is alright. 'You perhaps have been reading the papers. 'I am not boasting but listen to the news on the wireless and listen to what work we in the Worcester shires have been doing. 'Well, I think that is all for now.
'Cheerio,
Crash Harry.
Dankzij zijn fictieve naamgenoot is de laatste brief van soldaat Harry Potter nu weer nieuws.
Tweet

Sneeuw gooit roet in het eten

Delft – Vandaag valt er in Zuid- en Noord-Holland nogal wat sneeuw. Automobilisten hebben veel last van de sneeuw. Saskia & Sander en hun kids ontdekten dat vandaag ook. Ze waren op weg naar Rotterdam, Delft en Pijnacker om kerstkransen te bezorgen bij ouders en grootouders.

In Veldhoven was er geen sneeuwvlokje aan de lucht en dus vertrokken ze naar het westen. Ruim voor Rotterdam kregen we al het eerste telefoontje dat melding maakte van vertraging en zwaar weer. Ze haalden echter Rotterdam en maakten oma blij met een kerstkrans. Verder naar het westen was toen echter geen haalbare kaart meer. Het sneeuwde constant en de auto’s glibberden over de weg. Daarom besloten ze daar om maar terug te keren naar Veldhoven. Een verstandig besluit, want er volgt nog veel meer slecht guur weer.


Omdat we nieuwsgierig waren naar de sneeuwval tot nu toe, ging Corien de tuin in om de dikte van het pak sneeuw te meten. Het bleek om twee uur te zijn aangegroeid tot veertien centimeter. Het sneeuwt echter nog steeds, dus de eindscore is nog niet bereikt. Hoe is het bij jullie?
Tweet

Handig pakje

Delft – Ik moet voortaan oppassen als ik mijn kleinkinderen een pakje drinken aanbied. De pakjes voor de kleinkinderen zitten vol met fruitsappen en vitamine, maar staan nu naast mijn pakjes met Jameson whiskey. Je kunt de Ierse whiskey via een rietje uit zo’n handig pakje drinken. Makkelijk op reis. Op de foto zie je een van de spelers uit de Amerikaanse serie Sons of Anarchy (sinds 21 nov. te zien op RTL7) in een bus met een handig whiskeydrinkpakje. Kennelijk is hij op 'schoolreisje' met de andere leden van de Sons of Anarchy Motorcycle Club uit het fictieve stadje Charming in Californië.

Laat ik je maar meteen geruststellen. Het whiskeydrinkpakje bestaat niet echt. Jameson is een van de grote adverteerders in de stoere serie en doet aan product placement. Het pakje is dus speciaal voor de tv-serie ontworpen en gemaakt. De kleinkinderen kunnen veilig een pakje drinken uit de bijkeuken halen en het zonder acht te slaan op het etiket opdrinken.
Tweet

John Betjeman redde St. Pancras

Londen – Wie vanaf het vasteland van Europa naar Londen reist met de Eurostar komt aan op St. Pancras International, het mooiste treinstation van Groot-Brittannië. De geschiedenis van deze aankomst- en vertrekplaats van de snelle treinverbinding heeft een bizar begin. Het scheelde in de jaren zestig van de vorige eeuw maar een haartje of het prachtige gebouw was gesloopt.
De ontstaansgeschiedenis begint in 1868. Het St. Pancras Station werd gebouwd voor de Midland Railway. Zij vertrokken hier met hun stoomtreinen naar Manchester, Carlisle en de steden van het Penninisch Gebergte. Het station werd opgezet als een waar spoorwegpaleis. Het gebouw is geheel opgetrokken in rode steen en gebouwd in neogotische stijl. Een prachtig voorbeeld van de Victoriaanse bouwstijl. Er werd een al net zo prachtig hotel tegenaan gebouwd. Het tij begon echter te keren in de jaren twintig. De eigenaar van Euston Station kreeg toen ook St. Pancras in bezit. Hij vond de treinen en het station gedateerd en stak zijn geld liever in Euston Station. Hierdoor zette het verval in. Het mooie hotel werd gesloten en bleef leeg staan. In de jaren zestig ontstond het plan om de stations van St. Pancras en daarnaast gelegen King’s Cross samen te voegen. Daarvoor wilde men beide stations slopen en een groot nieuw modern treinstation bouwen. Dit schoot dichter Sir John Betjeman (1906-1984) in het verkeerde keelgat.

Kort daarvoor had men het Euston Station volgens hem en vele ander Britten ten onrechte gesloopt en lelijk verbouwd. Hij wilde een tweede blunder van deze omvang voorkomen en startte een protestactieactie. Betjeman, oprichter van the Victorian Society en welbespraakt voorvechter van de Victoriaanse architectuur, was toen al een nationale figuur die niet alleen bekend was als poet laureate, maar ook bekend was door zijn optredens voor radio en tv. Door de ophef hij die veroorzaakte, werd na een parlementaire discussie besloten het station te sparen. Het stond daarna heel lang leeg, maar toen begin 2000 werd besloten om de thuishaven van de Eurostar te verhuizen van Waterloo Station naar St Pancras, begon een grootscheepse renovatie. Beeldhouwer Martin Jennings maakte voor het gerenoveerde station een prachtig beeld van Sir John Betjeman. Hij kreeg de ereplaats die hij verdiende.

Tweet