Ingesneeuwd in Barrie Delft – Een witte kerst is het niet geworden dit jaar. Toch viel in de dagen voor Kerstmis hier en daar in ons land wel wat sneeuw. Het waren slechts enkele centimeters, maar toch genoeg om naar buiten te gaan met de camera om die witte wereld vast te leggen. Het komt immers niet zo vaak meer voor dat er sneeuw ligt in De Mortel, Stiphout of Delft. Dat moet worden vereeuwigd. Voor onze nicht en neef Corrie & Warrie in het Canadese Barrie lag dat heel anders. Zij zijn onlangs weer ingesneeuwd. Warrie meldde me dat toen hij kort voor Kerstmis Corrie rond halfvijf ’s middags van haar werk wilde halen er een fikse hoeveelheid sneeuw op zijn oprit lag. Niet een paar centimeter zoals bij ons, maar een paar meter. Hij kon de oprit voor zijn huis niet uit. Voor hij weg kon, moest hij de oprit eerste schoon blazen. Maar volgens Cruijff heeft elk nadeel zijn voordeel: de witte wereld in Barrie ziet er wel sprookjesachtig mooi uit. Helaas had neef Warrie geen tijd om met zijn camera naar buiten te snellen om voor ODD wat foto’s te maken. Toch wist ik de hand te leggen op een paar witte plaatjes van zijn woonplaats in Ontario. Sinds 1986 staat aan het eind van Maple Street een majestueus sculptuur dat de fraaie naam Spirit Catcher draagt. Het kunstwerk vlak bij het meer zag er na de hevig sneeuwval nog indrukwekkender uit. Hoe de sneeuwsituatie nu tussen Kerst en Oud&Nieuw is in Canada weet ik, maar met Corrie & Warrie gaat het in ieder geval uitstekend.

British Vision in Gent Gent – Afgelopen vrijdag bezochten Corien & ik het Museum voor Schone Kunsten in Gent om de prestigieuze expositie over Britse kunst te zien. De titel van de tentoonstelling 'British Vision' klinkt nogal neutraal, maar dekt de lading uitstekend. In veertien zalen geven ruim 300 kunstwerken een overzicht van de kunstproductie tussen 1750 en 1950. Vrijwel alle grote namen uit de Britse kunst van de 18e, 19e en 20e eeuw zijn vertegenwoordigd: Van William Hogarts, George Stubbs en William Blake tot Turner, Dante Gabriel Rossetti en Francis Bacon. Dat alleen al maakt de reis naar België meer dan de moeite waard. De werken tonen op een overtuigende manier en in een schitterende opstelling hoe British Brits wel kan zijn. Op een van de wanden in de eerste zaal van de tentoonstelling citeert de samensteller van de expositie een uitspraak van de Italiaanse kunstenaar Luciano Fabro: “Nationaliteit is een adres, geen bewustzijn. Op dat adres gebeuren dingen”. Het adres is dit keer Groot-Brittannië. We zien op de tentoonstelling dat de Britse kunsttraditie getuigt van een ongelooflijk sterk observatievermogen, zoals bij Constable. Tegelijk wordt ook de verbeelding en de neiging tot het visionaire, zoals bij Williams Blake, getoond. Werkelijkheidszin en fantasie wisselen er elkaar af. Tussendoor is daar de onmiskenbare Britse humor zoals de ironie van Stanley Spencer en de absurde humor van David Hockney. Ik heb nog nooit, ook in niet het Verenigd Koninkrijk, zoveel Britse topstukken uit deze periode op één expositie bij elkaar gezien. Het museum presenteert niet alleen schilders en aquarellisten als Turner, Constable en Burne-Jones, maar ook satirische tekenaars als Hogarth en Rowlandson, fotografen als Talbot en Fenton en moderne meesters als Bacon, Freud en Spencer. Eigenlijk kan ik zo’n enorme hoeveelheid kunst niet aan in één bezoek. Dat is mijn enige, zij het milde, punt van kritiek. Hoe uniek ook, het is te veel. Onlangs nog bezocht ik het museum in Birmingham om de prerafaëlieten te zien. Hier hingen er meer. Ik weet niet goed hoe je het visionaire in de Britse kunst moet omschrijven. William Blake begon met uiterst individuele en excentrieke voorstellingen. De prerafaëlieten volgden met literaire en moraliserende thema's. Die neiging tot het symbolische verdween eigenlijk nooit uit de Britse kunst. Corien & ik zien hoe bij de moderne schilder Francis Bacon de nadruk op de inhoud en op de expressieve vorm ligt als hij zijn angsten schildert in beknellende voorstellingen van pausen en kardinalen. Dan staan we in een zaal tien plots oog in oog met het originele handgeschreven en geïllustreerde exemplaar van Lewis Carrolls 'Alice's Adventures Under Ground'. (Later uitgegeven als Alice in Wonderland) Een absoluut meesterwerk van de Britse visionaire literatuur en plastische kunst. Ik vind het manuscript sterk verwant met de prerafaëlitische kunst. De laatste ‘zaal’ die we in het museum bezoeken is het kleine restaurant. Na al die observatie van de maatschappij in verandering, bereiden we ons daar voor op realiteit van Gent. Ga naar het museum in Gent als je in de buurt bent. Het kan nog tot 13 januari volgend jaar.

Wereldberoemde chocolade Antwerpen – Wie aan de hoofdstad van de gelijknamige provincie Antwerpen denkt, komt al gauw met zaken zoals; het Rubenshuis, het Middelheimpark met de schitterende collectie moderne beeldhouwkunst of het Diamantmuseum. Voor chocoladeliefhebbers is in de stad op de rechteroever van de Schelde nog een heel belangrijk pand. Dat is Chocolatier Goossens aan de Isabellalei. In het eigen atelier van de zaak worden daar op geheel ambachtelijke manier de fijnste pralines gemaakt. De chocoladelekkernijen van meester-chocolatier René Goossens zijn over de hele wereld beroemd. Deze familiezaak trekt klanten van over de hele aardbol. President Bush vond op kerstmorgen chocolade van Goossens onder zijn boom. Bill Clinton bracht toen hij als president België bezocht, ook een bezoek aan deze winkel. In de drukke decembermaand vormt zich voor de winkel in het centrum van Antwerpen een rij van kopers. De winkel is te vol om iedereen binnen te laten. Geduldig wachten de chocoladevrienden en –vriendinnen voor de deur van Goossens tot ze naar binnen mogen. Ook Els & Ad en Corien sloten zich graag daarbij aan.

Hangende vitamines Poulseur – In mijn jeugd was kiwi een exotische fruitsoort. Dat gold toen zelfs nog wel voor de ananas. Voor mijn kleinkinderen is de kiwi een heel gewoon tussendoortje. Nu behoren de leden van mijn familie niet tot mensen die uitsluitend aardappelen-groente-vlees-jus op tafel zetten en verder weinig experimenteren in de keuken. Wellicht zijn we dus ook op fruitgebied niet doorsnee. Dat zie je ook in de tuin. Voor een appelboompje draaiden we de hand niet om en ook de druiven doen het goed in de achtertuin. Toen we onlangs met Els & Ad weer eens in Poulseur waren, zag ik toch weer iets nieuws op het gebied van de hangende vitamines: kiwi’s. “Het geeft nauwelijks werk”, verzekerde Els me. “Als we niet flink snoeien, woekert het zelfs alle kanten op”, betoogde ze verder. Ook nu in de koude decembermaand hangen er nog steeds vruchten aan. Om haar argumenten kracht bij te zetten, begon ze meteen te plukken. Corien proefde er een paar en kwam tot de conclusie dat ze heerlijk fris en zoet zijn. Ook nu nog in de winter. Helaas hangen de vruchten met de mooie binnenkant niet echt op een makkelijke hoogte. Ze groeien tegen een muur, waar ook druiven zich waarschijnlijk prima zouden voelen. Ondanks die moeilijke plukplek zijn de kiwi’s het succesverhaal van de tuin in Poulseur. “Niet zo lang geleden gingen Pieter Jan, Adrie en Ad met emmers vol van deze 'exotische' vruchten terug naar Nederland”, vertelde ze vol trots. Denk dus voortaan bij het woord kiwi niet meer aan Nieuw-Zeeland, maar aan zie de tuinen van België voor je.

Jazzgigant Oscar Peterson overleden Delft – In 2005 trad Oscar Peterson voor het laatst op tijdens het North Sea Jazz festival in Scheveningen. Sander en ik zaten in de zaal want we beseften dat dit de laatste kans was om een concert bij te wonen van deze muzikale reus. Afgelopen zondag is de al bij leven legendarisch jazzpianist in zijn woonplaats Toronto overleden. Hij werd 82 jaar. Hij kreeg in de laatste jaren van zijn leven wereldwijd ongeveer elke jazzonderscheiding die er bestaat. Ik denk dat de aimabele pianist Oscar Peterson er voor heeft gezorgd dat jazz door een groot publiek werd geaccepteerd. Met zijn trio met bassist Ray Brown en gitarist Herb Ellis, en later met drummer Ed Thigpen in plaats van de gitaar, speelde hij sinds begin jaren '50 in alle concertzalen en op alle festivals van de wereld. De Canadese pianist dankte zijn legendarische status vooral aan zijn fabelachtige speltechnische vermogens. Dat ging helaas verloren in 1993 toen hij werd getroffen door een beroerte. Peterson kwam nog terug, maar het kostte hem de controle over zijn linkerhand en daarmee de fabuleuze techniek die jarenlang zijn handelsmerk was.

Geef me je stem Delft – Afgelopen jaar heb ik een aantal foto’s ingezonden naar het AD. Daarvan zijn er ook een aantal gepubliceerd. De foto bij dit stukje is één van de 80 foto’s die bovendien is geselecteerd voor ‘Mijn 2007’ een overzicht van de meest bijzondere nieuwsmomenten van AD-lezers van het afgelopen jaar. Duizenden AD lezers hebben het afgelopen jaar (nieuws)foto’s ingestuurd naar de krant. Uit al deze foto’s heeft de redactie van het AD een selectie gemaakt. Een deel van deze 80 foto's is zaterdag 22 december j.l. in een uitneembare bijlage in AD gepubliceerd. Alle 80 foto's zijn te zien op een reizende tentoonstelling in de bibliotheek van Utrecht, Den Haag, Rotterdam en Amsterdam. De data hiervan zijn: 24 december 2007 – 14 januari 2008 Bibliotheek Utrecht, adres: Oude Gracht 167, Utrecht 14 januari 2008 – 4 februari 2008 Bibliotheek Den Haag, adres: Spui 68, Den Haag 4 februari 2008 – 3 maart 2008 Bibliotheek Rotterdam, adres: Hoogstraat 110, Rotterdam 17 maart 2008 – 26 april Bibliotheek Amsterdam, adres: Oosterdokskade, Amsterdam Daarnaast zijn alle 80 foto’s genomineerd voor de verkiezing van de beste nieuwsfoto 2007, die AD vanaf 22 december op internet houdt. Je kunt dus op mijn foto stemmen. Klik daarvoor hier en geef je stem aan mijn foto. Alvast bedankt. De foto stond eerder ook al op ODD

Kerstzangavond erg succesvol Helmond – De kerstzangavond die afgelopen zaterdag werd verzorgd door Vrouwenkoor Confetti o.l.v. Marjan is erg geslaagd. Het was heel gezellig in de Helmondse kerk O.L.Vrouw Tenhemelopneming aan de Wilhelminalaan. Net als vorig jaar was het weer een sfeervolle avond waarin het hele repertoire aan kerstliederen voorbij trok. Ook de andere koren - het jeugdkoor Pabo en het oecumenische koor Lighthouse – die dit jaar aan de avond meewerkten, waren erg goed bij stem. Nieuw was dit jaar ook het muziekensemble ‘Tweedehansen’. Dit viertal speelde fluit, trommel, tamboerijn en ukelele. Schrijf het maar vast in je agenda, want volgend jaar is er weer zo’n sfeervol kerstconcert. Een bijdrage van Marjan

Winter in Stiphout Stiphout – Niet alleen in Delft en De Mortel was het plotseling winter. Zaterdag begon het er op te lijken dat we dit jaar weer eens een Witte Kerst zouden meemaken. Inmiddels weten we dat dit niet het geval is. Toch wilde ik jullie dit plaatje van het Stiphoutse winterwonderland niet onthouden. Een bijdrage van Marjan

Kerstboodschap uit Barrie Barrie – Het is met veel plezier dat we naar de postbus gaan om de kerstpost te ontvangen. Onze gedachten gaan naar de afzenders en met plezier en dank lezen we de berichten. We hebben vele goede herinneringen aan iedereen. We herdenken elke keer weer dat de betekenis van kerst is nog steeds Jezus: "Want een kind is ons geboren..." " kom laten wij aanbidden" ... en zo gaan we de kerst tegemoed. We stellen het erg op prijs dat we nog steeds met anderen gezamenlijk het kerstfeest kunnen vieren. Een beetje over de familie: we zijn beiden nog goed gezond, en onze kinderen ook. Lisa is erg ziek geweest met een kronkel in de darm in Oktober, en na drie week in het ziekenhuis kwam ze eindelijk thuis. Er waren nogal wat complicaties, zoals bloedingen en infecties die niet reageerden op antibiotica. Ze kwam een week bij ons thuis om bij te komen, en nu kunnen we met dankbare harten schrijven dat ze weer aan werk is en steeds sterker word. Ze had tenminste tien kilo verloren in die tijd. Ze moet nog steeds erg voorzichtig zijn met wat ze eet, en zich niet te druk maken. Andrew woont nog steeds in Whisler en heeft het naar zijn zin. In de zomer werkt hij nog steeds als dakdekker, samen met zijn baas installeert hij metalen daken op de huizen, meestal nieuwbouw. Deze zomer hebben ze veel last gehad van regen, (Hollands weer) maar nu is hij weer bezig als ski-instructeur. Vooral met de kerstvakantie is het erg druk. In 2010 worden daar de Olympische Spelen gehouden. Michael en zijn vrouw Ethikia, wonen in Toronto, een uur hiervandaan, en die zien we regelmatig. Ze heeft een goede baan als onderwijzeres op een meisjesschool, en heeft het erg naar haar zin. Michael is blij met een baan in tuinieren, en volgt een cursus daarin van januari tot maart, zodat hij ook beter op de hoogte is met diverse dingen. Afgelopen winter was het voornamelijk bomen snoeien, en hoe dat veilig gedaan moet worden i.v.m. jezelf, anderen, gebouwen en natuurlijk hoogspanningsdraden. Hij kwam een paar keer thuis hier om te oefenen in mijn bomen, dus zien die er netjes uit! Wij zijn samen op een zendingsbezoek geweest met dertien anderen van de kerk naar Nicaragua, in Centraal Amerika, een van de armste landen daar. We hebben er gewerkt (geholpen is een beter woord) aan een vernieuwing van een jeugdgebouw in de hoofdstad Managua die onder het beheer staat van de YMCA. Ze wilden graag twee nieuwe W.C.’s hebben, met twee douchen er naast en een washok. Daar hebben we dus geld voor verzameld voor de onkosten en een aannemer. Wij hebben geholpen, maar de aannemer heeft het afgemaakt. Ze hebben ons al foto’s gestuurd hoe het geworden is. Het ziet er netjes uit. Waarom zij dit nodig hebben? Velen jongeren hebben geen woning of kamers om te wonen, velen leven op straat, of in hutten waar geen water is. Dus kunnen ze nu douchen en kleren wassen bij de YMCA. En vaak hebben ze daar 60 jonge mensen, en dan is één W.C. niet voldoende. Verder hebben we veel gezien en gedaan om de mensen beter te begrijpen, en hoe we ze verder kunnen helpen in de toekomst. We hadden ook geld verzameld om microleningen te geven aan boeren die graag met een veestapel willen beginnen. Onze gave wordt dan door een coöperatieve organisatie beheerd, en kunnen boeren op basis van hun land, drie, vier of vijf kalveren krijgen, ze vetmesten over een periode van ongeveer een jaar, en dan verkopen. Van de opbrengsten betalen ze hun lening af en van de winst kunnen ze meer kalveren kopen. De vrijgekomen lening kan dan aan iemand anders worden gegeven. Zo moet dat in principe gaan. Dit was de eerste keer dat onze kerk er geweest is en dus was het nodig om te zien wat er gedaan kan worden in dat land. Hulp moet in het klein gegeven worden aan mensen en vooral in de landbouw ligt hun toekomst. De blanken hebben hun land leeg geroofd over de jaren, multinationale firma’s hebben het meeste land in handen voor suikerriet, koffee, en melkproductie. De Sandanistas hebben geprobeerd om meer land aan de mensen te geven, en dat heeft veel levens gekost. Vooral VS heeft erg veel moeite gedaan om de Contra’s geld en wapens te geven. Nu zijn ze zo arm omdat hun schuld afgelost moet worden, en de Wereldbank zware eisen stelt aan regeringsbeleid. Het meeste geld wat gegeven word door andere landen moet gebruikt worden om hun schulden af te betalen, en kan dus niet voor de mensen gebruikt worden. Soms denk je dat het een hopeloze situatie is. Terug in Canada. Warrie werd 65 jaar in maart en dus krijgt hij pensioen. Na al de jaren de regering geld te sturen is het eindelijk hun beurt om ons wat te sturen; bedankt! Hij blijft druk, maar heeft plezier in wat hij doet, en hij wordt er nog voor betaald ook. Het kan niet beter. Hij neemt meer tijd af om wat andere dingen te doen. Hij blijft bezig met het mannenkoor, kerkkoor, muziek, fotografie, en in de tuin. Corrie is nog steeds bezig in het bejaardentehuis om de mensen bezig te houden, ze heeft er veel plezier in, en dat betekent veel voor haar. Ze is van plan om ook met pensioen te gaan in september 2008. We zien wel wat mogelijkheden er dan zijn voor haar om bezig te blijven, werk geeft haar veel vreugde. We zijn ook weer een nieuwe avontuur begonnen in september met lessen in dansen. Walsen, foxtrot, salsa, tango en weet ik veel. Het is verbazingwekkend hoeveel we vergeten van week tot week, maar we hebben lol en het is een goede manier om in beweging te blijven. In onze gedachten gaan we bij jullie allemaal op bezoek met de kerstdagen. We wensen jullie allemaal gezegende kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar. We hopen ook van jullie te horen, en tot ziens in 2008. Een bijdrage van Warrie en Corrie

Er is een kindeke geboren Veldhoven – Op Kerstavond woonden Corien & ik de kinderkerstviering bij in de Immanuelkerk te Veldhoven. Tijdens de dienst werd het kerstspel ‘De herbergier die niet kon slapen’ opgevoerd. In feite bestond de hele dienst bijna uitsluitend uit de opvoering van dit spel. Het bleek een degelijk ouderwets kerstspel waarin voor alle kinderen van de gemeente een rol was weggelegd. Er waren dus niet alleen veel herders, schapen en honden op het toneel, maar er was ook een ruime vertegenwoordiging van de engelenschaar. Jozef en Maria worden zoals we uit het bijbelverhaal weten door de herbergier weggestuurd omdat er voor hen geen plaats is. De beslissing van deze horecaondernemer zorgt er voor dat Jezus wordt geboren in een stal en zijn eerste levensuren doorbrengt in een kribbe. In de bijbelversie speelt de man verder geen rol, maar in de versie die wij gisteravond zagen, kreeg de waard spijt van zijn beslissing. De man gaat – gewapend met een pannetje soep – op zoek naar het weggestuurde stel en vindt hen in de stal. Inmiddels is onze Lieve Heer dan al geboren. De rol van Jezus was in dit kerstspel weggelegd voor onze kleinzoon Abel. De hoofdrolspeler wachtte geduldig bij zijn oma Corien op schoot tot zijn moment was aangebroken, maar speelde daarna dan ook de sterretjes van de kersthemel. De rollen van Jozef en Maria werden heel overtuigend vertolkt door zijn ouders Sander & Saskia. Ook zijn zusjes Nienke, Dieuwertje en Emma hadden een rol in het kerstspel. Zij waren alle drie een schaapje. Een rol die ze zelf hadden gekozen. Na afloop van de voorstelling liep de hele gemeente langs de stal om een blik te werpen op het nieuw geboren kindeke. Daarna was het tijd voor koffie, thee, ranja of chocolademelk. Niet alleen voor de spelers, maar ook voor alle vaders, moeders, oma’s en opa’s in de tot de nok gevulde kerk.

Bezoek Rubenshuis Antwerpen – In Antwerpen bezochten Ad en ik – terwijl onze dames zich vermaakten in de fraaie winkels van de stad aan de Schelde – de woning van een van de beroemdste zonen van deze stad en van de grootste kunstenaar van de Zuidelijke Nederlanden: Peter Paul Rubens. Het Rubenshuis aan de Wapper is meer dan het huis waar de kunstenaar met zijn gezin onderdak vond, leefde en werkte. Zowel Ad als ik begrepen zittend op een bankje in zijn atelier, kijkend naar de lichtval bij de schouw en in het doorkijkje naar de tuin dat dit voor de kunstenaar een weergaloos inspirerende omgeving moet zijn geweest. Dat is nu nog te bespeuren. Het is een prachtig huis, dat in 1620 door de Antwerpse stadssecretaris zo werd omschreven: “Zijn huis zal de verbazing der vreemdelingen en de bewondering der reizigers opwekken”. De verbazing en bewondering maakten zich ook nu nog van ons meester. Rubens heeft het huis aan de Wapper zelf ontworpen. Het is gedurfd, uitbundig, maar tegelijk ook statig. Het woonhuis is in oud-Vlaamse stijl en het atelier in de uitbundige zuidelijke barok die we ook van zijn andere werk kennen. We dwaalden samen ’s middags door het huis, het atelier en de tuin. Maar ook de spreekkamer, de keuken, de slaapkamer en de linnenkamer konden we bezoeken. Al het meubilair en andere zaken die een gezin nodig heeft, zijn er. Een kunstenaarswoning is tenslotte ook gewoon een thuis. Rubens was de beroemdste schilder van zijn tijd en werd overstelpt met opdrachten. Hij kon aan die vraag alleen voldoen door een groot en goed atelier te exploiteren. Hij deed het denkwerk en de assistenten het handwerk. Rubens stond zelf wel zelf aan de basis van elk kunstwerk. Een van zijn meest getalenteerde assistenten was ongetwijfeld Antoon van Dyck. Ad kijkt hier naar een intrigerend portret dat Rubens rond 1616 van zijn leerling Van Dyck maakte. Door de gedraaide houding en het spel met licht en schaduw, lijkt het een momentopname. Alsof Van Dyck net even het penseel heeft neergelegd en over zijn schouder naar Rubens kijkt om te zien wat die er van vindt. De jonge schilder kijkt zelfbewust en zelfs ietwat arrogant in de ogen van de toeschouwer. Rubens heeft hem perfect getroffen. Van Dyck maakte zelf ook een glanzende carrière door als schilder en schopte het uiteindelijk tot hofschilder van de Engelse koning.

Winter in De Mortel De Mortel – Dit geloven jullie waarschijnlijk echt niet. Hier in De Mortel is dit jaar de eerste sneeuw gevallen. Gisteravond had ik kantklosavond en daarvoor moest ik naar Gerwen. Toen ik buiten kwam lag er een dun laagje sneeuw. Het sneeuwde nog al zag je 't bijna niet, zo'n fijne sneeuw was het. Ik kon dus eerst beginnen met de auto sneeuwvrij te maken. Onze zoon Jeroen kwam van Helmond en vertelde dat er hier alleen maar sneeuw lag. In Helmond en Bakel was het droog en er lag niks. Toen de auto schoon was ben ik dus voorzichtig weggereden vanwege de gladheid. Het rare was dat, toen ik manege de Stap voorbij was, het niet meer sneeuwde en er ook geen sneeuw lag. Onderweg heb ik verder ook geen sneeuw meer gezien. Maar toen ik avonds terugkwam viel er bij ons nog steeds sneeuw en verder nergens. Vandaag is er af en toe nog wat bijgevallen zodat er nu enkele centimeters sneeuw ligt. Jammer dat het nog geen kerstmis is, want waarschijnlijk is dan alles weer weg. Een bijdrage van Marie-Louise

Schaatsen in Poulseur Poulseur – Niet alleen in Delft e.o. is het winter. Ook in het Belgische Poulseur is het winter. Het huis en de tuin zien eruit als een kerstkaart. Terwijl binnen het houtvuur in de haard vrolijk brandt, genieten we van een heerlijk glas. Na de royale kerstlunch wandelen we door de tuin. Helaas zijn we de schaatsen vergeten. De vijvers in de tuin van Le Moulin de Poulseur zijn stevig dichtgevroren. Dat is ziet er voor de eendjes wel een beetje zielig uit. Ze hebben een muts van ijs en dat is vast kouder dan een ijsmuts.

Jazzmix wordt Kerstmix Delft – Op zondag 23 december – de kortste dag van het jaar – wordt de langste Jazzmix van dit jaar op Stads Radio Delft uitgezonden. Van negen uur tot elf uur draai ik op zondagavond uitsluitend door jazzmuzikanten gespeelde kerstmuziek. Het is dus eigenlijk een Kerstmix. Klik hier op zondag 23 december om 21.00 uur en luister naar de twee uur durende Kerstmix.

De geur van kerstkaas Delft – Het is in ons land niet zo gebruikelijk om na de maaltijd een kaasplankje op tafel te zetten met een flesje port. Dan moet het toch al gauw een feestelijke maaltijd zijn. In Engeland gebeurt dat sneller. Niet meer zo vaak als vroeger, maar veel vrienden van ons hebben toch nog de goede gewoonte om – zeker op zondag – na de maaltijd een plankje met diverse kazen te presenteren. Het zijn niet alleen Engelse kazen, maar ook onze Nederlandse Gouda en Edammer zijn heel populair in Groot-Brittannië. Zelf prefereer ik de Engelse kazen en mijn voorkeur gaat uit naar de Blue Stilton (Witte is er ook). Zodra ik in Engeland de gelegenheid heb, geniet ik van zo’n heerlijk plankje met kaas. Het is een uitgelezen kans weer eens een heerlijk stukje Stilton te proeven. Met Kerstmis zie je de kaas ook in ons land steeds vaker bij de kaasboer gedrenkt in port. Stilton is hier dan ook echte kerstkaas. Stilton is niet zomaar blauwader kaas. De kaas moet aan allerlei voorwaarden voldoen om die naam te mogen dragen. Er is ook een club van kaasmakers die dat in de gaten houdt. Het is The Stilton Cheese Makers Association (SCMA). Deze club moedigt via aller reclamecampagnes de mensen aan om toch vooral deze blauwader kaas te eten. Kenners onder jullie weten dat de kaas niet alleen een heel specifieke smaak heeft, maar ook een niet te missen geur. Hoe rijper de kaas hoe specifieker de geur. De geur hoort onmiskenbaar bij het genoegen van de kaas, maar je kunt er ook te ver in gaan. De SCMA heeft nu parfum op de markt gebracht met de illustere naam Eau de Stilton. Het parfum recreëert volgens de makers de geur van Blue Stilton. Ik heb het in ons land nog niet in de parfumerie gezien en ik voorspel het ook geen lang leven. Wie wil er nu naar kaas ruiken?

Lokaal buitje Delft – Toen we vanmorgen de gordijnen openden, werden we een witte wereld gewaar. Een plaatje dat wel al lang niet meer zagen, ontrolde zich voor ons oog. Vers gevallen sneeuw ziet er prachtig uit. Helaas moest Corien naar het museum. Goed ingepakt vertrok zij op de fiets naar haar werk. Ik wandelde met de camera even de buurt in om wat foto’s te maken van de witte wereld om ons heen. Corien belde me later op vanuit het museum met een merkwaardig verhaal. “Het is een heel erg lokaal sneeuwbuitje geweest”, meldde ze me. “Zodra ik een straat verder was, was er geen sneeuw meer te bespeuren. De straten zijn droog en er is geen spoor van sneeuw. Kennelijk is nergens in Delft verder een vlokje sneeuw gevallen. Alleen onze straat en de paar straten daarom heen zijn wit”, besloot ze. Het is inderdaad heel bijzonder. De opwarming van de aarde slaat overal toe, behalve in mijn straat.

Eva haalt A ’s-Hertogenbosch – Gisteren was het voor onze dochter Eva een belangrijke dag. Ze moest op voor haar A diploma zwemmen. Na afloop van het zwemexamen kon ze dolgelukkig haar diploma in ontvangst nemen. Eva voelde zich echt heel trotst en gelukkig. Behalve een diploma kreeg ze ook een ijsje, een cadeautje en een medaille van chocolade. Dat maakte het feest compleet voor haar. Een bijdrage van Pauli

Goed gestemd Helmond – Koordirigent en zangpedagoog Marjan heeft sinds vandaag een eigen site. Daarop lees je meer over haar, want behalve solozangeres is ze ook nog adem- en stemtherapeut. Klik hier en bezoek haar site.

Wie heeft de grootste? Den Haag – Onlangs waren we in het winkelcentrum ‘De Heuvel Galerie’ in Eindhoven. We zagen in dit gezellige centrum een hele grote kerstboom. De grote kerstboom is heel modern verlicht met ledlicht. De verder fraai versierde kerstboom maakte terecht indruk op de kleinkinderen. Is deze kerstgigant nu de grootste boom van Nederland. De Bijenkorf in Den Haag claimt dit jaar de grootste indoor kerstboom van ons land te hebben. De boom in het warenhuis heeft een hoogte van zeventien meter, er branden 35.000 lampjes in en er hangen 2700 decoraties in. Voorwaar een forse kerstboom. Of het echt de grootste is, weet ik niet. Je kunt zelf nog even gaan kijken want het gevaarte zal in de hal van de Bijenkorf blijven staan tot 7 januari.

Kerst in Atrium Den Haag – Zondag brachten we een bezoekje aan de levende kerststal in het Atrium van het Haagse stadhuis. Traditiegetrouw worden de hoofdpersonen uit het kerstverhaal, Maria, Jozef, de drie koningen en enkele herders ook dit jaar weer uitgebeeld door dak- en thuislozen afkomstig uit Haagse instellingen. De spelers worden in de stal vergezeld door een kameel, een ezel, een os en diverse schapen. Eigenlijk arriveren de drie koningen pas op zes januari, maar in het Atrium behoren ze al vanaf het begin tot dit kleurrijke tableau-vivant. De stal is tot en met 23 december te bezichtigen. De belangstelling voor de stal was zondag erg groot. Dat kwam misschien ook wel omdat die middag ook een kerstconcert werd gegeven door het gemengde Westlandse koor Musica. Het koor dat ook optreedt met o.a. Henk Poort, Ernst Daniël Smid, Lee Towers en Bløf is van alle markten thuis. Overigens is er elke dag een muzikaal programma.

Verhuizing komt dichterbij De Mortel – Het is alweer 'n hele tijd geleden dat ik iets over ons toekomstige nieuwe huis heb geschreven en laten zien. Zoals jullie al weten zit het rieten dak er op. De (koperen) goten hangen er ook al aan. Binnen zijn alle tegelvloeren gelegd. Alleen de garage moet nog gebeuren. Dat komen ze deze week nog doen. We hebben wel nog wat problemen gehad met de toekomstige nieuwe keuken. We hadden alle apparaten uitgezocht van een Spaanse firma. Er mankeerde nogal eens wat aan deze apparaten, zodat men niet meer met deze firma wilde werken. Daarom moesten wij nieuwe apparaten voor onze keuken uitzoeken. Enkele weken later belde deze firma ons opnieuw. Nu ging het om de deuren en de ladenfrontjes. De exemplaren die wij hadden uitgezocht, werden ook al niet meer gemaakt. Dus moesten we weer terug naar de winkel om andere uit te zoeken. Dat was nog niet alles. Ook het granieten aanrechtblad van onze keuze was niet meer te krijgen. We moesten nu weer terug naar de firma die de aanrechtbladen maakt om een nieuwe keuze te maken. Gelukkig komt ons nieuwe blad heel dicht in de buurt van onze eerste keuze. Verder gaat alles goed. We hopen in februari te verhuizen. Een bijdrage van Marie-Louise

Misbruik verboden Honselersdijk – Zaterdag bezochten we de katholieke kerk van Honselersdijk. Daar sloot men het eeuwfeest van de parochie af met een reusachtige tentoonstelling kerststallen. Voor de tentoonstelling was een beroep gedaan op de 57-jarige Barbara, een fysiotherapeute uit Pijnacker. Zij is de trotste eigenaresse van een verzameling kerststallen uit heel de wereld. Er waren ook bijzondere kerststallen van bewoners van dit tuinbouwdorp in de gemeente Westland te zien. Er stonden 150 exemplaren uit alle continenten van de wereld in de feestvierende kerk. Bij elke kerststal was te lezen waar het christelijke tafereeltje vandaan kwam. Er stond ook te lezen dat fotograferen verboden was. “Dat is om misbruik te voorkomen”, vertelde een lid van het organiserende comité, “Barbara is bang dat men foto’s maakt om kerstkaarten van te maken”, lichtte hij toe. “We maken alleen een uitzondering voor de pers”. We zagen op de expositie dat er veel variatie is in het thema: een Italiaanse van wit keramiek, een exemplaar van Dick Bruna, een spuuglelijk plastic geval uit Nederland met een watervalletje en houtsnijwerk uit Oostenrijk en Spanje. Bijna niets kwam uit de fabriek en was zelf vervaardigd. Opmerkelijk was de stal die was gemaakt door de kinderen van de kindernevendienst. Hij stond wat apart voor in de kerk, maar er was zeker net zoveel devotie ingestopt als het exemplaar van pastoor Steenvoorden dat elk jaar met kerst in het parochiecentrum van de St. Adrianusparochie in Naaldwijk staat. Die laatste stal is ruim 15 jaar geleden gemaakt door broeder Azarias van de priesters van het Heilig Hart, huize St. Gerlach in Cadier en Keer in Limburg. De tentoonstelling in de katholieke kerk van Onze Lieve Vrouwe van Goede Raad in Honselersdijk was gisteren voor het laatst gezien. Je zult dus je eigen kerststal te voorschijn moeten halen om van dit kersttafereeltje te genieten.

Saskia & Benthe Simpsonized Helmond – Saskia en dochter Benthe weten wie Homer, Marge, Bart, Lisa en Maggie zijn. Dat blijkt uit het mailtje dat ik van ze kreeg. Ze zijn aan de slag gegaan op de site waar je je eigen portret kunt laten veranderen in een karaktertje voor de populaire tv-serie The Simpsons. Benthe heeft het helemaal zelf gedaan, hoorde ik van haar moeder. Sietske en Karsten zijn nog invoorbereiding. Benthe loopt in de tv-serie in de keuken en haar moeder Saskia loopt, hoe kan het ook anders voor de school. Ook jij kan lid worden van de cast van de beroemde tv-serie. Als je lid worden van de beroemde, gele familie klik dan hier en geef je zelf een ‘Simpsons make over’. Saskia, Benthe en ik gingen je voor.