donderdag 19 oktober 2006

Nienke, Dieuwertje, Emma en Flora


Delft – Ook aan alle leuke dingen komt weer een einde. Dat geldt ook voor logeerpartijtjes. Woensdag moesten Nienke, Dieuwertje en Emma weer naar huis. De laatste twee werden in Pijnacker opgehaald bij oma Marjan en opa Joop en samen met papa & mama arriveerden ze voor de lunch in Delft. Nienke had haar koffertje gepakt en wachtte enigszins bedremmeld op de loop der dingen. Maar voorlopig was er nog geen sprake van afscheid. Eerst gebruikten we met ons zessen de lunch en daarna reden we naar museum Het Prinsenhof om bij oma de tentoonstelling over bloemstillevens te gaan bekijken.
Oma Corien was heel verrast toen we met z’n zessen het museum binnenstapten.

Oma Corien was heel verrast toen we met z’n zessen het museum binnenstapten. We bekeken in ons eigen tempo de schilderijen van Jan van Huysum (1682-1749). Drie eeuwen nadat Van Huysum zijn grote publieke successen scoorde, is hij nog steeds een bekende bij de kring liefhebbers van bloemstillevens. De ruim opgezette tentoonstelling doet ook recht aan Van Huysums familieleden (vader Justus en drie kinderen wier naam met een J. begon). Ook Nienke, Dieuwertje en Emma behoren nu bij de selecte groep van fijnproevers. De ‘Verleiding van Flora’ wordt vergezeld door de bloemcreaties van Pim van den Akker en barokke bloemenfoto’s van Margriet Smulders.
Vooral de creaties van Van den Akker konden de waardering van de kleinkinderen wegdragen.

Vooral de creaties van Van den Akker konden de waardering van de kleinkinderen wegdragen. Volwassen gaan wellicht uitsluitend voor de ontroerende schoonheid van alles wat de natuur te bieden heeft, kinderen willen meer. Zij willen ook graag wat ruimte. Ruimte om te lopen, desnoods te rennen, en ruimte om met enige humor om te gaan met al die door volwassenen zo serieus genomen kunst. Ze staan daarmee dichter bij Jan van Huysum dan ze bevroeden.
Kinderen willen graag wat ruimte. Ruimte om te lopen, desnoods te rennen, en ruimte om met enige humor om te gaan met al die door volwassenen zo serieus genomen kunst. Ze staan daarmee dichter bij Jan van Huysum dan ze bevroeden..

Van Huysum had ook geen pretenties. Hij maakte bloemstilleven na bloemstilleven en had niet meer ambitie dan de natuur in al haar schoonheid te betrappen. Daar deed hij verslag van in zijn schilderijen. Geen hemelbestormende visie, geen zwaar beladen landschappen of intrigerende bijbelse visie. Mooie bloemen daar gaat het om. De natuur als symbool van de schoonheid. Als je daar toch wat achter wilt zoeken, zie dat dan maar als symbool van vrede en veiligheid. De kleinkinderen hield je niet voor de gek. Zij wisten het wel: Het zijn gewoon mooie bloemen.

Geen opmerkingen: