De leukste digitale foto van …. Delft – Al eerder stuurde Connie een foto naar de redactie van ODD. Toen was dat een computermontage van haar neefje Robin en haar eigen poes Cara-Mia. Vandaag ontvingen we opnieuw een foto voor de rubriek “De leukste digitale foto van….” Ditmaal is het een knappe macro-opname van een bijtje. Op de voorkant van de foto drukte zij de tekst ‘Wat…. Geen pollen meer….” Op de achterkant lezen we groetjes van Leen en Connie. Wanneer je een ansichtkaart naar ODD stuurt, maak je kans op een HP-camera. Wil je jouw leukste digitale foto op ODD klik dan hier en volg de instructies. Via de mail ontving je eerder de betalingscode.

Kerk van Hodenpijl herrijst Schipluiden – In het Hollandse polderlandschap vlak bij Delft staat een kerk die meteen opvalt door de Griekse bouwvorm. De Ionische zuilen en de timpaan springen meteen in het oog. Het koepeltje met de klok steunt op Corinthische zuilen. Toch is deze kerk met het front van een Griekse tempel geheel het ontwerp van een Nederlander. De directeur van de Haagse tekenacademie, A. Rodenburg, ontwierp de kerk in 1838. Twee jaar later werd de kerk reeds in gebruik genomen. Tot 1963 was het gebouw in gebruik als de parochiekerk van de H. Jacobus in Schipluiden. De laatste veertig jaar was het gebouw echter niet meer in gebruik als kerk. Het gebouw kwam in particuliere handen en werd gebruikt als opslagplaats voor een bedrijf. In oktober 2004 werd het gekocht door Dirk en Tilly Post die de kerk weer in oude glorie wil herstellen. Zij willen het gebouw weer een centrale plaats geven in de gemeenschap en het landschap van Midden-Delfland. De restauratie is dan ook volop in gang. De koepel, die door de laatste eigenaar vanwege het onderhoud was weggehaald, is inmiddels teruggeplaatst. De nieuwe koepel is een exacte kopie. Alleen het kruis op de top is vervangen door een gouden pentagram. Het echtpaar Post wil namelijk niet de indruk wekken dat straks alleen maar gelovigen welkom zijn in het gebouw. De restauratie moet volgend jaar zijn voltooid.

Vrouwen mopperen ’s morgens Delft – Een onderzoek van het Britse bedrijf Sleep Council, gespecialiseerd in slaapcomfort, heeft bevestigd wat veel mannen al jaren wisten: vrouwen hebben meer dan mannen last van een ochtendhumeur. Ze hebben er niet alleen meer last van, ze blijven ook langer chagrijnig dan mannen met een ochtendhumeur. De onderzoekers ontdekten dat 24 procent van de mannen nooit last heeft van een ochtendhumeur, terwijl dat maar geldt voor 14 procent van de vrouwen. Ze ontdekten verder dat 13 procent van de vrouwen ongeveer twee uur in een slecht humeur bleven rondlopen. Bij mannen is dat 10 procent. Bijna de helft – 41 procent – wijt hun slechte ochtendhumeur aan slaapgebrek. De onderzoekers denken dat het ochtendhumeur van de vrouwen inderdaad te maken heeft met de kwaliteit van hun slaap. Slechts 9 procent van de vrouwen slaapt elke nacht goed, tegen 15 procent van de mannen. Nogal wat vrouwen – 30 procent – geven hun man de schuld van het feit dat ze met het verkeerde been uit bed zijn gestapt. De redenen die de vrouwen opgeven zijn: hij snurkt, zij moet het ontbijt klaarmaken en zich ook nog opmaken. Slechts 13 procent van de mannen geeft hun vrouw de schuld.

Vijfhonderd jaar pasta Delft – Op vakantie in Italië ontdek je dat de lokale keuken rijk is aan ideeën, maar de trotst van de Italianen is toch wel de pasta. Het land vierde onlangs feest vanwege de vijfhonderdste verjaardag van de pasta. Een derde van alle pasta ter wereld wordt in dat land gemaakt. In ons land kennen we de pasta (in het Italiaans volledig pastasciutta) nog niet zo lang. In mijn jeugd was er macaroni, spaghetti en vermicelli en wat later kwamen de gevulde variant ravioli en de lasagne. Veel later in de jaren 80 van de vorige eeuw ontdekten we hier dat er nog veel meer van dit soort producten zijn. We namen toen pas de verzamelnaam pasta van de Italianen over. Over de hele wereld vind je Italianen. Zij namen hun pasta (en pizza) mee naar hun nieuwe land. Het Italiaanse eten is nu in elke cultuur geïntegreerd. Corien & ik kunnen daar uit eigen ervaring van getuigen. Het enige Italiaanse recept dat mijn moeder maakte, was macaroni met kaas en blokjes ham. Corien herinnert zich uit haar jeugd alleen de macaroni als dessert met suiker, boter, krenten en rozijnen. Nu is de Italiaanse keuken ons beiden erg dierbaar en eten we het net zo als de Italianen zelf. Iedereen weet nu het verschil tussen linguini, (smallere variant) en Papardelle (bredere variant) en tagliatelle (platte lange vorm). Iedereen heeft ook zijn eigen ‘Italiaanse’ recepten. Hieronder een heel eenvoudig maar toch heerlijk recept. Ik maak het klaar als ik maar een kwartiertje heb. Voor de ingrediënten heb je nodig, pasta, kleine bloemkoolroosjes, verse basilicum, rode pesto, crème fraîche en kappertjes. Zo maak je het klaar: Pasta in ruim kokend water volgens aanwijzing op verpakking beetgaar koken. Laatste 5 minuten van de kooktijd bloemkoolroosjes toevoegen en laten meekoken. Basilicumblaadjes in grove stukken scheuren. Pasta en bloemkool afgieten. Pesto en crème fraîche door pasta scheppen, eventueel nog even doorwarmen. Pasta over de borden verdelen en basilicum en kappertjes erover doen. Is dat even simpel. Heb jij ook een lekker pastarecept. Klik hier en deel het met de lezers van ODD.

Vis is gezond Delft – Het is algemeen bekend dat je minimaal twee keer per week vis moet eten om gezond te blijven. Je houdt zo je cholesterol op peil en verkleint de kans op hart en vaatziektes. Ik probeer me er aan te houden. Gisteren zag ik deze reiger een visser gezelschap houden. Ook al een visliefhebber die van wanten weet. “Hij heeft er al heel wat op”, vertelde de visser me glunderend. Terwijl ik weer naar huis fietste, schoot me een krantenartikeltje in gedachten waarin nog eens duidelijk stond waarom we vis moeten eten. De krant citeerde uit een artikel in the Journal of the American Medical Association. Niet de eerste de beste. Daarin stond dat talrijke studies de gezonde effecten van visconsumptie hebben aangetoond. Vis is onder meer rijk aan voedzame eiwitten en gezonde omega-3-vetzuren. Maar – hoor ik je denken – vis is toch ook vaak belast met vervuilende stoffen als kwik, PCB's en dioxines. Met name in grotere soorten als makreel en zwaardvis zit nogal wat kwik en dioxines. Dat is zo. De wetenschappers van de Harvard School of Public Health die in het artikel aan het woord komen, zeggen dat desondanks het eten van vis meer gezondheidsvoordelen dan –nadelen heeft. Dat komt vooral door de cholesterolverlagende omega-3 vetzuren. Dat betekent dat vette vis zoals zalm meer voordeel oplevert dan magere vis zoals schelvis en kabeljauw. Visconsumptie beweren de wetenschappers, reduceert de kans op hart- en vaatziekten met 40 procent. Voor zwangere vrouwen en jonge kinderen is het belangrijk dat ze geregeld vis eten en daarbij afwisselen tussen verschillende soorten. Uit de analyse kwam ook naar voren dat de omega-3-vetzuren mogelijk de hersenontwikkeling van jonge kinderen verbeteren. De vetzuren worden ook opgenomen via de zwangere moeder of via moedermelk. Meer excuses hebben we toch niet meer nodig om een paar keer per week een heerlijke moot verse zalm of andere vis te verorberen.

De leukste digitale foto van… Delft – Via de e-mail riep ik deze week onze vaste ODD-lezers op om samen de site wat op te vrolijken. Ik stuurde jullie een link waarmee je gratis je leukste digitale foto als ansichtkaart naar ODD kan sturen. Inmiddels zijn de eerste twee inzendingen binnen. Eentje komt er uit Australië van Tonny en er is er eentje uit Bakel van Will. Tonny heeft op haar computer heel knap een foto van haar poes Cara-Mia bewerkt. In de opengesperde muil van de Australische poes rent nu haar neefje Robin op de tong. Ze schreef op de achterzijde: ”Zou Robin Cara-Mia in Australia te vlug af zijn?? Groetjes van Tonny uit Australia” Op de achterzijde van de kaart uit Bakel staat: ”Dit is Poeki ons zwerfkatje. We hebben hem gevonden op ons terrein. Hij was ziek en had een ontstoken oog. Dat oogje was niet meer te redden zoals je kunt zien. We genieten allemaal van zijn streken. Soms zit hij in het gordijn of hangt ergens aan de muur of kruipt in een tas van het Kruidvat. Hij brengt zo veel afleiding in onze verbouwingsperikelen.” Groetjes van Jan, Will, Jochen, Niels en Sjoerd. Wanneer je een ansichtkaart naar ODD stuurt, maak je bovendien kans op een HP camera. Wil je jouw leukste digitale foto op ODD klik dan hier en volg de instructies. Via de mail ontving je eerder de betalingscode.

Actie Tomaat Delft – Je moet van mijn leeftijd zijn om je Actie Tomaat te herinneren. Het was een protestactie die het Nederlandse toneel in 1969/70 een half jaar ontregelde. Achteraf herkennen we dat nu als het begin van een serie omwentelingen in het theater. Het begon op 9 oktober 1969 in de Amsterdamse Schouwburg. Actie Tomaat werd uitgevoerd door jonge acteurs en regisseurs die de acteurs van de Nederlandse Comedie (o.l.v. toen grote namen als Guus Oster en Han Bentz van den Berg) bekogelden met tomaten. Er was verzet tegen de ouderwetse manier van toneelspelen, het 'bourgeoistoneel', het gebrek aan inspraak en democratisering. Willem Nijholt had de twijfelachtige eer om de eerste acteur te zijn die deze tomatenbehandeling te beurt viel. Hoe kom ik hier nu plotseling op? Wel toen ik afgelopen weekend zag op welke rigoureuze manier mijn kleinzoon Karsten een tomaat aanvalt en met huid en haar oppeuzelt, dacht ik onmiddellijk: dit is een Actie Tomaat. Toch voert hij geen pleidooi voor vernieuwende vormen van theater en andere kunstuitingen. De kleine man heeft geen artistieke vernieuwing in het hoofd. Hij is dan ook geen tomaatwerper, zoals velen van zijn leeftijd ongetwijfeld wel zijn, hij is een tomaateter. Karsten speelt niet met voedsel. Daarvoor neemt hij het veel te serieus. Karsten houdt van zijn eten. Hij gooit er niet mee. Ik kijk graag naar zijn Actie Tomaat.

Iets onverwachts leuks Helmond – Soms wordt er iets onverwachts ‘leuks’ in je schoot geworpen. Verrassing: Ik heb een prijs gewonnen bij een heuse ‘live’ koeienquiz. Deze was gehouden tijdens de beroemde jaarlijkse vlooienmarkt in mei in ons prachtige dorpje Stiphout. Dit jaar werd het thema “een koe voor een pastoor” gehanteerd (de jaarlijkse Stiphoutse vlooienmarkt sponsort namelijk een missionaris, een ex-Stiphoutenaar in een arm Afrikaans land). Afgelopen zaterdag 21 oktober togen we met nagenoeg het hele gezin naar de plaatselijke boer. De organisatie had een mooi programma opgezet. De ontvangst begon uiteraard met het nodige lekkers voor groot en klein, waarna boer Willie ons rondleidde over zijn boerderij. Uiteraard kregen de kalfjes heel veel aandacht en ook het wandelen in de wei tussen de koeien had héél wat voor onze kleinzoons Roan en Swen. Óók kleindochter Marlynn, hoe jong dan ook, was van de partij. Ook zij genoot op haar manier heerlijk van de uitleg over het ‘melken’, de boerderijgeuren en wat er bij komt kijken om de juiste voeders bij de juiste koe te krijgen. Wisten jullie dat een koe per jaar gemiddeld 6000 liter melk geeft? Dat is gemiddeld 20 liter per dag!!! Kun je nagaan wat een koe per dag moet eten en drinken!! Daarna de huifkartocht in de schitterende omgeving van kasteel Croy. De wortels voor het paard die Marlotte had meegenomen, waren helaas niet nodig. Een stoere tractor trok de kar door de velden. Zo zie je Stiphout weer eens van een heel andere kant! Na een uurtje genieten waren we weer terug en kregen we ook nog een prijsuitreiking! Een leuke set van 4 echte Croybiertjes met bijbehorend glas en een heuse waterset bleken mijn deel te zijn. Heerlijk en prachtig. Daarna konden we moe maar voldaan weer huiswaarts keren om de middag gezellig af te sluiten met een heerlijke gezamelijke warme maaltijd. Een bijdrage van Els

Goed en slecht nieuws Delft – Ik heb slecht en goed nieuws over je dagelijkse kopje koffie. Eerst maar het slechte nieuws. Vanaf vandaag gaat de prijs van de koffie omhoog. Een pondspak wordt 15 cent duurder. Voordat je nu van schrik een hap uit je koffiekopje neemt, is hier het goede nieuws. Dat goede nieuws geldt overigens alleen voor de mensen die Senseo gebruiken. Douwe Egberts verhoogt de prijs van de senseopads niet. De koffiebrander komt met prijsaanpassingen omdat de wereldmarkt structureel verandert. De oorzaak voor de duurdere koffie zit in een lagere productie in combinatie met een stijgende vraag. Vooral in Vietnam was de oogst slecht door overvloedige regenval. Voor de Senseodrinker is er trouwens nog meer goed nieuws. Philips introduceert – heel comfortabel ruim voor Sinterklaas en Kerst - namelijk de Senseo New Generation. Met het nieuwe apparaat kunnen we eindelijk weer koffie zetten zoals we zelf willen. Je kunt door de in hoogte verstelbare tuit je favoriete kopje of mok gebruiken. Een extra groot waterreservoir zorgt ervoor dat je minder vaak hoeft bij te vullen en met het interactieve display kan je nu zelf je koffievolume instellen. Het apparaat wordt eindelijk volwassen. Lezers van ODD kunnen een nieuw apparaat winnen. Klik hier en doe mee aan de prijsvraag en ontwerp je eigen kopje. Overigens is het nog niet helemaal zeker dat je meer moet betalen voor de koffie, want de supermarkten bepalen zelf hun verkoopprijs. Douwe Egberts verwacht wel dat het duurder wordt. Dat geldt ook voor het kopje koffie in restaurants, bedrijven en scholen.

Een vriendenwijn Delft – Het is gelukkig nog steeds heerlijk herfstweer. Prima weer om op de fiets te klimmen. Goed voor de gezondheid en goed voor de portemonnee, want ik heb weer een prima omfietswijn voor jullie gevonden. Je moet er even voor naar de lokale Plusmarkt fietsen. De fietstassen behoef je niet leeg te maken want bij deze aanbieding krijg je een canvas wijntas cadeau. Deze week zijn in die supermarkt de Cercle de la Grappe wijnen in de aanbieding. Tot eind van deze week zijn deze vins de pays te koop voor een zeer lage prijs. Normaal kost deze wijn €3,49. Deze week mag je zes flessen meenemen en behoef je er slechts vier te betalen. Een flesje wijn kost op deze manier slechts €2,33. Er is sauvignon en rosé van cabernet franc uit de Loire, chardonnay uit Corsica en merlot en cabernet sauvignon uit Zuid-Frankrijk. De merlot en de rosé zou ik laten staan. De rosé is wel lekker fruitig, maar net iets te zoet. De sauvignon, chardonnay en de cabernet zijn zondermeer het omfietsen waard. Een heerlijke wijn om met familie en vrienden te drinken bij een gezellige maaltijd of blokje kaas. En dat dan krijg je voor dat spotprijsje ook nog een handige wijntas. Heb je veel vrienden? Dan neem je toch twee tassen. Een aantal lezers van ODD/OG is gratis abonnee op het ODD-Wijnalarm. Dat betekent dat je een mailtje krijgt als er een omfietswijn is te halen. Wil jij ook een ODD-Wijnalarm? Meld je dan hier

Zilveren Kolok speelt Speelhuis plat Helmond – Afgelopen zaterdagmorgen sprak ik Ad over de wervelende show waarmee 'zijn' Kolok onlangs het 25-jarige bestaande vierde. Hij vertelde dat het vorig jaar in Apeldoorn tot beste popkoor van 2005 gekroonde zilveren Kolok ’t Speelhuis moeiteloos plat kreeg. “Ik hoorde na afloop van diverse kanten dat het een wervelende show was die van het begin tot het einde boeide”, vertelde hij me nog steeds enthousiast. “We begonnen het concert met Elton John's Circle of life, gezongen in een grote cirkel in het publiek. Dat was een geweldige binnenkomer”, ging hij verder. Hij legde me uit – iets wat ik overigens uit eigen ervaring al wel wist – dat een avondje Kolok meer is dan een concert van een popkoor. “Het is een spectaculaire combinatie van muziek en beweging”, benadrukte hij. Ad sprak na afloop van het concert met de Helmondse wethouder van cultuur Kees Bethlehem. Ook die was onder de indruk. De Helmondse bestuurder zorgde er persoonlijk voor dat Ad als pianist en leider van de vaste begeleidingsband voortaan op een concertvleugel kan spelen tijdens de concerten. “Ik vond het heel erg leuk dat veel familieleden en vrienden de moeite hadden genomen om naar het concert te komen. Ik weet zeker dat iedereen een fantastisch avond had. Pieter Jan en Floris maakten opnamen en zijn nu bezig om een DVD-registratie van deze geweldige avond te maken. Ik kijk daar erg naar uit”. Ik vroeg Ad of er in het repertoire en de optredens van Kolok in de afgelopen 25 jaar veel is veranderd. “In de eerste jaren zongen we uitsluitend het populaire repertoire. Vooral na de komst van dirigent Don Henken zijn we met het koor een nieuwe weg ingeslagen. We vernieuwen onszelf nu steeds weer. Don gaf het koor met zijn oog voor detail zeker meer kwaliteit en uitstraling“, antwoordde Ad Dat bleek tijdens het jubileumconcert ook. Het publiek beloonde koor en begeleidingsband met een terechte staande ovatie. Voordat Corien & ik weer verder gingen, toonde Ad me nog even de dubbel-cd ‘Twentyfivelive’ die is gemaakt ter gelegenheid van het zilveren jubileum. Ik weet zeker dat jullie hem via Ad kunnen bestellen.

Lang leve Karsten Helmond – Gisteren vierde Karsten zijn eerste verjaardag. Eigenlijk vindt dat heugelijke feit pas op 25 oktober plaats, maar viering in het weekend heeft zo z’n voordelen. De dag begon natuurlijk feestelijk met een verjaardagsontbijtje in de met slingers versierde kamer. Na de al net zo feestelijke lunch kwam de visite. Oma’s & opa’s, ooms en tantes, nichtjes en nichtjes. Karsten heeft als enig kleinkind geen neefje. Hij is de enige jongen. Dat bezoek begon met het uitpakken van de cadeaus. Veel van die geschenken stonden in het teken van de muziek. Je kon er mee rammelen, op blazen, in knijpen en op slaan. De zusjes van Karsten vonden al die muziekinstrumenten. Later op de dag legde Sietske er een heleboel op een opdienblad en ging er de kamer mee rond. “Allemaal een instrumentje”, riep ze. Begeleid door al die vrolijke klanken zongen de aanwezigen een luidkeels “Lang zal hij leven” voor de jarige Job. Daarna was het tijd voor de taart. Mama kwam er mee binnen en opnieuw zongen we kleine jarige toe. Karsten kreeg een heel mooie taart. Zijn eigen foto prijkte op de taart. Dat was niet alleen een verrassing voor de jarige, ook de visite vond de taart meer dan een traktatie. Al voordat het kaarsje was uitgeblazen, nam Karsten een flinke lik van de rijke slagroomrand. Niet alleen mooi en de taart was ook lekker, moet zijn conclusie zijn geweest, want hij begon met groot enthousiasme aan de lekkernij.

Samen een vorkje prikken Helmond – Op 27 oktober vorig jaar sloot ik op een heel feestelijke dag mijn carrière af. Het was een mooie dag waarop Corien & ik heel wat collega’s, vrienden en relaties de hand drukten. We besloten die dag met een etentje met de kinderen en kleinkinderen. Althans dat was de bedoeling. Saskia & Sander waren met hun kinderen de hele dag van de partij. Saskia & Bob en hun kinderen konden er niet bij zijn omdat ze twee dagen eerder waren verblijd met de komst van onze kleinzoon Karsten. Ze hielden het etentje dus te goed. Gisteren was het zo ver en zijn we met z’n zevenen naar restaurant de Barrier gegaan om alsnog samen een vorkje te prikken. Ook Karsten – die dus zeer binnenkort één jaar wordt – kon er nu bij zijn. Hij zat aan het eind van de maaltijd bij me op schoot en genoot zichtbaar van de feestelijke avond. Hij is het tastbare bewijs dat er veel gebeurt in een jaar tijd. Vandaag gaan we dat samen met hem en familie en vrienden vieren.

Je kan altijd meer kopen Delft – Waar koop jij het liefst? In een groot warenhuis? In de supermarkt? In een klein speciaalzaakje? Of behoor jij tot het groeiend aantal mensen dat op internet van alles aanschaft? Vorige maand werd bekend dat de omzet van de Nederlandse thuiswinkelbranche op internet in het eerste halfjaar is uitgekomen op 1,33 miljard euro. Dat komt neer op een stijging van 25 procent vergeleken met dezelfde periode vorig jaar. Ruim vijf miljoen mensen hebben in het eerste halfjaar online aankopen gedaan. Daaronder bevonden zich 700.000 mensen die voor het eerst het internet gebruikten om te winkelen. De gemiddelde koper besteedde 259 euro. Dat was vorig jaar in dezelfde periode nog 243 euro. De onderzoekers die met deze cijfers kwamen, meldden dat meer mensen op het internet aankopen hebben gedaan simpelweg om dat er meer winkels bij zijn gekomen. Het heeft dus niets te maken met onze behoeften. Het is simpelweg de aanwezigheid van winkels die meer doet kopen. In Delft is er vorig jaar een groot aantal winkels in de binnenstad bijgekomen. Het nieuwe Zuidpoortgebied kreeg niet alleen meer bioscopen, maar ook nog eens heel wat winkels erbij. Ik was dus nogal verbaasd dat er nu in dat gebied opnieuw 1900 vierkante meter winkel bijkomt. Alles wat een mens wil hebben, moet nu toch wel te kopen zijn, zou je denken. Neen! Het onderzoek toonde aan dat meer winkels altijd leiden tot meer verkopen. Het doet er dus kennelijk niet toe of we het nodig hebben. Het is te koop, dus kopen we het. Ik denk dat hetzelfde argument ook geldt voor de horeca. Er is altijd plaats voor nog een restaurant.

Zie ginds komt Monastrell Delft – Opnieuw staan er drie flessen op de keukentafel uitgestald. Want er moet weer een wijntip de deur uit. Ditmaal gaat het om de Cantarranes 2000 Reserva. Normaal verkoopt de Hema deze wijn voor €3,25 en dat is al niet veel voor zo’n heerlijke Spaanse wijn, maar door de aanbieding van deze week komt de wijn nu terecht in mijn categorie omfietswijnen. De Hema vraagt er deze week slechts €2,76 voor. Tinto Monastrell staat er op de fles, want Monastrell is de officiële naam van deze bij kenners zeer geliefde Spaanse druif. Hij wordt door het bekende drietal wijnschrijvers dat ik al eerder aanhaalde ook dit jaar weer aanbevolen. Het is een statige wijn. Hij lijkt qua structuur op een bordeaux, maar dan veel sappiger vind ik. Het is nu heerlijk herfstweer voor een lekker fietstochtje. Rijd dus dan ook maar even langs de Hema voor dozijn Spaanse lekkernij. Heerlijk om straks bij een Sinterklaasgedicht van te genieten. Een aantal lezers van ODD/OG is gratis abonnee op het ODD-Wijnalarm. Dat betekent dat je een mailtje krijgt als er een omfietswijn is te halen. Wil jij ook een ODD-Wijnalarm? Meld je dan hier

Nienke, Dieuwertje, Emma en Flora Delft – Ook aan alle leuke dingen komt weer een einde. Dat geldt ook voor logeerpartijtjes. Woensdag moesten Nienke, Dieuwertje en Emma weer naar huis. De laatste twee werden in Pijnacker opgehaald bij oma Marjan en opa Joop en samen met papa & mama arriveerden ze voor de lunch in Delft. Nienke had haar koffertje gepakt en wachtte enigszins bedremmeld op de loop der dingen. Maar voorlopig was er nog geen sprake van afscheid. Eerst gebruikten we met ons zessen de lunch en daarna reden we naar museum Het Prinsenhof om bij oma de tentoonstelling over bloemstillevens te gaan bekijken. Oma Corien was heel verrast toen we met z’n zessen het museum binnenstapten. We bekeken in ons eigen tempo de schilderijen van Jan van Huysum (1682-1749). Drie eeuwen nadat Van Huysum zijn grote publieke successen scoorde, is hij nog steeds een bekende bij de kring liefhebbers van bloemstillevens. De ruim opgezette tentoonstelling doet ook recht aan Van Huysums familieleden (vader Justus en drie kinderen wier naam met een J. begon). Ook Nienke, Dieuwertje en Emma behoren nu bij de selecte groep van fijnproevers. De ‘Verleiding van Flora’ wordt vergezeld door de bloemcreaties van Pim van den Akker en barokke bloemenfoto’s van Margriet Smulders. Vooral de creaties van Van den Akker konden de waardering van de kleinkinderen wegdragen. Volwassen gaan wellicht uitsluitend voor de ontroerende schoonheid van alles wat de natuur te bieden heeft, kinderen willen meer. Zij willen ook graag wat ruimte. Ruimte om te lopen, desnoods te rennen, en ruimte om met enige humor om te gaan met al die door volwassenen zo serieus genomen kunst. Ze staan daarmee dichter bij Jan van Huysum dan ze bevroeden. Van Huysum had ook geen pretenties. Hij maakte bloemstilleven na bloemstilleven en had niet meer ambitie dan de natuur in al haar schoonheid te betrappen. Daar deed hij verslag van in zijn schilderijen. Geen hemelbestormende visie, geen zwaar beladen landschappen of intrigerende bijbelse visie. Mooie bloemen daar gaat het om. De natuur als symbool van de schoonheid. Als je daar toch wat achter wilt zoeken, zie dat dan maar als symbool van vrede en veiligheid. De kleinkinderen hield je niet voor de gek. Zij wisten het wel: Het zijn gewoon mooie bloemen.

Naar de haaien Delft – Aan het eind van de maandagmiddag stonden Nienke & Emy plotsklaps bij me in de studeerkamer. “Mag Nienke morgen weer bij mij komen spelen”, wilde het overbuurmeisje weten. “Natuurlijk. Dan zorgen we gewoon dat we op tijd terug zijn uit Scheveningen”, beloofde ik. Want op dinsdag stond Sea Life Scheveningen op het programma. We hadden het dus druk. Zodra oma de deur uit was naar haar werk, vertrokken ook Nienke & ik. Eerst naar het strand van de zonnige badplaats. We wandelden langs de vloedlijn, bespraken de functie van de vuurtoren, bekeken de diverse schelpen en maakten enkele zandkastelen. Nadat we de door oma meegegeven banaan en krentenbol hadden verorberd, wandelden we naar de verzameling zeeaquaria in Sea Life. We waren juist op tijd voor het voeren van de piranha’s. Er waren nog veel meer kinderen, oma’s & opa’s en mama’s & papa’s naar Sea Life gekomen. We stonden dus in een hele grote groep. Eerst toonde juffrouw Barbara hoe vegetarische piranha’s zich storten op kiwi’s en ander fruit. Daarna kregen we het voeren van de vlees/viseters. Barbara hield een zalmforel aan een touwtje in het aquarium. We zagen een zwerm piranha’s die zich op de vis stortten. In ongeveer vijf seconden was er helemaal niets meer over van de dode vis. Barbara haalde slechts het kale kettinkje weer boven water. Daarna haalden we bij de kassa een stempeltje op onze hand, zodat we naar buiten konden om McDonalds te bezoeken. Wat dat hoort natuurlijk ook bij een bezoekje aan Scheveningen. In het Happy Meal zat een heuse McDonald-mp3-speler. Dus moest Nienke eten met haar linkerhand, want rechts moest ze haar mp3-spelertje bedienen. Na de maaltijd weer terug naar Sea Life om de interactieve afdeling over de zeehondjes te bezoeken. Daarna nog naar het theater om van alles te horen en te zien over haaien. Tussen door was er ook nog tijd om een poppenkastshow bij te wonen. Er is veel te doen in Sea Life. Eigenlijk wilden we daarna snel naar de auto om nog op tijd bij Emy te zijn, maar we kwamen onderweg naar de auto zo veel leuke standbeelden tegen dat het toch nog laat werd. Er was nog maar één uurtje over om bij het overbuurmeisje te spelen

De tuin is weer winterklaar Delft – We genieten ontegenzeggelijk van een wonderschone nazomer. Ook maandag is het weer zo heerlijk herfstdag. Een prima dag om de tuin ‘winterklaar’ te maken. Bovendien hebben we dit jaar de hulp van onze loge Nienke. Winterklaar maken betekent in ons geval niet veel anders dan eens grondig opruimen. De potten met de planten die de winter toch niet zullen overleven en nu al tekenen van hun naderende einde vertonen, worden zonder pardon geruimd. De heg wordt gesnoeid. Het tuinmeubilair schoongemaakt en opgeruimd. Nienke blijkt een goede hulp bij dit alles. Ze is heel goed in het weer in de juiste vorm brengen van de heg. Niet alleen het grote werk. Met de snoeischaar zorgt ze er tenslotte voor dat er niet één takje uitsteekt. We ruimen natuurlijk niet alles op. Winterklaar betekent niet ‘alles eruit’. Alles je alles weghaalt, ligt de tuin er wel heel kaal bij en hebben wind, regen en sneeuw juist vrij spel. Nienke en ik besluiten dus om wat bescherming achter te laten. We maken de grond onkruid vrij en laten die bedekt met blad. Dat komt de structuur van de grond ten goede, weet ik uit mijn tuinboek. Samen met Corien en Nienke zie ik dat het in de bodem krioelt van leven. Forse regenwormen en minuscuul kleine kevertjes leven tussen en van de afgestorven plantendelen. “Ze zetten dat om in opneembaar voedsel voor de planten”, legt Corien aan ons beiden uit. Daarom halen we niet al het afgevallen blad uit de tuin, maar laat het liggen tussen de planten. Terwijl ik bezig ben met de planten, zorgen oma en Nienke ervoor dat het tuinmeubilair helemaal schoon de schuur in kan. Het wordt een hele nuttige dag, die Nienke ’s middags afsluit met een bezoekje aan ons overbuurmeisje Emy

Met twee vingers in de neus Delft – Nadat papa & mama met Dieuwertje en Emma waren vertrokken, vertrokken ook oma & opa en Nienke. Op de fiets gingen we de stad in. Er is veel te doen en beleven op zondag in Delft. “Wat doen al die mensen in groepjes op straat?”,vroeg Nienke. “Dat zijn toeristen. Die komen Delft bekijken”, legde oma haar kleindochter uit. “Goed idee. Dat gaan wij ook”, vond Nienke. We begonnen op de Markt. Daar was een braderie met zowaar ook een draaimolen. Na een rondje op het paard gingen we verder. Nienke zag de Japanners poseren bij de grote klomp van een souvenirwinkel. “Dat is een grote maat”, vond onze kleindochter. Ze wilde zelf ook wel eens proberen of de klomp paste. Toen ze al de houten tulpen zag, schoot ze spontaan in de lach. Dat vond ze wel heel apart. Ze verzamelde meteen een bos voor haar oma. Na de foto hebben de houten tulpen toch maar weer terug in hun vakje gezet. We kwamen met z’n drieën tot de conclusie dat we meer van echte bloemen houden. Op weg naar de fietsenstalling kwamen we langs het kunstwerk van de Nicaraguaanse kunstenaar Julio Moreno. De muurschildering van de kunstenaar uit Estelí in de passage van het Jongenshuis was inmiddels helemaal klaar. We hebben het kunstwerk op ons gemak bewonderd. Nienke en oma herkenden de bibliotheek heel duidelijk. Nienke stond precies onder de geschilderde neus van een meisje. "Ik zal haar eens even in de neus peuteren", stelde ze voor. Ze vond het kostelijk. Wij trouwens ook. We hadden een leuk middagje in de Delftse binnenstad doorgebracht.

Nicaraguaanse kleuren in Delft Delft – Delft besteedt deze week extra aandacht aan de band die de stad door de jaren heen heeft opgebouwd met de Nicaraguaanse zusterstad Estelí. Dat wordt o.a. zichtbaar in de passage naast het Jongenshuis aan de Oude Delft. Daar legt de kunstenaar Julio Moreno uit Estelí de laatste hand aan een grote muurschildering. Hij bezorgt Delft op de muur van de passage naast het Jongenshuis een zonnig Nicaraguaans tintje. Estelí en Delft zijn beide steden rond de 100.000 inwoner en hebben beiden een rijk cultureel leven. Maar daar houdt de overeenkomst tussen Delft en het bergachtige Latijns-Amerikaanse stadje wel op. Momenteel is er een delegatie uit Estelí onder leiding van hun burgemeester op bezoek in de Prinsenstad. Ook kunstenaar Moreno maakt deel uit van die groep. Hij maakt niet alleen de muurschildering, maar geeft ook workshops aan Delftenaren over de projecten in zijn woonplaats. Een van die projecten was ooit de bibliotheek in zijn stad. De Delftse stichting die de stedenband organiseert heeft met Delfts geld de grootste en modernste bibliotheek van Nicaragua gebouwd in Estelí. De stedenband tussen Delft en Estelí bestaat sinds 1984. De derdewereldstad in Nicaragua krijgt net als het andere stedenbandcontact, het Zuid-Afrikaanse Tshwane, geld voor projecten, deskundige hulp en materieel. Zo schonk Delft vorig jaar een brandweerauto en een vuilniswagen aan Estelí. Delft heeft ook nog vier jumelagesteden (Aarau in Zwitserland, Freiberg in Duitsland, Kfar Saba in Israël en Adapazari in Turkije) waarbij het kennismaken met elkaars cultuur en het opdoen van persoonlijke contacten voorop staat. Hierin heeft de gemeente Delft slechts een beperkte rol op bestuurlijk niveau. Met haar activiteiten in en rond de Nicaraguaanse zusterstad wil de organiserende stichting de Delftenaren bewust maken van het leven van mensen in een derdewereldstad.

Mees aan de kust Scheveningen – Een strandwandeling is heerlijk. In elk seizoen. Voor grote en kleine mensen. Voor kinderen is er geen grotere zandbak te vinden. Bovendien nog rijkelijk versiert met een schat aan schelpen. Grote kleine, lange, korte, dikke en dunnen schelpen liggen uitgestrooid langs de vloedlijn. Marieke & Michiel besloten maandag om na hun bezoek aan Delft ook nog even langs Scheveningen te gaan om daar met Mees te genieten van het strand. Ik denk niet dat de kleine man al heeft genoten van de schelpen. Dat is goed, dan blijft er nog iets om naar uit te kijken voor een volgend bezoek aan de Hollandse kust.

Nieuws van de catwalk Helmond – Juniormannequin Benthe weet precies hoe ze de laatste trend in de mode moet showen. Ze hoeft daar zelfs niet de catwalk voor op. In de tuin voor haar ouderlijk huis wil ze opa wel even laten zien wat de nieuwe wintermode te bieden heeft. Ze toont het stijlvolle en behaaglijke jasje dat ze de dag daarvoor van haar mama kreeg. Compleet met een mooie sjaal. Ze ging zaterdag samen met mama en opa naar de winkel om haar verjaardagstaart op te halen, maar vergat haar jasje aan te trekken. Daar kwamen mama en opa achter toen ze in de parkeergarage uitstapten. “Laten we even wat warms voor haar kopen”, stelde Saskia voor. Het werd dit jasje. Daarna kochten we wat warms voor ons zelf. Dat werd een cappuccino.

Veel ruimte voor Guido & Ilse Helmond – Afgelopen vrijdagmiddag namen Corien & ik samen met onze kleindochter Benthe een onverwacht kijkje in het nieuwe huis van Ilse & Guido. De vrouw des huizes was niet thuis, maar Guido was er wel. Hij had vrij genomen en was druk met het verven van de keukenkastjes. Na een kopje thee op het terras in de achtertuin gaf Guido zijn onverwachte bezoekers een rondleiding door het nieuwe huis. Niet alleen Corien & ik waren erg onder de indruk van het royale huis ook Benthe vond al die ruimte wel lekker. Vooral het gastenverblijf achter in de tuin kon haar goedkeuring wegdragen. Zeker omdat er een groot tafelvoetbalspel staat opgesteld. Dat maakte wel indruk op onze kleindochter. Ilse & Guido hopen binnenkort hun nieuwe huis te kunnen betrekken. De nieuwe woning staat in dezelfde straat als waarin Nellie & Pieter Jan wonen, alleen wel aan de andere kant van de kruising. Met de komst van het stel naar dit gedeelte van Helmond komt er een einde aan de carnavalsparty die zij altijd tijdens de optocht gaven in hun huis in de binnenstad.

Beter dan scheepsrecht. Delft – Ik denk dat met je Enclave des Papes, Côtes du Ventoux nooit de mist ingaat. 2002 was een heel vrolijk jaar, 2003 was wat stoerder en donkerder en voor de wijn uit 2004 liet ik jullie al eens omfietsen. En nu ligt 2005 in de schappen bij Albert Heijn. Heerlijk sappig rood en zwart fruit. Een complete kloostertuin aan kruiden en mooie tannines. Ik ben niet de enige die jullie voor deze wijn wil laten omfietsen. Wijnschrijvers Nicolaas Klei, Hubrecht Duijker en Harold Hamersma prijzen de wijn in hun respectievelijke boekjes ook aan. Drie meningen en drie keer zeer tevreden. Drie maal is ook bij wijn scheepsrecht. En dan hebben we het nog niet over de prijs gehad. Deze week kun je de wijn uit de schappen van de supermarkt halen voor €2,49. Hij voldoet dus ruimschoots aan mijn criterium van omfietswijn. En daarmee ben ik de vierde aanbeveler. Dat is beter dan scheepsrecht. Een aantal lezers van ODD is gratis abonnee op het ODD-Wijnalarm. Dat betekent dat je een mailtje krijgt als er een omfietswijn is te halen. Wil jij ook een ODD-Wijnalarm? Meld je dan hier

Dat lijkt me sterk Helmond – “Doe eens sterk”, zeggen mama en oma Henny om beurten tegen Karsten op de verjaardag van zijn zus Benthe. Het is de bedoeling dat het manneke dan de vuistjes balt. Karsten weet dat wel, maar heeft er niet altijd zin. Hij trekt gekke bekkies en lacht eens vriendelijk naar de opdrachtgeefster. Sterk doen op commando lijkt me sterk, denkt hij glimlachend. Hij ‘doet sterk’ als hij dat wil. Onder het eten van zijn boterhammetje heeft de kleine man er dan plots zin. Hij balt de vuistjes en ‘doet sterk’. Gelukkig had opa zijn camera bij de hand.

Laat je verleiden in Delft Delft – Afgelopen zondag kwamen Marieke & Michiel in het Delftse Prinsenhof ook onder de bekoring van de bloemstillevens van Jan van Huysum. De tijdgenoot van Rembrandt en Frans Hals schilderde de natuur in al haar schoonheid, maar ook in al haar eenvoud. Geen verborgen boodschappen of interpretaties. Het enige wat hij vereeuwigde was de natuur als symbool van de schoonheid. De bevolking in het begin van de 18de eeuw vond het prachtig en Van Huysum was dan ook een welgesteld man. Verleiden loont. Ook nu in derde millennium worden we nog graag verleid door de schoonheid van de natuur. Drie eeuwen na zijn grote successen is de schilder nog steeds geliefd onder de fijnproevers van de bloemsierkunst. Meer redenen hadden Marieke & Michiel dan ook niet nodig om naar Delft af te reizen. Toch is er nog meer te zien in Het Prinsenhof. Voor bloemliefhebbers is het ook heel leuk om eens een kijkje te nemen in de wereld van prof. Gerrit van Iterson. Aan de Delftse Universiteit was in de 19de eeuw een hele staf belast met aquarelleren. Zij maakten platen met daarop afbeeldingen van planten. De tekenaars vereeuwigden aardappel–, aardbei– en vanilleplanten. De tekeningen zijn nog steeds eigendom van de TU Delft, maar nu ook te zien op de tentoonstelling 'De verleiding van Flora'. Ook Corien & ik kwam in bekoring. Niet van de schilderijen van Jan van Huysum, de barokke bloemenfoto’s van Margriet Smulders of de florale sculpturen van Pim van den Akker – die hadden wel al veel eerder bewonderd - , maar van onze neef Mees. De knul is al flink gegroeid en vond het wel leuk om een nachtje te logeren bij zijn oudoom en –tante. Zijn wereldje is nog klein, maar is al wel onderwerp voor talloze plaatjes. Het is al helemaal gewend aan het piepje van de digitale camera. Om die te zien behoefje niet naar het museum. Wel voor 'De verleiding van Flora', De tentoonstelling duurt nog tot 7 januari. Daarna gaat hij naar het Museum of Fine Arts in Houston. Zij namen ook het initiatief voor de tentoonstelling. De expositie is samengesteld door gastconservator botanicus-kunsthistoricus Sam Segal. Meer informatie over de tentoonstelling: www.prinsenhof-delft.nl

Helemaal super Veldhoven – Het is een tijdje geleden dat ik belevenissen van de kinderen optekende. Ik nu had ik zo'n stapel foto's dat het er maar weer eens van moest komen. Dieuwertje kreeg op haar verjaardag badverf, die is natuurlijk goed uitgeprobeerd. Ze kreeg geen fiets op haar verjaardag, maar wel centjes daarvoor. De rest heeft mama erbij verdiend met de verkoop van de duowagen en dus rijdt Dieuwertje nu ook op een eigen fiets. Natuurlijk is-ie rose, maar deze heeft als extra vlinders op het zadel. Helemaal super! Dat Dieuwertje een volwassen smaak heeft wat eten betreft, is jullie al bekend. Al als 1-jarige genoot ze van mosselen. Hierbij een foto van een echt haringgenieter. Het is echt een plezier om samen met Dieuwertje haring te eten - met uitjes - dat wel! Op school heeft ze het enorm naar haar zin. Ze heeft elke dag hele verhalen over wat ze gedaan heeft. En zo langzamerhand krijgen we ook namen van klasgenootjes te horen. Ze heeft al een paar vriendinnetjes, waarmee ze speelt en die haar ook helpen "als het niet lukt met uitkleden voor de gym". Ons prinsesje heeft haar personeel alweer gerekruteerd! Een bijdrage van Saskia