Kijkertje op reis Parijs – Vlak voordat we naar Frankrijk vertrokken, waren we in Veldhoven op verjaarsvisite bij Dieuwertje. Tijdens dat partijtje liet mijn oudste kleindochter Nienke me een klein kijkertje zien. Het lensje daarvan is zo geslepen dat je het onderwerp van je interesse vele malen ziet. Dat geeft soms heel leuke kleurrijke plaatjes op. Nienke en ik maakten ons daar nogal vrolijk om. Halverwege haar demonstratie vroeg ze me om het kijkertje even te bewaren, want ze moest even iets anders doen. Zo belandde het in mijn broekzak en werd vergeten. Het kijkertje reisde in die broekzak zelfs mee naar Frankrijk. Op zondag voelde ik het weer in mijn broekzak zitten en dacht direct aan Nienke. Zij had me enthousiast uitgelegd hoe het te gebruiken en dat deed ik nu dus ook maar even. Ik zag het reusachtige stalen skelet dat het symbool van de stad aan de Seine is geworden vele malen. De Eiffeltoren glom in het zonlicht. We hadden de rijen wachtenden onderaan de ’Dame de fer’ vermeden en waren niet naar boven gegaan. We bekeken de Tour Eiffel liever vanaf de andere zijde van de Seine. Door het kijkertje van Nienke.