Bijzetting koningin Juliana Delft – Duizenden belangstellenden hebben gisteren afscheid genomen van Koningin Juliana. Onder hen waren ook Corien, Nellie & Pieter Jan. Zij zaten vanaf zeven uur op de Markt. Met hen waren nog vijfduizend bezoekers naar de Markt gekomen. Langs de route stonden in Delft 35.000 belangstellenden. In het stuk daarvoor hadden nog eens 25.000 mensen een plaatsje gevonden. Prins Bernhard was, ondanks zijn broze gezondheid, aanwezig bij de uitvaart van zijn vrouw. De rouwstoet vertrok om kwart voor tien van paleis Noordeinde. De stoet kwam met groot militair ceremonieel naar de Nieuwe Kerk in Delft. Even na kwart over twaalf kwam de rouwstoet op de Markt aan. Nellie en Corien werden geïnterviewd voor de NOS-camera. Koningin Beatrix en haar zuster Irene kwamen samen met hun vader prins Bernhard na de dienst naar buiten.

---

Koningin bezoekt Nieuwe Kerk Delft – Gistermiddag heeft Koningin Beatrix de Nieuwe Kerk bezocht. Ze heeft daar ter plaatse kennisgenomen van de voorbereidingen die zijn getroffen voor de uitvaart van haar moeder. Ik zag onze vorstin in gezelschap van onder anderen prins Willem-Alexander en prinses Máxima, prins Friso en prins Constantijn arriveren. Ook de drie zussen van de koningin waren er met bijna al hun kinderen. Men was gekomen in kleine busjes. Een paar prinsen kwamen echter met hun eigen auto. De koninklijke familie bracht ruim een uur door in de kerk. Gistermorgen was daar ook een generale repetitie gehouden. De nabestaanden van prinses Juliana lieten zich door ceremoniemeester Gilbert Monod de Froideville inlichten over de stand van zaken. De familieleden gingen eind van de middag allemaal weer naar huis om zich voor te bereiden op dinsdag. In de loop van de maandagavond arriveerden Nellie & Pieter Jan bij ons in Delft. Zij zullen vandaag met Corien de bijzetting van Prinses Juliana van dichtbij volgen.

---

Gewoon stevig knippen Delft – Het was een heerlijke zondag. We zijn dan ook veel buiten geweest. In de tuin en op de fiets langs de grachten. Volgens Corien was het de laatste zondag dat de lavendel kon worden gesnoeid. ”Lavendels zijn heesterachtig”, wist Corien. “Je moet ze regelmatig snoeien, anders verhouten ze en worden ze erg lelijk vanonder en verliezen ze hun bossige karakter”, legde ze me uit. Gelukkig is snoeien niet alleen belangrijk, maar ook heel simpel. De magische datum is volgens Corien 1 april. Voor die datum moet met de heggenschaar ongeveer een derde van de plant worden weggehaald. Ze duwde me dus vanmorgen de elektrische snoeischaar in de hand en deed een stapje achteruit. ”Ik ben niet zo precies in die dingen hoor”, waarschuwde ik haar. ”Dat hoeft ook niet”, stelde ze me gerust. ” Je hoeft niet te kijken naar ogen en dergelijke. Gewoon stevig erin knippen.”moedigde ze me aan. Ik heb er dus lekker de schaar in gezet. Het is nu weer een strak haagje. Het rook na mijn knippartij ook heerlijk in de voortuin. Corien zorgde zelf voor de laatste hand. Ze heeft meteen ook weer wat stekken gezet.

---

Passiezondag Delft – Vandaag is het de vijfde zondag van de veertigdagentijd en de eerste van de beide “Passiezondagen”. Volgende zondag is het Palmzondag en begint de stille week. Pasen is een Christelijk feest. Veel mensen weten dat niet meer. Ze denken dat Pasen het feest is van het nieuwe begin van de natuur. Pasen valt op de zondag na de eerste volle maan in de lente en het is dus niet zo vreemd dat het festijn een voorjaarsfeest is geworden. In Duitsland en Engeland is Pasen genoemd naar de Godin Ostara (Ostern) en Astarte (Easter). Dat is de godin van het stralende licht, de terugkerende lente, de vernieuwing, beginnend leven en een nieuw begin. Tijdens TV-interviews met voorbijgangers in een winkelcentrum hoorde ik slechts één meneer die naar het doel van het feest werd gevraagd zeggen: ”Met Pasen wordt de wederopstanding van Christus gevierd. De overwinning op de dood”. Ook een nieuw begin, maar toch anders. Maart is een goede maand om te snoeien. We hebben dus takken met knoppen en bloesem in een vaas staan. Daar hangen we paaseitjes, haasjes en kuikentjes aan en we noemen het een paastak. Wij dus ook. Gisteren kwam Sander & Saskia plots even langs. Oma Corien kon haar jongste kleindochter Emma - ons nieuwe begin - de paastak tonen. Emma vond de vrolijke versiering heel boeiend.

---

Nienke gaat naar school Eindhoven – ”Opa, ik mag naar Atalanta”, meldt Nienke gistermiddag enthousiast aan de telefoon. Ik begrijp uit haar opgetogen melding dat dit goed nieuws is. Een Atalanta is grote vlinder met zwarte vleugels en rode randen, maar dat bedoelt onze oudste kleindochter niet. Het is ook de naam van een basisschool legt ze me uit. Ze heeft van de school een kaart gekregen – ”Met een vogel voor een verrekijker” – met daarop met de bevestiging. Ze krijgt twee juffen, vertelt Nienke erbij. In april wordt ze vier jaar en dan begint de grote tocht naar kennis en wijsheid. Daarom vind ik Atalanta een goede naam voor een basisschool. Mijn kleindochter is nu een rupsje. Ze moet nog veel leren. Dat gaat daar op school gebeuren. Daar kan ze zich ontpoppen en zich ontwikkelen tot een prachtige vlinder. Dan zal ze daarna ontdekken dat er nog veel valt te fladderen, want wijsheid blijf je vergaren.

---

Publiek neemt afscheid Den Haag – Rond twaalf uur gistermiddag bezocht ik het Paleis Noordeinde. Vanaf negen uur die morgen kon het publiek het condoleanceregister bij het paleis tekenen. Daarna liep men langs de kist met het lichaam van prinses Juliana. Er waren rond dat tijdstip ongeveer 2000 mensen naar het paleis gekomen. Ik zag mensen van alle leeftijden. Sommigen hadden witte accenten aangebracht op hun kleding. Ik maakte een praatje met enkele mensen in de rij. Het thema was bijna steeds hetzelfde: Juliana was een lieve mevrouw. Een eenvoudige vrouw die niet van poespas hield. "Toch heeft ze het heus niet altijd gemakkelijk gehad”, wist een forse blonde mevrouw van rond de zestig me te vertellen. De omstanders waren het direct met haar eens. Ik liet de mensen weer alleen. Ze verdwenen het paleis in en kwamen daar in een grote hal, die vol ligt met rouwkransen van hoogwaardigheidsbekleders. Bij de baar klinkt zachte pianomuziek en witte hortensia’s flankeren de rode loper. Voor de kist zagen de mensen de krans van haar vier dochters en van prins Bernhard en Pieter van Vollenhoven samen. Er is ook een bloemstuk van de kleinkinderen en ook nog een van de achterkleinkinderen. Toen de mensen weer buiten kwamen, kregen ze van scholieren een bekertje warme chocolademelk. Het was immers een beetje fris. Een mooie afsluiting van het bezoek, want beter had het tijdperk Juliana niet gesymboliseerd kunnen worden.

---

Geen vingertje teveel Delft – Saskia stuurde me deze foto op van Sietske. Ze schrijft erbij dat Sietske hier voor het eerst met de pot mee-eet. Maar dat was niet het enige. Ze mocht ook meteen zelf eten. Sietske doet het met groot enthousiasme. “Vanavond eten we spaghetti, dat laten we haar nog maar niet zelf doen”, vertelt Saskia erbij. Toen ik de foto zag moest meteen denken aan het liedje van Herman van Veen ’Anne’. Daarin bezingt Van Veen hoe hij zijn dochtertje Anne ziet vlak na haar geboorte. Hij vindt haar perfect geschapen en bezingt dat o.a. zo: “Er waren mooie baby’s bij maar niet zo lief als jij van al dat wit en zoveel licht gingen van schrik je ogen dicht Even kreeg ik kriebels in mijn keel maar je had geen pink te veel Ik stond te blozen, was zo blij jij moest er haast van lachen” Daar moest ik aan denken toen ik deze foto zag. Sietske kijkt opgetogen naar haar mams, die zo’n heerlijk bordje eten voor haar heeft neergezet. Met de ene hand duwt ze een spercieboontje naar binnen, met de andere hand heeft ze al een spruitje klaar. Geen vingertje te veel!

---

Terugkeer naar Paleis Noordeinde Den Haag – Vandaag was ik getuige van de terugkeer van Prinses Juliana in het paleis waar ze 94 jaar geleden is geboren. Koningin Beatrix en haar zussen Margriet, Irene en Christina begeleidden haar op de laatste tocht van Paleis Soestdijk naar Paleis Noordeinde in Den Haag. Zestien motorrijders van de marechaussee gingen de rouwauto en de volgwagen voor. De stoet kwam ongeveer een kwartier later aan dan verwacht. Dat kwam omdat er meer mensen langs de route stonden dan was aangenomen. Bij het paleis hadden zich ongeveer 2000 mensen verzameld. Dragers van de Koninklijke Luchtmacht brachten de kist het paleis binnen. De prinses ligt nu opgebaard in de rouwkamer van het paleis. Bijna aansluitend aan de overbrenging namen officiële deputaties afscheid van de prinses. Daaronder de leden van de hoge colleges van staat, de ministers en de burgemeesters van de vier grote steden. Vanaf morgenochtend negen uur kan iedereen langs haar baar lopen.

---

Delft ligt op schema Delft – De stratenmakers van de gemeente hebben het hele weekend doorgewerkt om de bestrating rond de Nieuwe Kerk op de Markt weer in orde te brengen. Door werkzaamheden t.b.v. de reconstructie van het plein was een deel van de Markt al enige tijd opgebroken. De Rijksgebouwendienst is maandag begonnen met de voorbereidingen voor de bijzetting van Prinses Juliana in de Oranjegrafkelder van de kerk. De werkzaamheden ter voorbereiding van de plechtigheden verlopen nu minder hectisch dan anderhalf jaar geleden. Op de route zijn toen de meeste plaatsen al goed aangepast. Dat scheelt nu dus een hoop werk. De Nieuwe Kerk, die vanwege restauratiewerkzaamheden nog deels in de steigers staat, is vanaf maandag niet meer toegankelijk voor het publiek. Daar zijn de voorbereidingen nu ook in volle gang. Na de stratenmakers is de Markt de komende tijd het domein van politie en marechaussee. In Het Prinsenhof is er een speciale tentoonstelling over de Oranjes. Bovendien is er een reportage over de bijzetting van Prins Claus op 15 oktober 2002 te zien.

---

What’s Up Helmond – Het jaarlijkse Open Podiumgebeuren op het dr.Knippenbergcollege, (de school van Anne-Sofie en Marlotte) trok dit jaar veel deelnemers. Ook Anne-Sofie was natuurlijk weer van de partij. Ze zong een nummer samen met Marlotte en hun vriendinnen Serina en Mara, terwijl Anne-Sofie zelf voor de muzikale begeleiding op de gitaar zorgde. Ze zongen ‘What’s up’ van ‘Four non blonds’ meerstemmig met ieder een solo. En Anne-Sofie zong ook nog solo haar eigen liedje. Ze behaalde daarmee de 3de plaats en ontving een boekenbon met het boekenweekgeschenk.

Een bijdrage van Nellie

---

Prinses Juliana overleden Delft – Vanmorgen vroeg is Prinses Juliana op Paleis Soestdijk overleden. Juliana was van 1948 tot 1980 de zeer geliefde vorstin van ons land. Al in 1980 maakte Juliana bekend dat ”haar krachten afnamen”. Haar oudste dochter Prinses Beatrix volgde haar in dat jaar op. Na haar aftreden in 1980 beleefde de prinses een rustige oude dag. De laatste jaren verscheen ze niet meer in de openbaarheid. Prins Bernhard vertelde in 2001 dat zijn vrouw haar geheugen praktisch volkomen kwijt was. In verband met het overlijden van Prinses Juliana zal ODD niet dagelijks worden bijgewerkt. Klik hier voor het laatste nieuws.

---

Nog een noodbrug Delft – Ook Adrie is naar aanleiding van het stukje in ODD over de noodbrug over de Zuid-Willemsvaart in zijn archief gedoken. Hij zond mij de foto hier links van de tekst. Een noodbrug uit 1944. Het is volgens mij niet dezelfde brug. De noodbrug die in mei 1940 snel door de Duitsers werd gebouwd, ligt wat verder. Op de foto uit 1940 is te zien dat de schepen in de lengterichting van het kanaal liggen. Op de foto die Adrie stuurde, liggen de schepen dwars in het kanaal. Ik vond nog een andere foto van de noodbrug uit 1940. Daarop is goed te zien hoe de Veestraatbrug was vernield en dat de noodbrug een stuk verder lag. Leuk om zo op deze manier teruggevonden foto's te vergelijken.

---

Iedereen mag het weten. Delft – Het onaangekondigde bezoek van de Amerikaanse president Bill Clinton en zijn eega in mei 1997 aan het restaurant ’t Wapen van Delft op de Markt van de Prinsenstad, heeft het etablissement geen windeieren gelegd. Ik was indertijd beroepshalve aanwezig bij dat bezoek en herinner me nog goed de geweldige mensenmassa op de Markt. Iedereen wilde een glimp zien van Clinton. In de dagen en maanden daarna wilde iedereen in het knusse restaurantje eten. Men wilde weten waar de president en zijn vrouw zaten en men bestelde hetzelfde als de beroemde Amerikanen: poffertjes met aardbeien. Nog steeds maakt het restaurant er reclame mee. Amerikaanse toeristen vinden het nog steeds leuk om in hetzelfde restaurant te eten als hun illustere landgenoot. De vrienden van Ton pasten de reclame aan de zijde van de Voldersgracht met stiften aan. Zij maakten ter gelegenheid van Ton’s vijftigste verjaardag een kleine aanpassing aan de tekst. De Amerikanen begrijpen het niet, maar de vrienden gniffelen elke keer weer als ze het zien.

---

Waar is dit ook al weer? Delft – Corien & ik hebben onlangs het een en ander opgeruimd. Het bureau van boven is naar beneden. Bij het leegmaken van de lades vonden we erg veel foto’s. De meeste daarvan hebben we toch maar weer bewaard. Weggooien deden we alleen als we niet meer wisten waar de foto overging en wie erop stonden. Soms weet je immers niet eens meer waar de foto is gemaakt en waarom. Wie weet bijvoorbeeld waar dit fotootje is gemaakt? Het duurde lang voordat ik er achter was. Ik moet jullie daarvoor meenemen naar mei 1940. Op vrijdagochtend 10 mei begon de Duitse aanval op Nederland. De Nederlandse troepen hielden geen stand. Als eerste viel de Peellinie. Op zaterdag 11 mei gingen zich terugtrekkende Nederlandse militairen in snel tempo door Helmond. Om het de achtervolgende Duitse troepen moeilijk te maken, werden de bruggen over de Zuid-Willemsvaart opgeblazen. Je begrijpt dat de ravage enorm was. Alleen de voetbrug over het kanaal, naast de Veestraatbrug, was intact gebleven. ’s Middags reden de Duitse troepen via de Molenstraat Helmond binnen. De vernielde kanaalbruggen bleken nauwelijks een hindernis, want met behulp van twee gevorderde schepen en wat planken werd snel een noodbrug gemaakt. De foto toont deze brug over het kanaal, gezien vanaf de Steenweg. Midden achter op de foto zie je de Gemeentelijke Gasfabriek. Deze ging toch maar op het stapeltje 'bewaren'.

---

De wereld eindigt in 2034 Delft – Ik zal het waarschijnlijk niet meemaken. Ik behoef me er dus niet ongerust over te maken. Ik wil jullie echter het laatste nieuws niet onthouden. De Jehova’s Getuigen - de organisatie telt zo’n 6 miljoen leden - voorspellen namelijk dat de ondergang van de wereld zal plaats vinden in het jaar 2034. Ik maak het mee als ik 87 wordt. Uit het tijdschrift De Wachttoren maak ik op dat de religieuze sekte in 2034 het begin van de apocalyptische ”Slag van Armageddon” verwacht. Dat schrijft de theoloog Klaus-Dieter Pape in de nieuwsbrief van de Evangelischen Zentralstelle für Weltanschauungsfragen te Berlijn. Volgens de Jehova’s Getuigen is Jezus Christus in 1914 op een hemelse troon gezet om over Zijn vijanden te heersen. Daarmee begon, geloven ze, de eindtijd. De Wachttoren legt de vinger bij het bijbelboek Genesis, waar God de mensheid een periode van 120 jaar geeft voordat de zondvloed over de wereld komt. Sinds 1914 zijn negentig jaar voorbijgegaan. Pape concludeert daaruit dat volgens het genootschap de wereld binnen dertig jaar vergaat. Tot voor kort leerden de Jehovah’s Getuigen dat sommige mensen die in 1914 geboren zijn de ondergang van de wereld nog zouden meemaken. „Die stelling is steeds moeilijker vol te houden, omdat de generatie van 1914 langzaam maar zeker uitsterft”, aldus Pape. Voordeel van de nieuwe constructie is volgens hem dat de Getuigen kunnen vasthouden aan het jaar 1914. Was dat jaar uit de leer geschrapt, dan had dit tot een grote crisis in de organisatie geleid, vermoedt hij. De Jehova’s Getuigen voorspelden eerder voor 1914, 1925 en 1975 het wereldeinde. Ik vertrouw er dus op dat ik jullie niet te ongerust heb gemaakt.

---

Het kan net Delft – In de binnenstad van mijn woonplaats parkeren we langs de grachtkant. Het is even wennen, maar na een paar keer is het net zogewoon als parkeren langs de stoeprand. Toch ziet het er voor passagiers, die niet in de Randstad wonen, soms wat eng uit. Ik herinner mij dat ik op dag langs een Delftse gracht de auto wilde parkeren. Mijn vrouw en haar moeder zaten achterin. Mijn schoonvader zat naast me. Ik stak de auto achteruit in de richting van de gracht om hem zo in het parkeervak te laten glijden. Plots hoorde ik mijn schoonmoeder achterin roepen: ”Brand, brand, brand” Ik stopte abrupt de auto en informeerde waar de brand was. Die bleek er niet te zijn. Mijn schoonmoeder vond die gracht zo dichtbij nogal eng en dacht dat we wellicht met auto en al in het water zou belanden. ”Ik wist zo gauw niet wat ik moest roepen”, zei ze. ”Ik kon toch moeilijk ‘water, water, water, roepen” legde ze uit. Ik begreep haar. Ik liet eerst de passagiers uitstappen en parkeerde daarna de auto aan de waterkant. Ik vraag me af wat de passagiers van deze mevrouw hebben geroepen. "Boot, boot, boot" misschien?

---

Boekenweekgeschenk Delft – Bij mijn lokale boekhandelaar kreeg ik vrijdag twee boekjes cadeau bij de wekelijkse boodschappen. Spitzen en Vinky Vest. Vooral het laatste vind ik erg leuk. Er staan mooie waterverftekeningen in van een jonge Brabantse kunstenares. Ik zal er eens een stukje uit voorlezen. Aan het einde van de tuin, vlak bij het water, staat een grote zilverberk. Hij zorgt voor schaduw en biedt onderdak aan een heel bijzonder vogeltje. Halverwege de boom heeft een groen en geel fladderaardje een nestje gemaakt. Tenminste dat denk ik. Misschien heeft hij het wel gemeubileerd gehuurd. Dat zou heel goed kunnen. Ik zie wel eens kleine bordjes staan onder aan de boom. Daar staat soms ruim nest te huur of nest met uitzicht op. Nu staat er geen bordje meer. Aan een spijkertje dat naast het nestje in de boom steekt, hangt een groen mutsje. Op het nestje zit een bordje. Daarop staat Vinky Vest, watervogel. Ik tik, als groet, met m’n wijsvinger tegen de zijkant van m’n voorhoofd als ik Vinky zie zitten. Hij zwaait sierlijk naar me. ”Dag Vinky”, zeg ik tegen het vogeltje ”Dag”, zegt Vinky op zijn beurt. Hij vliegt uit zijn nestje op. Zet zijn groene mutsje op en komt op mijn schouder zitten. ”Ik ben een beetje treurig”, gaat hij verder. Hij gaat dicht bij mijn oor zitten, zodat hij kan fluisteren. Ik kijk opzij naar hem. Dan fluistert Vinky:”Ik kan niet zwemmen. Ik kan niet drijven. Ik ben een watervogel van niks. Kun je me niet helpen?” Ik knik en zeg:”Wacht maar even”” Binnen haal ik een leeg plastic botervlootje. Met een zwarte viltstift schrijf ik op de zijkant Vinky Vest Veerboot. Ik zet het vlootje voorzichtig in het water. Vinky vliegt naar het vlootje en gaat er midden inzitten. Hij roept:”Ik vaar! Ik drijf! Ik ben een echte watervogel!” ”Zo is dat Vinky”, zeg ik tevreden.

---

Fotograferen is hot Den Haag – Sinds de komst van de digitale camera stijgt het bestand aan fotografen cumulatief. Steeds meer mensen fotograferen en raken geïnteresseerd in de fotografie. Je leert het snels betere plaatjes te maken door naar het werk van anderen te kijken. In dat verband heb ik een aardige tip. In het perscentrum Nieuwspoort in Den Haag is de tentoonstelling '150 jaar journalistiek' te bewonderen. De tentoonstelling is vorige maand geopend door Simon Smit, fotojournalist van het eerste uur. Hij zit drieënzeventig jaar in het vak en is veelvoudig winnaar van De Zilveren Camera. En nog steeds tref ik hem aan als er iets heel bijzonders is te fotograferen. De tentoonstelling bestaat uit foto's die te vinden zijn in het 620 pagina's tellende boek van pershistoricus Huub Wijfjes 'Journalistiek in Nederland, 1850-2000 – Beroep, cultuur en organisatie'. In deze kroniek van de Nederlandse persgeschiedenis besteedt Wijfjes ook enige pagina's aan de foto in de krant. Hij ontdekte dat het Algemeen Dagblad in 1924 de eerste fotoredacteur in dienst had genomen en dat de krant er pas in 1928 in slaagde 'om in opperste haast een foto twee en een half uur nadat ze was gemaakt in de drukgang van de krant te krijgen.' En, schrijft Wijfjes, “Het geheim van de fotopagina school niet in de hete actualiteit, maar in een bonte verzameling plaatjes van nieuwsgebeurtenissen die in de loop van een week waren verzameld”. Er was in die tijd sprake van ‘de blijvende omslachtigheid van de fototechniek’. Dat is met de huidige techniek wel anders. Nadat ik de foto heb gemaakt, staat hij – als ik dat wil – daarna direct op ODD. Wat je van de foto uit 1924 kunt leren, is dat je altijd een goed standpunt moet kiezen. Tenminste één fotograaf ging niet in de meute staan. Zijn foto van de pers heeft dan ook de tentoonstelling gehaald.

---

Mee. Wat bedoelt men ermee Delft – Op de zaterdag voorafgaande aan de verjaardag van Corien, gingen Nellie & Pieter Jan samen met Bob & Saskia even met me mee naar de juwelier op de Markt om het cadeau voor mijn echtgenote op te halen. Ik ben er zo aangewend om door de historische binnenstad van Delft te lopen dat ik niet steeds meer kijk naar de monumenten, gevelstenen, historische gebouwen e.d. Ik loop er vaak aan voorbij. Nellie & Pieter Jan doen dat niet. In de doorgang van de parkeergarage naar de Oude Delft zit aan de zijkant van het bestuurskantoor deze gevelsteen. Mijn gasten stonden er voor stil. En zo bekeek ik met hen de steen, die ik zo vaak zag, met nieuwe ogen. Deze gevelsteen werd halverwege de jaar tachtig van de vorige eeuw gevonden tijdens archeologisch onderzoek voorafgaande aan de bouw van het bestuurskantoor. Oorspronkelijk sierde de steen de gevel van een huis op de plaats van de doorgang. ”Wat zou mee zijn?” vroeg Nellie zich af. ”Een afkorting van meel?”suggereerde ik. De afbeelding lijkt immers een beetje op een meelbaal. Een tekstbordje ernaast bracht helderheid. Het is geen meel. Met ‘mee’ wordt de rode natuurlijke kleurstof meekrap bedoeld. Ik deel die wetenschap graag even met jullie.

---

De ver-lo-ren zoon Delft – De vrijdag is nuttig besteed. We hebben het bureau, dat van boven naar beneden kwam, opnieuw ingericht. En de speelhal boven is opgeruimd. Er kan nu zelfs een kinderbedje in. Dat helpt als er ooit negen mensen en mensjes tegelijk willen logeren. Bij het opruimen zag ik in de boekenkast twee kleine boekjes staan. Boekjes die herinneringen terugbrachten aan zowel de jeugd van Corien als aan die van mij. Het zijn twee boekjes uit de reeks ’Se-rie klei-ne Bij-bel-boek-jes voor de kleu-ters’. Verteld door An-ne de Vries en met te-ke-nin-gen van Tjeerd Bot-te-ma. Een uitgave van J.H. Kok uit Kampen. Alle woorden zijn in de boekjes inderdaad bij de lettergrepen onderbroken door een streepje. Handig voor kleuters die net kunnen lezen. Corien en ik hadden er allebei een. De mijne heet ’De ver-lo-ren zoon’ en die van mijn echtgenote heet ’De goe-de her-der’. Haar boekje, netjes gekaft, ziet er zo netjes uit dat het bijna ongelezen lijkt. Mijn boekje is duidelijk gebruikt. De rug van de kaft is kapot en ik heb de tekeningen hier en daar voorzien van mijn eigen krabbels. Onderaan de laatste bladzijde schreef ik met rood potlood ’Einde’. Zonder streepje. Op bladzij 37 van mijn boekje komt het allemaal weer goed. De verloren zoon De jon-gen zei:”Va-der, ik ben zo on-deu-gend ge-weest. Ik ben veel te slecht om uw zoon te zijn…” Maar de va-der zei:”Je bent wèl mijn zoon, hoor!… Je bent tòch mijn zoon!… Ik houd tòch nog veel van jou!” En hij riep te-gen de knech-ten:”Haal eens gauw mooi-e kleren voor mijn zoon! En ook nieu-we schoe-nen! En geef hem ook een nieu-we gou-den ring aan zijn vin-ger!”….

---

Markt geeft graven prijs Delft – De Markt in Delft, het plein tussen het stadhuis en de Nieuwe Kerk, wordt op dit moment gereconstrueerd. De nieuwe bestrating is bijna klaar. De rijbanen en de trottoirs zijn verleden tijd. Het wordt een groot autovrij plein. De laatste klus is het planten van vier bijzondere esdoorns. Om ruimte te maken voor de grote wortelkluiten van deze bomen moesten er diepe gaten worden gemaakt voor de Nieuwe Kerk. Bij deze werkzaamheden stuitte men, schuin voor de ingang van de kerk, op 17de en 18de eeuwse graven. Toen ik er gistermiddag was, waren er al 35 graven geruimd. Er moeten nog 180 graven worden gelicht. Tot 1829 was het plein voor de Nieuwe Kerk een officiële begraafplaats. Ik zag hoe archeologen met troffels, borstels en kwastjes het zand tussen de botten weghaalden. Deze werkzaamheden zullen zeker nog een week duren. Het gaat om tamelijk smalle, wat taps toelopende kisten. Zo te zien liggen er veel kindergraven in dit deel van het grafveld. De opgegraven resten van kisten en de botten worden voor onderzoek overgebracht naar het Anatomisch en Biologisch Laboratorium in Leiden. Ze zullen later elders worden herbegraven.

---

Culturele middag Helmond – Zoals de titel al aangeeft, heeft er afgelopen weekend in Helmond (en Stiphout) een behoorlijk cultureel gebeuren plaats gevonden en wel op diverse podia en zalen. Zo zaten wij tijdens de Kunstbende happening in het Speelhuis en zagen daar onder andere Anne-Sofie. We waren ook in ons eigen Stiphout in zaal het Aambeeld Daar zette onze plaatselijke Fanfare "De Vooruitgang" weer een prachtig familieconcert neer. Waren ook hier bekenden? Jazeker, wat te denken van Marlotte op bugel tijdens het optreden van het opleidingsorkest. Wat later gevolgd (Marlotte was al weer snel naar het Speelhuis vertrokken om daar Anne-Sofie te ondersteunen) door de slagwerkgroep met onder andere Leendert in een zeer actieve rol als slagwerkspeler / keyboardspeler en (hoe is het mogelijk!) ritmische Jéwé-stokkenbespeler. Het hoogtepunt van het concert is natuurlijk, zoals altijd, het optreden van het grote orkest. Dat speelde dit keer weer een aantal schitterende nummers. Onder de vele muzikanten zagen we op hoorn Jolijn op actieve wijze haar partijen spelen en op eerste bugel helemaal vooraan Maartje die de ene na de andere snelle loop op haar instrument maakte. Al met al een zéér aangename middag.

Een bijdrage van Ad

---

Canada Blooms Barry – Dinsdag belde Corrie om Corien te feliciteren met haar verjaardag. Ze vertelde o.a. dat zij afgelopen zondag met Warrie, Ethikia & Michael en Elisabeth naar the Toronto Flower and Garden Show waren geweest. Dat is de grootste bloemen- en tuinshow van Canada. Het is een heel belangrijke show. In de New York Times wordt het zelfs ”one of the top three shows of its kind in North America” genoemd. Gisteren stuurde Warrie wat foto’s van dat bezoek. ”Het was erg interessant om al die verschillende dingen te zien” mailde hij me. Hij meldde verder dat er ”zelfs een volkswagen netjes was opgemaakt met bloemen". Die auto had de titel "flower power" meegekregen, vertelde hij. Warrie vertelde verder dat in Canada de sneeuw nog niet is verdwenen. ”Maar het is wel hard gegaan vorige week met wat regen erbij”, zei hij. Het smeltwater zorgde er voor dat er heel wat rivieren buiten hunoevers zijn getreden. Verder is alles prima in Barry, besloot hij zijn mail.

---

Geen saai sexleven Helmond – Dus jullie willen weten wat ik lekker vind? Melkchocolade is heerlijk. Vooral die romige Milka. Maar het allerlekkerste is wel witte chocola met krokante stukjes erin. Mmmmmmmm. Pure chocola is mij te bitter. Yak. Weet je wat ik ook altijd doe? Ja hoor ik maak balletjes van het zilverpapier, zucht, maar ik heb een allerminst saai sexleven; zo zie je maar weer zo'n test slaat nergens op.

Een bijdrage van Els

Moderne meisjes Eindhoven – Dieuwertje heeft het lezen nu ook echt ontdekt. Als je even rustig op de bank zit, komt ze al snel aanlopen met een boekje over de dieren. En natuurlijk maken we dan weer alle dierengeluiden en lachen we als we bij het paard komen, want dat zegt ”hihihi!”. Die interesse voor boeken geeft mamma dan weer even tijd om de vloer te dweilen zonder dat er meteen kindervoetjes opkomen: Dieuwertje en Nienke lezen dan samen op de bank een mand boeken leeg. Momenteel is spelen met poppen favoriet. Mamma's poppenkleertjes zijn gewassen en dus worden de poppen steeds in een andere outfit gehesen. Maar dat niet alleen: de poppenwagen moet natuurlijk ook wel eens gerepareerd worden. En moderne meiden doen dat zelf. Met z'n tweetjes staan ze dan te prutsen en daarna rijdt de wagen weer als een zonnetje. En daar zijn de poppen dan ook weer blij mee. Het is geweldig om dit allemaal te zien gebeuren!

Een bijdrage van Saskia

---

Kunstbende is veel wachten Helmond – Zondag heb ik meegedaan aan de Kunstbende. Dit is een soort talentenjacht. In elke provincie is een voorronde en de winnaars gaan naar de landelijke finale. Er zijn 7 categorieën: muziek, dans, taal, theater, film en computer, expo en wat jij wil. Ik deed mee in de categorie muziek. Je moet dan een eigen geschreven liedje zingen/spelen. Dat mag alleen of met een groep. Ik deed dit alleen en begeleidde mezelf met de gitaar. De voorronde van Noord-Brabant was (heel toevallig) in Helmond in ’t Speelhuis. Op het terrein voor ’t Speelhuis stond een grote tent. Daar moesten de deelnemers van “muziek” en “wat jij wil” optreden. “Wat jij wil” houdt in dat alles wat je maar wilt mag. De meeste die daar aan deel namen hadden een cover liedje, maar er waren ook speciale acts zoals een diabolo-act. Ik moest al om halftwaalf aanwezig zijn. We moesten verzamelen in de hal en we kregen een polsbandje met een nummer erop. Overal zag je groepjes mensen staan oefenen. Het was net Idols. Het enige wat nog ontbrak waren de camera’s en een over enthousiast blond meisje die iedereen vraagt wat er nou door je heen gaat. Ik hoefde pas om tien over vijf op te treden. Ik moest dus heel lang wachten, maar gelukkig had ik een fanclubje meegenomen die me tot zo lang wel bezig hield en mij van mijn zenuwen afleidde. Toen het eindelijk zover was werd ik aangekondigd door een aardige presentator en toen kon ik gaan spelen/zingen. Het was echt heel erg leuk. Het was nog licht buiten dus ik kon het publiek gewoon zien. Dat was best eng, maar ook wel leuk zo kon ik onder het optreden nog eens lachen naar mijn vriendinnen. Daarna moest ik tot halfacht wachten tot de prijsuitreiking. Uit iedere categorie wordt dan een winnaar gekozen. Jammer genoeg heb ik niet gewonnen, maar ik vond het toch een hele leuke dag en ik ben weer een mooie (podium)ervaring rijker. Ik denk dat ik volgend jaar weer meedoe.

Een bijdrage van Anne-Sofie

---

Uitbundig bloeien Delft – Op zondagmorgen maken we een ommetje. Benthe, Sietske, mamma, oma en opa. Sietske zit in de buggy die wordt geduwd door oma. Benthe huppelt met ons mee. Ze heeft een lange dunne tak in haar knuistje geklemd. Ze veegt er mee over de stoeptegels. “Tegen de spoken”, vertelt ze ons. Ze zwaait er enthousiast mee in het rond. We wandelen langs ‘De Horizon’, de school waar mamma opzat toen ze nog klein was. We kijken door de ramen naar binnen en zien kleine stoeltjes die ondersteboven op de lessenaartjes staan. Op het schoolplein hebben de duiven vrij spel. Benthe klapt geestdriftig in haar handjes. De duiven vliegen op, maar komen een meter verder al meteen weer omlaag. We wandelen ook door het plantsoentje achter het huis van oma & opa. De krokussen en narcissen bloeien daar uitbundig. Benthe gaat op haar hurken tussen de bloemen zitten en wacht geduldig tot opa z’n foto heeft gemaakt. Dan gaan we weer naar huis. Terug naar de koffie en het gebak. Oma is immers jarig.

---

Een foto van weleer Helmond – Onlangs kreeg Pieter Jan deze foto van Ben. Hij was jarenlang leider van de hobbyclub van gepensioneerden van de Vlisco. Hij vond deze foto kortgeleden bij het opruimen en hij gaf hem aan Pieter Jan.

---

De duim is lekkerder Eindhoven - Het blijft verwonderlijk: kleine meisjes worden groot, ook Emma. Ze speelt tegenwoordig al lekker in de box: grijpt naar de ringen, probeert zich op haar zij te draaien en kletst tegen haar eigen spiegelbeeld. Ook in haar bed weet ze zich lekker te vermaken met alle knuffels en knuffellapjes. Ze verplaatst zich dan soms tot bovenin haar bedje! En dan etenstijd, 's avonds met z'n allen aan tafel. Denk maar niet dat dat zonder Emma kan, die moet erbij in haar wipstoeltje. En dan duimt ze ondertussen of haar leven er vanaf hangt. Ze krijgt echt haar eigen willetje: de speen hoeft ze niet, haar eigen duim is lekkerder! Maar gelukkig eet ze na het tafelen nog steeds lekker bij mamma. En daar groeit ze dus goed op.

Een bijdrage van Saskia

---

De chocolakeus van Nellie Helmond – Ik kan er geen chocola van bakken. Oftewel: het is onbegrijpelijk onzin. Ik zie het verband niet. En ik vind mezelf niet terug in de omschrijvingen die mij worden toegedicht aan de hand van mijn voorkeuren voor de diverse chocoladevormen. Ik houd van puur, vooral in de vorm van hagelslag en dan het liefst op een volkoren, verse boterham met roomboter. Ook de vloeibare vorm, opgelost in melk, niet al te zoet, wel warm, vind ik verrukkelijk. Wat zou Murray Langham hiervan vinden? Ik ben benieuwd.

Een bijdrage van Nellie

---

Uitpakken Delft – Afgelopen weekend vierde Corien haar verjaardag. Kenmerkend voor dit feest waren deze keer de vele afzeggingen. Het werd daarom een gespreide viering. Op vrijdagavond kwamen Bob & Saskia met Benthe en Sietske. Zij bleven tot zondagavond. Bij Sander & Saskia waren de kinderen ziek en dus moesten zij verstek laten gaan. Op zaterdag brachten Pieter Jan en Nellie een verjaarsbezoek aan Delft. Op zondagavond, Bob & Saskia waren net naar huis, kwamen Martien & Nella. Het was dus het hele weekend uitpakken geblazen voor Corien. Tot grote vreugde van Benthe. Zij vond het een karweitje waar ze haar oma maar wat graag bij hielp. Benthe had geluk want Nellie & Pieter Jan hadden uitgepakt, dus viel er veel uit te pakken.

---

Big Mac gezonder dan Quiche Lorraine Delft – De Big Mac, het toonbeeld van de Amerikaanse junkfoodcultuur, ligt onder vuur van de gezondheidssector. Hij is domweg te groot. De porties die de wereldleider in fastfood serveert, bevatten ook veel te veel calorieën. Vooral in Amerika waar ongeveer 40 procent van de mensen aan zwaarlijvigheid lijdt, is het onderwerp van gesprek in het nieuws. Twee jaar geleden begon McDonald's zijn menu's aan te passen. Nu krijgt de restaurantketen uit onverwachte hoek positieve reacties. Twee Franse voedingsspecialisten verklaarden namelijk dat de Big Mac gezonder is dan de bekende Franse snack Quiche Lorraine. Dat lees ik in de Britse krant The Independent. "Vreemd genoeg zijn de producten die het meest worden gedemoniseerd niet per sé de slechtste", zeggen Jean-Michel Cohen en Patrick Sérog. Zij analyseerden 5000 meeneemsnacks uit Franse winkels, supermarkten en grote warenhuizen. In hun boek ’Savoir Manger’ steken de twee voedingsspecialisten het Franse culinaire establishment naar de kroon door de Big Mac en de cheeseburger een ‘coup de coeur’ - een soort van keurmerk - te geven. De visburger en de patates frites van McDonald’s krijgen, omdat er relatief veel vet in zit, wel minpunten. Cohen en Sérog vinden overigens dat McDonald’s en andere fastfoodketens niet verantwoordelijk zijn voor het groeiende aantal obesitaspatiënten in Frankrijk. ”Het heeft geen zin om voedselfabrikanten met de vinger na te wijzen. We kunnen alleen de consument leren om bewust te eten”, aldus Sérog. Daar denkt men in de VS nu toch duidelijk anders over. De Amerikaanse fastfoodketen heeft vorige week verklaard dat het zijn calorierijkste menu's zal afschaffen om de Amerikanen te helpen in hun strijd tegen zwaarlijvigheid. Het is de bedoeling dat tussen nu en het einde van dit jaar de grote menu's met grote dozen patat en nog grotere bekers frisdrank, verdwijnen uit de meer dan 13000 restaurants in de Verenigde Staten.

---

Mail me even welke chocolade je eet Delft – Niet alleen je kleding en de manier waarop je haar zit, vertellen iets over je persoonlijkheid. Ook het soort chocolade dat je eet, vertelt daar veel over. Dat beweert althans de Nieuw-Zeelandse psychotherapeut Murray Langham. Hij schreef een boek over het onderwerp. In zijn boek "Chocolate Therapy: Dare to Discover Your Inner Self", beschrijft Langham hoe de keuze van de vorm en vulling van een chocolaatje, en zelfs de manier waarop de verpakking wordt weggegooid, veel vertelt over de persoonlijkheid van mensen. Zijn boek werd ten doop gehouden op de "CioccolaTO”, de chocoladebeurs die nog tot 14 maart plaatsvindt in de Italiaanse chocoladehoofdstad Turijn. Langham stelt dat liefhebbers van melkchocolade onschuldige mensen zijn die graag in het verleden leven. Fans van donkere chocolade vertonen eerder materialistische trekjes en zijn probleemoplossers die opgewonden uitkijken naar de toekomst. Aanhangers van witte chocolade hebben dan weer een sterk rechtvaardigheidsgevoel en denken dat de wereld aan hun voeten ligt. Langham ontdekte bij veel van zijn patiënten een sterke band met chocolade. Zijn methode levert volgens Langham meer resultaat op dan de gebruikelijke manier van werken van psychotherapeuten. Niet alleen de soort maar ook de vorm van de chocolade speelt een rol: liefhebbers van ovale vormen zijn sociaal en sensueel, wie het eerder op gevulde chocolade heeft begrepen, beschikt over een open geest, maar is ook ongeduldig en onvolwassen. Waar houden jullie van? Ik zal m’n ziel maar meteen bloot gooien. Ik houd van zeer donkere chocolade met een mintsmaak. Niet gevuld, onverpakt en hard (in een doosje). Want de verpakking levert ook informatie op. Wellicht iets controversiëler, maar een daarom niet minder leuk aspect van "Chocolate Therapy" gaat over het verband tussen de manier waarop iemand de verpakking van chocolade weggooit en diens gedrag tussen de lakens: wie het papiertje kreukt alvorens weg te gooien, heeft teveel zorgen aan het hoofd en kan zich in bed niet concentreren. Mensen die het papiertje in een balletje rollen, hebben een saai seksleven. Wel ik ben benieuwd. Ik wacht op jullie mailtjes.

---

Bol & Tol houden vol Eindhoven – Michiel meldde dat de site van Bol & Tol een ander adres heeft gekregen. Wat de reden is, vertelde zijn mailtje niet. Ik heb de doorklik veranderd, zodat een en ander weer naar behoren functioneert. Het zijn slechts aanloopperikelen, want Bol & Tol houden vol.

Precies op tijd Delft – Om kwart over zeven gistermorgen gaat de bel. Ik heb een vrije dag, maar ben reeds beneden. Voor de deur staat Peter, onze timmerman. Hij komt samen met een elektricien en diens maatje onze keuken een facelift geven. Voornaamste doel van dit alles is de door Corien gewenste installatie van een vaatwasmachine. Een van de mannen begint met het aanleggen van water. Het maatje kruipt via het luik in de hal onder ons huis. Ik heb geen idee wat hij daar doet. Peter pakt intussen de vaatwasser uit. Daarna begint hij met allerlei werkzaamheden. Hij zaagt, hij boort en tekent lijnen op de muur. Het heeft ongetwijfeld allemaal een functie en een doel. ”Kan de stroom er even af?” vraagt de elektricien. Dat kan. Het gevolg is wel dat de videorecorders en de klokken daarna allemaal knipperen en opnieuw moeten worden ingesteld. Om twaalf uur is iedereen klaar. Corien heeft intussen de jongste van het drietal ook ingezet voor allerlei andere klusjes. Hij kit een randje in de wc, plaats een nieuwe wandcontactdoos in het washok, zet daar een nieuwe stekker aan de wasmachine en versjouwt op haar verzoek ook nog wat meubilair. Wij hadden er op aangedrongen dat de vaatwasser deze week operationeel zou worden. Zondag viert Corien haar verjaardag en dan is zo’n keukengerij uitermate welkom. De keuken is dus precies op tijd klaar. Tot zondag.

---

Aardbeiendag in België Wuustwezel – In ons land maken we ons druk om haring. Zodra de eerste Hollandse nieuwe weer aan land gebracht is, spoeden wij ons naar de haringkraam om het nieuwe zeebanket te proeven. Het is een feestdag. Door ons dan ook gedoopt tot Vlaggetjesdag. Het eerste emmertje haring brengt op de visafslag een vermogen op. Dat geld gaat altijd naar een goed doel. Gisteren was het in België ook een soort vlaggetjesdag. Het was aardbeiendag. De eerste aardbeien kwamen op de groenteveiling. Het was de supermarktketen Delhaize die gisteren op de veiling van Hoogstraten de eerste Belgische aardbeien van het nieuwe seizoen kocht. Teler Adriaan Van Boxel verkocht het eerste kistje van 1,6 kg van de variëteit Lambada. Dat leverde 4000 euro op. Zoals elk jaar schenkt de teler de opbrengst van deze eerste verkoop aan een goed doel. Dat was dit jaar een verpleeghuis voor palliatieve zorgen in Wuustwezel. De veiling verdubbelt het bedrag van de schenking. De verkoop op woensdag werd opgeluisterd door de Ghesellen van de Aardbei, die ook dit jaar de eerste aardbeien van het seizoen aan de koning zal schenken.

---

Spambestrijding komt niet op gang Delft - Er moet meer gedaan worden aan de bestrijding van ongewenste e-mail (spam). Meer dan de helft van alle e-mails bestaat nu uit spam. Ik ben het zat. In 2001 bestond slechts zeven procent uit spam, nu is dat dus meer dan de helft. Dat noem ik een explosieve groei. Volgens de Europese Commissie dreigt het consumentenvertrouwen en ook het succes van de informatiemaatschappij te worden ondermijnd. Dat staat in een onlangs gepresenteerde beleidsnota van de Europese Commissie over spam. Twee jaar geleden aanvaarde de EU een richtlijn tegen ongewenste e-mails en sms-berichten. De Commissie vindt overigens dat de EU-richtlijn slechts een deel van de oplossing is. Bovendien hebben negen lidstaten – waaronder jammer genoeg ook Nederland – de richtlijn niet voor de deadline van 31 oktober vorig jaar in nationale regels omgezet. In ons land ligt het wetsvoorstel nog bij de Eerste Kamer. Ik denk overigens dat richtlijnen niet voldoende zijn om het verbod op spam effectief te maken. Wil je spam goed kunnen aanpakken dan moet je consumenten de gelegenheid bieden om klachten in te dienen en moeten overtreders worden bestraft. ”Omdat internet, breedband en mobiele communicatie een sleutelelement zijn voor productiviteit in moderne economieën, is nog meer aandacht voor spam vereist”, ondersteunt de beleidsnota mijn ideeën. Er is nog niet in alle lidstaten een effectief sanctiesysteem. In ons land zou telecomtoezichthouder Opta hier verantwoordelijk voor zijn. Maar zolang de wet hierover nog niet door de Eerste Kamer is, stelt dat nog niet veel voor. Ik vrees dat we dus nog wel even last zullen houden van spam en ik me dus nog wel even kwaad kan blijven maken.

---

Whiskey uit Wales weer terug Penderyn (Wales) – Gisteren is er voor het eerst in 100 jaar weer een malt whiskey uit Wales op de markt verschenen. Een kleine distilleerderij introduceerde de Penderyn single malt whiskey. Het was gisteren St. David’s Day. Dat is een nationale feestdag in Wales. Er zullen 75.000 flessen whiskey per jaar de Gwalia distilleerderij in het dorpje Penderyn in het Brecon Beacons National Park verlaten. Daarbij zijn slechts 6000 flessen vier jaar oude malt bij. De oudere whiskey’s volgen in latere jaren. Dat heeft tijd nodig. Topman James Barrett van de Gwalia distilleerderij in Penderyn proeft hier de Welsh Malt-whiskey van zijn bedrijf.

---

Is ie het wel of is ie het niet Helmond – Dieuwertje had, net als de andere kleinkinderen, weer een aantal nieuwe gezichten te verwerken afgelopen zondag. Ze doet dat op haar geheel eigen wijze. Heel stilletjes scharrelt ze tussen al die grote mensen door. Op haar weg vindt ze hier en daar wat te sneukelen. Stukjes worst, stukjes kaas, chips en nog veel meer. Al die grote mensen hebben het veel te druk met kletsen. Het lijkt wel of ze die lekkernijen niet opmerken. Dieuwertje wil alles wel proeven. Ook al die vreemde gezichten deren haar niet. Toch raakt ze heel even van de wijs. Ze denkt in de verte opa te zien en spoedt naar hem toe. Als ze dichterbij komt begint ze zichtbaar te weifelen. Die meneer lijkt wel op opa, maar hij is het niet. Sterker nog opa staat naast hem. Dan besluit ze dat het wel goed zal zitten met die meneer die op opa lijkt en drentelt toch maar op hem af.

---

Sietske en Lysanne gedoopt Helmond – ”Wij zijn hier samengekomen om in eerbied stil te staan bij de blijde gebeurtenis dat er twee nieuwe mensjes geboren zijn. We bedienen vandaag het sacrament van de doop met u als getuigen”, zo begon de pastoor gistermorgen de doopdienst in de St. Trudokerk. Mijn kleindochter Sietske Robine Regina, dochter van Saskia & Bob, werd in die dienst gedoopt. Ook haar nichtje Lysanne Henrica Maria, dochter van Nicol & Xander (de broer van Bob), werd in dezelfde dienst gedoopt. Saskia’s broer Sander en Bobs zus Heike zijn de peter en meter van Sietske. Zij waren dus ook in de kerk. Net als de peter & meter van Lysanne, Bob en het zusje van Nicol, Cindy. Er was heel wat familie naar de kerk gekomen om de doopplechtigheid bij te wonen. Na de dienst gingen alle genodigden mee naar het huis van Saskia & Bob. Niet alleen om de dubbele doop te vieren, maar ook om de verjaardag van Bob te vieren.

---