Morse en De Cock
Kingston upon Thames - Even buiten het drukke centrum van Kingston upon Thames vinden mijn vrouw en ik een leeg bankje bij de rivier. We nemen plaats om van het uitzicht over de Thames te genieten. Dan verschijnt Andrew, een wat sombere winkelier, die ik 10 jaar geleden tijdens een uitwisseling met onze Engelse zusterstad voor het eerst ontmoette. Sinds die tijd zien we hem regelmatig. Andrew draagt een stemmig donker blauw pak met een klein krijt streepje.
"Wat zie je er deftig uit", begroet ik hem.
"Ik ben in de rouw. Mijn vader is gisteren overleden", antwoordt Andrew met zachte stem. Het antwoord zet me op het verkeerde been. In plaats van een gesprekje over koetjes en kalfjes wordt het nu plots een conversatie met een sombere toon. Ik kan dan ook zo snel niets anders bedenken dan: "Wat vervelend" en geef hem bij wijze van condoléance een hand. Ook mijn vrouw betuigt haar deelneming. Andrew neemt naast ons plaats. Gedrieën kijken wij enige tijd zwijgend over de Thames en zien hoe de rivier zich onder de vijf bogen van de grote stenen brug perst.
"Jij bent in Nederland toch bij de politie?", vervolgt Andrew plots het gesprek. Ik bevestig zijn vermoeden met een zucht. Politieman ben je vierentwintig uur per dag, zeven dagen in de week. Op verjaardagen, bruiloften en partijen is er altijd wel iemand die met je wil praten over een bekeuring, een aanrijding of een advies wil hebben hoe z'n huis te beveiligen. Andrew gaat het daar echter niet om, want hij gaat verder met: “Dan bof je. Dat lijkt me zo spannend. Ik kijk ook altijd naar de politieseries op TV". Hij schuift enthousiast op het bankje heen en weer en vervolgt: “Ik zit op het puntje van m'n stoel als inspecteur Morse weer met een zaak bezig is. Een man naar m'n hart. Liefhebber van een goed glas bier. Of Columbo. Je kunt aan hem zien dat de salarissen niet geweldig zijn. Goedkope sigaar, een morsige regenjas en een barrel van een auto. Maar wel erg slim". Andrew vertelt met veel geestdrift over z'n tv-helden.
Ik leg hem uit dat de romantiek van de tv-serie niet is terug te vinden in de dagelijkse realiteit. De Cock komt in Engeland niet langs op de tv, maar hij heeft Engels sprekende tegenpolen die net zo kundig en fantasievol hun zaakjes oplossen. In afleveringen van vijftig minuten vangen ze de boef altijd. Daarvoor hebben ze hem eerst door de hele stad achterna gezeten in wilde achtervolgingen en zijn door stegen en sloten gerend zonder dat er een vlekje op hun pak kwam of hun haar in de war raakte. "Jij maakt zeker ook van alles mee? Dat moet je eens opschrijven."
Dat beloof ik hem. Andrew komt langzaam overeind. Trekt z'n jasje recht, slaat de vouw terug in z'n broek en wil z’n weg weer vervolgen. Dan ziet hij dat ik met een lichte frons naar z'n pak kijk. De mouwen zijn iets te kort en ook de broekspijpen zijn wat aan de korte kant.
"Van m'n vader geweest", zegt hij, “Het komt nu goed van pas". Na mijn korte knikje vertrekt hij. Met zijn handen op de rug stapt hij voort langs de rivier en lijkt zo op De Cock die nadenkt over een zaak.


Nog 51 dagen tot de komst van de Euro