Onrustig bloed

Delft – Het is mooi weer. ok, het waait misschien wel wat stevig, maar het is droog. Tenminste hier. Voor hetzelfde geld ligt er een flink pak sneeuw, vriest het stevig en kunnen we alleen maar fors ingepakt de straat op. Maar nu niets van dat alles. Het lijkt wel lente. Alles raakt er door in de war. Niet alleen in de natuur begint er van alles uit te lopen. Zelf krijg ik ook de kriebels. Het lijkt net of ik iets moet. Iets opruimen, iets weggooien of iets schoonmaken. Het zijn voorjaarskriebels die ik met kracht onderdruk. De voorjaarsschoonmaak bestaat niet meer. Mijn moeder deed het nog wel, maar dan was het al april. In mijn jeugd was het koud in januari. Dan hadden we nog een paar koude maanden te goed. Daar vertrouw ik nu niet op. Het zal wel kwakkelen blijven tot het lente wordt en er officieel gekwakkeld mag worden.

Ook mijn echtgenoot heeft last van onrustigheid. Ook zij heeft het gevoel dat ze iets moet doen. Iets opruimen of oplossen. De krant kwam haar te hulp. Ze las dat in de zorgwinkel bloeddrukmetingen werden gedaan. Ze mankeert gelukkig niets. Haar bloeddruk is prima, maar ach nu het kon en dus moest het ook maar gebeuren. Tijdens haar lunchpauze streek ze neer in de winkel en liet haar bloeddruk meten. Daar hoorde ze wat ze al wist. Prima, de bloeddruk van een jonge meid. Aan een jongeman die ook in de winkel was, vroeg ze of hij even een foto wilde maken. “Voor mijn man”, legde ze uit, “dan heeft hij weer een stukje voor ODD”.

Tweet