Ik zou wel eens willen weten
Delft – Op Facebook worden allerlei spelletjes gespeeld. Bij een daarvan zoeken gebruikers op welke song er op nummer 1 stond toen ze geboren werden. Ze zoeken op YouTube het filmpje erbij en posten het dan op hun profiel. Het resultaat is soms verrassend. Overigens verbaast het me dat men niet opzoekt welke plaat negen maanden vóór de geboorte op nummer 1 stond. Dat zegt wellicht meer over je ouders. Overigens zoeken steeds meer mensen al heel lang voor het zover is een lied uit dat moet worden gespeeld op hun begrafenis. Een gewoonte die nog niet zo heel oud is. Ooit werd alleen religieuze of klassieke muziek gespeeld tijdens een begrafenisplechtigheid. De moeder van mijn moeder, mijn oma dus, overleed in november 1958, precies vier maanden na haar man. Welke muziek er op haar begrafenis werd gespeeld weet ik niet. Ik weet wel wat haar favoriete plaat was. Ik hoor het haar nog zingen. Het was ‘Ik zou wel eens willen weten’, een lied dat twee jaar voor haar overlijden uit kwam.Het was van de hand van de toen 32-jarige Brabantse zanger en dichter Jules de Corte. De blinde zanger begeleidde zich zelf op de piano en verwierf er grote bekendheid mee. Mijn oma zong eigenlijk alleen religieuze liederen en omdat zij het lied van De Corte zong, kreeg het voor mij als kind een religieuze lading. Dichter Michel van der Plas had daar duidelijk geen last van en maakte er een parodie op. De tijdens zijn leven een aantal keren bekroonde De Corte is nog niet helemaal vergeten. Deze maand gaat de theatervoorstelling ‘Wij Nederlanders’ met bekende en onbekende liedjes van hem in première. De in Deurne geboren artiest werd in 2008 postuum onderscheiden met de Oeuvreprijs van de gemeente Helmond. In die plaats vlak bij zijn geboortedorp vind je op de hoek van de Zuid-Koninginnewal en het Lambertushof ook een plaquette met de tekst van zijn lied ‘De Woorden’.
Tweet
Posts
3 opmerkingen:
Toevallig zijn we met Oecumenisch koor Cantimond momenteel dit lied 4-stemmig aan het instuderen.
PJ
Ook ik kan dit lied nog goed herinneren. Omdat wij al vroeg een bandrecorder hadden heeft dit nummer jarenlang op een bandje gestaan. Het roept nog steeds gedachten van vroeger bij mij op.
Als je goed naar de tekst luistert heeft het ook wel religieus.
Het is een leuk stukje vol memories.
Op het bandje met zelfgemaakt hoorspel over opa en oma staat dit lied ook. Ik heb jaren geleden een cassettebandje naar de hele familie gestuurd, waarop dit hoorspel en de stemmen van opa en oma te horen zijn. Pa heeft er tot slot dit nummer van Jules de Corte op gezet, omdat het het lievelingsnummer van oma was. In tegenstelling tot Frans, kan ik me niet meer herinneren dat ik oma ooit heb horen zingen. Ik wou dat het wél zo was. groet, Nellie
Een reactie posten