Toch weer iets opgestoken

Helmond – Samen met Karsten stapte ik zondagmiddag door het witte Brabantse landschap vol bossen en vennen in de buurt van Stiphout. Dankzij de sneeuw was er veel te zien. De dieren hadden hun sporen duidelijk achter gelaten in de witte ondergrond. Karsten en ik zochten uit wat er zoal allemaal rond sjouwt en rent. Ook over de omgeving raakten we niet uitgesproken. De Schapengracht lag er mooi bij en we die hebben eens goed bekeken. De Schapengracht is eigenlijk geen gracht want hij is niet gegraven. Het is een ven met een bijzondere langgerekte vorm, lazen we op het bordje dat er bij stond. Uit onderzoek is gebleken dat het oorspronkelijk een smeltwatergeul uit de laatste ijstijd is. Dat is dus meer dan 10.000 jaar geleden. Samen probeerden we ons voor te stellen hoe lang dat is. Het ging ons indenkingsvermogen te boven.

Het ven heeft een bijzondere hoge natuurwaarde doordat het water in contact staat met kalkhoudend water uit de ondergrond. Daardoor kunnen er bijzondere plantensoorten groeien. Bij dit ongeveer 10.000 jaar oude vennetje worden maatregelen genomen om de oevervegetatie te herstellen. Daardoor krijgt de oorspronkelijke flora en fauna de ruimte om zich te ontwikkelen. Op het bordje lazen wat de maatregelen zijn. De bomen in de oeverzone worden gekapt. Hierdoor wordt het natter en valt er minder blad- en takafval in het ven. De waterkwaliteit neemt toe en de planten krijgen genoeg licht om op de oevers te kiemen. Zo hebben Karsten en ik toch weer iets opgestoken op deze mooie zondagmiddag in de frisse buitenlucht. We wilden het je niet onthouden.
Tweet