woensdag 18 januari 2012

Te mooi om op te eten

Cochem – Wie verre reizen maakt, kan veel verhalen. Ook als je niet heel ver weg gaat, valt er trouwens ook genoeg te vertellen als je thuis komt. Of zoals in mijn geval om op ODD te zetten. Ik vind het leuk om uit een buitenlandse winkel iets mee te nemen dat ik nog niet eerder proefde. Zo komt het dat ik nu veel potjes met mosterd heb in heel verschillende smaken. Die krijg ik nooit meer op. Vorig jaar verbleven Corien & ik samen met onze kinderen en kleinkinderen een week in Cochem. Ook uit Duitsland nam ik heerlijke koudgeperste mosterd mee. Maar ik nam dit keer nog iets mee. Samen met Bob en Sander deed ik in Cochem de inkopen voor de maaltijden van onze club. In de winkel wees Sander me op götterspeise.
Dat is een dessert gemaakt van gelatine. De Duitsers noemen het ook wel wackelpudding of wackelpeter, vertelde Sander. Tot zover niets bijzonders. Behalve dat de groene variant nieuw voor me was. De Duitse kinderen noemen die om voor de hand liggende reden ook wel froschsülze. Ze eten de lekkernij vooral met slagroom of vanillesaus. We namen het mee en aten het ’s avonds als toetje. De smaak is waldmeister. Dat heb ik even op moeten zoeken. Het is lievevrouwebedstro en dat geeft het een heel bijzondere smaak. We vonden het allemaal lekker. Dus namen we het ook allemaal mee naar huis. Dat je heel creatief met de jelly aan de slag kan, zag ik later op deze foto’s die ik van Saskia kreeg.

Bob maakte met de groene götterspeise en room een heus voetbalveld. Het dessert was een groot succes op het kinderfeest bij hun thuis. Voordat de kinderen op het feest de prachtige pudding opaten, werd het toetje door iedereen bewonderd. Bijna te mooi om op te eten. Maar daar hebben ze zich maar overheen gezet.

2 opmerkingen:

Nella zei

Wat een gaaf toetje! Geen wonder dat het insloeg als een b....al!

Sassefras zei

Ze vonden het allemaal erg gaaf inderdaad. Vaak is een groen toetje al reden genoeg om te zeggen dat je het niet lust, maar nu wilde iedereen het wel proberen.