Tot slot

Delft – Aan alles komt een einde. Ook aan ODD. Dit is het laatste stukje op het Ongehoord Digitaal Dagboek, want vandaag zet ik er een streep onder. De site was indertijd opgezet als vervolg op de papieren versie van Ongehoord. Het was bedoeld als platform voor familie en vrienden. Een plek om nieuws en wetenswaardigheden uit te wisselen. Dat gebeurt al geruime tijd niet meer. Sommige lezers hebben een eigen blog opgezet, anderen hebben een account bij Flickr, Twitter of Facebook. Zij hebben de functie van ODD overgenomen. Daarop zie ik nu de laatste nieuwtjes. Daarom wordt het tijd om te stoppen. Met dit stukje meegerekend, zijn sinds 2001 toen de site begon 4875 stukjes verschenen op ODD. De site trok dagelijks gemiddeld 650 bezoekers. De meesten daarvan kwamen via Google search. Het stukje dat de meeste bezoekers [4043] trok, verscheen op 22 januari 2005 en ging over het nieuwe uniform van de politie. Ik haal de site overigens niet uit de lucht. De oude stukjes blijven – als een soort archief - beschikbaar.
Tweet

Dat wil ik zo houden

Delft – Als je op straat iemand tegen komt die “Hoe gaat het met je?” vraagt, is het vast geen goede vriend. Het is geen familielid en zelfs niet eens een vage kennis. Want hoe het met je gaat weet iedereen die een pc of laptop bezit. Op Twitter, Facebook en LinkedIn is immers alles over je te vinden. De online-vrienden en –bekenden behoeven het niet eens zelf bij te houden. De sociale media doet dat voor je. Facebook of LinkedIn stuurt je een mailtje om je vertellen dat een vriend een verjaardag viert. Wat je hem of haar voor die verjaardag kunt geven, heeft Facebook ook je al verteld. Daar lees je immers waar iemand naar luistert of wat hij of zij graag leest. Online wordt er erg veel van ons privéleven bij gehouden.

LinkedIn stuurde me onlangs een mailtje met de mededeling dat 35 van mijn contacten een andere betrekking hadden aanvaard in het afgelopen jaar. Het programma vroeg zich daarbij af of het iets van mij had gemist, want ik was niet van betrekking veranderd. Werd dat niet eens tijd? Ik bestudeerde de gezichten van mijn contacten. Ik wist dat ze niet allemaal een nieuwe betrekking hadden. Sommige waren ‘alleen’ bevorderd of hun functie had na een reorganisatie een andere naam gekregen. Gelukkig ken ik mijn vrienden, kennissen, contacten en familieleden altijd nog beter dan de sociale media. Dat wil ik zo houden.
Tweet

Voor- en nadelen

Delft – Het winterweer heeft gisteren weer voor flink wat overlast gezorgd. Op Facebook en andere sociale media werd er flink geklaagd de Nederlandse Spoorwegen en ProRail. Het treinverkeer rond de hoofdstations van een aantal grote steden was zaterdag ernstig verstoord als gevolg van problemen met het winterweer. Als gevolg van sein-, wissel- en stroomstoringen op verscheidene trajecten reden er minder of soms helemaal geen treinen. Ik hoorde Minister Melanie Schultz (Infrastructuur) op de radio vragen 'hoe het kan dat met alle investeringen van de afgelopen jaren om het spoor winterklaar te maken, het toch weer niet lukt deze dagen en het de komende dagen ook moeilijk blijft'. Ook op de weg had het verkeer hinder van de koude. Telefonisch overleg met Saskia leidde er toe dat Corien & ik, net als de andere gasten die van ver moesten komen, niet naar Veldhoven afreisden voor de viering van de verjaardagen van Saskia & Sander. Strooizout heeft bij te lage temperaturen maar weinig effect en daarom blijft het link op de weg. Dat bleek op de A27. Daar vielen gisteren drie gewonden toen ter hoogte van knooppunt Hooipolder dertien auto op elkaar reden. Het was dus ook achterafgezien een verstandige beslissing om niet te reizen.

Tot zover de ellende en overlast die het winterweer veroorzaakte. De kou en de sneeuw hebben ook een andere kant. Een vrolijke. Ook daarvan zag ik op Facebook verschillende voorbeelden. Goed gemutst en ingepakt trokken veel mensen er op uit. Van Saskia kreeg ik de foto’s van Benthe en Sietske die op een schaatsbaan in het dorp genoten van het heerlijke winterweer en het mooie gladde ijs. Er kon volop geschaatst e gesleed worden in een prachtig winterlandschap. Ook hier in Delft was de schaatsbaan aan het eind van onze straat geopend. In een heerlijk zonnetje genoten daar velen van deze gelegenheid om eens heerlijk te schaatsen [ zie het filmpje]. Een bekende succesvolle Nederlandse voetballer en trainer zei ooit dat elk nadeel zijn voordeelt heeft. Het wordt dit weekend weer bewezen.

Naschrift
Op verzoek van Saskia voeg ik deze twee foto’s van de ijspret nog even toe aan het stukje. De foto’s kwamen binnen nadat ODD al was gesloten, maar voor de volledigheid horen ze er wel bij.
Tweet

Voorspellen niet verwachten

Veldhoven – Voorspellen is geen eenvoudige zaak. Daarom spreekt men het bij het KMNI ook van weerverwachting en niet van weersvoorspelling. Verwachten kan je alles. Dat is alleen maar goed, wees overal op voorbereid, verwacht alles. Maar voorspellen is veel moeilijker. In beide gevallen zeg je iets over de toekomst, op grond van informatie uit het verleden of heden. Maar verwachten klinkt een stuk bescheidener dan voorspellen en dat siert de mens. Bovendien lijkt het dan niet zo erg als het niet uitkomt. Toch zijn er wel gebeurtenissen die zich makkelijk laten voorspellen. Vandaag zijn we in Veldhoven om de verjaardagen van Saskia en Sander te vieren. Ik voorspel dat ik er koffie zal drinken en zal snoepen van een heerlijke door Saskia zelf gebakken appeltaart. Het is een voorspelling die ik maak op grond van informatie uit het verleden en waar ik alle vertrouwen in heb.

Foto: Saskia Naschrift
Je kunt beter een verwachting uitspreken dan een voorspelling doen. Dat bleek ook vandaag weer. Een autorit naar Veldhoven bleek vanmorgen door de weersomstandigheden niet verstandig. Wij belden daarom af. Aan de telefoon vertelde Saskia dat ze inderdaad appeltaart had gebakken. Dat deel van mijn voorspelling klopte dus, maar we zullen deze niet proeven. Dat deel van mijn voorspelling gaat dus de mist in. Net als alle andere gasten die van ver moesten komen, zagen Corien & ik af van een autorit naar het zuiden. Maar de appeltaart houd ik tegoed, beloofde Saskia mij. Dus koester ik nog wel een verwachting.


Tweet

Vakantiegevoel

Delft – Een zonsondergang associeer ik met vakantie. Op reis in een warm land op een wit strand genieten van de ondergaande zon. Het liefst met een koel glas in de hand. Dat is een zonsondergang. Hoe kom ik aan deze associatie? Ook in ons land gaat de zon elke dag onder in het westen. Ook zonder dat ik hem achter de horizon zie zakken, vindt het fenomeen elke dag plaats. Het einde van de dag voltrekt zich zonder dat ik er bij stil sta. Domweg omdat ik altijd met iets anders bezig ben als de koperen ploert verdwijnt. Daarom zie ik de zakkende zon altijd als ik op reis ben. Dan heb ik er tijd voor.

Corien fiets deze week uit haar werk naar huis juist op het moment dat de hemelbol bezig is te zakken. Als ze bijna thuis is, verdwijnt de zon achter de westelijke horizon, die dan wordt gevormd door de skyline van Den Hoorn. Op aanraden van de Haagse hoffotograaf Max Koot heeft zij altijd een cameraatje in haar tas. “Altijd een cameraatje bij je steken”, zei Max ooit tegen haar, “je weet nooit wat je tegenkomt.” De woorden van de in 1991 overleden Hagenaar neemt ze nog steeds ter harte. Zo komt het dat zij op weg naar huis deze foto kon maken van de ondergaande zon. Ik krijg er meteen weer een vakantiegevoel bij.
Tweet

Even op de oorbel wachten

Delft - Ben je in het bezit van een laptop? Heb je een smart Phone? Een zak vol met USB-stickies? Ligt er een iPad naast je op de bank? Dan heb je wel zo’n beetje alles wat er momenteel aan gadgets op de markt is. Dat had je gedacht. Er is nog veel meer te koop op dit gebied. Wat dacht je van een set zilveren manchetknopen waarin een 2GB USB-stickje is verwerkt en met daarin ook een Wi-Fi hotspotfunctie. Perfect voor de reizende zakenman. Nadat je de bijgeleverde software hebt gedownload, steek je de USB-stick in je laptop en je kun via Wi-Fi verbinding maken met al je andere apparaten zoals smart Phone en iPad. De zilveren manchetknopen zijn al beschikbaar vanaf 250 dollar. Het is een accessoir waar zelf James Bond van watertandt. En als je nu alleen maar T-shirts of bloesjes met korte mouwen draagt? Gewoon even wachten tot de oorbel-versie op de markt komt. Dat kan nooit lang meer duren.
Tweet

De waarde van woorden

Delft – Wat Twitter is weten we allemaal, maar voor de enkeling die nu met opgetrokken wenkbrauwen naar het scherm tuurt, vat ik het toch even samen. Twitter is een zogenaamde microblogdienst waarop je onder eigen naam of pseudoniem een berichtje kunt plaatsen van maximaal 140 lettertekens. Sinds kort hebben taalwetenschappers het ontdekt als een nieuw gereedschap om de betekenis van allerlei woorden vast te stellen. Op Twitter beschrijven immers honderdduizenden mensen wat hen zoals bezig houdt. Ze doen dat bovendien op het moment dat ze het doen. Iemand die de tweet `Haal nu Chinees´ maakt, doet dat terwijl hij bij de afhaalchinees staat te wachten op zijn maaltijd. Prof.dr. M. (Marc) van Oostendorp van de Faculteit der Geesteswetenschappen van de universiteit van Leiden schreef een artikel over wanneer woorden op Twitter verschenen. En wat blijkt ´Chinees´ piekt op zondagavond om 18:00 uur. Net op tijd om met het bord opschoot naar Studio Sport te kunnen kijken. Je kunt zelf ook een dergelijk onderzoek doen op de website Timeu.se. Als je daar bijvoorbeeld koffie intikt, zie je dat we in Nederland bij voorkeur tussen acht en negen aan de koffie zitten. Borrelen doen we volgens de site vooral op vrijdagmiddag om 16:00 uur. De tsunami aan berichten die via Twitter over de gebruikers heen rolt, lijkt niet alleen voor wetenschappers van belang. Ook marketeers kunnen zo via Twitter bijhouden wat het effect van tv-reclame is
Tweet

Wondere verbeeldingswereld

Amstelveen - De Helmonders onder de lezers van ODD kennen wellicht hun stadsgenoot, de onderwijzer en verzamelaar van hedendaagse kunst Henk Pijnenburg. Hij introduceerde in de jaren zestig en zeventig op de St. Silvesterschool in Helmond een nieuwe en voor die tijd baanbrekende lesmethode. De bevlogen leraar nam zijn leerlingen mee naar musea en exposities en toonde hen allerlei kunstwerken. Niet om die op schoolse wijze door hen te laten reproduceren, maar om de creativiteit van de kinderen te prikkelen. Zijn werkwijze leverde vele bijzondere tekeningen op die krachtig, helder en volledig ongekunsteld zijn. Het is nu een landelijk befaamde collectie kindertekeningen. Daarvan worden er nu 50 getoond in het Cobra museum in Amstelveen. Ze worden getoond in samenhang met de internationale tentoonstelling ‘Klee en Cobra. Het begint als kind’. Het toont de wederzijdse fascinatie van zowel Paul Klee als de Cobra kunstenaars voor de wondere verbeeldingswereld van het kind.

Ik kom hierop omdat vandaag in Grant Museum of Zoology van de Universiteit van Londen een tentoonstelling begint onder de naam Art by Animals. Maken dieren dan kunst? Op de tentoonstelling zijn o.a. schilderijen van apen en olifanten te zien. Wie bedenkt er nu weer zo iets, denk je misschien. Zijn het tekeningen met een betekenis of slechts willekeurige en zinloze lijnen op een vel. Besmeurde vellen zonder waarde, die niets vertegenwoordigen. Ik vind het geen kunst. Maar moeten we er daarom absoluut geen tijd aan besteden. Misschien kunnen ze dienen als beginpunt. Als start voor een verstandig mens met een mening, die toch enig gevoel krijgt van de vormen en kleuren die een olifant met zijn slurf heeft veroorzaakt. Misschien kan het de creativiteit prikkelen? Dat laatste was ook het enige dat Henk Pijnenburg voor ogen had.
Tweet

Ontwikkel je brein

Delft – Ik ben momenteel het boek van Dick Swaab ‘Wij zijn ons brein’ aan het lezen. Volgens de schrijver zijn we ons brein al vanaf onze conceptie en duurt het tot onze dood. Wat gebeurt er in de hersens van een puber. Welke rol spelen onze hersens bij verliefdheid en homoseksualiteit? En wat gebeurt in onze hersenpan als de alzheimer toeslaat? Werkelijk alles komt aan bod in het boek van hersenonderzoeker Swaab. Therapie, antidepressiva, alternatieve geneeswijzen, agressie, moreel gedrag, geloof en meditatie, alles heeft met ons brein te maken. Swaab is er van overtuigd dat de basis voor al het menselijk gedrag in de eerste plaats in de hersenen ligt. Geavanceerd neurobiologisch onderzoek ondersteunt dat. Het is dit onderzoek dat de basis vormt voor het beeld dat dit boek geeft van de werking van de hersenen. Ik zag online deze foto voorbij komen. Hij hoort bij een advertentie. Het geeft een voorbeeldje waartoe je hersens in staat zijn. Staar dertig seconden naar de drie rode stippen op de neus van het meisje. Kijk direct daarna naar een witte muur of plafond en knipper vlug met de ogen. Je zult zien dat je hersens het negatief hebben ontwikkeld en voor je afdrukken op het witte vlak. En dat doen je hersens zonder dat je weet hoe ze dat doen. Je kunt niet allen je hersens ontwikkelen, je brein kan zelf ook ontwikkelen. Het is tot meer instaat dan je vermoed.
Tweet

IJsje eten in Istanbul

Istanbul – Het kan heel warm zijn in Istanbul. Een lekker ijsje dan uitkomst brengen. Maar even vlug een ijsje scoren is er bij deze ijsverkoper niet bij. Als ik na deze jongeman op het filmpje aan de beurt zou zijn, kocht mijn ijsje ergens anders. Soms kan je ook te leuk willen zijn.

Tweet

Het zet je aan het denken

Londen – Loesje is een kritisch meisje met gevoel voor humor. Ze kijkt om zich heen en geef via aanplakbiljetten positief commentaar op wat ze ziet. Het is goed dat er zulke meisjes zijn. Jammer dat Loesje niet echt bestaat. Loesje is fictief, het resultaat van iemands verbeelding. Loesje is inmiddels zelfs een beweging met een eigen vereniging compleet met statuten. Het begon allemaal in Arnhem in 1983. Enkele actievoerders bedachten het Loesjeconcept. Sinds 2005 heeft Loesje een internationaal kantoor in Berlijn en zijn er Loesjegroepen in meer dan 25 landen. Internationaal gaat Loesje nu voor vrijheid van meningsuiting en vrijheid van expressie.

Het was dit graffitiwerk op een muur in Londen dat me plots deed denken aan het denkbeeldige Hollandse meisje. Het is gemaakt door de Britse graffiti-kunstenaar Banksy. Zijn kunstwerken zijn hoewel humoristisch vaak ook politiek. Hoewel niemand weet wie Banksy is, is hij niet fictief. Hij is niet een verzinsel van een actiegroep. Een ding hebben ze wel gemeen. Zowel Loesje als Banksy maken illegaal gebruik van andermans muur. En beiden zetten je aan het denken.
Tweet

Lego ruimtereiziger veilig terug

Toronto – Op YouTube vind je iedere keer eigenlijk zonder te zoeken weer een bizar filmpje. Het filmpje bij dit stukje gaat over een opmerkelijke ruimtereis. Matthew Ho en Asad Muhammad, twee 17-jarige studenten uit Toronto, hebben namelijk een legopoppetje de ruimte ingestuurd. De ruimtemissie van het speelgoedmannetje dat de Canadese vlag in zijn rechterhand had geklemd, eindigde op 24 kilometer hoogte. Ik weet niet of je dan al van een ruimtereis kunt spreken. Maar de beelden van de reis zijn wel goed gelukt. De twee Canadese studenten gebruiken een heliumballon. Daaraan bevestigden ze het legofiguurtje, een gsm en vier camera’s. Op 24 kilometer hoogte ontplofte de ballon. De plastic astronaut landde met behulp van een nylon parachute die door de moeder van Asad was gemaakt 120 kilometer verwijderd van de lanceerplaats weer op aarde. Dankzij de GPS vonden de beide jongens hun speelgoed ruimtevaarder weer terug. Lecourgos Papathanasakis, het hoofd van de school bevestigde tegenover de lokale pers de “amazing voyage”. En 'amazing' is het zeker.
Tweet

Vrolijk breiwerk

Delft – Je hebt wild eten, wildplassen en wildbreien. Het laatste was in 2011 het mooiste nieuwe woord van het jaar. Het neologisme kreeg de meeste stemmen bij een verkiezing op de site van het Instituut voor Nederlandse Lexicologie. In tegenstelling tot wildplassen geeft het geen overlast door stank. Vrolijke lappen breien die om straatmeubilair of lantaarnpalen, bomen e.d. worden geknoopt fleuren het straatbeeld alleen maar op. De nieuwe toegang naar het NS-station Delft heeft ook zo’n vrolijke beurt gekregen. Sinds maandag moeten de reizigers van dit tunneltje gebruik maken. Het is voor velen van hen wel even zoeken.

Hoewel er versierde fietsen op de gevel van het tunneltje staan, kunnen fietsers er geen gebruik van maken om naar de andere zijde van het station te komen. De oude fietstunnel onder het spoor tussen het Westerkwartier en het centrum is gesloten en dus moeten de fietsers nu omrijden via het Bolwerk of de Prinses Irenetunnel als ze vanuit het Westerkwartier naar het centrum willen. Dat is sneu want dan missen ze ook het vrolijke breiwerk.
Tweet

Ingrediënten

Delft – De foto’s in een kookboek zijn meestal erg indrukwekkend. Ze tonen het resultaat van de kookkunst van de schrijver van het boek. Jouw maaltijd – hoewel natuurlijk erg lekker – ziet er nooit zo uit. Dat komt omdat de fotografen sjoemelen bij het maken van de foto. De kleur van de producten moet perfect zijn. Ze behoeven niet gaar of lekker te zijn, maar mooi. Veel spulletjes op die mooie foto in het kookboek zijn dan ook helemaal niet eetbaar. De Zweedse fotograaf Carl Kleiner, pakte het bij het maken van de foto’s voor het kookboek van Ikea dan ook helemaal anders aan. Hij maakte geen foto’s van het eindproduct, maar maakte een ingrediëntenfoto. Het kookboek van de Zweedse meubelgigant zou je alleen al voor de foto’s kopen. Ik denk dat ze het ingelijst op grootformaat in de keuken ook heel goed doen.

Tweet

Gelukkig?

Delft – Wat is geluk en hoe wordt je gelukkig. De warme zon op je huid, fluitende vogeltjes of op een zondagmorgen wakker worden met de geur van verse croissantjes? Dat werkt misschien voor sommige mensen. Ik vind fluitende vogeltjes of vers brood ook leuk, maar daar word ik niet gelukkig van. Geluk zit voor mij niet in tastbare dingen. Geluk is een gevoel en we streven er allemaal naar. Een team van onderzoekers van de universiteit van Utah beweert nu te weten hoe je je snel gelukkig zult voelen zonder daar veel voor te doen. Het enige dat je hoeft te doen is je account van Facebook halen. Daarna lacht het leven je weer toe. Dat komt omdat volgens de wetenschappers mensen jaloers worden van Facebook. Al die leuke foto’s en al die mooie plekken waar mensen melding van maken op het Facebook zorgen voor dat jaloerse gevoel.

En zoals je weet zijn jaloerse mensen ongelukkige mensen. De onderzoekers van de universiteit hebben ontdekt dat mensen die vaak Facebook gebruiken ongelukkiger zijn dan mensen die minder vaak of helemaal geen Facebook hebben. De mensen die onderzocht werden moesten eerst vertellen hoeveel uur ze op Facebook doorbracht. Vervolgens moesten ze reageren op stellingen zoals ‘veel van mijn vrienden hebben een beter leven’ en ‘het leven is eerlijk’. Het bleek dat 95 procent van de ondervraagde Amerikaanse studenten op Facebook zaten. Ze besteden daar ongeveer vijf uur per week aan. De mensen die het minst gelukkig zijn, waren de mensen die blind allerlei mensen die ze helemaal niet eens kennen als ‘vriend’ toevoegen. Maar dat is ook een beetje het verhaal van het kip en het ei. Want misschien voegen ze al die onbekenden wel toe omdat ze al ongelukkig zijn. Wie zal het zeggen?
Tweet

De waarheid over kaas?

Delft – Kaas is gezond. Bestel maar eens een ‘broodje gezond’ in de horeca en je ziet dat er behalve tomaat en sla ook steevast een plak ham en een plak kaas tussen het broodje zit. Heerlijk en het geeft je meteen ook een goed gevoel. Je eet immers gezond. Daar zijn overigens wel wat vraagtekens bij te zetten. Lekker is het zeker, maar gezond kun je kaas niet noemen. Kaas is ongezond omdat het ontzettend veel verzadigd vet bevat. Dat verhoogt je kans op hartfalen en diabetes. Zelfs 30+ kaas is nog steeds 30 procent vet. Je ziet het goed als je kaas warm maakt, dan zie je duidelijk dat er veel vet in zit. Sinds een aantal jaren komt het ook al niet meer voor in de schijf van vijf. In Amerika wordt nu gewaarschuwd voor kaas.

Stop met het eten van kaas, zegt de Amerikaanse Physicians Committee for Responsible Medicine (PCRM). Deze organisatie heeft billboards langs de wegen laten plaatsen die mensen moeten waarschuwen tegen de gevaren van kaas. Volgens deze organisatie is kaas vet en zit het vol met cholesterol en zout. Bovendien is het erg calorierijk. Ruim de helft van de Amerikanen is te dik en de PCRM wijst kaas aan als de grote schuldige. Nu vind ik dat wel kort door de bocht. Ik denk dat de overige ingrediënten van de pizza of de cheeseburger ook bijdrage aan het overgewicht van de Amerikanen. Dat weet PCRM ook wel want eerder staken ze de beschuldigende vinger uit naar McDonalds [zie het filmpje hier]. Want als het alleen de kaas is dan zouden de Nederlanders nog dikker zijn. De gemiddelde Amerikaan eet 14 kilo kaas per jaar en wij kaaskoppen verorberen 16,7 kilo kaas per jaar. Laten we dus maar eerlijk zijn. Kaas is lekker en kaas mag (met mate), maar noem het niet gezond.
Tweet

Broekloos trein rijden

Delft – In ons land kennen we de traditie om met Nieuwjaar de zee in te rennen. Regen, sneeuw of andere ongemakken voor lief nemend. Rillend en bibberend doen de mensen op tal van plaatsen in Nederland mee met deze ludieke zwempartijen. We kijken er niet meer van op. Ook New York kent een dergelijke traditie. Er hoeft niet bij te worden gezwommen, maar het is vaak wel erg koud. In de Big Apple kent men midden in de winter No Pant Subway Ride (Een ritje zonder broek met de metro).

Zelfs de baby heeft geen broek aan

Het heeft wel iets weg van een flashmob. Via aller sociale media spreken de deelnemers af. Het begon in 2002 als grap van zeven Amerikaanse jongens. Zij filmden met een verborgen camera de reacties van reizigers in de metro die zagen dat ze geheel winters gekleed, maar wel broekloos met de ondergrondse reisden. 8 januari jl. was het weer zo ver. Nu deden niet zeven maar tienduizenden mensen mee aan de broekloze metrorit.

Met kousen of afgezakte sokken

In 59 steden verdeeld over 27 landen trokken mensen op deze elfde No Pants Subway Ride hun broek uit. Alleen al in New York waren er 4000 deelnemers die zonder blikken of blozen in normale winterkleding maar wel zonder broek een ritje maakten in de ondergrondse. Ze hadden zich verdeeld over zes stations en tien spoorweglijnen. Natuurlijk werd er ook nu weer volop gefilmd. Niet meer met een verborgen camera, want sinds de smartphone is iedereen inmiddels wel gewend aan de camera’s om je heen. Op internet kun je zonder moeite filmpjes vinden over de al die ritten van de broeklozen. Ze deden het in New York, Barcelona, Londen, Praag en Amsterdam. Klik maar op de plaatsnamen en bekijk de filmpjes.
Tweet

Elke vogel telt

Delft – Vandaag of morgen zitten heel wat landgenoten, zowel volwassenen als kinderen, een half uurtje voor het raam naar hun tuin of balkon te turen. Ze doen mee aan de Nationale Tuinvogeltelling. Ze noteren een half uur lang alle vogels die ze in hun tuin of op hun balkon ontwaren. Vogelbescherming Nederland organiseert de telling elk jaar. De telgegevens worden op een speciaal formulier ingevuld waarna deze via het internet kunnen worden doorgegeven. Aan de hand daarvan wordt de Nationale Tuinvogel Top 10 samengesteld. De ingestuurde gegevens worden gebruikt voor onderzoek naar vogels. Vorig jaar namen ruim 30.000 mensen deel aan de Tuinvogeltelling en werden er bijna 850.000 vogels geteld. De top drie bestond uit de huismus, koolmees en merel. Dat is niet representatief voor mijn tuin. Huismussen zie ik nooit. Koolmees, merel en roodborstje zijn de vogels die mijn tuin frequenteren. Een dergelijk tellijst is erg handig. Zeker als je niet meer precies weet hoe de kleine gevederde vrienden in je tuin heten. Klik hier voor de tellijst. Er zijn niet veel instructies. Slechts de volgende regels moet je in acht nemen.

1. Je mag alleen tellen op een dag in het weekend van 21 en 22 januari 2012. Het moment kun je zelf uitkiezen.
2. Zoek op die dag een plek bij het raam vanwaar je de hele tuin of het balkon overziet.
3. Houd pen en papier bij de hand en eventueel een vogelgids en verrekijker.
4. Tel een halfuur lang.
5. Noteer per vogelsoort het hoogste aantal dat je, in dit halfuur, tegelijkertijd in je tuin ziet.
6. Vogels die alleen maar voorbij vliegen tellen niet mee
7. Na het half uur tellen geef je je resultaten door.

Het lijkt me niet zo moeilijk. Ik zal daarom vandaag meetellen. Morgenavond maakt Vogelbescherming de tuinvogel toptien van 2012 bekend.
Tweet

Ik zou wel eens willen weten

Delft – Op Facebook worden allerlei spelletjes gespeeld. Bij een daarvan zoeken gebruikers op welke song er op nummer 1 stond toen ze geboren werden. Ze zoeken op YouTube het filmpje erbij en posten het dan op hun profiel. Het resultaat is soms verrassend. Overigens verbaast het me dat men niet opzoekt welke plaat negen maanden vóór de geboorte op nummer 1 stond. Dat zegt wellicht meer over je ouders. Overigens zoeken steeds meer mensen al heel lang voor het zover is een lied uit dat moet worden gespeeld op hun begrafenis. Een gewoonte die nog niet zo heel oud is. Ooit werd alleen religieuze of klassieke muziek gespeeld tijdens een begrafenisplechtigheid. De moeder van mijn moeder, mijn oma dus, overleed in november 1958, precies vier maanden na haar man. Welke muziek er op haar begrafenis werd gespeeld weet ik niet. Ik weet wel wat haar favoriete plaat was. Ik hoor het haar nog zingen. Het was ‘Ik zou wel eens willen weten’, een lied dat twee jaar voor haar overlijden uit kwam.

Het was van de hand van de toen 32-jarige Brabantse zanger en dichter Jules de Corte. De blinde zanger begeleidde zich zelf op de piano en verwierf er grote bekendheid mee. Mijn oma zong eigenlijk alleen religieuze liederen en omdat zij het lied van De Corte zong, kreeg het voor mij als kind een religieuze lading. Dichter Michel van der Plas had daar duidelijk geen last van en maakte er een parodie op. De tijdens zijn leven een aantal keren bekroonde De Corte is nog niet helemaal vergeten. Deze maand gaat de theatervoorstelling ‘Wij Nederlanders’ met bekende en onbekende liedjes van hem in première. De in Deurne geboren artiest werd in 2008 postuum onderscheiden met de Oeuvreprijs van de gemeente Helmond. In die plaats vlak bij zijn geboortedorp vind je op de hoek van de Zuid-Koninginnewal en het Lambertushof ook een plaquette met de tekst van zijn lied ‘De Woorden’.

Tweet

Met een kreun en een zucht

Delft – Het is koud en guur en Akina is voor de derde keer deze week natgeregend. Dat is balen, maar wat nog vervelender is, is dat haar slot is vastgevroren. Dat gebeurde van de week ook al een paar keer. Iedere keer zakt Akina dan op de knietjes en ontdooit met haar lichaamswarmte het slot. Gelukkig werkt dat keer op keer. Behalve de laatste keer. Toen kon Akina minutenlang geen kant op. Ze zat vastgevroren aan het slot hulpeloos te wachten op een redder in nood. Ze kon niet eens om hulp roepen.

Haakon, haar Noorse buurman, vond haar zo. Haakon is een aardige jongen en hij wilde haar wel even helpen. Hij haalde een bakje warm water en bevrijde daarmee het meisje uit haar benarde positie. Maar eerst maakte hij een foto. “Vind je toch niet erg hè?” vroeg hij met zijn vriendelijkste glimlach. Akina kon niet makkelijk praten met haar tong aan het slot vast, maar de kreun en de zucht die ze liet horen, vatte Haakon op als ‘ja’.
Tweet

Te mooi om op te eten

Cochem – Wie verre reizen maakt, kan veel verhalen. Ook als je niet heel ver weg gaat, valt er trouwens ook genoeg te vertellen als je thuis komt. Of zoals in mijn geval om op ODD te zetten. Ik vind het leuk om uit een buitenlandse winkel iets mee te nemen dat ik nog niet eerder proefde. Zo komt het dat ik nu veel potjes met mosterd heb in heel verschillende smaken. Die krijg ik nooit meer op. Vorig jaar verbleven Corien & ik samen met onze kinderen en kleinkinderen een week in Cochem. Ook uit Duitsland nam ik heerlijke koudgeperste mosterd mee. Maar ik nam dit keer nog iets mee. Samen met Bob en Sander deed ik in Cochem de inkopen voor de maaltijden van onze club. In de winkel wees Sander me op götterspeise.
Dat is een dessert gemaakt van gelatine. De Duitsers noemen het ook wel wackelpudding of wackelpeter, vertelde Sander. Tot zover niets bijzonders. Behalve dat de groene variant nieuw voor me was. De Duitse kinderen noemen die om voor de hand liggende reden ook wel froschsülze. Ze eten de lekkernij vooral met slagroom of vanillesaus. We namen het mee en aten het ’s avonds als toetje. De smaak is waldmeister. Dat heb ik even op moeten zoeken. Het is lievevrouwebedstro en dat geeft het een heel bijzondere smaak. We vonden het allemaal lekker. Dus namen we het ook allemaal mee naar huis. Dat je heel creatief met de jelly aan de slag kan, zag ik later op deze foto’s die ik van Saskia kreeg.

Bob maakte met de groene götterspeise en room een heus voetbalveld. Het dessert was een groot succes op het kinderfeest bij hun thuis. Voordat de kinderen op het feest de prachtige pudding opaten, werd het toetje door iedereen bewonderd. Bijna te mooi om op te eten. Maar daar hebben ze zich maar overheen gezet.

Melkmeisje terug in Delft

Delft – Sinds vorige week vrijdag staat het Melkmeisje van kunstenaar Wim T. Schippers in de tuin van de Nieuwe kerk aan de kant van de Oude Langedijk. Daarmee is het opmerkelijke kunstwerk weer terug in het stadsbeeld van Delft. Het staat bovendien op korte afstand van het Vermeercentrum. Het beeld is voordat het werd geplaatst eerst helemaal gerestaureerd en ziet er dus weer als nieuw uit. [filmpje] Oorspronkelijk stond het kunstwerk op de hoek van de Binnen watersloot. Daar moest het vanwege de werkzaamheden in de Spoorzone worden weggehaald. Het verdween daardoor meer dan een jaar uit het stadsbeeld. Beeldend kunstenaar Schippers liet zich in 1975 - het jaar van de 300ste sterfdag van Vermeer - voor het beeld, dat hij maakte in opdracht van de Haagse Vermeerstichting, inspireren door het bekende schilderij van de Delftse meester Johannes Vermeer. Het is de derde keer dat het melkmeisje vanaf een andere locatie naar de inwoners van de Prinsenstad en haar bezoekers kijkt. Aanvankelijk stond het in de Sint Olofstraat op de hoek van de Phoenixstraat en de Schoolstraat. De huidige plek is door de gemeente gekozen in overleg met de kunstenaar en de schenker van het kunstwerk, de Vermeerstichting.

Het schilderij van Het Melkmeisje hangt in het Amsterdamse Rijksmuseum. De lokale afdeling van Groenlinks maakte de volgende dag al meteen gebruik van het nieuwe beeld en kleedde het meisje warm aan om daarmee de aandacht te vragen voor het isoleren van Delftse woningen. Dat niet iedere Delftenaar het mooi vindt, blijkt uit de reactie van een lokale politicus. Die vindt het vreselijk en noemt het prutswerk. Ik ben blij dat het kerkbestuur van de Nieuwe Kerk het kunstwerk een plaatsje gunt in de tuin van hun kerk. Het komt hier goed tot zijn recht. Dat is wat Wim T. Schippers ooit bedoelde toen hij het ontwierp. Hij zag het in groene omgeving zoals een tuin of park
Tweet

Blauw blauw

Blauw is een mooie kleur. Toch?

Delft – Vandaag is het 'Blauwe maandag', de meest deprimerende dag van het jaar. Dat is althans het idee van de Britse psycholoog Cliff Arnall. Hij kwam tot deze conclusie nadat hij in opdracht van een reclamebureau onderzoek had gedaan en een formule ontwikkelde waarmee hij kan berekenen op welke dag de meeste mensen zich gedeprimeerd voelen. Volgens deze formule is de derde maandag van het jaar de meest deprimerende dag. Kijk maar even of de argumenten daarvoor ook op jou van toepassing zijn. Deze week wordt duidelijk dat er ook dit jaar weer niks terecht komt van je goede voornemens. De stroom nieuwjaarskaarten heeft plaats gemaakt voor de golf van eerste rekeningen voor dit jaar. Bovendien lijken de donkere winterdagen maar niet voorbij te gaan. Daar komt nog bij dat de maandag sowieso al niet populair is. Uitslapen in het weekend en later naar bed gaan, maken het moeilijk om op maandagmorgen weer fris te beginnen. Geen wonder dat veel mensen zich een beetje 'blue' voelen. Overigens vind ik blauw helemaal geen deprimerende kleur. Voor de wetenschappers onder ons laat ik je hier ook nog even het wetenschappelijk bewijs zien van de bewering.

In de formule staat W voor het weer, D voor de schulden, d voor je maandsalaris, T voor hoe lang geleden het kerst was, Q staat voor hoe goed je nog je goede voornemens volhoudt, M voor het motivatieniveau en N voor het gevoel om actie te ondernemen. Narekenen is me overigens niet gelukt. Je kunt er natuurlijk ook de vrolijkste dag van het jaar mee uitrekenen. Het is volgens Cliff Arnall de vrijdag die het dichtst bij het begin van de zomer valt.

Tweet

Biblins Bridge

Delft – Ik kocht eind vorig jaar een video-grabber. Daarmee kan ik filmpjes digitaliseren. Deze week maakte ik de doos open en zocht op mijn oude videobanden naar een filmfragment waar ik iets mee kon. Eenmaal gedigitaliseerd is het eenvoudig om het filmfragment in te korten en aan te passen. Ik koos voor een fragment uit een vakantiefilm uit juli 2002. Tijdens die vakantie bezochten Corien & ik o.a. Symonds Yat. Dat is een dorpje in the Forest of Dean bij de rivier Wye op de grens van Herefordshire en Gloucestershire vlakbij de grens met Wales. Daar heb je Symonds Yat Rock waar je een prachtig uitzicht hebt over de rivier en de vallei. Vandaar daalden we weer af naar de rivier. Om die over te steken kun je gebruik maken van Biblins Bridge – Biblins is het volgende dorp. Het is een draadbrug zoals je die ook in de films van Indiana Jones ziet. Maar dan lager en korter. Daarna wandelden we aan de andere kant van de rivier naar de veerboot bij Saracens Head die door de veerman met behulp van een touw naar de overkant wordt getrokken. Het is zomaar een middagje uit zomaar een vakantie, maar ik vind het toch leuk om het filmfragment na bijna tien jaar weer te zien.

Tweet

Dat deed Saskia

Delft - Wat hebben Annie Leibovitz, Henri Cartier-Bresson, Edward Quinn, Edward Burtynsky, Vincent Mentzel, Paul Huf, Ed van der Elsken, Anton Corbijn, Thom Hoffman en Erwin Olaf gemeen? Ik hoef het je niet te vertellen, want je herkent de namen natuurlijk wel. Het zijn beroemde fotografen waarvan we allemaal wel een paar foto’s kennen. Ze kunnen stuk voor stuk beter fotografen dan wij. Stukken beter. Maar toch valt er nog wel wat op af te dingen. Het onderwerp dat de fotograaf vastlegt is namelijk ook erg belangrijk. Dat draagt ook zeer bij aan de bekendheid van de foto en de maker. Als ik foto’s zou maken van de kleinkinderen van koningin Beatrix is de kans dat die krant, magazine of tv halen honderd procent groter dan wanneer ik foto’s maak van mijn kleinkinderen. Hoe leuk mijn foto’s van mijn kleinkinderen ook zijn. Zodra ik foto’s maak van een beroemde zanger of zangeres, een beslissend doelpunt van een topclub, een ernstig auto-ongeluk, een mooie exotische plaats ver weg van Nederland of de eerste foto van het liefje van een lid van het Koninklijk Huis stijgt mijn plaat in waarde en aanzien. Zo werkt dat nu eenmaal. Toch is het niet helemaal waar. Al komt een foto soms niet verder dan jouw Flickr toch blijkt dat je ook in eigen omgeving een opmerkelijke foto kan maken die een heel verhaal verteld. Deze foto van Saskia is er zo een.

Voor deze foto moet je even weten dat de dochters van Saskia & Sander gaatjes mogen laten prikken zodra ze bij zwemmen het B-diploma hebben behaald. Toen Nienke zover was, kon ze niet wachten. Nog dezelfde middag kreeg ze gaatjes. Op deze foto zie je dat Emma haar gaatjes krijgt. Eindelijk was het grote moment daar. Grote zus Nienke maakt een foto en broer Abel bekijkt al dat meidengedoe op gepaste afstand. Dieuwertje heeft haar diploma’s al lang en breed en zit inmiddels op wedstrijdzwemmen. Toch heeft ze nog geen gaatjes. Dieuwertje heeft bedenkingen en kijkt de kat uit de boom. Als ik je dit niet had verteld, zou de foto je het wel vertellen. Dat bedoel ik. Je moet er niet alleen bij zijn, maar ook op het juiste moment afdrukken. Dat deed Saskia.

Tweet

Arme Koningin

Acomb – Op reis in Groot-Brittannië kunnen veel mensen de verleiding niet weerstaan om een fotootje te maken van het uithangbord van de pub of het restaurant waar ze een glaasje hebben gedronken of een hapje gegeten. Ze zijn vaak heel opmerkelijk. Je kunt hele mooie collecties ‘pub sign’s’ bewonderen op allerlei foto-sites. Ook ik bezwijk zo nu en dan voor zo’n fraai uithangbord. In het dorp Acomb in Northemberland is dit bord te bewonderen. Het ontlokt niet alleen menig reiziger een glimlach, het zorgt ook voor klanten in de zaak. Wij denken dan “Ach, die arme koningin”, en gaan weer verder. Veel inwoners van het dorp doen dat niet. Zij vinden het niet zo leuk. Het bord verscheen vorig jaar na een renovatie van de pub aan de gevel. Niet alleen de pub werd opgeknapt. Het oude traditionele uithangbord werd vervangen door een nieuwe versie. De voorzitter van de parochieraad noemde het in de lokale krant “most distasteful and inappropriate". Zij gemeenteleden willen hun vorstin niet met ontblote armen op een uithangbord zien. In ‘het Wapen van de Koningin’ komen immers niet alleen toeristen, maar ook veel dorpsgenoten drinken daar hun pintje. Ik vond het excuus dat David Crawford-Emery de eigenaar van de zaak gaf ook wel wat laf. Hij beweerde dat de cartoon was gebaseerd op zijn eigen moeder. Want die zei hij "looked like the Queen”. Kom op David wees een vent. Ik zie op de achtergrond Buckingham Palace en onder de tatoeage op de arm staat duidelijk Phil. Maar David schudt het hoofd en vouwt op vastberaden Koninklijke wijze zijn armen over elkaar: "It's just a cartoon. It's not a photograph of anybody”.

Tweet

Red een boom, koop een e-reader

Delft – In ons huis is de e-reader een geduchte concurrent van het ‘gewone’ boek. Sinds Corien haar e-reader heeft, is het aantal boeken dat ons huis binnenkomt drastisch geslonken. Waren dat er vroeger drie per week, nu haalt Corien dat aantal niet eens meer per maand. Toch leest ze niet minder. Het geldt niet alleen voor ons. Steeds meer mensen hebben een tablet of e-reader. Vooral de tablet wordt steeds populairder. In 2010 was iBooks de populairste gratis app van iTunes. Deze ontwikkeling heeft grote invloed op papieren publicaties zoals boeken, tijdschriften en kranten. Ook ik lees boeken en kranten vooral op mijn tablet. Alleen de ochtendkrant houdt nog stand in ons huis.

plezier met 'gewone' boekjes

Onderzoeken in Amerika wijzen uit dat meer dan veertig procent van de Amerikaanse tabletbezitters het abonnement op de papieren krant wil stop zetten. Is dat erg? Wel nee, zolang de mensen er maar voor betalen zal het de journalisten worst zijn. Minder papieren boeken en kranten betekent ook dat er minder bomen hoeven te sneuvelen. En dat is zeker een goede zaak. “Red een boom, koop e-reader” lijkt me een goede reclameleus.

Nienke leest Abel voor.

Mensen met een meer romantische inborst zeggen het omslaan van de bladzijde en het gevoel van een boek in de hand te missen. Ik hoor daar niet bij. De e-reader bespaart ruimte en een hele boel papier. Je hebt bovendien nooit meer overgewicht op een luchthaven omdat er te veel boeken in de koffer zitten. Op e-reader en tablet gaan honderden boeken mee op reis. Maar er blijft één ding waar voor een boek onmisbaar is. Dat is voorlezen. Dat vind ik vanaf een e-reader lang zo leuk niet. Kinderboeken zullen het dan ook wel het langste volhouden, denk ik.
Tweet

Met stukjes boer erin

Delft – Ik fiets veel, maar niet meer zo veel om. Ik wil niet te veel in voorraad hebben en omdat ik veel krijg, fiets ik niet meer langs wijnwinkels. Maar gisteren ben ik toch maar weer even op mijn stalen ros geklommen. Ik kreeg namelijk een sappig wijnbericht uit Frankrijk. De Nederlandse wijnboer in Bordeaux Ilja Gort produceert sinds enige tijd SLURP. Een heerlijke wijn van Cabernet Sauvignondruiven. Dat wist je wellicht al. Het is geen wijn om dure persberichten over te schrijven, maar gewoon een lekkere sappige boerenwijn. Met heel veel stukjes boer erin. De wijnboer heeft er namelijk zijn ziel en zaligheid in gestopt. Dat zijn ingrediënten waar een wijn erg lekker van wordt. Om deze recht voor zijn raap boerenwijn te maken, werkt Gort samen met een aantal jonge wijnmakers in de Languedoc. De Slurpwijn is deze week in de aanbieding bij Albert Heijn en kost nu slechts vier euro. Dus fietste ik toch maar met lege fietstassen naar de supermarkt. ’s Avonds meteen een flesje opengeschroefd. Ik kreeg meteen het Franse vakantiegevoel weer terug. Een bordje pasta met een lekker glas boerenwijn. Niet in de Franse zon op het terras voor mijn huisje, maar toch was het gevoel weer terug. Slurpen van topkwaliteit voor een fatsoenlijke prijs. En je hoeft er niet voor naar Frankrijk te rijden. Gewoon even op de fiets naar de lokale supermarktwijnboer.
Tweet

Niet alleen voor sier

Stiphout – In de tuin van Monique en Adrie staan heel wat fraaie boompjes en heesters. Een daarvan is de ‘Red Sentinel’. Het boompje heeft een mooie zonnige plek en bloeit elk voorjaar met grote witte tot lichtroze bloemen. Daarna komt het boompje vol te hangen met glanzende rode sierappeltjes. Die blijven tot ver in de winter aan de boom hangen. Ze zijn niet alleen favoriet bij de merels, Monique haalt er in december fraaie takken vanaf om haar kerststukjes op te sieren met de mooie glanzende rode appeltjes. Haar hulp in de huishouding uit Azerbeidzjan vond het boompje met de rode appeltjes ook erg mooi en vroeg of ze wat takken mee mocht nemen. En natuurlijk mocht dat. Een week later bracht de vrouw uit dat grote land in de Kaukasus een potje mee gevuld met ingemaakte sierappeltjes. Monique hoorde van haar dat de appeltjes die zij altijd in de kerststukjes deed ook heel smakelijk zijn. Corien & ik mochten proeven. De appeltjes zijn inderdaad heel lekker en hebben een heerlijke beet die een beetje wegheeft van amandelspijs. Monique gaf ons een potje mee, want inmiddels was zij ook met het recept van de vrouw uit Azerbeidzjan aan de slag gegaan.

Heb jij ook ‘Red Sentinel’ in de tuin? Dan is hier het recept.
Pluk de appeltjes en knip de steeltjes af zodat er een klein stukje over blijft. Doe de appeltjes in een grote bak of emmer met water en voeg daar baking soda aan toe. Na vijf uur het water weggooien en vervangen door schoon water. Ook dit moet vijf uur staan, maar het water moet je nu steeds verversen. Daarna prik je in elk appeltje een paar gaatjes. Dan kook je het met suiker op dezelfde manier zoals je jam maakt. Daarna in potjes. Het is volgens Monique erg lekker bij geroosterd brood met eendenpaté. Wij vinden het ook erg lekker in de yoghurt.

Tweet

Hema-held

Delft – Veel mensen vinden de worst van de Hema de lekkerste. Toch onthulde in 2007 een ontevreden medewerker van Unox dat de worst gewoon daar wordt gemaakt. Maar waar komt dan die lekkere rooksmaak vandaan? Wordt de worst na de fabricage bij Unox in een speciale Hemarokerij voorzien van het rooksmaakje? Misschien, maar volgens een artikel in Trouw wordt alleen de verse worst van AH echt gerookt. De rest dankt hun ’rooksmaak’ aan rookaroma dat in de vorm van poeder of vloeistof aan de worst wordt toegevoegd. Bovendien blijkt uit een onderzoek uit 2009 van de Consumentenbond die 22 verschillende rookworsten testte, dat de bekendste worst van ons land ook de vetste is van ons land. Ik vertel je niets nieuws. Ik zet het alleen even op een rijtje. Ik vond al deze feiten vrij eenvoudig met Google. Toch is de worst een Hema-held die door naar het buitenland geëmigreerde landgenoten zeer wordt gemist. Hij staat in het rijtje met drop en kroketten. Mensen in het buitenland hunkeren naar een hapje van een Hemaworst. De worst is een begrip en het zal ons worst zijn waar hij wordt gemaakt of gerookt. De term Hema-held bedenk ik niet. Die heeft de Hema zelf geïntroduceerd. Het is volgens hen een tijdloos product, bijzonder door zijn eenvoud, onderscheidend door zijn vormgeving en populair bij hun klanten. Het kan dus een worst maar ook heel goed een fluitketel zijn. Als het maar aan deze definitie voldoet. Het is goed dit te weten als je van plan mocht zijn om mee te doen met de ontwerpwedstrijd van de Hema. De bekende winkelketen houdt al 25 jaar ontwerpenwedstrijden, maar vanwege het jubileum mogen behalve studenten van vormgevings- en modeopleidingen dit jaar ook consumenten meedoen. Het enige dat de Hema vraagt is ‘ontwerp dé nieuwe Hema-held’. Hier ligt een mogelijkheid voor de creatieven onder de lezers van ODD.

Tweet

Het echte werk

Delft – Dit jaar zal er een grote reorganisatie plaats vinden van de politie in ons land. De 25 regiokorpsen worden samengevoegd tot 1 landelijk politiekorps, dat wordt opgedeeld in tien kleinere gebieden. De nieuwe chef van dit landelijke korps wordt mr. Gerard Bouman. Voordien hoofd van de AIVD, korpschef van Politie Haaglanden en Hoofdofficier van Justitie. Wat ik me nog herinner van de samenvoeging van rijks- en gemeentepolitie aan het begin van de jaren negentig was de onrust die het tot gevolg had onder de politiemensen. Iedereen erkende dat er nadelen kleven aan zo veel korpsen, korpschefs en korpsbeheerders, maar toch wilde maar weinig mensen van hun vertrouwde plekje af. Wat me opvalt bij deze nieuwe reorganisatie is de rust onder het personeel van de politie. Ieder schijnt te beseffen dat ook met 25 regiokorpsen er nog te veel schijven zijn waarover zaken moeten lopen. Iedereen herinnert zich nog het drama met het ICT-systeem.

Er komt net als negentien jaar geleden veel op de dienders af. Ook nu blijft de winkel tijdens de verbouwing immers gewoon open. Ik denk dat de rust onder de politiemensen vooral komt omdat zij zien dat nationale politie voor hen een vooruitgang betekent. De diender hoeft minder tijd aan administratieve taken te besteden en kan meer op straat zijn. Ze hebben het gevoel weer toe te komen aan het echte werk.

Tweet

Can you hear me now?

Londen - Begin jaren negentig begonnen Hollywoodsterren Demi Moore, Sylvester Stallone, Bruce Willes en Arnold Schwarzenegger onder de naam Planet Hollywood, een keten van themarestaurants. Er zijn er niet zo heel veel. Een twintigtal in de Verenigde Staten, waaronder ook een casino in Las Vegas. Ik Europa weet ik er slechts twee. In Parijs (bij Disneyland) en in Londen. De restaurants zijn ingericht met filmmemorabilia en dus een trekpleister voor filmfans. In ons land is ook geprobeerd een vestiging van de keten te openen, maar de zaak was al weer snel weg. Kennelijk niets voor Hollanders. Het trendy restaurant in Londen is er nog steeds, je vindt het in West End, ideaal dus voor een hapje voor of na theaterbezoek. Ik zag er in een vitrine een ‘communicator’ uit de tv-serie Star Trek. Fans van de science fiction serie weten waar ik het over heb. Het personeel aan boord van de USS Enterprise sprak op die manier met elkaar. Het apparaatje dat Captain Kirk, Spock, Dr. McCoy, Scotty of Lieutenant Uhura gebruikten lijkt op onze huidige mobiele telefoons.

Maar met onze moderne mobiele telefoon kunnen we geen contact leggen – zonder gebruik te maken van satellieten – met een ruimteschip. Dat komt omdat de ‘communicators’ waarmee de bemanning van de ruimteschepen in de serie met elkaar spraken, gebruik maakte van ‘subspace transmissions’. En daar gelden zoals iedereen weet andere regels en wetten dan wij nu kennen. De verbinding kwam ondanks de grote afstand tussen de sprekers van ‘Star Fleet’ ook altijd direct tot stand. Het was dan ook maar zelden dat je Captain Kirk – alleen en in direct gevaar op een enge planeet – hoorde roepen: “Uhura? Spock? Anyone? Can you hear me now?” Ze hadden eigenlijk altijd ‘bereik’. Toch zijn onze telefoons ‘smarter’. Geen knopjes, maar een touch screen. Dat zou Kirk vast ook hebben gewaardeerd.

Tweet

Onrustig bloed

Delft – Het is mooi weer. ok, het waait misschien wel wat stevig, maar het is droog. Tenminste hier. Voor hetzelfde geld ligt er een flink pak sneeuw, vriest het stevig en kunnen we alleen maar fors ingepakt de straat op. Maar nu niets van dat alles. Het lijkt wel lente. Alles raakt er door in de war. Niet alleen in de natuur begint er van alles uit te lopen. Zelf krijg ik ook de kriebels. Het lijkt net of ik iets moet. Iets opruimen, iets weggooien of iets schoonmaken. Het zijn voorjaarskriebels die ik met kracht onderdruk. De voorjaarsschoonmaak bestaat niet meer. Mijn moeder deed het nog wel, maar dan was het al april. In mijn jeugd was het koud in januari. Dan hadden we nog een paar koude maanden te goed. Daar vertrouw ik nu niet op. Het zal wel kwakkelen blijven tot het lente wordt en er officieel gekwakkeld mag worden.

Ook mijn echtgenoot heeft last van onrustigheid. Ook zij heeft het gevoel dat ze iets moet doen. Iets opruimen of oplossen. De krant kwam haar te hulp. Ze las dat in de zorgwinkel bloeddrukmetingen werden gedaan. Ze mankeert gelukkig niets. Haar bloeddruk is prima, maar ach nu het kon en dus moest het ook maar gebeuren. Tijdens haar lunchpauze streek ze neer in de winkel en liet haar bloeddruk meten. Daar hoorde ze wat ze al wist. Prima, de bloeddruk van een jonge meid. Aan een jongeman die ook in de winkel was, vroeg ze of hij even een foto wilde maken. “Voor mijn man”, legde ze uit, “dan heeft hij weer een stukje voor ODD”.

Tweet

Zuiver hart

Delft – De zaal in museum Het Prinsenhof waarin Abel voor een schilderij staat, heet de kapittelzaal. Ooit was het gebouw immers het Sint Agathaklooster en in deze zaal kwamen de zusters van het klooster regelmatig bijeen om met elkaar regels af te spreken. Ze deden dat zonder de nieuwe, nog niet ingetreden zusters. Die hadden nog geen stem in het kapittel. Het paneel waar mijn jongste kleinzoon naar kijkt is ‘De bewening van Christus’ van Maarten van Heemskerk. Deze boerenzoon leerde in Delft het vak van schilder bij Jan Lucasz. Hij raakte bevriend met Cornelis Musius, de rector van het klooster en maakte voor hem het schilderstuk. Het behoort tot het oudste Delfts kunstbezit en is het enige werk dat Van Heemskerk voor Delft maakte, dat zich nog in de Prinsenstad bevindt.

Ons kleine mannetje had natuurlijk geen idee wat die blote meneer op het schilderij moest voorstellen. Ik heb het hem ook niet verteld. Te ingewikkeld. Op de lijst van het schilderij staat o.a. ‘odora tantum pectora et munda Christus diligit’. Dat vond ik nu wel heel passend. Dat kleine mannetje dat onbevangen naar de voorstelling kijkt. De Latijnse tekst betekent immers: alleen zuivere harten heeft Christus lief.

Tweet

BBC maakt er een einde aan

Alun Armstrong als Hiram Grewgious.

Londen – In Groot-Brittannië zijn ze niet alleen in de ban van de komende Olympische Spelen. Ze zijn ook volop bezig met het komende Dickens jubileum. Op 7 februari viert men daar de tweehonderdste geboortedag van Charles Dickens. In Londen alleen al zijn drie tentoonstellingen over hem te bezoeken. ‘A Hankering After Ghost: Dickens and the Supernatural’ in the Britsh Library, ‘Charles Dickens: Life and Legacy’ in the National Portrait Gallery en in het Museum of London het groots opgezette ‘Dickens and London’. De laatste tentoonstelling maakte de meeste indruk op Corien & mij. Men had op de tentoonstelling de sfeer van de dickensiaanse hoofdstad gerecreëerd met behulp van schilderijen, foto’s en kostuums. Ook de manuscripten van ‘Bleak House’ en ‘David Copperfield’ waren er te bewonderen. Het bureau en de bijbehorende stoel waaraan de werken werden geschreven was ook te zien.

Volgende week dinsdag zendt BBC2 het eerste van een tweedelige serie naar aanleiding van zijn roman ‘The Mystery of Edwin Drood’ uit. Het tweede en laatste deel komt de woensdagavond daarna op BBC2. Ze duren een uur en beginnen om 22:00 uur. Bij de Dickensliefhebbers zie ik nu de wenkbrauwen omhoog gaan. ‘The Mystery of Edwin Drood’ is immers de onvoltooid gebleven roman van Charles Dickens. Het manuscript werd na zijn dood op het bureau van de schrijver aangetroffen. Dickens liet wel aanwijzingen achter over de afloop in een brief aan zijn biograaf. De BBC heeft een einde gemaakt aan de vertelling en belooft een spannende psychologische triller. Of daarbij de aanwijzingen uit de brief zijn gebruikt, weet ik niet. Het verhaal over een verslaafde koorleider die een erotische obsessie ontwikkelt voor de verloofde van zijn neef Edwin Drood zal wel bij jullie bekend zijn. Daar wijd ik dus maar niet over uit. Ik ga de serie zeker bekijken. Al was het alleen maar om een van mijn favoriete acteurs, Alun Armstrong, te zien in de rol Hiram Grewgious.

Tweet

Tube

Londen – De makkelijkste en snelste manier om je te verplaatsen in Londen is ‘The Underground’, door de Londenaren zelf de ‘Tube’ genoemd. De eerste lijn werd al in 1863 geopend en daarmee is het verreweg het oudste metrostelsel ter wereld. Overigens noemen ze het in Londen nooit metro. In ons land opende de eerste metrolijn in 1968. Dat was in Rotterdam en in Amsterdam moesten ze nog wachten tot 1977. Omdat het de oudste en waarschijnlijk ook complexste ondergrondse is, heeft het ook al een rijke historie. Wij stapten steeds bij Tottenham Court Road op de Central Line en voordat je dan Holborn bereikt, zie je onderweg het nu helemaal donkere perron van het voormalige station British Museum. Er zijn nog meer van deze spookstations.
Veel mensen kunnen het niet laten om als ze in Engeland zijn een foto te maken van zo’n typische rode telefooncel. Ik krijg altijd een onbedwingbare neiging om filmopnamen te maken in de Tube. Vandaar het filmpje. Kijk er dus vooral niet naar, het gaat alleen maar over de London Underground.

Tweet

De geit van dokter Sanders

Delft – Mijn kleinkinderen hebben een favoriete DVD. Een DVD die altijd wel een keer wordt gespeeld als ze hier logeren. Het album heet ‘Ziezo’. Daarop staan door leerlingen van de faculteit Kunst, Media en Technologie van de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht (HKU) geanimeerde gedichten van Annie M.G. Schmidt. Ze werden tot leven gebracht met de stem van Flip van Duijn, de zoon van de schrijfster en het AVRO-jeugdkoor. Ik kreeg de DVD lang geleden van Floris, toen nog een student van de HKU. Hij leverde een bijdrage aan deze dubbel DVD met kinderplezier.

De beide zilveren schijfjes bevatten een bonte verzameling van animaties met de meest uiteenlopende stijlen. Dat maakt de DVD waarschijnlijk ook zo aantrekkelijk. Hoe vaak je hem ook draait, de kinderen blijven altijd enthousiast. Ze kunnen de liedjes op de DVD natuurlijk inmiddels helemaal meezingen. Het is anderhalf uur literair kijkplezier met spellen en meezingliedjes. Onlangs kreeg ik van Saskia dit filmpje. Daaruit blijkt dat Benthe, Sietske en Karsten eenmaal weer thuis de liedjes van de dubbel DVD naspelen en -zingen.

Tweet

Een nieuw jaar, een nieuwe kalender

Delft – We hangen ieder jaar een nieuwe kalender op. Vandaag beginnen we weer met het afscheuren van 366 blaadjes. Het is immers een schrikkeljaar. Geniet er maar van want binnenkort is dat voorbij. Tenminste als twee wetenschappers van de Johns Hopkins University van Baltimore hun zin krijgen. Zij hebben een kalender ontwikkeld waar elke datum in de kalender steeds op dezelfde weekdag valt. Als je jarig bent op een zondag dan zou je dat in elk jaar zijn. Kerstmis en Nieuwjaar vallen heel handig elk jaar op een zondag. Volgens beide wetenschappers, een astrofysicus en een econoom, tellen alle maanden voortaan 30 dagen. Behalve maart, juni, september en december. Die tellen er 31.

Het levert een heel ander jaar op, want op deze manier duurt een jaar maar 364 dagen, 52 weken van zeven dagen. Wat zouden daar nu de voordelen van zijn? De beide wetenschappers zijn enthousiast. Volgens hen biedt hun kalender enorme economische voordelen. Al was het maar omdat bedrijven en scholen niet meer elk jaar moeten nadenken over de kalender van het jaar daarna. Elk jaar is immers hetzelfde. Ik zie ook wel een hoop nadelen. Je zult maar op 31 januari jarig zijn. Dan heb je pech want die dag wordt afgeschaft. Ik zie ook nog een economisch nadeel want de kalenderverkoop stort in. En ik vind het nu juist zo leuk om elk jaar weer naar nieuwe plaatjes op mijn kalender te kijken. Mijn advies is dus: niet doen.

Tweet