Op Elzasser wijze

Strasbourg - Wij zeggen Straatsburg, de Fransen noemen het Strasbourg en in het Duits heet de hoofdstad van de Elzas, de regio in het noordoosten van Frankrijk, Straßburg. Hoewel het Frans de officiële taal is, spreekt men er ook Duits. Zoals je weet is de stad de zetel van de Raad van Europa en het Europees Hof voor de rechten van de Mens en samen met Brussel is het ook de zetel van het Europees Parlement. Het is dus een belangrijke stad als het gaat om het recht in Europa. Sander moet er dan ook in verband met zijn studie voor European Patent Attorney wel eens naar toe. Gisteren merkten Corien & ik dat hij daar niet alleen bezig is met zijn werk. Hij neemt ook de gelegenheid te baat om iets te proeven van de gastronomische specialiteiten en gebruiken van de streek. Je bent er toch niet waar. Op zijn meeste recente reis proefde hij een traditioneel zuurkoolgerecht met vlees op Elzasser wijze. Het kenmerkende van dit recept is dat de zuurkool niet wordt gekookt, maar gebakken. Nadat de zuurkool goed is gespoeld, worden er uien gefruit en ook de zuurkool gebakken. Er is natuurlijk meer, maar dat is wat ik van het recept heb onthouden. Op mijn bord kreeg ik er gebakken spek, gebakken saucijsje en een Frankfurter bij. We dronken er natuurlijk ook heerlijke witte wijn uit de streek bij. Het vlees wordt op en rond de zuurkool gelegd en gegarneerd met aardappel. We hebben er met zijn allen heerlijk van gesmuld. Tweet

Geen vragen meer over bier

Delft – Het weekend begint niet vandaag. Het weekend is gisteren om half vijf begonnen. Daarover bestaat geen enkele twijfel. Vraag het maar aan je collega’s. Op vrijdag om half vijf begint het weekend, want dan is het officieel biertijd. Voor die tijd is het niet toegestaan om een flesje c.q. blikje met gerstenat te openen. Althans niet op je werk. Op heel wat werkplekken is dit dan ook een belangrijke en prangende vraag. Ook op het bureau van MediaMonks in Hilversum. Om een antwoord te krijgen op dit belangrijke vraagstuk hebben de mensen daar zelf een site gemaakt. Hierop krijgen ze een overduidelijk antwoord. Klik hier en ook jij weet voortaan of je al een flesje bier mag openen. De site is heel populair bij de liefhebbers van Facebook. Inmiddels hebben de creatieve mensen van MediaMonks ook een app gelanceerd voor de iPhone. Zodra de site toestemming geeft, kan je het werk neerleggen, achterover gaan zitten en een heerlijk helder biertje inschenken. Doorwerken met een flesje op je bureau mag natuurlijk ook.
Tweet

Wees lief en win een e-reader

Delft - De commercie maakt je wijs dat je op 14 februari een cadeautje (bloemen, kaart, bonbons, horloge, diamanten ring o.i.d.) moet geven aan je lief. Laat ik de winkeliers er even aan herinneren dat Valentijnsdag gaat over de anonieme liefde. Je stuurt het meisje of jongen van je dromen een brief c.q. kaart waarin je hem of haar op de hoogte brengt van je gevoelens, maar je ondertekent met ‘Jouw Valentijn’. Zo hoort dat. Ik begrijp wel dat dit commercieel niet erg interessant is en dus doen de reclamejongens en – meisjes net alsof het over de liefde gaat. En dat lukt ze aardig want de cadeauwinkels, boek- en bloemenwinkels doen het steeds beter. Sony wil ook wel een graantje meepikken van dit toenemende succes van Valentijnsdag. Als je tussen 1 en 10 februari een romantische, grappige of stoute tekst post op de website readersinlove.com maak je kans op een zilveren Sony e-reader. Maar om een kans te maken op deze prijs moet je je vrienden op Twitter of Facebook vragen om op je te stemmen. Dat betekent dat je jouw liefde niet bepaald anoniem aan iemand kunt verklaren. De 5 inzendingen die de meeste stemmen krijgen, verdienen een zilveren Sony Reader Pocket Edition, met de eigen boodschap als welkomsttekst. Dat is natuurlijk wel een cadeau voor je lief waar je indruk mee maakt. Tweet

Geef me 1 miljoen dollar

Delft – Wat ga je doen als je groot bent? Het is een vraag die ouderen graag stellen aan peuters en kleuters. Ik gaf kind de vraagsteller altijd twee opties: bankdirecteur of circusdirecteur. Dat ik geen van beide ben geworden hoef ik je niet meer te vertellen. Ik ben niet alleen niet bij een bank of in het circus terecht gekomen, maar de ambitie om ergens directeur van te worden, nam ook snel af. Als je de vraag stelt aan de ouders in plaats van aan het kind, krijg je heel andere antwoorden. “Als hij/zij maar gelukkig wordt” is daar meestal een adequate samenvatting van. Niemand antwoordt met: “Ik hoop dat mijn kind rijk wordt”. Men komt nog het dichts bij met de opmerking: “Ik hoop dat mijn kinderen het goed krijgen”. Er zijn veel manieren om het goed te krijgen en ‘hard werken’ is daar meestal een onderdeel van. De Amerikaanse cabaretier Craig Rowin bedacht een nieuwe manier om rijk te worden. Hij plaatste simpelweg een oproepje op YouTube.
Hij vroeg doodgewoon aan een groot aantal multimiljonairs in de wereld: ”Geef mij één miljoen dollar”. Hij merkte er trouwens direct heel eerlijk bij op dat hij liever geen tegenprestatie wilde geven. Een hopeloze zaak? Klik hier en zie wat er op 2 februari gaat gebeuren in UCB Theater in New York. Tweet

May the haaknaald be with you

Veldhoven – Als je niet weet wie Anakin Skywalker, Qui-Gon Jinn , Yoda of Obi-Wan Kenobi zijn, hoef je niet verder te lezen. Dit stukje is dan niet aan jou besteed. De mensen die tot deze regel zijn gekomen, weten dat het figuren zijn uit de door George Lucas geschreven en geregisseerde science fictionfilmserie Star Wars. Als je die niet kent, heb je niets met dit genre. Want naast de films zijn er door een reeks van auteurs honderden Star Warsboeken geschreven. Om nog maar te zwijgen van de enorme verscheidenheid aan merchandise. Er bestaan ook allerlei computerspelletjes over de karaktertjes en ook voor de spelcomputer van Wii zijn er allerlei varianten verkrijgbaar. Daarom weten ook mijn kleinkinderen ondanks het feit dat ze de films niet hebben gezien bijvoorbeeld wel wie Darth Vader is. Waarom begin ik op ODD nu over de deze films uit de tweede helft van de vorige eeuw. Dat komt door Corien. Zij liet me in tijdschrift een fotootje zien van een gehaakt Yoda en Darth Vader.

De poppetjes deden me sterk denken aan de figuurtjes die Saskia zo vaardig haakt voor haar kinderen en andere liefhebbers. Er blijkt een site te zijn met haakpatronen van allerlei sterren uit Stars Wars. De gehaakte poppetjes vallen wat mij betreft in wat de Star Wars-adepten the Expanded Universe noemen. Klik hier maar eens en may the haaknaald be with you. Tweet

Maartje blaast Sorry

Delft - De manier waarop Colin Benders in zijn Kyteman’s HipHop Orkest jazz en hiphop combineert is heel bijzonder. Net als de samenstelling van zijn orkest: 2 violen, 1 altviool, 1 cello, 3 blazers (trompet, trombone en bugel), 2 toetsenisten, 1 percussionist, 1 drummer en 1 bassist. En dan natuurlijk Kyteman zelf als trompettist/bugelist. Zijn debuutalbum heet ‘The Hermit Sessions’ en kwam uit in februari 2009. Al voor de release van het album was het nummer ‘Sorry’ de grote favoriet bij liveoptreden. Ik begrijp dat wel. Het is niet alleen een schitterend nummer, maar het is bovendien ook een rustpunt in het nogal opgewonden repertoire van Kyteman. Op het album staat een liveversie. Maar er is ook een single van het nummer. Schrijf nu maar eens een arrangement van dit nummer voor een fanfare. Dat is een hele opgave. Bovendien moet de fanfare dan ook nog beschikken over een blazer die het lef heeft om dit bijna hypnotiserende nummer over het voetlicht te brengen. De Stiphoutse fanfare ‘De Vooruitgang’ heeft zo’n blazer: Maartje. Dankzij Pieter Jan kan ik het hier laten zien. Tweet

Drijvend pronkstuk

Delft – Gisteren hoorden de deelnemers aan het Varend Corso wat er van hen wordt verwacht. Het thema van het corso is dit jaar ‘Theater door het water’. Een titel die uitnodigt tot het nodige spektakel. Het varend corso zal op 5, 6 en 7 augustus door de regio trekken en daarbij ook Delft, zij het langs een andere en kleinere route dan in voorgaande jaren, aan doen. Dit jaar komen de varende pronkstukken namelijk niet door de binnenstad van Delft. De afsluiting van de Buitenwatersloot vanwege de werkzaamheden aan de Spoorzone, maakt dat onmogelijk. Ook Den Hoorn staat niet meer op de route. De fraaie boten met bloemen zullen tot aan de Kolk varen.

Op de Binnenwatersloot is toch al een voorproefje van een drijvend bloemstuk te zien. Het is wellicht wat erg eenvoudig, maar we moeten nu de stad zo op de schop ligt voor de spoortunnel, tevreden zijn met wat nog wel mogelijk is. Tweet

Tegeltjeswijsheid

Delft - Alles wat we zijn is het resultaat van wat we dachten. Als je dit ergens anders leest dan hier, zit je waarschijn op de wc of sta je in de kamer van je baas. Het is tegeltjeswijsheid. Vlak na de oorlog hingen die tegels nog boven de bank in de huiskamer van je opa & oma. Het was toen nog vaak een christelijke spreuk. Later verhuisden de tegeltjes naar de gang of de hal. Nu zie je ze alleen nog op de wc van pannenkoekenhuizen en meer van dat soort restaurants. Maar er is nog een plek waar je de tegeltjes met spreuken tegen komt. Op de kamer van je chef hangt er misschien ook wel een. Chefs zijn dol op oneliners. Nadat hij een lang en in jouw beleving warrig verhaal heeft opgehangen, blijft zijn blik even hangen op het tegeltje met de tekst “Creëer nu je eigen toekomst, voordat een ander het voor je doet”.

Nu weet je dat je moet uitkijken naar ander werk. Je hebt hier geen toekomst. Het tegeltje maakt in één keer duidelijk wat de man/vrouw wilde zeggen. Bazen, onderbazen, bovenbazen en tussenchefs zijn dol op tegeltjesspreuken. Er zijn zelfs managerscursussen waar ze je aanmoedigen om vooral je eigen oneliner te bedenken. Kies een motto voor jezelf noemen ze dat. Ben je ooit naar een cursus geweest, waarop je allemaal een petje kreeg uitgereikt met ‘het motto van de zaak’ erop geprint. Nee? Dan komt dat nog. Geloof mij maar. Maar maak je geen zorgen, op het tegeltje van mijn baas stond: Het meervoud van lef is leven. Tweet

Op de shortlist

Delft - Wat eten we vandaag? Om deze keus te maken, ga je naar de winkel en bepaal je je keus aan de hand van de groenten die in de winkel voorradig zijn. Je kunt ook van te voren besluiten dat je een bepaald gerecht wilt eten. In dat geval maak je een lijstje van benodigde ingrediënten en daarmee gewapend bezoek de winkels. Maar hoe kies je nu nieuwe meubels uit. Op ongeveer dezelfde manier als je de groenten kiest. Je kijkt wat de winkel te bieden heeft en aan de hand daarvan bepaal je je keus. In het geval van meubelen bezoek je natuurlijk meerdere zaken om te zien wat er zoal op de markt is. Corien & ik deden het zaterdag. We bezochten een aantal winkels en maakten aan de hand van wat we zagen een shortlist. Hier op staan een aantal mogelijkheden. Zover zijn we nu gekomen.

We hebben nu een shortlist en zijn daarmee weer naar huis gegaan. Want tja, om nog even terug te komen op de keus van de groenten. Als je spruiten kiest, heb je altijd nog de troost als het niet goed uitpakt dat je de dag daarna weer opnieuw kunt kiezen. In geval van meubelen, heb je die luxe niet. Jouw keus staat pontificaal in de kamer. Je kunt er niet om heen. Geen dag. Op de foto een bankstel dat aanvankelijk boven aan de lijst stond, maar er nu al bijna vanaf is gevallen. Niet omdat we het niet mooi vinden, maar omdat het leer te zacht is. Te krasgevoelig volgens Corien. Je ziet het is niet zo eenvoudig om meubels uit te zoeken. Hoe doen jullie dat toch? Wij vinden veel lelijk en sommige dingen wel aardig, maar er is nog niets waarvan we zeggen: doen.
 Tweet

Pizzaballa syndroom

Delft - Ik zag gisteren bij de supermarkt kinderen buiten vragen om voetbalplaatjes. Nu gebeurt dat alleen nog bij C1000, vanaf maandag begint ook Albert Heijn weer met het verstrekken van de voetbalplaatjes. Ik vraag me af of de jongentjes het vorige album vol hebben gekregen. Misschien bestaat er wel een Nederlandse Pierluigi Pizzaballa. Ik zal even toelichten wie dat is en wat het naar hem genoemde syndroom is.

Pierluigi Pizzaballa was de spectaculaire doelman van onder meer Atalanta, AC Milan en Roma, maar nu vooral bekend vanwege zijn Panini-plaatje in het Serie A-album. Ik heb het over de jaren zestig van de vorige eeuw. Menig Italiaanse man die vijftig jaar geleden de voetbalplaats van Panini spaarde, liep het ‘Pizzaballa-syndroom’ op. Door nooit helemaal opgehelderde oorzaken werden van het plaatje van Pierluigi Pizzaballa veel te weinig exemplaren in omloop gebracht. Het resultaat was dat in de verder complete albums van de voetbalgekke Italiaanse jongentjes één witte plek overbleef. Dat was de witte plek van Pierluigi Pizzaballa. De wanhopige verzamelaars beweerden dat Panini met opzet bepaalde spelers in beperkte hoeveelheden in de zakjes stopte, ter stimulering van de verkoop. Het bedrijf ontkende dit en beweerde bij hoog en bij laag dat alle spelers in gelijke aantallen waren gedrukt en gedistribueerd. Het zal nu wel meevallen, want AH organiseert tegenwoordig ruilmiddagen. Het scheelt verzamelaars een levenslang trauma.
 Tweet

Museum ingepakt

Delft - De Bulgaarse beeldend kunstenaar Christo (voluit Christo Vladimirov Javacheff) en zijn vrouw Jeanne-Claude Denat de Guillebon zijn neer gestreken in Delft. Zijn nieuwe landschapkunstwerk is te bewonderen vanaf de Korte Geer. Eerder pakten zij o.a. de Pont Neuf in Parijs, de Rijksdag in Berlijn en bomen in Zwitserland in. Nu is hun keus dus gevallen op het Leger Museum. Toch vreemd dat ik er helemaal niets over las in de lokale kranten. Bij de andere kunstprojecten zorgde Jeanne-Claude als public relations manager altijd voor voldoende aandacht in de wereldpers.

Ik spoedde mij dus naar het museum om het uit te zoeken. De juffrouw aan de kassa van het museum wist het antwoord. De Rijksgebouwendienst is bezig met regulier onderhoud. Schilderen en dat soort werkzaamheden. Tja, dan is het ineens niet mooi meer. Tweet

Wees op je hoede

Delft – Op de tv zijn de realitysoaps erg populair. Maar het zijn niet alleen BN’ers die een hoofdrol krijgen in een dergelijk programma. Jij & ik treden ook dagelijks op in een realitysoap. Het publiek dat naar ons kijkt, is niet zo groot als dat van de BN’ers, maar jij speelt wel degelijk een rol. Het zijn de mensen die dagelijks beroepshalve naar de bewakingsbeelden in winkelcentra, parkeergarages, musea en andere openbare plekken kijken die jouw publiek vormen. Als zij iets zien dat ongewenst of strafbaar is, grijpen ze in. Maar als ze iets zien dat niet strafbaar is, maar wel opmerkelijk slaan ze ook toe. Yolanthe Cabau van Kasbergen en voetballer Wesley Sneijder weten daar over mee te praten. Zij werden ooit gefilmd in een parkeergarage in een intieme omhelzing. De bewakers die naar de camerabeelden zaten te kijken hebben er niet alleen om gelachen. Ze hebben de beelden ook verkocht aan RTL Boulevard en De Telegraaf. Wees dus overal op je hoede, want ook al ben je geen bekende Nederlander er zijn situaties denkbaar waarbij beelden van jou kunnen belanden op een site zoals YouTube. Het overkwam een jonge vrouw in een winkelcentrum in Wyomissing, Pennsylvania. De vrouw was een sms’je aan het versturen en keek zeer geconcentreerd naar het schermpje van haar mobieltje. Daardoor zag zij de vijver in het midden van het centrum over het hoofd. Tot grote hilariteit van het bewakingspersoneel belandde ze op handen en voeten in het water. Zonder enige scrupules is haar natte avontuur op YouTube gezet. Je bent dus gewaarschuwd. Je bent nergens veilig. Tweet

Dit ziet een Lilliputter

Lucca – De titel die de Engelse schrijver Jonathan Swiff bedacht voor zijn boek over de reizen van Gulliver is nog al lang. Het bekende reisboek heet voluit: Travels into several remote nations of the world. By Lemuel Gulliver, first a surgeon, and then a captain of several ships. Gelukkig is het een dik boek anders kon het niet eens op het kaft. Wij kennen het allemaal als Gulliver’s Travels. En ook de avonturen die Gulliver beleefden, kennen we allemaal. Ik wil het dan ook niet uitvoerig over het boek zelf hebben. Ik begin er hier over omdat ik aan deze Engelse klassieker uit de wereldliteratuur moest denken toen Corien & ik vorige zomer door de straatjes van het Italiaanse plaatsje Lucca zwierven. Zoals we allemaal weten spoelt de hoofdpersoon uit het boek van Swiff nadat zijn schip is vergaan aan op een eiland dat wordt bewoond door zeer kleine mensen. Het zijn de Lilliputters die slechts een lengte hebben van 15 centimeter. Dat deze roman enorme invloed heeft gehad, blijkt wel uit het feit dat woorden als ‘Lilliputter’ volkomen zijn ingeburgerd. De satire richt zich in dit eerste deel van het boek op de strijd over welke godsdienst dient te overheersen [dat gaat er in hoofdzaak over aan welke kant je je eitje opent: aan de bolle of de spitse kant] en op de strijd tussen de twee politieke partijen van het land [draag je schoenen met hoge of lage hakken]. De lilliputters beschouwden Gulliver in eerste instantie als hun gevangene. Ik kan me dat wel voorstellen.

Corien knielde in Lucca voor de openslaande deuren van een poppenhuis in een etalage en ik zag alleen haar gezicht. Stel je voor dat er voor het raam van je woning plotseling twee grote ogen verscheen. Dat ziet er dus ongeveer zo uit.
Tweet

Mijn nieuwe huiswijn

Delft - Cuno van ’t Hoff, Harold Hamersma en Nicolaas Klei zijn bekende Nederlandse wijnschrijvers. Ze doen dat op journalistieke wijze in de krant, maar hebben alle drie ook al een forse rij wijnboeken op hun naam staan. Cuno schrijft op zijn eigen, luchtige wijze onder meer voor magazines als Elle Eten, Winelife en Playboy. Verder schreef hij de Wijnalmanak 2011. Wijnprofessional Harold Hamersma schrijft ook niet alleen in kranten en magazines. Hij schreef ook ‘De Grote Hamersma’ een onmisbaar boek voor iedereen die zijn dorst naar wijnkennis wil lessen. Hamersma beantwoordt vragen zoals: Wat drink je bij boerenkool met worst, pasta pesto, kreeft of entrecote? Welke wijnen kun je het best cadeau geven en wat drink je op een zonnig terras of ’s winters bij de openhaard? Wijnschrijver Nicolaas Kei behoeft eigenlijk helemaal geen introductie. Hij schrijft wekelijks in Elsevier en de zaterdagbijlage van het AD. In het voorjaar van 1994 verscheen zijn eerste wijnboek ‘Over de Tong’ en daarna kwamen: ‘Onder de kurk’, ‘Achter het etiket’, ‘De lekkerste fles’ en ‘Tot op de bodem’. Verder schrijft hij sinds 2000 elk jaar een Supermarktwijngids’, die inmiddels ook als app beschikbaar is.

Als deze heren dus alle drie stuk voor stuk in hun boekjes dezelfde wijn aanbevelen als ‘omfietswijn’ of ‘topwijn’ mag je aannemen dat het flesjes zijn met een bijzonder smakelijk inhoud. De heren spraken alle drie lovend over de Spaanse wijn, Viña Montesa. Een flesje van deze slanke Spaanse wijn vol fruit met lekker strenge tannines kost bij C1000 normaal 4 euro 79. Ik hoor je denken: dat is geen geld. Inderdaad ik zou zeggen, zoek niet verder maar neem wekelijks dit wijntje mee naar huis. Bevorder het tot je huiswijn. Je hoeft er geen wijnkelder voor aan te leggen. De supermarkt zorgt voor de voorraad. Maar deze week moet je toch maar even de fietstassen leeg maken en naar je lokale C1000 fietsen. De Viña Montesa, Chardonnay (wit) Cabernet Sauvignon (rood) en Rosado (rosé) gaan deze week weg voor 2 euro 39. Dat is inderdaad schandalig goedkoop. Corien & ik hebben dus maandagmorgen meteen maar een voorraadje ingeslagen. De Viña Montesa is voorlopig mijn huiswijn. Tweet

Benthe & Sietske pakke oit

Stiphout – Natuurlijk is in Stiphout en bij de carnavalsvereniging de Spurriezeiers het carnaval al weer losgebroken. Het wordt voor de Spurriebemmels een jubileumjaar. De jeugdafdeling van de Spurriezeiers bestaat 22 jaar. Er komt een reünie van alle kinderen die in die 22 jaar bij de Spurriebemmels plezier hebben gemaakt. En de rest van de kinderen die lid waren, mag ook komen.

Tot de huidige generatie pleziermakers horen Sietske en Benthe. De eerste zit bij de Huppelmariekes en de laatste bij de Bemmelwacht. En allebei de groepen kunnen natuurlijk dansen. Dat hebben ze op het jeugdprinsenbal gisteren dan ook al volop gedaan.

De prinses van dit jaar is Judi en haar tweelingzus Lieke is haar adjudante. Die twee zussen zullen ongetwijfeld een onvergetelijk carnaval hebben. Hun motto is: “Wai pakke oit!”. Dat zullen Sietske en Benthe zeker ook doen. Op de foto staan Sietske en Benthe op de bovenste rij. Sietske helemaal links en Benthe helemaal rechts.
Tweet

Poepgoed

Delft – Kunming is de hoofdstad en grootste stad van de zuidwestelijke provincie van China, Yunnan. Er wonen bijna 4 miljoen mensen. Het is – vanwege zijn hoge ligging - een van de weinige steden van China waar de smog in de zomer meevalt. De Chinezen noemen de stad mede dankzij het milde klimaat de ‘Lentestad’. Ik vertel dat om je een beetje een idee te geven van de stad voordat ik begin over een lokaal restaurant dat wereldwijd de aandacht heeft getrokken. Nee, het heeft geen Michelinsterren of bijzondere gerechten op de menukaart staan die een speciale aanbeveling rechtvaardigen. Toch staan voor het Modern Toiletrestaurant dat onlangs in de stad opende zo nu en dan flinke rijen voor de deur.

De klanten van het restaurant zitten niet op een stoel, maar op een tot zetel omgebouwde wc-pot. Aan de muren hangen geen gewone lampen, maar omgebouwde urinoirs. Op de menukaart staan gerechten met een naam die nu niet meteen uitnodigd tot consumptie. Vertaald staat er zoiets als ‘poepijsco’, ‘toiletpot hotpot’ en ‘gebakken poepvingers’.

 Eigenaar Xu Liang beweert dat zijn restaurant vooral erg populair is onder scholieren en studenten. Uit een enquête in de Chinese stad bleek dat slechts twintig procent van de inwoners het een slecht idee vinden. De rest wil wel eens iets proeven van de kok van het Modern Toiletrestaurant. “Ongebruikelijke combinaties blijken in de praktijk goed te werken”, meent Liang. “Een toilet en een restaurant zijn twee volledig verschillende zaken, maar de combinatie van de twee zorgt in mijn zaak voor een unieke ervaring”, gaat de man trots verder.

Yang Siwen, een student van de locale universiteit, vertelt: ”Ik ging de eerste keer inderdaad naar binnen omdat ik dacht dat het een openbaar toilet was. Binnen bleek het een restaurant en besloot ik maar iets te bestellen. Sindsdien heb ik hier nu drie keer gegeten.” Inmiddels zijn ook in andere Chinese plaatsen Modern Toiletrestaurants geopend. In Europa heeft de keten nog geen vestigingen, maar ik verwacht ze binnenkort te zien binnen spoelen.
Tweet

Doodgewoon erwtensoep

Een Flickr-foto van Saskia uit Veldhoven

Veldhoven - Bij ons vind je de hond in de pot als je te laat thuiskomt en de andere gezinsleden klaar zijn met eten. In Vlaanderen treft je geen hond in de pot aan, maar een kat in de ketel. In Veldhoven tref je ook een poes aan. Hier vind je de kat in de glazen schaal. De bekende uitdrukking krijgt overigens een heel andere betekenis zodra je onze landsgrenzen passeert. In Aziatische landen betekent de hond in de pot inderdaad dat er hond op het menu staat. Kip, geit, varken, schaap of koe vinden de meeste van ons geen probleem. Als het om lammetjes en kalfjes gaat worden sommige mensen al wat voorzichtiger, maar het opsmikkelen van een hond of poes vinden we ronduit barbaars. Op internet vind ik dat in Birma jaarlijks 2,3 miljoen honden letterlijk en figuurlijk in de pot gaan. Je kunt het vlees van deze huisdieren daar dan ook gewoon ingeblikt in de supermarkt kopen. Ook in landen zoals Groenland, Siberië en zelfs Canada was het vroeger in tijden van voedselschaarse niet ongebruikelijk om hondenvlees op het menu te zetten. Het zou dus zo maar kunnen dat het gezegde ‘de hond in de pot vinden’ niet betekent dat je te laat bent voor het eten, maar dat het heel slecht met je gaat. Je leeft in armoede, want je moet hondengehakt door de pasta doen. Toch is het nog niet zo lang geleden dat de poelier de pootjes van een geslacht konijn liet zitten als bewijs van het feit dat je niet letterlijk een kat in de zak kocht. Helmonders werden toch niet voor niets ooit kattenmeppers genoemd. Zo zien je maar dat een leuke foto allerlei bizarre gedachten naar boven kan brengen. Ter geruststelling: vanavond eet ik doodgewoon erwtensoep met roggebrood en katenspek.   Tweet

Heb je al geboekt

Delft – Ruim 81 procent van de Nederlanders is vorig jaar een of meerdere keren op vakantie gegaan. Dat betekent dat bijna 20 procent niet op reis gaat voor de vakantie. Van een schoolklas met 20 kinderen komen er dus 4 na de vakantie niet op school terug met reisverhalen. Dat is tamelijk veel vind ik. Het aantal mensen dat op vakantie gaat, daalde vorig jaar en ook de verwachting voor dit jaar is, dat er minder mensen op vakantie zullen gaan. Vorig jaar daalde het aantal vakanties met een half procent tot ruim 36 miljoen, de uitgaven daalden ook met 0,5 procent tot ongeveer 15 miljard euro. Vooral de vakantie in eigen land daalde, terwijl de vakantie naar het buitenland ongeveer gelijk bleef. Waar komt die dalende reislust vandaan? De toeristische branche geeft nog steeds de crisis de schuld. De reisaanbieders moeten dus steeds meer moeite doen om op te vallen. Zowel op internet als op tv buitelen ze over elkaar om onze aandacht te krijgen. Tot 16 januari kun je ook nog naar de vakantiebeurs. Niet bepaald mijn idee van een leuk uitje. Vakantie boek je tegenwoordig achter de computer. Een vakantie boek ik tegenwoordig niet meer last minute, maar last second. De grappige filmpjes op tv en internet hebben op mij dus geen enkel effect. Ik tik in Google de gewenste bestemming en vergelijk de aangeboden reizen. Daar helpt geen grappige strandbal aan. Tweet

Het blijven leuke lijstjes

Delft – Januari is de tijd van de leuke en opmerkelijke lijstjes. Wetenschappers en opinieonderzoekers publiceren in deze maand hun statistieken. Ik vind het immer leuke leesstof, maar denk daarbij wel altijd aan wat de Schotse schrijver Andrew Lang ooit zei: ”Veel mensen gebruiken een statistiek zoals een dronkaard een lantaarnpaal: ter ondersteuning in plaats van ter verlichting”. Het klimaat is immer een goed onderwerp om lijstjes over te maken. Neem nu het vorige jaar. Het staat niet in mijn geheugen gegrift als een bijzonder warm jaar. Ik geeft toe het was zo nu en dan lekker van de zomer, maar ook nat. Maar zowel in het begin van het jaar en als in de laatste maanden van het jaar was het koud, nat en glad. Wetenschappers van het Amerikaanse National Climatic Data Centre kwamen deze week weer met hun gebruikelijke statistieken.

Ik lees tot mijn verbazing dat de temperatuur 0,62 graden Celsius boven het gemiddelde van de hele vorige eeuw ligt. De Amerikaanse klimaatdeskundigen hebben het over een topjaar. Ons vorige topjaar was 2005. Dat was het warmste jaar ooit gemeten en vijf jaar later wordt dat record al geëvenaard. Hoe komt het nu dat ik dit niet geloof. Niet alleen in Europa ook in Amerika had men immers een koude winter. Die kou wordt in de statistieken geheel gecompenseerd door de juist erg hete zomers in Rusland en Pakistan. Je ziet het gaat om gemiddelden. Terwijl het hier in december vier graden kouder was dan gemiddeld, was het in Noordoost-Canada in die maand juist tien graden warmer dan gemiddeld. En zo komt het dat 2010 samen met 2005 het warmste jaar ooit is, terwijl wij hier kleumend in de kraag van onze jast doken. De Duitse theoloog Maarten Luther wist het in de vijftiende eeuw al: ”Geneeskunde maakt de mensen ziek, statistiek maakt de mensen ongelukkig en theologie maakt mensen zondig”. Maar het blijven leuke lijstjes om te lezen. Tweet

“Deze wil ik wel”

Delft – Moeders opgelet. Man en kinderen willen vanaf volgende week weer naar Albert Heijn. Er worden weer voetbalplaatjes weggegeven. Er komen 326 plaatjes beschikbaar met de officiële plaatjes van de spelers en de teams uit de eredivisie. Met de nadruk op officieel, want concurrent C1000 is een paar weken geleden al begonnen met zijn eigen voetbalplaatjes actie. Je krijgt vijf plaatjes van de grootgrutter bij besteding van 10 euro en een extra plaatje om het album verder mee te verfraaien. Dit keer kun je ook een voetbalplaatje van jezelf, je vrienden, je kinderen of kleinkinderen maken. Daarvoor moet je wel 1.99 euro betalen. Je kunt ze verzamelen op speciale vriendenpagina’s in het album. Op het filmpje zie je Eredivisie-spelers Otman Bakkal van PSV en Tyrone Loran van NAC Breda dergelijke vriendenplaatjes met elkaar ruilen. De spaaractie loopt van 24 januari tot en met 13 maart, dus je hebt ruim de tijd. Tweet

Ik ga op reis en neem mee

Delft – Stel je wilt een reisje maken, maar je weet niet waar naar toe te gaan. Na enig wikken en weken zou je dan kunnen kiezen voor Texel. Het is daar heel mooi. Of als dat je niets lijkt zou je af kunnen reizen naar het Franse Auvers-sur-Oise. Ook dat is een heel attractieve plek in het Franse land. Maar een reisje naar bijvoorbeeld Ierland of Jeruzalem klinkt ook niet gek. Goed laten we dan nog even verder fantaseren.
 

Stel je bent in Parijs of Londen aangekomen, dan is de volgende vraag. Wat gaan we nu bezoeken. Zijn het de winkels? Gaan we naar de musea? Of bezoeken we een beroemd restaurant. Aad Meinderts, directeur van het Letterkundig Museum, koos voor de lokale begraafplaats. In dertig dagen bezocht hij alle de door mij genoemde plekken en meer. Hij bezocht de graven van 100 schrijvers, die samen 1000 jaar Nederlandse literatuur schreven. Overal legde hij een witte roos op het graf.
 

Zijn literaire roadtrip voerde hem door Nederland en Vlaanderen, maar bracht hem ook in onder meer Jeruzalem, Elmina (Ghana), Bazel, Parijs en Londen. Het werd een reis vol onverwachte ontmoetingen en geestige anekdoten. De gehele reis werd in woord en beeld vastgelegd. Onlangs hebben Corien & ik deze tocht meebeleeft in de eigentijdse tentoonstelling Een literaire roadtrip in het letterkundig museum in Den Haag. Meinderts mag dan in elke plaats een graf als einddoel hebben, zijn reis ging bepaald niet over dood en verderf.

Het werd een vrolijk literair avontuur dat boeiend werd vast gelegd. De filmpjes zijn niet alleen op een groot scherm op de tentoonstelling te zien, maar ook via YouTube te bekijken. De schrijvers die hij voor zijn roadtrip uitzocht, zijn recentelijk opgenomen in het Pantheon der Nederlandse Letteren in het museum. Tweet

Alles over pijpverslaving

Den Haag – Schrijvers hebben iets met pijpen. En meer nog dan dat, ook lezers hebben iets met pijpen. Ook als je niet rookt, vind je het feit dat jouw favoriete schrijver een pijp rookt belangrijk. Ik zal het toelichten. Als schrijver Harry Mulisch iets overkwam of meemaakte – hoe gering ook – was dat nieuws. Toen de beroemde vorig jaar overleden auteur stopte met roken, bleek dat nieuws. Kan Mulisch nog wel schrijven zonder pijp in zijn mond vroeg men zich af. Maar ineens vond Mulisch het smerig en was het roken voorbij. Hij probeerde het eerst stil te houden want de pijp was een belangrijk stijlkenmerk van hem. Maar het kwam uit en werd nieuws. Ik lees momenteel “The Fry Chronicles” van Stephen Fry. Hij was de laatste ‘Pipe Smoker of the Year’ van het Verenigd Koninkrijk. Daarna werd de Award afgeschaft. Domweg omdat er nog te weinig pijprokers zijn. In zijn boek vertelt hij enthousiast over zijn pijpverslaving en de kunst van het pijproken. Hij vertelt wanneer hij een pijp rookt, hoeveel pijpen hij heeft, welke tabak hij lekker vindt en hoe je die het best kunt mixen. Hij is lyrisch over het genot van een eerste trekje. Zonder pijp kon Fry niet schrijven. Toch is ook hij gestopt, maar moest daarna wel worden behandeld om weer te kunnen schrijven zonder een pijp.

Er is een hele lijst met pijprokende schrijvers te maken. Denk bijvoorbeeld maar eens aan George Simenon. Niet alleen hij rookte pijp, ook de door hem gecreëerde Franse politieman Maigret trok hartstochtelijk aan een pijp. Wij beschouwen pijprokers als echte levensgenieters. Ik overdacht dit alles toen ik afgelopen zondagmiddag door het literair museum in Den Haag wandelde. Ik zag veel portretten van schrijvers met een pijp in de hand of in de mond. Er is zelfs een hoekje met borstbeelden van auteurs die allen een pijp bij zich hebben. De pijpen van de schrijvers krijgen na hun dood een plekje in een vitrine. Op de foto zie je een pijp van Godfried Bomans. Kennelijk vinden niet alleen de schrijvers hun pijp belangrijk. Ook de lezers willen alles weten over de pijp van de auteur. Ook na diens dood. Tweet

De fotograaf betrapt

Delft – Wat heb je nodig om leuke foto’s van kinderen te maken. Eigenlijk niets meer dan een fototoestel en een paar (klein)kinderen. Er zijn talloze boekwerkjes over het onderwerp verschenen. Ze staan vol met tips over meestal nogal voor de hand liggende momenten waarop een kinderfoto kan worden gemaakt. Een kinderfeestje, de eerste schooldag, tijdens de vakantie of tijdens een uitvoering van toneel- of muziekuitvoering. Natuurlijk moet je ook zo’n moment vastleggen ook al zijn dat misschien wel wat al te geijkte momenten. Op portretfoto’s willen kinderen er vaak grappig uitziet. Ze gaan lollige gezichten trekken. Daar kun je als fotograaf beter niet aan mee doen. Geef ze een grappig raadsel op [Waar groeien de grootste aardappels? Antw: in de aarde] dat ze laat nadenken. Het is een prachtige kans op een ongedwongen foto. Zodra je door de zoeker van je camera of op het display kijkt, zien kinderen dat de aandacht bij hen weg is en verliezen zij hun concentratie.

Leer dus om foto’s te maken zonder door of naar de camera te kijken. Het is ook beter om door de knieën te gaan om op hun hoogte te komen. En niet elke foto behoeft een familieportret te zijn. Ik vind het vaak juist leuk om een plaatje te schieten als de kinderen in hun eigen wereld bezig zijn. Ze dus juist niet laten poseren. Op de bank in de bibliotheek toont Emma aan Dieuwertje een tekening in haar boek. Juist de ongewone manier waarop ze het boek aan haar zusje toont, maakt er een leuke ongedwongen foto van. De vraag “ga even recht zitten voor de foto”, maakt er meteen een familieportret van. In de bibliotheek was een studente van de fotoacademie in Rotterdam bezig met het maken van portretjes van kinderen. Ze vroeg de ouders of begeleiders netjes toestemming. Daarna maakte ze een foto. Ook Dieuwertje en Emma werden gefotografeerd. Voor het plaatje van de fotograaf zaten de meisjes netjes naast elkaar met een boek op schoot. Het leverde ongetwijfeld ook leuke plaatjes op.

 Ik vond het op zich wel slim van de studente dat ze voor de opdracht ‘kinderportretjes’ de jeugdafdeling van de bieb had uitgezocht. Het is verstandig om kinderen daar te fotograferen waar ze zich prettig voelen. Ik geloof ook erg in het moment. Met een klein cameraatje op zak kun je meteen toeslaan als zich een gelegenheid voordoet. Anders had ik de fotograaf in de bieb nooit kunnen betrappen bij het maken van de foto’s. Tweet

Zwemmen is leuk

Veldhoven – Zaterdagmorgen om half negen liggen Dieuwertje en Emma in het water van zwembad Den Ekkerman in Veldhoven. Dieuwertje oefent dan voor haar B-diploma en Emma is bezig met haar A-diploma. Corien & ik gingen afgelopen zaterdag met Sander mee omdat het een kijkles was. Normaal is er van de verrichtingen van de kinderen niets te zien, maar op een kijkles mag je op de tribune plaats nemen. Ik vind het heel belangrijk dat kinderen goed kunnen zwemmen. Afgelopen zomer hoorde ik van mensen van de reddingsbrigade dat ze in de eerste week van de zomervakantie al zevenhonderd (700) mensen moesten redden uit het water. De meesten van hen waren kinderen. De conclusie ligt voor de hand kinderen zwemmen niet alleen steeds slechter, ook de conditie van de kinderen is niet goed. Ik vond het dan ook prachtig om te zien dat de meisjes een half uur lang baantjes trokken. In Veldhoven leren de kinderen zwemmen zonder drijfhulp. Er komen tijdens de lessen geen bandjes of drijfpakken aan te pas. Ze leren dus niet alleen goed zwemmen, ze doen ook conditie op. Dat laatste is net zo belangrijk. Vooral Dieuwertje viel me op door haar snelheid. Ze haalde menig jongentje in omdat ze heel soepel en snel door het water schiet. Alleen in de groep van Dieuwertje werd er op het eind van de les een spel gedaan. De meisjes – er zitten er maar twee in de groep – mochten op een vlot plaats nemen. Zij werden door de jongentjes naar de andere kant van het bad geduwd. Leuk en goed voor de conditie. Tweet

Goochelen met kurk

Veldhoven – Met het zelfde gemak waarmee wereldberoemde illusionisten het spreekwoordelijke konijn uit de al evenzo spreekwoordelijke hoge hoed te voorschijn toveren, bracht Abel afgelopen vrijdag een verdwenen kurk terug uit het niets. We keken er naar, maar begrepen er niets van, want zoals een echte goochelaar betaamt bediende ook onze kleinzoon zich van vlugge hand- en vingerbewegingen bij het uitvoeren van de truc. Op ons verzoek herhaalde hij de magische handelingen keer op keer. We keken er naar, maar konden keer op keer onze ogen niet geloven. Kort nadat hij met de inleidende opmerking “Ik heb een kurk” had laten zien dat hij inderdaad een kurk in zijn hand had, liet hij het kleine voorwerp steeds weer voor onze verbaasde ogen verdwijnen. Steeds opnieuw bewoog hij zijn kleine handjes vlak voor ons verbouwereerde gezichten heen en weer en liet hij als bij een wonder de kruk weer te voorschijn springen. Na dit weekend weten wij dat Abel de kunst beheerst het schijnbaar onmogelijke toch te laten gebeuren. Zonder het gebruik van bezwerende formules of toverstokjes deed de kleine illusionist uit Brabant ons verbaasd staan van zijn magische krachten. Tweet

Trouwen na één keer oefenen

Boston – Ken je iemand die binnenkort gaat trouwen? Laat het aanstaande paar dan even deze flash mob zien. Misschien inspireert het ze. Op 12 december vorig jaar zijn Jon en Caroline – nu meneer en mevrouw Kleiman – gehuwd in het Prudential Center, een groot winkelcentrum in Boston. Zij deden het tijdens een heuse flash mob. Familie en vrienden mogen wellicht niet de beste dansers en zangers zijn, ze maken het helemaal goed met hun geweldige enthousiasme. Ze zijn kennelijk dol op het stel, want ze halen alles uit de kast tijdens het evenement. Jon en Caroline ontmoetten elkaar in mei vorig jaar tijdens een reis door Afrika. Hij komt uit Amerika en Caroline is Belgische. De gasten voor de trouwerij ontvingen bij de uitnodiging een video met de danspasjes. Er werd slechts één keer geoefend voor dat het huwelijk publiekelijk tijdens de flash mob werd voltrokken. Of andere hoogtepunten van het huwelijk net zo openbaar zullen worden gevierd, is onbekend. Tweet

Petje af voor Nienke.

Veldhoven – Gisteren vierden we de verjaardag van Sander. De feestelijkheden van de dag begonnen ’s middags aan de tafel in de huiskamer. Na de cadeaus dronken we thee met gebak. De gebakjes werden door Nienke uitgedeeld. Ze had de cakejes zelf gemaakt en gedecoreerd. Ze werden door haar dan ook niet ad random uitgedeeld, maar ieder kreeg zijn eigen persoonlijk stukje gebak. Nienke had namelijk eerder deze week gelogeerd bij haar Eindhovense vriendin Melina. Athina, de moeder van haar vriendin, is een heel getalenteerde decorateur van taarten en gebak. Ze maakt er werkelijk kunstwerkjes van. Ze maakt en verkoopt deze verleidelijke taarten. Nienke had bij een eerdere logeerpartij al laten zien dat ze een natuurtalent is als het om decoreren van gebak gaat. Het lag dus voor de hand dat zij voor iedereen een persoonlijk cakeje had gemaakt met een op de persoon geïnspireerde versiering. Sander kreeg er natuurlijk een feestelijke kaars op en op het cakeje van Abel stond zijn naam en een Engelse sleutel. Dieuwertje had een tijgertaartje en Emma smulde van een taartje met een zeester. Ik stond werkelijk versteld van de rozen, sterren en kaarsen die op de taartjes stond. Petje af voor Nienke. Tweet

Het zou zo maar kunnen

Delft – Enige tijd geleden ontdekte Martien toen hij in een reisgids zat te bladeren een foto van Corien. Het is een foto die ik in Italië maakte in Verona onder het balkon van Julia. Dit balkon op een binnenplaats in het schilderachtige Italiaanse plaatsje is bekend uit Romeo and Juliet, de tragedie van William Shakespeare. De foto in de reisgids bleek afkomstig van ODD. Ik publiceerde de foto indertijd bij het verhaal over de ‘glimmende borsten’. De foto van Corien was door de redactie van de reisgids zonder toestemming over genomen van ODD.

Door de loop der jaren zijn er al meer foto’s van mij – meestal met mijn toestemming - belandt in bladen en reisgidsen. In DOK, de bibliotheek van Delft, ontdekten Dieuwertje en Emma een foto waarover een discussie ontstond.

Was dit nu een foto van hun oma of niet. Emma is van menig dat de vrouw om de foto haar oma niet is. Dieuwertje denkt wel dat het haar oma is die in het boekje van ‘Londen voor Kids’ staat. Het is niet zo gek dat de meiden er over van mening verschillen want het zou zo maar kunnen. Ik kon de dames uitsluitsel geven. Ik heb de foto niet gemaakt en de mevrouw op de plaat is niet hun oma. Tweet

In de voetsporen van Willem

Delft - Gisteren bezochten Dieuwertje en Emma het ‘museum van oma’. Een bezoek aan het Prinsenhof stond hoog op hun wensenlijstje. Eigenlijk hadden ze dinsdag meteen na aankomst in Delft er al naar toe willen gaan. Maar gisteren was het dan zo ver en beleefden Dieuwertje en Emma het verhaal van Willem van Oranje. We deden dat aan de hand van het boekje ‘In de voetsporen van Willem van Oranje’. Voordat we onze speurtocht door het museum begonnen, dronken we eerst samen met oma een bekertje warme chocolademelk in de hal.

Daarna gingen we op zoek naar het antwoord op de vraag ‘waarvoor vocht Willem van Oranje’. Om dit antwoord te krijgen moesten de meiden een aantal codes kraken en zelfs geheimschrift ontcijferen. Ze moesten ook goed kijken onderweg naar de schilderijen aan de muren van het Prinsenhof. Daarop stonden ook sleutels voor het ontdekken van de oplossing. De zussen vonden de speurtocht erg leuk en ontdekten interessante weetjes en deden leuke puzzels. Ze kwamen tijdens de tocht door het museum van alles te weten over de hoofdrolspelers en belangrijke gebeurtenissen tijdens ‘de opstand’. Ze weten nu wat het Franse woord 'orange' in het Nederlands betekent. Ze ontdekten ook dat Nederland nog niet bestond toen Willem werd geboren. Er was zelfs geen Nederlandse koning of koningin. Maar het kwam uiteindelijk allemaal goed. Dankzij Willem van Oranje werd ons land geen onderdeel van het grote Spaanse rijk, maar een vrije zelfstandige republiek.

Aan het eind van de speurtocht deed Dieuwertje me versteld staan. Met letters uit de antwoorden die ze onderweg had gevonden, moest ze een woord samenstellen. Terwijl ik met Emma nog aan het puzzelen was, kwam Dieuwertje naar me toe. “Ik weet het antwoord”, zei ze. Inderdaad, ze had de puzzel zonder enige hulp helemaal goed opgelost. Petje af voor Dieuwertje.
 Tweet

Barbie wordt niet oud

Delft – Barbie is geboren in 1957. Tenminste toen werd de teenager-pop op een speelgoedbeurs in New York voor het eerst aan de wereld getoond. Als ze echt van vlees en bloed zou zijn, zou ze er inmiddels ongeveer uit moeten zien zoals op de foto hiernaast. Nog steeds erg goed voor haar leeftijd, maar wel met grijs haar. Maar gelukkig is ze niet van vlees en bloed. Sinds de introductie is de pop wereldberoemd geworden en populair bij meisjes van elke leeftijd. Hoewel het misschien niet helemaal eerlijk lijkt dat Barbie eeuwig jong blijft, is juist dat wellicht ook de reden van de populariteit van de Amerikaanse pop.
Waarom begin ik daar nu plotseling op deze plek over? Wel gisteren arriveerden Dieuwertje en Emma in Delft. De zusjes blijven een aantal daagjes logeren en hadden niet alleen een koffer met kleding voor zichzelf bij zich. Ook de Barbies van de meisjes hadden hun eigen kleding bij zich.

Dieuwertje bracht zelfs een heus Barbiehuis mee. “Dan kunnen de Barbies van oma ook eens in een echte barbiestoel zitten of in een echt barbiebed liggen”, gaf ze als verklaring. Want elk meisje, ongeacht de leeftijd, heeft een Barbie. De Barbies in ons huis leiden normaal een sluimerend bestaan en komen pas weer tot leven zodra er een kleindochter in huis is. Dieuwertje zette het huis in de kamer en Emma parkeerde er een barbieauto bij. Samen met haar zus haalde ze daarna de Barbies van oma naar beneden. De attractie van de poppen van Mattel is dat het echte tieners zijn. Meiden die een eigen kast met kleding hebben. Als model heeft Barbie altijd de meest fantastische kleding gedragen. In de 53 jaar van haar bestaan kleedde zij zich altijd volgens de laatste mode en showde zelfs een eigen kledinglijn. Barbie kan nog generaties lang mee. Tweet

Rolschaatsen, Skeeleren of Skaten

Delft – Een schoen met wieltjes heet een rolschaats. Dat wist je natuurlijk wel. Er zijn drie soorten rolschaatsen. De gewone rolschaats met twee wielen voor en twee achter, de skeeler of in de inline-skate. De skeeler heeft vijf wielen en de inline-skate vier wielen achter elkaar. Weet je ook welke van deze soort rolschaatsen de oudste is. Het antwoord zal je misschien een beetje verbazen. De inline-skate is namelijk de oudste. Hij werd in 1742 uitgevonden door de Belg Jean Joseph Merlin. Toch waren de gewone rolschaatsen met twee wieltjes voor en achter in onze jeugd het populairst. Corien en Annefien waren als meisje ook dol op rolschaatsen. Ze hadden samen één paar. Corien had één rolschaats en haar zus Annefien had de ander. Ze hadden namelijk allebei één rolschaats voor hun verjaardag gekregen. Zo werden de beide zussen samen de eigenaar van één paar schaatsen en konden ze om de beurt rolschaatsen. Een jaar later kreeg Annefien op haar verjaardag een eigen paar rolschaatsen en ontving Corien de overbodig geworden rolschaats van haar oudere zusje. Nu konden de meiden eindelijk samen rolschaatsen. Het was een erg populaire sport, die niet alleen op straat werd beoefend. Er waren in elke stad rolschaatsbanen waarop de jeugd kon oefenen en wedstrijden rijden.
Corien is altijd heel zuinig geweest op haar rolschaatsen.

Afgelopen weekend betaalde die zorgvuldigheid met haar spulletjes zich uit. Benthe kon nu rondjes schaatsen in de straat. Sietske deed mee op het oude paar rolschaatsen van haar moeder. Ook die stonden nog netjes hier in de kast. Want wie wat bewaart die heeft wat. Tweet

Wie deelt jouw bed vannacht?

Delft - Voulez-vous coucher avec moi (ce soir)? is de titel van een lied dat in de jaren zeventig erg populair was in ons land. Het zinnetje blijft steeds terugkeren in aller songs van vandaag. Het ook logisch dat je graag wilt weten met wie je het bed gaat delen de komende nacht. Het klinkt overigens spannender dan het is. Jij weet waarschijnlijk heus wel naast wie je de nacht gaat doorbrengen. Ik zie dit weekend met wie Benthe, Sietske en Karsten het bed delen. Het zijn Bas, Tut en Muis. De knuffels reizen overal mee naartoe om op het kussen van het bed te wachten op hun kameraadjes. Trouwere bedgenoten kun je je niet voorstellen. De slapies van de kleinkinderen hebben het hard te verduren. Oma moest aan de liefjes van de drie kleinkinderen de nodige reparatiewerkzaamheden verrichten. Tut slijt het meest en moest hier en daar dan ook aardig worden opgelapt. Bas ziet er nog gaaf uit, maar de knuffelhond kreeg wel een nieuw hesje. Karsten vond dat zijn Muis dan ook wel iets nieuws mocht hebben. Oma maakt daarom voor Muis een nieuwe pyjama. Op speciaal verzoek van Karsten prijkt aan de voorkant daarvan een knoop. “Dat is makkelijk bij het aan en uitkleden”, meent Karsten.

Voor het slapen gaan behoefde Benthe, Sietske en Karsten dus niet te zingen: “ Voulez-vous coucher avec moi (ce soir)?” Ze wisten wie er – geheel opgelapt – lag te wachten.
Tweet

Met of zonder banaan

Parijs – De Fransen zijn gek op hun crêpes. Wij kenden de dunne pannenkoekjes vooral als dessert, want op menig Franse menukaart prijkt de Crêpe Suzette. Dit toetje heeft niets te maken met de lekkernij die de kinderen hier in ons kikkerlandje eten. De Crêpes Suzette worden besprenkeld met Grand Marnier en vervolgens geflambeerd. Maar de crêpe die je in Parijs – zeker in dit jaargetijde - op bijna straathoek kan kopen is de crêpe Nutella. De Fransen zijn werkelijk dol op de chocolade-hazelnootpasta van het Italiaanse bedrijf Ferrero. In een Hollands pannenkoekenrestaurant eet je pannenkoeken met vruchten, jam, ijs of hartige varianten met kaas en spek. Je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt het op een pannenkoek leggen. Hier in het land van de crêpes kun je kiezen uit Nutella of uit Nutella of anders uit Nutella. Het recept is werkelijk te simpel voor worden. Je besmeert een helft van je dunne pannenkoek met de chocolade-hazelnootpasta. Daarna vouw je hem dubbel en dan nog eens zodat je een dikke kwart krijgt. Ik zag pannenkoekenbakkers die je ook nog de keus gaven om er banaan bij te doen. Die deden op een helft Nutella en op de andere wat plakjes banaan. Daarna werden ook die crêpes tot een kwart gevouwen. Er worden in Frankrijk – net als in ons land – ook potjes Nutella verkocht zodat je de lekkernij ook thuis kunt maken. Maar omdat je voor een gezien met vier kinderen al gauw acht tot tien crêpes moet maken, gaat er natuurlijk veel Nutella doorheen. Je kunt het in Parijs dan ook kopen in potten van 5 kilo. Dan kun je misschien wel een maandje vooruit. En o ja, je kunt het ook gewoon op een sneetje brood smeren. Met of zonder banaan. Tweet

Een gezond en voorspoedig 2011

Delft – Zal ik eens raden hoe jij je oudejaarsavond heb doorgebracht? Je hebt gisteravond voor de tv vijf oliebollen en drie appelflappen gegeten. Er is bovendien vijfentwintig procent kans dat je de bollen en flappen zelf hebt gebakken. Natuurlijk heb je ook goede voornemens gemaakt. En ik weet bijna zeker dat één van je voornemens ‘meer genieten’ is. Natuurlijk heb je rond middernacht ook gebeld. Je hebt vijf mensen gebeld en die gesprekken duurden ongeveer vier minuten. Ik weet ook wie je hebt gebeld. Natuurlijk heb je je ouders gebeld en je broer en/of zus. En natuurlijk heb je ook een aantal sms’jes – ik schat acht stuks - verstuurd. En bovendien weet ik ook zeker wie je niet hebt gebeld: je baas. Die kreeg niet eens een sms. Het zijn natuurlijk allemaal open deuren. O ja, je hebt natuurlijk ook een glas champagne gedronken.

En? Had ik het goed gezien.
De mensen die ik niet heb gebeld of ge-sms’t, wens ik een gezond en voorspoedig 2011.
 Tweet