Mijn oma Delft – Op zaterdag moeten we even langs de bibliotheek. De geleende boeken en cd’s moeten weer terug. We gaan met de lift naar boven. Nienke bedient de knoppen. Tussen de bakken met cd’s en platen ontwaart zij in een speelgoeddoos een plastic boot. Ze duwt het vaartuig onder en tussen de rekken door en maakt daarbij een geluid alsof het een stoomboot is. ”Sjoek, sjoek, sjoek.” Corien leest ondertussen haar krantje. Nienke ontdekt op de voorpagina van haar krant een plaatje van een walvis. Het lijkt wel of het dier naar haar kijkt. Ze laat de boot stranden onder een rek met platen en installeert zich met oma’s krant op een stoel. Oma vertelt het verhaaltje dat er bij hoort. Over walvissen en boten en over meisjes en boeken. Plotseling is de walvis in de bibliotheek en wordt achterna gezeten door een klein meisje met een boot. ”Dat kan toch niet,” zegt Nienke tegen opa. ”In de verhaaltjes van oma kan alles,” verzekert opa haar. Ze krijgt een knipoog van oma. Nienke lacht hard. De andere mensen in de bibliotheek kijken op uit hun cd-rek. ”Wat is er zo leuk?” vraagt een oude meneer met een gleufhoed enigszins korzelig. ”Mijn oma”, roept Nienke trots. De meneer knikt. Hij komt langzaam overeind en sjokt naar de balie. Voor hij dat doet zegt hij nog:”Veel plezier met je oma.” Nienke glijdt van haar stoel en roept:”Dat is goed.”. Haar krant gaat weer terug in het rek en de boot belandt weer in de doos. We gaan weer naar buiten, de zon in. Drie mensen met plezier.

---