Welkom in de club Gemert – Gisteren vierde Cor temidden van familie en vrienden het heugelijke feit dat hij vijftig jaar werd. Hij had daarvoor samen met zijn dochter Onke zijn knusse huiskamer omgetoverd in een gezellig partycentrum. In de hoek van de kamer trof ik hem. De oude man zat enigszins voorover gebogen stil op een stoel. Hij staarde naar de punten van zijn schoenen. Het feit dat hij Abraham had gezien, was hard aangekomen. ”Kop op man,” riep ik op vrolijke toon tegen hem, ”zit niet bij de pakken neer. Het leven heeft nog veel te bieden.“ Ik greep hem enthousiast bij de hand en begon die krachtig te schudden. De geestdriftige bewegingen bevielen hem niet erg. Zijn hoofd wiegelde even en viel toen van zijn romp. Nu pas zag ik dat men Cor had verrast door een ‘Abraham’ in de hoek van zijn kamer neer te zetten. De treffende gelijkenis had mij beentje gelicht. Vlug plaatste ik het hoofd weer op de romp en spoedde mij naar de echte Cor. Die zag er gelukkig bij nadere beschouwing niet zo akelig uit. ”Geeft niets,” mompelde hij, ”een begrijpelijke vergissing. Het overkomt al mijn gasten.” Wij lachten allemaal zeer opgelucht. ”De meeste gasten maken het goed met het cadeau,” lachte Cor met ons mee. Toen wist ik het zeker. Met Cor gaat het nog steeds goed. ”Gefeliciteerd kerel. Nog vele jaren,” riep ik opgelucht.

---