zaterdag 31 mei 2003

Le Vieux Sanglier


Ad & Els staan voor de deur bij het vakantiehuis. Corien zie je rechts nog net de hoek omslaan, op zoek naar de keuken Malmedy – ”Met rasse schreden komt de ‘Familiedag 2003’ dichterbij”, begonnen Ad & Els de brief die we allemaal inmiddels binnen hebben. Ze hebben helemaal gelijk. En omdat er nog wel het een en ander moest worden geregeld en voorbereid, reden Els & Ad en Corien & ik gisteren naar Malmedy. Er moet immers op zaterdag een buffet op tafel komen en op zondag een barbecue. De tap moet worden verzien van Belgisch bier en ook de broodjes voor de lunches moeten worden verzorgd. Daarom zat er ook een antwoordstrookje bij de brief. Inkopen zonder het aantal deelnemers te weten is lastig. Daar kwamen we gisteren dan ook achter. Maar wees gerust, alles komt goed. Ad & Els hebben het stuur stevig in handen. Het vakantieschip van de familie ligt perfect op koers. Het bier is besteld, de slager geïnspecteerd en met de eigenaar van Le Vieux Sanglier zijn aanvullende afspraken gemaakt.
We hebben ook de route die jullie kregen toegestuurd nog een keertje gecontroleerd. Het bleek nog eenvoudiger dan Ad al had opgeschreven.
Via de A2 naar Maastricht richting Luik/Liege. Voor Luik neem je de E40 richting Aken/Aachen. Je gaat van deze autoweg af bij de afslag Verviers en je volgt de E42 tot de afslag Malmedy/Stavelot. Je volgt alsmaar de borden Malmedy en rijdt door het dorp naar de andere zijde. Je volgt de borden richting Robertville. Vervolgens rijd je de berg op in de richting van het dorpje Chôdes. Het vakantiehuis vind je dan na 3 à 4 kilometer aan je rechterhand.
Mocht je er niet uit komen. Bel Ad mobiel, het nummer staat in de brief. Het is ongeveer 170 kilometer. Wij reden er in een rustig tempo 1 uur en 3 kwartier over.



Stamcafé Zeezicht


Adrie, Monique, Pieter Jan, Maartje, Anne-Sofie, Corien, Els, Frans, Ad, Nellie komen elkaar tegen bij Zeezicht Helmond – Het eetcafé Zeezicht van onze neef Martijn wordt zeer goed bezocht door de inwoners van de goede stad Helmond in het algemeen, maar wordt zeker ook gefrequenteerd door de familieleden. Sterker nog, ik tref er zo vaak familieleden aan met een mes en vork in de hand, dat je wel kun spreken van het stameetcafé van de familie. Corien & ik aten er afgelopen weekend na het concert van Jolijn’s band Spliff samen met Ad & Els, Pieter Jan & Nellie en Adrie & Monique. De laatste twee komen er natuurlijk nog vaker. Een tafeltje verder zat Anne-Sofie met een stel vriendinnen een consumptie te verorberen en weer elders in de zaak zat Maartje met vrienden te schranzen. Monique weet natuurlijk goed de weg in de zaak van haar zoon. Zij gaf onlangs zelfs een rondleiding door de keuken. Ik kom daar later nog wel eens op terug. En ook dit weekend is het weer raak. Opnieuw schuiven familieleden aan aan de tafeltjes van Zeezicht.

vrijdag 30 mei 2003

Verkoopsters zijn goede klanten


v.l.n.r Corien, Monique en Els Helmond – Op zondag 25 mei werd op het parkeerterrein van De Greef aan de Dorpsstraat in Stiphout weer de traditionele vlooienmarkt gehouden. Vrijwilligers uit het dorp bereiden de Vlooimarkt voor. Zij halen met een wagen de spulletjes op die de mensen gratis ter beschikking hebben gesteld. De opbrengst is immers voor een goed doel. Zo gaat een deel van het geld naar de Stichting Doe Een Wens. Weer andere vrijwilligers verkopen de spulletjes.
Corien, Monique en Els behoorden zoals jullie op de foto zien tot de verkoopsters. Ruim 2500 mensen bezochten de vlooienmarkt. Hans Rooijackers, medeorganisator van het evenement, vertelde later aan Els dat er €6000 was opgebracht. Een prachtig bedrag, waar men bij de goede doelen ongetwijfeld erg blij mee zal zijn. Toch was het wel minder dan vorig jaar. In 2002 bracht de vlooienmarkt nog €7000 op. ”Het regende de dagen voorafgaand aan de markt. Mensen wilden het daarom niet altijd hun spulletjes op straat zetten. Wij haalden dan ook minder ‘goede’ spullen op dit jaar,” legt Rooijackers uit. Op de dag zelf was het weer echter beter en konden de kopers droog langs de spullen struinen. ”De sfeer was weer als van ouds. Ik ben tevreden met de opbrengst en kijk terug op een geslaagde vlooienmarkt. Jullie zijn er toch ook weer bij volgend jaar?,” besloot Rooijackers. Ook de drie verkoopsters kijken terug op een geslaagde dag. Zij zijn erg enthousiast. Ook al lijkt het er op dat ze zelf ook de beste klanten zijn.



donderdag 29 mei 2003


Het hulpje van oma


Nienke zorgt dat de planten in de tuin hun natje krijgenDelft – Afgelopen maandag paste oma Corien op haar kleinkinderen Nienke & Dieuwertje. De kleinkinderen vonden het net zo leuk als oma. Nienke keek bij het bedopmaken, het opvouwen van de was, en allerlei andere klussen die Corien normaal op haar ‘vrije’ maandag onderhanden neemt. Zodra er een kans was om te helpen kwam Nienke in actie. Ze ontdekte dat de planten in de tuin, na al die zonnige dagen wel een drupje konden gebruiken. Dus toog zij aan de arbeid met het gietertje uit de kamer.


No Big Deal op muzikale agenda


Eindhoven – Morgen treedt de zes man sterke Brabantse coverband No Big Deal op in café ‘Oud Eindhoven’ aan het Stratumseind. De band begint om 21.30 uur en zal tot middernacht te horen zijn. De band speelt een uitgebreid repertoire van Engelse rock en ballads. Maar ze vertolken ook heel veel Nederlandstalige nummers van bands zoals “De Dijk”, “Acda en De Munnik” en “Van Dik Hout”. Dat belooft dus een muzikaal spektakel in deze bekende Eindhovense kroeg. “We willen een goed muzikaal niveau, maar vinden de sfeer van onze concerten veel belangrijker”, legt oprichter en toetsenist Michiel de naam van de band toe. De muzikanten houden namelijk wel van een geintje en zitten vol fantasie.

No Big Deal tijdens een van de laatste optredens

Op de muzikale agenda van Brabant komt deze bekende coverband nog een keer voor. Op 5 juli spelen ze in een tent in Mierlo-Hout. Ze halen daar dan de lopers van de Kennedymars binnen.


Paul McCartney wordt weer vader


De aanstaande pappa & mamma Delft – Heather Mills, de vrouw van de 60-jarige ex-Beatle Sir Paul McCartney verwacht later dit jaar haar eerste baby. Het koppel trouwde in juni vorige jaar. Sir Paul ontmoette de 35-jarige Heather in 1999, een jaar na de dood van zijn vrouw Linda. De broer van de aanstaande vader, Mike McCartney vertelde op de Britse televisie:” The whole family is delighted with the news. It will bring a breath of life to the McCartney family. Us McCartneys are very good at being dads.” Sir Paul heeft al vier kinderen: Mary (33), Stella (31), James (25) en zijn stiefdochter Heather (39).


Bob Hope 100 jaar


Bob HopeLos Angeles – Vandaag wordt de Amerikaanse komiek en acteur Bob Hope honderd jaar oud. De Amerikanen zullen dat massaal vieren. De officiële website van de entertainer meldt zelfs dat vijfendertig staten zouden overwegen 29 mei tot Bob Hope-dag uit te roepen. De komiek houdt het zelf liever bij een feestje thuis in Toluca Lake.
De Library of Congress in Washington startte de festiviteiten vorige week donderdag met een eerbetoon en in Palm Springs is inmiddels een expositie geopend met materiaal uit Hope's eigen archieven. De stad Los Angeles maakt hem dinsdag 'Burger van de eeuw', al is me nog niet geheel duidelijk van welke eeuw, deze of de vorige. Radio en televisie laten zich al dagen niet onbetuigd en het hoogtepunt zal waarschijnlijk de uitzending van een interview door Larry King worden vandaag, met de hele familie van de eeuweling erbij. In Los Angeles wordt vandaag het plein op de kruising van Hollywood en de Vine naar Bob Hope vernoemd. Het Museum of Broadcast Communications in Chicago verwacht op deze heuglijke dag vele honderden bewonderaars en hoogwaardigheidsbekleders voor de viering van de 'centennial' van Hope. Er komen bands en zangers en de hele dag zijn er opnamen van radio, televisie en film van Bob Hope te zien en te horen. Er zullen ook vertegenwoordigers van alle krijgsmachtonderdelen aanwezig zijn in het museum in Chicago, want Bob Hope hield tijdens de Tweede Wereldoorlog, in Vietnam en overal waar dat verder nodig leek de troepen op de been met zijn grappen. De feestgangers zullen mede daarom ook het lied 'Thanks for the memories' aanheffen ter ere van de man die door zijn band met het leger alom wordt beschouwd als een 'goede vaderlander'. Het hele evenement wordt opgenomen en naar Bob Hope gestuurd, zodat hij het op zijn eigen televisietoestel rustig kan bekijken.





Voor feesten en partijen


Maartje, Bregje, Marlotte en Anne-Sofie houden van buikdansen. Ze vormen een heuse buikdansformatieHelmond – Maartje vormt samen met haar vriendin Bregje, haar zusje Marlotte en haar nichtje Anne-Sofie een buikdansformatie. Een naam heeft het groepje (nog) niet, maar optreden doen ze al heel regelmatig.
Zo ook onlangs op een zaterdag tijdens een opening van een lingeriezaak in Helmond. Ook het weekend daarop stond het viertal weer te dansen. Ze luisterden een groot feest op dat werd gegeven t.g.v. de zestigste verjaardag van een voor hun onbekend persoon. Ze verdienen zo een aardig zakcentje bij en ze vinden het leuk om te doen.

Een bijdrage van Nellie

woensdag 28 mei 2003

Terugkeer naar Leiden


Het ouderlijk huis van Nellie in het hartje van Leiden. Hier in de Bakkersteeg groeide zij op. Leiden – Zoals iedereen inmiddels wel weer weet is Floris al weer een tijdje terug in Nederland. En hij heeft inmiddels ook zijn belofte aan opa ingewilligd. Op een redelijke mooie dag zijn ze samen terug naar Leiden gegaan en hebben alle 'oude' plekjes van opa bezocht. En natuurlijk mocht ook de Bakkersteeg niet ontbreken. Daar heeft opa tenslotte vanaf het begin van z’n huwelijk 16 jaar gewoond. Daar zijn z'n kinderen geboren en hij heeft er met vrouw en kinderen samengewoond met zowel z'n schoonouders als z'n eigen ouders. In de naoorlogse tijd van woningnood waren ze natuurlijk heel blij dat ze konden intrekken in het, voor die tijd best grote huis, bij de (schoon)ouders in de Bakkersteeg. Na tien jaar verhuisden de schoonouders (en ook tante Jo, want die woonde er ook) en was het huis helemaal voor het jonge gezin.
Maar niet voor lang. Want toen de ouders van opa ziek werden, werden ze liefdevol opgenomen in de Bakkersteeg en verpleegd door hun zoon en schoondochter (mijn ouders dus). De Bakkersteeg is voor opa dus een plek met een geschiedenis. Het huis is nu een studentenhuis geworden en de vliering, die alleen te bereiken was door een stoel op een tafel te zetten, is nu een extra woonetage geworden. Op de foto zie je links van de voordeur de voorkamer, die ten tijde van de inwoning onze huiskamer was. De achterkamer was de woonkamer van mijn opa en oma (de schoonouders van mij vader). De beide kamers waren van elkaar gescheiden door van die gezellige schuifdeuren met glas-in-loodraampjes. Achteraan de gang is een redelijk royale (volgens mijn herinnering eet-)keuken, met openslaande ramen naar een piepklein binnenplaatsje. Daarachter nog een klein kolenschuurtje. Rechts van de voordeur was vroeger een garage die niet bij ons hoorde. Maar latere bewoners hebben daar een kamer met badkamer en toilet van gemaakt. Op de eerste verdieping zijn vier slaapkamers. Dit alles samen met de extra woonetage lijkt me inderdaad een ideaal studentenhuis.

Een bijdrage van Nellie

dinsdag 27 mei 2003

Kabinet Balkenende II


Den Haag – Vanmiddag was ik even op Huis ten Bosch voor de traditionele bordesscene. Alle ministers van het kabinet Balkenende II gingen, na een formatieperiode van 125 dagen, samen met koningin Beatrix op het bordes op de groepsfoto. Ik heb met een collega even geoefend of we iedereen kenden. Wij kwamen tot deze conclusie.

Het Tweede Kabinet Balkenende

Voorste rij, vlnr: Maria van der Hoeven (minister van Onderwijs Cultuur en Wetenschappen) Thom de Graaf (vice premier en minister van bestuurlijke vernieuwing en Koninkrijksrelaties, premier Jan Peter Balkenende, koningin Beatrix, Gerrit Zalm (vice premier en minister van Financien). Jaap de Hoop Scheffer (minister van Buitenlandse Zaken) Piet Hein Donner (minister van Justitie).Tweede rij, vlnr: Henk Kamp (minister van Defensie) Agnes van Ardenne (minister van Ontwikkelingssamenwerking) Karla Peijs (minister van Verkeer en Waterstaat) Johan Remkes (minister van Binnenlandse Zaken) Sybilla Dekker (minister van Volkshuisvesting Ruimtelijke Ordening en Milieu) en Rita Verdonk (minister van Vreemdelingenzaken en Integratie). Bovenste rij, vlnr: Aart Jan de Geus (minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid) Cees Veerman (minister van Landbouw Natuurbeheer en Visserij) Laurens Jan Brinkhorst (minister van Economische Zaken) Hans Hoogervorst (minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport).


"Nee, …. niet oom Piet!"


In memoriam.


Oom Piet en Nellie tijdens een feestje in Leiden, november 1998 Helmond – Vrijdagavond 16 mei om half zes werd ik opgeschrikt door het schokkende telefoontje van mijn broer Frans. Oom Piet is overleden! Verongelukt op de fiets! Dat bestaat niet want oom Piet zit nog zo vol leven! Oom Piet hóórt bij het leven, bij tante Frouk, bij zijn kinderen, bij zijn kleinkinderen. En bij ons! Als je 83 jaar bent en nog zo vitaal en optimistisch en vol verwondering in het leven staat heb je er recht op om minstens 100 te worden. Ondanks zijn respectabele leeftijd was toch niemand voorbereid op zo’n abrupt einde. Dat kan niet want je gaat dood aan ouderdomskwalen en niet omdat je 20 kilometer per dag fietst. Ik heb de kinderen gebeld om dit vreselijke nieuws door te geven. Ook zij waren geschokt, ontsteld en langzaam kwamen de verhalen met herinneringen.
“M’n eerste stripboek kreeg ik van hem..,” zei Guido. Ja, dat is zo. Wat lang geleden is dat alweer. Enkele reacties van de jongelui: ”Oom Piet is in staat om een goede band met je op te bouwen ook al zie je hem maar één keer per jaar.”……..”Nee, niet oom Piet…zo’n lieve man!”……”Zo erg voor Tante Frouk!”…….. “Ik kon er vannacht niet van slapen”,….. “Ik droomde van hem”……”Hij onthield alles en wist na een jaar nog alles van ons”…..”Weet je nog, toen in Madurodam, hij nam de trap nog met twee treden tegelijk.”…….. “Je kon zo fijn met hem praten”….
En ga zo maar door. Ik was verbaasd maar ook ontroerd door deze reacties van de jongelui. Als je op zo’n hoge leeftijd, jonge mensen met zoveel bewondering en emoties over je kunt laten praten, dan heb je denk ik goed geleefd. Dan heb je het goed gedaan, dan ben je iemand geweest. Zelf vond ik het altijd fijn om met hem over vroeger en het gezin waar hij uit komt te praten. Ik kreeg zo ook meer over mijn eigen ouders te horen en begreep daardoor steeds meer over het milieu en de geloofscultuur waaruit zij voortkwamen. Oom Piet zal ik echt missen, want ik hield van hem. Net zoals ik van Tante Frouk houd en ik hoop dat we haar nog heel lang zullen kunnen blijven ontmoeten.

Een bijdrage van Nellie

maandag 26 mei 2003

Vier kleinkinderen


Helmond – Sietske is hier nog geen dag oud. Trotse pappa Bob maakte de foto van zijn nieuwe dochter vorige week woensdag. Ze ging op de kiek samen met haar zus Benthe en haar nichtjes Nienke en Dieuwertje. Ze ‘zitten’ op het bed van mamma Saskia.

Sietske op de foto met haar zusje Benthe en haar nichtjes Nienke en Dieuwertje

We hebben onze vier kleinkinderen de afgelopen dagen veel gezien. We hebben genoten. We hebben veel voorgelezen en daarvoor veel knuffels gekregen.


zondag 25 mei 2003

De Daverende Dertig


Helmond – Zoals elk festival kent ook het Artimond zijn hoogtepunten. Wij waren getuige van zo'n artistiek hoogtepuntje tijdens een muzikale uitbarsting op het Poppodium aan de Steenweg. Er zullen ongetwijfeld nog meer volgen. Artistiek Helmond toont namelijk in één weekend wat er zoal in huis is aan talent. Dat gebeurt op velerlei gebied. Tijdens dit lentefestival tonen, om maar eens wat te noemen, beeldende kunstenaars in honderd kramen en vijf tenten op het Boscotondoterrein en de tuin van het kasteel hun werk. Vier koks prikkelen de smaakpapillen tijdens het ‘kunstig koken’ en in de Lambertuskerk is er een concert.

Rechts Jolijn in de band Spliff


Maar zoals gezegd, wij concentreerden ons op het Poppodium in de Steenstraat. Daar traden gisteravond lokale muzikanten op met hun band. Ze kregen allemaal dertig minuten om hun talenten te tonen. Wij kwamen natuurlijk met z’n allen om te kijken en te luisteren naar Spliff, de band waarin Jolijn de basgitaar speelt. We stonden compleet met fototoestel en camera vooraan. In dertig minuten daverde de muziek van deze vijfmansformatie over de hoofden van de mensen. Eigenlijk is dat niet de goede benaming. De band bestaat uit drie dames en twee heren. Het regende pijpenstelen, maar dat kon de fans niet deren. Het plezier dat de bandleden hebben in het maken van hun muziek, sloeg meteen over naar het publiek. Spliff is een muzikaal feestje. Toen de daverende dertig minuten reggae en rock voorbij waren, had het publiek nog lang niet genoeg. Gelukkig hadden wij toen onze opnamen nog.

zaterdag 24 mei 2003


Welkom in de club


Cor is lid geworden van de club van 50-jarigen Gemert – Gisteren vierde Cor temidden van familie en vrienden het heugelijke feit dat hij vijftig jaar werd. Hij had daarvoor samen met zijn dochter Onke zijn knusse huiskamer omgetoverd in een gezellig partycentrum. In de hoek van de kamer trof ik hem. De oude man zat enigszins voorover gebogen stil op een stoel. Hij staarde naar de punten van zijn schoenen. Het feit dat hij Abraham had gezien, was hard aangekomen.
”Kop op man,” riep ik op vrolijke toon tegen hem, ”zit niet bij de pakken neer. Het leven heeft nog veel te bieden.“ Ik greep hem enthousiast bij de hand en begon die krachtig te schudden. De geestdriftige bewegingen bevielen hem niet erg. Zijn hoofd wiegelde even en viel toen van zijn romp. Nu pas zag ik dat men Cor had verrast door een ‘Abraham’ in de hoek van zijn kamer neer te zetten. De treffende gelijkenis had mij beentje gelicht. Vlug plaatste ik het hoofd weer op de romp en spoedde mij naar de echte Cor. Die zag er gelukkig bij nadere beschouwing niet zo akelig uit.
”Geeft niets,” mompelde hij, ”een begrijpelijke vergissing. Het overkomt al mijn gasten.” Wij lachten allemaal zeer opgelucht.
”De meeste gasten maken het goed met het cadeau,” lachte Cor met ons mee. Toen wist ik het zeker. Met Cor gaat het nog steeds goed.
”Gefeliciteerd kerel. Nog vele jaren,” riep ik opgelucht.



vrijdag 23 mei 2003


Moeder en dochters


Mamma Saskia met haar dochters Sietske en Benthe. Benthe aait haar zusje. Helmond – Sietske en Benthe gaan samen nog heel veel plezier maken. Dat kun je nu al zien. Benthe kruipt graag even bij mamma op bed om haar zusje te aaien of te kussen. Dat onze kleindochter soms stevig knuffelt, weet Sietske inmiddels ook. Het deert haar niet. Sietske kan tegen een stootje, dat kun je nu ook al zien. Benthe vindt het zusje prachtig. Als je naar haar vraagt wijst ze lachend naar zusje Sietske. Bovendien komt er steeds visite. Die brengen gezelligheid mee. Thee drinken en beschuit met muisjes eten. Het zijn feestelijke dagen. Sietske krijgt prachtige cadeaus en soms krijgt Benthe ook iets. Dan zit ze bovenop het bed van mamma en pakt haar presentje uit. Een zusje krijgen is een permanent feest. ”Goed gedaan mamma.” zie je haar denken.



donderdag 22 mei 2003


Sietske is geboren


Dit is Sietske Delft – Gistermorgen even na acht uur belde onze dochter Saskia met fantastisch nieuws. Ze vertelde dat ze zojuist het leven had geschonken aan een dochter. Het zusje van Benthe heet Sietske Robine Regina. Vader Bob maakte kort na de geboorte deze foto van zijn nieuwe dochter en stuurde die ons via de mail. Je ziet dat Sietske een stevige meid is. Ze weegt dan ook acht pond. Corien & ik zijn natuurlijk dolgelukkig met onze nieuwe kleindochter. Jullie willen Sietske vast ook wel even bewonderen. De rusttijden van moeder en dochter zijn van 12.00 tot 15.00 uur en na 21.00 uur.



woensdag 21 mei 2003


Geen peepshow, maar piepshow


honger in de peepshow Oslo – Reality TV is erg populair. Gluren vinden kennelijk erg veel mensen wel spannend. Big Brother trok dan ook erg veel kijkers. Kijken naar andere mensen die eten klaarmaken, maaltijden verorberen en als het kan ook elkaar opvreten. Liefdes en ruzies life in de huiskamer. Voor veel mensen is het smullen geblazen. Ook op internet zijn de intriges te volgen. In Noorwegen is er nu ook een site met een echte piepshow. De Noorse fotograaf en kunstenaar Sten Magne Klann kwam met een Piepshow. ”Net als Big Brother bevredigt de Piepshow de voyeuristische gevoelens van de kijkers. Je kunt er alleen geen grote prijs mee winnen,” vertelde hij. Gedurende de afgelopen maand volgde een camera alle gedragingen van de bewoners in de miniatuur huiskamer. ’s Nachts gaan de lampen uit en kunnen de acteurs rustig slapen. Tijdens de opnamen is de familie al flink uitgebreid. Ook dat alles was life mee te maken. Van het leggen van de eitjes tot het uitkomen daarvan.


dinsdag 20 mei 2003


Het lukt alleen


Dieuwertje staat in de boxEindhoven – Hoera, net heb ik het voor het eerst voor elkaar gekregen: ik ben helemaal zelf gaan staan in de box! Wat ik daarna moest, wist ik niet helemaal, dus riep ik mamma maar. Gelukkig hielp zij me weer te gaan zitten.
Straks ga ik het weer proberen!

Kusjes (met snot) van Dieuwertje.



Een bijdrage van Saskia uit Eindhoven

maandag 19 mei 2003

Rock My Soul


Rome – De 62-jarige Notker Wolf geeft als abt leiding aan 25000 Benedictijner nonnen en monniken, daarnaast speelt hij als gitarist in een rockband. Het is een combinatie van werkzaamheden die je niet snel zou verwachten bij een belangrijke leidinggevende figuur in de Rooms Katholieke kerk. Toch is het zo. Notker Wolf is te beluisteren op de eerste cd van de hardrockband Feedback. Het album heet heel toepasselijk Rock my Soul.

De zes man sterke Rockband Feedback bracht haar eerste cd uit. Het album heet Rock My Soul. Broeder Notker Wolf, abt van de Benedictijner orde speelt gitaar in de band. Ze spelen nummers van Jethro Tull, ZZ Top, Van Halen en Deep Purple.

Broeder Notker is twee jaar geleden benoemd tot hoofd van de Benedictijner orde. Hij zegt in de muziek de perfecte compensatie te vinden voor zijn drukke baan. Broeder Notker woont in Rome en bezoekt vandaar uit alle 341 Benedictijner kloosters over de hele wereld. Daarom heeft hij niet veel tijd om met de band te oefenen. Temeer daar de band in Duitsland resideert. ”Ik heb op mijn reizen altijd mijn gitaar bij me. Ik heb zelfs wel in het vliegtuig geoefend.” zegt de geestelijke. Notker Wolf is ruim 42 jaar monnik. Hij zegt dat niemand in de Katholieke Kerk ooit bezwaar heeft gemaakt dit zijn muzikale hobby. ”De meeste vinden het zelfs fantastisch,” voegt hij er aan toe. De vijf andere muzikanten geven toe dat het wat ongebruikelijk is om een monnik in de band te hebben. ”Maar we kennen elkaar al sinds de lagere school in München,” zeggen ze.

zondag 18 mei 2003

McDonald’s zoekt ouderen na verlies


Tokio - De Amerikaanse hamburgerketen McDonald’s is voor het eerst in zijn geschiedenis in de rode cijfers terechtgekomen. Het concern boekte over het vierde kwartaal van 2002 een verlies van 343,8 miljoen dollar. In de vergelijkbare periode vorig jaar behaalde ’s werelds grootste restaurantketen nog een nettowinst van 272 miljoen gulden.

”Ouderen

Het verlies werd vorige maand al aangekondigd. Het is vooral een gevolg van kosten die zijn gemaakt om te reorganiseren. McDonald’s lijdt onder de felle concurrentie in de fastfoodbranche. Consumenten eten bovendien om gezondheidsredenen minder Big Mac’s. In Japan is men begonnen met het nemen van maatregelen. Het bedrijf wil van zijn hamburgerimago af. De fastfoodketen biedt speciale menu’s aan voor senioren. De restaurants worden ruimer en men komt met nieuwe gezonde producten van betere kwaliteit. Toch is McDonald’s weinig optimistisch over de toekomst. Desondanks gaat de hamburgergigant met duizend nieuwe vestigingen beginnen. Daartegenover staat het sluiten van zeshonderd weinig rendabele restaurants en het verdwijnen van zeshonderd banen.

zaterdag 17 mei 2003


Bomans Krant is fatsoenlijke krant


Schrijver Godfried Bomans Delft – De Bomans Krant viert een klein feestje. De nieuwsbrief heeft 100 abonnees. Initiatiefnemer Jac Aarts hield het in maart 2001 niet voor mogelijk toen hij zoals hij zelf schrijft in “jeugdige onbezonnenheid met deze krant begon”. Inmiddels heeft hij toch maar mooi deze mijlpaal bereikt. Sinds kort lees ik de krant ook. Mijn abonnement hierop is overigens een misverstand. Het abonnement was bedoeld voor iemand wiens naam op de mijne lijkt. Het onbedoelde abonnement leek dus op spam. Toen ik daar een grapje over maakte op deze site, deed dat Jac verdriet. Hij legde via een mail het misverstand uit. ”Wij zijn een fatsoenlijke krant en hebben er geen behoefte aan mensen ongevraagd abonnee te maken,” schreef hij. En zo is het. Mocht ik jullie nu nieuwsgierig hebben gemaakt naar de Bomans Krant, klik er dan gerust even op. Het is de moeite waard.


McDonald’s doet de ballenbak weg


Voortaan voor het ballenbakplezier naar Ikea of naar de ADO Den Haag Ballenbak Delft – Ik ken iemand die elke week even met z’n kleindochter naar Ikea gaat. Niet om iets te kopen bij de Zweedse meubelgigant, maar om zijn kleindochter even in de ballenbak te laten spelen. Wees gerust opa Aad de ballenbakken blijven daar voorlopig nog wel. Maar het is afgelopen met het ballenfestijn bij McDonald’s. De ballenbak verdwijnt uit alle Nederlandse vestigingen. De ballenbak wordt al sinds jaren in één adem genoemd met McDonald’s en was mede oorzaak van het succes van de fastfoodketen. Maar de ballenbakken staan bloot aan veel bacteriën en moeten geregeld worden schoongemaakt. ”Dat schoonmaken is een arbeidsintensieve klus,” zegt woordvoerder Van den Boogaart. ”Mede daarom gaat de ballenbak eruit. Maar het is ook een beleidskeuze: we willen de kinderen verrassen met iets nieuws. Elk filiaal wordt eens in de vier jaar verbouwd. Bij alle filialen die in de toekomst verbouwd worden, verdwijnt de ballenbak. Er komen meer interactieve speelmogelijkheden voor terug, waar kinderen ook iets van kunnen leren. Bijvoorbeeld bouwstenen, een soort memory en wellicht iets met internet.” Meubelreus Ikea introduceerde de ballenbak intertijd in Nederland. ”Wij kwamen als eerste met de ballenbak. Maar om uniek te blijven hebben we nu in alle vestigingen het toverbos. Daarin zit nog wel een ballenbak, maar daar is toezicht op zodat niet iedereen erin kan springen. De attractie wordt geregeld gecontroleerd en voorzien van nieuwe ballen,” zegt een woordvoerster van Ikea.


vrijdag 16 mei 2003


Een actieve leeshouding


Nienke leest in de tuin nog even in een boekje Eindhoven – Nienke kan nog niet ‘echt’ lezen. Maar ze is al wel een verwoed liefhebster van boekjes. Ze duikt graag in een boekje en voorlezen vindt ze ook geweldig. Door dat voorlezen, lijkt het soms net of ze al kan lezen. Ze weet wat er gaat komen. Deze foto kreeg ik toegestuurd van haar mamma. Samen met haar mamma en haar zusje Dieuwertje gaat onze oudste kleindochter elke week naar de bieb om een nieuwe leesvoorraad te halen. Zodra ze weer thuis is uit de bibliotheek zoekt ze een plekje om haar nieuwe boekjes door te nemen. Mamma trof haar zo aan in de achtertuin. Mijn juffrouw van de lager school noemde dat vroeger ‘een actieve leeshouding’. Ik heb nooit begrepen wat er actief was aan die houding, maar aan haar instructie luidde steeds: ”Zit rechtop, houd je hoofd recht en ontspan je schouders.” Mij lukte dat nooit. Rechtop zitten en tegelijk ontspannen, kan ik nog steeds niet. Nienke lukt het nu al.



donderdag 15 mei 2003

Het naakte landschap van Londen


Londen – Tientallen vrijwilligers zijn in Londen uit de kleren gegaan voor een kunstzinnige blootfoto. Kunstenaar Spencer Tunick vroeg 160 naakte mensen om tegenover het Engelse parlement op de foto te gaan.

Bottums up

De 35-jarige kunstenaar heeft inmiddels al in heel wat steden over de hele wereld mensen in hun blootje laten poseren voor de kunst. Hij fotografeerde zijn vrijwilligers ditmaal op een terras tegenover het parlement bij de rivier de Thames op het moment dat even verder de Saatchi Gallery werd geopend. Er kwamen heel wat bekende en beroemde mensen op af. De toeristen die in the London Eye een rondje maakte hadden echter het beste zicht op de billen en borsten van de deelnemers.
Tunick fotografeert al sinds1992 groepen van blote mensen op bekende publieke plaatsen. Hij gelooft dat de blote lichamen ” extend into and upon the landscape like a substance” Hij is op diverse plaatsen in de wereld echter ook al eens gearresteerd voor z’n blote fotosessies.


woensdag 14 mei 2003

Spam is smack


Dit is spam Delft – Vroeger betekende spam maar een ding: ingeblikt varkensvlees waarvan de naam was afgeleid van ‘spiced pork and ham’. In de Nederlandse winkels te koop onder de al even smakelijke naam Smack. Tegenwoordig betekent spam heel wat anders. Het zijn de elektronische reclamepakketten die elke dag maar weer ongevraagd in je mailbox terecht komen. De meeste spam komt uit verre landen van niet te achterhalen afzenders. 91 procent van de spam is in het Engels. Andere talen komen dus nauwelijks voor. Vijf procent is Spaans, twee procent is Frans en het Nederlands vind je terug in de groep overige talen. Er is onderzoek gedaan naar de inhoud. 94,3 procent biedt een product of dienst aan. Van die producten gaat 29,8 procent over auto-artikelen, 19,6 procent over software, 14,7 procent over gezondheidsproducten. In die laatste groep zitten ook de mailtjes die een methode aan de man proberen te brengen om sommige lichaamsdelen enkele centimeters langer te maken. Ook de taal is veranderd. Vroeger betekende XXX in een briefje dat jou drie kusjes werden toegewenst. Tegenwoordige moet je een dergelijk mailtje met zo’n aankondiging niet openen, want het staat voor porno. Tegen spam is niet veel te beginnen. Ik veranderde enige tijd geleden van e-mail adres en begin nu weer spam te ontvangen op m’n nieuwe e-mail adres. Toch zijn er wel wat tips. Beantwoord nooit spam, laat je nooit via een een link van de verzendlijst halen. In beide gevallen wordt alleen maar geconstateerd dat het e-mail adres klopt. Geef nooit je mailadres op op websites, chatrooms, bulletinboards en nieuwsgroepen. Reageer nooit op kettingbrieven, hoe zielig ze ook zijn. Wonen er nog kinderen thuis die ook je computer gebruiken? Laat die dan een eigen e-mail adres gebruiken.

dinsdag 13 mei 2003


Van baby naar dreumes


Kijk onze Dieuwertje eens glunderen Eindhoven – De laatste weken ontwikkelt Dieuwertje zich als een razende van baby naar 'dreumes'. Toen Nienke een weekje logeren was, had ze alle ruimte om het tijgeren onder de knie te krijgen. Nu vliegt ze de huiskamer door en ook de tuintegels schuwt ze niet. Ook is ze dol op de Duplo-blokken, die hebben zulke mooie kleuren en ze voelen zo lekker in je mond. Ze kan nu ook zelf gaan zitten. We hebben het haar nog niet zien doen, maar treffen haar regelmatig zittend aan terwijl we haar liggend achterlieten. Verder gaat ze steeds meer klanken maken. Van 'mamama' en 'tatata' tot het al bekende 'beh' en 'ui'.
En gisteren heeft onze kleine grote meid voor het eerst gestaan. Ze kroop over de grond naar mij toe, greep mijn handen, ging op haar knieën zitten en zette daarna haar voeten onder haar lijfje. En daar stond ze te glunderen! We waren allemaal zo overdonderd, dat we het fototoestel vergaten te pakken. Vanmorgen hebben we dat even goed gemaakt. Zie haar maar eens glunderen!



Een bijdrage van trotse mamma Saskia uit Eindhoven

maandag 12 mei 2003

Britten oordelen over pruiken en toga's


 Wat is er tegen traditionele kleding. Verwar het niet met ouderwetse kleding Londen – Ik dacht altijd dat tradities heilig zijn in Groot-Brittannie. Totdat ik in the Times las dat men het dragen van pruiken en toga’s in de rechtbanken ter discussie stelt. Een onderzoek door the Lord Chancellor, Lord Irvine of Lairg, toonde aan dat 64 procent van de 1600 ondervraagden vonden dat de kleding moet worden veranderd. Rechters en advocaten zijn nog niet zo overtuigd. Daarvan wil 34 procent nadenken over een wijziging. Onder het rechtbankpersoneel is slechts 15 procent positief over een wijziging in de kleding.
Ik vind het argument dat de kleding ouderwets is niet op z’n plaats. Ik begrijp wel dat verdachten en getuigen wellicht worden geintimideerd door de traditionele kleding. De meningen onder vakmensen zijn verdeeld. De Law Society, waarbij 85.000 advocaten zijn aangesloten, is voor afschaffing. De Bar Council, een andere advocaten-organisatie, beschouwt het voornemen tot verandering als een publiciteitsstunt van de Labourregering.
Barones Scotland, de staatssecretaris van Justitie, zei dat de regering een rechtsysteem nastreeft dat gedegen is en past in de moderne wereld. ”Rechtbanken zijn er niet om tradities in stand te houden, ze moeten slechts verstandig oordelen.” Ik hoorde tijdens een bezoek aan de rechtbank van Southampton ooit van een rechter dat de pruiken tijdens warme zomerdagen erg onplezierig en zweterig zijn. Daar kan ik me inderdaad van alles bij voorstellen. Overigens heeft de Britse regering nog geen besluit genomen. Men wil dat de Britten zelf kiezen. Op een website wordt hen een serie voorbeelden voorgelegd.


zondag 11 mei 2003


Moederdagontbijtjes groeien mee


Mamma Saskia met Benthe in het zitje Helmond – Saskia & Benthe samen op de fiets. Benthe voelt haar nieuwe broertje of zusje al in haar rug. Deze moederdag is zij nog helemaal alleen verantwoordelijk voor het ontbijt op bed. Volgend jaar is zij de oudere zus. De oudste van Saskia & Bob. Dan kunnen ze de verantwoordelijkheid voor het moederdagontbijt delen. Wie zorgt er voor de croissantjes? Wie maakt de verse sinasappelsap? Nienke weet wat het is om dat samen te doen. Zij krijgt er volgend jaar nog een medeplichtige bij. De moederdagontbijtjes worden steeds maar groter. Is er plotseling ook nog tijd om een eitje te koken en een krentenbol te smeren. Hoe meer handjes, hoe groter het ontbijt. Je merkt bijna niet dat pappa ook heeft meegeholpen.



zaterdag 10 mei 2003


Brabants zand in Scheveningen


De zandstoomtrein van de Ierse Carver Daniel Doyle Den Haag – In Scheveningen komt het beste zand uit Brabant. Het is jong rivierzand dat speciaal voor het zandsculptuurfestival wordt aangevoerd. Het thema is dit jaar snelheid. Links en rechts van de pier zijn de meer dan manshoge sculpturen nog tot 1 juni te bewonderen. Tenminste als het weer mee zit. Want zware regenbuien zijn niet goed voor de kunstwerken. Winnaar van de wedstrijd werd dit jaar Daniel Doyle uit Ierland. Zijn stoomtrein drukt het onderwerp snelheid erg goed uit, vond de jury. Het festival en de wedstrijd zijn inmiddels een internationaal gebeuren. De ‘carvers’ – zo worden de zandkunstenaars genoemd – komen uit heel de wereld om hun kunstwerken te maken. Wij gaan er ook elk jaar weer even naar kijken Gezellig met de tram naar Scheveningen, langs de kunstwerken flaneren, dan een drankje op een terrasje en nog een hapje na. Lang leve de zomer aan zee.



Bij nader omzien


Nellie ontdekt het boek van Simon Carmiggelt ‘Bij nader omzien’ . Utrecht – Met Nellie & Pieter Jan brachten Corien & ik onlangs een middagje door in het gezellige centrum van Utrecht. We slenterenden langs de kraampjes en winkeltjes. Het was heerlijk lenteweer. De mensen zaten op terrasjes te genieten van de zon. Winkelen is ‘De kunst van het toeval’. Je bent nergens naar op zoek en je laat je verrassen door wat op je pad komt. Vaak zijn dat in ons geval boeken.
”Heb je deze?” vraag Nellie terwijl ze mij een boek toont. Ik knik. Uiteindelijk komen ook wij natuurlijk op een terrasje terecht. Het is van een langs de gracht gesitueerd Mexicaans restaurant. We bestellen een maaltijd en genieten met een glas wijn in het zonnetje van de warme rust langs de gracht. Aan het tafeltje naast ons strijken twee vrouwen neer. Ik schat ze een jaar of 25. Ze knikken even naar ons en gaan dan kwetterend verder met hun gesprek.
”Ik schrok me dood vanmorgen. Ik ging op de weegschaal staan en ik was 600 gram aangekomen.” zegt de dunste van de twee.
”Ontzettend,”antwoord haar vriendin. ”Wat ga je nu doen?”
Ik luister niet verder.
De schrijver Carmiggelt – waarvan Nellie me eerder het boek toonde – zou zeggen:
” ’t Enige wat die meiden aan d’r kop hebben is d’r lijf.”



vrijdag 9 mei 2003

De Zwarte Hand in Delft


Pietje Bell in DelftDelft – De acteurs en de filmcrew van de nieuwe en waarschijnlijk ook laatste Pietje Bell-film zijn deze week in het Delftse De Lindenhof neergestreken. In de feestzaal van dit gerenommeerde restaurant zie we alle bekende gezichten. Daar is Pietje Bell (Quinten Schram), drogist Geelman (Arjan Ederveen), vader Bell (Felix Strategier), moeder Bell (Angela Groothuizen) en de leden van de 'Zwarte Hand': Sproet, Engeltje, Kees en Jaap. En de deftig geklede dame met een hele grote met een wrat getooide neus is natuurlijk Tante Cato, alias Marjan Luif.
In de feestzaal wordt het verlovingsfeest tussen van Martha Bell, de zuster van Pietje, gespeeld door Katja Herbers en Paul Velinga, gespeeld door Rick Engelkes gevierd en gefilmd. Pietje heeft beloofd er een onvergetelijk feest van te maken, dus er staat weer het een en ander te gebeuren. Het was aanvankelijk niet de bedoeling dat er een tweede Pietje Bell-film zou komen. Maar het succes van de eerste film, al 850.000 bezoekers in de matinees, en het feit dat er nog 'ongebruikte verhaallijnen' lagen deed Maria Peters (scenario en regie) besluiten een tweede film te maken. Heel belangrijk voor haar was ook, dat er dit jaar met kerst geen nieuwe Harry Potter-film in première gaat. Maar het is wel de laatste Pietje Bell-film, zegt men op de set teleurgesteld. De jonge hoofdrolspelers worden te oud. Dat gaat heel snel op die leeftijd. 'Pietje Bell en de jacht op de tsarenkroon' gaat 18 december in première.

donderdag 8 mei 2003

Plasmascherm en wc-bril


Klik voor een vergroting op de foto Delft - Deze zomer zal Microsoft op muziekfestivals in Groot-Brittannië een openbare mobiele toilet introduceren met een internetaansluiting. Marketingdirecteur Tracy Blancher van de softwaregigant vertelde: ” Internet is een onderdeel van het alledaagse leven, surfen op het toilet was de volgende logische stap.”
De zogenaamde iLoo heeft een draadloos toetsenbord, plasmascherm en een snelle internetverbinding. Twee jaar geleden plaatste het computerconcern al eens een parkbankje met internetaansluiting in het Engelse graafschap Suffolk. Het klinkt wellicht gekker dan het is. Op de wc ligt nu ook al vaak iets te lezen of er is een prikbord met mededelingen en foto’s. Waarom dan ook niet een internetaansluiting? Dan kun je je e-mails lezen, winkelen op het internet of wat muziek downloaden.
Ook de mensen die op het muziekfestival staan te wachten voor het toilet kunnen de tijd nuttig maken in een met een waterproof keyboard uitgerust ‘hotmail station’. ”Dan doe je tenminste nog iets nuttigs terwijl je staat te wachten”, vindt Tracy.
Maar MSN laat het hier niet bij. Om de service nog completer te maken, denkt men er over om wc-papier te laten ontwerpen met webadressen. Voor de broodnodige inspiratie. Het lezen van kranten en tijdschriften op de pot wordt dus snel verleden tijd, als het aan Microsoft ligt. Als de iLoo inderdaad straks overal opduikt, wordt het ook makkelijker om ODD bij te houden. Nu moet ik op vakantie nog op zoek naar een internetcafé. Met de iLoo zou het motto van ODD dan kunnen worden ‘anytime and any place’.

woensdag 7 mei 2003

Laat hem maar duwen


Londen – Britse mannen vinden zichzelf beter bestuurders dan vrouwen, zelfs als het om een winkelwagentje gaat. Dat heeft een onderzoek in Groot-Brittannië aangetoond. Het onderzoek werd gedaan door de Britse supermarktketen Tesco. De uitslag werd bekend gemaakt bij de start de ‘Race for Live’. Dat is een serie evenementen om geld op te halen voor de bestrijding van kanker onder vrouwen.

”Met

In het onderzoek onder 800 klanten vonden de mannelijke klanten zich beter in het besturen van winkelwagentjes dan vrouwen. Bijna 75 procent van de mannen in de winkels gaf zichzelf de kwalificatie ‘uitstekend’ als het om besturen ging. Van de vrouwen dacht maar 60 procent dat ze uitstekend met de winkelwagentjes overweg kan. Uit het onderzoek kwam verder naar voren dat er jaarlijks 580 miljoen winkelwagentjes tussen de schappen door worden geduwd. De gemiddelde klant van Tesco legt 2400 miles met een winkelkarretje af in zijn leven.
Twintig procent van de ondervraagden wil dan ook graag winkelwagentjesparkeerwachten en parkeerverboden voor winkelwagentjes. Er waren ook mensen die suggereerden om eenrichtingsverkeer in te stellen in de winkels.


dinsdag 6 mei 2003


Open middag in Vught


Pappa Jerry en mamma Rianne met hun zoon Jonah Vught – In Vught valt er iets te vieren. Zoals jullie weten is er bij Jerry & Rianne een zoon geboren: Jonah. Dat alleen al is iets om te vieren. Maar er is meer. Mamma Rianne wordt 25 jaar. En ook daarmee is de koek nog niet op. Het kerstverse gezinnetje woont sinds kort ook in een nieuwe woning. Deze drie heugelijke feiten willen ze graag met ons vieren. Jullie zijn dan ook allemaal van harte welkom op 29 mei. Dan houden ze van 14.00 tot 19.00 een open middag.
Tot dan!



Aandacht voor moeder


Anna Jarvis, de bedenkster van Moederdag Delft – Velen denken dat Moederdag een uitvinding is van de middenstand. Dit is echter een misvatting. We hebben Moederdag te danken aan Anna Jarvis uit Crafton in West-Virginia. Ze trouwde nooit en had geen kinderen. Anna zei dat haar belangrijkste werk was het ”het liefhebben en eren van moeders.” Haar eigen moeder Anna Reeves Jarvis stond hiervoor model. Zeven kinderen van haar moeder stierven jong. Behalve Anna overleefden een zus en twee broers. Haar moeder was zeer bedroefd over de dood van haar kinderen. Ze vond dat het helpen van anderen in Crafton de best manier was om het verdriet te vergeten. Dit hield ze vol tot aan haar dood. Moeder Jarvis stierf op de tweede zondag in mei van het jaar 1906. Haar dochter Anna zat aan haar zijde. Anna besloot om deze dag tot een speciale ‘moedereerdag’ te maken. Ze sprak met de lokale kerkleiders en op de tweede dag in mei werd er een speciale kerkdienst gehouden ter ere van alle moeders. De eerste moederdag vond dus plaats in 1907. Deze gewoonte werd al snel overgenomen in de rest van de Verenigde Staten en in 1914 riep president Wilson de tweede zondag in mei uit tot officiële feestdag ter ere van alle moeders. Na de Eerste Wereldoorlog namen veel Europese landen, waaronder Nederland de feestdag over. Vooral in de laatste drie decennia is de moederdag meer en meer traditie geworden in ons land. De middenstand heeft dus niets te maken met het ontstaan van Moederdag. Hoewel het geven van een persoonlijk cadeau natuurlijk wel door de plaatselijke winkeliers wordt toegejuicht. Maar van een ontbijt op bed geniet moeder natuurlijk net zo.


maandag 5 mei 2003


Auto cadeau bij huis in Delft


De Opel Agila cadeau bij een huis in Delft Delft - Koop in Delft een huis, dan krijg je er een auto bij cadeau. Tenminste als je de woning koopt bij projectontwikkelaar Moes uit Nijkerk. Hij geeft de auto's cadeau om kopers te trekken voor nieuw te bouwen woningen in de Prinsenstad. De nieuwe huizeneigenaars van woningen in het Doelengebied krijgen er een Opel Agila bij. De nieuwe auto voor de deur heeft een waarde van €10.000.= De woningen kosten tussen de drie en vijf ton. De projectontwikkelaar moet nog dertien van de 34 woningen in het Delftse project kwijt. De mensen die al een woning kochten kijken dus lelijk op hun neus. Zij moeten zelf een auto aanschaffen. De projectontwikkelaar zegt dat het lokkertje nodig is omdat potentiële huizenkopers steeds vaker de kat uit de boom kijken.



zondag 4 mei 2003


Met een klein verschil


Godfried Bomans zoals hij te zien was op de affiche van de tentoonstelling ‘De fluwelen duivel’ in het Haagse Letterkundig Museum. Delft – Vanmorgen ontving ik een mailtje waarin mij werd gemeld dat ik geheel ongevraagd abonnee was gemaakt op de nieuwsbrief die hoort bij de Bomans Krant. De krant zelf wordt omschreven als een informatief magazine over het werk en de persoon van Godfried Bomans. Normaal beschouw ik dit soort activiteiten als spam. In dit geval wacht ik echter toch even met het plaatsen van dit e-mailadres op de spamlijst. De schrijver kondigt aan deze nieuwsbrief 1 à 2 keer per week te zullen toezenden. Dat is misschien wel wat vaak, maar ik ben zeer benieuwd of er wel 1 à 2 keer per week nieuws is te melden over Godfried Bomans. Hij besluit zijn mailtje met: ”Bij wijze van welkomstcadeautje stuur ik u zovast enkele laatst verschenen nummers, zodat u zich al een beetje kunt oriënteren.” Bedankt!
Ik lees in de bijgevoegde nieuwsbrief dat de overzichtstentoonstelling Godfried Bomans, de fluwelen duivel, die Corien & ik vorig jaar bezochten in het Letterkundig Museum in Den Haag, nu ook te zien is in het AMVC te Antwerpen. Is er toch nog een reden om naar Antwerpen af te reizen? Het gaat volgens de Belgen om een expositie in aangepaste vorm. Dit betekent dat de tentoonstelling in het AMVC is aangevuld met een gedeelte dat het belang van Godfried Bomans voor de Vlaamse literatuur aangeeft.



Foutje


 Michelle Plummer Merthyr Tydfil - De 35-jarige Michelle Plummer – grote fan van de Britse voetballer David Beckham – huilt al dagen tranen met tuiten. Ze liet de naam van haar voetbalheld als een tatoeage aanbrengen bij de lokale tatoeëerder Mike Williams in Merthyr Tydfil, South Wales. Er had toen al een lampje moeten gaan branden bij Michelle. Mike man vroeg haar: ”Wie is dat dan?” Michelle, een ongehuwde moeder van drie kinderen, schreef de naam voor hem op een papiertje. Toch schreef Mike de naam fout op haar rug. De 'h' ontbreekt en dus staat er Beckam op de onderrug van Michelle Plummer. ”Ik ben er helemaal kapot van”, aldus Plummer. “Ik verafgood Beckham en wilde daarom zijn naam op mijn lichaam”. En ging het nou om Ruud van Nistelrooij of Ole Gunnar Solskjaer, dan is een spelfout volgens Plummer nog wel voorstelbaar. Tatoeëerder Mike ontkent alle schuld. Hij beweert dat Michelle de naam zelf fout heeft geschreven op het briefje. ”Ik ben nu eenmaal geen voetbalfan”, voegt hij er aan toe. Het aanbrengen van de foute tatoeage kostte Michelle £30. Het laten verwijderen via laser kost enkele honderden. De gedupeerde vrouw overweegt nu de zaak voor de rechter te brengen. Ze wilde de naam van Beckham op haar rug op hetzelfde plekje en in hetzelfde lettertype als Beckham zelf. Die heeft daar de naam van zijn zoon Brooklyn staan.
Michelle heeft inmiddels haar vakantie geannuleerd. ”Ik schaam me dood in een bikini.” zegt ze zachtjes huilend.


zaterdag 3 mei 2003


Gezelligheid uit Eindhoven


Delft – Gisteren brachten Marieke & Michiel samen met Anne-Sofie een bezoek aan opa. Ze reden eerst langs Delft zodat Corien ook kon instappen en gezamenlijk reden ze naar Koudekerk om hem te verrassen. Ik moest werken en was dus niet van de partij. Opa was inderdaad blij verrast met het bezoek. Hij vertelde enthousiast over het feestje van Tante Frouk en andere zaken die hij deze week had meegemaakt.

”Marieke,

Voordat onze familieleden weer naar Eindhoven togen, aten ze nog gezellig een hapje mee met Corien in Delft.
Leuk hoor zo’n onverwacht bezoekje van de familie uit Eindhoven.

Saddam Look-alikes convention


Op 1 mei arriveerden deze Saddam Hussein look-alikes bij de Riverside studio’s in Londen. Zij willen een rol in de door Alistair Beaton geschreven satirische musical ‘Follow My Leader’ die later dit jaar zal gaan lopen in West End Londen – De geallieerden beweerden dat de verslagen Irakese leider Saddam Hoessein look-alikes inzette bij gevaarlijke openbare optredens. Toen ik deze foto zag veronderstelde ik dat ze waren gearresteerd en dat het is nu alleen nog zaak was om de echte er tussenuit te halen.
Het bleek iets anders te zijn. Deze mannen – sommige lijken trouwens meer op Groucho Marx dan op Saddam – doen auditie in de Riverside Studio’s in Londen. Zij willen een rol in de door Alistair Beaton geschreven satirische musical ‘Follow My Leader', die volgende maand in première gaat. Producer Raymond Gubbay kon na afloop nog niet zeggen wie het was geworden.



vrijdag 2 mei 2003

Jurriën is dol op Dirkjan


Helmond – De vader van Roan is heel handig op het internet. Dat bewijzen de sites die hij onderhoudt. Al enige tijd is hij verantwoordelijk voor de website van de Motor Transport (MT) groep, 951 squadron, Luchtmachtbasis de Peel. Maar sinds enige tijd houdt hij nu ook een site bij van zijn favoriete stripfiguur Dirkjan.

Zo verschijnt de strip elke dag in onze krant


Jurriën werkt nog steeds aan zijn nieuwe website. Zodra die klaar is komen alle strips online belooft hij. Hij verwacht de klus deze maand te hebben geklaard.

donderdag 1 mei 2003

Corien on Portobello Road


Corien bekijkt op zaterdag de spulletjes op de antiekmarkt van Portobello RoadLonden – Lezers van dit dagboek weten het inmiddels al wel: Corien is dol op markten. Op bezoek bij vrienden in Londen vindt zij altijd wel een markt in de buurt. Portobello Road is een van de grote markten in Londen die net als Petticoat Lane op meerdere straten doorgaat. Het is eigenlijk een verzameling markten rondom en op Portobello Road. Iedereen die de film Notting Hill heeft gezien, weet nu dat de straat ongeveer een kilometer van Ladbroke Grove in het Noorden naar Notting Hill Gate in het zuiden loopt. Het is een fantastische markt. Onze Londense vriend Jim beschrijft Portobello Road zo:”Het is een markt waar je iets koopt waarvan je niet wist dat je het wilde hebben.” Er zijn eigenlijk drie momenten om er naar toe te gaan. Door de week – dat zie je in de film – zijn het voornamelijk etenswaren zoals groenten, fruit en vlees. Uit ervaring kan ik je vertellen dat je hier een heerlijke lunch kunt kopen met allerlei verse groentenhapjes op vers brood. De Grain Shop kan ik je daarvoor aanbevelen. Op zaterdag is hier de antiekmarkt. Naar men zegt de grootste ter wereld. Ik geloof het graag. Als je een koopje wilt hebben, kom dan rond vijf uur ’s morgens, anders hebben de antiekhandelaren uit Europa de echte goede dingen al opgekocht. Op zondag staan er dan de bric-à-brac stalletjes. Even ten zuiden van Cambridge Gardens wordt de markt doorkruist door de Westway. En mocht je niet van het vegetarische menu van the Grain Shop houden, ga dan hier naar het Sausage and Mash café. Corien ontdekte laatst op de markt van Portobello Road dit reclamebord van Volkswagen. We hebben overwogen om het aan te schaffen voor Els. Is dit iets waarvan zij nog niet wist dat zij het wilde hebben? Wij wisten niet of het wel echt antiek was en hebben het laten hangen. Of moeten we het de volgende keer meenemen Els?