In de kring
Den Haag - Het bezoek van kroonprins Willem-Alexander en zijn verloofde Máxima Zorreguieta aan de Hofstad volgende week woensdag brengt voor een aantal openbare diensten de nodige voorbereidingen met zich mee. Den Haag heeft veel te bieden, maar er moet ook gelegenheid zijn om te zwaaien, handjes te schudden, bejubeld en bekeken te worden. Het is tenslotte een kennismakingsbezoek. Daarom namen politiemensen, voorlichters van de Gemeente Den Haag, de Rijksvoorlichtingsdienst en een voorlichter van de politie samen met mensen van de diverse afdelingen van de NOS en TV-West maandag alvast een kijkje op de route. Er werden de afspraken gemaakt: Waar komen de camera’s, wat kan er nog wel en wat net niet meer. Gewapend met grote multomappen met daarin de draaiboeken stapten zij over het parcours. Op het Regentesseplein bleven ze, in de schaduw van het monument van Koningin Emma, even staan om de situatie in ogenschouw te nemen. Waar komen hier de hekken? Hoe loopt het prinselijk paar en waar kan de straalzender staan die de live-beelden verstuurt? De mannen en vrouwen stonden met hun geopende mappen in een kring. Een cameraman van de NOS hief zijn armen omhoog om aan te duiden hoe de straalzender moest komen staan.
Op dat moment stapte een Haagse dame de kring binnen. Haar handtas ferm onder een arm geklemd, keek zij de kring rond.
“Mag ik even wat vragen?”, sprak zij luid.
Dat mocht en de kring werd stil.
“Gaat dit over het geloof?”, wilde zij weten.
Er daalde een stilte neer in de kring, die inderdaad een bijna religieuze sfeer opriep. Niemand antwoordde.
“Gaan we straks zingen?”, ging de dame verder, op de geopende mappen wijzend.
De cameraman liet schielijk zijn armen zakken. Het duurde even voordat de voorbereiders van het kennismakingsbezoek reageerden.
“Nee, mevrouw. Dit heeft niets met religie te maken”, verzekerde een politieman haar.
“O”, reageerde zij teleurgesteld, “Jammer, het had gekund.”
Nu reageerde iedereen in de kring tegelijk en maakte de vrouw in woord en gebaar duidelijk dat het feit dat men hier in een kring stonden te praten niets met het geloof te maken had.
“Maar als we toch gaan zingen, waarschuwen we nog wel even”, hervond de cameraman zichzelf, terwijl hij opnieuw zijn armen ophief.