Het oudste beroep ter wereld.
Delft - Een vriendin van mijn vrouw heet Brunhilde, maar omdat het een naam is die niet erg past bij haar professie laat zij zich Beertje noemen. Ze is een creatieve vrouw die zelf altijd heel trotst vertelt dat zij oudste beroep ter wereld uitoefent. Een enkele keer bezoek ik haar op haar werkplek. Als ik in de buurt ben, dan loop ik even bij haar binnen. Haar werkomgeving maakt me altijd heel voorzichtig. Ze spettert een beetje als ze enthousiast wordt. Ook vandaag bezoek ik haar weer even. Onder haar handen veranderen ruwe bonken klei in sierlijke potten en vazen. Beertje is pottenbakster, maar dat had je al begrepen. Op eerbiedige afstand drink ik een kopje thee, terwijl Beertje met haar voet de draaischijf aandrijft. De spetters vliegen weer alle kanten op. We babbelen wat terwijl zij doorwerkt aan haar keramiek. Zodra ik m’n thee op heb, groet ik haar en verdwijn weer uit het atelier. “Groeten thuis, hè", roept zij me nog na.