De moeder van Nienke schrijft:

Eindhoven - Wat gaat het toch hard, zeker als je nu van die kleine neefjes en dat
kleine nichtje ziet! Wat is Nienke dan echt al een hele meid.

Vorige week waren opa Joop en oma Marjan er. We bezochten samen de kinderboerderij. Daar waren de kippen met haar (Nienke wijst op haar hoofd), ze zegt: "kip!" en "mjam, mjam!". Twee dagen daarvoor aten we kip en dat vond ze erg lekker. Maar ook de konijnen in de kinderboerderij waren "mjam, mjam".

Toen ze samen met opa en oma naar de speeltuin in de buurt liep, wees ze hen duidelijk de weg. Opa en oma wilden de speeltuin binnengaan via de lange kant. Nienke stopt met lopen en wijs naar de korte kant, want daar is het hekje!

De laatste dagen wil Nienke nadat haar vuile luier uitgedaan is niet meteen een schone aan. Nee, eerst moet madam op de pot. En daar blijft ze zitten totdat er geplast is! En ja, daarna mag best de schone luier aan.

Ze gaat nu steeds meer woorden beter uitspreken. Dan zegt ze met veel nadruk de laatste letter, bijvoorbeeld: be-t en boe-k.
Op haar tenen lopen kan ze ook heel goed. Net liep ze nog op haar tenen een boek te lezen.
Zondag zaten we in de trein. Ze zat naast haar pappa op het bankje. Pappa las een tijdschrift en Nienke las haar eigen tijdschrift. Nee, ze hoefde niet geholpen te worden, dat kon ze allemaal best wel zelf. Dat was natuurlijk een mooi uitzicht voor deze trotse mamma!

Klik naar foto’s van Nienke

Politie Haaglanden wint Hein Roethofprijs
Den Haag- Gisteren won het project 'Nachtpreventie' van de stichting Schilderswijk-West de meest prestigieuze prijs op het gebied van sociale veiligheid in Nederland, de Hein Roethofprijs. Deze prijs wordt jaarlijks uitgeloofd voor het beste project op het gebied van criminaliteitspreventie. Een aantal jaar geleden nam wijkagent Hans Rasenberg van de Haagse Schilderswijk dit initiatief, mede naar aanleiding van diverse klachten van wijkbewoners over criminaliteit en de overlast in de wijk en dan met name in de nachtelijke uren. Meerdere malen per maand, gaan onder leiding van politieagenten een aantal wijkbewoners de straat op om eventuele overtredingen te kunnen signaleren. Bij constatering wordt door de politieagenten proces-verbaal opgemaakt.

Het project levert buiten een daling van de criminaliteit in de wijk ook een gevoel van saamhorigheid onder de wijkbewoners op. Het onderling contact van de buurtbewoners is beter geworden. Men spreekt elkaar eerder aan over zaken die goed gaan en men belt eerder de politie als het fout gaat in de wijk. Het project stimuleert de integratie en de participatie in de wijk van de bewoners en de diverse belangenorganisaties.

Door het toekennen van de Hein Roethofprijs wordt bevestigd dat de politie een belangrijke partner is bij het handhaven van de openbare orde en veiligheid maar dat niet alleen kan. Samen werken aan veiligheid is een van de uitgangspunten van Politie Haaglanden.

Klik naar het blije team

Stilzitten en glimlachen
Peshawar – Je ziet onze premier denken:”Waarom zit die Herfkens zo geamuseerd te glimlachen? Het was haar idee”. Nu zit hij daar, enigszins gelaten, op de voorste rij, tussen zijn lokale collega’s. “Doe geen stropdas om, Wim “, had Herfkens tegen hem gezegd, “Dat draagt hier geen enkele man”. En wat blijkt? Zijn collega minister draagt een stropdas. Waarschijnlijk hebben ze tegen hem gezegd:”Doe nu een stropdas om. Dat zijn ze zo gewend in het land van Kok.”
De Nederlandse premier probeert nog wat mee te glimlachen met zijn minister van ontwikkelingssamenwerking, maar kan niet de indruk wekken dat hij op z’n gemak zit. Maar, eerlijk is eerlijk, hij draagt z’n tulband als een vent. Maar…………. wel een vent die bang is dat het ding straks in zijn schoot zal ploffen.

Bekijk onze premier

Alleen inhoud scoort
Delft – Iedereen kan een pagina op het internet maken. Veel daarvan bereiken slechts een klein publiek. Dat bewijzen de tellertjes die op de pagina’s kunnen worden aangeklikt. Soms zijn ze ook alleen bedoeld voor een klein publiek. Net zo als wij met onze Ongehoord , maken er nog veel meer families hun eigen pagina’s. Heel veel moeders, vaders, oma’s, opa’s, tantes en ooms zetten (klein)kinderen, neven en nichten op het net. Dat is heel erg leuk voor familie en vrienden en soms ook heel erg leuk als je er per ongeluk opsurft. Ik laat dan altijd een boodschap achter in het dagboek van de site. Ook die dagboeken zijn vaak heel leuk om te lezen.

Han Hoogerbrugge maakt ook al geruime tijd z’n eigen pagina’s. Zijn tellertje geeft aan dat hij heel veel bezoek heeft elke dag. Uit heel de wereld bekijken mensen dagelijks zijn pagina’s. En dat is terecht want de site is ontzettend origineel en soms heel erg leuk. Het maakt ook meteen duidelijk dat er maar één reden is waarom mensen terug blijven komen op een site. Het werkt alleen als er steeds een nieuwe goede inhoud is. Han kan dat.

Klik naar Han.

De eerste mijlpalen van Benthe & Saskia
Helmond – Mijn kleindochter Benthe is ruim drie weken oud. Inmiddels hebben de kleine meid en haar ouders al heel wat bezoek ontvangen. Mensen die niet in de gelegenheid waren om een bezoekje te brengen, kunnen dat virtueel doen, want tante Heike houdt een internetpagina over haar bij. Behalve foto’s staat daar sinds gisteren ook een dagboek op, waarop mamma Saskia de mijlpalen in het leven van haar dochter en haar zelf bijhoudt. Daar lezen we dat Benthe al veel achter de rug heeft.

Lees het dagboek van Benthe’s mamma.

Bekijk twee pagina’s foto’s van Benthe.

Vooruit achteruit
Delft – Dit weekend gaat de klok weer in de winterstand. Maar gaat de klok nu een uur terug of gaat de klok nu juist een uur vooruit? Met andere woorden mogen we in de nacht van zaterdag op zondag nu een uurtje langer in ons bedje blijven liggen of wordt onze nachtrust ruw bekort door de klok.

Hier is het antwoord op de vraag
Dat is even doorwerken
Klik naar de echte grote klok
Ezelsbruggetjes over de wintertijd

In de kring
Den Haag - Het bezoek van kroonprins Willem-Alexander en zijn verloofde Máxima Zorreguieta aan de Hofstad volgende week woensdag brengt voor een aantal openbare diensten de nodige voorbereidingen met zich mee. Den Haag heeft veel te bieden, maar er moet ook gelegenheid zijn om te zwaaien, handjes te schudden, bejubeld en bekeken te worden. Het is tenslotte een kennismakingsbezoek. Daarom namen politiemensen, voorlichters van de Gemeente Den Haag, de Rijksvoorlichtingsdienst en een voorlichter van de politie samen met mensen van de diverse afdelingen van de NOS en TV-West maandag alvast een kijkje op de route. Er werden de afspraken gemaakt: Waar komen de camera’s, wat kan er nog wel en wat net niet meer. Gewapend met grote multomappen met daarin de draaiboeken stapten zij over het parcours. Op het Regentesseplein bleven ze, in de schaduw van het monument van Koningin Emma, even staan om de situatie in ogenschouw te nemen. Waar komen hier de hekken? Hoe loopt het prinselijk paar en waar kan de straalzender staan die de live-beelden verstuurt? De mannen en vrouwen stonden met hun geopende mappen in een kring. Een cameraman van de NOS hief zijn armen omhoog om aan te duiden hoe de straalzender moest komen staan.
Op dat moment stapte een Haagse dame de kring binnen. Haar handtas ferm onder een arm geklemd, keek zij de kring rond.
“Mag ik even wat vragen?”, sprak zij luid.
Dat mocht en de kring werd stil.
“Gaat dit over het geloof?”, wilde zij weten.
Er daalde een stilte neer in de kring, die inderdaad een bijna religieuze sfeer opriep. Niemand antwoordde.
“Gaan we straks zingen?”, ging de dame verder, op de geopende mappen wijzend.
De cameraman liet schielijk zijn armen zakken. Het duurde even voordat de voorbereiders van het kennismakingsbezoek reageerden.
“Nee, mevrouw. Dit heeft niets met religie te maken”, verzekerde een politieman haar.
“O”, reageerde zij teleurgesteld, “Jammer, het had gekund.”
Nu reageerde iedereen in de kring tegelijk en maakte de vrouw in woord en gebaar duidelijk dat het feit dat men hier in een kring stonden te praten niets met het geloof te maken had.
“Maar als we toch gaan zingen, waarschuwen we nog wel even”, hervond de cameraman zichzelf, terwijl hij opnieuw zijn armen ophief.

De Drang wordt steeds sterker
Den Haag – Wie in de randstad woont heeft meer kans op goed theater en toneel, want lang niet alle producties reizen door de provincie. Dat bleek afgelopen dinsdagavond opnieuw toen mijn vrouw & ik de eerste voorstelling bezochten van “Wankel Evenwicht”, een actuele bewerking van het stuk dat Edward Albee (je weet wel van “Who’s Afraid of Virginia Woolf?”) in 1966 schreef.
Een diplomatengezin – vader, moeder, dochter en een aan de drank geraakte schoonzus – houden zich slechts bezig hun eigen luxe problemen. Totdat de Irakees Hashem (en diens vrouw Salma), met wie vader in Bagdad samenwerkte, aanklopt en een beroep doet op hun gastvrijheid. Deze twee uitgeproduceerde vluchtelingen brengen met hun komst het schijnbaar evenwicht in het gezin aan het wankelen. Met de aanslagen van 11 september nog vers in het geheugen is het 35 jaar oude stuk plots weer heel actueel.
Het stuk wordt gespeelt – nog tot 10 november – door Drang, een platform voor ongebonden Haagse theatermakers. Ex-soapster Gepke Witteveen speelt de rol van echtgenote Agnes en doet dat met de allure die bij de grote ruime waarin wordt gespeeld hoort. Voor de vertolking is namelijk gekozen voor Het Magazijn, de voormalige opslagruimte van het energiebedrijf Eneco. De personages komen daardoor soms wel wat overdreven over. Wij zitten ondanks die enorme ruimte boven op de grote gebaren. Maar…..het is in ieder geval heel duidelijk. En wie in de Randstad woont, moet zeker komen kijken. Als wat het alleen al om Julia van de Graaf te zien, die de dronken Claire heel geloofwaardig neerzet.

Klik naar De Drang

Malse Maatjes
Den Haag – Bij de haringkraam aan het Binnenhof tref je met enige regelmaat dames en heren aan die een gezamenlijk politiek ideaal nastreven. Zij vertegenwoordigen het volk in “de kamer” volgens de regels van eenzelfde ideologie en dat schept een band. Maar ook de knechten van de democratie, de talloze ambtenaren van de departementen en “de kamers” zijn visliefhebbers. Zelf laat ik er ook graag met enige regelmaat een haring aan zijn staartje naar binnenglijden. Bovendien is de kraam een bron van informatie. Ik spreek er mijn Haagse vriend Eef Keukenbank - die een functie bekleed waar hij veel hoort - nogal eens. Zo vertelde hij mij laatst een nieuwtje over Hare Majesteit, dat ik hier met enige schroom doorvertel.
Zoals jullie weten verricht onze vorstin haar arbeid van uit het werkpaleis Noordeinde. Paleis klinkt heel chique, maar het is voor een groot deel niets anders dan een verzameling kantoren en vergaderruimten. Maar toch boeit het de mensen zeer, want er staan dagelijks toeristen voor om er een kiek van te maken. Het werkpaleis herbergt ook de officiële ontvangstruimten, dus kan je er nog wel eens een glim opvangen van een bezoekende ambassadeur ofzo. Eef vertelde mij dat onze koningin binnenkort de deuren open gaat gooien. En als Eef dat beweert, dan is dat zo. Straks mogen de toeristen ook binnen hun kiekjes maken.
“Ze moeten we even aan de kant, als er bezoek is van een hooggeplaatste persoon, maar verder zijn er geen beperkingen”, wist hij me te vertellen. Ik had juist een half harinkje in de mond en kon hem niet direct antwoorden.
Eef legde dat uit als bewondering voor zijn informatiepositie en gooide er nog een mededeling tegenaan: “De koninklijke stallen gaan ook open voor het publiek”.
Ik haalde de afgehapte vis uit de mond en zei nu: “Wat leuk dan kunnen de mensen ook het tuig bekijken”.
“Ja en de auto’s”, ging Eef enthousiast verder.
”Hoe zit dat met HTB? Mogen we daar ook naar binnen?” wilde ik nu wel weten. HTB is de in Haagse ambtenarenkringen algemeen gebruikte benaming van het woonpaleis Huis ten Bosch.
“Nee, dat wordt lastig. Dat blijft alleen virtueel mogelijk”

Bezoek HTB virtueel

Kikker is een lekker woord Eindhoven - De menselijke stem is een prachtig instrument. De klank zegt soms meer dan het woord zelf. Mijn anderhalf jaar oude kleindochter Nienke is een meester is het gebruik van de stem. Haar zinnen zijn kort en bestaan nog slechts uit twee woorden. Maar iedereen weet wat ze bedoeld met:”Baby kijken.” De kleine meid ziet kans om op die manier een hele conversatie te voeren. Wanneer ik bij haar ouders op de bank zit, komt zij al snel met een tijdschrift op mij af. Het is een uitgave van diergaarde Blijdorp en handelt over vissen en amfibieën. Nu niet direct de soort literatuur waarmee je een dreumes die nog niet kan lezen, lijkt te kunnen boeien. Nienke denkt daar anders over. Ze komt voor me staan, het tijdschrift aan een punt vastgeklemd en zegt:”Titten”. Ik gehoorzaam en help haar om op mijn knie te klimmen. Wij beginnen te bladeren in het blad. Ik zie allerlei glazige vissen met grote donkere ogen. Nienke kijkt me bij elk plaatje aan. Ik kan haar niet helpen. Mijn kennis van vissen en andere soorten zwemmers stopt bij haring en eendjes. En die zwemmen op de pagina’s niet voorbij. Nienke weet de oplossing. Ze wijst op een plaatje en zegt naar mij opkijkend: “kikker?” Ze vermoedt kennelijk dat ik volkomen in het duister tast en schudt direct heftig met haar hoofdje. Wij weten beiden dat dit geen kikker is. We gaan verder naar de volgende foto. Zij wijst een wit drijfsijsje aan en zegt opnieuw: “Kikker?” Ook nu helpt ze me meteen weer door heftig te schudden. Haar stem gaat steeds iets omhoog als ze de vraag stelt, maar klinkt tegelijk ook net als of ze zeggen wil: ”wij weten samen wel dat dit geen kikker is, maar laten we toch nog maar eens doen alsof”. Tot dat wij enkele bladzijden verder in een hoekje van een pagina een felgroen kikkertje ontwaren. Dit is het moment waarop wij beiden hebben gewacht. Zodra de bladzijde opengaat, kijkt ze mij aan. Zou opa het zien? Opa reageert echter niet. Nu wijst ze met haar vingertje naar de kikker en roep met overtuiging:”Kikker!” Voor de onwetende omstander lijkt het net of zij pagina’s lang slechts één woord heeft herhaald: kikker. Wij weten echter beiden beter. Het woord klonk steeds anders. Dan weer vragend hoog, dan weer geruststellend laag of vrolijk aanmoedigend. Wij kletsen wat af Nienke en ik.

Het Delftse weekend
Delft – Zaterdag en zondag logeerden Marieke & Michiel samen met Anne-Sofie bij ons in Delft. De eerste dag beklommen we met z’n vijven de toren van de Nieuwe Kerk en genoten van het fascinerende uitzicht over de Prinsenstad. ’s Avonds aten we heel gezellig bij de “V”. De volgende dag reden we naar Hazerswoude voor een bezoek aan opa. Een leuk weekendje dus.

klik naar de foto’s van het weekend.

Zoek eetcafé de “V”

Doe de groeten aan Benthe
Helmond - Er is een zwart/wit fotootje – inmiddels onvindbaar - waarop ik als baby op schoot lig bij mijn overgrootvader. Ik heb hem niet gekend, maar hij mij dus kennelijk wel. Ook mijn vader en opa staan op de foto. Het is de voor de handliggende “vier generaties foto” die ook nu nog steeds hoog op de familieagenda prijkt. Ook mijn beide kleindochters Nienke en Benthe zijn op een dergelijke foto vereeuwigd. Ik hoop dat zij later kunnen zeggen: ”Ik heb mijn overgrootvader gekend.” Anders dan zo’n vijftig jaar geleden, zijn de foto’s van Nienke en Benthe kort na de opnamen via de e-mail direct naar alle windstreken verzonden. De kinderen van deze eeuw groeien op met digitale camera’s en internet. Zij zullen later haarscherpe kleurenopnamen kunnen tonen aan hun kleinkinderen van hun eerste minuten. ”Kijk hier is oma vijf uur oud”. Voor Benthe is er alweer iets nieuws. De nieuwe wereldburgeres heeft - dankzij haar tante Heike - een eigen homepage. Dus kan iedereen haar bewonderen. Iedere www.surfer kan op haar site ook een groet of opmerking achter laten in het gastenboek. Dat moeten jullie zeker doen, want ik ben zeer benieuwd wie er kwamen kijken naar m’n kleindochter.

klik naar Benthe

Kolok nog steeds verrassend
Helmond – De Brabantse pop-zanggroep Kolok viert dit jaar haar 20-jarige bestaan. Ze doen dit met een splinternieuwe cd. Heel toepasselijk heet dat zilveren schijfje “Verrassend”, want ook na 20 jaar zijn concerten van Kolok nog steeds heel spontaan en verrassend.
Het koor, medeopgericht door Ad Brouwers, bestond aanvankelijk alleen uit ex-leden van verschillende andere (oud)koren. Kolok betekent dan ook Koor Oud Leden Oud Koren. Het koor dankt haar succes volgens voorzitter Adrie Tempelaars aan de grote muzikale gedrevenheid van de leden en de muzikale leiding van Don Henken, één van de beste koordirigenten van ons land. Oprichter, pianist en leider van de kolok-combo Ad Brouwers is het van harte met hem eens. “Wij waren het eerste popkoor dat tijdens het Nederlands koorfestival in de Doelen Rotterdam er met de hoofdprijs vandoor ging”, vertelt hij trotst. “En bij ons ereconcert later in het Arnhemse Musis Sacrum kon het duizendkoppige publiek er ook al geen genoeg van krijgen”, herinnert hij zich nog maar al te goed. Bij de uitreiking van de prijs in Rotterdam merkte de voorzitter van de jury op:”Kolok is een groep met een ziel”. En van Ad weet ik dat het bovendien een gezellige spontane groep mensen is, die elke week in de Helmondse “Gouden Kegel” nog veel meer doet dan repeteren. Het is dus niet zo verrassend dat de nieuwe cd van het koor een aanrader is.

Klik naar de site van Kolok

No Big Deal is terug
Eindhoven – Na een korte adempauze is de coverband No Big Deal weer helemaal terug. De band trad afgelopen week op in Helmond en Eindhoven. Michiel van der Weijden, al sinds de oprichting acht jaar geleden toetsenist van de Brabantse band, maakte melding van een daverend optreden. De band speelde stukken uit hun uitgebreide repertoire van Engelse rocksongs en ballads. Maar ze vertolkten ook heel veel Nederlandstalige nummers van bands zoals “De Dijk”, “Acda & De Munnik” en “Van Dik Hout”.
Bezoek dus regelmatig de site van de band om te zien waar de volgende optredens van de zeskoppige rock- and balladformatie zijn te bezoeken. Op de website van de band staan bovendien de foto’s die No Big Deal-fan Bert bij het concert in Eindhoven maakte. Op de foto’s is te zien dat een optreden van No Big Deal een echte happening is.

klik naar de foto’s van het concert

Poederdwaas slaat toe in Delft
Delft - Het aantal meldingen van postpakketjes die worden verdacht van de aanwezigheid van de miltvuurbacterie neemt gelukkig nu af. Toch zijn er in de afgelopen week 54 verdachte pakketjes onderzocht. Allen waren zoals was te voorzien negatief. Poedermalloten richten met hun valse meldingen veel schade aan.
Ook in Delft was er zo’n poederdwaas bezig. Politie en brandweer moesten gisteren met groot materieel uitrukken omdat een medewerker van het kantongerecht een enveloppe met poeder had opengemaakt. De omgeving van het kantongerecht aan de Korte Geer werd korte tijd afgezet. Ook nu bleek het weer een misselijke grap. De honderdtwintig mensen die waren gedagvaard, werden naar huis gestuurd. Zij zullen later allemaal nog eens terug moeten komen. Kortom veel schade en gemopper.

foto van brandweermensen bij het kantongerecht in Delft.

“Kijk omhoog Andrew”
Perth – Ik had wel eens gehoord van killer-sharks en ook leeuwen en tijgers kom ik liever niet tegen in de straten van mijn woonplaats. De lokale vogels laat ik echter nog steeds ongemoeid voorbijvliegen. Als je steeds omhoog kijkt, loop je ergens tegenaan. In Australië is dat anders. De zesjarige Andrew uit Subiaco haalde de voorpagina van de locale krant met zijn waarschuwing tegen eksters. De arme jongen is regelmatig het doelwit van deze zwart-witte vogels. Als de jongen door Market Square Garden Park fietst komen de vogels in duikvlucht op hem af. En ze duiken niet alleen op hem af. Ook zijn driejarige zusje Lauren heeft die ervaring. Het werd het gesprek van de dag in het gezin. Zijn moeder Carole gaf het advies om naar de lokale krant te schrijven om zijn leeftijdgenootjes te waarschuwen. En zo haalde hij de voorpagina van de krant. "The magpie is trying to protect its babies," legde de jeugdige fietser in de krant uit. Ik jouw geval zeggen we dan toch maar: “Kijk omhoog Andrew”.

Klik hier en bekijk de foto van Andrew

Horeca ziet roken in vlammen opgaan
Barrie – Binnenkort mag men in Barrie, de woonplaats van Corrie & Warren, niet meer roken in een bar of restaurant. In Canada houden ze van schone lucht en dito longen. Dus bedacht de lokale overheid een totaalverbod op het roken in de horeca. De eigenaars van de horecazaken zijn niet zo enthousiast en de rook komt nu plotseling uit hun oren. Chris Martin, de eigenaar van de bekende Wickie’s Pub, is bang voor de gevolgen van de aanstaande wet die de horecagelegenheden in Barrie rookvrij moet maken. Hij noemt het “detrimental for business”. Of het ook zo schadelijk zal zijn, moet echter nog blijken, wat het is alles nog slechts een voornemen. Ook Les Leclair, de eigenaar van ‘55 Special’ is heel pessimistisch. Hij riep op de protestbijeenkomst: “Probably the lunch trade and dinner trade wouldn’t be affected a whole lot but the bar side will be drastically affected by it. I have a lot of workers who are single moms and this would have a huge economic impact on them”. Dus de werkende moeders worden toch weer de dupe. Dat is nu jammer. Dan hebben ze wellicht wel schone longen, maar verder toch een erg armoedig bestaan.

Voor Hoogbegaafden
Kennisstad – Heb je een idee wat je IQ is? Ik wel, maar ik verklap het niet. De nationale IQ-test gaf me weer hoop. Ik was blijkbaar toch niet al te dom. Maar nu ik de site van Paul Cooijmans heb ontdekt, zit ik weer in een dip. Van een groot deel van de tests op zijn site begrijp ik niet eens wat hij er mee bedoeld. Maar goed ze behoren volgens hem dan ook tot het bovenste deel van het intelligentiespectrum. Wat dat ook moge zijn.
Probeer er eens eentje uit de categorie “Zeer extreem bijzonder moeilijk”. Wie weet ontdek jij daarna dat je hoogbegaafd bent.

Doe mee aan de intelligentietest.

Godfried Bomans de lieveling der lage landen
Delft – Op 22 december van dit jaar is het dertig jaar geleden dat Godfried Bomans overleed. Dat wordt herdacht met een wekelijkse radio-uitzending op vrijdagmiddag om 16.02 uur op 747 AM. Bovendien brengt de NPS in december een documentaire over het leven van de schrijver, columnist, entertainer en tv-persoonlijkheid. Terwijl de RVU in samenwerking met het Godfried Bomans Genootschap een prijsvraag over hem organiseert. Wanneer jullie onderstaande tien vragen kunnen beantwoorden, bewijs je dat je een echte liefhebber bent van deze “lieveling van de Lage Landen”. Mail de antwoorden naar de RVU. De verrassendste en origineelste inzending maakt kans op een prijs.

1e prijs: "Werken" (zeven delen, winkelwaarde f.700)
2e prijs: een CD-box met alle uitzendingen
Sluitingsdatum: zondag 16 december 2001.

DE VRAGEN:
1. Hoe luidt de naam van de echtgenote van Pieter Bas?
2. Welk boek van Charles Dickens werd door Bomans vertaald?
3. Onder welk pseudoniem schreef Bomans van 1954 tot 1956 columns in de Volkskrant?
4. In welk jaar werd 'Erik of het klein insectenboek' gepubliceerd?
5. In 1966 publiceerde Bomans een serie leesboekjes voor de lagere school. Wat was de naam van die serie?
6. Met welke voetballer voerde Bomans in 1971 zijn laatste interview?
7. Welk boek van Bomans werd in 1964 door Jan Mul tot een opera bewerkt?
8. In welke plaats was de journalist Willem Ruis gestationeerd tijdens Bomans' verblijf op het waddeneildand Rottumerplaat?
9. Hoe noemt Erik in 'Erik of het klein insectenboek' het schilderij waarbinnen zich het verdere verloop van het boek afspeelt?
10. Godfried Bomans was een duivelskunstenaar, die zich in vele gedaanten kon voordoen. Vertel de RVU in maximaal 300 woorden welke Bomans u het meest heeft geboeid.

Lees hier verder over Godfried Bomans
Hier nog meer over Godfried Bomans
De RVU pagina's

Van alle markten thuis
Delft – Wat is je favoriete bezigheid op vakantie? Op het strand liggen, musea bezoeken, jam maken, fietsen of wandelen? Op de vakantie van mijn eega & ik bezoeken we immer een paar weekmarkten. Hoe kleiner het stadje, hoe leuker mijn wederhelft het vindt: bijna alles zelfgemaakt of uit eigen tuin of keuken. Ik wandel mee tussen de kramen en houd mijn ogen open voor een aardig tweedehands boek. Markten zijn het buitenland leuker. Ik genoot zeer van de kleine straatjes van de Arabische markt Khan el-khalili even ten noorden van de universiteit in Caïro of de gezelligheid rommeligheid van de zondagse markt op Petticoat Lane in Londen. Want als ik toch naar de markt moet, combineer ik graag het een en ander. Terug in Nederland daalt mijn animo om naar de markt te gaan snel. Dat geldt niet voor mijn levensgezel. Ook thuis in Nederland struint zij graag tussen de kramen door. De Haagse Mart vindt ze heel leuk en de zaterdagse weekmarkt in Helmond is haar absolute favoriet. Waar vind je nu al die leuke en goed gesorteerde markten in ons land. Die vinden jullie op internet. Veel plezier!

Bezoek de Nederlandse Markten

Het Nut & Hope & Glory
Kingston upon Thames - Elk jaar zingen duizenden Britten aan het eind van de “Last Night of the Proms” het bekende gezang van Elgar: “Land of Hope and Glory”. Mijn goede vriend George vertrouwde mij ooit toe dat hij het als zijn “tweede volkslied” beschouwde. Ik geloof hem graag als ik zijn landgenoten al zwaaiend met de nationale vlag het lied hoor en zie brullen. Ik vond het altijd al een nogal achterhaald triomflied. Maar goed de Britten hebben wat met traditie en het verleden, dus het zij hen vergeven. Daar denkt men bij de onderwijzersvakbond NUT anders over. Voor de scholierenversie van de Proms is het lied dan ook herschreven. Het zijn de aanslagen in de VS die de onderwijzersvakbond op deze gedachten bracht. De nieuwe tekst is volgens de mensen van NUT minder patriottisch en imperialistisch.

Originele tekst:
Mother of the Free
How shall we extol thee,
Who are born of thee?
Wider and still wider
Shall thy bounds be set;
God who made thee mighty,
Make thee mightier yet!


Aangepaste tekst:
Unite us all as one,
Let our sound be mighty,
Sung by Everyone,
Deeper still and deeper
Shall our bounds be set,
Bring our world together,
Make us closer yet.

Ik hoop dat George deze versie nooit zal horen. Want als ze dit doen met zijn tweede volkslied, want zal er dan gebeuren met het enige echte volkslied. Daarin zingen ze nog steeds uit volle borst over het “verpletteren van de rebellious Scots” en het “uiteenslaan van onze vijanden”. En wat als we onze eigen volkslied kritisch tegen het licht houden……………………!

Haagse Harry stopt er mee
Den Haag – Fotograaf Harry van Reeken uit Den Haag houdt van zijn stad. Daarom begon hij een dik jaar geleden met het vereeuwigen van de Hofstad. Hij fotografeerde straten, pleinen en gebouwen. De gemeente gaf hem een plattegrond van de residentiestad en Harry gebruikte die als centraal navigatiemiddel op zijn site. De enthousiaste Hagenaar zette meer dan duizend foto's op zijn internetpagina's. Nu stopt Harry er mee. Het Haagse Gemeentearchief heeft hem verslagen. Dat is nu immers ook online en daar kan hij met zijn eenpersoonsactie niet tegen op. Dat vind ik treurig nieuws. Ik vraag me af of er meer van deze gigantische eenpersoonsklussen op het net staan. Is er een Hilversumse Huibert, een Delftse Daantje of een Stiphoutse Sjaan?

De foto’s van Haagse Harry
Dat schrijft de Haagsche Courant over Harry
De foto’s van het Haags gemeente archief

Anti-verdwaalpalen moeten blijven
Delft - We zijn de weg kwijt en uitgerekend op dit moment verdwijnen de anti-verdwaalpalen. Dat is een slechte zaak. Breng ze onmiddellijk terug. Ik pleit bovendien voor nog meer palen die het verdwalen tegen gaan. In de centra van de grote steden, op het Binnenhof en bij andere vergaderzalen. Het moeten felgekleurde palen zijn met hele duidelijke afbeeldingen van Dick Bruna. Misschien vinden we dan de weg terug naar onze Hollandse nuchterheid.

anti-verdwaalpalen

Laat je niet inpakken en bestel op tijd!!
Delft – Ik wacht weer op het bockbier, maar zodra ik de flesjes en blikjes met de rode herfstkleuren in de etalage van de slijter ontwaar, weet ik ook dat we onherroepelijk op weg zijn naar Sinterklaas en Kerst. Niet iedereen wacht zo lang met verlangen. Ik weet dat bij ICN in Duiven ,de grootste inpakcentrale van Nederland, de medewerkers nu al de dozen met allerlei lekkernijen, zoals wijn en noten, staan in te pakken. Daar worden de kerstpakketten voor heel wat Nederlandse multinationals en andere bedrijven in orde gemaakt. Hoewel het economisch iets minder gaat, is de verwachting dat veel bedrijven dit jaar toch weer groots uitpakken met de kerstpakketten. Er staan nu al 100.000 pakketten klaar, maar de mannen en vrouwen van ICN gaan door tot er uiteindelijk 1,2 miljoen dozen zijn ingepakt.

Sinterklaascentrale

Bargoens
Kingston upon Thames - Dit stukje schrijf ik aan een tafeltje in een hoekje van een volle pub in de Engelse voorstad van Londen: Kingston upon Thames. Ik gebruik hier samen met m'n Engelse vriend James Clovelly de lunch. We zijn zojuist in een bleek herfstzonnetje naar z'n vaste pub op de Applemarket gelopen. Het gesprek ging over bargoens (dieventaal). Ieder vak heeft z'n eigen jargon en dat geldt ook voor het dievengilde. James komt oorspronkelijk uit Oost-Londen. Daar noemen ze hem Jim, want James is te deftig voor de East Enders. Jim is befaamd om zijn gevoel voor humor en zijn nauwelijks te imiteren accent. Hij gebruikt de regels van de Engelse taal niet, maar interpreteert ze. Hij is nog een echte Cockney. Hoewel dit type Londenaar steeds zeldzamer wordt, bestaan ze nog wel. Als jij je bij een bezoek aan Londen zelf eens een beeld wilt vormen van East End en de bedrijvigheid daar dan moet je op een vroege zondagochtend eens een bezoekje brengen aan de markt op "Petticoat Lane". Daar is niet alleen veel te zien, maar er is ook een heleboel te horen: Bargoens. De basis voor dit jargon is het rijm. De Cockney ruilt in z'n zinnen woorden om voor daarop rijmende woorden.
Een voorbeeld: Dief (thief) wordt aangeduid als Tea Leaf. Van oren (ears) maken ze Ginger Beers. Maar om het nu nog ingewikkelder te maken gebruiken ze van dit rijm doorgaans alleen het eerste woord. Hierdoor gaat de hulp die het rijm geeft weer verloren. Oren worden dan dus aangeduid als beers; boat race = face, mince pies = eyes, trouble and strife = wife, loaf of bread = head. Jim legt het me allemaal geduldig uit. Als je dit nu in een zinnetje zet dan begrijpt u waarom ik bargoens geheimtaal noem. Luister maar naar dit voorbeeld. Een man vraagt in een bar: "Een fles bier graag, vriend." Deze zin klinkt dan in het Cockney-slang: "Aristotle of pig's ear me ole china." Aristotle = bottle, pig's ear = beer, china plate = mate. Een tea leaf hoort thuis in de bucket (bucket and pail = jail). Jim geeft me tijdens de lunch nog een aantal voorbeelden. Hij ziet iemand binnen komen in een nieuwe whistle (whistle and flute = suit). Hij wijst me op een geblondeerde jongeman en zegt: “Kijk dat is een 'a bit of an iron' (iron hoof = pouf = een verwijfd type)". Ik vind het toch wat ingewikkeld en besluit m'n kennis van het Cockney-slang te gebruiken om het gesprek een andere wending te geven en bestel voor ons een Guinness en whisky (gay and friskey).

Het oudste beroep ter wereld.
Delft - Een vriendin van mijn vrouw heet Brunhilde, maar omdat het een naam is die niet erg past bij haar professie laat zij zich Beertje noemen. Ze is een creatieve vrouw die zelf altijd heel trotst vertelt dat zij oudste beroep ter wereld uitoefent. Een enkele keer bezoek ik haar op haar werkplek. Als ik in de buurt ben, dan loop ik even bij haar binnen. Haar werkomgeving maakt me altijd heel voorzichtig. Ze spettert een beetje als ze enthousiast wordt. Ook vandaag bezoek ik haar weer even. Onder haar handen veranderen ruwe bonken klei in sierlijke potten en vazen. Beertje is pottenbakster, maar dat had je al begrepen. Op eerbiedige afstand drink ik een kopje thee, terwijl Beertje met haar voet de draaischijf aandrijft. De spetters vliegen weer alle kanten op. We babbelen wat terwijl zij doorwerkt aan haar keramiek. Zodra ik m’n thee op heb, groet ik haar en verdwijn weer uit het atelier. “Groeten thuis, hè", roept zij me nog na.

Anne-Benthe Francisca Maria

Een naam, een naam
wat heb je aan een naam?
Een naam heeft iedereen
is handig bij het roepen

Je naam ben je zelf
zonder naam ben je kwijt.
Die naam houdt je warm
je kunt elkaar nog groeten


Diet Groothuis

In het weekend dat Benthe het levenslicht zag, publiceerde het dagblad Trouw de uitslag van haar dichtwedstrijd. Honderden gedichten hebben ze op de redactie gelezen, van one-liners tot complete dichtbundels, afkomstig van vijfjarigen maar ook van grijsaards, met poststempels uit Noorwegen en uit Australië, uitgevoerd in hanepoten en met de meest geavanceerde computerprogramma’s. En laat nu uitgerekend dit lyrisch kleinood winnen.

Lees het juryrapport

Haar naam is Benthe
Helmond – Op vrijdagmorgen 5 oktober om negen minuten over zes werd Benthe van de Kimmenade geboren. Dochter van Saskia & Bob. De nieuwe telg heet voluit Anne-Benthe Francisca Maria. Haar roepnaam is Benthe. Mijn echtgenote & ik togen dus meteen naar het zuiden om de nieuwe telg te bewonderen. Geloof me het is een schatje. Een absolute beauty. En nu zult u opwerpen dat alle opa’s dat beweren. Wel geloof me dan niet en kijk zelf. Klik hier naast op Ongehoord en ga naar het fotoalbum. Dan zul je zien wat ik bedoel.

Wie wil een gratis mousepad?
Vind je het nu een goede tijd om Groot-Brittannië te bezoeken? Dan vind je op de onderstaande site alles om je gratis "in the mood for Britain" te brengen.
Maar is zijn ook gratis recepten met olijfolie of een gratis poster van een kabouter te krijgen. Gratis parfum, gratis tandpasta, gratis blarenpleisters, gratis mandverband of een gratis Tena Lady pakket. Of misschien wil je weten hoe je gratis een kalender kunt laten bedrukken met de verjaardagen van je vrienden en kennissen? Alles is via internet aan te vragen. Je kunt zelfs gratis kaarten versturen. O, ja, zei ik al dat het allemaal gratis is.

Alles is gratis

Wat Britten delen in de badkamer
Jaren geleden logeerden we eens bij onze Engelse vrienden Ellen & Robert in Titchfield. Mary & George uit Londen waren er ook.
"Wie wil er in bad?". vroeg Ellen ‘s avonds na het eten. Ik wilde niet, mijn echtgenote niet, Robert had ook geen zin, maar George wel.
"Wie eerst?" vroeg Ellen,”jij of ik?"
"Ga jij maar eerst", zei George achteloos.
"Zal ik het water voor je laten staan, of heb je liever schoon?"
"Laat maar staan", zei hij toegeeflijk.
"Meen je dat?" vroeg ik toen Ellen de kamer uit was, "dat is toch vies!"
"Welnee", lachte George, "ze weet toch dat iemand anders haar badwater nog gebruiken wil, ze zal het heus wel schoon houden."
Later zei een cultureel-antropologe over deze Engelse badkamergewoonte eens tegen me: "Het zou interessant zijn om te onderzoeken wie met wie onder welke omstandigheden het badwater deelt" .
Veel Engelsen hebben natuurlijk ook een douche. Toch gaan ze vaker in bad dan wij. Een bad kun je in Engeland immers in vijf minuten vullen omdat de waterdruk zo hoog is. Elk huis heeft een watertank op zolder en een boiler voor het warme water.
Daar kwam mijn echtgenote op een bizarre manier achter. ‘s Avonds voor zij in bed stap, drinkt zij graag een glaasje water.
"Bah", zei ze op een avond tegen me, “wat is het water hier toch vies!"
"Wat?" vroeg ik geschrokken, "drink jij het water uit de kraan boven?"
"Ja, waarom niet?"
"Dat komt uit de tank die op de vliering staat. Er kan wel een dooie muis in zitten! Als je water wilt drinken, moet je naar beneden, daar zijn de kranen direct op de waterleiding aangesloten."
Vrouwlief spoog het water uit en schoot uit haar slof: "Ik drink dit water al sinds we hier logeren. Had je me dit niet eerder kunnen vertellen?
"Sorry", zei ik verontschuldigend, "maar ik wist toch niet dat jij dit niet wist ...... “

Haring, Optocht, Wittebrood & Hutspot
Leiden - Vandaag eet ik tussen de middag haring & wittebrood en ’s avonds hutspot. Met mij doen heel wat Leidenaren waar ook ter wereld aan deze 3 oktober traditie mee. “Drie oktober is een heel belangrijke dag”, zei mij opa, die gevoel had voor traditie, vroeger al. Het Leidse feest herinnert aan het eind van het Spaanse beleg in 1574. Het is inmiddels ook al een fors regionaal feest geworden.
Het echte feest van Leidens ontzet is natuurlijk gisteren al begonnen met een enorme tweedaagse kermis en een feestmarkt rond molen De Valk. Maar vandaag gaat de optocht met praalwagens en veel ruiters ook door de stad. Ik zal het missen. Net als het luisteren naar de koraalmuziek in het Van der Werfpark en de uitreiking van haring en wittebrood aan de ‘echte’ Leidenaren. Wat voor weer het vandaag ook wordt, het zal buiten Leiden iets kouder zijn.

Beleef het mee

Marks & Sparks vertrekt
Den Haag – Op de zaterdag voor kerstmis sluit Marks & Spencer voorgoed de deuren van haar winkels in Den Haag en Amsterdam. Een droeve dag voor de anglofielen in ons land. Het is geen donderslag bij heldere hemel, want al eerder dit jaar werd duidelijk dat het Britse warenhuisbedrijf zich ging terugtrekken uit het Europese vasteland. Het betekent dat 38 vestigingen hun deuren voorgoed zullen sluiten. Heel vervelend voor de werknemers van Marks & Sparks, maar zeker ook heel lastig voor ons, liefhebbers van allerlei Britse producten. Want waar kopen we nu ons Engelse bier, Steak and Kidney pie, personalised cakes, Raspberry Smoothie en andere Engelse lekkernijen. Wellicht komt er nog een opheffingsuitverkoop en kun je een klein voorraadje aanleggen. Er zit niets anders op om dan gewoon een keertje vaker naar het Verenigd Koninkrijk te reizen.

Klik hier en zie waar je Brits bier kunt kopen

Bekijk de site van Marks & Sparks

Zin in aandelen?

Mamma Saskia uit Eindhoven schrijft:
“Poeh, hoektanden krijgen is niet leuk. En kwamen die dingen nou een beetje snel door, dan was het zo erg nog niet, maar al twee weken heeft ons meisje er al last van. Gisteren kon ze er zelfs niet van slapen. Dus vandaag hebben we maar wat gehaald bij de apotheek en nu hopen we dat dat middeltje gaat werken.

Wat wel leuk is, is het bouwen van een blokkentoren! Nienke kan zelf een vijf blokken hoge toren bouwen. En daar is zij dan erg trots op. Opa Frans heeft zo'n bouwwerk en de werkzaamheden eraan het afgelopen weekend gefilmd.

Opa en Oma worden nu trouwens door Nienke 'popa' en 'moma' genoemd. Moma had van een beurs boekjes van Blijdorp meegebracht. Er staan foto’s in van allerlei beesten, waar Nienke erg om moet lachen.

En groot wordt onze kleine meid nu echt: vanavond heeft ze al haar eten, warme prak en toetje, helemaal zelf opgegeten. Met een lepel natuurlijk. En er lag bijna niets op de grond!”

Goed zo Nienke 'popa' & 'moma' zijn heel trotst.

Struikelzinnen
Kennisstad – Wil je indruk maken in de kroeg of op het werk? Zeg dan eens vlot drie keer achter elkaar: "plak bakbloedworst", of "Moeder sneed zeven scheve sneden brood". Dat zijn dan de korte zinnen. Wanneer je voldoende hebt geoefend kun je eens een wat langer zin proberen:”Bram de brave broer van breiende brauwende Brielse Brechtje, bracht in zijn brons bruin broekje, een bril en een brandbrief en een gebroken brokje bros bruin brood over de brede brug naar Breukelen”.

Voor de mensen onder ons die ook de Frans taal machtig zijn, is er deze zin: "Je suis ce que je suis et si je suis ce que je suis, qu'est-ce que je suis?" of probeer het anders eens in het Engels: "I wish to wish the wish you wish to wish, but if you wish the wish the witch wishes, I won't wish the wish you wish to wish."
Mocht je Duits in je vakkenpakket hebben, dan komt deze er vast heel spontaan en gaaf uit: “Denen Dänen, denen Dänen Dänen dehnen, dehnen deren Dänen”.
Op de site van Tongue Twisters zijn deze en nog veel meer struikelzinnen te vinden in vele talen.


Probeer zelf eens een zin en klik hier.