Dit bedoelde Jolijn Rotterdam – Op 30 maart schreef ik voor ODD een stukje over de tentoonstelling ‘Kamers vol kunst’ in het Mauritshuis. Jolijn plaatste bij dat stukje een reactie. Ze refereerde daarin aan de Parijse Salon, de grote kunsttentoonstelling zoals die ook nu nog regelmatig in Parijs plaatsvindt. De oorspronkelijke Salon was bijna 150 jaar lang de officiële tentoonstelling van de Academie des Beaux Arts in Parijs. Tot ver in de negentiende eeuw werden daar schilderijen van plint tot plafond opgehangen. Een methode die daarom ook nu nog het principe van de Parijse salon wordt genoemd. In overvolle zalen vragen schilderijen om voorrang en aandacht. Groot formaat hangt hoog, klein formaat op ooghoogte. Bij de Parijse salon was meedoen voor de kunstenaars belangrijker dan de manier waarop hun werk werd gepresenteerd. Ik moest aan de opmerking van Jolijn denken toen we vorige week de tentoonstelling ‘Binnenste Buiten’ van het museum Boijmans Van Beuningen bezochten. “Dit is precies wat Jolijn bedoelde”, bedacht ik. Het depot van Boijmans Van Beuningen ondergaat een flinke onderhoudsbeurt, waardoor ruim 12.000 kunstvoorwerpen nu van plint tot plafond zijn te zien in de Kunsthal. De musea zijn buren. Men behoefde voor het transport maar een korte afstand te overbruggen. Toch hebben twee vrachtauto’s twee dagen lang op en neer gependeld. De Kunsthal heeft in de daglichthal haar gebruikelijk wandoppervlak verdrievoudigd om zoveel mogelijk schilderijen aan het publiek te kunnen tonen. Ik heb met verbazing rondgelopen. Het werd een soort speurtocht door deze veelzijdige collectie om al onze favorieten te ontdekken. Ik zag veel meesterwerken. Van plint tot plafond zag ik o.a. Frans Hals, Jacob van Ruisdael, Jan Steen, Paulus Moreelse en Pablo Picasso, maar er waren ook werken uit twintigste-eeuwse kunststromingen als minimal art, pop art en Cobra te bewonderen. De Kunsthal keert museum Boijmans Van Beuningen letterlijk binnenste buiten. Op 24 mei gaat alles weer terug naar het depot.