woensdag 30 november 2011

Snieklaas

Delft – In de politiek krijg je van tegenstanders soms een komische bijnaam. J.P. de M.P weet er alles van. Joop den Uyl, de doctorandus uit Buitenveldert, kreeg van zijn tegenstrever Hans Wiegel in een debat tijdens de verkiezingen van 1972 [klik hier voor het bewijs] ooit de bijnaam Sinterklaas. Het bleef zijn hele loopbaan aan hem kleven. Bijnamen zijn makkelijk gegeven, maar je komt er meestal heel moeilijk vanaf. Sint zelf heeft ook de nodige bijnamen. Sinterklaas [1] bijvoorbeeld, of Spaanse kindervriend [2]. Goedheiligman [3] is er natuurlijk ook een. Zakkenvuller [4] ligt voor de hand, maar wordt toch weinig gebruikt. Net als schoenmaatje [5] en stafmedewerker [6]. De vriendelijke Bisschoppelijke dakpannenkraker [7] werd door Toon Herman Snieklaas [8] genoemd. Hij was geen vriend van hem en noemde hem ook ‘een nare man met z’n schimmel’ [9] en ook wel een ‘schijnheiligerd’ [10]. Het lijkt me nu de pakjesavond snel nadert wel leuk om nog eens naar die conference uit 1974 te kijken.

dinsdag 29 november 2011

Maan roos vis

Delft – Karsten zit in groep 3. Dat is de groep waarin leren kinderen lezen. Want lezen gaat niet vanzelf. Dat komt je niet aanwaaien. Stapsgewijs wordt de kinderen het principe van ons alfabet en het maken van woorden geleerd. Welke letters heb je nodig om woorden te maken? Een van de methodes die ik ken is het bekende ‘hakken en plakken’. Ik weet niet of dat die nog gebruikt wordt. Niets zo veranderlijk als onderwijs. Maar welke methode ze ook gebruiken, zo tegen februari kennen de kinderen de meeste letters wel en lezen ze woorden als maan, roos en vis. Het gaat Karsten allemaal te langzaam. Hij is nieuwsgierig en probeert alle etiketten, labels en opschriften te lezen. Die leergierigheid bezorgt hem een voorsprong. Woorden die op eur, eeuw of ieuw eindigen, behoren reeds tot zijn vocabulaire.
Het moderne leesplankje
Ik houd er van hem op dit gebied ook steeds uit te dagen. Op de iPad liet ik woorden en zinnen in een lichtkrant voorbijkomen. Hij ziet dan steeds slechts vier letters van het woord en dat maakt het wat lastiger. Maar het lukt mijn kleinzoon toch om de woorden uit te spreken. Dit is een mooie leeftijd. Het is de leeftijd dat je als opa nog iets sneller bent dan je kleinzoon. Dat zal snel genoeg voorbij zijn, merkte ik tijdens ons ‘leespelletje’.

maandag 28 november 2011

Inpakken en wegwezen

Delft – “Inpakken en wegwezen” was de beroemde afsluiter van het ooit legendarisch NCRV-team Farce Majeur. Het zinnetje schiet me in deze sinterklaastijd menigmaal spontaan in gedachten. Ik zie vaders, moeders, oma’s, opa’s, ooms, tantes, neven en nichten zich door de straten van de Prinsenstad spoeden. Ze vliegen van winkel naar winkel, het verlanglijstje van de gelovigen in de familie stevig in de hand geklemd. Vlug iets uitzoeken, afrekenen en dan “inpakken en wegwezen”. Op weg naar een nieuwe winkel. Sommige geluksvogels mogen op hun werk, zangkoor, voetbalclub, reclasseringsbijeenkomst of andere kring waar ze vrijwillig dan wel verplicht deel aan nemen ook nog voor cadeaus zorgen. Al dan niet aan de hand van lotjes. Soms ‘moet’ er ook nog een gedicht bij. Het zijn momenten waar velen van jullie al maanden naar uitkijken. Ik zie de gezichten om mij heen veranderen. Ze krijgen iets verbetens. De stap wordt sneller en de ogen staan voortdurend zoekend. Straks op pakjesavond mogen ze onderuit zakken en van het ontrafelen van de geschenken genieten. Zover is het nog niet. Eerst moet ‘de lijst’ afgewerkt worden. Deze periode voorafgaand aan de vijfde december heeft een naam: voorpret. Vergeet dat niet!

zondag 27 november 2011

Simpel

Crieff – Als het over lekker eten gaat, zijn de eenvoudige tips vaak het waardevolst. Hoe eenvoudiger de tip, des te beter die blijkt te zijn. Dat geldt in het bijzonder voor recepten van desserts. Wanneer iemand een recept met je wilt delen, merk je dat meteen. Als je tot de ontdekking komt dat je een heel A-viertje vol moet schrijven met ingrediënten en aanwijzingen weet je dat je een recept onder ogen hebt dat je waarschijnlijk nooit zult maken. Het recept dat ik nu met je ga delen, kreeg ik ooit van een blender van het bekende Schotse whiskymerk The Famous Grouse. Het is verbluffend van eenvoud en ik heb het dan ook altijd onthouden. Ik heb het ook al menigmaal klaargemaakt. Ik wed dat Ad, die er bijstond toen de man het recept verstrekte, het zich ook nog wel kan herinneren. Eerst even wat gegevens. Voor the Famous Grouse worden alleen de beste malts gebruikt. De bekendste daarvan zijn The Macallan en Highland Park. Het blenden gebeurt door mannen die de titel blender hebben. Hun baas is de Master Blender. Toen Ad en ik de distilderij in Schotland bezochten was dat John Ramsay.
Het is belangrijk werk want de blender is verantwoordelijk voor de kwaliteit en continuïteit van de The Famous Grouse Blended Whisky. Het is dus iemand met een sterk ontwikkeld gevoel voor smaak. Als die dus een recept geeft, heb je een pareltje in handen. Voordat hij het recept prijsgaf, keek hij eerst even om zich heen om te zien of iemand ons kon horen. Toen gaf hij dit recept voor een heerlijk dessert: een glas 18 jaar oude Highland Park met daarbij een dikke plak donkere chocoladecake. Simpel, maar verrukkulluk.

zaterdag 26 november 2011

Alles van chocolade

Delft – Chocolade is seizoen gebonden. Hazen, kippen en konijnen van chocolade zie je alleen rond Pasen. Sinterklazen, Pieten, Kerstmannen en letters van chocolade zie je alleen in november en december in de winkels. Het is overigens geen wet van Meden en Perzen, want je kunt natuurlijk alles van chocolade laten maken. In elke seizoen en voor elke gelegenheid. In de etalages van Belgische specialisten op het gebied van chocolade zag ik ooit hele pikante chocolade afbeeldingen. En dan bedoel ik niet alleen Mannetje Pis. Men doet er alles aan om de (eet)lust op het gebied van deze zoete lekkernij te stimuleren. Gisteren beweerde ik al dat pure chocolade ook nog op een andere manier goed voor je is.
Waarom houdt chocolade mij nu plotseling zo bezig? Dit alles schoot mij in gedachten toen ik deze week op de fiets de Markt overstak. Vlak voor mijn wiel fladderde een chocoladekleurige duif omhoog. Ik heb al heel wat duiven op de Markt zien fladderen. Elke denkbare soort heeft inmiddels domicilie gevonden in onze historische binnenstad. Maar een bruine duif zag ik daar nog niet bij. Ik wist niet eens dat er chocoladekleurige duiven bestonden. Zou het een fokvariant zijn of bestaan er echt bruine duiven. Ik kom er via google niet uit. Het beestje ziet er in ieder geval wel echt puur uit.

vrijdag 25 november 2011

Graag extra puur

Delft – Hoe ouder je wordt, hoe meer chocolade je moet eten. Geen melk- of witte chocolade, nee neem elke dag een flink stukje pure chocolade. Beter nog is extra puur. Als je dat doet neemt het risico op hart- en vaatziekten flink af. Dat komt door de stof flavonoïde in donkere chocolade. Die stof maakt de aders wijd en op die manier kan cholesterol zich niet in je bloedvaten ophopen. Het zit ook in wijn, fruit, uien en groene thee, maar het komt het meest voor in pure chocolade. Dat is dus goed nieuws in de Sinterklaastijd. Laat de Sint vooral extra pure chocolade letters in de schoen stoppen. Dat heeft nog een extra voordeel. Echte chocolade bevat namelijk cacao en daarin zit serotonine en fenylethylamine. Deze stoffen zijn stresswerend en bezitten ook antidepressieve eigenschappen. Ik moet wel een klein dompertje aanbrengen. De wetenschap heeft eigenlijk nooit helemaal met zekerheid kunnen vaststellen dat het eten van chocolade bijvoorbeeld zou helpen bij depressieve klachten. Je moet namelijk wel tonnen chocolade verorberen om te profiteren van de positieve eigenschappen van deze stoffen. En dat brengt weer andere risico’s mee. Maar dat van die flavonoïde klopt wel. Dat is wel wetenschappelijk vastgesteld. Dus mocht u dit toevallig lezen Sint: Doe toch maar een extra pure letter.

donderdag 24 november 2011

Raf is geboren

Geldrop – Op zondag 20 november om 14:54 zag Raphael Adrianus Franciscus in Geldrop het levenslicht. Mama Jolijn en papa Jeroen zijn enorm blij en trots op hun mooie en gezonde zoon. Vandaag kreeg ik van hen deze schitterende foto van Raf. Daarmee laten de nieuwe ouders weten dat de familie is uitgebreid. We wensen ouders, grootouders en alle nieuwe tantes en ooms veel geluk met het nieuwe familielid.

Vipspotting

Delft – Veel gewone Nederlanders weten graag van alles, misschien wel gewoon helemaal alles, van bekende Nederlanders (BN’ers). Je kunt daarvoor bladen kopen die je op de hoogte brengen van de leefstijl en gewoonte van de BN’ers. Maar je kunt er ook websites voor bezoeken waarop staat waar ze recentelijk zijn gesignaleerd. Op onze laatste vliegreis naar Spanje zaten we zowel op de heen- als de terugreis in het vliegtuig met bekende Nederlanders. Met die wetenschap heb ik niets gedaan. Ik heb me ook niet met een van hen laten fotograferen. Toch zijn er mensen die dat wel doen. Deze hobby heet vipspotting. Je hebt zelfs websites waarop je kunt vertellen waar en met wie je een BN’er hebt gezien.
Ik vind het voldoende om mijn echtgenote even aan te stoten: “Zag je met wie Chris Zegers was” of “Het haar van Johnny de Mol ziet er in het echt ook bizar uit”. Vroeger sms’te men een dergelijk waarneming naar de beheerder van www.vipspotting.nl en binnen luttele seconden stond de waarneming vermeld op de site. Nu is dat niet meer nodig. Met de mobiele telefoon wordt een fotootje gemaakt en meteen op Twitter en/of Facebook geplaatst. Ik doe dat niet. Ik volg mijn eigen Nederlander(tjes). En die verschijnen dan niet alleen hier op ODD, maar soms ook heel onverwacht in combinatie met de BN’ers van het web. Saskia spotte hen zo op YouTube. Leuk hé?

woensdag 23 november 2011

Dieuwertje heeft een toekomst

Delft – Afgelopen weekend was het logeren geblazen in Delft. Vanwege het grote aantal kleinkinderen gebeurt dat in ploegen. Vrijdag rolden de eerste kleinkinderen hun trekkoffertjes naar binnen. Ze parkeerden hun spulletjes onder de trap om die later naar de logeerkamers te brengen. Dieuwertje had dit keer nog een extra koffertje bij zich. Ze zette het niet tussen de andere koffertjes onder de trap, maar stationeerde het op het bureau van Corien. Terwijl ze dit deed, wierp ze een blik van verstandhouding toe. Het was immers haar vioolkoffer.
Sinds kort heeft zij de piano ingeruild voor de viool. Nou ja, de piano staat er natuurlijk nog wel in Veldhoven, want Nienke en Emma gaan gewoon verder op de 88 toetsen. Dieuwertje is echter overgeschakeld op vier snaren. Snaren waar ze inmiddels haar eerste sinterklaasliedje op heeft leren spelen. Dat wilde ze natuurlijk wel even laten horen. Maar dat bedoelde ze niet met haar blik. Nee, ze weet dat ik ook ooit viool speelde. Dat is inmiddels wel 50 jaar geleden, maar het instrument is er nog steeds.
Mensen die beweren dat viool spelen net zo iets is als fietsen, namelijk je verleert het nooit, hebben het mis. Vioolspelen verleer je snel. Als er één instrument is waarbij het van doorslaggevend belang is om veel te blijven oefenen dan is het wel de viool. Een pauze van vijftig jaar maakt de speler nog al roestig. Toch haalde ik – nou ja ik niet, mijn echtgenote deed het – de viool te voorschijn. Het lijkt op de foto’s misschien net of ik samen met Dieuwertje enige fraaie klanken aan het instrument kan ontlokken. Maar dat is schijn. Er kwam geluid van de snaren, dat was alles. Dieuwertje heeft een toekomst op het instrument. Ik alleen een verleden, een ver verleden.

dinsdag 22 november 2011

Gooi iets in mijn …..

Delft – Vanaf het moment dat Sinterklaas in ons land is, zetten kinderen hun schoen klaar. Niet elke avond natuurlijk. Sinterklaas blijkt een uitgebreid afsprakenboek te hebben aangelegd waarin hij vermeldt op welke avond de schoen mag worden gezet. Voor veel kinderen is dat twee keer per week. Niet alleen moet de Spaanse kindervriend bijhouden op welke nacht hij wel kind moet/mag bezoeken, hij moet ook nog aantekeningen maken over de locatie. Kinderen die bij hun grootouders logeren mogen immers ook daar hun schoen klaar zetten. In dat geval blijken de afspraken die met ouders zijn gemaakt over vaste schoenavonden niet op te gaan. Het is ingewikkelde materie. Ga er als eenvoudig Goedheiligman maar eens aan staan. Het is maar goed dat hij tegenwoordig wordt bijgestaan door een geweldig leger aan Zwarte Pieten (m/v).
Nadat is vastgesteld op welke dag kinderen hun schoen mogen zetten, volgt de Sint ook nog de aanwijzingen in het boekje dat de inhoud van de klaargezette schoen bepaald. Sinterklaas mag er maar niet zo van alles in gooien. De meeste ouders zijn van menig dat speelgoed alleen mag worden gegeven op Pakjesavond. Wat er overblijft, is over het algemeen speculaas, kruidnoten, pepernoten, borstplaat, taaipoppen, chocoladeletters of marsepein. Samengevat: snoepgoed. Deze eeuwenoude lekkernijen vormen de traditionele schoenverrassingen. Sinterklaas heeft in Delft - althans bij ons in huis – een eigen traditie ontwikkeld. De kleinkinderen vinden in hun schoen steevast een adventskalender. Of ze nu hard, zachtjes, eerbiedig of ondeugend zingen, maakt niet uit. De Sint geeft graag een kalender met chocolaatjes. Dat is makkelijk voor zowel Sint als kinderen. Je weet waar je aan toe bent.
Ook op ander gebied wordt het de Sint en zijn knechten gemakkelijk gemaakt. Traditioneel moet de schoen bij de haard worden gezet. Zwarte Piet komt immers vanaf het dak door de schoorsteen naar binnen met zijn pakjes. Maar omdat het huis van oma & opa niet meer op deze manier wordt verwarmd, zetten de kleinkinderen de schoen bij de achterdeur. Zo gebeurde het ook afgelopen weekend. Er waren geen wortels, suikerklontjes of hooi voorradig. Het enige dat de kinderen konden doen was dan ook uit volle borst zingen. En dat gebeurde ook. Nienke en Dieuwertje vonden het een goed idee om de schoen wat hoger te plaatsen. Door de mist zou Zwarte Piet immers misschien een minder goed zicht hebben. Het werkte. De volgende ochtend was de adventskalender en het andere snoepgoed netjes afgeleverd.

maandag 21 november 2011

Van Tut naar Tøth

Delft – Op zijn tijd hebben we allemaal een knuffel nodig. Waarom? Nou gewoon, daarom! Daarvoor zijn we mensen. Zo’n knuffel op zijn tijd is heel wat waard. Ik heb dan ook een geweldig weekend achter de rug, want ik erg veel geknuffeld. Kinderen en kleinkinderen waren het weekend in Delft om met ons mijn verjaardag te vieren.
Mijn zeven kleinkinderen zijn geweldige knuffelaars. Daar boffen we geweldig mee. Al direct bij binnenkomst heb je de eerste knuffel te pakken en dat gaat het hele weekend door. Niet alleen de meiden Nienke, Benthe, Dieuwertje, Sietske en Emma zijn echte knuffelaars. Ook de beide jongens Karsten en Abel geven graag een welgemeende knuffel. Nu scheelt het wel dat mijn echtgenote & ik op het gebied van knuffelen allebei erg ervaren zijn. We kunnen niet alleen goed rinzepinzen, wij zijn ook erg goed in het terug knuffelen. Mijn echtgenote heeft op dit gebied zelfs nog een extra kwaliteit. Zij is namelijk erg goed in het repareren van een beschadigde dan wel versleten knuffel. Geef haar jouw zieltogende knuffel en zij brengt haar weer tot nieuwe glorie. Dat weet kleindochter Sietske ook erg goed. Deze kleindochter is zeer gehecht aan haar persoonlijke knuffel. Ze slaapt ermee en vindt er zo nu dan wat houvast. Haar knuffel, die van haar de naam Tut kreeg, is door het intensieve gebruik erg onderhevig aan slijtage. Corien heeft hem al eerder opgekalefaterd. Sietske liet dit weekend zien dat haar Tut heel erg aan zo’n nieuwe beurt toe was. Samen met Saskia heeft Corien Tut een ‘make over’ gegeven.
Corien zorgde voor een nieuwe muts, die door Saskia weer vast op het hoofdje van Tut werd genaaid. Een erg precies karweitje waar ze wel even mee bezig was. Op verzoek van Sietske fotografeerde ik Tut voor en na de hersteloperatie. Met het nieuwe mutsje kreeg Tut volgens mij een wat meer Scandinavische uitstraling. Ze zag er plotseling niet meer uit als Tut, maar meer als Tøth. Met haar nieuwe mutsje en mouwen kan Tøth er weer even tegen. Want zoals ik het begin al zei, een knuffel is belangrijk. Op zijn tijd hebben we er allemaal een nodig.

zondag 20 november 2011

Unhate

Delft – “De humor ligt op straat”, zei cabaretier Wim Sonneveld reeds heel lang geleden eens. En hij ligt er nog steeds, of hangt in abri’s en andere hangplekken. Modemerk Benetton is vermaard om zijn humor in de reclamecampagnes. Het ontlokt wachtende in het bushokje een glimlach, maar de politieke en religieuze leiders die worden geportretteerd als innig kussende koppeltjes kunnen er niet zo om lachen. Direct nadat ze waren gepresenteerd waren er al verontwaardigde reacties. Een van de kussende koppeltjes wordt gevormd door paus Benedictus XVI en Ahmed Mohamed el-Tayeb, de imam van de Al-Azhar-moskee in Caïro. Het Vaticaan zag de humor van deze fotomontage niet en dreigde meteen met juridische stappen. Bennetton kondigde meteen aan te stoppen met het gebruik van de foto. Ze zitten niet te wachten op gedonder en de reclameactie heeft nu al voor voldoende aandacht gezorgd. Over gedonder gesproken. Daar weten ze bij Ajax ook alles van. Volgens de media speelt er nu een akkefietje tussen de commissarissen van de Amsterdamse club. Oud-stervoetballer van de club Johan Cruijff wil Ajax hervormen en heeft voor meerdere oud-voetballers in de ledenraad gezorgd. Zelf zit hij in de Raad van Commissarissen. Maar juist daar is hij om in voetbaltermen te blijven buitenspel gezet. Louis van Gaal is als de verlosser binnengehaald en die functie was niet vacant. Johan bekleedt al de functie van verlosser. Misschien is het tweetal nu ook wel kandidaat voor de reclame actie van het Romeinse modemerk Bennetton. Die heet niet voor niets ‘Unhate’

zaterdag 19 november 2011

Nooit alleen drinken

Delft – Vanavond mag ik een glaasje extra drinken. Daar heb ik een goede reden voor. Ik heb namelijk bezoek en als je in gezelschap drinkt, mag het een glaasje meer zijn. Ik verzin dat niet. Ik heb het geleerd van mijn vaste slijter De keus van de drank wordt vaak bepaald door het eten dat er bij wordt geserveerd. Dat is over het algemeen wel een goed idee. Maar er is nu een app die begrijpt dat drank ook heel goed gekoppeld kan worden aan muziek. Muziek en drank horen ook bij elkaar. Klik even op deze app en krijg een gratis advies. Tik de naam in van de artiest waar je naar luistert in en je krijgt een dranksuggestie.
Soms krijg je wel een bizar advies. Als ik Miles Davis intik, krijg ik als keuze: “The Miles Davis” 1 oz Heroin Serve neat. Stir slowly. Garnish with salt. Ik denk dat ik dat maar over sla. Ik probeer Louis Armstrong. Nu is het advies 1 bottle red wine, serve at room temperature. De app houdt niet van glazen. Het suggereert graag een hele fles te drinken. Kennelijk is het programma er van overtuigd dat sommige muziek niet nuchter is te verteren. Anders kan ik niet uitleggen dat mij wordt gesuggereerd om 1 bottle Gin te combineren met 1 bottle Worcestershire sauce nadat ik de naam van Paul de Leeuw had ingetikt.

vrijdag 18 november 2011

Bier en een praatje

Delft - Het beste café van Nederland vind je in Maastricht. Waar zou het anders moeten zitten. In het zuiden van ons land weten ze immers alles van gastvrijheid, gemoedelijkheid en bier. Het café heet ‘Sjinkerij De Bóbbel’. Met zo’n naam heb je natuurlijk meteen al een voorsprong. Ik ben er nooit geweest, maar het zal ongetwijfeld een prachtig café zijn. Maar er zijn meer mooie oude tapperijen in ons land. Er moet dus nog iets zijn. Wat maakt een gewone kroeg tot een prijswinnend dranklokaal? Ik denk dat het de muziek is. Of beter nog de afwezigheid van muziek. In De Bóbbel is er geen muziek. Toch is het er niet stil. In deze kroeg kunnen de bezoekers gewoon met elkaar praten. Een biertje drinken terwijl je een praatje maakt met een andere gast. Hoe simpel kan het zijn? Een eenvoudig concept, maar tegelijk een gouden greep. Geen rockband, geen komediant, nee gewoon een lekker biertje en een praatje. Trouwens ook geen nachtwerk. De Bóbbel gaat vier dagen per week om negen uur dicht. Alleen op donderdag, vrijdag en zaterdag mogen de gasten een uurtje langer blijven.
In het achterhuis van Bierhuis De Klomp tijdens een Open Monumentendag
Ik heb even op de lijst gekeken of er in de woonplaatsen van vaste lezers van ODD ook een kroeg zit die in de top 100 voorkomt. Ik vond ‘Bar le Duc’ in Den Bosch (op 29), ‘De Vooruitgang’ in Eindhoven (op 31) en ‘Bierhuis de Klomp’ in Delft op 85. In Helmond komen er volgens het vakblad Misset Horeca dat de jaarlijkse top 100 samenstelt geen cafés in aanmerking voor een vermelding. Helmonders die enigszins dichtbijhuis een café uit de top 100 willen bezoeken moeten naar Deurne. Daar zit ‘Beekman en Beekman’ (op 44).

donderdag 17 november 2011

Neem even de tijd

Eindhoven – Op zaterdag 6 november schreef ik op ODD een stukje over de opening van het jaarlijkse Lichtfestival GLOW in eindhoven. [klik daarvoor hier]. Via dat stukje kon je ook doorklikken naar een filmpje dat ik maakte van de opening. Het is inmiddels meer dan 1000 keer bekeken. Samen met Corien, Sander en de kinderen keken we indertijd naar de muzikale opening. Saskia stond niet bij ons. Zij stond in het koor en zong uit volle borst mee. Mijn filmpje duurt maar vijf minuten en geeft slechts een impressie van het stuk. Inmiddels is er nu een film waarop het stuk in zijn geheel is te zien. Neem er even de tijd voor want het duurt ruim een kwartier.


Niet zwaaien, maar wuiven

Madrid – Dat Sinterklaas geen gewone sterveling is, wist ik natuurlijk wel. Sinds ik de film Sint van Dick Maas heb gezien, ben ik me daar nog veel meer van bewust. Sinterklaas zwaait niet naar de kinderen. Sinterklaas wuift. Sinterklaas loopt niet door het winkelcentrum. Sinterklaas schrijdt. Sinterklaas huilt ook nooit. In het geval van grote emotie schreit hij. Deze levenshouding is hem maar niet zo aankomen waaien. Daar is jarenlange, zelfs eeuwenlange training aan vooraf gegaan. Sinterklaas ben je niet zo maar. Het is geen vak, het is een roeping. Op een dag wordt je wakker in de vaste overtuiging dat je Sinterklaas bent. Het overkomt je. Dat geldt niet alleen voor de Spaanse kindervriend. Ook zijn Hollandse hulpsinterklazen dienen zich bewust te zijn van de waardigheid van het ambt. Niet iedereen kan succesvol het ambt van hulpsinterklaas uitoefenen. Daar gaat misschien dan geen eeuwenlange training aan vooraf, er is wel sprake van een jarenlange opleiding. Een leerschool die al heel jong begint. Onlangs zag ik dat Abel het wuiven al voor een groot deel onder de knie heeft. Dat gaat heel goed. Abel komt er wel. Daar zie ik een heel capabele hulpsinterklaas in.

woensdag 16 november 2011

Corien en Jamie

Delft – Terwijl ik gisteravond zag hoe het Oranje-elftal werd gedeclasseerd door een soepel draaiende Duitse Manschaft keek Corien naar de vierde aflevering van het programma Jamie’s Great Britain op Channel 4. Zij zag de beroemde Britse TV-kok heerlijke traditionele Engelse gerechten klaarmaken en had een leuke avond. Je vraagt je nu misschien af hoe dat mogelijk is. Channel 4 is immers een commerciële Engelse zender die in ons land niet via de kabel is te ontvangen. De ontvangst is mogelijk dankzij de gratis voor iPad en iPhone beschikbare app FilmOn Plus. Via deze app kijk je naar films, sport, nieuws en series. Allemaal live en gratis! Helaas geen Nederlandse zenders, maar wel Engelstalige zoals BBC, Channel Four, ITV en Film One. Er zijn in totaal meer dan zeventig zenders beschikbaar. Er is dus een ruime keus in comedy, film, drama, nieuws en sport beschikbaar. Misschien wist je al wel van het bestaan van de app af. Ik had er nog nooit van gehoord. Corien las over de app in de rubriek DIGI-weetjes van het damesblad Margriet en wees me erop.
Gisteravond maakte zij er zelf als eerste gebruik van. Terwijl ik het Nederlands elftal in Hamburg keihard onderuit zag gaan, leerde zij van Jamie Oliver was het geheim is van een goede pork pie. Misschien levert de avond dan toch nog iets moois op.

dinsdag 15 november 2011

Emma 8 jaar

Veldhoven – Morgen wordt Emma 8 jaar. Dan trakteert ze op school en viert ze thuis met mama, papa, haar zussen en broer ook feest. Afgelopen zondag vierde onze kleindochter ook al feest. Die dag niet alleen met de leden van het gezin, maar ook met oma’s, opa’s, tantes, ooms, neven, nichtjes, vrienden en vriendinnen.
Ongeveer veertig mensen waren naar haar feestje gekomen. Het grote zang- en blaasmoment heeft Emma dus al gehad. Haar mama had weer voor heerlijk eigengemaakt gebak gezorgd. Terwijl dat werd binnen gebracht, zongen de aanwezigen de jarige Jet uit volle borst toe.
Daarna kwam het blaasmoment. Emma haalde diep adem en in één keer doofden de acht kaarsjes op de taart. Daarna was het smullen geblazen.

maandag 14 november 2011

Voorbereid op horrorwinter

Delft – De komende winter zal het erg koud worden. Dat beweerden meteorologen eerder dit jaar. Deskundigen in Polen beweerden zelfs dat de aankomende winter een van de koudste van het afgelopen millennium zal gaan worden. Ook in andere landen worden koude winters voorspeld. In Groot-Brittannië vergelijken meteorologen het al met een nieuwe ‘Kleine IJstijd’, met temperaturen van -23 graden Celsius. De bevriezing van ons continent zou volgens deskundigen in diverse Europese landen te maken hebben het feit, dat de Golfstroom in de oceaan beduidend lager is dan de voorafgaande jaren. De warme stroom zou daardoor niet langer in staat zijn om de kou te compenseren, die vanuit Antarctica komt. Ik zag een Nederlandse meteoroloog in september op de tv uitleggen dat de eerste strenge kou reeds begin november een vorstdeken over ons land zal leggen. Dat gaat niet meer lukken. De eerste helft van november zit er inmiddels bijna op en het weer voelt aan als lente.
Toch stelt mij dat nog niet gerust. Ik zie dat nogal wat gemeenten en bedrijven er vanuit gaan dat het inderdaad erg koud gaat worden. Zij stemmen er hun stroom- en gasinkopen op af. De gemeente Rotterdam heeft zelfs al een miljoen kilo strooizout gekocht. Ook de ANWB neemt de voorspelling serieus. Leden van deze wielrijdersbond konden gisteren in hun winkels een emmertje strooizout ophalen. Wij hebben dat dus ook maar gedaan. Ik heb echter nog wel hoop op een warmere afloop. Weervoorspellers zitten er namelijk ook vaak erg naast. Wordt het inderdaad een ijs en ijskoude horrorwinter met strenge vorst met temperaturen tot min 25 graden en zeker drie maanden sneeuw? Lees dit berichtje volgend jaar 1 maart nog maar eens na en wie weet blijkt dan dat het allemaal is meegevallen.

zondag 13 november 2011

”Laat je lurven zien, laat je kladden zien”

Veldhoven – Meneer Kaktus, Kweetniet en Mevrouw Stemband waren de drie vaste hoofdpersonen uit het televisieprogramma de ‘Grote Meneer Kaktus Show’. Als je tussen 25 en 35 jaar bent, zul je die namen en karakters vast kennen. Het kinderprogramma liep – bij verschillende oproepen - van 1986 tot 1993. Het is later in het seizoen 1999/2000 ook nog even onderdeel geweest van een kinderprogramma op RTL4. Daarna zijn de altijd in zijn pyjama met een stropdas rondlopende Meneer Kaktus en zijn consorten voorgoed bijgezet in het tv-walhalla. Ik heb niet veel herinneringen aan het programma. Het enige wat me er nog wel van bijstaat is ‘Het Grote Meneer Kaktus Lied'. Daarmee begon en eindigde het programma dat zich in een boksring afspeelde. Ik zag de muziek van het lied terug tussen een stapeltje bladmuziek boven op de piano in Veldhoven. Nienke wilde het – met begeleiding van haar vader - wel even voor me zingen. Voor het geval je mee wilt zingen, heb ik de tekst onder het filmpje gezet.


Alles schoon, alles keurig
Mijnheer Kaktus is tevree
Alles schoon, alles fleurig
Mijnheer Kaktus zegt "O.K.!"

Laat je nagels zien, laat je haren zien
Zijn ze schoon en fris
Laat je sokken zien, laat je tenen zien
Zit er geen geurtje aan
Laat je navel zien, laat je neus eens zien
Zit er geen peurtje aan

Refrein:
Laat je handen zien, laat je tanden zien
Zijn ze goed gepoetst
Laat je hersens zien, laat je voeten zien
Zijn ze fris genoeg
Laat je billen zien, laat je schoenen zien
Zijn ze goed geveegd
Laat je lurven zien, laat je kladden zien
Waar zitten je lurven en de kladden eigenlijk

zaterdag 12 november 2011

Leesbril

Delft – Weet jij wie René & Willy van de Kerkhof zijn? Als je die vraag met ja kan beantwoorden, heb je een leesbril nodig. Als je geen idee hebt wie het zijn, heb je nog goede ogen en lees je nog zonder bril. Je behoort dan niet tot de doelgroep van Eyewish. Het is dus goed afgestemde reclame.
Even voor de jongere lezers onder ons. René en Willy zijn twee profvoetballers die hun mooiste jaren beleefden bij PSV. Als amateurs kwamen ze uit voor de Helmondse voetbalclub RKSV Mulo. Daar werden ze ontdekt door trainer Kees Rijvers en naar FC Twente gehaald. In Brabant zijn ze nog steeds wereldberoemd. Op Omroep Brabant Radio hebben de voormalige PSV-prominenten de rubriek ‘Tikkie Terug’.Daarin volgen ze natuurlijk ook PSV op de voet. Met of zonder leesbril.



vrijdag 11 november 2011

Alleen verder

Delft – Vandaag is het 11-11-11. Een dag om te trouwen, vinden veel mensen. Geen dag om over echtscheiding te beginnen. Toch doe ik het. Alleen verder na een scheiding is een moeilijke zaak. Alles samen doen klinkt heel romantisch, maar steeds meer mensen vinden het ook beklemmend. Ze zoeken ruimte, maar als ze na een scheiding alleen aan tafel een boterhammetje zitten te eten, komen ze tot de ontdekking dat het toch ook wel erg ongezellig is. Dus dan maar op zoek naar een nieuwe partner. Dat moeten in deze internettijden toch makkelijk genoeg zijn.
rock solid
Tja, dat hangt van een hoop zaken af. Onder anderen van je leeftijd. Alle mannen die zeg maar boven de 60 zijn hebben een verleden. Mannen die nooit getrouwd zijn geweest, zullen maar met moeite kunnen wennen in een relatie. Weduwnaars zijn ook een moeilijke categorie. Als ze terugkijken op een gelukkig huwelijk kan de nieuwe vrouw dat moeilijk evenaren. Dan zijn er nog gescheiden mannen. Daar zou ik als vrouw helemaal niet aan beginnen. Die hebben vaak zoveel ellende meegemaakt dat een nieuwe relatie meer als therapie aanvoelt dan als een ‘echtverbintenis’. Ondanks al die sombere vooruitzichten scheiden tegenwoordig steeds meer 65-plussers.
Samen, maar toch alleen
Kinderen denken dat het huwelijk van hun ouders degelijk en onverwoestbaar is als er een 25- of 40-jarige huwelijksjubileum is gevierd. Mis! In 1988 scheidden slechts 3,5 procent van de ouderen. Nu is dat al 8 procent. De generatie babyboomers die nu 65 wordt heeft nog steeds behoefte aan ruimte. Het heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat het makkelijker is geworden om te scheiden. Vroeger had je bijvoorbeeld geen recht op een uitkering als je door een scheiding zonder inkomen kwam te zitten. Daar komt bij dat het aantal hoogopgeleide en economisch zelfstandige vrouwen steeds groter wordt. ‘Tot de dood ons scheidt’ is voor veel ouderen niet langer een adagium. Bekenden die dit stukje lezen, maken zich nu misschien zorgen. “Waarom begint hij nu ineens over scheiden?” Dat komt door een regeltje in de krant over het toenemend aantal scheidende 65-plussers, maak je maar geen zorgen over mijn huwelijk. Dat is “rock solid as ever”.

donderdag 10 november 2011

Leuk op je Facebook

Zanzibar - Iedereen kan fotograferen, want iedereen heeft een fototoestel bij zich. Nou ja, bijna iedereen. Daar ga niet alleen ik, maar ook de overheid van uit. Zij roepen via een voorlichtingscampagne iedereen op het mobieltje te pakken en te filmen of te fotograferen zodra je getuige bent van een overval o.i.d. En daarna natuurlijk ook 1-1-2 te bellen. Maar soms moet je je juist inhouden. Dan ziet het er niet professioneel uit als je een foto maakt. Stel je bent als persvoorlichter of beveiliger aanwezig als een lid van de Koninklijke familie ergens een bezoek brengt. Dan verdringen de fotografen zich om een mooi kiekje te maken.
Deze foto is genomen in Zanzibar waar de The Prince of Wales en The Duchess of Cornwall – thuis heten ze gewoon prins Charles en prinses Camilla – tijdens hun bezoek aan Tanzania ook een kijkje namen. Het was er erg warm, 32 graden Celsius. De soort vochtige warmte zoals die alleen in die landen voorkomt. De fotografen staan dan ook allemaal in hun overhemd. Te warm voor een colbert. Dat kan natuurlijk niet als je er officieel bij bent. In functie moet het jasje netjes aanblijven. Daarom denk ik dat de man met de bril links en de man naast de boom die hun mobieltjes boven de fotografen uitsteken, een persvoorlichter, beveiliger of ander soort begeleider is. Hij kon de verleiding niet weerstaan en nam ook een paar foto’s van het bezoek van het Koninklijke paar om thuis te tonen: “Kijk eens papa was erbij”. Rechts op de foto zie je nog net een stukje van de jurk van de prinses. En omdat ik denk dat prins Charles deze foto niet heeft genomen, is ook hier een begeleider verantwoordelijk voor. Soms is de verleiding om te fotograferen te groot. Het staat immers zo leuk op je Facebook.

woensdag 9 november 2011

Metroland

Londen – De Engelse dichter Sir John Betjeman overleed in mei 1984. Zijn voorouders kwamen uit Nederland. De familienaam was oorspronkelijk Betjemann, maar de laatste n haalde de familie er al in de Eerste Wereldoorlog af om minder Duits te lijken. Betjeman is ook nu nog erg bekend in zijn geboorteland. Hij doet me daarin een beetje denken aan schrijver Godfried Bomans. Net als Bomans was Betjeman in de eerste plaats natuurlijk auteur en literatuurcriticus. Maar net als Bomans was hij al in de jaren zestig een populaire televisiepersoonlijkheid. De Engelse schrijver/dichter had een voorliefde voor architectuur en bereikte op dat gebied wel het een en ander. Ik schreef daar vorig jaar op vrijdag 3 december al eens over. Over zijn andere liefdes kerken en treinen maakte hij niet alleen gedichten, maar ook tv-documentaires. Dit fragment komt uit de documentaire Metroland die de BBC uitzond in het begin van de jaren 60. Het was de tijd waarin de post nog per trein kwam en niet via het web. Ik kijk graag naar dit soort oude documentaires.


dinsdag 8 november 2011

Buskruitverraad

Eindhoven – Terwijl wij in Eindhoven genoten van de opening van het jaarlijkse lichtfestival GLOW gloeide er aan de overkant van het Kanaal ook het een en ander. Niet alleen met veel licht, maar ook met veel geluid. Op 5 november is het in Groot-Brittannië ‘Bonfire Night’. De Engelsen gedenken op die dag met grote vuurwerkshows dat Guy Fawkes op die datum in1605 probeerde de Houses of Parlement op te blazen. Wie Guy Fawkes was en waarom hij en zijn maten van ‘the Gunpowder Plot’ de parlementsgebouwen probeerde op te blazen, met koning Jacobus I en al doet er nu niet zo veel meer toe.
Het is vooral een gelegenheid om vuurwerk af te steken. En de Britten doen dat massaal in het hele land. Brandweerkorpsen in Engeland hebben het er druk mee. Er gaat namelijk nog wel eens wat fout. The London Fire Brigade besloot het publiek op de hoogte te houden van hun werkzaamheden via ‘live tweets’. Een leuk ideetje want het geeft een fascinerend blik op de werkzaamheden van de brandweermannen in de Britse hoofdstad op een feestavond zoals ‘Bonfire Night’. Of alle brandjes gerelateerd zijn aan het (onverstandig) gebruik van vuurwerk kan ik er niet uit afleiden. Het buskruitverraad uit 1605 leidt op deze manier nog steeds tot schade in het Perfide Albion.

maandag 7 november 2011

Trouwen in Veldhoven

Veldhoven – Afgelopen zaterdag konden aanstaande echtparen een leuke deal afsluiten in winkelcentrum ‘het Citycentrum’ in Veldhoven. Bij aankoop van twee trouwringen kreeg het stel er een trouwauto bij cadeau. Een leuke aanbieding. Corien & ik hadden er echter niet veel aan. We hebben al trouwringen en die zijn nog lang niet aan vervanging toe. Onze kleindochters Nienke, Dieuwertje en Emma zijn niet in het bezit van een dergelijk kleinood, maar zij behoren niet tot de doelgroep van de juwelier die de aanbieding deed. Nog niet tenminste.

Ze hadden ondanks het warme zonnetje en de vrolijke stemming toch geen enkele belangstelling voor de collectie ringen die stond te pronken in het grote winkelcentrum. Dat gold niet voor de trouwauto’s. Er stond een glanzende witte cabrio VW-kever, maar de dames vonden de witte Engelse taxi nog veel mooier. Niet alleen de kleur, ook het feit dat het stuur aan ‘de verkeerde’ kant zat, was heel leuk. De juffrouw van de juwelier wilde de auto wel even voor de drie dames opendoen. Zodoende konden ze even plaats nemen achter in de taxi en natuurlijk ook even achter het stuur. Ik maakte wat foto’s en we bedankten de juffrouw vriendelijk voor het gebruik van de auto. “U hoeft er niet in te trouwen”, probeerde de juffrouw nog, “U kunt hem ook huren om een ritje te maken met de kleinkinderen”. Een verleidelijk aanbod, maar ik heb het toch maar afgewezen.

zondag 6 november 2011

“Hé, daar hangt mijn lamp”

Eindhoven – Sinds gisteravond zeven uur is Eindhoven weer een hele week dè lichtstad van Europa. Gedurende die dagen is de stad namelijk weer in de ban van het jaarlijkse Lichtfestival GLOW. Via een speciaal uitgezette route kan je dan tientallen schitterende lichtcreaties bekijken en beleven. De GLOWweek begon met een spectaculair klank- en lichtspel op het terrein van de TU/e.

Een lokaal koor van 200 zangers en zangeressen – waaronder Saskia – voerde begeleid door een blazersensemble en elektronica een nieuwe compositie uit van Bart van Dongen. Het geheel werd met behulp van projecties visueel ondersteund.

Samen met Sander en de kinderen stonden Corien & ik op de eerste rij tussen de genodigden om van dit audiovisuele spektakel te genieten. Terwijl de muziek en de zang klonken, groeide op de muur van het gebouw de projectie tot structuren en kleurvlakken. De muziek en de zang vormden daarbij complexe ritmes en wolken van klank. Een waar kunststukje. [Klik hier voor een filmpje] Na deze spectaculaire opening van het festival zijn wij de lichtstad in gewandeld. Saskia bleef achter want er volgde nog een optreden van het klank- en lichtspel.

We zagen veel schitterende kunstwerken. Veel indruk maakte het project “Daar hangt mijn lamp”. Leerlingen van basisscholen in en rond Eindhoven maakten voor GLOW een eigen lamp. Duizend leerlingen lieten zich van hun creatieve kant zien en decoreerde naar eigen idee een forse lampenkap. Alle lampen werden aangesloten en opgehangen. Het resultaat is een groot kleurrijk kunstwerk dat boven de Markt lijkt te zweven. Terwijl wij stonden te kijken, hoorden we tientallen kinderstemmen enthousiast roepen: “Hé, daar hangt mijn lamp”.

zaterdag 5 november 2011

Gratis

Delft - Weet je wat het grootste orgaan van je lichaam is? Het is bovendien niet alleen het grootste, maar ook een van onze gevoeligste organen. Inderdaad het is je huid. Je huid vertelt je of je het warm of koud hebt. Aan je huid kan iemand zien of je gespannen of gezond bent. We zien of je ‘goed in je vel’ zit. Hoe ik daar nu weer aan kom? Wel ik begon over mijn huid na te denken toen ik vanaf een zonnig terras in Malaga deze jongeman zag met zijn bord. Er staat ‘Regalo Abrazos’ op en dat betekent ‘gratis knuffel’. Voorbijgangers - mannen en vrouwen - kregen van hem een gratis knuffel.
Ik ben niet bij hem langs gegaan, maar misschien had ik dat wel moeten doen want knuffelen heeft een heilzame werking. Moeders geven hun kinderen een aai of een knuffel om pijn te verzachten. En dat is geen suggestie. Het werkt echt. Dat komt door een hormoon dat Oxytocine heet. Om de heilzame werking ervan te ervaren behoef je maar één ding te doen: elkaar aanraken. Het zorgt er voor dat we ons tevreden en rustig voelen. Het smeedt een band en niet alleen tussen moeders en kinderen. Oxytocine doet je bloeddruk dalen en minder stress ervaren. Bovendien krijg je een blozende huid en een betere spijsvertering. Wat een knuffel al niet te weeg kan brengen. O ja, er is nog iets. Je libido wordt groter, maar dat was je misschien al wel eens opgevallen. Waar zo’n knuffelhormoon al niet goed voor is.


vrijdag 4 november 2011

Lunch

Helmond – Met oma & opa aan tafel omdat mama & papa in Praag zijn. Daar zal wel niet veel verschil in zitten. Dan eet je boterhammen met kaas en chocolade vlokken. Je drinkt melk en babbelt onder tussen over de belevenissen van die morgen op school. Dat klopt allemaal, maar er is een klein verschil. Lunch met oma & opa begint – tenminste deze keer - met een stukje taart. De drie stukjes taart die waren overgebleven van de avond daarvoor vormden een smakelijke starter voor een verder hele gewone lunch. Want het moet natuurlijk niet al te gewoon zijn als oma & opa er zijn. Toch?

donderdag 3 november 2011

Life in a Day

Helmond - Vanavond om 22:00 uur (Nederlandse tijd) zendt BBC2 de documentaire ‘Live in a Day’ uit. Het is een monumentaal werk samengesteld uit 80.000 filmpjes die op YouTube zijn gepubliceerd. De makers zijn Hollywood-filmmakers Ridley Scott (Robin Hood) en Kevin MacDonald (Last King of Scotland). Zij deden vorig jaar een oproep om op 24 juli 2010 een moment uit je leven vast te leggen op film en te uploaden op YouTube. Dat leverde de eerder genoemde 80.000 filmpjes op. Van die 4500 uur aan beeld maakten zij de anderhalf uur durende documentaire Life in a Day. Het werd een zogenaamde Social Cinema-documentaire die op het Sundance Film Festival in januari in première ging. In ons land was de film in september te zien op het festival in Vlissingen ‘Film by the Sea’. Maar niet alleen de filmmakers krijgen credits voor deze film. Alle mensen die aan het project bijdroegen worden genoemd als regisseur. Life in a Day is ondertiteld in 25 talen. Mocht je nu vanavond geen tijd of gelegenheid hebben om de film op BBC2 te zien dan kan dat vanaf vandaag ook op YouTube.


Geduld

Delft – Overal langs de Moezel zie je in Duitsland de trein voorbij razen. Overal behalve in Cochem. Daar duikt de trein de 4205 meter lange Kaiser Wilhelm Tunnel in. Tot 1985 was dit de langste tunnel van Duitsland. De tunnel loopt van Ediger-Eller tot in het centrum van Cochem. Vorig jaar is men hier begonnen met de bouw van een tweede tunnelbuis. Volgens de plannen mag het 200 miljoen euro kosten. Als Delftenaar ben ik tegenwoordig erg geïnteresseerd in de bouw en aanleg van treintunnels.
Ik weet inmiddels uit ervaring dat het aanleggen van dergelijke tunnels voor de nodige overlast zorgt. Op zich is dat niet erg, want je krijgt er iets moois voor terug. Maar toch, overlast geeft het. In Delft was er goede reden om de trein onder de grond te willen. Maar hoe zit dat hier? Waarom moet de tweede tunnelbuis hier komen? Een inwoner van de stad die in de buurt woont, noemt als argument ‘Verbesserung der Sicherheit’. Daar kan niemand bezwaar tegen maken. Op de vraag of het werk bijna klaar is, merkt hij op dat de tunnel „innerhalb der nächsten Jahre fertig gestellt werden soll“.
Ik kon een glimlach niet onderdrukken. Er doen zich immers altijd zaken voor die je niet verwacht. In Cochem zou men in 2004 al zijn begonnen aan de tunnel, die dan in 2012 klaar zou zijn. Maar in die fase ontstond al vertraging. Men begon pas in 2010 met het werk en denkt nu in 2016 klaar te zijn. Dan zijn de oude en de nieuwe tunnelbuis klaar voor gebruik. Dat wil zeggen, als er niets mis gaat in de komende 5 jaar. Ik wens de inwoners van Cochem veel succes. En geduld. Ze zullen het nodig hebben.

woensdag 2 november 2011

Dacht het niet

Cochem – Kleinzoons Karsten en Abel kunnen het samen goed vinden. Dat bleek eens te meer toen we met zijn allen een weekje vakantie vierden in Cochem. Er is heel veel dat ze samen kunnen doen. Samen zingen hoort daar ook bij. Het zijn echte singer/songwriters, want de liedjes die ze ten gehore brengen, maken ze zelf.
Of ze bewerken er eentje. Over “Dag Sinterklaasje, dacht het niet” waren ze erg tevreden. En terecht. Het is leuk gevonden.


dinsdag 1 november 2011

Een voorproefje

Delft – Afgelopen vrijdagnacht zwierf ik door Delft samen met 2500 kunstliefhebbers van museum naar galerie en vandaar weer naar een museum. Alle deelnemers aan de museumnacht waren toegerust met een halssnoer met drie knipperende ledlichtjes. Dat gaf een mooi effect, maar gelukkig kon je het ook uitzetten, want na enige tijd knipperend te hebben rondgelopen, wil een mens ook wel weer eens onopvallend ergens naar binnen kunnen glippen. Er was veel te zien. In de Van de Mandelezaal van het Prinsenhof werd een modeshow gehouden. Het was aan mij niet zo besteed, maar aan het aantal bezoekers te zien, was het een succes. Voor kinderen was het erg leuk in het Legermuseum. Daar kon je een route lopen door een heus spookhuis. Maar omdat ik geen kinderen bij me had, liet ik dat ook maar voorbijgaan. Bij HYPO Kunstsupermarkt was het tijdens de nacht erg gezellig. Er waren ook hier veel bezoekers. Zij konden op de tonen van lekkere muziek meewerken aan een ‘kunstwerk’. Het was bedoeld als hommage aan de Delftse beeldend kunstenaar Jan Schoonhoven. Hij is vooral bekend geworden door zijn monochrome witte reliëfs. Hij gebruikte daarvoor ribkarton, papier-maché en closetrollen op een triplex ondergrond. Het werk was te zien op vele tentoonstellingen in binnen- en buitenland. In Hypo deed men het met papier. Het resultaat zal binnenkort te zien zijn op een tentoonstelling. Op ODD alvast een voorproefje