Opgegeven

Delft – Ik ben niet gewend dat bij de winkels in de Pynepoort in het centrum van Delft een rij wachtende mensen voor de deur staat. Het zijn mooie zaken, maar er is gelukkig nooit een wachttijd. Toch zag ik afgelopen vrijdag bij elektronicazaak It’s een vrolijke rij mensen achter dranghekken in het lentezonnetje netjes op hun beurt wachten om naar binnen te mogen gaan. Het was in lange tijd niet zo druk geweest bij It’s Electronica. Dergelijke rijen zullen ook wel bij de andere 118 winkels van de elektronicaketen voor de deur hebben gestaan. Zo veel belangstelling voor hun producten hadden de verkopers in lange tijd niet meer meegemaakt. Dat was wel wrang voor de mensen van de elektronicawinkel, want op die dag begon de faillissementuitverkoop met kortingen tot zeventig procent. Voor deze winkel van een van de grootste elektronicaketens van ons land was het dus een vrolijke boel. De mensen vertelden elkaar uitgelaten waar ze hun oog op hadden laten vallen en later zag ik ze sjouwend en zeulend, maar heel tevreden, met hun beeldscherm of magnetronoven naar buiten komen.

Een mollige mevrouw met blonde lokken, keek verbaasd naar het tafereel. Ze liep naar een van de mensen van de security bij de dranghekken en vroeg of ze naar binnen mocht. “U moet achteraan in de rij aansluiten”, zei de man haar. De vrouw keek naar de rij en aarzelde. Toen zei ze: “Ik kom alleen even vragen of mijn videorecorder al is gerepareerd.” De beveiliger trok een bedenkelijk gezicht. “Ik zou het niet weten”, meldde hij, “u moet zich daar voor melden bij de curator”. “Bij de curator”, herhaalde de vrouw vertwijfeld. Ze haalde haar schouders op en liep na een laatste blik op de rij maar weer verder. Ze had haar videorecorder kennelijk al opgegeven. Tweet