Kapitein en stuurman

Delft – In Pijnacker-Nootdorp begon de logeerpartij van Dieuwertje, Emma en Abel op donderdagmiddag al met een boottochtje. In Delft kwam het boottochtje pas op het einde van de logeerpartij in zicht.

Dankzij onze volle agenda werd de boot pas op het eind van de vrijdagmiddag opgeblazen. Vandaag vertrek ik samen met Nienke en Benthe alweer naar Brabant. Er staat immers een verjaardag op de agenda.
In tegenstelling tot de situatie in Pijnacker-Nootdorp, behoefde ik in Delft niet aan boord te klimmen. Opa Joop was kapitein en stuurman tegelijk. Mijn rol beperkte zich tot beste stuurman en die staat zoals je weet aan de wal.

Mijn oudste kleindochters zijn liever zelf de kapitein of de stuurman. Hoewel de verdeling van die twee rollen nog wel enig onderhandeling vergde tussen de beide dames. Eigenlijk zijn ze het liefst kapitein en stuurman tegelijk. In tegenstelling tot de kabinetsformatie waren zij er wel snel uit. Ze behoefden er niet eens op een geheime locatie voor te vergaderen. Misschien moeten we hen maar tot informateur benoemen. Ik zal eens bellen met het Noordeinde.

De keus van Maarten

Delft – In de zomermaanden trakteert de VPRO ons elk jaar op het programma Zomergasten. Hierin worden aan de hand van door henzelf gekozen beeldfragmenten de gasten geïnterviewd door voormalige Rusland-correspondent en schrijver van reisverhalen Jelle Brandt Corstius. Hij is de elfde Zomergasten-presentator in de 23-jarige geschiedenis van het programma. Vorige week werd de spits afgebeten door politicus Jan Marijnissen. Aanstaande zondag is schrijver en bioloog Maarten ’t Hart aan de beurt. Omdat het programma een soort met fragmenten gelardeerd marathon-interview is, is de keus van de gast erg belangrijk. De kijk die de gast op de wereld en zijn directe omgeving heeft, is de kurk waar het programma op drijft. Na het programma zendt de VPRO een speelfilm uit die door de gast is gekozen. Daar zitten soms juweeltjes tussen. Paul de Leeuw koos ooit ‘Liefde half om half’ [How The Other Half Loves] van Alan Ayckbourn met Ko van Dijk, Pleuni Touw en Jeroen Krabbé en dankzij Mr. Bram Moskowicz konden we weer genieten van de verfilming van Agatha Christie’s ‘Witness for the Prosecution' met Tyrone Power, Marlene Dietrich en Charles Laughton.


Ook Maarten ’t Hart heeft voor een bijzondere film gekozen. Het is Nosferatu: Phantom der Nacht. De film uit 1979 van Werner Herzog is, hoewel hij in Transsylvanië speelt, voor een belangrijk deel in Delft opgenomen. Dat maakt de keus voor mij erg interessant. De horrorfilm gaat over een makelaar [gespeeld door Bruno Ganz] die een vastgoedtransactie af moet sluiten met Dracula [Klaus Kinski]. De film is geïnspireerd op de klassieker van Murnau uit 1922. Kinski is een briljante, stille en soms tragische vampier. Er is een Duitse en Engelse versie van de film. Ik weet niet welke versie ’t Hart heeft gekozen. De film wordt uitgezonden op NED 2, aansluitend aan het praatprogramma. Dat is rond 23.20 uur. Als je dat te laat vind, zou ik het maar opnemen. Dat doe ik in ieder geval.

De hulptroepen

Delft – De hulptroepen zijn gearriveerd. Saskia bracht vandaag Nienke & Benthe. Ze komen een paar daagjes logeren. Ook Dieuwertje, Emma en Abel waren van de partij. Voor hen was Delft slechts een pleisterplaats op weg naar Pijnacker-Nootdorp. Zij gaan daar logeren. De drie dochters van Saskia hadden hun hulpagentshirt aan. Daar moest ik wel even een foto van nemen. Compleet met een echte politiepet.

v.l.n.r. Hoofdinspecteur Nienke, adjudant Benthe, inspecteur Emma, ME-er Abel en agent Dieuwertje

Na de foto en de lunch vertrokken Saskia en de rest van het gezelschap. Ik fietste met Nienke en Benthe naar de stad. Maar dat is een ander verhaal. Dat komt nog.

Blauw, blue of bleu

Delft – Blauw is een mysterieuze kleur. Delft maakt met haar heel eigen versie van deze kleur reclame en jaarlijks komen er nogal wat toeristen juist vanwege die kleur naar de Prinsenstad. Het Delfts Blauw is wereldberoemd. Toch kent blauw vele ‘kleuren’. Als iemand ‘bleu’ is, heeft hij weinig ervaring en als hij of zij ‘blue’ is, is hij verdrietig. Misschien wel een beetje depressief. Je kunt zelfs blauw bloed hebben of lid zijn van de blauwe knoop.

Deze twee dames die we op een gewone zomerse zaterdag op de Markt tegenkwamen, hadden veel meer dan blauwe knopen. Ik kon de kleur van hun kousen niet goed waarnemen, maar ik gok op blauw. Het is namelijk goed mogelijk dat Delft als universiteitsstad nogal wat blauwkousen herbergt. Gelukkig was het mooi warm weer en stonden ze niet te blauwbekken. In de meeste gezegden komt blauw er overigens niet zo goed vanaf. Het is geen blije kleur. Wat bijvoorbeeld te denken van iemand bont en blauw slaan of een blauwtje laten lopen. In beide gevallen doet het pijn.

Toeristen en andere voorbijgangers namen allemaal een fotootje van het blauwe tafereel. Gelukkig kan je met blauw alle kanten op. Je kunt het zelfs blauw-blauw laten. In mijn jeugd heb ik nog een blauwe maandag bij een groenteboer gewerkt en daarom weet ik dat een blauwe boon geen eetbare variant is. Als je die ontvangt, is het te hopen dat het goed afloopt.

Gesink wint in Stiphout

Stiphout – De Tour de France begon dit jaar voor Alberto Contador in Rotterdam en eindigde in Stiphout. De door Bavaria gesponsorde profronde op de dinsdag na de Tour is immers sinds 1980 al een vaste wedstrijddag. Hij hoort op die manier onlosmakelijk bij de Ronde van Frankrijk. De Spaanse winnaar van dit jaar was de topattractie van de Ronde van Stiphout.

Contador zal zich Stiphout nog goed herinneren. In 2007, toen hij zijn eerste Ronde van Frankrijk won, reed hij hier zijn eerste criterium buiten Spanje. Vorig jaar won de Spanjaard het rondje rond de kerk in Stiphout. Zowel Pieter Jan als Saskia stuurde foto’s van het enige Nederlandse criterium dat de tourwinnaar kon strikken. De renners reden, net als bij Guido & Ilse, langs hun voordeur.

Op de foto’s is te zien dat de tourwinnaar met veel plezier naar Helmond was gekomen. Tussen het publiek in het met wielerfans volgestroomde Stiphout bevonden zich heel wat lezers van ODD.

De profronde van Stiphout is dit jaar de enige wielerronde waar de belangrijkste rijders uit de Tour aan de start kwamen. Robert Gesink won gisteravond het criterium. De renner van de Rabobank, die in de Ronde van Frankrijk als zesde eindigde, kwam alleen over de streep. Kort achter hem arriveerde de Luxemburger Andy Schleck als tweede. Hij troefde in een sprintduel Tourwinnaar Alberto Contador af.

Raborenner Gesink merkte in Stiphout dat zijn populariteit sinds zijn zesde plaats in de Tour flink is gestegen. Hij moest heel wat handtekeningen uitdelen. Dat het niet alleen om fietsen gaat tijdens de Profronde van Stiphout is op de foto’s ook goed te zien.

Het was heel gezellig langs het parkoers van de ronde. Jong en oud vermaakte zich kostelijk. Overigens niet noodzakelijkerwijs alleen met het fietsen.

CTM is populair

Delft – Tijdens onze reizen naar Groot-Brittannië ontwikkelden Corien & ik een voorliefde voor curry. Het land staat namelijk vol met Indiase restaurants. Curry is veruit de belangrijkste culinaire bijdrage die immigranten aan de Britse keuken leverden. Net als bij een pakje sigaretten, zou er op het raam van een Indiaas restaurant een waarschuwing moeten staan. Curry is namelijk een soort verslaving. In Engeland eten we zonder uitzondering ten minstens één keer per week curry. Wij zijn daarin zeker niet alleen. Een derde van de Britten eet één keer per week curry. Het populairste gerecht op de Indiase menukaart is chicken tikka masala. In het pubcircuit aangeduid met CTM. Hoewel het gerecht Indiaas is, is CTM toch in het Perfide Albion bedacht.

Het verhaal gaat namelijk dat een Engelsman in de jaren zestig in zijn lokale Indiase restaurant chicken tikka bestelde. Dat originele gerecht is bereid met stukjes kip, gemarineerd met kruiden en yoghurt en gegrild boven een houtskoolvuur. Het heeft een heerlijke rokerige smaak. De bewuste Engelsman stuurde zijn bord echter terug naar de keuken. Een Brit wil namelijk jus over zijn eten. Dat beschouwt hij als zijn onvervreemdbaar recht. De chef-kok improviseerde met een blikje tomatenpuree, een blikje Campbell’s soep, yoghurt en kruiden een saus. De CTM was ontstaan en is nooit meer weggegaan. Het is nu het populairste gerecht van het Verenigd Koningrijk. De Britse supermarkten verkopen wekelijks tonnen aan CTM-maaltijden. Je hebt nu zelfs CTM-pizza en CTM-sandwiches. Ik maak het thuis ook wel eens klaar. Het recept vind je heel makkelijk met google.

Krapatpop of Poptapark Delft – Na de reconstructie van de Papsouwselaan en het Poptahof is de weg tussen de Papsouwselaan en de Troelstralaan afgesloten voor het verkeer. In plaats van auto’s en fietsen is er nu dus plaats voor bloemen. Op de rijbaan hebben de hoveniers van de gemeente bloembakken neergezet met daarin hoog opgestapelde geraniums. Bovenop de bakken staan letters die aangeven waarheen de weg leidt: Krapatpop. Ik zie je wenkbrauwen omhoog gaan. Moet daar niet staat Poptapark? Inderdaad, maar we rijden rechts en lezen van links naar rechts. Om dus de naam van het park goed te kunnen lezen, moet je op de rijbaan tegen de middenberm lopen. Maar het is een mooi fleurig gezicht en dat is ook wat waard.

Engelse vorstin opent Flickr account

Londen – Met ingang van vandaag laat de Engelse koninklijke familie je een blik werpen in hun persoonlijke fotoalbum. Zoals talloze gewone stervelingen voor hen al deden, heeft men nu ook op Buckingham Palace een account geopend op de fotowebsite Flickr. De lancering van de fotosite is het laatste Britse koninklijke initiatief nadat de Britse monarchie eerder al een Twitter-account begon en een Koninklijk kanaal begon op YouTube. De start van het Flickr-account valt samen met de gebruikelijke zomeropenstelling van Buckingham Palace morgen. Dit jaar is daar de tentoonstelling The Queen’s Year te zien.
Er staan nu 600 foto’s, waaronder hele zeldzame, op het koninklijk account. Zodra er nieuwe foto’s zijn van recent koninklijk optreden zullen die worden toegevoegd.
Op de foto bij dit stukje zie je King George VI en Queen Elizabeth met de prinsessen Elizabeth and Margaret. De foto werd genomen op 15 december 1936 door Marcus Adams. Zijn fotoboek is via de site van hare majesteit te bestellen. Tot begin februari is er van hem nog een fototentoonstelling te zien in Windsor Castle. Ga even kijken als je in de buurt bent.
Het Nederlandse Koninklijk Huis heeft maakt geen gebruik van Twitter of Flickr, maar heeft wel een eigen kanaal op YouTube.

Melk, sterk spul Delft – Ik ben er van overtuigd dat in melk een groot aantal gezonde en onmisbare voedingsstoffen zitten. Vooral voor kinderen is melk erg belangrijk. De vitaminen en mineralen zijn belangrijk voor de groei. “Melk is goed voor elk” luidde vroeger al de slogan. Er is sinds kort echter een klein barstje gekomen in mijn overtuiging dat melk de witte motor van het bestaan is. Dat komt door de reclame van de Deens-Zweedse zuivelfabrikant Arla. Sinds enige tijd zijn de dagverse zuivelproducten van de Scandinavische zuivelgrootmacht ook in de Nederlandse supermarkt te verkrijgen. Die verkoop wordt gestimuleerd via een reclamefilmpje op de tv. Dat filmpje zette me aan het denken. Ik ben er nu van overtuigd dat het drinken van melk kan leiden tot hallucinaties. In het filmpje zit een zo op het oog geheel normaal jongetje te gamen. Zijn moeder geeft hem een glas melk van Scandinavische origine. Meteen nadat het kereltje een slok heeft genomen, ziet hij een koe. Verbouwereerd loopt het mannetje naar het beest. De twee verdwijnen daarna in een lift en komen uit in een weiland. Ik zou de melk laten staan. Het drinken daarvan geeft te veel ongewenste bijeffecten. Als je het lang drinkt wordt de hallucinatie alleen maar erger. Klik hier maar eens en bekijk de Zweedse commercial. Daar zie wat het jongetje denkt mee te maken nadat hij de biologische melk al wat langer heeft gedronken. Sterk spul, die melk uit Scandinavië.

De beste kamer

Efeze/Vire – Op reis ontdek je dat er heel veel zaken en gewoonten in het buitenland op een andere manier plaatsvinden. Dat maakt reizen ook zo leuk. Een van de meest alledaagse dingen is, waar ook ter wereld, het gebruik van het toilet. Het Nederlandse woord toilet is afgeleid van het Franse toilette. Dat klinkt chiquer dan wc. Dat is op zijn beurt de afkorting van het Engelse water closet. Toch is een Franse hurktoilet in de praktijk een stuk minder chique dan de Engelse waterkast. Het zijn nu overigens twee Nederlandse woorden die men overal in de wereld meteen begrijpt. In eigen land wemelt het van de synoniemen die ook vaak een eufemistisch karakter hebben. We hebben het over kabinet, closet, beste kamer, kleinste kamertje, plee, poepdoos, privaat, retirade of de emmer. Er zijn er ongetwijfeld nog veel meer. Ook regionaal zullen er nog wel wat specifieke aanduidingen voor de ‘wasgelegenheid’ zijn. Mensen melden op visite ook niet dat ze even de kamer moeten verlaten om van de wc gebruik te maken. Ze gaan even ‘hun handen wassen’. In Frankrijk zeggen ze dan:” puis-je m'absenter? (mag ik mij verwijderen?). Dat is in het Nederlands verhaspelt tot een ander synoniem voor toilet: piesemopsantee.
Ik kan het op reis vaak niet laten als ik een opmerkelijk privaat zie om er een foto van te maken. In Efeze, de plaats waar Paulus ruim twee jaar het evangelie heeft verkondigd, zagen we deze Romeinse kabinetten. De gaten hebben de vorm van een sleutelgat. Op die manier kun je er makkelijker bij om met een spons je gat te reinigen. Overigens zaten de mensen hier zonder enige gene naast elkaar. En wie weet zat ooit Paulus hier ook.

In het Franse Vire zag ik in het lokale museum ook een heel opmerkelijk toilet. Een andere synoniem voor wc is een piespaleis. Dat wordt in het museum van Vire mooi in beeld gebracht. De beste kamer kwam direct uit in een tentoonstellingszaal. Toch viel de wc-deur niet uit de toon. De toegangsdeur naar de retirade was fraai beschilderd. En eenmaal binnen behoefde je niet te hurken om er gebruik van te maken. Dat was een hele opluchting. Letterlijk en figuurlijk.

Avontuurlijke speurder is terug

Londen – Eerder deze week zag ik de preview van een nieuwe serie over Sherlock Holmes, het geesteskind van Arthur Conan Doyle. Deze keer doemde uit de Victoriaanse Londense mist niet een in cape geklede man met een pijp tussen de tanden geklemd op, maar een moderne man. Toch was het Sherlock Holmes. En ook zijn trouwe vriend dokter John Watson en inspecteur Lestrade waren van de partij. De beroemde misdaadbestrijder heeft van de BBC een make-over gekregen en trekt nu ten strijde tegen de misdaad van de 21ste eeuw. De twee iconen uit de boeken van Conan Doyle wonen nog steeds op Baker Street 221b en ook hun oude vijand Moriarty duikt weer op in het hedendaagse Londen. Benedict Cumberbatch speelt Sherlock Holmes en Martin Freeman is John Watson. Het verschil met Holmes en andere speurders is dat Holmes niet alleen misdaden oplost. Hij beleeft bovendien avonturen.

Sherlock Holmes & John Watson

Aanstaande zondagavond om tien uur [Nederlandse tijd] begint de nieuwe driedelig serie op BBC1. De arts John Watson is dan net terug van een militaire missie in Afghanistan. Een toevallige ontmoeting brengt hem in contact met Sherlock Holmes. Het in het roze geklede lichaam van een vrouw wordt gevonden in een vervallen huis. Het is de vierde dode waarmee inspecteur Lestrade [acteur Rupert Graves] van Scotland Yard te doen krijgt. Holmes is in vorm. Hij herkent een softwareontwikkelaar aan zijn stropdas en een piloot aan zijn duim. Ik zit zondag voor de buis om te kijken naar de eerste aflevering.

Afternoon tea Pine Cottage – De nationale drank van Engeland is zonder twijfel thee. Het is een drank waar heel wat rituelen, gewoonten en mythen over de ronde doen. Onze gastvrouw in lunchroom ‘the Corner House’ is van mening dat thee zonder melk uitsluitend door barbaren wordt gedronken. In haar zaak klinkt muziek van een 78-toerenplaat. Haar man, een statige grijsaard, draagt een dubbel knoopscolbert en is ouderwets diplomatiek. ”Het water in Engeland is niet zo goed als in Nederland. Dus moeten wij er wel melk bij doen”, verontschuldigt hij zich. Aan het gezicht van zijn vrouw zie ik dat hij jokt. Een leugentje voor de lieve vrede. Wij weten intussen dat we barbaren zijn. Ik informeer naar de gebruiken rond de thee als hij het blad met de theespullen op ons tafeltje in de zon zet. ”‘Afternoon Tea’ als maaltijd is in Engeland in 1840 geïntroduceerd door Anna, de zevende hertogin van Bedford”, vertelt hij. ”De hertogin kreeg rond een uur of vier altijd wat trek. De avondmaaltijd werd zoals toen gebruikelijk was, pas om acht uur geserveerd. Er zat dus nogal wat tijd tussen de lunch en het diner”, gaat hij op rustige toon verder. Corien schenkt intussen de thee in en wacht op het vervolg. ”De hertogin liet een blad met thee, brood & boter en cake naar haar kamer brengen. Het werd een gewoonte waar ze later ook vrienden voor uitnodigde” voegt hij aan zijn relaas toe. ”Zo kwam de theepauze in heel Engeland in de mode”, vul ik hem aan. De man knikt. ”In de jaren na 1880 begon de upper-class en de society zich zelfs om te kleden voor de ‘afternoon tea’. De thee werd meestal tussen vier en vijf gedronken in de salon (drawing room) en gaf de gastvrouw de gelegenheid om haar goede smaak en beschaving te tonen”, maakt hij zijn verhaal rustig af. Ook wij krijgen bij onze ‘afternoon tea’ scones met clotted cream en jam. Ik vond het een mooi verhaal en geniet des te meer van mijn ‘afternoon tea’.

---

Zo zijn jongetjes Delft – Als aan je een klein meisje vraagt: “Wat wil je later worden?” is de kans heel groot dat ze antwoordt: “Moeder”. Dat gaat wel weer over, maar het duurt toch een flink aantal jaren voordat ze antwoordt met “chirurg” of “hondenfokster”. Jongetjes roepen op die zelfde vraag niet zo gauw dat zij het verlangen hebben om vader te worden. De meeste kleine kereltjes willen bij de brandweer of bij de politie. Niet omdat ze het stoer vinden. Nee, ze willen bij de politie om boeven te vangen. De kereltjes hebben al heel vroeg een sterk gevoel van rechtvaardigheid en het overduidelijke besef bij te willen dragen aan een veilige samenleving. Dat gaat, ben ik bang bij hen ook wel weer over en dan komen ze op de proppen met beroepen als huisarts en hobby’s als gemeenteraadslid. Maar zolang het duurt, moet je het koesteren. Het is dus verstandig om jongetjes zo vroeg mogelijk in hun leven te voorzien van politiepetten, politiefluitjes en andere blauwe attributen. Misschien blijft er iets van hangen. Wellicht zijn er lezers die denken dat deze tekst louter satirisch is en dat er heel andere redenen zijn voor jongetjes om politieman te willen worden. Misschien willen de kereltjes indruk maken op die kleine meisjes die alleen maar moeder willen worden. Ik denk het niet. Jongetjes – van welke leeftijd dan ook - zijn zo niet. En geloof mij nu maar. Ik ben er zelf ook nog steeds een.

Keramiekmarkt heeft uitdaging nodig Delft – Zaterdag bezochten we de zesde editie van Delft Ceramica. Er was ondanks het warme zomerweer voldoende belangstelling voor wat de kunstenaars te bieden hadden. De deelnemers kwamen niet alleen uit ons eigen land, maar ook dit jaar weer uit België, Duitsland en Groot-Brittannië. Er was zelfs een deelnemer uit Tsjechië. Ik vind het heel goed dat Delft zichzelf steeds op de kaart blijft zetten als keramiekstad. Toch was ik niet zo heel tevreden over de collecties kommen, vazen en ander aardewerk die te koop werden aangeboden. Of deze kunstenaars verkopen heel weinig, of ze blijven zichzelf steeds kopiëren. Het is namelijk elk jaar wel weer veel van hetzelfde. Misschien moet de organisator van de aardewerkmarkt de deelnemers eens wat prikkelen met een opdracht. Vooral dat aardewerk op een stang voor in de tuin begint steeds meer op elkaar te lijken.

Wat in het vat zit

Hazerswoude-Rd – Laat ik vandaag eens op een filosofisch manier tegen de dingen aankijken. Het was gisteren een warme dag en een paar glazen overheerlijke rosé hebben wel vaker een filosofisch effect op mij. Je kunt op verschillende manieren tegen het leven aankijken. Laat ik er eens twee uitpikken. Je kunt door het leven stappen als een pessimist en als een optimist. De keuze uit die twee levenshoudingen is heel essentieel voor je plezier in het leven.

Laat ik een recent voorval bij de kop pakken. Stel je wordt zestig jaar en je viert dat met vrouw – die zelf ook nog jarig is - en kinderen. Ook familie en vrienden worden uitgenodigd. Alles wordt uit de kast gehaald en het wordt een geweldige dag. Maar helaas je enige broer en zus kunnen met hun eega’s niet van de partij zijn. Die verblijven op de dag van jouw feest op een adres in Frankrijk. “Niet getreurd we halen het wel in”, denk je dan. Een pessimist reageert op een dergelijke opmerking met het Oudhollandse gezegde “Van uitstel komt afstel”. De optimist reageert op zijn manier en zegt: “Wat in het vat zit, verzuurt niet”.

Martien en Nella zijn gelukkig optimistische mensen. Zij genieten van de gedachte nog iets te goed te hebben. En gisteren was die dag. Nellie & Pieter Jan en Corien & ik reisden naar hun tuin aan het water om daar samen met hen en Denise van een heerlijke zomerse dag te genieten. Martien had een heerlijke rosé koel staan en Nella had voor een fantastische lunch gezorgd. Tussen al de lekkernijen viel in het bijzonder een heerlijk zomerbrood – waarvan we het recept nog krijgen – op dat zij geheel volgens de aanwijzingen van Jamie Oliver had gebakken.
Na de heerlijke zomerlunch zaten we nog tot het begin van de avond aan het water. De optimisten hadden gisteren opnieuw het gelijk aan hun zijde.

Grachtenconcerten zijn aanrader Delft – Vrijdagavond genoten Corien & ik van het tweede grachtenconcert van dit seizoen. Het trio Guus Westdorp bracht liedjes van Ramses Shaffy. Klik voor een filmpje hier.Er zijn deze zomer in totaal vijf grachtenconcerten. De reeks werd op 2 juli begonnen met de Q Big Band. Dat concert hebben we door omstandigheden gemist, maar er staat nog veel moois op het programma dat we zeker niet gaan missen. Het derde concert op vrijdag 30 juli belooft een topper te worden. Het staat geheel in het teken van het Delft Chamber Music Festival. Op die avond speelt het Rubens Kwartet met Rick Stotijn en Liza Ferschtman. Zij brengen onder andere werken van Beethoven, Roukens en Bottesini ten gehore. En in tegenstelling tot het festival zijn de openluchtconcerten op de gracht geheel gratis. Je krijgt er zelfs nog een traktatie bij. Herman Weijers en zijn mensen van het Evenementenbureau Delft delen – net als andere jaren - bonbons van Leonidas onder het publiek uit. Vrijdagavond waren het heerlijke ijsbonbons met witte chocolade. Op 14 augustus treedt Gregor Bak op met een aantal vocalisten en het laatste concert op 28 augustus is opnieuw een toptractie. Deze avond geen kanjers uit de klassieke wereld, maar uit de wereld van de jazz. Het sextet van pianist Amina Figarova treedt dan op. Onlangs oogstte de 44-jarige pianiste en componiste uit Azerbeidzjan nog veel succes op het North Sea Jazz festival. De nu in Rotterdam wonende pianiste treedt op over de hele wereld. Op veel beroemde festivals en in dito concertgebouwen is zij met haar sextet te vinden. Voordat Figarova naar Delft komt, treedt ze eerst nog een maand op in de VS. Ze treedt daar o.a. op tijdens het Newport Jazz festival en het San José Jazz festival. Ze treedt in de VS ook op in het Lincoln Center in New York en de Jazzalley in Seattle. Het is dan ook heel bijzonder dat in dat rijtje ook een gratis grachtenconcert in Delft is opgenomen. Een groot compliment voor het evenementenbureau van Herman Weijers. Zij zorgden dit jaar voor een geweldige line-up van de grachtenconcerten. Ik raad je aan om zeker ook te gaan luisteren. De concerten zijn geheel gratis en worden gehouden van 19.30 uur tot 21.00 uur.

Geen twittercuratele. Delft – Twitteren is erg leuk, maar je moet je wel realiseren dat niet alleen je volgers, maar iedereen – waar ook ter wereld – mee kan lezen en kijken. Dat besef is er niet altijd. Ajaxvoetballer Gregory van der Wiel werkte zich al eens in de nesten na een bericht op Twitter. Hij meldde zich geblesseerd af voor een oefentrip naar Australië, maar liet vervolgens via twitter weten dat hij in Amsterdam een concert van een bekende rapper had bezocht. Bondcoach Van Marwijk was ‘not amused’, maar praatte het voorval met Van der Wiel uit. Tijdens het WK had hij minder begrip. Hij verbood de spelers van het Nederlands elftal te twitteren. Hij nam die beslissing nadat Ryan Babel een filmpje livestream had gezet waarin hij en Eljero Elia een spelletje spelen. Tijdens dat spel roept Elia onverstandige dingen waarvoor hij later zijn excuus aanbiedt. De laatste tweet van Gregory van der Wiel luidde kort daarna: "We mogen niet meer twitteren, dus ik stop er nu mee. Ik spreek jullie na het WK, sorry". De renners in de Tour de France staan niet onder twittercuratele. Die kun je dus dagelijks volgen via twitter. Na het binnen halen van de gele trui meldde Andy Schleck dan ook: “Only starts realizing now that today a little dream off me come true!:) since I was a kid I had this in my head thanks saxoboys”. Niet alleen de nieuwe gele truidrager is te volgen. De tourwinnaar van vorig jaar Alberto Contador en zijn concurrent dat jaar Lance Armstrong twitteren er ook vrolijk op los. Net als bijvoorbeeld de Brit Bradley Wiggens en onze landgenoot Koos Moerenhout. De voetballers zijn inmiddels ook weer begonnen. Tijdens het bezoek aan de koningin toonde Eljero Elia deze foto en schreef er een boodschap bij. “Cees Jansma gave us officially the permission to tweet again ... Holla”, schreef hij opgelucht. Hij is weer volop bezig. Zelfs vanuit de tandartsstoel stuurt hij berichtjes de wereld in.

Het geheim van DOK Delft – Aan de tafel in de grootste huiskamer van Delft hoorde ik gisteren dat DOK sinds ze drie jaar geleden het nieuwe pand aan het Vesteplein betrokken twee miljoen uitleningen heeft gedaan. Stel je die enorme stapel boeken en platen eens voor. Daar kun je het Vesteplein onder bedelven. Het is des te opmerkelijker omdat het de meeste andere bibliotheken in ons land niet erg voor de wind gaat. De meeste hebben te kampen met een dalend aantal leden. Zo niet in Delft. DOK zag een stijging van 9 procent. En dat is nog niet alles. Vorig jaar werd DOK ook al verkozen tot beste bibliotheek van ons land. Dat hebben ze voor een groot deel te danken aan het unieke Library Concept Center dat zich bezig houdt met digitale ontwikkelingen. Maar er moet meer zijn. Waarin schuilt het succes van DOK? Ik roerde net als mijn buurman aan tafel bedachtzaam in mijn kopje koffie. Daarna staarden we samen de ruimte in. Vervolgens keken we elkaar aan. “Het is de sfeer”, stelde mijn buurman. Ik knikte. “Dat is goed mogelijk. Kijk eens om je heen. Er is bijna geen plekje meer vrij aan tafel”. Mijn buurman zette zijn kopje koffie aan de lippen en nam genietend een slokje. Terwijl hij zijn kopje weer neerzette, zei hij: “Kennelijk voelen de mensen zich hier thuis. Ze zitten er met hun laptop, met een krantje of een boek. Ze doen als of ze thuis zijn”. Daarin schuilt het succes van DOK. Ze hebben de grootste huiskamer van Delft.

Zeelieden opgepast Londen – Waarom hangt er een strobaaltje aan the London Bridge? Eerder hingen er ook al baaltjes stro onder de Hammersmith brug en Blackfriars brug. Dat komt omdat de regelgeving in Engeland niet zo snel verandert. Ze zien niet zo gauw reden om een wet aan te passen. Als het werkt, dan werkt het, denken ze daar. Het baaltje stro hangt er namelijk omdat het moet volgens de Port of London Authority River Byelaws. Dit reglement schrijft voor dat als de doorvaarhoogte om wat voor reden dan ook lager wordt, de zeelieden moeten worden gewaarschuwd met een baaltje stro "large enough to be conspicious". Het baaltje moet overdag daar hangen waar de doorvaarhoogte lager is geworden. Dat is nu het geval bij the London Bridge omdat de hoge voetbrug wordt geverfd. Dat gebeurt elke vijfentwintig jaar. Voor de schilderwerkzaamheden die nog tot november gaan duren, zijn gondels opgehangen. In die gondels werken de schilders en daardoor is de doorvaarhoogte lager. Dus als je deze zomer in Londen komt, weet je waarom er een baaltje stro aan de brug hangt. Het wordt ’s avonds overigens weggehaald. Als het donker wordt schijnt er een wit licht om de zeelieden te waarschuwen.

Prioriteiten op orde Delft – Het voetballen is voorbij. Althans voor dit moment. Tijd om de aandacht op andere zaken te richten. Het wordt de komende tijd warm en dus is de vraag gerechtvaardigd: is er nog genoeg witte wijn? Op zich is dat geen bijster slimme vraag, want er kan nooit te veel wijn zijn, maar toch. Juist op het moment dat ik de flessen in mijn voorraad sta te tellen, krijg ik een berichtje van mijn lokale supermarktmanager: “We doen deze week de Sauvignon Blanc van Flaxbourne in de aanbieding”. Kijk, dat is goed nieuws. Deze witte wijn uit Nieuw-Zeeland is namelijk de moeite van het omfietsen waard. Maar hij kost normaal op één cent na zes euro. Te duur om bij jullie aan te bevelen. Maar nu geeft Albert Heijn 25 procent korting. Kijk, dat tikt aan. Nu kost zo fles nog maar 4 euro en 49 centjes. Dus ondanks de drukkende warmte ben ik gisteren toch maar even op de fiets gestapt. Met een brede glimlach en volle fietstassen peddelde ik daarna weer naar huis. Meteen flink wat ruimte gemaakt in de koelkast en gelijk maar drie flesjes koel gezet. Het is trouwens een groter buitenkansje dan je misschien denkt. Gewoonlijk kopen we Sauvignon Blanc uit een stadje langs de oevers van de Loire. Heerlijk, maar toevallig doet de druif het juist in Nieuw-Zeeland ook zeer goed. De Nieuw-Zeelanders zijn er dol op en omdat ze er niet zoveel witte wijn maken, komt er ook niet zo veel naar Europa. De wet van vraag en aanbod zorgt er vervolgens voor dat hij meestal aan de prijs is. Grijp dus nu je kans en sla een voorraadje in voor de komende warme dagen. Even geen plaats voor pakken melk. De Sauvignon Blanc van Flaxbourne moet worden gekoeld. Ik heb mijn prioriteiten wel op orde.

Van deze tijd Helmond – De jaarlijkse zomerkermis van Helmond was ooit wereldberoemd in Brabant e.o. Het evenement werd gezien als topentertainment. Je vond er niet alleen botsautootjes en suikerspinnen. Alle nieuwe attracties kwamen naar Helmond. Het nieuwste van het nieuwste was op de Helmondse kermis te vinden. In Helmond ging alles ging hoger, sneller en luider. Ondernemers in kermisplezier stonden in de rij om met hun attracties naar de stad aan het kanaal af te reizen. De inwoners gingen niet op vakantie, maar gebruikten hun zuur verdiende vakantiegeld om eindeloos ritjes te maken op de kermis. Die kermisromantiek mag dan voor een groot deel verdwenen zijn, toch zijn er nog steeds nieuwe dingen te vinden. Zaken die de kinderen ook in deze tijd van internet en iPad als een uitdaging zien. Samen met het gezin van Bob & Saskia maakten we vorige week een wandelingetje over het kermisterrein. Of zoals de Helmonders zelf zeggen: “We deden een rondje kermis”. Benthe en Sietske wisten al voordat we het kermisterrein opgingen wat ze wilden. Toen ik er naar vroeg, riepen ze tegelijk: “trampoline”. Je ziet ze op de foto rechtsboven en als je hier klikt zie je in een filmpje op en neer gaan. Ze vonden het reuze leuk. Karsten had geen spectaculaire wensen. Met een ritje op een motorfiets en later nog eens een ritje in een brandweerwagen was hij al dik tevreden. Ook hij is te bewonderen in een klein filmpje. Klik daarvoor hier. Op weg naar huis kwamen we op de valreep nog een glijbaan tegen. Ouderwetse kermislol en ook dat ging er wel in bij de meiden, zoals het filmpje bewijst. Klik hier maar. Een glijbaan is nog steeds van deze tijd.

Wie maakt de foto’s? Delft – Foto’s die op Flickr worden gezet, kun je een geotag meegeven. Die tag vertelt je waar de foto precies is gemaakt. Als je een beetje handig bent met computersoftware kun je met die informatie natuurlijk iets meer doen. Een handige jongen kan zo wellicht in beeld brengen welk gedeelte van een stad nu het meeste wordt gefotografeerd. En het is natuurlijk ook leuk om te weten door wie de foto’s zijn gemaakt. Eric Fischer is zo’n handige jongen. Hij heeft aan de hand van de Geotaggers World Atlas-kaarten voor een aantal grote wereldsteden naar deze gegevens gekeken. Op zijn eigen Flickr heeft hij daarvan een aantal kaarten geplaatst. Sommige steden zoals Las Vegas en Venetië lijken vrijwel uitsluitend door toeristen te worden gefotografeerd. Andere steden hebben ook veel foto’s van plekjes waar toeristen juist niet vaak komen. De kaarten van Fischer [Hij maakte ze met behulp van het programma open street map] maken het inzichtelijk. De blauwe punten op de kaart tonen waar foto’s zijn genomen door de plaatselijke bevolking. De rode punten laten zien waar toeristen foto’s namen. De gele punten zijn twijfelpunten. Daarvan is niet zeker of ze door inwoners dan wel toeristen zijn gemaakt. Amsterdam [de foto rechts boven] en Rotterdam zijn ook door hem bekeken.

Pas op voor Big Burger Delft – In hamburgerrestaurants zie je soms gele waarschuwingsborden in de zaak staan. Daarop wordt de gast er voor gewaarschuwd dat de vloer glad kan zijn als hij nat is. Ik zag de “Slippery When Wet” waarschuwingen het eerst in het buitenland, maar ze zijn nu ook hier gemeengoed. Een waarschuwing die bedoeld is om klachten bij de rechter te voorkomen. Net zoals de waarschuwing op het bekertje dat de koffie heet is. Volgens tandartsen in Taiwan kan er nu een nieuw waarschuwingsbord worden opgehangen. De grote dubbele en driedubbele burgers zorgen volgens hen voor schade aan de kaak. De bijtgrager burgerliefhebber opent zijn mond zo wijt dat er schade aan de kaak ontstaat. Volgens de China Post eindigen veel big burgereters bij de tandarts voor een behandeling aan de kaak. Professor Hsu Ming-lun van the School of Dentistry of National Yang-Ming University beweert dat twee restaurantketens in het bijzonder verantwoordelijk zijn voor de kaakschade. Hij noemde nog geen namen. Sommige burgersmullers konden later hun mond niet goed meer openen en andere kwamen weg met slechts een pijnlijke kaak na het eten van een broodje met meerdere hamburgers. Chen Yun-chih, een andere tandarts, zegt dat de mensen gewoonlijk hun mond vier centimeter openen bij het eten. De extra grote burgers dwongen de mensen echter om hun mond acht centimeter te openen. Ik vraag me af hoe lang het nog duurt voordat een kaakpatiënt naar de rechter stapt voor het afdwingen van een forse schadevergoeding.

Verkoeling Stiphout - Ik heb goed nieuws voor de vakantiegangers in eigen land. Het zomerse weer zal de komende veertien dagen zeker nog aanhouden. Niet volgens octopus Paul, maar volgens de deskundigen van het KNMI in De Bilt. Het blijft de komende twee weken zeker tussen de 25 en 30 graden. Of het een landelijke hittegolf wordt, is nog niet te voorspellen. Het gaat er wel om spannen volgende de deskundige jongens en meisjes uit De Bilt. De maximumtemperatuur moet daarvoor gedurende ten minste vijf dagen elke dag 25 graden of hoger zijn en in die periode zeker drie dagen tenminste 30 graden zijn. Gisteren was het in Stiphout in ieder geval al wel een dag met tropische temperaturen. Corien & ik zochten daarom ’s middags verkoeling bij het zwembad van Ad & Els. Maartje en Marlynn waren er ook. Samen met Saskia, Sietske en Karsten werd het een heerlijke zwemfeest. Benthe moest helaas ondanks de warme gewoon naar school. Het was ook een mooie gelegenheid om de nieuwe onderwatercamera van Saskia eens te proberen. De kinderen hadden het reuze naar hun zin in het frisse water. Marlynn vond het prachtig om met haar neefje en nichtje en haar tante Corien spelletjes te doen in het water. Er was grote overredingskracht voor nodig om ze uit het water te krijgen. Dat gold overigens ook voor Corien.

Doe een dagje Delft Delft – Delft is een bijzondere stad. Dat besef je als je fietsend door Delft steeds moet uitwijken voor toeristen. Ze wandelen al fotograferend door de stad alsof het een openluchtmuseum is zonder echte inwoners. Maar als Delft iets is, dan is het zeker geen openluchtmuseum. Het bijzondere van Delft schuilt juist in de samenvloeiing van heden, verleden en toekomst. Natuurlijk heeft de stad een indrukwekkende geschiedenis. Het is overal in de stad zichtbaar en het zijn juist die beelden die de duizenden toeristen naar de Prinsenstad lokken. Maar veel minder zichtbaar is dat Delft ook de stad is van wetenschappers en studenten. Zij werken aan ontwikkelingen die pas over een tijdje zichtbaar worden. Zij creëren de nieuwe geschiedenis van de stad. Of zoals de afdeling Promotie van Delft het noemt: “Delft Creating History”. Het hoort bij de nieuwe stadsstijl van Delft. In het filmpje van de afdeling wordt duidelijk dat historie, creativiteit, techniek en innovatie de sleutelwoorden zijn van Delft. Natuurlijk is Delfts Blauw een belangrijk product van de stad, maar het belangrijkste product is nu toch zeker: kennis.

Cooling a hot dog Moskou – Wie zijn Blondi, Laika, Tinkerbell, Eddie en Bo? Ze zijn bekend en beroemd om uiteenlopende redenen. Zo gaat dat met beroemdheden. Het is slechts een willekeurige greep en niet zo moeilijk als je denkt. De lijst beroemdheden kan met gemak nog veel langer worden gemaakt. Ik weet zeker dat je er tenminste ééntje van kent. Ik zal je op weg helpen. Deze namen komen allemaal voor op de lijst met beroemde honden. Bo hield de hele wereld bezig. Alleen al door zijn bestaan. Het is de hond van het gezin van de president van de Verenigde staten Obama. Bo is een Portugese waterhond. Blondi is de Duitse herder van Adolf Hitler, Laika is het Russische teefje dat de Spoetnik 2 ‘bemande’. Het diertje kwam helaas ook om in de ruimte. Tinkerbell is de hond van Paris Hilton. Het beestje is genoemd naar het elfje uit het verhaal van Peter Pan en Eddie is de Jack Russell uit de televisieserie Frasier. Aan deze lijst kan nu de naam Boniface worden toegevoegd. Zijn baas Sergei Gorbunov is een gepassioneerd duiker. Die passie heeft de man overgebracht op zijn hond. Hij maakte een duikpak compleet met duikhelm voor zijn huisdier en demonstreerde voor de Russische televisie dat het beestje er plezier in heeft om het duiken onder de knie te krijgen. Misschien is het iets voor Bo. Dat is tenslotte een waterhond.

Boek vergeten in de bieb Delft – De gevonden voorwerpen die bij de politie worden afgegeven, vormen samen een bizarre collectie. Er zit werkelijk van alles tussen. Je kunt het zo gek niet bedenken of het wordt op straat, in de trein en of bus gevonden. De verzameling gaat van kunstbenen tot portemonneetjes. Soms zitten in de portemonneetjes ook nog een leuk bedragje. Ook bij de bibliotheek vinden ze van alles. Vooral in boeken. Ze hebben er een indrukwekkende verzameling boekenleggers en foto’s aan overgehouden. Het zijn voorwerpen die qua afmeting goed in een boek passen en dus eenvoudig in de bieb kunnen belanden. DOK, onze locale bibliotheek, stalde de afgelopen maand een groot aantal van die gevonden voorwerpen uit in vitrines. In de hoop dat de rechtmatige eigenaar of eigenaresse zich alsnog zou melden. Ik heb alle vitrines op mijn gemakje nagelopen en bekeken. Ik zag er geen boekenleggers of foto’s bij die me bekend voor kwamen. Het viel me wel op dat er weinig belangstelling was voor de vitrines met gevonden zaken. Overigens zag ik ook een groot aantal voorwerpen die door de medewerkers van de bibliotheek niet in een boek kunnen zijn aangetroffen. Ik zag een dikke ketting met een fietsslot, wollen mutsen in alle kleuren en maten, dvd’s en cd’s en zelfs boeken. Er zijn dus kennelijk mensen die hun eigen boeken meenemen naar de bibliotheek om daar te lezen. En dan vervolgens zonder boek thuis komen en dan niet meer weten dat ze in de bieb zijn geweest met dat boek. Misschien kunnen die boeken als ze niet worden opgehaald een plekje in de collectie krijgen.

Drol Delft – Wie de historische binnenstad van Delft via de Binnenwatersloot binnen gaat, ziet daar het betonnen standbeeld ‘Het Melkmeisje’ van kunstenaar Wim. T. Schippers. Het maakte het naar voorbeeld van het schilderij van de beroemde Delftenaar Johannes Vermeer. Onlangs moest ik, toen ik via de Van Galenlaan naar de binnenstad fietste, denken aan een ander beeldhouwerk van deze kunstenaar. Schippers is immers ook de schepper van het kunstwerk 'Stationnement gênant'. Dat is een een 4,5 meter hoog uit kunststof vervaardigd beeld van een drol. De Keukenhof overwoog ooit om het aan te schaffen ten behoeve van hun beeldentuin. Die aanschaf ging na protesten in de media uiteindelijk niet door omdat de directie van de bloementuin bang was dat het beeld teveel associaties op zou roepen met hondenpoep, een van de grootste ergernissen van veel mensen. In de Van Galenlaan zag ik bij een hondendrol een klein bordje met daarop slechts één woord: drol. Omdat het onmiskenbaar om een hondenuitwerpsel ging, vermoed ik dat het bordje er niet is geplaatst ter verduidelijking. Iedereen ziet immers in één oogopslag wat het is. Zou het een klein kunstwerk zijn? Heeft een creatieve Delftenaar hier naar voorbeeld van Wim T. Schippers uiting willen geven aan zijn of haar kunstzinnige gevoelens? Met ‘Het Melkmeisje’ heeft Vermeer indertijd de deugd ‘matigheid’ uit willen beelden. Ik denk dat hier de ondeugd ‘onverschilligheid’ gestalte kreeg. Het is geen gewoon bordje, het is een protestbordje. Ik hoop voor deze boze wijkbewoner dat het niet ongezien blijft.

De tuinman voor kuilen en gaten Delft – Tijdens de strenge winter hebben heel wat wegen in ons land schade opgelopen. Gaten en scheuren zijn het gevolg van de aanhoudende vorst. Dat is heel vervelend voor voetgangers en fietsers. Zij belanden regelmatige in een gat of een scheur. Natuurlijk doet de wegbeheerder er alles aan om kuilen zo snel mogelijk weer op te vullen en glad te strijken, maar het zijn er wel erg veel. Steve Wheen, een inwoner van Oost-Londen reed regelmatig met zijn fiets in de Britse hoofdstad in een scheur of gat. Dat was hij al snel zat. Hij bedacht daarom een methode om de gaten niet alleen op te vullen, maar ook beter zichtbaar te maken. Hij noemt zichzelf ‘the pothole gardener’ (de gatentuinman). Het is een vorm van ‘guerrilla gardening’. Corien is ook een ’guerrilla tuinierster’. Ik denk dat veel mensen het zijn. Het is heel simpel en draagt bij tot een mooiere woonomgeving. Je gebruikt een onbenut stukje grond van de gemeente of een andere wegbeheerder en zet daar je eigen bloemen of planten in. Corien plantte al jaren geleden bij de bomen in onze straat narcissen en tulpen. De gemeentelijke hoveniers houden er met het onkruid wieden gewoon rekening mee. Of er in mijn omgeving ook mensen zijn die gaten en scheuren in het wegdek op deze manier omtoveren tot een miniatuurtuintje weet ik niet. Het lijkt me nog al kwetsbaar. De gatentuinman uit Londen haalt zijn planten op de markt. Hij heeft natuurlijk ook een eigen blog en een eigen flickr. Daarop toont hij het resultaat van zijn groene activiteiten en legt een en ander uit. In een aantal Britse kranten werd ook ruim aandacht besteed aan zijn illegale verfraaiingen van zijn woonwijk.

Kussen en wegwezen Delft – Ik ging vanmorgen in gedachten terug in de tijd. Het was plotseling weer 1961 en ik bezocht het middagmatinee in de bioscoop in de Breestraat in Leiden. Samen met een vriendje uit de straat keek ik daar illegaal naar 'the West Side Story'. Illegaal, want de film was voor boven de achttien. Gelukkig waren ze niet zo streng en heb ik daar voor een paar dubbeltjes menige voor achttienjarige bedoelde film gezien. Het verhaal is, zij het losjes, gebaseerd op ‘Romeo and Juliet’, het bekende toneelstuk van William Shakespeare. Het is de verfilming van een Broadway musical met de nu zo bekende muziek van Leonard Bernstein en teksten van Stephen Sondheim. Fietsend over het gehavende stationsplein moest ik denken aan een bekend lied uit die musical “Somewhere, A Place for Us”. De mannelijke en vrouwelijke hoofdrolspelers zingen: “There's a place for us, There's a time for us”. Het gele bord op het plein geeft dat ook heel duidelijk aan. Er is een plaats en een tijd voor alles. Als het gaat om een afscheidskus is die plaats in Delft zelfs exact aangegeven. Achter het station kun je ‘kussen en wegwezen’.

In de beste traditie Gemert – Op de jaarlijkse familiedag worden door alle bezoekers foto’s gemaakt. Met als hoogtepunt de groepsfoto. Door de jaren heen zie je op die foto niet alleen de mensen ouder worden, maar de groep ook groter worden. Rimpels verschijnen, haren verdwijnen en nieuwe generaties vinden een plekje. Ik vond het fantastisch om op de laatste groepsfoto een enthousiast rijtje van de nieuwe generatie te zien. Daar gaan we nog veel van horen. Een andere zeer gewaardeerde traditie van de familiedag is het familieboek. Eenmaal per jaar komt het uit de Delftse kluis om op de familiedag weer van hand tot hand te gaan. In het boek zijn door erg veel familieleden verhalen geschreven over de historie. Allemaal uit een eigen perspectief. Verhalen van kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen. Het zijn vooral de achterkleinkinderen die hier graag in grasduinen. Op de laatste familiedag in Gemert was dat niet anders. Op het terras bij Cor bladerde men er weer door heen en las de laatste bijdragen. Bij opa Adrie op schoot keek Timo, zoon van Paul en Saskia die zelf door omstandigheden tot hun spijt verstek moesten laten gaan, ook naar de foto’s in het boek. Foto’s waarop ook hij als pasgeborene is te bewonderen. Opa vertelde er leuke verhaaltjes bij en dat kon Timo wel waarderen. Ze hadden dikke pret die twee. Volgend jaar staat – wat dat kan hij al - Timo ook op de groepsfoto. Dat alles in de beste traditie.

Win je gewicht in wijn Delft – Onderweg naar onze zonnige vakantiebestemming in Frankrijk las Ilja Gort Corien & mij zijn luisterboek ‘Leven als Gort in Frankrijk’ voor. Een uitstekende methode om het zorgeloze vakantiegevoel onderweg al aan te wakkeren. Dat komt ook omdat je niet alleen naar zijn stem, maar ook naar authentieke geluidsopnames vanuit de wijnkelder, vogels in de wijngaarden en de klok van het eeuwenoude dorpskerkje luistert. Gort kocht tien jaar geleden een wijnchâteau bij Bordeaux. Zijn ‘La Tulipe de la Garde’ wijnen winnen al jarenlang hoge onderscheidingen op internationale concoursen. Je hoeft voor de wijn overigens niet om te fietsen naar Frankrijk. Albert Heijn heeft ze al jarenlang in het assortiment. Het zijn niet alleen de bekendste ‘Nederlandse’ Bordeauxwijnen, ik vind ze ook zeer smakelijk. Corien & ik luisterden onderweg niet alleen naar smeuïge verhalen over het reilen en zeilen op zijn wijnkasteel, Gort vertelt ook openhartig over de geheimen van het wijnmaken. Gort doet het biologisch. Hij heeft nu ook besloten om zijn La Tulipe Rosé en zijn La Tulipe Sauvignon Blanc te bottelen met een schroefdop. Ik vind het een verstandig besluit van deze Hollandse wijnboer. Kurkentrekker en kurk horen thuis in het wijnmuseum tussen de andere antieke relikwieën. Een schroefdop is handig en de wijn blijft er lekker fris onder. Bovendien loop je nu nooit meer de kans dat je een fles wijn door de gootsteen moet spoelen omdat hij naar kruk smaakt. Toch maakt Ilja zich nog wel een beetje zorgen. Wijndrinkers zijn immers romantici, die het beloftevolle plopje van de kurkentrekker wellicht zullen missen. Daarom mag jij als wijndrinker meebeslissen over de toekomst van de schroefdop. Geef je mening op slurp.nu of tulipe.nl en maak kans op je gewicht in wijn of een exemplaar van Gorts boek SLURP!

Delft heeft mooiste plein volgens IBA Delft – De International Blog Acadamy (IBA) heeft leden over de hele wereld. Deze mensen zijn allemaal op uitnodiging lid geworden. Je kunt je niet aanmelden bij de IBA, je kunt slechts worden gevraagd. Het is dan ook een nog al exclusief gezelschap van deskundigen. Het lidmaatschap wordt als een eer en een erkenning in de wereld van kunst en cultuur gezien. De jaarlijkse bijeenkomst is besloten en vindt plaats in een hotel in Geneve. Dit jaar was de vergadering in mei. De blogs van de leden hebben allemaal een nationaal karakter. Ze gaan voornamelijk over architectuur en literatuur. In 2009 stelde de IBA haar leden de vraag welk plein het mooiste van hun land is. Hieruit werd door een jury van deskundigen een longlist en later een shortlist samengesteld. Er moest worden gekeken naar architectonische en cultuur historische aspecten, maar ook zaken als netheid en veiligheid telden mee in de beoordeling van de kwaliteit van het plein. Uiteindelijk kwam uit dit wereldwijde onderzoek een top drie van mooiste pleinen ter wereld. In Geneve werd in mei de uitkomst bekend gemaakt. Op de derde plaats eindigde het Piazza del Campo in het Italiaanse Siena, op de tweede plaats staat het Rynek Glowny plein in het Poolse Krakow en op de eerste plaats staat de Markt in Delft. In het juryrapport staat dat de bezoeker van de Markt in Delft het magische gevoel krijgt dat alleen ontstaat als je een historische plek betreedt. De Markt heeft volgens de jury niet alleen twee prachtige gebouwen ( De Nieuwe Kerk en het Stadhuis), maar geeft je ook het gevoel dat je in de voetstappen staat van mensen zoals Johannes Vermeer en Willem van Oranje. “Hier raak je niet uitgekeken en kun je uren doorbrengen”, aldus woordvoerster Ashra Bushkock namens de IBA