Wees gegroet Maria Maastricht – In het kader van een overeenkomst tussen het Rijksmuseum Amsterdam en het Bonnefantenmuseum Maastricht is in het laatste een presentatie van vroeg-Italiaanse kunst te zien. De tentoonstelling heet Palazzo. Tussen alle fraaie stukken zag ik deze houten annunciatie. Er is iets bijzonders aan de hand met deze twee figuren in een gotische omlijsting. Op het eerste gezicht is dat niet meteen duidelijk. Het is een van de populairste thema’s uit de christelijke kunst: het moment waarop de engel Gabriel aan Maria vertelt dat ze een zoon zal baren. Tot zover niets bijzonders. Het is zeker een van de meest ingrijpende gebeurtenissen uit het leven van de heilige Maagd. Je ziet de aartsengel geknield voor de jonge Maria. Hij wijst op de tekstband in zijn hand met daarop de begroeting in afgekorte vorm “Ave, Maria, gratia plena, Dominicus tecum” (“wees gegroet Maria, vol van genade, de Heer zij met u”). Toch is het niet de voorstelling die mijn interesse in dit stuk opwekte. Het kunstwerk uit 1335 is namelijk pas ontstaan na een drastische ingreep. Een soort restauratie waaraan men zich nu niet zou durven bezondigen. De twee fragmenten werden namelijk door de ‘restaurateur’ samengevoegd tot een nieuw kunstwerk. De engel en Maria horen oorspronkelijk niet thuis in de gotische omlijsting. Het resultaat mag er overigens wel zijn en is heel overtuigend. Het kunstwerk behoort tot de collectie van het Rijksmuseum en komt waarschijnlijk oorspronkelijk uit de verzameling van de in 1935 overleden Zwitser Otto Lanz. Hij kwam in 1902 naar Amsterdam, waar hij hoogleraar chirurgie aan de Universiteit van Amsterdam werd. Ik begrijp wel waarom de Maria-Boodschap hem zo aansprak. De veelkleurige annunciatie is typisch een stuk dat een particuliere verzamelaar zou kopen. Het is een kunstwerk waaruit een heel persoonlijke smaak spreekt. Dat is het leuke van een particuliere verzameling.

Verwijzing naar de vreugde

Delft - Niet alleen de viering van de geboortedag van de Goedheilig man wordt omringd met tradities. Ook de viering van de geboortedag van Jezus kent heel wat tradities en gebruiken. Één daarvan is de adventskrans. Wij krijgen elk jaar een krans van Saskia & Sander, die traditiegetrouw door Saskia wordt gemaakt. Hij ziet er elk jaar iets anders uit. Dit keer is hij versierd met witte katoenen bloemen. Ik hoorde van een katholieke kennis dat bij hen de derde adventskaars vaak roze van kleur is. Als verwijzing naar de vreugde. Wij hebben dus kennelijk een protestante versie. Naast onze krans brandt het winterlichtje dat ik op mijn verjaardag kreeg van Abel. Voor Corien & mij is dat de verwijzing naar de vreugde.

Kindervriend

Delft – In mijn jeugd had Sinterklaas maar één Zwarte Piet. Die Piet was bovendien geen echte kindervriend. Hij joeg ons schrik aan. Piet had een roe waarmee hij je een tik kon geven. Bovendien dreigde hij deugnieten in zijn zak mee naar Spanje te nemen. Toen ruim vijfentwintig jaar later mijn kinderen hun schoen zetten en liedjes zongen, was Sinterklaas plots efficiënt geworden. Hij had overal zijn mensen voor. Er was ineens een hoofdpiet die de baas was van de inpakpieten, de paardenpiet en de transportpieten. Zwarte Pieten waren nu ook kindervrienden geworden. Niemand was meer bang van ze. De laatste jaren duiken andere klachten over de Zwarte Piet op. Zwarte Piet zou vooroordelen over zwarte mensen bevestigen. Hij is goedlachs, dommig, atletisch en vooral dienstbaar. Het zijn deze eigenschappen die volgens de kritische Sinterklaasvolgers een vooroordeel bevestigen. De gelovigen verdedigen het met de opmerking dat Zwarte Piet zwart is van de roet, omdat hij via de schoorsteen de huizen binnen gaat. Ik betwijfel het. Van een schoorsteen krijg je geen kroeshaar. Hoe het ook zij, ik denk dat we gevoelens van andere Nederlanders serieus moeten nemen. Daarom vond ik dit tafereeltje dat ik in ons winkelcentrum zag erg leuk. Zwarte Piet was lang niet de donkerste in het gezelschap. De kinderen om hem heen staan zo op het oog ook niet in een lange Christelijke traditie. Toch vonden ze de Zwarte Piet die spinnen schilderde op je hand erg leuk. En daar gaat het toch allemaal om: dat de kinderen het leuk vinden.

Van kerk naar boekentempel Maastricht – Je hebt mensen die boeken lezen, maar je hebt ook heel wat mensen die van boeken houden om het boek zelf. Die willen het boek niet alleen lezen, maar het ook bezitten. Ze moeten op de momenten dat het hun uitkomt het boek in handen kunnen nemen, in bladeren, in en aan snuffelen. Zulke boekliefhebbers hebben ook allemaal hun favoriete boekenwinkel. Natuurlijk is het makkelijk om vanachter je computer een boek online te bestellen, maar er gaat toch niets boven het snuffelen en snuiven in een goed verzorgde boekwinkel. Mijn favoriete boekwinkel – het zal niemand verbazen – is Hatchards op Piccadilly in Londen. Als sinds 1797 worden daar op aristocratische manier boeken verkocht. Drie Britse vorsten verleenden de winkel op hun beurt het predicaat ‘Koninklijk’. Ik vind het een heerlijke gedachte dat in deze winkel mensen als Wilde en Byron ook hun boeken kochten. Ik kom er graag. Telkens als ik op reis in de buurt van een befaamde boekwinkel ben, breng ik er graag een bezoekje aan. In Porto bezochten Corien & ik daarom Livraria Lello en toen Ad en ik op onze whiskyreis in Glasgow waren, bezochten we natuurlijk ook ‘Borders’. Het zal dus niemand verbazen dat we toen Corien & ik afgelopen donderdag in Maastricht waren een bezoek brachten aan Selexyz Dominicanen. De winkel bevindt zich in de achthonderd jaar oude Dominicanerkerk. De laatste tweehonderd jaar had de kerk geen sacrale functie. De kerk deed dienst als slangenhuis en fietsenstalling. Het bijzondere interieur van de boekentempel werd ontworpen door architectenbureau Merkx + Girod. Het won daarmee in 2007 de gerenommeerde Lensvelt Architect interieurprijs. In het voormalige priesterkoor van de Dominicanerkerk zit nu het befaamde Blanche Dael Coffeelovers. Wij dronken er een overheerlijke cappuccino. De Britse krant The Guardian publiceerde in januari 2007 een lijst met de volgens de krant mooiste en beste boekwinkels ter wereld. Mocht je ooit in de buurt komen, loop er dan even binnen. Misschien zit jouw favoriete boekwinkel wel dichterbij. Laat de redactie van ODD eens weten waar jouw favoriete boekwinkel zit. De top tien van The Guardian 01 Boekhandel Selexyz Dominicanen in Maastricht 02 El Ateneo in Buenos Aires 03 Livraria Lello in Porto 04 Secret Headquarters comic bookstore in Los Angeles 05 Borders in Glasgow 06 Scarthin's in the Peak District 07 Posada in Brussels 08 El Péndulo in Mexico 09 Keibunsya in Kyoto 10 Hatchards in London

Damiaan ontdekt het Goede Doel Leuven – Op 11 oktober van dit jaar werd de uitvinder van ‘Het Goede Doel’ heilig verklaard. Ik schrijf dit met het grootst mogelijke respect, want Pater Damiaan verdient alle eer die hij dit jaar kreeg. Het is in Leuven op straat heel goed zichtbaar. Op significante plekken zijn meer dan levensgrote foto’s op gehangen. De foto’s zijn gemaakt tijdens de begrafenisstoet van de beroemde pater. Als je de foto’s volgt kom je vanzelf bij de Sint Antoniuskapel. Daar bevinden zich zijn Crypt en graftombe. De laatste foto hangt voor de kapel. Daarop zie je hoe de stoet de kerk binnen gaat. Het verhaal van Pater Damiaan – hij werd in 2005 verkozen tot ‘de Grootste Belg’- is bekend. Hij heet eigenlijk Jozef de Veuster en trad in bij de Congregatie van de Heilige Harten van Jezus en Maria. In 1864 werd hij in Honolulu tot priester gewijd. Corien & ik bezochten de Sint Antoniuskapel afgelopen woensdag. We lazen daar alles over zijn leven en sterven vinden. De Veuster was zeker geen intellectueel die zijn leven doorbracht met de neus in de boeken. Het was een man van actie. Hij woonde sinds 1873 op Molokai, een Hawaïaans eiland, tussen de daarheen verbannen lepralijders. Zijn werk kwam er eigenlijk op neer dat hij de mensen in afwachting van hun dood een menswaardig leven wilde geven. Hij legde een waterleiding aan, timmerde huizen en richtte een weeshuis op. Hij verzorgde – pijprokend om de geur van verrotting te verminderen – de etterende wonden en amputeerde rottende lichaamsdelen met zijn timmermanszaag. Hij kwam voor al die activiteiten heel veel geld te kort. Daarom schreef hij een open brief naar The Times. Die brief veroorzaakte een grote schok en overal op de wereld stortten mensen geld op zijn rekening. Met dat geld kon hij o.a. verzorgingsmiddelen kopen en ontsmettingsbaden laten aanleggen. Met zijn brief organiseerde hij de eerste actie voor het ‘Goede Doel’. Een uitvinding waar tot op de dag van vandaag veel gebruik wordt gemaakt.

Geen vissen meenemen

Genk – Genk, een stad zonder een indrukwekkende historische achtergrond, ligt in de Limburgse Kempen. Hier zijn geen beroemde veldslagen uitgevochten en de stad kent geen tot de verbeelding sprekende vorsten of veldheren. De stad heeft slechts een mijnverleden. Daaraan herinnert sinds 1951 een monument. Het werd geplaatst toen voor de vijftigste keer de ontdekking van de steenkool in de Limburgse Kempen werd herdacht. De Genkenaars zijn er trots op. Fier zeggen ze hier. Corien & ik bezochten de Belgische plaats j.l. dinsdag. We maakten aan de hand van een door de stad uitgebrachte folder een wandeling door de stad. We kregen hem van Annemarie, een struise donkere dame die in het lokale vvv-kantoor werkt. “Genk is in 75 jaar uitgegroeid van een klein boerendorp tot de industriële hoofdstad van de provincie en de derde grootste industriestad van Vlaanderen. We hebben nu meer dan 64.000 inwoners”, vertelde ze ons. Tijdens onze wandeling kwamen we ook langs het Molenvijverpark. Het park maakt officieel geen deel uit van de stadswandeling, maar Annemarie had ons aangeraden zeker een rondje te maken om de vijver waaraan het park zijn naam dankt. In de middeleeuwen stond op deze plek een graanmolen. Daar is nu niets meer van te zien. In de achttiende en negentiende eeuw was het een prachtig vennengebied. Negentiende-eeuwse landschapsschilders kwamen er voor naar Genk. In hun kielzog volgde de rijke bourgeoisie. De prestigieuze villa’s en buitenverblijven die zij bouwden, staan er nog wel. Ook nu is het nog een mooie plek om te wonen. We ontdekten dat er met het waterpijl van de Molenvijver is iets bijzonders aan de hand is. Het is aan een zijde iets hoger. Dat komt door een afgebakend waterreservoir. Dit heet in België een ‘steigering’. Het is een van de laatste in Belgisch Limburg. Door deze spaarvijver kon de watermolen altijd graan malen. Hoewel het me een heerlijke plek lijkt voor sportvissers, zagen Corien & ik geen vissers langs de waterkant. Er zijn zat plekken waar je mag vissen in de Molenvijver, maar er zijn ook grote stukken waar vissen niet is toegelaten. Dat wordt duidelijk gemaakt op borden. Op die manier wordt de vissers ook verteld dat vissen niet mogen worden meegnomen. Misschien is het daarom zo stil in het Molenvijverpark.

Plezier in muziek

Delft – Mijn kleinkinderen worden opgevoed met muziek. Ik bedoel niet dat er bij hen thuis altijd muziek aanstaat. Ik bedoel dat ze allemaal een instrument leren bespelen. Bij Saskia & Sander is dat voor de drie meisjes een piano. Bij Saskia & Bob leren de meisjes de bugel en de blokfluit onder de knie te krijgen. Alleen Abel & Karsten zijn nog te jong voor instrument. Maar dat komt nog wel. Nienke doet het op de piano heel goed en wil er graag een tweede instrument bij. Ik hoor haar met veel enthousiasme praten over de dwarsfluit. Ze heeft het instrument ook al eens een tijdje in huis gehad en dat beviel haar erg goed. Dieuwertje zit ook met veel plezier achter de piano, maar zou het liefst overschakelen naar de viool. Dat instrument boeit haar zeer. Ze ziet er een heerlijke uitdaging in. Maar viool is een lastig instrument. Haar moeder heeft dus eerst maar eens een proefles voor haar georganiseerd. Dieuwertje weet dat haar opa als tiener enkele jaren vioolles heeft gehad. Begonnen op een klein viooltje is haar grootvader als jongen uiteindelijk op een ‘grote’ viool terecht gekomen. De kist met het instrument is er nog steeds. Hij staat ergens achter in een kast. Afgelopen zondag kwam Dieuwertje met het verzoek of ze het instrument eens mocht zien. En liever nog vasthouden en kijken of er een toon uit te halen was. Natuurlijk kon dat. Het instrument is natuurlijk veel te groot voor haar. Haar armen zijn nog wat kort voor een heuse viool. Maar met wat improvisatie is daar wel een mouw aan te passen. Ik ontdekte dat er een snaar ontbrak, maar ook met drie snaren zijn er nog wel wat klanken uit het instrument te toveren. Mijn kleindochter glom van pret. Nu had ze dan eindelijk dat lang begeerde instrument in handen. Ik denk dat haar enthousiasme om over te schakelen op het strijkinstrument alleen maar groter is geworden. Toen Nienke hoorde dat ook haar oma als meisje een instrument bespeeld, moest dat instrument ook te voorschijn komen. Corien haalde haar gitaar te voorschijn. Nienke kreeg er, bewonderd door Abel, zowaar wat klanken uit. Het was zondag heel duidelijk dat mijn kleinkinderen plezier beleven aan het maken van muziek. Dat is een goede zaak.

Morgen begint mijn dieet

Delft – Van mensen uit mijn omgeving hoor ik altijd dat voeding een essentiële voorwaarde is om slank te worden. Goede voeding gecombineerd met verantwoord bewegen behoren tot het basisprincipe van elke dieetmethode. Het is dus verstanding om jezelf daar steeds aan te herinneren. De herinnering die deze chauffeur op zijn boterhammentrommeltje heeft geschreven, geeft ook meteen aan dat het bereiken van je goede gewicht ook vaak een dagdroom is. Helaas is het een dagdroom die voor veel mensen eindigt in een nachtmerrie. Tussen droom en werkelijkheid ligt immers altijd een dieet. Mijn ervaring is dat een dieet waarbij je alles mag blijven eten, maar dan in verantwoorde porties, het beste werkt. Deze chauffeur bezit - wellicht zonder dat hij het zelf beseft - een uitstekend wapen tegen het overgewicht: een lunchtrommeltje. Doe daar ’s morgens twee boterhammen in en een appeltje. Eet dat tussen de middag op met een glas karnemelk. Alles wat niet in het trommeltje zat, is verboden voedsel. Zo simpel is het. Koop een lunchtrommeltje en bereik je ideale gewicht. Dit advies wordt je geheel gratis aangeboden door de gewichtsconsulent van ODD.

Floor kan niet vallen

Delft – Dit weekend waren de kleinkinderen over de vloer. Ze brachten alle zeven een bezoekje aan hun grootouders. Ze deden dat samen met hun ouders en andere familieleden. Els & Ad hadden hun kleindochter Marlynn meegenomen. We hadden immers iets te vieren en dat doen we graag met zijn allen. Van kleindochter Dieuwertje hoorde ik een nieuwtje. Zij vertelde me dat het varkentje Fleur, waarover eerder een verhaaltje op ODD stond, niet de enige is die kan vliegen. Haar zus Nienke had dit roze gevleugelde biggetje op papier vastgelegd. Dit weekend kreeg ik van Dieuwertje een tekening van Floor, de gevleugelde prinses. Ze heet bijna hetzelfde als het varkentje, maar heeft behalve vleugels ook een gouden kroontje. “Komt dit ook op de computer met een verhaaltje?” vroeg kleindochter Dieuwertje. Ik beloofde het. Ze wil het vast wel even voorlezen aan Emma en Abel. Floor is een prinses. Ze heeft een gouden kroon met drie punten. Op iedere punt zit een rode bal. Die bal is heel zacht. De bal is van dons. Floor is blij. Ze lacht. Floor kan heel goed vliegen. Ze heeft vleugels met hartjes. Daarmee vliegt ze een rondje rond de kerk. Ze vliegt heel hoog. Hoog boven de wolken. Dat vindt Floor niet eng. Floor kan niet vallen. Dat komt door de donzen ballen. Floor landt altijd op de zachte ballen. Is dat niet knap? Dieuwertje en ik vinden dat heel knap.

Str/ke & EO

Utrecht – De mens staat aan de vooravond van nieuwe ontwikkelingen waarbij de techniek het mogelijk maakt de mens te verbeteren. Diepe hersenstimulatie zorgt ervoor dat je je beter voelt, door embryo-selectie is het mogelijk erfelijke ziektes uit te bannen en door implantaten kan je een soort cyborgs worden: deels mens, deels machine. Is het een nachtmerrie of de mogelijkheid om langer, fitter en efficienter te kunnen leven. Vanavond om 19:10 uur zendt de EO op Nederland 2 de documentaire ‘De Perfecte Mens’ uit. Daarin worden beelden gebruikt uit de korte film ‘Str/ke’ van Floris van der Weijden & Jonas Klinkenbijl. Zeker kijken! Een bijdrage van Annemarie

Nicolaas komt eraan

Delft - Een eigen glossy magazine met je naam prominent op de cover is alleen weggelegd voor de echt beroemde mensen onder ons. Je moet iemand zijn als Linda of Felderhof om voldoende exemplaren te verkopen. Ik heb dus mijn twijfels over het blad dat in januari zal verschijnen: Nicolaas. Het magazine heeft niets met de goedheiligman te maken, maar is het eigen blad van wijnschrijver Nicolaas Klei. De schrijver van de jaarlijkse super(markt)wijngids neemt zijn lezers mee op wijnjacht door Amsterdam. Hij fietst van adres naar adres en stopt bij de aller-leukste winkels om inkopen te doen. Ook verklapt Nicolaas in zijn magazine de allerbeste wijntips. Bekende culinaire schrijvers vertellen in het blad wat ze koken als Nicolaas zou komen eten. En Nicolaas beleeft het spannendste interview van zijn leven: sexy saxofoon-ster Candy Dulfer ontmoet verlegen wijnschrijver. Het personality magazine wordt een anti-glossy, niet gelikt en gestyled maar gewoon, met twee voeten op de Hollandse bodem, zoals de fans Nicolaas Klei al kennen. Het verschijnt in oplage van 42.000 stuks. Toch zal het niet eenvoudig worden om het blad te lezen. De verspreiding van het eerste nummer verloopt alleen via een abonnement op Elle Eten, Perswijn of By The Grape. Je zult het dus niet vinden op de planken van je boekhandel. Ik wens Nico succes.

Met of zonder Photoshop

Delft – Er zijn landgenoten die zodra zij in het buitenland vertoeven voor hun nieuwsvoorziening op zoek gaan naar de krant die zij ook thuis lezen. Pas als er geen Volkskrant of Telegraaf is te vinden in de buitenlandse kiosk gaan zij, zij het mokkend, over op een lokale krant. Ik behoor niet tot die groep. In Engeland lees ik met plezier de Britse ‘papers’ en in Duitsland verheug ik me op de Duitse ‘zeitungen’. Bij mijn laatste bezoek aan België voorzag ik mijzelf onlangs van een exemplaar van ‘De Standaard’. Daarmee zocht ik een tafeltje in brasserie ‘De Beurs’ in Neerpelt en nam wachtend op mijn lunch de krant eens door. Je wilt als lezer natuurlijk niet beduveld worden. Daarom trok een artikel met de kop ‘De lezer wordt bedrogen’ onmiddellijk mijn aandacht. Het artikel besloeg diverse pagina’s en was gelardeerd met foto’s van mooie vrouwen. Ze bleken allemaal digitaal gepimpt te zijn. De strekking van het verhaal kwam er op neer dat foto’s die met Photoshop o.i.d. zijn opgekalefaterd wellicht leiden tot een eetstoornis. Ik las dat een groep Britse academici in verschillende Britse kranten beweerde dat onrealistische perfectie op de bewerkte foto’s leidt tot eetstoornis en fitnessverslaving. Zij deden een onderzoek waaruit bleek dat 95 procent van de Britse 16- tot 21-jarigen zijn lichaam wil veranderen. Een derde wil slanker worden en een kwart van hen vindt plastische chirurgie een aanvaardbare methode om dat te bereiken. Opzienbarende cijfers. Volgens de Standaard vindt men ook in Frankrijk dat zulke foto’s meisjes tot anorexia aanzetten. Een Frans parlementslid diende een wetsvoorstel in om geretoucheerde foto’s van een waarschuwingslabel te voorzien. Als voorbeeld plaatste de krant deze foto van Madonna. Voor en na het opkalefateren. Ik vind een waarschuwing onzin. Elke foto wordt geretoucheerd. Ook ik maak rode oogjes weer blauw of bruin. Ik denk dat het beter is om je dochter uit te leggen dat foto’s in mode- en glamourbladen een constructie zijn. Met of zonder Photoshop.

Purrrfect

Delft – Een opmerkzame lezeres van ODD zag dat de omfietswijnen wel vaak uit dezelfde supermarkt komen. Daar zit geen brede bedoeling achter. De winkel is domweg in de buurt. Ook dicht in mijn buurt is de winkel van de Hema en ook dit is een winkel waar ik graag met lege fietstassen heen peddel. Deze zaak heeft maar liefst 53 omfietswijnen in huis. Deze maand worden alle omfietsers bovendien beloond met een extra korting van 15 procent. Dus komt mijn financiële grens voor een omfietswijn in de buurt. De fles die Saskia hier beet heeft, is gevuld met Chateau Fourreau. Normaal kost deze onverbiddelijke kerstwijn 4 euro 50. Door de 15 procentregeling is dat nu dus 3 euro 83. Het is een heerlijke wijn om tijdens de kerstdagen mee bij de open haard te kruipen. Trouwens ook bij de centrale verwarming zorgt deze klassieke en vriendelijke Bordeau voor het ouderwetse charmante kerstgevoel. Corien heeft voor onze kerst wat flessen Chat-en-oeuf uitgezocht. Kat op ei, het is op het etiket duidelijk te zien. Maar het klinkt als châteauneuf en daar lijkt het qua smaak dan ook zeer op. Deze côtes du Ventoux is alleen veel gezelliger en vrolijker. Normaal kost een fles 5 euro, maar nu mag je ze voor 4 euro 25 meenemen. Purrrfect! Regeren is vooruitzien. Dat geldt ook voor de donkere dagen voor kerst. Even op de pedalen dus en naar de Hema voor deze twee heerlijke rode jongens. Een aantal lezers van ODD/OG is gratis abonnee op het ODD-Wijnalarm. Dat betekent dat je een mailtje krijgt als er een omfietswijn is te halen. Wil jij ook een ODD-Wijnalarm? Meld je dan hier

Uit volle borst

Veldhoven – Afgelopen zaterdag kwamen Sinterklaas en Zwarte Piet in Nederland aan. Ze deden dat in de haven van Schiedam. De kinderen van Nederland zagen de landelijke sinterklaasbabe Dieuwertje op tv rechtstreeks verslag doen van dit jaarlijkse evenement voor kinderen en andere goedgelovigen. Kort na zijn tv-optreden zagen we de goedheiligman al zijn opwachting maken in Veldhoven. Hij had het er druk mee want dat weekend waren er ruim 300 intochten in Nederland en België. Zoals elk kind weet zijn dat natuurlijk hulpsinterklazen, want de Sint kan nu eenmaal niet overal tegelijk aankomen. Gelukkig beschikt de echte Sint wel over een machtig legioen aan Zwarte Pieten. In Delft komt de Spaanse kindervriend aanstaande zaterdag aan. Rond kwart over één zal hij vlakbij de Oostpoort aan wal gaan. Daar stapt hij op zijn paard en maakt een rondrit door de Prinsenstad. Hij beloofde me dat hij een groot aantal Zwarte Pieten meeneemt naar Delft. Zij zorgen voor de pepernoten en cadeaus. Terwijl in Veldhoven de kinderen vorige week zaterdag al hun schoen konden neerzetten, kunnen de gelovigen in Delft dat pas aanstaande zaterdag doen. Dat is wel een beetje sneu voor de kleine gelovigen in de Prinsenstede. Afgelopen zaterdag schaarden we ons reeds rond de piano en zongen uit volle borst de schoenen van de kinderen vol. Klik voor een filmpje daarvan hier en ontdek dat Abel een kleine show geeft voor de camera. Als mamma meezingt, doet de kleine man dat ook. Klik daarvoor hier.

Huisgemaakte pizza Veldhoven – Zaterdagavond aten we pizza. Niet zo’n diepvriesexemplaar waar je in de supermarkt uit kunt kiezen, maar echte ‘huisgemaakte’ plaatpizza’s. Saskia had de bulk van het werk gedaan. Deeg gemaakt en gerold en de groenten, het vlees en de vis tot op het juiste formaat teruggebracht. Het leukste werkje dat zich voordoet bij een zelfgemaakte pizza is het opmaken van het gerecht. Dat is een karweitje dat de dochters van Saskia graag voor hun rekening nemen. Ze hebben daar hun eigen ideeën over. Ze doen dat niet zomaar willekeurig, maar volgens een plan. Afgelopen zaterdag waren Emma – zij was uiteindelijk jarig - en Dieuwertje aan de beurt. Samen stonden ze aan het aanrecht en creëerden zij twee fraaie exemplaren. Ook nadat de pizza’s heet uit de over kwamen, zagen ze er nog steeds fraai uit. We hebben er met z’n allen heerlijk van genoten.

Een nieuw levensfase

Putten – Bas & ik hebben 36 jaar met veel plezier gewerkt en gewoond in Putten. Maar nu gaan we genieten van het Friese landschap. We hadden onze zaken in Putten en Deventer al eerder verhuurd. Onze zoon Ilya, die de directie voerde, heeft inmiddels een fantastische nieuwe baan gevonden. Daar behoeven we ons dus ook niet meer druk om te maken. Inmiddels hebben we nu een koper gevonden voor ons bedrijfspand en huis in Putten. Dat is wel zo prettig. We woonden nog naast de zaak en om te zien hoe iemand de bedrijfsvoering doet over een zaak die jezelf hebt opgebouwd, is niet bevorderlijke voor je gemoedsrust. Bovendien is Bas inmiddels 67 en werd het dus wel tijd dat hij stopte met werken en eens ging genieten. Al enige tijd geleden zijn we op zoek gegaan naar andere woonruimte. We wilden graag een penthouse met een groot terras en vrij uitzicht. Nu… dat hebben we gevonden! Wij hebben één van de twee penthouses gekocht van een klein complex in Sneek met veertien appartementen. Ons penthouse heeft een woonoppervlakte van 250 m2 waarvan een terras van ongeveer 60 m2. We hebben dus een royale woonruimte voor ons tweetjes. Niet alleen vanaf ons terras, ook van binnenuit hebben we een prachtig uitzicht over het weidse Friese land. Ons complex ligt aan het water. Daarom hebben we als bonus onze eigen aanlegsteiger voor een boot. Er zal dus ook wel een bootje komen. Dat zullen onze drie kleinkinderen zeker erg leuk vinden. We zien er naar uit om in Sneek te gaan wonen en het Friese land te ontdekken. We hebben alle neven en nichten een verhuiskaart gestuurd en nodigen dan ook graag iedereen uit die in de buurt van Sneek is om vooral eens aan te komen. Vereer ons eens met een bezoekje. We vinden dat heel leuk. Een bijdrage van Janneke

Emma is zes jaar

Veldhoven – Elk gezin kent zijn eigen tradities. Er zijn gewoonten die heel specifiek bij een bepaald gezin horen, maar er zijn ook tradities die in veel gezinnen hetzelfde zijn of lijken. Zo is er op verjaardagen meestal wel een taart. En bij verjarende kinderen zijn die op de feestelijke dag versierd met het aantal kaarsjes dat gelijk staat met het aantal jaren dat zij dan tellen. Er wordt gezongen en hiep hiep hoera geroepen. Vriendjes en vriendinnetjes komen op visite. Oma’s, opa’s, tantes, ooms, nichtjes en neefjes komen allemaal langs op de feestelijke geboortedag. Natuurlijk zijn er ook cadeaus. Tot zover lijken alle verjaardag in de diverse gezinnen wel op elkaar. In het gezin van Saskia & Sander is er ook zo’n specifieke traditie. Daar hebben de meisjes op hun verjaardag krullen. Zondag vierden we de zesde verjaardag van Emma en natuurlijk waren haar gouden lokken die dag voorzien van prachtige krullen. Teneinde die krullen te krijgen, moest de aanstaande jarige job natuurlijk wel een nachtje met papilloten in het haar slapen. Emma verzekerde me dat ze daar niets van merkt en net zo lekker slaapt als zonder de witte papillotten.

Misleidende borden

Delft - Omdat ik een nieuwsgierig mens ben, ging ik de winkel binnen om eens te informeren naar de strekking van de borden op de gevel. Achter de toonbank trof ik een jongeman. Ik richtte mij met de volgende vraag tot hem: “Waar gaan jullie naar toe?” “Hoezo? We gaan nergens heen” “Er staat toch leegverkoop op de gevel” “Dat klopt, maar dat betekent niet dat we weggaan.” “Wat doen jullie dan als het leeg is?” “Dan vullen we het weer aan.” “Het komt dus nooit leeg” “Dat is correct.” Helder communiceren is een gave. Ik weet wel dat niemand er intrapt en de borden nooit worden vervangen op de gevel. Maar toch. Daarom stapte ik maar eens bij de volgende zaak binnen met een vraag. “Welke zaak komt hierin als jullie weg zijn?” “Wij gaan niet weg.” “Er staat toch opheffingsuitverkoop op de gevel” “Dat is bij wijze van spreken. We worden niet opgeheven en we gaan niet weg.” “Jullie hebben dan zeker ook geen uitverkoop” “Natuurlijk wel. Dat staat er toch.” “Worden de prijzen dan na de uitverkoop weer hoger?” “Nee, we zijn altijd de goedkoopste.” “Dat zei ik al jullie hebben geen uitverkoop. Haal dan ook die lelijke misleidende borden van de gevel.” Nu haalde de verkoper de schouders op en deed het af met:”Daar ga ik niet over.”

Metamorfose vraagt zorgvuldigheid Delft – Niet alleen de Spoorzone zorgt straks voor een veranderde skyline van Delft. Ook elders in de stad gaat alles flink op de schop. De Martinus Nijhofflaan wordt volgens PvdA-wethouder Anne Koning zelfs omgevormd tot een "stedelijke boulevard met een fraaie inrichting en een rijk aanbod aan voorzieningen". Ze zei dat onlangs nadat ze namens het college van B&W haar handtekening had gezet onder een overeenkomst met de ontwikkelaar die wordt ingezet om het ambitieuze plan te ontwikkelen. Volgens het plan moeten op de Martinus Nijhofflaan twee zeventig meter hoge woontorens verrijzen. Onder die nieuwe woontorens komt ruimte voor een Albert Heijn XL, een slijterij van Gall & Gall en Etos drogisterij. Het geheel is ontworpen door ‘De Architecten CIE Amsterdam’. Dit bureau ontwierp eerder het hoofdstedelijke conservatorium en de Heineken Music Hall in Amsterdam. Hoewel de gemeente hoopt in 2012 te kunnen beginnen met de bouw moeten er nog wel wat obstakels worden geslecht. Veel hangt af van de inspraakprocedure voor omwonende en belanghebbenden. Ik raad de gemeente aan om uitgebreide en transparante informatiebijeenkomsten te organiseren over de plannen. Hoe zien de tweehonderd appartementen er uit en voor wie zijn ze bedoeld? Hoe wordt de extra parkeerdruk opgelost die ontstaat door de woningen en een extra grote supermarkt? Het zijn zo maar wat vragen die spontaan opborrelen. Ik geloof wel in de metamorfose van deze wijk die al eerder is ingezet met de renovatie van de flats in het Poptahof. Laten we dus zorgvuldig omgaan met de plannen.

Delft Kunststad 2010 Delft – Van de week werd bekend dat Delft zich Kunststad 2010 mag noemen. De titel Kunststad van het Jaar wordt toegekend door de Stichting Kunstweek aan de gemeente die de beleving van beeldende kunst binnen en buiten de gemeente het meest bezielt. Volgens de woordvoerder van de stichting dankt Delft de titel vooral aan de projecten in de openbare ruimte. De inmiddels allemaal gesloopte blauwe panden zijn daar een prachtig voorbeeld van. De jury roemt vooral de niet-elitaire houding ten opzichte van kunst. Ze omschrijft dat als een culturele ‘supermarkt benadering’. Delft zet zich volgens de jury heel breed en divers in op activiteiten op het terrein van de beeldende kunst. Amersfoort werd tweede en Haarlem en Vlissingen delen de derde plaats. In totaal liet Delft 49 andere kandidaat-steden achter zich. Het verplicht Delft natuurlijk wel om volgend jaar extra energie te steken in culturele en kunstzinnige activiteiten. Maar dat is wethouder Lian Merkx van cultuur wel toevertrouwd.

Street View Delft Delft – Mocht je zin hebben in een wandeling door Delft, maar niet in de gelegenheid zijn om naar de Prinsenstad te reizen dan kan je dat nu doen achter je computer. Het Amerikaanse internetbedrijf Google heeft Delft, samen met nog dertig andere steden, toegevoegd aan Street View in Nederland. De afgelopen maanden reed de auto met opnameapparatuur van Google door de straten van Delft. Ook andere plaatsen in de regio zoals Pijnacker-Nootdorp zijn in 360-gradenfoto’s te bekijken. Plaatsen waar de auto niet kon komen, zijn met een speciale uit Amerika overgevlogen fiets gedaan. Tijdens de presentatie afgelopen dinsdag vertelde een woordvoerder van Google dat in maart van dit jaar 4000 kilometer van ons land in beeld waren gebracht. Sinds deze week is dat 35.000 kilometer. Het is heel leuk om via Google door je eigen wijk te gaan. Ik zag dat het raam van mijn slaapkamer openstond toen de google-auto ons huis passeerde. Bijna de gehele Randstad is nu gefotografeerd. Buiten de Randstad zijn onder meer Eindhoven, Helmond, Veldhoven, Groningen, Arnhem, Apeldoorn, Nijmegen, Zwolle en Lelystad te bekijken. De Kinderdijk is ook al te zien, de Efteling volgt binnenkort. Helaas vertoont Street View nog behoorlijk veel witte vlekken in het zuiden en oosten van ons land. In de VS wordt de dienst al gebruikt in navigatiesoftware. Automobilisten kunnen zich daardoor beter oriënteren op hun omgeving, zo denkt Google.

Één voor allen, allen voor één Aken – Er zijn voor- en nadelen aan het runnen van een éénmanszaak. Je hebt dan wel nooit problemen met je personeel, maar je moet wel alles alleen doen. Als je een vrije dag hebt, is de zaak gesloten. Als je ziek bent, is de zaak gesloten. Als je op vakantie gaat, is de zaak gesloten. In al die gevallen staat ook meteen het inkomen stil. In Aken zag ik deze horecaonderneming. In alle opzichten een éénmanszaak. Broodjes en worsten hangen in bakken en tassen aan de schouder van deze Duitse ondernemer. Voor zijn buik hangt de plaat waarop hij de worsten roostert. Hij snijdt, smeer, bakt, bedient en rekent af. Hij is kok, ober en caissière in één persoon. Ik heb zijn broodjes worst niet geproefd, maar ze zullen ongetwijfeld lekker zijn, want er stond een constante rij voor zijn openluchtwinkeltje. Ik zag hem aan het eind van de morgen in de drukke winkelstraat van de Duitse stad. Er stonden heel wat mensen een broodje uit zijn ‘keuken’ te eten. Toen ik aan het eind van de middag weer langs kwam, stond hij nog steeds broodjes worst te bereiden en te verkopen. De vrolijke horecaondernemer had geen kantine of kantoortje waar hij even kon uitblazen. Met bewondering zag ik dat hij aan het eind van de dag nog steeds vrolijk met zijn worsten in de weer was. Petje af voor een dergelijk ondernemer.

Hollandsche Gehaktbal Delft – Koken zou ik nu niet direct mijn liefhebberij noemen, maar ik doe het altijd wel met veel plezier. Ik houd van uitdagende recepten. Toch gaat er ook in mijn keuken niets boven een ouderwetse 'Hollandsche Gehakbal'. Eentje zoals mijn moeder die maakte. Je kunt handige zakjes kruiden voor gehakt kopen, maar ik doe simpelweg behalve zout en peper een eetlepel ketjap en een eetlepel mosterd door het vlees. Twee lepels mag trouwens ook. Twee eitjes loskloppen en alles door elkaar kneden. Makkelijk zat en altijd lekker. Als ik de ballen heb gevormd, laat ik ze altijd nog een half uurtje in de koelkast op adem komen. Ik heb ontdekt dat ze daarna makkelijker zijn te bakken. Tot zover zijn Corien en ik het helemaal eens over de bereiding. Als het op bakken aankomt, doen we dat geheel verschillend. We verhitten boter in de braadpan en bakken de ballen rondom bruin. Nu zet Corien het gas een tandje lager en laat de ballen nog een kwartier bakken. Ik doe het anders. Nadat de ballen zijn aangebakken, schenk ik er fond bij. Dan laat ik de ballen onder af en toe keren, met de deksel op de pan, in een half uur op laag vuur gaar worden. Corien noemt mijn gehaktballen geringschattend ‘cafetariaballen’. Ik vind haar ballen ook wel lekker, maar ga toch voor de mijne. Hoe maak jij je gehaktballen? Heb jij nog een andere methode? Doe jij het zoals je moeder het deed? Bestaat er behalve een 'Hollandsche Gehaktbal' ook een Brabantse of Friese Gehaktbal? Laat het me eens weten.

Nadenken op zondag Delft – Zondagmorgen even voor tien uur. Ik sta met de telefoon tegen mijn oor voor het raam naar de tuin. Hier heeft Corien op een richeltje de Wald Disneyfiguurtjes van Albert Heijn neergezet. Ik sta hier omdat Karsten belt. Hij wil graag zijn dubbele figuurtjes ruilen met oma. Hij somt op wat hij heeft en wat hij dubbel heeft. Ik vertel op mijn beurt welke dubbele poppetjes ik voor me op het richeltje zie staan. Ik beloof hem dat oma bij een volgend bezoek aan Brabant de dubbele figuurtjes mee neemt. Karsten is er content mee. Hij vertelt enthousiast wat hij met de poppetjes doet. “Ik heb ook een huisje”, meldt hij trots. Later belt hij nog een keer. Nu treft hij oma zelf aan de telefoon. Hij vertelt haar dat hij een tekening gemaakt heeft met ons er op. Hij legt uit wat we aan het doen zijn op de tekening. “Jij staat na te denken”, vertelt hij Corien. “En opa?” vraagt Corien. “Die staat er ook op”, stelt hij haar gerust. Wat ik doe wordt verder niet duidelijk. Ik luister vanaf de bank naar het telefoongesprek. “Mammie maakt er een foto van”, gaat hij verder. Als we de tekening later zien, zijn we extra blij en tevreden met de uitleg. Er is geen beter manier om de zondag te beginnen dan nadenkend op een tekening.

Nachtwacht is blauw in Delft Delft – Delft is een kleurrijke stad, maar toch is de wereld nergens blauwer dan in de Prinsenstad. De inwoners van de stad zijn er trots op en willen dat iedereen ook laten weten. Elk jaar organiseert de Koninklijke Delftsche Aardewerkfabriek de Porceleyne Fles open dagen. Dit jaar konden de bezoekers gisteren terecht in de fabriek. Ook vandaag kan dat nog tot 17:00 uur. Corien & ik bezochten museum en fabriek tijdens de open dagen al eens met het gezin van Saskia & Sander en met het gezin van Saskia & Bob. Gisteren deden we het samen. Er zijn allerlei activiteiten georganiseerd waarbij bezoekers ook de schilders aan het werk kunnen zien. Voor kinderen is er een speurtocht. Ook dit jaar kunnen de bezoekers meer dan alleen kijken. Ze kunnen ook zelf aan het werk. Volwassen zowel als kinderen kunnen zelf een tegel, vaasje, kaarsenstandaard of ander Delfts blauw product beschilderen. Wij deden het in voorgaande jaren. Nu beperkten we onze activiteiten tijdens het bezoek tot het bewonderen van wat anderen eerder deden.

Dief volgens ‘Burger King’ Delft – Het gaat er niet om of je veel of weinig steelt. Of je er vandoor gaat met een miljoen euro of met een dubbeltje. In beide voorbeelden ben je een dief. Als veel mensen een dubbeltje bij je stelen kan het trouwens ook aardig in de papieren lopen. Dat is ongeveer de gedachte die men bij de restaurantketen ‘Burger King’ heeft. Als je daar een hamburger koopt, mag je een servetje meenemen. Ze doen daar niet flauw over. Pak gerust een servetje bij een maaltijd. Als je er tussen de 1 en 5 meeneemt, noemen ze je zelfs een “een voorzichtige gebruiker”. Zij weten ook wel dat die burgers nogal druipen en je na de maaltijd tot aan je oksels onder de saus zit. Maar met vijf servetjes moet je toch wel een volledige reiniging van handen en kleding kunnen uitvoeren, vindt men. Als je tussen de 6 en 9 servetjes daarvoor nodig hebt, krijg je van de hamburgerverkoper het predicaat “grote verspiller’ opgespeld. Maar neem nu niet 10 of meer servetjes om de kleverige saus weg te poetsen, want in dat geval wordt je door de directie uitgemaakt voor dief. Ik hoor het telefoongesprek al: “Goedenavond met brigadier Bulkbroodje” “Goedenavond brigadier. We hebben er weer een” “U heeft wat?” “Een dief. Hij is op heterdaad betrapt op het wederrechtelijk wegnemen en toe-eigenen van elf servetjes”. “Het is wat.” “Stuurt u snel een aanhoudingseenheid om de servettendief te arresteren?” “Dat weet ik nog zo net niet. Het is de vorige keer wat tegen gevallen.” “Hoe zo?” “De jongedame die we vorige keer meenamen na diefstal van toen zelfs twaalf servetjes, zat zo dik onder de tomatensaus en kleverige komkommerschijfjes dat we de achterbank van de politieauto nog steeds niet schoon hebben.” “Dan doen we er wel een pak servetjes bij.”

Het zoemt in Londen Londen – De massale sterfte onder de bijen in de Verenigde Staten en Europa was deze zomer schrikbarend. We moeten ons daar zorgen over maken want we kunnen kennelijk niet leven zonder bijen. De wetenschappers doen nog een onderzoek naar de oorzaak, maar in de media weet men al wie de schuld heeft. Het zijn de zendmasten voor mobiele telefoons, de pesticiden en de sterkere zonnestraling die wordt veroorzaakt door de dunner wordende ozonlaag. De ijverige beestjes zouden bovendien lijden aan bijenaids. Als dat waar is, moet je de honingfabrikantjes dus zeker niet hoog op het dak van een gebouw midden in een wereldstad zetten. Zo dicht bij de zon tussen de zendmasten. Toch is dat nu precies wat er in Londen is gebeurd. Half juli boekten een half miljoen bijen een verblijf in het Lancaster Hotel in Londen. Niet in een van de luxe kamers, maar in bijenkasten op het dak van het hotel. Deze week konden de gasten de eerste honing van de inwonende bijen op hun broodje smeren. Het vloeibare goud werd door het ‘Bee Team’ van het hotel trots getoond aan de pers. Onze ODD-correspondent in Londen was zeer tevreden over het resultaat. Zij meldde me dat het “particularly complex and flowery in character” was. Dat verbaast me niet. Zoals de bezoekers van de Britse hoofdstad onder ons weten, ligt het hotel dichtbij High Park. Je hebt er vanuit je kamer een prachtig uitzicht over het mooie park. Overigens zijn de kamers met zo’n mooi uitzicht wel wat duurder. Maar ach, je zit op loopafstand van alle grote winkels. Voor de Britse bijen zijn in het park genoeg bloemen te vinden. Helaas is het niet mogelijk om een potje te kopen. Er zijn slechts twee soorten gasten die een potje honing mee naar huis mogen nemen. Het zijn natuurlijk weer de vips en bruidsparen die hun huwelijksnacht doorbrachten in de honey-moonsuite. Ik vrees dat Corien & ik wat de leiding van het hotel betreft tot geen van beide categorieën behoren.

Door weer en wind Delft – Omfietswijn is wijn met een erg goede prijs-kwaliteitverhouding. Daarom zijn ze er in alle prijsklassen. De chiquere wijnen komen op ODD niet aan bod. Die kunnen jullie makkelijk zelf vinden. Ik worstel nog met een nieuwe ODD-standaard voor omfietswijn. Een trouwe lezeres deed me de suggestie om niet meteen de prijs op te trekken naar vijf euro, maar eerst eens rond te neuzen voor vier euro. Voor haar en alle andere wijnliefhebbers heb ik toch weer een omfietswijn gevonden voor de oude prijs. Het is de Trivento Mixtus Merlot Malbec 2009 van Albert Heijn. Normaal kost een fles van deze vriendelijke zachtfruitige Argentijnse wijn op één cent na vier euro. Deze week gaat daar een euro vanaf en kun je wijn voor 2,99 euro meenemen. Ik zou er maar een voorraadje van aanleggen. Fiets er met lege fietstassen desnoods in weer en wind maar even voor om. Ik heb er overigens ook niets op tegen als je comfortabel met de auto gaat. In zo’n geval kun je meteen de weekendboodschappen meenemen. Ik ken trouwens ook ODD’ers die het nog comfortabeler doen. Zij regelen het vanachter de computer.

Vrolijke Goths Eindhoven – Afgelopen zaterdag aten we met drie van onze kleinkinderen een ijsje bij McDonald's in het centrum van Eindhoven. Deze vestiging in de keten van de hamburgerrestaurants ligt dichtbij Dynamo. Dat zegt jullie misschien niets. Maar als je weet wat de begrippen Batcave, Deathrock, Victorian, Lolita, Fetisj, Androgyn en Darkwave inhouden, snap je het meteen. Sterker nog waarschijnlijk ben je dan een trouwe bezoeker van de concerten daar. Het zijn allemaal Gothic-stijlen. Muziek met bijbehorende kleding. Deze zaterdag stonden er goths, volgers van deze wereldwijde subcultuur, in het rijtje naast ons. Op weg naar een concert wilden ze eerst nog even een hamburger scoren. Toen de twee meiden naast mij zagen dat ik mijn fototoestel pakte, wilden ze graag even poseren. “Maak maar een foto”, moedigden ze me aan. Ze hebben geen idee op welke site hun foto terecht komt, maar dat kon ze kennelijk ook niet veel schelen. Er gaan heel wat duistere verhalen rond over goths, maar hier in Eindhoven waren het allemaal vrolijke jongens en meisjes.

Kolok opnieuw de beste Helmond – Het Helmondse popkoor Kolok is afgelopen zaterdag in theater Orpheus in Apeldoorn voor de derde keer winnaar geworden van de landelijke wedstrijd ‘Beste popkoor van Nederland’. De komende twee jaar zal het koor weer deze titel mogen dragen. Zestien koren waren dit jaar tot de laatste ronde doorgedrongen. Eerder werd Kolok in 2000 en 2005 de beste van ons land. Het landelijke topniveau wat Kolok nu al sinds 2000 laat zien zien, horen en voelen tijdens haar shows en optredens bij festivals is opnieuw niet onopgemerkt gebleven. Kolok is nu al bijna tien Nederlandse beste popkoor. Het is altijd vooruitstrevend in zangkwaliteit, choreografie, uitstraling, keuze van de nummers en stijl van arrangementen. Het heeft op zijn beurt heel wat collega pop- en musicalkoren gestimuleerd en op een hoger plan gebracht. Dat is een goede zaak, die ook telkens in de juryrapporten wordt aangehaald. Dirigent Don Henken is dan ook, net als ik, reuze trots op het koor. Hij heeft inmiddels wel te kennen gegeven dat hij toe is aan een nieuwe uitdaging. Ik heb daar natuurlijk alle respect voor. Per 1 januari zal hij Kolok verlaten. Daarmee komt een einde aan een bijna twintig jaar durende succesvolle samenwerking. We zoeken nu een nieuwe muzikaal leider. Iemand die met Kolok verder werkt aan een mooie toekomst. Bijdrage van trotse Kolok-pianist Ad

Op een grote paddestoel Veldhoven - Je hebt kunstenaar die tekenen en je hebt kunstenaars die fotograferen. Je hebt echter ook kunstenaars die foto en tekening combineren.Ze maken daar een nieuw kunstwerk van. Op een grote paddestoel, originally uploaded by Dieuwertjes Album. Kleindochter Dieuwertje is zo’n artiest. Ze zag de rood met witte paddestoel maakte er een foto van. Maar ze had er eerst nog een kabouter aan toegevoegd.

Uitdaging Veldhoven – Een herfstwandeling met de kleinkinderen is nooit zomaar een wandeling door de bossen of langs de vennen. Natuurlijk kijken we naar de vele paddenstoelen en bewonderen we de mooie herfstkleuren die we onderweg zien. Maar toch is dat nooit genoeg. Een wandeling met de kleinkinderen moet ook uitdagingen bevatten. Gisteren wandelden Corien & ik met het gezin van Saskia & Sander door het natuurgebied de Vlasroot in Veldhoven. Het was heerlijk herfstweer. Hier liggen twee vennen: de Grote Vlasroot en de Kleine Vlasroot. Verder daar achter is nog een grote visvijver. In de winter is dit natuurgebied vlak bij de Volmolenweg erg in trek als schaatsgebied. De rest van het jaar kun je er heerlijk wandelen. Er zijn in het gebied in elk seizoen andere dingen te zien en te beleven. We zijn zondag rond de vennen en de vijver gewandeld. Een heerlijke wandeling van anderhalf uur. Nienke en haar zusjes Dieuwertje en Emma kennen het gebied goed. Abel ontdekt het elke keer opnieuw. Terwijl de volwassenen al babbelend rustig voortstapten, zagen de zussen steeds kans om zich te verstoppen en dan plotseling weer achter je op te duiken. De omgevallen bomen leverden uiteindelijk de nodige uitdaging op. Daar wandelden de kinderen als ware circusartiesten over heen en weer. Natuurlijk moesten Saskia en Corien daar wel een beetje bij assisteren, maar er bleef nog genoeg uitdaging over. Kijk ook maar even naar het filmpje.

Cool Delft - Donderdagmorgen fietste ik met Sietske en Karsten even langs Jeanne, de vriendin van Corien. Sietske wilde graag zien waar haar oma op de koffie gaat op donderdagmorgen. Het onverwachte bezoek viel bij de kleinkinderen in zeer goede aarde. Vooral toen ze ontdekte dat Jeanne een boomhut in haar achtertuin heeft. Sietske bedacht onmiddellijk allerlei verhalen die zich in de boomhut afspeelden. De pose die ze met de stok aannam, deed mij meteen denken aan Diana de Romeinse godin van de jacht. De favoriete wapens van Diana waren de pijl en boog. Natuurlijk gingen de fantasieën van Sietske niet over de maagdelijke heerseres over wouden en wilde dieren, maar het zag er wel zo uit. Ook Karsten was onder de indruk. Toen hij de hut ontwaarde in de tuin riep hij meteen: “Wow dat is cool!” Onze kleine man klom ook meteen de boomhut in. Hij nam plaats in het gebouwtje en wilde wel meedoen aan het spel van zijn zus. Tot dat hij naar beneden keek en ontdekte dat de hut wel hoog boven de grond was. Hij veranderde zijn kwalificatie in “eng” en wilde wel gered worden. Niet door Diana de godin van de jacht, maar door zijn opa. Hij zocht in de woonkamer een plaatsje op de bank naast Corien. Cool en eng liggen dichtbij elkaar.