Gloeiend rode stadspoort Delft – Bezoekers van Ikea willen op de afrit van de A13 nog wel eens voor een file zorgen. Gelukkig hoeven de wachtende automobilisten tegenwoordig niet meer tegen de grauwe betonnen palen van het viaduct aan te kijken. Het Zandvoortse kunstenaarsduo Margot Berkman en Eline Janssens heeft het viaduct flink onder handen genomen en omgetoverd in een moderne stadspoort. De twee kunstenaressen plaatsten nabij het viaduct recht tegenover het drukbezochte Ikea grote stalen dierenfiguren. Ik ontwaar een pauw, een eland, een vos en nog wat andere wezens uit het dierenrijk. Het kunstwerk kreeg de naam ‘De Liefdesbrief’. Twee schilders waren van de week bezig de laatste hand te leggen aan het in het oog springende kunstwerk. “Weet u waarom het kunstwerk ‘De Liefdesbrief’ heet”, vraagt een van de twee schilders mij terwijl hij verder gaat met de pilaar voor hem. “In de stad van Johannes Vermeer heb ik wel een vermoeden”, merk ik op. “Het is een verwijzing naar een schilderij van Vermeer dat dezelfde naam heeft”, vervolgt hij met een brede glimlach. ”Ik ken het schilderij. Het hangt in het Rijksmuseum in Amsterdam”, antwoord ik de schilder. Ik begrijp ook de verwijzing naar dit schilderij wel. Op dat schilderij ontvangt een dame een brief. Hoewel dat schilderij een concrete voorstelling heeft - je ziet precies wat er gebeurt - kan je toch niet helemaal duiden wat er nu gebeurt. Het schilderij draagt een geheim in zich. Dat maakt Vermeer boeiend en dat is was de kunstenaressen uit Zandvoort ook doen. De grote dieren geven bovendien de illusie dat in de berm naast de autoweg leven is. Ze verwijzen naar een tapijtenserie ‘De Dame met de Eenhoorn’ uit het Musée de Cluny in Parijs. Het is bekend dat Berkman en Janssens de inspiratie voor hun kunstwerken in de openbare ruimte putten uit dat tapijt. De schilder stopt nu even met schilderen en kijkt naar me. Hij knikt en zegt dan: “Ik denk dat het rood van Vermeer op de pilaren is terug te vinden, net als de specifieke zwart-witte tegeltjes die je zo vaak op zijn schilderijen ziet.” ”Dat denk ik ook. Dat is verrassend want je verwacht bij Delft eigenlijk altijd het ‘Delfts blauw’ ”, zeg ik. “Dat is ook met opzet niet gebruikt”, legt de man me enthousiast uit. “Ik ben blij met het rood. Het is niet zo koud als blauw. Het gloeiende rood van Vermeer bevalt me wel”, gaat hij verder. We zijn het eens. “Veel succes verder”, zeg ik als we afscheid nemen. Ik lees later in de krant dat de kunstenaars vergeten hebben een bouwvergunning aan te vragen bij de gemeente voor de kunstwerken. Die aanvraag is nu alsnog gedaan en de gemeente verwacht niet dat er problemen zullen komen met de vergunning.