Een levendige fantasie

Rome - Leunend op de stenen balustrade rondom het Forum Romanum hoorde ik een aantal jaren geleden een toerist opmerken: “Eigenlijk is het toch niet veel meer dan een grote bak met puin.” Na deze opmerking ging er een lichte siddering door de mensen om hem heen. Er waren zelfs mensen die een paar passen opzij ging. Daarmee maakten ze duidelijk dat ze niets met deze cultuurbarbaar te maken wilden hebben. Ik moest er aan denken toen ik deze zomer opnieuw naar de overblijfsels van de gloriedagen van het Romeinse rijk stond te staren. Ik vind het geen bak puin. Ik vind het een archeologisch attractiepark waar grote groepen toeristen tegen betaling in mogen. En omdat het ook een grote bak met puin is, hebben ze een grote fantasie en de hulp van een gids nodig. Zonder deze twee kan je geen betekenis geven aan de stenen resten die hier in het stof der eeuwen liggen.

De gids wil dat we ons voorstellen dat hier een markt was, een rechtbank, een beursgebouw en een bordeel. “Het was hier druk”, beweert de gids, “en er liepen hier niet alleen senatoren en adellijke dames, maar ook slaven en prostituees”. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en probeer me het voor te stellen. Corien stoot me meteen aan want ze denkt dat ik sta te dutten. “Natuurlijk werd hier rechtgesproken en handel gedreven. Er werd in de tempel niet alleen gebeden. Er werd ook gegeten, gedronken en geroddeld en de dames van lichte zeden bezocht”, hoor ik de gids haar verhaal vervolgen. De gids loopt verder en ik blijf nog even staan om een foto te maken. Na de val van Rome, ging ook het forum eraan. Het Forum Romanum was al snel niet meer dan een campo vaccino (koeienweide). Eeuwen laten begon men pas weer met het opgraven van de stenen resten. Dat leidde tot het chaotische doolhof van brokstukken waar je nu een gids en een levendige fantasie voor nodig hebt om weer uit wijs te worden.

Tweet