Wie was Kronkel Amsterdam – ”Het dorpje wilde niets van mij weten, toen ik er gisteravond het station uitkwam – een beetje rillerig nog, want ik had een week lang heerlijk griep gevierd in mijn onverbeterlijke bed. Maar nu moest het leven toch weer beginnen met een journalistiek bezoek aan een kazerne die zich, zoals kazernes dat zo gaarne doen, had verscholen in het duister van de rimboe, achter het dorp.” Deze zinnen kunnen maar uit één pen zijn gevloeid; die van Simon Carmiggelt. De schrijfstijl van deze Amsterdamse Hagenaar is zo onmiskenbaar herkenbaar. Simon publiceerde zijn verhalen onder het pseudoniem Kronkel in Het Parool. Het was voor mij indertijd de enige reden om mij in Delft op deze Amsterdamse krant te abonneren. Verder boeide de krant me niet meer dan m’n eigen lokale nieuwsbron. Ik was niet de enige Nederlander buiten Amsterdam die om die reden Het Parool las. Carmiggelt was – net als Bomans – een beroemde schrijver met een groot eigen publiek. Hij kreeg dus een eigen beeld in Madame Tussaud. Maar roem is vergankelijk. Dat bleek toen ik onlangs een bezoek bracht aan deze toeristische attractie van de hoofdstad. Carmiggelt – overleden in 1987 – was reeds jaren geleden verwijderd uit de collectie. Waarschijnlijk omgesmolten voor Maxima. Z’n hoofd hebben ze bewaard. Niet op de tentoonstelling, maar in de opslagruimte. Daar verstoft de treurige kop nu samen met andere beroemdheden van weleer zoals Luns en Drees. Zo gaat dat met roem.

---