Het komt goed Delft – Van de week is het hout en de apparatuur gebracht voor de nieuwe keuken. Nieuwe keuken, hoor ik jullie verbaasd denken. Er kwam toch alleen een afwasmachine? Inderdaad dat dacht ik ook en ik ben net zo verbaasd. Op een zonnige zaterdagmorgen wandelde ik met Corien een keukenzaak binnen. “Ik ga even naar een vaatwasser kijken,” glimlachte ze naar mij. ”Natuurlijk,” beaamde ik. De vette glimlach op het gezicht van de koper toen Corien hem vertelde dat we een vaatwasser wilden, had me moeten waarschuwen. We kregen koffie en hij begon direct met het stellen van allerlei intieme vragen over de afmeting van de kastjes, de hoogte van het aanrecht en de kleur van de handvatten. ”Het is allemaal standaard,” riep ik geschrokken. Dat was kennelijk een dom antwoord. Hij keek me aan alsof hij me alles kon wijsmaken. En dat was ook zo. Zijn verhaal begon met het weghalen van een kastje omdat daar de vaatwasser in moet. Daarom moest er 'natuurlijk' een nieuw kastje bij komen omdat er nu ruimtegebrek dreigde te ontstaan. Maar als je één nieuw kastje neemt, dan kun je het beter meteen goed doen en drie nieuwe kastjes nemen. Vervolgens legde de keukenman uit dat er daar nog een plankje en daar nog een overtrekje, een sierstrip en een 'sidepanel' bij moet. O ja, en natuurlijk een nieuwe groep. En voor je het weet heb je een afspraak met een aannemer. Die stapte op een dag door onze keuken en nam de maten. Het ging niet meer over een afwasmachine. Het ging over stopcontacten, waterleidingen, kastjes, parket, verlichting en weet ik wat al niet. Ik dacht nog steeds dat we alleen een vaatwasser wilden. En Corien? Als ik over de keuken begin, kijkt ze me al net zo aan als de vaatwasserverkoper. Zo’n blik van: rustig maar, het komt allemaal goed. Op een zonnige zaterdagmorgen zal ik ooit met Corien een tv-zaak binnen wandelen. "Ik ga even naar een breedbeeld tv kijken," zal ik dan glimlachen.

---