Het realisme van Van der Burgt

Stiphout – Op een tentoonstelling in de Kloostertuin in Stiphout ontmoette ik onlangs Marjo van der Burgt. Zij is een lokale fijnschilder die zich vooral heeft toegelegd op het weergeven van stillevens. De realistische manier van weergeven, die zij zich eigen heeft gemaakt op de Academie voor realistische schilderkunst waar zij les kreeg van Peter Dillen, spreekt me erg aan. Het realisme is een kunstvorm die niet altijd naar waarde wordt geschat door de ‘officiële kunstwereld’. Het meest gehoorde bezwaar is dat het niet actueel is en alleen maar draait om vakmanschap. Het is schilderkunst als ambacht en meer niet. Maar ik behoor niet tot die ‘officiële kunstwereld’ en het realisme bloeit. Het heeft nu dan ook een veel groter bereik dan pakweg 25 jaar geleden. Het aantal liefhebbers stijgt. Alleen de musea blijven nog wat achter en dat geldt ook voor de kunstcritici. In de Kloostertuin maakten Corien & ik voor het eerst kennis met het werk van Van der Burgt. Zij zoekt haar onderwerpen dicht bij huis. Ze kiest die uit een grote verzameling oude spulletjes en gebruiksvoorwerpen in haar direct omgeving. Ze schildert zowel op linnen als paneel. Dat laatste heeft duidelijk haar voorkeur, zag ik.

Van der Burgt vertelde me dat zij veel tijd besteed aan het maken van de compositie. “Daar alleen kan ik dagen over doen”, vertelde ze me. “Vervolgens maak ik een schets op linnen of paneel en daarna begint het echte schilderen”, lichtte ze verder toe. De kunstenares zet daarbij meerdere lagen olieverf over elkaar. Ze vertelde dat ze ongeveer drie maanden over een schilderij doet. “Ik ontwerp en maak zelf ook de lijst voor mijn schilderijen. Ik beschilder de lijst en maak het zo samen met de voorstelling tot een uniek geheel“, maakte de kunstenares haar verhaal compleet. Het werk van Marjo van der Burgt was niet alleen het opvallendst op de tentoonstelling in de Kloostertuin. Het was kwalitatief zeker ook het beste. Ik zou maar wat aanschaffen voor het te duur wordt.

Tweet