Nog even oefenen Valldemossa – In de biografie van beroemde pianisten lees je steevast dat ze vroeg zijn begonnen. Vanaf hun zesde jaar zaten ze op de pianokruk en oefenden zich een weg naar de top. Ik ken geen pianist die op z’n vijfendertigste is begonnen met het instrument en toch nog het concertpodium bereikte. Ik zie aan mijn kleinkinderen Nienke en Dieuwertje, die beide op hun zesde voor het eerst serieus achter de 88 toetsen zaten, dat je op deze leeftijd snel leert. Ik ontdekte in Valldemossa nog een methode om goed piano te leren spelen. Corien & ik bezochten in dit plaatsje het klooster La Cartuga, beroemd vanwege het verblijf van de Poolse pianist en componist Fréderik Chopin en zijn vriendin Georges Sand. La Cartuga torent, met zijn groen betegelde klokkentoren, hoog boven het plaatsje uit. In de kapel van het klooster bewonderde we fresco’s van Miguel Bayeu, de zwager van Goya. In de kloostergang is een prachtige tuin waar ’s zomers concerten plaatsvinden met beroemde pianisten die werken van Chopin interpreteren. Ik vermoed nu dat er nog een reden is dat pianisten graag hier naar toekomen. Op het pleintje voor het klooster staat namelijk het borstbeeld van Chopin. Het verhaal gaat dat als de neus van dit borstbeeld even streelt, je zult ontwikkelen tot een begenadigd pianist. Tijdens de lunch die we later op het plein gebruikte, vroeg ik onze ober Antonio ernaar. Hij lachte: “Ja dat is zo, maar een voorwaarde is wel dat je ook een diploma van het conservatorium op zak hebt”. Nienke en Dieuwertje moeten dus nog even door oefenen voordat ze naar Valldemossa reizen.