Book of Kells Dublin – Het hoofdgebouw van het Trinity College Library is recht tegenover het gebouw waarin wij logeren. Een bezoek aan deze onderzoeksbibliotheek, één van de grootste in de wereld, ligt dus voor de hand. Trinity College Library heeft de grootste collectie manuscripten en boeken in Ierland. De bibliotheek omvat bijna drie miljoen boeken en is gehuisvest in acht gebouwen. De bibliotheek bestaat sinds de stichting van het Trinity College in 1592. The Old Library waar wij vanuit onze kamer op kijken is het oudste. Het werd gebouwd tussen 1712 en 1732. Het pronkstuk van de middeleeuwse collectie manuscripten is zonder twijfel het Book of Kells uit ca. 800. Het is een evangelieboek dat is gebonden in vier aparte delen, zodat de schitterend versierde pagina’s en tekst naast elkaar kunnen worden bekeken. Ad en ik namen woensdagmorgen na ontbijt een kijkje bij dit beroemde manuscript. We bekeken ook de belangrijke boeken van Durrow (ca. 700) en Armagh (ca. 800), waarvan het laatste veel informatie verschaft over Ierlands beschermheilige St. Patrick. De bijbehorende tentoonstelling leverde ons heel wat belangrijke informatie op over het boek en de vervaardiging ervan. Helaas mochten we – om heel begrijpelijke redenen – in de zaal waar de boeken lagen geen foto’s nemen. Zodra je in de Long Room komt – waar helaas ook niet mag worden gefotografeerd – ga je bijna als vanzelf op fluistertoon spreken. In de Long Room met zijn gigantische houten tongewelven waar de kostbaarste boeken worden bewaard, kwamen voor ons toonaangevende schrijvers zoals Jonathan Swift, Oscar Wilde, Bram Stoker en Samuel Beckett. Dat niet iedereen onder de indruk raakt van deze historie demonstreerde een bejaarde Amerikaanse toerist. Hij zag mij peinzend de ruimte in staren en veronderstelde daarom dat ik bij het personeel hoorde. “Hoe kun je nu een boek helemaal boven van zo’n plank halen”, vroeg hij me. ”Met een trapje”, antwoordde ik hem, wijzende op de laddertjes die daarvoor aanwezig waren. “Ok”, antwoordde hij en verliet de zaal. In meer was hij niet geïnteresseerd.

Het verhaal van Ad Bunratty – Na Sander, Saskia, Saskia, Nienke, Corien & ik heeft nu ook Ad een eigen fotosite. Dat kon natuurlijk niet uitblijven. Hij keerde woensdag avond terug uit Ierland met honderden foto’s. Het zou toch doodzonde zijn als die alleen maar voortleefden op zijn harde schijf. Verbazing om arrestatie, originally uploaded by AD beelding. De foto hierboven maakte Ad op het Bunratty Castle and Folk Park. Het is het moment waarop Corien wordt ‘gearresteerd’ door de op het park surveillerende diender. Zijn foto vertelt het hele verhaal. Els slaat verbouwereerd de hand voor de mond, Corien lacht en heeft plezier en ik maak een foto van haar. Dat hele tafereel heeft Ad vastgelegd. Het is een hele leuke plaat geworden. Ad ziet kans om met een foto een heel verhaal te vertellen. Veel van zijn foto’s vertellen zo'n een verhaal. Klik er maar eens heen.

”One of us has to go” Dublin – Een van de beroemdste zonen van de hoofdstad van Ierland is ongetwijfeld Oscar Wilde. De schrijver werd hier op 16 oktober 1854 geboren. Hoewel hij het grootste deel van zijn leven in Engeland heeft gewoond, wordt hij in zijn geboorteplaats nog steeds geëerd. Iedereen kent hem en kan hem citeren. Een buschauffeur vertelde ons toen wij zijn standbeeld in het park passeerde spontaan zijn beroemde laatste woorden. Wilde is op 30 november 1900 overleden in het Parijse Left Bank Hotel. Het behang in die kamer vond De Ierse schrijver kennelijk niet mooi. Op zijn sterfbed waren dan ook zijn laatste woorden: “My wallpaper and I are fighting a duel to the death. One or the other of us has to go.” Overigens is de kamer, volgens mijn Ierse buurman in de bus, later wel opnieuw behangen. Ik vond het een leuk idee om te logeren in Trinity College. Wilde studeerde hier van 1871 tot 1874 klassieke talen aan. Wilde schreef niet alleen romans en gedichten. Hij schreef ook toneelstukken. Een daarvan is ‘The picture of Dorian Gray’ dat hij schreef in 1891. Een bekend citaat uit dit stuk is "De enige manier om van een verleiding af te komen, is eraan toe te geven." Dat citaat is helemaal van toepassing op onze reis naar dit groene eiland. Het stond al een tijdje op ons lijstje en de enige manier om er vanaf te komen, was er heen te gaan. Els stelde gistermiddag voor om op ons voorlaatste dag in de Ierse hoofdstad even een kijkje te nemen bij het beeld van Oscar Wilde in het Merrion Square Park. Het beeld van de kunstenaar Danny Osborne staat daar pas sinds oktober 1997. Het blijkt een schot in de roos. Toeristen hebben sinds die tijd het beeld in hun hart gesloten. Ook wij schaarden ons daar graag bij.

Home made at Bunratty Bunratty – Zondag namen we een kijkje in het verleden. We deden dat in Bunratty kasteel. Het huidige kasteel, het laatste in een reeks van kastelen op deze plaats, dateert van 1425. Het was in de 16de en 17de eeuw een belangrijke vesting voor de graven van Thomond. We wandelden op ons gemak door de geheel ingerichte zalen en kamers van het kasteel. Daarvoor bezochten we het Bunratty Folklore Park. Dat is een soort openlucht museum waarin de huizen en het landschap van Ierland van meer dan duizend jaar geleden zijn gereconstrueerd. Boerderijen, dorpswinkeltjes, dorpsstraten en grote huizen met een formele Regency tuin. Alles is ingericht en aangekleed zoals het er toen moet hebben uitgezien. We zagen in een van de keukens van de huizen op welke manier de dames scones en appeltaart – die overigens heerlijk smaakten, ontdekten we later, – maakten. Dat waren nog de echte ‘huisgemaakte’ producten. Overal zagen we dames en heren uit die periode hun ambacht uitvoeren. Ook de politieagent ontbrak niet. Zodra hij meende dat een van de bezoekers iets uithaalde dat niet in de haak was, trad hij op. De handboeien en de gummiknuppel had hij daarbij altijd paraat. Het zorgvuldig gerestaureerde kasteel met zijn drie verdiepingen en vier kolossale hoektorens was het volgende bezoek dat we aflegden. Het interieur uit van het kasteel stamt bijna geheel uit de late middeleeuwen. Het enige dat niet uit die tijd stamt, zelfs niet van oorsprong Iers is, is het personeel. Dat komt net als in de pub, het hotel, het restaurant en de winkel uit Polen.

”Oh Blarney” Cork – Een paar kilometer ten noordwesten van Cork ligt Blarney Castle. De belangrijkste attractie van dit kasteel uit 1446 is een groot blok steen dat in de muur is bevestigd op de bovenste verdieping van het kasteel. Het is de Blarney Stone en deze steen heeft van het plaatsje Blarney een toeristisch centrum gemaakt. Hoe en waarom de steen daar zit, werd me niet duidelijk. Wel werd helder dat het de bedoeling is dat je de steen kust. Dat kan echter alleen als je ruggelings achterover over de rand van de bovenste verdieping hangt. Deze halsbrekende toeren zijn de moeite waard, want de legende wil dat deze kus je de gave van het woord geeft. Daar zijn inmiddels al heel wat mensen voor omhoog geklommen. Door de eeuwen heen is de steen niet alleen gekust door gewone stervelingen zoals jij en ik. Alle Amerikaanse presidenten kusten de steen. Winston Churchill kuste de steen. Bing Crosby kuste de steen. De lijst van beroemde kussers is heel lang. Ik vond het opvallend dat juist veel Amerikanen hier op hun rug gaan om de steen te kussen. The Virgin Queen Elisabeth I is verantwoordelijk voor de naam van de steen. Zij wilde land hebben van de toenmalige kasteelheer MacCarthy. De beste man kende de reputatie van de koningin en wilde het niet botweg weigeren, maar wilde zeker ook niet voldoen aan de wens van de koningin. Hij bleef eindeloos door praten. Hij draaide uiteindelijk zolang om de hete brei heen, tot de koningin uitriep: ”Oh, Blarney”. Sindsdien betekent het woord zoiets als mooipraterij. De uitdrukking ‘he has kissed the Blarney stone’ betekent ‘hij kan goed vleien’. Verwar blarney overigens niet met baloney (flauwe kul). Balony is als je een vijftigjarige vrouw zegt dat ze er uitziet als een vrouw van achttien. Blarney is als je een vrouw vraagt hoe oud ze is, omdat je graag wilt weten op welke leeftijd een vrouw het mooist is. Zoals je op de foto's ziet, namen wij het zekere voor het onzekere en klommen naar boven om de steen te kussen. Je moet er wat voor over hebben om de gave van het woord te verkrijgen, dan wel te behouden.

De Ogham Stones Cork – Op de University College Cork (UCC) studeren ongeveer net zoveel studenten als op de Technische Universiteit van Delft. Ook hier zijn studenten uit vele tientallen verschillende landen. Daar houdt de overeenkomst overigens wel zo’n beetje op. De UCC is gesticht in 1845. Twee jaar later is ook ‘ The Quad’ ,zoals ze ‘the Main Quadrangle’ hier liefkozend noemen, ontstaan. De Quad en de gebouwen erom heen zijn opgetrokken in een gotische stijl die je zowel perpendicular als Tudor of Victoriaans zou kunnen noemen. University Collece Cork, originally uploaded by Odddutch. Wij wandelden er donderdagmorgen – heel zachtjes want overal maakten bordjes duidelijk dat de examens aan de gang waren – tussen de studenten. De universiteit is wellicht het bekendst vanwege professor George Boole (1849 – 1864). Deze wiskundige ontwikkelde Boolean Algebra. Daar ging onze interesse echter niet naar uit. Wij kwamen voor de unieke collectie Ogham Stones in een van de gangen van de gebouwen. Die kwamen we bekijken. The Ogham Stones Collection, originally uploaded by Odddutch. Of het om grafstenen of grenspalen gaat is niet duidelijk. De stenen zijn gegraveerd ergens tussen het midden van de vijfde en de zevende eeuw. De tekst op de steen bevat gewoonlijk slechts de naam van een man en vertelt verder wiens zoon of afstammeling de drager van de naam was. Het Ogham alfabet bestaat uit 20 karakters, die weer in groepjes van vier of vijf karakters bij elkaar horen. De teksten beginnen links onderaan op de rand van de steen, gaan dan boven en dalen aan de andere zijde van de steen weer omlaag. Je leest de tekst, die in de rand van de steen is gegraveerd, dus met de klok mee. Met behulp van een computer kon je een tekst vertalen in Ogham.

Twee verrassingen Cork – Ierland is door het water gevormd. Dat wordt ons onderweg van Waterford naar Cork wel duidelijk. Midden in het land verzamelt het eiland regenwater en de wolken zorgen voor steeds veranderende coulisse. Maar toch is het niet de neerslag die zo karakteristiek is voor Ierland. Het is de Atlantische oceaan. Die zorgt door onophoudelijk te beuken op de kust voor een schitterend gevarieerd en grillig landschap. We stoppen onderweg een aantal malen. Onder andere hier bij Guillamene. De lokale zwemvereniging heeft een twee tal baaien omgetoverd in ware zwemparadijsjes. Er is een duikplank gemaakt, maar duiken doen ze hier vooral van de rotsen. Ze zijn niet alleen een paradijs voor watersporters. Guillamene, originally uploaded by Odddutch. De wateren rond Ierland zijn ook het domein van walvissen en dolfijnen. Vooral aan de zuid- en westkust leven er naast dolfijnen en andere tuimelaars ook verschillende kleinere walvissoorten. “Helaas zijn de slechts zelden te zien”, vertrouwt iemand in de pub ons toe. “Er spoelen de laatste jaren wel steeds weer uitzonderlijke exemplaren aan. Laatst nog een bottled nose whale (butskop)”, vult zijn vriend vanachter een pint of Guinness aan. Wij hebben ze tot nu toe dan ook nog niet gezien. Wel waren we getuige van de vangst van een tienjarige visser. Hij sloeg in de haven van Tramore een makreel aan de haak. Zijn vader moest hem van de lijn halen. “Er zijn dagen dat we er tussen de twintig en dertig vangen”, vertelde de man me vol trots. Zijn vrouw pakt de vis van hem aan. Ze geeft het spartelende dier een tik op de kop en stopt de nu dode vis in een groene plastic emmer. Aan de grote van de emmer te zien, verwachten ze nog heel wat te vangen. Corien at Guillamene, originally uploaded by Odddutch. Als we in Cork aankomen, wacht ons een verrassing. De ronde van Ierland heeft vandaag als finish Cork. Dat betekent dat TomTom ons niet naar onze bestemming kan brengen. We moeten een flink eind omrijden door smalle straatjes. Toch vinden we het nog vrij onverwachts. Als we het al niet meer verwachten roept de stem van TomTom plots:”Bestemming bereikt”. daar wacht ons een tweede verrassing. We krijgen van onze lodging-house keeper niet een kamer maar twee royale appartementen. We laten ons de onverwachtse luxe graag welgevallen.

Spontaan Waterford – Een vakantiedag in Ierland kent een mix van genoegens. Het begint natuurlijk met het uitgebreide Ierse ontbijt dat slechts in naam verschilt met het Engelse. Het lijkt een heel normale bezigheid om de dag te beginnen met een ontbijt, maar de feestelijke manier waarop we in ons guest house aan Mary Street worden bediend, maakt het tot een toeristische gebeurtenis. Verder is de dag natuurlijk voor een deel ook gevuld met een portie cultuur. Dat bestaat net als op elke andere vakantie o.a uit een bezoek aan de lokale bezienswaardigheden. In Waterford is dat bijvoorbeeld Reginald’s Tower. Dat is een ronde toren die ooit deel uitmaakte van de stadsverdediging. Hij werd in het begin van de dertiende eeuw gebouwd, horen we via de audiotoer die hier beschikbaar is. In de vijftiende eeuw werd er zelfs nog aan verder gebouwd, vertelt de vriendelijke stem. De toren kent een rijke geschiedenis waar we stap voor stap nu van op de hoogte raken. Duidelijk wordt dat het voor tal van zaken werd ingezet. Zo deed het dienst als munttoren, gevangenis en militaire opslagplaats. Nu is de toren geheel in ere hersteld. Verdeeld over de drie verdiepingen van het gebouw is een tentoonstelling in gericht over de geschiedenis. Zoals jullie lezen heb ik tijdens de rondgang goed opgelet. We bezochten de toren aan het eind van de dag en besloten spontaan tot een groepsfoto te maken.

Deense zeehengst in Dublin Dublin – Tijdens hun vakantie in Denemarken vorig jaar zagen Els en Corien het vikingschip ‘Havhingsten fra Glendalough’ (zeehengst van Glendalough) in de haven van Roskilde. Zondag zagen zij hetzelfde schip in het National Museum of Ireland terug. Het was twaalfhonderd jaar geleden dat Vikingen voor het eerst in een van hun beruchte boten arriveerden op de kust van Ierland. Een hele prestatie, zeker omdat het nu om een replica ging. Sea Stallion, originally uploaded by Odddutch. In 1962 vonden archeologen op de bodem van een fjord in Roskilde schepen uit de tijd van de Vikingen. De grootste daarvan, de Skuldelev 2, bleek een zeewaardige boot uit 1042 die met de scheepsbouwtechniek uit Scandinavië in Dublin was gebouwd. In het Deense Viking Schipmuseum besloot men een replica van het schip te bouwen. Het project dat werd opgezet samen met het Nationaal Museum van Ierland startte in 2000. Het schip werd niet alleen exact gekopieerd, maar het werd ook gebouwd op de wijze zoals dat in 1042 gebruikelijk. Bovendien werden alleen gereedschappen uit die periode gebruikt. Havhingsten fra Glendalough, originally uploaded by Odddutch. De replica van het schip werd vier jaar later door de Deense koningin Margrethe bij de officiële te waterlating ‘Havhingsten fra Glendalough’ gedoopt. Met een bemanning van 65 mannen en vrouwen voer het in juli van dit jaar van Roskilde ‘terug’ naar Dublin. Het Nationaal Museum van Ierland heeft rond het schip een speciale tentoonstelling gebouwd. Hier leerden wij van alles over de reis over de oceaan, maar ook over de opgravingen en het bouwen van de replica. Corien & Els werden hier weer herenigd met ‘hun’ schip. De vikingboot blijft nog tot de zomer van volgend jaar in Ierland en vaart dan weer terug naar Denemarken.

“Ireland Number One Visitor Attraction” Dublin – Zaterdag maakte Ad en ik een reis door de tijd. Terwijl onze dames samen de winkels bezochten, gingen wij 250 jaar terug in de tijd. We reizen in het Guinness Storehouse in het hart van de St. James’s Gate Brewery terug naar het begin van wat ze hier zelf ‘the black stuff’ noemen. Het wereldberoemde bier wordt hier sinds 1759 gebrouwen. Het is volgens de juffrouw van het Tourist Information Office “Ireland Number One Visitor Attraction”. “You cannot leave Dublin without having paid a visit”, zei ze op indringende wijze. Gelukkig stond het samen met de The Old Jameson Distillery reeds op ons lijstje. guinness, originally uploaded by Odddutch. Een bezoek aan de brouwerij is overigens veel meer dan een geschiedenisles over het ontstaan van het bier. Het is een romantische wandeling waarin we stap voor stap kennismaakten met het vakmanschap dat nodig is om Guinness bier te maken. Onderweg mochten we proeven van een van de Guinness bieren. jameson, originally uploaded by Odddutch. In the Gravity bar op de zevende verdieping kregen we ook een pint Guinness. Met die in de hand genoten we daar van het prachtige uitzicht over de stad. Van Guinness naar Jameson is maar een kleine wandeling. De verkoop van Jameson is de snelgroeiende ter wereld leerden we hier onder andere. We zaten aan het eind van de dag in the Jameson Reserve bar te genieten van een heerlijk glas whiskey (hier krijgt de drank een extra e) toen Els en Corien behangen met tassen binnen kwamen. Ze hadden ook een leuke dag gehad. We besloten de dag in de pub, waar we bij de klanken van Ierse volksliedjes genoten van onze Irish Stew met daarbij natuurlijk een pint Guinness.

Groepsportret in the National Gallery Dublin – Het karakter van Dublin laat zich moeilijk in een paar woorden vangen. Het is een hoofdstad zonder weerga. Je krijgt er een echt gevoel van gastvrijheid. De inwoners van de stad hebben geen haast. Ze nemen alle tijd om een praatje te maken met je. Drukke gehaaste mensen van het vaste land van Europa vinden het misschien niet helemaal efficiënt en zullen zeggen dat men het met de tijd allemaal niet zo nauw neemt. De openings- en sluitingstijden van de winkels zijn ons dan ook niet duidelijk. Tenzij alles een nachtwinkel is en niemand ooit gaat slapen. Het is heerlijk dat iedereen zo de tijd voor je heeft. Zelfs in de drukke winkelstraten rond Grafton street heeft iedereen de tijd voor een praatje. national Gallery, originally uploaded by Odddutch. Ad en ik babbelen – terwijl onze dames steeds een andere winkel bezoeken – ongedwongen met de doorman van een chique winkel, met een politieagent of met een straatverkoper. Ze zijn allemaal trots op hun land en hun stad en vertellen je graag wat je zeker moet gaan bekijken. Een van de aanraders is the National Gallery of Ireland. Wij brachten er natuurlijk een bezoek aan en troffen er een schitterende collectie West-Europese kunst. Het museum heeft internationaal dan ook een behoorlijke reputatie. Niet alleen zagen we er werken van Caravaggio, Canova, Monet en Picasso, maar we troffen ook Hollandse meesters zoals Johannes Vermeer, Jan Steen, Frans Hals en Rembrandt van Rijn. treasures, originally uploaded by Odddutch. De Hollandse en Vlaamse meesters zijn, verdeeld over een aantal zalen goed, vertegenwoordigd. Het bleek een goed advies om een bezoek te brengen aan dit museum in het hart van Dublin. Het was bovendien niet zo druk zodat we op ons gemak alles wat we wilden zien ook zagen. We hadden zelfs de tijd om in een ruimte waar een buitensporig grote spiegel hing een groepsportret te maken.

Relatief stil

Dublin – In de pub in het hart van Dublin waar wij– dat is Ad & Els en Corien & ik – gisteravond aten, leek het wel de wekelijkse muziekavond. Twee tafels van ons vandaan zaten een stuk of tien jonge vrouwen te zingen dat het een lieve lust was. Op tafel wachten de glazen Guinness en witte wijn op het eind van het lied. Maar er was steeds weer een nieuw lied. Onvermoeibaar zongen de vrouwen door tot dat hun maaltijd kwam. Toen pas werd het even stil aan de tafel. Relatief stil.

Dublin 1, originally uploaded by Odddutch.

Toen we na onze maaltijd later door de gezellige straten naar ons hotel liepen, leek het wel of het in elke pub waar we langs kwamen muziekavond was. Dit bleek een misvatting. Er is geen vaste muziekavond. Het is elke avond muziekavond in Dublin. Ieren zijn dol op zingen en dat doen dat zo veel mogelijk uit volle borst.

Kwetsbaar, kostbaar en zwaar Delft – Aan de Schieweg in Delft vindt je het transportbedrijf Rollema. Ze zijn gespecialiseerd in logistieke en technische dienstverlening voor kwetsbare, kostbare of zware goederen. Ik begrijp dat ze daarom kiezen voor een groot ei bij het toegangshek van hun bedrijf. Als ik zo’n kwetsbaar object moest verhuizen, koos ik ook voor Rollema. Toch zit er vermoedelijk meer achter dan uitsluitend deze gedachteassociatie. Het ei is vervaardigd door de beeldend kunstenaar en directeur van de Vrije Academie in Den Haag, Ingrid Rollema. In 2003 kreeg zij de jaarlijkse prijs voor vrouwelijk talent op het gebied van de kunsten. In een interview in de Haagse Courant zei de kunstenaar ooit over de plek waar een beeld staan: “Je moet als gemeente of als kunstcommissie niet zomaar ergens een beeld neerzetten. Je moet liefde genereren. Beelden zijn een soort totems, die mensen aanspreken op rare punten in hun wezen. Je moet ze dus presenteren en luisteren naar wat de reacties zijn.” Op welk ‘raar punt in mijn wezen’ dit beeld mij aanspreekt, is me nog niet duidelijk. Het is ieder geval een exemplaar met verbeeldingskracht en visie. Het is een beeld dat niet onmiddellijk het geheim onthult. Het zette me aan het denken en bracht me er toe om eens uit te zoeken van wie het was en wat het daar deed. Het sprak me aan.

Meer bewegen Delft – Ik ben erg zuinig op mijn gezondheid. Sinds mijn dokter, al weer enige tijd geleden, mij nadrukkelijk aanraadde mijn levensstijl te veranderen, let ik nog meer op. Ik fiets een elke dag een uurtje en eet uitsluitend nog verse en gezonde spullen. Mijn interesse voor gezondheid werd vanmorgen dan ook onmiddellijk weer aangejaagd door de tekst op de omslag van de Margriet die Corien had klaargelegd om in het vliegtuig te lezen. “2x in de week seks en u ziet er jaren jonger uit!” stond er met forse letters op de cover van het vrouwenblad. Het bijbehorende artikel in het blad staat bol van de cijfers over het onderwerp. 'Ongetrouwde stellen hebben twee keer per week seks, kort getrouwde stellen één keer per week en na drie jaar doen ze het nog eens in de veertien dagen!', blijkt volgens de Margriet uit onderzoek. Het huwelijk is wellicht een heel romantisch concept, het is kennelijk niet goed voor je seksleven. En als je als ouders graag oma & opa wilt worden, kun je je kinderen kennelijk beter aanraden om niet te trouwen. En wat de tekst op de cover van het blad betreft: stellen die een paar keer per week seks hebben zien er volgens een aantal internationale neuropsychologen tien jaar jonger uit dan stellen die dat niet hebben. Voor mannen is seks nog belangrijker voor hun gezondheid. Ik lees dat mannen vijftig procent meer kans hebben de 80 te halen als ze 'het' minstens eens per week doen. Seks is goed voor je bloeddruk, je hart en het vermindert de kans op diabetes. Dat advies gaf mijn dokter er indertijd niet bij. Hij zei alleen dat ik meer moest bewegen. Ik weet nu hoe.

Hunkering naar water Delft – Wij drinken heel wat water per week. Corien nog meer, veel meer, dan ik. Toch is het volgens het boek ‘Uw lichaam hunkert naar water’ van de 66-jarige Dr. Fereydoon Batmanghelidj (spreek uit: bat-man-ge-lidch) nog lang niet genoeg. In dit boek, en de website die erbij hoort, staan wetenswaardigheden over water die ik nog niet kende. Dat dagelijks water drinken – ongeveer acht glazen – goed voor je lichaam is, had ik natuurlijk al wel eerder gehoord. Er zijn dagen dat ik het haal, maar er zijn veel meer dagen dat ik het niet haal. In het boek legt de dokter uit dat ziekten het gevolg zijn van een - meestal jarenlang - chronisch watertekort van het lichaam. We drinken wel koffie, thee en frisdranken, maar volgens Dr. Batman, zoals hij door zijn patiënten wordt genoemd, bevatten die juist uitdrogende stoffen. Als je jarenlang te weinig water drinkt, dan kunnen er allerlei ziekten ontstaan, volgens Batman, die dan totaal fout behandeld worden door de medici met allerlei dure medicijnen. Terwijl het lichaam alleen om goedkoop water vroeg. Ons lichaam, schrijft de dokter, bestaat voor een zeer groot deel uit water en heeft behoefte aan constante aanvulling van water. Het enige symptoom van dorst dat we kennen is een droge mond, volgens Batman. Maar het lichaam geeft meer signalen van dorst. We beschouwen die andere symptomen als ziekten van het lichaam, beweert de in St. Mary's Hospital Medical School in Londen opgeleide arts. In zijn boek schrijft hij dat chronische ziekten als astma, reuma, diabetes, depressie, migraine, hoog cholesterol en allergieën het gevolg zijn van aanhoudende uitdroging van het lichaam. Ik weet na lezing over het waterprincipe nog niet hoeveel waarde ik aan de theorie moet hechten. Ik vind het boek ook controversieel en hoewel het verfrissend is om te lezen, krijg ik er toch een droge mond van. Ik neem daarom een glaasje water. Proost!

In een deuk Delft – Energieleverancier Eneco doet haar klanten elk jaar een scheurkalender cadeau. Ons exemplaar hangt op het kleinste kamertje. Het eerste jaar vond ik de grappen er op nog wel vaag leuk. Nu lees ik ze niet meer. Ik vind de grappen een belediging voor mijn intelligentie. Daardoor is de kalender vaak dagen achter. Corien legde het blaadje van zondag vanmorgen bij me op tafel. “Plaats die maar op ODD”, zei ze er bij. Mijn wenkbrauwen gingen maximaal omhoog. De grap was misschien leuk toen hij in 1885 voor het eerst werd verteld. Maar na enkele duizenden keren in diverse varianten te zijn verteld, is de humor wel verdwenen. Corien zag mijn blik en zei: “Het is de favoriete mop van mijn oudste zus. Als zij hem vertelde, lag ons hele gezin in een deuk”. “Ik zou dat liever geheim houden”, mompelde ik “Doe het nu maar”, drong Corien aan.

Delfts groen Delft – Blauw is de kleur die iedereen aan Delft verbindt. Toch begint de Prinsenstad zo langzamerhand ook erg groen te worden. De middeleeuwse grachten die zo geliefd zijn bij de toeristen, vullen zich bijna geheel met kroos. Ik hoorde zaterdagmorgen tijdens de koffie op een terras het verhaal dat een Japanse toerist het voor gras aanzag en pardoes kopje onderging in de gracht. Jan Willem, mijn tafelgenoot, wist te melden dat er zoveel kroos is omdat het water van de grachten zo voedselrijk is. “Het is dus goed nieuws dat er zoveel kroos is”, meende hij. Toch is dat maar gedeeltelijk waar. Het kroosdek ontneemt zuurstof aan het water doordat het wateroppervlak wordt afgedekt. Dat is ook de reden dat de waterplanten geen zuurstof meer kunnen aanmaken. Doordat er bovendien geen uitwisseling plaats vindt tussen de lucht en het water groeit het aantal bacteriën en gaat het water dus stinken. Zover is het volgens mij nog lang niet. Het ruikt nog steeds fris in de oude binnenstad. Toch zag ik dat het Hoogheemraadschap al begonnen is met het hier en daar met de hand wegscheppen van kroos. Langzaam wordt Delft weer blauw.

"Ik wil die medaille!" Veldhoven – Het zit er weer op, onze zomervakantie, en dus ook de Veldhovense jeugdwandeldriedaagse. Ook dit jaar heeft Sander twee vrije dagen opgenomen om een groep wandelaars te begeleiden. Nienke liep voor de derde keer de vijf kilometer en Dieuwertje voor de eerste keer. De eerste dag was afzien: het regende dat het goot! De tweede dag werd het weer gelukkig een stuk beter. Sander vroeg aan Dieuwertje of ze het wandelen leuk vond. After three days walking, originally uploaded by Saskia. Dieuwertje vertrouwde Sander haar reden toe: "Ik wil die medaille!". Zaterdag was de derde en laatste dag. Opa Joop en Oma Marjan waren speciaal naar Veldhoven gekomen om de wandelaars in te halen. Dat gebeurt traditioneel met het Veldhovens Muziekkorps aan kop. Alle wandelaars krijgen dahlia's van de organisatie, maar langs de kant van de weg staan de laatste 500 meter allemaal trotse papa's, mama's, opa's en oma's te wachten. Ze huldigen de lopers met nog meer bloemen. Het is een gezellige bedoening. Emma wil overigens volgend jaar ook meelopen! Een bijdrage van Saskia

Groen? Delft – Zaterdagmorgen hing energieleverancier Eneco papieren tasjes aan de deurknoppen in een aantal wijken van Delft. De tasjes droegen als opschrift ‘Ieder huis groen’. In de zak zat behalve een plantje ook een folder over groene stroom. Groen is tegenwoordig het toverwoord. Hadden we vroeger alleen nog maar Green Peace, GroenLinks en groene thee, nu wil iedereen helemaal groen zijn. Het is ook een mooie kleur. Groen is rustgevend en ik zie liever een groen dan een rood verkeerslicht. Toch kan er ook te veel groen zijn. We moeten ‘groen investeren’ en op ‘groene brandstof’ rijden. We bedrijven ‘groene politiek’ , sterker nog we moeten altijd ‘groen denken’. O ja en dan is er natuurlijk ook nog het ‘groene beleggingsfonds’ . De ‘groene lobby’ doet het goed en de commercie springt er enthousiast op in. Het gaat nog verder. Nu alles groen is, moet het natuurlijk ook milieuvriendelijk en duurzaam zijn. Of is dat hetzelfde? Moeten we op zoek naar nieuwe termen omdat het woord groen inmiddels zover is gedevalueerd. Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar mij wordt het soms groen voor de ogen. En dan nog dit. Ik zag 's avonds om halftwaalf hier en daar nog steeds van die groene reclametassen aan sommige deurknoppen hangen. Handig in de vakantietijd. Inbrekers weten zo precies wie er niet thuis is. Het levert het boevengilde kant en klaar de adressen op waar de bewoners afwezigheid zijn. Dat scheelt de dieven een hoop energie. En die is nog niet eens groen.

Een Oosterse omweg naar Delft Delft – Op het St. Agathaplein en de Oude Delft is het vandaag Oosterse markt. Corien & ik wandelden er tijdens haar lunchpauze samen even over heen. De inmiddels traditionele markt is een initiatief van het Volkenkundig Museum Nusantara. Tientallen kramen met Indische lekkernijen, kunstnijverheid uit het oosten, wajangpoppen, batik, etnografische kunst en nog veel meer zorgen voor een feestelijke Indonesische stemming op het plein. Op het kleine podium op het plein werd ook dit jaar weer een gevarieerd muzikaal en theatraal programma gebracht. Een Spaanse toerist, vergezeld van vrouw en twee kinderen van een jaar of tien, vroeg me op het plein naar het Maritiem Museum. “Dat is in Rotterdam”, stelde ik hem op de hoogte. “Is er hier ook een leuk museum?”, vroeg hij me. Hij kwam nauwelijks boven het geluid van de Javaanse dansers uit. Trots legde ik hem uit dat Delft overloopt van de mooie musea, leuke winkels en fraaie kerken. Je hoeft hier nergens naar te zoeken. Alles ligt om de hoek. We stonden voor het winkeltje van Kouwenhoven op het plein. Het perfecte voorbeeld van mijn betoog. Dit winkeltje ligt anders verscholen in een hoekje van het stille plein, onder oude kastanjes, maar nu was het voorzien van een terras met koffie en spekkoek. Het is een winkeltje dat thuishoort in een illustratie uit de W.G. van der Hulst-boeken. De man begon te stralen en zijn kinderen te juichen. Ook vandaag was de bekende Michelin-formule weer helemaal van toepassing: “Delft merite le detour”

“Historisch moment” Londen – De Big Ben is de grote beroemde klok, in de toren van het Britse parlement. Als die stopt met luiden dan is dat nieuws. Niet alleen in Engeland, maar ook in ons land melden alle kranten vanmorgen dat de klokken in de toren van het Britse parlement voor het eerst sinds 1956 geruime tijd zullen zwijgen. Het stilzetten van de klok was vanmorgen zelfs life mee te beleven op de BBC. Alsof het een nationale gebeurtenis was, keken Bill Turnbull en Susanna Reid, de presentatoren van de BBC Breakfast Show, met bijna ingehouden adem naar het beeld van de wijzerplaat van de toren van het Britse parlement. Alpinisten begonnen zodra de wijzers op twaalf uur waren gezet – iets wat ook life werd verslagen – met het schoonmaken van de wijzerplaat. Slechts drie keer eerder, volgens Turnbull, is het uurwerk voor langere tijd stilgezet. Dat gebeurde bij onderhoudsbeurten in 1934, 1956 en 1990. De huidige opknapbeurt van het uurwerk vormt de laatste fase van onderhoudswerk dat wordt uitgevoerd vanwege het 150-jarige bestaan van de Big Ben in 2009. Turnbull was zeer onder de indruk van het gebeuren en sprak zelfs van een ”historisch moment”. Overigens zullen de wijzers van het uurwerk na de schoonmaak van de wijzerplaat nog wel gewoon de tijd aangeven, alleen de slagen op het uur en om het kwartier zijn voorlopig niet te horen.

Het meisje met de bolle ogen Delft – Gistermiddag ben ik Galerie de Kunstkop aan de Lange Geer binnen gelopen om naar het werk van de kunstschilder René Jacobs te kijken. Ik had gehoord over zijn nieuwste samenwerkingsproject met Chinese kunstenaars en wilde het graag zelf eens bekijken. Ik trof de kunstenaar niet achter zijn ezel, maar achter zijn laptop aan. Al enige jaren ontwerpt Jacobs zijn schilderijen namelijk op de computer. Aan de hand van dat ontwerp begint hij dan te schilderen. Aan de wanden van zijn galerie, dat tevens zijn atelier is, hangen zes meisjes met bolle ogen. De bijna identieke schilderijen zijn duidelijk geïnspireerd op ‘het meisje met de parel’ van Johannes Vermeer, de beroemde schilderende stadgenoot van Jacobs. De schilderijen zijn gesigneerd met ‘De Kunstkop’. Het zijn namelijk coproducties, zoals Jacobs het zelf noemt, met een onbekende Chinese professionele kunstschilder. Daarom staat niet zijn naam op het doek. Jabobs heeft de schilderijen op de computer ontworpen en de ontwerpen met linnen en verf naar China gestuurd. Daar zijn de doeken aan de hand van zijn ontwerpen geschilderd. “Ik kreeg tien schilderijen van het meisje terug”, vertelt hij, “maar heb er inmiddels vier verkocht”. De overige zes hangen nu in zijn galerie en zijn vanaf vandaag tot en met donderdag 30 augustus te zien en te koop. ”Als je wat langer kijkt, zie je subtiele verschillen in de doeken”, vertelt Jacobs. Dat is ook zo. In het kleine uurtje dat ik het atelier ben, ontdek ik steeds opnieuw een ‘Chinese verrassing’ in de doeken. René Jacobs is een ‘selfmade artiest’. Hij studeerde economie in Rotterdam, maar verdient de kost met schilderen en zijn eigen galerie. Het laten schilderen van doeken in China noemt hij zelf een beetje spottend “outsourcing van kunst”. De studie economie blijft de kop op steken, geeft hij met een lach toe. “Bovendien”, legt hij uit, “blijven de prijzen van de werken zo heel goed betaalbaar”. Ik loop samen met hem door zijn atelier en bekijk de schilderijen die hij helemaal alleen heeft gemaakt. Het zijn stuk voor stuk schilderijen met een verhaal. Schilderijen met meerdere lagen. Jacobs vertelt enthousiast over de mensen en dingen die hem hebben geïnspireerd tot het maken van de werken. Over de humor en de tragiek in zijn werk en de keuze van de kleuren. Hij laat me het computerontwerp zien van het schilderij waar hij nu mee bezig is. Drie mensen in een bootje. Althans dat lijkt zo op het eerste gezicht, maar ook dit is een gelaagd schilderij. Is het bootje wel een bootje? Waarom kijken de mensen op het schilderij zo droef. In het najaar komt een tentoonstelling met uitsluitend werk van Jacobs. Ik ben er nu al benieuwd naar.

Filmtip van Adrie Helmond – We kennen Adrie allemaal als een geweldige filmliefhebber. Niet in de bioscoop, maar thuis voor de buis. Hij houdt zijn eigen filmcollectie ook prima in orde. Maar ook het aanbod op TV houdt hij goed bij. Hij doet dat o.a. via de dagelijkse filmtip. Die tip geeft hij graag aan jullie door. Klik hier maar even. De tip wijzigt dagelijks. Dus als je morgen weer klikt, geeft Adrie weer een nieuwe tip door.

Vijf prioriteiten Delft – Wel eens gehoord van de prioriteiten van Sigmund Freud? Nee, dan mag je onbekommerd doorlezen. Hoewel ombekommerd? Misschien moet ik toch eerst maar waarschuwen. De waarheid is immers vaak nogal pijnlijk. De psychologische theorieën van Freud staan overigens flink ter discussie. Ze komen in de academische psychologie op onze universiteiten ook nauwelijks mee aan de orde. Er zijn zelfs gerenommeerde psychologen en psychiaters die de zenuwarts en psychiater Freud als een charlatan beschouwen. Ik zeg dat om de uitslag van het testje dat ik je ga voorstellen bij voorbaat al wat te relativeren. Al zijn volgens sommigen de gedachten van Freud achterhaald, toch is nog niemand wetenschappelijk in staat gebleken behalve kritiek te leveren, Freud's fundamentele theorieën op wetenschappelijke basis te ontkrachten. Dan nu het testje. Er vinden vijf gebeurtenissen tegelijkertijd plaats in je huis. In welke volgorde ga je ze oplossen. Kies de volgorde de telefoon rinkelt de baby huilt er belt iemand aan de voordeur de was hangt buiten de drogen en het gaat regenen de kraan loopt in de keuken en het water begint al over te lopen De prioriteiten die je stelt bij het oplossen van deze problemen zeggen volgens Sigmund iets over de prioriteiten die je in je leven stelt. Nu is het verleidelijk om eerst naar de betekenis van de vijf punten te kijken die ik hieronder geef. Maar dat is vals spelen. Dus dat doen we niet. Dit is de betekenis van de vijf punten de telefoon staat voor werk de baby staat voor familie de voordeur staat voor vrienden de natte kleding staat voor geld de lopende kraan staat voor seks Wie deed eerst de kraan dicht?

Express Yourself Delft – Fotograferen is de hobby van iedereen. 'Express Yourself', zong Madonna al in de jaren tachtig en nu we allemaal een digitale camera hebben, doen we dat massaal. Het is ook allemaal zo veel leuker geworden door de vele gratis fotosites. Weet je nog hoe lang het vroeger duurde voor dat je de kiekjes van Benidorm kon laten zien? Eerst moest de diafilm ontwikkeld worden. Daarna volgde het inramen van de dia’s. Dat nam ook nog eens twee avonden in beslag. Vervolgens moest je een avondje organiseren om de vakantiedia’s te laten zien aan familie en vrienden. Nu behoeven we niet eens meer te wachten tot we thuis zijn. Onze kiekjes kunnen bijna direct worden ondergebracht op een fotosite zoals Flickr.com van Yahoo. En dat geldt niet alleen voor de spannende trektocht door Brazilië. Ook het gezellige familiefeest kan meteen worden gedeeld. Het diascherm kan op marktplaats.nl en de kamer hoeft niet te worden verduisterd. Deel je foto’s via een fotosite. Van de beste of leukste kan je altijd nog een printje laten maken. Flickr is de populairste website voor het delen van digitale foto’s. Het uploaden kan zelfs via e-mail of een mobiele telefoon. Flickr kent twee soorten accounts. Gratis accounts, waarbij je voor 100 megabyte per maand mag uploaden en het pro-account, waarbij je voor tweeduizend gigabyte aan foto's kunt uploaden. Flickr meet niet de opslagruimte die de foto's in beslag nemen, maar het dataverkeer. Wanneer foto's dus weer verwijderd worden, heeft dat geen invloed op de opslagruimte die je nog over hebt. Girl in a tree, originally uploaded by wilma. De foto’s zijn ook heel makkelijk in te passen in een blog. Dat gaat via een klik op een knopje boven de foto. De site maakt gebruik van tagging (trefwoorden) en is daarom heel makkelijk te doorzoeken. Als je niet alles wilt delen, kun je foto’s ook in een privégedeelte plaatsen, zodat alleen de mensen die daarvoor van de uploader toestemming hebben, kunnen kijken. Gelukkig doen veel mensen dat niet zodat we heerlijk kunnen genieten van de foto’s van anderen. Heb jij ook een flickr-account? Laat het ons weten.

Nuchter en streng Delft – Wijnschrijver Nicolaas Klei is al weer druk bezig met het proeven van de wijnen voor zijn nieuwe supermarktwijngids 2008. Dat is een baan waar je niet jaloers op behoeft te zijn. Voor de vorige gids keurde hij 2238 wijnen. “Leef je dan niet maanden in een roes”, vroeg ik hem guitig. ”Ik ben zelden zo nuchter”, was zijn strenge antwoord. Dat is maar goed ook. We willen een nuchter en streng oordeel. Wijnliefhebbers zoals wij die geen duizenden flessen kunnen sorteren, openen, proeven en beschrijven, vertrouwen op zijn oordeel. Deze week adviseer ik jullie om maar eens naar de dichtstbijzijnde Plusmarkt te fietsen. De Cercle de la Grappe is in de aanbieding. Normaal kost deze Cabernet Sauvignon € 3,49. Niet duur, maar te prijzig om als omfietswijn te worden aangeprezen. Deze week echter twee flessen voor € 5,24. Daarmee duikt de wijn onder de drie eurogrens en is plots een omfietswijn geworden. Ook als je aanstaand weekend geen barbecuefeest geeft, zou ik dit vrolijke Zuid-Franse neefje van de bordeaux toch maar ruimhartig in huis halen. De flessen zitten vol speels fruit. Liever een witte wijn? De Cercle de la Grappe, Chardonnay en de Cercle de la Grappe, Sauvignon blanc zijn nu ook omfietswijnen. Een aantal lezers van ODD/OG is gratis abonnee op het ODD-Wijnalarm. Dat betekent dat je een mailtje krijgt als er een omfietswijn is te halen. Wil jij ook een ODD-Wijnalarm? Meld je dan hier