Australische kleuterscholen willen geen Santa Claus Melbourne – Ik ben altijd heel positief over Australië en over de mensen die daar wonen. We hebben daar heel lieve en aardige familieleden wonen. Dus als mensen in mijn omgeving een grapje maken over het prachtige land Down Under dat niet zo vriendelijk is, verdedig ik ze zonder mankeren. Maar nu had ik zelf ook even een wegtrekker toen ik in the Herald-Sun las dat diverse Australische kleuterscholen Santa Claus in de ban hebben gedaan. En waarom? Ze denken dat het beledigend is voor minderheden. Ik las dat een van de kleuterscholen van plan is om hem te vervangen voor een clown. Een ander school vertelde de krant dat ze een “end-of-year party” gaan organiseren in plaats van een “Christmas party”. Andere scholen tolereren Santa Claus nog wel, maar geven hem duidelijke instructies over de aandacht die hij aan bepaalde kinderen mag schenken. De juffrouw zei tegen de journalist: ”There is a Muslim family in one of the groups and we didn't want to offend them." Toch herken ik er wel het een en ander van. Wij hebben ook die discussies gehad over de politieke correctheid van een zwarte piet en een witte sinterklaas. Ik zag ooit zelfs een zwarte sinterklaas en een wit gemaakte Piet. Maar ook hier kwam het goed toen men zich realiseerde dat het een kinderfeest is en dat volwassenen er vanaf moeten blijven. Dan komt het vanzelf goed.

Samen vijftig jaar aan de top

Londen – Ik geloofde m’n oren niet. Het toneelstuk van Agatha Christie “The Mousetrap” viert triomfen in het Londense Westend. Het stuk is inmiddels 20.807 keer opgevoerd. Vijftig jaar lang onafgebroken op de planken. Ik vertelde er al over op 25 november. Wat had ik graag bij die voorstelling gezeten. Maar helaas het was uitverkocht. De Britse vorstin was er wel. Zij viert zelf ook haar vijftigjarige jubileum. Samen een halve eeuw aan de top. Maar nu komt het. Waarom geloofde ik m’n oren niet? Koningin Elisabeth zag het toneelstuk voor de eerste keer. Zij was nog nooit in het theater om het te zien. M’n mond viel open. Richard Attenborough, de acteur die in het allereerste stuk speelde, was er ook. Hij vertelde over het stuk:”"It is like a London institution -- like the ravens in The Tower of London."
Kijk die man begrijpt het. Ik had mijn goede vriend Jim aan de lijn. Ik moest toch ergens slapen als ik het weer wilde zien. Hij zei:”The Mousetrap" ranks alongside Westminster Abbey and Buckingham Palace as one of Britain's must-see tourist attractions and it shows no signs of running out of steam.”
Kijk Jim begrijpt het ook. Net als producer Sir Stephen Waley-Cohen:”. "I don't see why it should ever come off."
Ook al een man die het begrijpt. Ook in het Londense Victoria and Albert Museum begrijpen ze het. Daar bewaart men de revolver die in de eerste opvoering werd gebruikt. Er is nog maar een origineel attribuut in gebruik op het toneel: De klok op de schoorsteen.
En het publiek begrijpt het zeker. Daarover zei Jim tegen me:”The enjoyment of the audience watching it is transparent. I saw it once with a group of Japanese and they had a great time and hissed the killer at the end." Kijk zo hoort.
Japanners begrijpen het ook.

Voorzichtig met Bush

Londen – Zoals ik al eerder schreef moeten we zorgvuldig omgaan met de gevoelens van de Amerikaanse president. Françoise Ducros, de communicatiechef van de Canadese premier Chrétien, weet nu ook dat ze haar woorden zorgvuldig moet kiezen. Ook in Engeland was het raak. Daar is een tekenfilm tv-reclame waarin de Amerikaanse president George W. Bush een broodrooster voor een videorecorder aanziet van de tv gehaald.



De tv-advertentie maakt de Amerikaanse president belachelijk, vindt men. Dat kan niet in Canada en dat kan ook niet in Groot-Brittannië. In de tv-advertentie zie je Bush die in het Witte Huis grinnikend brand veroorzaakt in een broodrooster. Hij ziet het apparaat voor een videorecorder aan en stopt er een tape in.
Tony Blair komt ook in het filmpje voor. Hij rent achter een balletje aan dat Bush weggooit. Een verwijzing naar de reputatie van de Britse premier. Blair zou zich als het schoothondje van Bush gedragen. Uisdean Maclean, de directeur van de Broadcast Advertising Clearance Centre (BACC), die advertenties op tv keurt, zei tegen een verslaggever:”"We found that ... President Bush might find the portrayal not to his liking and therefore offensive," Het grappig is dat het tv-programma waar de advertentie bij zou worden uitgezonden ”2DTV” veel verder gaat in grappen over Bush. Wat in het programma wel kan, mag niet in de advertenties. Intussen blijven de verhalen over de intelligentie van Bush de kop opsteken. Er zijn zelfs internetsites waarop uitspraken van Bush worden “uitgelegd”. Men noemt het ‘Bushisms”. Men geeft met graagte voorbeelden. Bekende uitspraken zijn "they misunderestimated me", "is our children learning?" en "terriers and bariffs" inplaats van tariffs and barriers.

Wie komt er op m’n privé-ranch

Ottawa – Dit is een foto van Françoise Ducros. Zij is de communicatiechef van de Canadese premier Chrétien. Ik ken haar niet en ik vraag me of de inwoners van Canada haar zouden herkennen als ze haar op straat tegenkwamen. Toch is zij nu wereldnieuws. Ze heeft de Amerikaanse president Bush een randdebiel genoemd. De kranten in Canada zeggen dat er "blijvende schade" is ontstaan door haar opmerking. De Canadese premier Chrétien is een grote vriend van de voormalige Amerikaanse president Clinton. Met Bush kwam het er nog niet van. De Canadese premier is een van de zeer weinige wereldleiders die niet door Bush op zijn privé-ranch in Texas is uitgenodigd. Dat zegt iets over hem en over Bush. Toch verzekerde Chrétien zijn landgenoten dat Bush een vriend was en helemaal geen randdebiel. Intussen moest mevrouw Ducros, die weinig spijt lijkt te hebben van haar omschrijving van Bush, wel afgetreden. Waar zei mevrouw Ducros dit nu precies? Ze sprak afgelopen week op de NAVO-topconferentie in Praag over de pogingen van de randdebiel om de aandacht van de top af te leiden naar de kwestie-Irak. Iraakse media citeerden haar dankbaar. Canada en Amerika hebben meningsverschillen over de aanpak van Irak en het Midden-Oosten en over Canadese graan- en houtexport. De uitnodiging voor een bezoek aan de privé-ranch van Bush zal nog wel even uitblijven, vrees ik.

Op reis in de bibliotheek

Delft – In een hoekje van mijn bibliotheek vonden Janneke en Nienke elkaar. Samen bouwden ze met blokken een boerderij.
De bibliotheek in mijn huis is bij lange na niet zo groot als die van Boudewijn Büch, maar ik ben er wel net zo aan gehecht.

Ik heb inmiddels een aardige verzameling dagboeken en boeken over Engeland opgebouwd. Op mijn verjaardag kreeg ik van Ad & Els een zeer fraai boek over Londen. ”Ik hoop dat je het nog niet hebt”, zei Els. Ik had het nog niet. Het is inderdaad een gokje. Ik heb inmiddels wel een groot aantal boeken over Groot-Brittannië. Maar er zijn over de Britse hoofdstad ontelbaar veel boeken geschreven. De kans dat ik het niet heb, blijft groter. Het oudste boek dat ik bezit over deze stad dateert uit begin van de vorige eeuw. De prijs is dus nog ouderwets: 8/6. Het is ‘A Pictorial and Descriptive Guide to London’ en is bedoeld voor ‘Motorist and Tourist’. Achterin vind je o.a. de ‘Steamer and Railway directory’ en ‘the Hotel, Hydropathic Establishment and Boarding House directory’.
Het is heel aardig om dit boekje open te slaan naast m’n pas verworven boek. Een mooi voorbeeld van de veranderingen is het verhaal over Covent Garden. In beide boeken staan foto’s.
In 1974 werd Covent Garden omgetoverd van een markt in een centrum van vermaak met winkeltjes en een piazza. In m’n oude boekje staat het nog als volgt: "Covent Garden Market is the chief market in London for fruit, vegetables and flowers". De markt ging om middernacht open en sloot om negen uur ’s morgens. Toeristen gingen er niet heen. Een enkeling nam om acht uur een kijkje. Dan was het daar spitsuur. De winkeliers laadden hun wagens, de straathandelaren vulden hun kruiwagens en de bloemverkopers gingen op weg met armen vol bloemen naar hun verkooppunten. De markt bestaat nog wel, maar is verplaats naar Nine Elms. Het is nu heel efficiënt en dus saai: Lange loodsen met laadplatforms.
Elke toerist die nu de Britse hoofdstad bezoekt kent Covent Garden als het centrum van vermaak. Straatartiesten en winkeltjes. In de oude Fowler’s markt is nu het London Transport Museum gehuisvest. Als ik in de buurt ben ga ik altijd even een pintje drinken in de voormalige groentenmarkt van Covent Garden. Met het boek van Els & Ad was ik deze maand al even in Londen.

Waar gaat dit over?

Delft – Waarover zingt Billy Joel ?

Wat gebeurde er met Indonesië en Israël Delft – De kranten van de data waarop Nienke, Benthe en Dieuwertje geboren zijn, heb ik bewaard. Het leek me voor de meiden leuk om die later zelf eens te kunnen lezen. Ik zou best wel eens willen lezen wat er op mijn geboortedag zoal in het nieuws was. Beel was minister-president en twee jaar na de oorlog was ons land in mijn geboortejaar bezig met de politiële acties in Indonesië. De toenmalige koningin Wilhemina begreep dat Nederland zo kort na de beproeving van de oorlog opnieuw mensenlevens zou verspillen en verliezen. Ze sprak over haar volk in de krant:” Ik ben overtuigd dat het deze nieuwe beproeving even flink en dapper en met hetzelfde vertrouwen in de toekomst zal doorstaan.” Zulke dingen zei de vorstin toen graag en de onderdanen knikten instemmend achter hun kranten. Hoewel die kranten niet bewaard zijn, kun je nu op de site van het NRC wel heel dichtbij komen. Hierbij staat de krant die verscheen op 15 mei 1948. Corien was toen twee maanden oud. In haar geboortejaar werd de Joodse staat Israël uitgeroepen. Amerika erkent de staat meteen. Dat is zokort na de politiële acties uit mijn geboortejaar interessant nieuws. Zo snel met erkennen kon Nederland natuurlijk niet zijn. De krant schrijft dan ook: ”We hebben redenen om te verwachten dat men onzerzijds op dit ogenblik Amerika’s voorbeeld inzake erkenning niet zal volgen. Hieraan zij toegevoegd, dat de positie van Nederland t.a.v. deze kwestie waarschijnlijk wel in een breder verband zal worden bezien, waarbij gedacht kan worden bijv. aan Indonesië en de daar gekoesterde opvattingen.” Wij weten nu hoe het met Indonesië en Israël gelopen is. Daarom denk ik dat Nienke, Benthe en Dieuwertje de krant van hun geboortedag later ook met veel interesse zullen lezen.

Oom geworden? Koudekerk aan den Rijn – Het moet voor mensen die slechts via deze site kennis nemen van de belevenissen en vorderingen c.q. veranderingen van de familie soms wel even wat vreemd overkomen.”Zou er iets zijn dat mij nog niet is verteld?”, is een vraag die gemakkelijk opkomt bij de argeloze bezoeker van deze site. Stel je voor dat je een jaartje aan de andere kant van deze aardkloot verblijft. Je surft argeloos naar ODD. Daar word je dan geconfronteerd met je broer, die vriendelijk glimlachend naast zijn vriendin zit. De vriendin koestert in haar armen een baby. Als je wat langer kijkt, lijkt het net of je broer zich op de onderlip bijt. Alsof hij peinzend in de verte staart. Alsof je broer zelf nog niet kan geloven wat hem is overkomen. Wat is hier aan de hand? Wat zie ik op dit plaatje. Je pakt vertwijfelt je agenda en telt de maanden van je afwezigheid. ”Zou het kunnen? Ben ik intussen oom geworden?”. Al deze gedachten wervelen koortsachtig door je hersenpan. Terwijl je op weg gaat om in de kiosk op de hoek van de straat een felicitatiekaart te kopen, blijf je twijfelen. ”Toch eerst maar eens een mailtje sturen”, denk je hardop. Dan schiet het plotseling door je hoofd. Natuurlijk! Misschien zou mijn broer kunnen vergeten me te melden dat ik oom geworden ben. Dat zou nog kunnen. Maar m’n moeder zou direct hebben gebeld. Toch?

De groeten van Floris Australië – Vanuit Australië wenst Floris alle familieleden en vrienden een fijne Sinterklaasavond. Onze verre neef heeft weer wat foto’s op zijn site gezet. Daar zie je ook op welke manier hij zijn geld verdient. Floris levert een belangrijke bijdrage aan de liefdadigheid van dit grote land. De rest verdeelt hij onder de armen. Hij verkeert bovendien in charmant gezelschap. Overigens meldt hij dat hij terugkomt op zijn opmerking dat hij zo erg veel geld verdient. Hij had twee nieuwe banden nodig voor zijn auto en dat bleek nogal prijzig. Bovendien vertelt hij dat zijn auto nog steeds een fortuin aan benzine slurpt. En omdat hij twee weken in de ziekenboeg heeft verkeerd, zijn z’n inkomsten wat terug gelopen. Bekijk ook de andere foto’s maar die nu door hem in zijn Australische fotoalbum zijn geplakt.

Huisvlijt Delft – Tijdens het drukke weekend van mijn verjaardag hebben Corien en Saskia ook nog kans gezien samen een dekentje te maken. Corien heeft een grote collectie kleine vierkante lapjes. Daarmee hebben moeder en dochter in twee dagen een lappendeken uit geconstrueerd. Tussen alle bedrijven door werd er gecombineerd en gediscussieerd. ”Wat kleurt bij wat?” en ”Welke patroontjes passen bij elkaar?” waren de vragen die de dames elkaar steeds stelden. Soms werd ook een van de echtgenoten geconsulteerd over een combinatie van lappen. Na twee dagen was het dekentje klaar. Voordat Saskia het mee naar Helmond nam, toonden ze samen het eind resultaat. Later die week e-mailde Saskia een foto waarop te zien is op welke plek het dekentje terechtgekomen is. Klik maar op de foto dan die je de bestemming van de deken.

"Hiep hiep hiep"

Alphen aan den Rijn – Afgelopen zondag kwamen we in het fraai aan de Rijn gelegen restaurant ’s-Molenaarsbrug bij elkaar om de tachtigste verjaardag van vader, grootvader en overgrootvader Frans te vieren. Vooraf aan het diner kreeg hij van de familie de felicitaties en cadeautjes. Ook de achterkleinkinderen waren natuurlijk van de partij. Nienke had het verjaardagslied uit haar hoofdje geleerd. Nadat ze haar cadeautje had overhandigd, zong ze bij haar pappa op schoot het lied. Bij het ”Hiep, hiep, hiep”, gooiden alle aanwezigen spontaan de handen in de lucht en riepen: “Hoera”


v.l.n.r. De jarige, Nellie, tante Frouk, Ilse & Guido en Corien. Staand Saskia met Dieuwertje en bij haar pappa zit de zangeres Nienke

Dit is geen dessert Alphen aan den Rijn – ”U moet me even helpen mamma”, schijn Dieuwertje hier te denken. ”Is dit nu een dessert of een toetje?” In de regel is iets al gauw een dessert. Het krijgt pas het predikaat toetje als Nienke het heeft gemaakt. Een schaaltje met pudding is daarom een dessert. Gooit Nienke er een kers in en voegt ze een toefje slagroom toe dan wordt het plots een toetje. Zo zijn de regels nu eenmaal. Daar kunnen we niet mee knoeien. Er wordt al genoeg gerommeld met eten. Maar dit bord met lekkernijen valt toch wel weer in een aparte categorie. Dieuwertje wil graag weten wat we daar nu mee aan moeten. We hebben het in de keukencommissie besproken. We hebben daar vastgesteld dat dit geen dessert is. Het is kennelijk af en behoeft geen laatste hand van Nienke. Het is dan ook zeker geen toetje. De voorzitter van de keukencommissie heeft besloten dat dit een nagerecht is.

The Mousetrap 50 jaar Londen – Gisteren vierde mijn vader temidden van zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen zijn tachtigste verjaardag. Zo’n speciale mijlpaal heeft soms verstrekkende gevolgen. Dat lees je hier. Het is vandaag precies vijftig jaar geleden dat het toneelstuk ’The Mousetrap’ van Dame Agatha Christie in première ging. Dat was op 25 november 1952 in het Ambassadors Theatre in Londen. Richard Attenborough speelde de rol van detective sergeant Trotter en Sheila Sim was Mollie Ralston. Het stuk werd ruim 21 jaar gespeeld in het Ambassadors Theatre. Toen het doek daar viel op zaterdagavond 23 maart 1974 verhuisde het stuk naar het daarnaast gelegen St. Martin’s Theatre. Daar ging het doek op maandag 25 maart weer omhoog. Het stuk is daar nog steeds te zien. The Mousetrap verslaat op het gebied van langst lopende toneelvoorstelling alles. Wat heeft dat alles nu te maken met de tachtigste verjaardag van mijn vader vragen jullie je wellicht af. Dat heeft te maken met de oorsprong van het stuk. Op 26 mei 1947 vierde Queen Mary, de grootmoeder van de huidige koningin Elisabeth van Engeland op grootste wijze haar tachtigste verjaardag. De BBC besloot aan deze nationale gebeurtenis een speciale radio-uitzending te wijden en vroeg de jarige waarmee zij haar een groot plezier zouden kunnen doen. Queen Mary antwoordde: “Een hoorspel van Agatha Christie”. De schrijfster gaf gehoor aan die oproep en schreef een dertig minuten durend hoorspel onder de titel ’Three Blind Mice’. Dit hoorspel vormde de basis voor het toneelstuk ’The Mousetrap’. Corien & ik hebben het in Londen gezien samen met Sander en Saskia en later nog enkele malen in ons land ook met Bob en Saskia erbij. Sander en Saskia repeteerden het stuk toen zij op het CLD zaten. Agatha Christie gaf haar kleinzoon Mathew Prichard voor zijn negende verjaardag de rechten van ’The Mousetrap’ cadeau. Het maakte hem meervoudig miljonair. De continuïteit van de voorstelling kwam ooit in gevaar in 1960 toen de acteur Anthony Oliver, in de rol van Detective Sergeant Trotter, tijdens zijn laatste voorstelling onwel werd en instortte. Men liet gauw het doek zakken en meldde het publiek dat ”dit niet bij de voorstelling hoorde”. Na tien minuten gaf Oliver aan dat hij de voorstelling wilde voorzetten. Zo gebeurde het. Er is nog nooit een voorstelling geannuleerd. Zelfs niet op de dag dat Agatha Christie overleed. Ik geef jullie tot slot nog een tip. Geef de taxichauffeur die je in Londen naar het St. Martin’s Theatre brengt voldoende fooi. Mensen die dat niet doen krijgen van de chauffeur vlak voor dat ze uit stappen te horen wie de dader is.

Wie helpt me de brug over? Delft – Overal in ons land zijn de hulpsinterklazen vandaag op pad gegaan. Met de verlanglijstjes in de hand geklemd, spoedden zij zich van platenzaak naar modemagazine en van huishoudwinkel naar banketbakker. Het was een drukte van belang in de winkels. Ook in de Prinsenstad was de hulpsinterklaas met haar persoonlijk hulppiet eropuit getrokken. In het heerlijk herfstzonnetje waren de twee kindervrienden op de fiets de stad ingegaan. Met hier en daar een babbeltje met oude bekenden nam het tweetal er ruim de tijd voor. Er was zelf tijd om ook nog even een harinkje te happen. De verkoopster van de beroemde Delftse Visbanken deed heel vriendelijk even een stapje achteruit om ruimte te maken voor de fotograaf. De hulpsint hielp haar graag even de brug over met haar kar.

De gestampte pot Delft - ”Dat ziet er lekker uit paps” dacht Benthe. Haar vader had nog geen warme maaltijd gehad toen hij op de vrijdag voor mijn verjaardag in Delft arriveerde. Dat was natuurlijk snel geregeld. Corien had gezorgd voor een heerlijk zuurkoolmaaltijd met spek en worst. Bob installeerde zich met zijn bordje aan de salontafel, waar ook de anderen zaten. Benthe was er direct als de kippen bij. Ze wurmde zich tussen het bord en haar pappa in. De zuurkoolstamppot van oma zag er zo aantrekkelijk uit. Daar wilde ze ook van proeven. Eerst een hapje van de zuurkool. Dan een stukje worst en tenslotte een stukje spek. Alles smaakt bovendien veel lekkerder als het van het bord van je pappa komt. Dat weet ieder kind. Onze krullenbol had uit haar ooghoeken ook het schaaltje met het dessert zien staan. Niets ontgaat haar. Heel slim, want wanneer je pappa wat later eet, heb je als dochter altijd een kans op een extra hapje.

Mag ik hier m’n kopje neerzetten

Delft – Waar laat je je lepeltje? Waar zet je je kopje neer? Is er nog ruimte voor een koekje? Al deze vragen kwamen bij mij boven toen ik de reclamecampagne van het Italiaanse koffiemerk Lavazza bekeek deze week.



Acht modellen in een bad vol koffie moeten het imago van deze drank wat opkrikken. De dames zijn slechts gekleed in kopjes, schotels en lepeltjes. Behalve op billboards komen de foto’s ook op de 2003 kalender van de koffiefirma.

((over)groot)Vader vandaag 80 jaar

Koudekerk aan den Rijn – Vandaag wordt mijn vader tachtig jaar. Hij heeft zelf nooit geloofd dat hij deze hoge leeftijd zou bereiken. Een reden dus om dankbaar te zijn.


Gezellig aan een tafeltje bij het raam

Het huis waar hij nu ruim een jaar woont, bood hem vandaag een feestmaaltijd aan. Hij mocht daarvoor twee gasten uitnodigen. Corien & ik togen dus naar zijn woonplaats. We troffen hem met de visite aan in zijn woonkamer. Na de felicitaties en de cadeaus en nadat we afscheid hadden genomen van de verjaarsvisite togen we naar de eetzaal van het huis. Daar had men bij het raam een tafel gereserveerd voor hem en zijn gasten. Gedrieën aten we gezellig zijn verjaardagsmaal. Aanstaande zondag nodigt hij al zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen en zijn broer en zus uit voor een diner aan het water in restaurant ’s-Molenaarsbrug.
Tot dan.

Dutch diva conquers Europe Londen – Nog helemaal onder de indruk van het prachtige theaterspektakel loopt Dieuwertje met haar drie vriendinnen een pub in het Londense Westend binnen. De vier jonge vrouwen bestellen een cappuccino en leunen nagenietend achterover in de leren stoeltjes. Ze zijn speciaal naar de Britse hoofdstad gevlogen om het concert bij te wonen van ‘Dutch Denise’ of zoals ze door haar fans liefkozend wordt genoemd ‘DD'. Dieuwertje haalt de dvd uit haar tasje die ze zojuist uit de foyer van het theater heeft meegenomen. Met grote chocoladeletters staat er op DD in concert. Daaronder staat een foto van Denise die handtekeningen uitdeelt. Het onderschrift luidt Dutch diva Denise conquers Europe. Dieuwertje neemt een slokje van haar koffie en zegt terwijl ze op de foto wijst:”Ik heb nog bij Denise op schoot gezeten". Haar vriendinnen roepen in koor:”Je meent het!” "Het was op de verjaardag van mijn opa", gaat Dieuwertje verder." Ik was nog heel klein. Denise zat op de bank. Naast haar zat haar zus Carina. Je weet wel die nu die grote modezaak en kapsalon heeft in Parijs. En je gelooft het niet, maar bij Carina zat Roan op schoot. De spits van Europees kampioen Vitesse en het Nederlands elftal. Mijn opa maakte er zelfs een foto van.” De vriendinnen lachen. Een van hen roept:”Die foto zou nu veel geld waard zijn voor de bladen". Er komt een chauffeur de pub binnen. Hij loopt op Dieuwertje toe en zegt: ”Uw auto staat klaar mevrouw.” Dieuwertje knikt en zegt:"Prima. Dan gaan we." De vier vriendinnen lopen naar buiten. Daar heeft zich op straat voor het theatercafé inmiddels een grote menigte verzameld. Opgewonden scanderen de mensen een naam: "Dieuwertje. Dieuwertje. Dieuwertje." Filmster Dieuwertje loopt naar de hekken, waar politiemensen de menigte proberen tegen te houden. Ze schudt handen en deelt handtekeningen uit. Na een kwartiertje verlaat ze de enthousiaste menigte en voegt zich bij haar vriendinnen in de limousine. Bij de krantenkiosk op de hoek van de straat meldden de kranten de reden van haar komst naar Londen. Dieuwertje reikt gouden DVD-award uit aan Dutch Denise Beide nichten zullen het jaar 2025 niet gauw vergeten.

Stekelig cadeau Delft – Een juffrouw van een basisschool wilde met haar leerlingen een leuk cadeautje maken voor vader of moeder. Ze was de dochter van een lokale plantenkweker en had de mogelijkheid om thuis van een stuk leegstaande kas gebruik te maken. Ze kocht een hele partij vrolijk gekleurde plantenbakjes in. Op een woensdagmiddag nam ze de kinderen mee op excursie door de kassen van haar vader. Daar kreeg iedereen een potje en een zaadje van een cactus. ”Het is een makkelijke plant die niet veel onderhoud nodig heeft”, wist ze de kinderen te vertellen. De jongens en meisjes stopten de zaadjes in de potjes en gingen opgetogen naar huis. Wekelijks kregen ze van juf een verhaal over de vorderingen van hun plantjes. Totdat de kinderen de plantenbakjes weer terug kregen. Juf had in ieder bakje een klimopplantje gedaan. De verbaasde kinderen vroegen waarom er geen cactus prijkte in de potjes. Juf legde geduldig uit dat een klimopplantje veel makkelijker was om te verzorgen. “Ik vond zo’n potje met een cactus erin eigenlijk helemaal geen fraai gezicht", legde ze haar pupillen uit. Een scholier - en bovendien een buurjongen van de juf - met een digitale camera kon zijn klasgenootjes zelfs laten zien waarom de klimplantjes er beter uitzagen.

Roan op bezoek in Delft Delft – De gesprekken op een verjaardagsfeest of andere familiebijeenkomst veranderen in de loop der jaren langzamerhand van onderwerp. Eerst waren de kinderen en hun vorderingen een dierbaar onderwerp van gesprek. Nu verschuift het bijna helemaal naar de kleinkinderen. Het aantal kleinkinderen stijgt en de gesprekken veranderen steeds sneller van inhoud. De drie zusjes Annefien, Corien en Els hadden dan ook genoeg te bespreken afgelopen zondag. Ze hebben alle drie inmiddels ervaring met het grootmoederschap. Janneke & Jurriën waren ook present. Hun oudste zoon Roan was natuurlijk meegereisd. Op de arm van zijn mams keek de kleine man onderzoekend de kamer in en hij liet zo nu en dan ook van zich horen.

Met de broek omlaag Delft – De zeven Ministers van Financiën van de zeven rijkste industrielanden (G7) staan met de broek op de enkels te kijk op een poster. De poster, die is gemaakt in opdracht van Christian Aid, zal een plekje vinden in grote steden rond de wereld. Het is de bedoeling om de grote schulden van de derde Wereld onder de aandacht te brengen. De G7 bestaat uit de VS, Engeland, Duitsland, Frankrijk, Italië, Canada en Japan. De Russen wonen slechts delen van de vergadering bij als waarnemer. Je herkent de minister op de foto aan de kleuren van zijn broekje. Dat zijn namelijk de nationale kleuren. De schulden van de Derde Wereld dateren nog uit 1999. De G7 ministers hadden beloofd de $100 biljoen kwijt te schelden. Dat is er echter nog steeds niet van gekomen, zegt men bij Christian Aid, hoewel sommige inmiddels het broekje wel een klein beetje omhoog mogen trekken. Vandaar dat men de ministers op deze manier nog even willen herinneren aan hun beloofde.

De handen uit de mouwen Delft – Het weer was redelijk mild afgelopen weekend. Er is dus nog geen enkele reden om de winterjas weer te voorschijn te halen. Toch zal het niet lang meer duren of het wordt kouder. De eerste winter staat voor de deur voor onze Dieuwertje. Dat betekent ook haar eerste winterjas. Afgelopen weekend paste zij die alvast even voor de foto. Het is het kleinste maatje dat in de winkel voorradig was. Op de arm bij mamma Saskia showde zij, dat er ook een heerlijk warme capuchon op zit. Dieuwertje houdt er van om de handen uit de mouwen te steken. Om dat mogelijk te maken, moest mamma, ondanks het kleine maatje, die toch maar omslaan. Afgelopen weekend was de klein meid samen met haar mams & paps en zusje Nienke op bezoek in Delft. Dat leverde behalve deze foto nog meer leuke kiekjes op. En niet alleen van de Eindhovenaren. Ook Roan kwam langs met zijn ouders en oma & opa. Maar er waren er nog meer. Ik kom er later – met foto’s – deze week nog op terug.

Carina let op! Westlife komt!

Delft - De Ierse jongensband Westlife treedt 1 mei op in Rotterdam Ahoy'. Dat maakte de Delftse organisator Mojo Concerts vandaag bekend. De kaartverkoop begint al aanstaande zaterdag. Ik verwacht dat het snel zal gaan. Wees er op tijd bij Carina.

Iedereen een eigen emmer

Eindhoven – Na de geboorte van Dieuwertje kregen haar ouders van ons een Tummy Tub. Het is een soort doorzichtige emmer, die bij een badmethode voor baby’s hoort. Wij zagen het emmertje voor het eerst bij onze kleindochter Nienke. De baby vindt het heel prettig en het levert bovendien hele fraaie foto’s op. In het Hoornse zwembad De Waterhoorn gebruiken ze voor deze badmethode een doodgewone emmer. Die is wel niet doorzichtig, maar het levert net zulke hele fraaie foto's op. Tien baby’s zitten in dat zwembad in hun eigen emmertje. In dat zwembad geeft men een cursus babymassage. Daar leren de ouders hoe zij hun pasgeborenen moeten strelen en insmeren met massageolie. De baby’s gaan daar ook in de emmer.
”Op hun kont, met hun beentjes in de lucht. Net zoals in de buik van hun moeder. Dat geeft ze een behaaglijk en veilig gevoel”, legt de juffrouw van het zwembad uit. Om de cursus te promoten, mocht de fotograaf de baby’s in hun emmer op de gevoelige plaat vastleggen.

Geloof me maar! Sinterklaas is er heus weer Helmond – Nienke toonde mij afgelopen zondag trots een drietal puzzels. Ze had die ’s morgens in haar schoentje gevonden. Sinterklaas is immers weer in het land. Het bewijs was geleverd. De avond daarvoor had ze een prachtig opgewreven appel in haar schoentje gelegd voor het paard. De volgende dag was de appel verdwenen en lag er het pakje. Voordat ze het uit haar schoen haalde, wierp ze eerst nog even een blik in de gang om te zien of Piet of Sint nog in de buurt waren. Ze waren echter reeds verder getrokken. Benthe’s moeder stuurde me vandaag zelfs een foto van de Goedheiligman. Haar dochter had de Sint en zijn Pieten ontmoet op het personeelsfeestje van haar vader. Tja, we kunnen er echt niet meer onderuit. Sinterklaas reist weer door Nederland. Veilig tegen haar paps aangedrukt, maakte Benthe even kennis met de Spaanse Heilige. In het grote boek vond Sinterklaas zonder moeite haar naam. Met een rood potloodje had een van de Pieten er tussen haakjes achter gezet: Het meisje met de lieve krulletjes. Want ja de Sint is de jongste niet meer. Hij heeft graag een geheugensteuntje. Er werd vrolijk gezongen, er was volop strooigoed en warme chocolademelk. Wat Benthe betreft was er nu al een heerlijk avondje.

Prinsenstad heeft weer een prins Kabbelgat – De tijd van de carnavalsmuziek is weer aangebroken. Rond mijn verjaardag breekt dat feest altijd weer in volle hevigheid los. In Kabbelgat werd temidden van twaalfhonderd carnavalsvierders zaterdagavond op een grandioos feest de nieuwe stadsprins gekozen. Om elf over negen trad stadsprins zijne Doorluchtige Hoogheid Johan de Eerste, Kabbelaar de 26ste af. Pas om elf over elf, het zottentijdstip, wisten de Kabbelaars wie hun nieuwe prins is: Fred Nijs. Nadat hij zijn attributen, een keten, een mantel, een steek met veren en een staf met narrenkap had ontvangen, kreeg hij het woord. ”Ik ben een prins van weinig woorden”, bracht hij, zichtbaar ontroerd, uit. Delft telt zes carnavalsverenigingen, alle aangesloten bij de Stichting Delftse Carnaval Viering (DCV). Dit overkoepelende orgaan kiest elk jaar een stadsprins. De stadsprins promoot Delft in andere carnavalssteden en zorgt voor eenheid en saamhorigheid. Dat is belangrijk, want Delft is de grootste carnavalsstad boven de Moerdijk. Ook in het Brabantse land was het weer carnavalsfeest dit weekend. Er zijn weer een heleboel nieuwe prinsen: Prins Fideelus in Klompengat, prins De BoerGondiër bij de Dwèrsklippels in Nuenen en prins Barcode Wim d'n Vierde bij de Kraaienvangers in Heeze. Duizel, Dommelen en Veldhoven kozen dit weekeinde ook hun prinsen. Ze luisteren naar fraaie namen, zoals Pyro en Caravano. Op het jaarlijkse prinsenbal in Someren werd ookal de nieuwe prins gepresenteerd. De 39e regent van de Meerpoel is de 51-jarige Twan Hoppenbrouwers. Michel Driessen is de nieuwe prins van Ganzegat, als prins Mies d’n Uurste. Bij De Pottenbakkers in Zeilberg werd zaterdagavond in Den Draai Harrie Koppens als nieuwe heerser over het Pottenbakkersrijk gepresenteerd. Onder het motto 'Het maakt niet uit hoe dat je bent, als je er maar bent' zwaait Prins Henk d'n derde komend jaar samen met zijn vrouw, prinses Marij, de scepter over De Heikneuters in Mariahout. In Helmond hebben ze vast ook een nieuwe, maar hoe die heet blijft nog even geheim.

Wie volgt? Andijk – Het is nu inmiddels epidemisch. Geld nodig voor de vereniging? Hup daar vliegen de kledingstukken al door de kleedkamer. Truitje uit voor een kalender. Dit keer is het de voetbalvereniging Andijk die geld nodig heeft voor een nieuwe kantine. En jawel hoor de speelsters van het eerste damesteam laten spontaan de kleren achter in de kleedkamer voor een kalender. Je kunt een jaarlang de zestien Andijkse schonen zonder voetbaltenue boven het bed hangen. En dat allemaal voor slechts €12,50. De dames hebben elke maand een ander thema gekozen voor het plaatje. In januari komt er om het nieuwe jaar in te luiden een mooie avondjurk aan te pas en in februari zit de keepster op een sleetje in de sneeuw. In zomermaand juli is het strand als thema gekozen. Ook de autoliefhebbers komen aan bod, want er zijn ook foto’s met een Ferrari en een Lamborghine. ”Een hartverwarmende geste”, vindt de voorzitter. Een kalender waarvan de opbrengst voor de nieuwbouw is. ”Ik wist niet dat er zulke mooie dames in het team zitten”, bekent hij. Gelukkig heeft ie meer verstand van voetballen. Toch?

Geboorteaangifte in supermarkt York – Iedere vader kent het trotse moment: je stapt het stadhuis binnen om je pasgeboren kindje aan te geven. Het nieuwe lid van je gezin wordt officieel toegevoegd aan het grote bestand van Nederlanders. Dat trotse gevoel is universeel. Na de aangifte spoed je je naar huis om samen met vrouw en kind, met een beschuit met muisjes, het moment te vieren. In Engeland kun je voor dat je naar huis gaat ook meteen even de weekboodschappen meenemen. In York heeft de “The City of York Council Births Registration Service” in de lokale supermarkt een aangiftemogelijkheid gecreëerd. Het is de eerste “store register office” in Engeland. De winkelketen ASDA heeft de primeur. Het eerste kindje dat daar werd aangegeven heet Holly Paige Sutton. Pappa Richard nam zijn kleine meid ook even mee naar de winkel voor de premièrefoto. Trotse en enthousiaste pappa zei: ”I think it's a fantastic idea, there's loads of parking, it's parent and child friendly and there's nothing stopping you stocking up on sterilising fluid and nappies after you've finished."

Benthe ontmoet zwarte Pieten Delft – Sinterklaas is gisteren onder luid gejuich gearriveerd in Zaltbommel. Maar zodra de Goedheiligman vast voet aan wal zette, verliet hij de Gelderse omgeving en spoedde hij zich naar Delft. Hij weet dat juist in de Prinsenstad de heiligboontjes rondlopen, die een schouderklopje en een pluim verdienen. Terwijl de Sint zich met de grote mensen bezig hield, waren zijn Pieten al druk bezig om de kinderen te begroeten. De bontgekleurde Pieten ontdekten ook Benthe met haar ouders en oma Corien tussen de mensen. Ze zakten door de knieën en gaven de kleine meid een handvol pepernoten. Ze behoefde er niet eens voor te zingen. Daarna renden de knechtjes van de Sint snel naar hun kindervriendelijke baas terug. Ze moesten immers direct het land in en de daken op om alle kinderen van pakjes te voorzien.

Nienke kiest voor de motor Eindhoven – Het was natuurlijk puur toeval dat er Police op de motor stond. Nienke kan nog niet lezen. Toch wees ze gedecideerd naar de glimmende motorfiets, toen haar een keus werd geboden. Daar wilde ze wel een rondje op rijden. Er waren ook brandweerauto’s, vliegmachines en racewagens. Niets kon haar echter zo bekoren als de glimmende politiemotor. Trots reed zij haar rondjes op het glimmende vehikel. Met af en toe een glimlach of een kleine zwaai in onze richting gaf zij te kennen dat ze zeer tevreden was met haar keus. Oma had echter een muntje voor nog een rondje. Nienke liet zich overhalen om dat muntje te besteden in een brandweerwagen. Die hebben uiteindelijk een echte bel. Nieke nam plaats achter het stuur van de ladderwagen. Onder het rijden trok zij zo nu en dan even aan de bel. Daarna kwam er dan een lach in de richting van het publiek.

De Eeuwig Zingende Paarden

Delft – Ik had wel gehoord van de ‘Eeuwig Zingende Bossen’. Hoewel, echt gehoord heb ik ze nog nooit. Nu heb ik de ‘Eeuwig Zingende Paarden’ ontdekt. Klik ze stuk voor stuk aan of uit.

Snoepje van de week Wenen – In Oostenrijk wordt de eerste bh ter wereld op de markt gebracht die geheel van chocolade is gemaakt. Het zoete kledingstuk gaat £100 per stuk kosten en is een ontwerp van designer Reinlinde Trummer. Volgens haar zijn de chocobra’s geweldig populair. Ze kan de vraag nauwelijks bijbenen. ”Ik heb deze week tientallen orders binnen gekregen van de winkels. Maar omdat het wel enige tijd kost om een chocobra te maken, kan ik de vraag nauwelijks bijhouden”. Zou zo'n kledingsstuk nu niet smelten vroeg ik me onmiddellijk af bij de start van de campagne. ”Je kunt de bra’s gewoon oppeuzelen, maar ze zijn gemaakt van een speciaal soort chocola. Ze smelten dus niet op het ‘verkeerde’ moment”, verzekerde Reinlinde. Voor het maken van een exemplaar heeft ze een week nodig. Het echte maken kost haar maar twee dagen, maar het drogen kost erg veel tijd. Er gaat ongeveer twee kilo chocolade in een bh zitten. De chocolade kan tamelijk hoge temperatuur verdragen. De meeste mensen kopen de bra als een cadeautje. ”Zou het de vervanging van de chocolade letter kunnen worden”, wil ik wel weten. Reinlinde lacht: ”De meeste chocobra’s worden gekocht als cadeau voor een huwelijksfeest.” Ik kan me geen zoeter start van een huwelijksnacht bedenken.

Vissen in New York en Amsterdam Delft – Fotograaf Ron en tekstschrijver Jeroen kennen elkaar al heel lang. Ze woonden allebei in Nederland en werkten beiden voor het muziekblad WATT. Ron fotografeerde en Jeroen zorgde voor de tekst. New York Maar het leven gaat door en ze verloren elkaar uit het oog. Jeroen verhuisde naar New York. Later vonden ze elkaar weer terug via internet. Daarna hielden ze via e-mail contact. Beiden hebben een digitale camera en stuurden elkaar via de mail foto’s van New York of Amsterdam. Ze maakten soms foto’s die hetzelfde onderwerp hadden. Foto’s die daarom veel op elkaar leken of juist geweldig verschilden. Amsterdam Zo ontstond het idee voor NYCASD . Ik vind het een prachtige site met vaak hele fraaie foto’s. Werkelijk een grandioos idee. Dagelijks vergelijken ze de beide steden aan de hand van fotografische thema’s.

Ook binnen te dragen Eindhoven – Nienke & Benthe weten van wanten. Sinds kort weten ze ook van handschoenen. Corien ontdekte in Marks & Sparks in Birmingham guitige handschoenen in de maat van onze kleindochters. Rood en blauw met allerlei kleuren op de vingertjes. We kochten voor elke kleindochter meteen een paar. Dieuwertje zal nog even moeten wachten tot haar handjes groot genoeg zijn om ze te dragen. Maar wat in het vat zit……… Nienke begreep meteen het voordeel. Met handschoenen aan kun je gewoon doorspelen. Je kunt nog steeds alles goed vastpakken. Bovendien waren ze ook nog eens erg mooi. Dus waarom zou je ze alleen buiten dragen?

De donkere dagen worden weer opgelicht Delft – Volgende week zaterdag zal Sinterklaas de Prinsenstad weer binnen rijden op zijn schimmel. De Delftse binnenstad is klaar voor de komst van de goedheiligman. Er wordt nu de laatste hand gelegd aan de sfeervolle feestverlichting van de Delftse binnenstad. In een flink aantal straten branden de lampjes echter al. De stad maakt zich op voor het Sinterklaasfeest en Kerstmis. De donkere dagen van het jaar zijn ook de gezellige dagen van het jaar.

Trek een modern lootje Delft – De feestdagen staan weer voor de deur. In onze families is het lootjestrekken weer begonnen. Iedereen schrijft zijn naam op een papiertje en gooit het in de hoed. Daarna even schudden en iedereen trekt er een naam uit en daarna nog een keer, want je hebt jezelf getrokken. Dat kan natuurlijk veel sneller en handiger met gebruik van de nieuwe media. Dan heb je bovendien geen last van het feit dat je niet allemaal in dezelfde stad of hetzelfde land woont. Via de de lootjestrekken site gaat het allemaal veel handiger en sneller. Bovendien trek je nooit jezelf, daar zorgt het programma voor. Het enige dat je moet doen is de namen en e-mailadressen opgeven van de deelnemers (inclusief jezelf natuurlijk) en iedereen krijgt zijn of haar lootje netjes via de mail thuis. Daarbij ook nog een lijstje met cadeausuggesties. Want er zit natuurlijk wel een commerciële gedachte achter. Het is Sinterklaas niet.

Lief hé, zo’n poesje Eindhoven – Dierenliefde houd je niet verborgen. Een dier heeft onmiddellijk door of je aardig bent. Dan klimt het bij je op schoot of hangt om je nek. Cynische mensen zouden wellicht zeggen dat het komt omdat je een lekker zacht en warm truitje aanhebt. Maar echte dierenliefhebbers weten wel beter. Dieren, en in het bijzonder poezen, hebben snel door of je hen een warm hart toedraagt. Dat heeft niets met je truitje te maken. Nina – de naamgenoot van de bekende pianiste en zangeres – kiest dan ook graag voor Corien. Ik ben slechts goed genoeg om het dier ’s morgens vroeg, na een nachtelijk tocht, weer binnen te laten. Nina spoed zich dan direct naar haar eten en drinken. Muizenvangen maakt hongerig en dorstig. Maar zodra Corien beneden komt, klimt het huisdiertje op schoot bij haar. Ook Saskia mag zich altijd verheugen in ruime aandacht van de poes. En dat heeft niets te maken met het feit dat zij eten en drinken verzorgt voor de poes. Katten zijn onafhankelijke wezens. Zij letten niet op zulke triviale dingen. Neen, het is de genegenheid die ze beantwoorden.

Een kwestie van goed opvoeden Helmond – In haar woonplaats en directe omgeving heeft Els een goede naam. Niet alleen in het algemeen, maar meer bijzonder nog als het aankomt op het fokken van honden. Er lopen al heel wat blije baasjes en bazinnetjes in haar geboorteplaats rond met een fraaie viervoeter aan de lijn die uit een van haar nesten komt. Zelf heeft ze natuurlijk ook honden. Twee trouwe en vooral aanhankelijke dieren maken deel uit van haar gezin. Dat vindt niet alleen Els, dat vinden ook haar kinderen. De dochters en de zoon dringen dan ook bijna dagelijks om het voorrecht om de beestjes te mogen uitlaten. Ook als Corien & ik bij haar logeren, staat een ochtendwandeling met de trouwe huisdieren op de agenda. Terwijl Corien en haar zus al pratend door de fraaie dreven van Stiphout wandelen, mogen de honden zodra dat kan hun eigen weg zoeken. Ik ben daar meestal niet bij. Maar onlangs smaakte ik het genoegen om mee te mogen op zo’n tochtje. We waren op weg naar Adrie & Monique, ook al zulke hondenliefhebbers. Ik was tijdens deze wandeling getuige van een opmerkelijk staaltje opvoeding. De honden renden enthousiast, maar niet doelloos rond. Ze weten kennelijk precies waar ze wel en waar ze niet mogen lopen. De gemeente Helmond is daar immers nogal strikt in. Je vindt in Helmond alleen maar hondenpoep op de door de gemeente aangewezen grasveldjes. Ook de honden van Els houden zich daar strikt aan. Ze snuffelen wat door het gras en zodra ze bij een bord komen dat aangeeft dat het dier niet verder mag, stopt het onmiddellijk. Het lijkt wel of de dieren van Els kunnen lezen. Ze hoeft niet te roepen of te fluiten, de honden weten zelf perfect waar ze wel en vooral waar ze niet mogen poepen. Knap hoor, zo’n hondenopvoeding. Ik zag kans om deze foto te maken en ik verzeker jullie dat het niet in scène is gezet. De hond wil niet eens langs het bord. Goed werk Els!

Het is een vreemdeling zeker Washington – In verkiezingstijd schudt een Amerikaanse presidentskandidaat heel wat handen. Zo’n man wil immers zo veel mogelijk vrienden maken. Baby’s kussen, bejaarden knuffelen en steeds maar weer handen schudden. Het is dagelijks werk in verkiezingstijd. Wie de meeste handen schudt heeft straks meer kans op vrienden in het stemlokaal. Bij de laatste verkiezingen bleek het cruciaal. Het duurde even voordat alles was geteld en nog eens geteld, maar uiteindelijk werd toch duidelijk dat Bush had gewonnen. Wat de doorslag gaf zal wel nooit helemaal duidelijk worden.

Wat je zegt ben je zelf Den Haag – Voordat we naar Koudekerk rijden, bezoeken we op zaterdag soms eerst Den Haag. Behalve een lunch bij Dudok, frequenteren we dan ook wat vaste winkels. Niet omdat we iets nodig hebben, maar we houden van ‘browsen’. Daarom is een van de winkels die op mijn lijstje staan ook altijd steevast De Slegte. Is er iets over Engeland? Is er iets van Michel van der Plas, Cees Buddingh’ of zomaar iets leuks? Deze week had ik geluk. Ik liep tegen een eerste druk van de dagboeknotities ‘Wat je zegt ben je zelf’ van Cees Buddingh’ aan. Ooit zullen mijn kinderen bij het opruimen van m’n huis tegen elkaar zeggen:”Snap jij nou waarom hij van sommige boeken meerdere exemplaren had?” Dat zou goed een later gevonden eerste druk kunnen zijn. Ik heb inmiddels zoveel verschillende exemplaren van Agatha Christie boeken dat het lijkt of ik een bibliotheek heb overgenomen. Maar het is ook het zoeken zonder kennelijk doel dat zo leuk is. Het browsen. En ik ben niet de enige. Vorig week waren we in Eindhoven. Corien was met de beide Saskia’s en kleinkinderen in de winkels van het centrum van deze stad in de zaken van hun keus. Sander & ik gingen door de schappen van de platenzaken en door de bakken met boeken op de kramen op de Markt. Het leverde weer twee cd’s en een Agatha Christie boek op.

Één Helmonder doekt hennepkwekerij op Helmond – Helmond is weer in het nieuws. Het bestuur van deze fraaie Brabantse gemeente wil een einde maken aan de gewoonte van haar inwoners om thuis hennep te kweken. Helmonders, die illegaal hennep kweken, kunnen hun plantjes en de benodigde attributen nu straffeloos inleveren. Men wachtte in de Helmondse gemeenteraad in spanning af hoeveel mensen deze kans zouden grijpen. Één man heeft afgelopen zaterdag zijn materialen om hennep te kweken ingeleverd. Het eindproduct, de weedplanten, leverde hij niet in. Ook al leverde maar een persoon zijn spullen in, toch is de gemeente positief over de actie. Aanstaande zaterdag krijgen de illegale hennepkwekers van Helmond nogmaals de kans straffeloos de spullen inleveren. Daarna is het te laat en zal de politie hard optreden tegen de lokale hennepkwekers. Er werden de afgelopen elf maanden al zo’n vijftig hennepkwekerijtjes ontmanteld Deze week zal de politie nog even stoppen met de actieve opsporing van kwekerijen. Maar na zaterdag gaan ze er weer tegenaan. En terecht! Het loopt de spuigaten uit in Helmond. De kwekerijen leveren overlast en schade op lees ik in de lokale krant. In de panden met de kwekerijen ontstaan problemen door vocht en schimmel. Omdat de telers vaak illegaal stroom aftappen, is er ook nog eens brandgevaar. De plaatselijke woningbouwverenigingen klagen over enkele tonnen schade door de illegale kweekpraktijken. De woningbouwverenigingen hebben besloten een genadeloos beleid te gaan voeren. Huurders die worden betrapt, worden uit hun huis gezet.

Snor. Moustache. Bigote. Il Baffi. Schnurrbart Koudekerk aan de Rijn – Gisteren bezochten we mijn vader. We doen dat als dat mogelijk is wekelijks. Dat gaat natuurlijk niet altijd. Ouders en kinderen wonen tegenwoordig niet meer bij elkaar om de hoek. Niet meer in dezelfde stad. Je mag al blij zijn als ze in hetzelfde land wonen. Er zijn zat familieleden waarvan een of meer kinderen ver in het buitenland wonen. Omdat onze kinderen – heel comfortabel dichtbij elkaar – in Brabant wonen, slaan we dus wel eens een bezoekje over aan pa in Rhijndael. Dan zijn wij in het Brabantse land. ”Wat heb je nu toch steeds te melden bij zo’n wekelijks bezoek. Zoveel zal je tachtigjarige vader toch niet meer meemaken,” vroeg een nichtje uit Alphen me onlangs. “Ik bezoek m’n moeder één keer per maand en dan heb ik het al moeilijk om gespreksonderwerpen te vinden,” vertrouwde ze me toe. Tja, zo’n gesprek gaat bijvoorbeeld zo: “Zo pa hebt u uw snor laten staan?” “M’n scheerapparaat was kapot.” “Maar u hebt geen baard laten staan.” “Het apparaat doet het weer.” “Maar de snor vond u wel aardig. Dus die bleef.” “Ik vind een snor helemaal niet fraai.” “O?” “Ik ben vergeten om hem weg te halen”

Benthe gaat door Helmond – Benthe wordt een echte krullenbol. Toen we vorige week bij Sander & Saskia in Eindhoven (onderweg naar de housewarming party / verjaardag van Paul) een vorkje meeprikten, schoven Bob & Saskia met dochter Benthe ook aan. De hele club was bij elkaar en het werd een reuze gezellige maaltijd. Voor aanvang dribbelde Benthe onderzoekend door de kamer. Steeds ontdekte ze iets nieuws. Dat kwam ze dan snel even aan opa, die op de bank in afwachting van de maaltijd alvast een glas wijn dronk, vertellen. Veel tijd had ze niet wat ze moest door. De hele wereld moet worden ontdekt, te beginnen met de voor handen zijnde huiskamer. Ze heeft het er druk mee. Terwijl Saskia gisteren aan de telefoon vertelde dat ze weer paard gereden had, was Benthe thuis op onderzoek. Eerst wilde de kleine onderzoeker de boodschappentas in de keuken legen, daarna de prullenbak om vervolgens via een stuk speelgoed in de speelgoedkist te klimmen. Dat klimmen gaat haar steeds beter af. De trap kent al geen geheimen meer. Tot schrik van mamma heeft Benthe nu ontdekt dat je op je billen tree voor tree naar beneden kan boemsen. Groot plezier! De volgende stap is het op de meubels klimmen. Ze gaat tegen de bank staan en gooit een beentje omhoog. Het lukt nog net niet, maar het duurt zeker niet lang meer. Benthe gaat door!

Wie wedt dat PSV landskampioen wordt

Delft – Het is nog een beetje vroeg om zicht te hebben op het eind van de voetbalcompetities. Wie zou er landskampioen worden deze keer? Het zal wel weer een van het bekende drietal worden. PSV, Ajax of Feyenoord. Ik hoorde zelfs iemand heel voorzichtig spreken over Vitesse. Ik durf er niets op te zetten.



In Engeland is er een voetbalfan die wel zeker denkt te weten wie de nieuwe landskampioen gaat worden. De man heeft bij een bookmaker een weddenschap afgesloten van £64,000 dat Arsenal de Engelse competitie (the Premiership) gaat winnen. Bookmakers William Hill zegt dat het de hoogste som geld is die ooit op de uitslag van de competitie is geplaatst. De man plaatste de weddenschap bij een bookmaker in Bishops Stortford, Hertfordshire. Als het team van trainer Arsene Wenger de titel behaalt, maakt hij een winst van £86,600. Hij kan dan £144,600 ophalen bij de betting shop. Dat is heel veel geld. Zeker als je ziet dat toen hij de weddenschap aanging, Arsenal net vier keer op rij had verloren. De man is kennelijk in de veronderstelling dat de ‘betting shop’ een beter investering oplevert dat de aandelenmarkt.

Nieuws over de zusjes

Eindhoven – Ik ontving van de week post uit de Brabantse lichtstad. Kleindochter Nienke stuurde me een berichtje:
”Kinderen die moeilijk eten? Mij hoor je bijna nooit klagen over het eten. Meestal gaat het er zo in. Soms schatten pappa en mamma niet goed in hoeveel ik wil. Dan eet ik gewoon alle restjes uit de pan! Op de peuterspeelzaal was ik met het theeservies aan het spelen toen mamma mij kwam halen. Ik wilde eigenlijk nog even blijven spelen. Maar toen mamma beloofde dat we thuis uit mijn eigen theeservies echte thee gingen drinken, wilde ik wel naar huis! Het is veel lekkerder, die thee uit mijn eigen potje en kopje. Maar na dat theepartijtje moest ik natuurlijk wel alles afwassen. Daar was ik een uur zoet mee, wat mamma wel prettig vond, geloof ik!” Aldus m’n oudste kleindochter.




Haar zusje Dieuwertje kan nog niet praten, laat staan een mailtje versturen. Maar ook over haar heb ik wat nieuws. Moeder Saskia schreef vanuit Brabant het volgende:
”Wat gaat het toch weer snel! Zo'n klein baby’tje was ze en nu wil ze al hele tijden haar hoofd ophouden om alles beter te kunnen bekijken. En spelen in de box vindt ze geweldig. Ze pakt al heel gericht de ringen vast en ook probeert ze zich om te draaien. Bij mij in bed draait ze zich al op haar zij: want daar is die borst waar je zo lekker uit kunt drinken! En verder: lachen! De meeste tijd zie en hoor je haar lachen. Behalve als ze een vieze broek heeft: die moet meteen schoon. En als ze moe is, laat ze dat ook duidelijk merken. Handig toch?!”

Seksuele escapades trekken bezoekers

Delft – Gisteren trok dit dagboek 442 bezoekers. Dat is ruim vier keer zo veel als anders. Waarom zou dat nu zijn? Ik ging op onderzoek uit en ontdekte dat er veel gezocht was op de woorden Sanne, Lesley, studentes, Utrecht en dagboek. Wat is het geval? De kranten meldden gisteren dat het gezamenlijke dagboek van de Utrechtse studentes Sanne en Lesley zou zijn gestolen. De dief zou het vervolgens hebben gescand en beschikbaar hebben gemaakt op internet. De krant vermeldde er nog nadrukkelijk bij dat de beide meisjes in hun dagboek hun seksuele ervaringen hebben uitgewisseld. Ze zouden volgends de pers verschillende jongens en hun bedprestaties hebben beschreven. Ze gaven de jongens cijfers. Natuurlijk hebben de dames aangifte gedaan bij de lokale politie en de internetprovider heeft de link naar het dagboek op hun verzoek van de sites gehaald. Helaas heeft het dagboek van de studentes al diverse kopieën gekregen op het net. Daarvan zijn ook de meeste nu al wel verdwenen. Toch bleef men kennelijk zoeken en zo kwam men bij ODD terecht. Ongetwijfeld een teleurstelling voor de zoekers, want over seksuele escapades gaat dit dagboek zeker niet. Toch hoop ik dat men toch met plezier heeft kennis genomen van de verhalen op deze site. Die zijn ook wel spannend. Toch?


Het zou natuurlijk ook een broodje aap kunnen zijn

Delft kunstwerk rijker

Delft – Kunstenaar Dirk van Dien vervaardigde in opdracht van de Delftsche Courant een kunstwerk met als thema de uitvaart van prins Claus. Het kreeg als titel ‘uitvaart 2002’ en sierde de dag na de binzetting de voorpagina van de krant. Het kunstwerk is onlangs aangeboden aan de gemeente Delft. Burgemeester Hein van Oorschot nam het in de burgerzaal ontvangst en zei dat het werk een mooie plaats zal krijgen:”Eerst in een publieksruimte en later zullen we er ongetwijfeld goed voor zorgen in een van de musea of het archief.” Kunstenaar Dirk van Dien zelf was bij de overhandiging aanwezig. Hij vertelde welke bedoelingen hij had met het werk. Het combineert tal van elementen uit vervlogen tijden met moderne verschijnselen. Dat vond ook de burgervader van Delft. Hij zei:”Het was me destijds in de krant al opgevallen: je blijft er naar kijken. Steeds zie je nieuwe fragmenten. Erg mooi.” De chef van de Delftsche Courant, Willem van der Kooij, wil dat de krant de traditie voortzet en dat koninklijke uitvaarten steevast worden vastgelegd door kunstenaars. Hij begreep wel: ”Daar zijn nu natuurlijk fotografen met hun zeer geavanceerde apparatuur bij gekomen.” ”Maar”,ging hij verder,”het werk van Van Dien, die bij ons eerder al een populaire serie verzorgde, gaf toch een extra dimensie aan de verslaglegging.”
Op de redactie van de krant was flink doorgepraat over het lot van “Uitvaart 2002”.
Van der Kooij:”Je kunt er op gaan zitten tot zich een rijke Japanse miljonair aandient. Maar nee, dat vonden we ongepast. Dit werk hoort ten eeuwigen dage in Delft te blijven.” Wellicht komt er nog een beperkte oplage voor de liefhebbers.

Omgewaaide boom nog niet verdwenen

Delft – Ruim een week na de storm zijn plantsoenendienst en boomverzorgers nog steeds druk in de weer om alle aangerichte schade in Delft te herstellen. Tientallen bomen zijn omgewaaid. Eerst hebben ze de meest urgente gevallen gedaan. Er was die bewuste zondag een boom aan de Vulcanusweg tegen een flat aan gevallen en aan de Konijnensingel was er eentje boven op een huis beland. Nu zijn ze aan de minder gevaarlijke gevallen exemplaren begonnen. De boom op de hoek van onze straat is met een kettingzaag tot behandelbare brokken gezaagd. Een Delftse boomverzorger die al tientallen jaren in Delft werkt, vertelde Corien dat hij al heel wat hevige stormen had meegemaakt. Het was die bewuste zondag nogal heftig gaf hij toe. De grootte van de schade hangt volgens deze expert van een aantal factoren af. Om te beginnen hangt het af van het soort wind. Rukwinden zijn bijvoorbeeld zwaarder voor bomen. Als er nog veel bladeren aan bomen hangen, vangen ze ook meer wind waardoor ze sneller omvallen. En als het veel geregend heeft is de grond ook drassiger waardoor zo'n boom ook minder lang blijft staan.Hij legt Corien uit dat hij verwacht ook de komende week nog wel bezig te zijn met schade herstellen. Normaal zou hij met zijn collega’s nu bezig zijn met de reguliere snoeiwerkzaamheden, maar deze week dus nog niet. Er is nog een hoop op te ruimen.

Alweer een naaktkalender

Londen - Dertien Engelse heren gingen op een dieet en verloren samen 380 kilo in één jaar tijd. De mannen hadden al reden om trots op te zijn. Om dat duidelijk te maken poseren de dertien magere mannen trots op een naaktkalender. Bij elke maand – en eentje op de achterzijde – staat een foto van voor en van na de vermageringskuur. De kalender is een initiatief van “Slimming World”, een organisatie die zich uitsluitend richt op mannen die willen afvallen. De kalender kreeg de titel ‘Super Men 2003 Calendar’ en is gratis. Het zit bij de laatste editie van het maandblad ‘Slimming World magazine’ van de dieetorganisatie.


Er voor en erna

Nieuwe symboliek Den Haag –Alweer een tiental jaren geleden verscheen er voor Downing Street de Londense straat waarop nummer tien de Britse minister-president werkt een fors hekwerk. De straat werd geheel afgeschermd. Zonder pasje kun je er niet meer in. Dit alles om aanslagen en indringers te voorkomen of te weren. In Nederland begrepen we dat niet. Openheid en transparantie zijn onze sleutelwoorden, zeker na de verkiezingen van 15 mei jl. Er moest na de omwenteling in de landspolitiek helemaal een eind komen aan alle ondoorzichtigheid en achterkamertjesoverleg. Helaas de Tweede Kamer sluit zich nu toch af van het volk. Achter de glazen entrees van het Kamergebouw, die zich automatisch openen, worden extra effectieve hindernissen gebouwd om ongewenste bezoekers te weren. Iedereen moet in de Kamer zichtbaar badges dragen. Dat zijn althans de plannen van kamervoorzitter Weisglas. De roep om veiligheid wordt steeds duidelijker. Ook het torentje van minister-president Balkenende is strenger beveiligd. Net als zijn Britse collega doet Balkenende zijn werk nu achter een gesloten hekwerk. Wat dreigt is de symboliek van de politiek als gevangene van de democratie. De politiek moet zich niet opsluiten in een afgegrendelde burcht. Bovendien creëer je slechts een illusie van veiligheid. Zorg voor een veilig gedeelte voor de mensen die werken in de gebouwen van de politiek, maar schep tegelijk een openbaar gedeelte.