Metric Martyrs Walton on Thames – In de trein naar Londen kijken Corien & ik naar het voorbij schietende landschap. De coupe is vol mensen die naar hun werk reizen. Alleen naast mij is nog een plaatsje vrij. Daar ploft Steven neer. Hij kijkt zeer verrast als hij ons ontdekt. Steven is een kennis uit Kingston upon Thames. Hij heeft een kraam op de Apple Market en verkoop allerlei soorten groenten en fruit. We babbelen wat over koetjes en kalfjes tot hij de opengeslagen krant op mijn schoot ontdekt. Hij wijst op een verslag van de rechtbank. Vijf van zijn collega’s bevochten daar het recht om de ouderwetse pounds en ounces te mogen gebruiken. Ze verloren. De High Court vertelde het vijftal – die hier de Metric Martyrs worden genoemd – dat de Europese wetgeving, die kilo’s en grammen voorschrijft, ‘ranked supreme’ in Groot- Brittannië. De vijf waren voor de rechter terecht gekomen omdat zij hun fruit nog steeds per pound verkochten. ”It’s not the end of the pound”, grinnikte Steven. Hij begrijpt niet waarom zijn collega’s zich zo druk maken. “Er is nog heel veel niet veranderd”, zegt hij. “Het komt wel, maar dat gaat nog wel een generatie duren”, legt hij uit. Hij noemt een aantal zaken op. De paardenraces zijn nog steeds in miles en furlongs( 1/8 van een mile). Televisiebeeldbuizen worden nog verkocht ‘inch size’. In de landbouw gebruikt men nog are en hectare in plaats van vierkante kilometers. Goud wordt verkocht in ounces. Eieren zitten in doosjes van een dozijn en niet in een van tien stuks. En hoewel men bij de douane wel in kilo’s rekent, spreken de drugsdealers alleen maar over ‘ounces of cocaine’. Steven klinkt opgelucht als hij het rijtje opnoemt. “Je bent er nog eentje vergeten”, vertel ik hem als we uitstappen. Steven trekt zijn gezicht in een vraagteken. Ik wijs op de pub bij het station: “Er is nog steeds de gelegenheid om een pintje te pakken”. Lachend gaan we met z’n drieën naar binnen.