Sparen voor een droom

Delft – Er was een tijd dat het salaris niet per maand, maar per week werd uitbetaald. Het werd aan het eind van de week simpelweg in een zakje aan de werknemer uitgereikt. Het was een tijd zonder overzichtelijke bankafschriften. Het werkwoord internetbankieren bestond nog niet. Het was in die ‘goeie oude tijd’ dus noodzakelijk om zelf een overzicht bij te houden van inkomsten en uitgaven. Kortom het huishoudboekje was geen overbodige administratieve luxe. Later kwamen de maandsalarissen, maar ook toen bleef het noodzakelijk om een goed overzicht te houden. Onlangs kwam ik deze spaarpot met meerdere gleuven weer tegen. Hierin kon de huisvrouw de vaste bedragen die nodig waren voor kolen, gas, licht, kleding, vakantie, belasting en diversen deponeren. Op die manier greep ze niet mis als de kolenboer kwam met de rekening voor de geleverde zakken antraciet.

In een latere versie van dit spaarsysteem was het woord kolen inmiddels vervangen door brandstof. De vooruitgang is aan het spaarpotje te meten. Het exemplaar dat ik vond, was in gebruik bij mijn moeder. Aan de binnenkant had ze papiertjes geplakt. In haar handschrift lees ik dat ze enkele vakjes had bestemd voor vaste uitgaven, huur en huishouding. Er was ook een vakje waarop een briefje was geplakt met het woord overwerk. Dat was geld waar nog geen bestemming voor was. Het werd apart bewaard om iets leuks mee te doen. Hoewel er ook wel extra kleding voor de kinderen mee werd gekocht, werd er toch ook wel eens iets bijzonders mee aangeschaft. Zo kwam in 1960 de eerste bandrecorder ons gezin binnen. De eerste stap op de weg naar platenspeler, tv, videorecorder, computer, internet en al die andere zaken die in 1960 zelfs nog geen droom waren waar voor gespaard moest worden.
Tweet