William wordt gedoopt Barrie – De kleinzoon van Corrie & Warren groeit als kool. Gisteren mailde Warren de nieuwste foto van William naar ODD. De plaat is gemaakt ter gelegenheid van zijn doop. De kleine man zal op zondag 3 mei worden gedoopt in de Knox Presbyterian Church in Toronto. Na de kerkdienst is er feestelijk bijeenkomst thuis bij mama Ethikia en papa Michael. Ze vieren dan ook meteen dat ze tien jaar zijn getrouwd. Mocht je in de buurt zijn, ga dan zeker langs. Michael schreef : “Please spread the word, the more the merrier!” Gelukkig is de feestelijke barbecue pas in mei want nu is het volop winter in Canada. Warren vertelde dat het gisteren zes graden was, maar vandaag is het weer min twintig en volgende week wordt het niet warmer dan min vijf.

Ad kraakt vrolijke noot Helmond – Dat Ad niet zo maar meeliep tijdens de recente carnavalsoptocht in Helmond hadden we al op de site van Nellie gezien. Via Saskia kreeg ik nu opnieuw bewijs van zijn actieve deelname aan de tocht. Kolok wilde kennelijk iets terug voor de tientallen sms-jes en telefoontjes die de Helmonders voor het popkoor hadden gemaakt. Tijdens carnaval zorgden leden van popkoor Kolok zo voor een vrolijk noot in de carnavalsoptocht. De andere foto’s kun je hier bekijken.

Gewoon doorgaan Stiphout - De 54-jarige sociaal psychiatrisch verpleegkundige Gerard Dingemans uit Aarle Rixtel houdt van fotograferen. De amateur-fotograaf is daarnaast ook dol op wielrennen en de natuur. Dat verklaart misschien ook waarom hij zo graag in Italië fotografeert. Daar kun je die drie passies mooi combineren. Maar Dingemans maakt ook graag portretten. Daarom liep hij tijdens de carnavalsoptocht in Stiphout mee. Zijn camera permanent in de aanslag. Pieter Jan maakte de fotoredactie van ODD attent op zijn fotosite. Want tijdens de tocht zette de Brabantse fotohobbyist ook familieleden op de plaat. De foto’s staan onder Carnaval en dan doorklikken op Stiphout. Kijk maar eens naar de foto’s 61, 62, 63, 136, 137 en 138. Daarop zie je enkele bekende carnavalsvierders uit de familie. Op zijn site zegt Dingemans dat hij binnenkort een cursus photoshoppen gaat doen. Zonder de cursus zijn de resultaten al heel aardig. Gewoon doorgaan Gerard.

Schroom dus niet Delft - Het is zover. ODD heeft een nieuw jasje. Ik heb van een aantal trouwe lezers en lezeressen goede tips m.b.t. tot de nieuwe lay-out gekregen. Voor zover dat in mijn technisch vermogen lag, heb ik die toegepast. Het voordeel van deze nieuwe lay-out is dat jullie nu direct onder het bericht een reactie kunnen geven als je dat wilt. Daarmee kan ODD nog interactiever worden. Schroom dus niet te zeggen wat je ergens van vindt. Bedenk alleen wel dat iedereen kan meelezen. Ongepaste reacties worden dan ook verwijderd. Een ander voordeel is dat je nu op ODD kunt zien wanneer op een aan ODD gelinkte site iets nieuws is te lezen. Dat geldt natuurlijk alleen voor de site’s die RSS hebben mogelijk gemaakt.

Forza Jamie Delft – Jamie Oliver heeft niets Moncaro Sangiovese te maken. Toch moest ik meteen aan hem denken toen ik zag dat deze Italiaanse wijn bij Albert Heijn in de aanbieding is. Normaal € 3,69 en deze week €2,99. En nog belangrijker: het is een pure omfietswijn. Dus de fietstassen maar weer leeggemaakt en deze week nog in weer en wind naar AH rijden. Maar oppassen hoor. Ze hebben van Moncaro ook allerlei andere wijnen. Laat die lekker in de schappen liggen voor de mensen die er toch alleen maar de peertjes in koken, Wij willen alleen de heerlijke Sangiovese. Maar wat is nu de connectie met Jamie Oliver. Het gaat om de druif. Van Sangiovese maken ze in het wijngebied rond Toscane Chianti. Je weet wel die wijn die voor de toeristen nog steeds wordt verpakt in mandflesjes. Dit is dus een kleine Chianti. Zonder dom mandje, maar wel net zo lekker. Uitgelaten vol met sappig donker fruit en een lekkere tannine. Maar ik dwaal af, terug naar Jamie. The Naked Chef staat bekend om zijn heerlijke Italiaanse recepten. Hij kreeg niet voor niets zijn eerste opleiding voor een deel in Londen bij de bekende Italiaanse kok Antonio Carluccio. Inmiddels is Oliver zeven kookboeken verder en is hij bekend over de hele wereld. De Moncaro Sangiovese kun je ook heel goed gebruiken voor het recept van Jamie Oliver: pollo alla cacciatora. Maar het past ook heel goed bij je eigen pasta recepten. Fiets er dus maar voor om.

Delft kabbelt weer Delft – Kabbelgat wordt vandaag weer Delft, de residentie van de prins wordt weer gewoon een café en de carnavalsvierders gaan weer naar hun werk. Op de laatste dag van het carnaval trokken de diverse carnavalsverenigingen gisteren samen met hun eigen dweilorkest van resident naar resident. Of voor de gewone Delftenaren van café naar café. De Prinsenstad ziet er een keer per jaar tegenwoordig heel kleurrijk en feestelijk uit. Delftenaren die oorspronkelijk uit Brabant of Limburg komen, halen hun schouders een beetje op. “Een opgepimpte tractor met een reclamebord op wielen erachter is nog geen optocht”, zeggen ze schamper. Ach, zoals ze in het diepe zuiden zeggen “Agge maor leut het”. En dat hebben de Kabbelaars. Ik zag tot mijn plezier dat de feestkapel net als in Helmond ook hier de Klinkers heet. Eigenlijk is er dus niet zoveel verschil. Hoewel met carnaval Delfts Blauw nu natuurlijk Dellufs Blâh is. Maar feest is feest.

De caravantentoonstelling Londen – Op vakantie zoek je een ansichtkaart met zorg uit. Niet iedereen vindt het een leuk karweitje, maar iedereen doet het wel serieus. Je wilt immers aan het thuisfront laten zien hoe mooi het is op de plek waar jij je vakantie doorbrengt. De Britse fotografen Jan Williams en Chris Teasdale denken daar juist heel anders over. De man en vrouw trekken sinds 2000 door Groot-Brittannië in een minuscuul kleine caravan, die zij hebben omgebouwd tot de kleinste galerie ter wereld. De twee fotografen uit Portsmouth willen het Engelse leven in beeld brengen zoals zij het op hun tochten aantreffen. Dat levert lang niet altijd de mooiste plaatjes op. Met hun eigen opnamen hebben ze ansichtkaarten gemaakt. De fotokaarten zijn in de smaak gevallen bij kunstliefhebbers. De fotokaarten worden daarom niet alleen in de caravan, maar ook in galeries in San Francisco, Los Angeles en New York getoond. Wat is typisch Engels? In een nette rij staan en terwijl je geduldig op je beurt wacht over het weer praten? Dol zijn op honden en warm bier? Er zijn zat zaken om te fotograferen. Ik zou niet aan dit soort foto's hebben gedacht. Ik vraag me intussen wel af: zou erover Nederland ook zo’n fototentoonstelling zijn te maken? Vast wel.

Hoofdrol voor Marlotte Helmond – Als je een dezer dagen een bezoek brengt aan het zo netjes bekend staand Helmondse Dr. Knippenberg College loop je de kans daar hoeren, schooiers en pooiers tegen te komen. Schrik dan niet. Het zijn leerlingen die repeteren voor de musical “De Gebochelde”. De musical speelt in het middeleeuwse Parijs en gaat over de klokkenluider van de Notre Dame. De mensen die aan de musical meedoen zijn in december vorig jaar speciaal naar Parijs gereisd om de Notre dam te bekijken en de hedendaagse bedelaars te besturen. De vrouwelijke hoofdrol van dit spektakelstuk, wordt gespeeld door Marlotte. Volgens regisseur Anneke Schröder handelt het stuk niet alleen over de armoede, de ellende, de honger, het alcoholisme in het middeleeuwse Parijs, maar ook over de vriendschap, de trouw, de liefde en de humor van die tijd. Anne-Sofie werkt in het kader van een stage van haar theateropleiding aan het Koning Willem I college in Den Bosch aan de productie mee als regieassistent. Marlotte speelt in het stuk, naar het boek dat Victor Hugo in 1831 schreef, de rol van de beeldschone zigeunerin Esmeralda. Haar lotgevallen en die van de gebochelde klokkenluider Quasimodo vinden plaats in het prachtige decor van het Parijs rondom de Notre Dame anno 1482. Het stuk wordt gespeeld in het Knippenberg gebouw aan de Nachtegaallaan op vrijdag 13, zaterdag 14, vrijdag 20 en zaterdag 21 maart om 20.00 uur, en op zondag 22 maart om 14.30 uur. De kaartverkoop start pas op 2 maart, maar lezers van ODD kunnen nu al kaarten bestellen via het telefoonnummer 0492-597587 of via musical@drknippenbergcollege.nl. De kaarten kosten 6 euro en liggen na bestelling op de avond van de voorstelling klaar bij de kassa.

Skôn carnaval Stiphout – Als je jarig bent op Koninginnedag steekt heel Nederland de vlag voor je uit en als je jarig bent met carnaval komt er een vrolijke optocht langs je voordeur. Het laatste overkwam Bob. We waren op verjaarsvisite bij hem en genoten samen met zijn gasten van de vrolijke optocht die ook dit jaar weer door de straten van Stiphout trok. O.l.v Prins Martien dun Twidde van carnavalsvereniging de Spurriezeiers trok een bonte stoet van feestvierders door de dorpsstraat. De eigenaar van restaurant ’t Raadhuijs kwam van tijd tot tijd langs met een volle schaal met hapjes. De vrolijke stiphoutenaar voorzag niet alleen ons, maar ook iedere groep of orkest die langstrok van warme hapjes. Hij wenste iedereen een skôn carnaval. Het was bovendien heerlijk weer en iedereen had er zin in. De muzikale dochters van Ad & Els deden ook dit jaar mee met het orkest. Niet alleen Dieuwertje had het reuze naar haar zin. De kinderen hadden allemaal grote pret, al vond Karsten het soms wat te luid. Er viel in ieder geval weer een hoop te lachen. Benthe is ook dit jaar een huppelmarieke en rijdt dus mee in de optocht.

Kleine beer met grote dorst Maude – Nella krijgt niet alleen regelmatig nieuws over de toestand in Australië van haar dochter Carina die daar nu verblijft. Ze krijgt ook zo nu en dan een berichtje van haar vriendin Elly. Ook die woont in Zuid-Australië net als Carina. Bij het laatste berichtje van Elly zaten ook wat foto’s. Nella stuurde die door naar ODD. Door de bosbranden zijn veel dieren op de vlucht geslagen. Nella hoorde het al van Carina, maar ook Elly vertelde erover. Helaas overleven ook veel dieren de branden die Australië hebben geteisterd niet. De vrouw van een collega van Elly zag op een dag opeens een klein Koala beertje de veranda van het huis opkomen. Het diertje was door de hitte uitgeput geraakt en zocht een rustig plekje. De vrouw deed wat water in een emmertje en de kleine beer dronk er gretig van. Hij was zo te zien wel toe aan wat verkoeling.

Rommelgat Veldhoven – Tijdens carnaval heet Veldhoven Rommelgat. Vandaag hadden ze in Rommelgat een primeur. De eerste optocht van Carnaval 2009 trok vandaag door de straten van dit dorpje. In de feestelijke stoet herkende de fotograaf enkele bekende gezichten. Ondanks de feestelijke vermomming herkennen jullie ze vast ook wel.

Nog erger dan giftig Mallorca – Over een lokale markt slenteren is een van de geneugten van een vakantie. Althans van de onze. We hoeven niet eens wat te kopen, hoewel we dat ook vaak niet kunnen laten. Het kopen van verse groenten en fruit op de markt van Olivar de Palma is een interessante gastronomische excursie die ik iedereen kan aanbevelen. Op de kramen liggen bergen artisjokken, aubergines, paprika’s, tomaten en allerlei koolsoorten. Het interessants zijn de lokaal geproduceerde groenten. Als je in oktober op Mallorca bent, zoals wij vorig jaar, ontdek je een wereld van wilde paddestoelen zoals je die op je eigen lokale markt nooit zult aantreffen. De wilde paddenstoelen zien er niet alleen heerlijk vers uit, de Spaanse namen klinken ook mysterieus. Je koopt geen champignons maar, Setas, Esclatassangs, Picornells, Girgolas, Llenguas de Bous, Peus Blaus, en nog veel meer. De Setas zijn op alle markten te vinden. De exemplaren waar Corien belangstelling voor heeft, kosten 10 euro per kilo. De mensen staan er voor in de rij en kopen ze ook per kilo. In de supermarkt zijn ze wat goedkoper. Maar die komen volgens de vrouw die naast mij bij de kraam staat van het vaste land van Spanje. Dat vinden de mensen op Mallorca meteen een stuk minder. Ze betalen graag wat meer voor hun eigen paddestoelen. De Diario de Mallorca, het lokale dagblad, heeft elke dag een recept met wilde paddenstoelen op pagina drie. De bewoners van het zonnige eiland zijn werkelijk dol op paddenstoelen. Dat is ook niet zo gek als je bedenkt dat er 1200 verschillende soorten op het eiland zijn te vinden. Volgens Maria, de vrouw in het restaurant waar ik Setas al Roquefort (paddestoelen in Roquefortsaus) bestel, zijn er 150 eetbare soorten op het eiland. 200 soorten zijn giftig, waarvan 50 al na een klein hapje direct de dood tot gevolg hebben. “Dan houd je toch nog heel wat over van de 1200”, zeg ik haar, “wat is daar dan mis mee”. Maria zet een nieuw glas wijn voor me neer en zegt: “Die smaken nergens naar”. Dat klink nog erger dan gifig.

Mobiele wijngids is super Delft – Er zijn in ons land 38.338 verschillende wijnen te koop. Niemand heeft die allemaal geproefd. Ook de schrijvers van wijngidsen moeten een keus maken. Als ze alles zouden willen proeven, zouden ze een jaar lang elke dag 105 wijnen moeten proeven. En dat elk jaar. Een onmogelijke taak. Het verklaart ook waarom wijngidsen zo populair zijn. We kunnen wel wat hulp bij het proeven gebruiken. Zelf gebruik ik vaak de Superwijngids van Nicolaas Klei. Domweg omdat ik in een supermarkt geen deskundige verkoper aantref die me kan helpen. Vriend Klei proeft elk jaar alle wijnen van de supermarkten, Hema, Gall & Gall, Mitra en Dirck III. Toch ben je er met zo’n wijngids ook niet helemaal uit. Je kunt moeilijk met de wijngids in de hand tussen de rekken met flessen blijven brevieren. Zou het niet handig zijn als de gids op je mobieltje te raadplegen zou zijn? Dat vonden anderen ook en daarom is de Superwijngids 2009 van Nicolaas Klei nu beschikbaar als iPhone-applicatie. Ik denk dat heel wat wijnkopers belangstelling zullen hebben voor zo’n wijn-tomtom waarmee je je weg vindt tussen de rekken met flessen. Ik betaalde voor de gids in de boekwinkel €15,-. In de winkel van iPhone is de digitale versie te koop voor slechts €5,99. De applicatie werkt zowel op iPod touch als op de iPhone en is te downloaden via: http://itunes.com/app/wijngids.

Lees reisdagboek Carina Melbourne - Sinds oktober vorig jaar zit nichtje Carina in Australië. Ze houdt over haar verblijf daar op internet een reisdagboek bij. Dat dagboek is nu ook via de linkpagina van ODD te vinden. Carina schrijft niet alleen over alle leuke en spannende dingen die ze tijdens haar verblijf meemaakt. Ook andere zaken komen aan de orde. Zo heeft Carina ook de branden van dichtbij meegemaakt. Daarover schrijft ze een uitgebreid verhaal. “Iedereen moet in zijn huis blijven van de politie en brandweer, omdat vluchten alleen maar erger kan zijn. Zeker als je in de richting van de branden rijdt. Door de steeds veranderende wind weet je niet waar je veilig bent. Desondanks vluchten toch veel mensen, uit instinct natuurlijk. De regering heeft vergoedingen beschikbaar voor de slachtoffers. Dat is voor een volwassen slachtoffer 500 euro, 200 euro per kind en 2500 euro voor een begrafenis. Er is een noodnummer geopend en via dit nummer is momenteel 16 miljoen euro beschikbaar, dus dat gaat goed. Ook geven mensen massaal kleding en voedsel. Het gaat minstens een jaar kosten om de dorpen weer op te bouwen volgens belangrijke mensen.” Als je de rest van haar verslag wilt lezen, klik dan even naar haar reisdagboek.

ODD spiegelt weer Delft – De spiegelsite van ODD is weer in de lucht. Voor alle duidelijkheid vermeld ik hier even het adres: http://odd.beeldig.org/ Dus zonder de gebruikelijke www. Dankzij webmaster Michiel is de gespiegelde versie van onze veel bezochte site weer in de lucht.

Fietsers tellen in Delft Delft - Na steden als Stockholm, Kristianstad, Odensen, Bolzano en Apeldoorn heeft ook Delft sinds enige tijd een fietstelpaal. Fietsers die de Prinses Irenetunnel, aan de Westlandseweg, in de Prinsenstad passeren worden met behulp van elektronische apparatuur geteld. De aantallen worden per dag en per jaar bijgehouden. Je kunt de stand direct aflezen op een paneel. Met de telling hoopt de gemeente inzicht te krijgen in het gebruik van fietspaden. De Westlandseweg is onderdeel van de zoef-route, een snelle fietsroute voor woon-werkverkeer tussen De Lier, Delft en Pijnacker. Bovendien zien de fietsers zo welke bijdrage zij leveren aan het bereikbaar houden van de binnenstad. Apeldoorn had de Nederlandse primeur van het telpunt, maar het idee komt oorspronkelijk uit de Deense stad Odense waar al een paar jaar een dergelijke teller staat.

Eindelijk de straat op Delft – Als je vijftig jaar wordt, ben je nog niet jarig. Want zodra je deze respectabele leeftijd hebt bereikt, is dat het sein voor de mensen in je directe omgeving om eens lekker de spot met je te drijven. Vroeger beperkte men zich nog tot het cadeau doen van een forse speculaaspop in de vorm van een Abraham of Sarah. Een vrolijk gebaar dat door de jarige werd gewaardeerd. Vooral om dat de pop direct kon worden genuttigd. Nu verschijnt er op de dag dat je een halve eeuw bent geworden plotseling een levensgrote figuur in je tuin. De hele buurt zal het weten dat je op weg bent om een oude knar te worden. Wildvreemden spreken je op straat aan en feliciteren je met “het behalen van deze mijlpaal”. Een van mijn buurtbewoner zag vorige week Abraham. Zijn familie zag niets in een levensgrote Abraham in de tuin. Zij gingen helemaal uit hun dak en zorgden voor een pop die tot aan de dakrand reikte. De pop heeft er een week gestaan. De jarige heeft zijn lot dapper gedragen, maar kan nu eindelijk weer de straat op.

Spiegeltje spiegeltje …… Delft – Om toch door te kunnen gaan als de techniek rond ODD ons in de steek laat, is er een gespiegelde versie van ODD in de lucht. Het is bovendien een site die niet wordt tegengehouden door de filters op je zaak. Nu is deze site door een technische storing even uit de lucht. De webmaster kent het probleem en maakt binnenkort tijd vrij om het op te lossen. Tot die tijd is alleen ODD in de lucht.

Eten bij de buren Helmond – Bob & Saskia wonen sinds kort naast het in 1925 gebouwde voormalige raadshuis van Stiphout. Het is hier verrezen op aandringen van de twee jaar eerder geïnstalleerde nieuwe burgemeester van het dorpje H.J.M. van der Weiden. Geen familie dus. Bij zijn installatie omschreef hij zijn nieuwe woonplaats als een arme gemeente met een eenvoudige, gemoedelijke bevolking van in hoofdzaak fabrieksarbeiders, landbouwers en kleine neringdoenden. Hoewel het dorp gebukt ging onder volgens hem “schier onmogelijke lasten”, kwam er toch een nieuw raadshuis. Tot dat Stiphout in 1968 wordt geannexeerd door Helmond zetelt hier het gemeentebestuur van het dorp. In het raadshuis vind je nu het gelijknamige restaurant. Het is zit er meestal aardig vol met eters. De inwoners van Stiphout bestaan dan ook al lang niet meer uit fabrieksarbeiders, landbouwers en kleine neringdoenden. Het heeft natuurlijk nog wel steeds de eenvoudige gemoedelijke bevolking waar burgemeester Van der Weiden zo trots op was. Saskia & Bob hoeven dus niet ver te lopen om een vorkje buiten de deur te prikken. Ze kunnen bij de buren gaan eten. Toen wij dat onlangs met Ad & Els en Marlotte deden, kwamen Benthe en Saskia dan ook even binnen lopen om ons gedag te zeggen. Ze hadden ons vanaf hun huis gespot. Benthe maakte van het tafereeltje een foto. Net als Nellie die later met Pieter Jan ook nog even kwam binnen wippen. Want daarin heeft Van der Weijden nog steeds gelijk: het is hier heel gemoedelijk.

Televisie op je oogbol Delft – Televisiekijken met je ogen dicht. Dat moet over tien jaar kunnen. Als ik tenminste het verhaal van 'futuroloog' Ian Pearson mag geloven dat ik in de Daily Mail las. Je kunt op elk moment en elke plaats tv kijken. Je doet ‘s morgens domweg een speciale contactlens in. In de lens zit een minuscuul beeldscherm. Je bedient dit kleine tv-scherm met een stemcommando of een beweging van je hand. Je eigen lichaamswarmte zorgt voor de voeding van het apparaatje. Zonder dat anderen het weten, zit jij lekker naar de tv te kijken, want de beelden worden direct op je oogbol geprojecteerd. Televisiekijken wordt niet alleen veel meer privé, het wordt ook nog spannender. Met een zogenoemde 'digitale tatoeage' worden de gevoelens van de personen op je kleine schermpje aan jou overgedragen. Tijdens het kijken naar een James Bond film krijg je de zelfde adrenalinestoot als de filmheld. Als Ajax weer verliest, voel jij het verdriet en de machteloze woede van de trainer zelf ook. Hoever zijn we nog van deze toekomst verwijderd? Na een google-actie kwam ik er achter dat de Universiteit van Washington al een artikel over de eerste contactlens waarin onderzoekers dergelijke techniek hebben ingebouwd, heeft gepubliceerd. Het gaat nu nog om een lens waarop slechts een paar pixels zichtbaar zijn. Dat is ‘alleen’ nog een kwestie van doorontwikkelen. De wetenschappers noemen als voorbeeld van een mogelijke toepassing een piloot die belangrijke vluchtdata via zijn lens ontvangt. Ik hoop niet dat het ooit zover komt dat ik mijn emoties via een 'digitale tatoeage' zal beleven. Maar dat deze ontwikkeling – hoe onvoorstelbaar futuristisch het nu nog klinkt – er aankomt, geloof ik zeker.

Prinsenhof toont topstukken De Hooch Delft – In de National Gallery of Art in Washington hangt een heel mooi interieurtje van de Delftse schilder Pieter de Hooch. Je ziet het hier rechts. In het Koninklijk Kabinet van schilderijen Het Mauritshuis hangt een schilderij van dezelfde schilder dat sprekend op dit werkje lijkt. Op het schilderij in Washington is een soldaat toegevoegd. Dat is het enige verschil. Pieter de Hooch woonde tussen 1652 en 1660 in de Prinsenstad en maakte in deze periode ongeveer 50 schilderijen. Tot 1655 schildert De Hooch vooral donkere boerenscènes en wachtlokalen met soldaten. Na 1658 – hij is dan inmiddels drie jaar lid van het Delftse Lucasgilde, waar hij zich als genreschilder heeft laten registreren – ontstaat er een grote omwenteling is zijn werk. De Hooch legt zich dan toe op het schilderen van zorgvuldig gecomponeerde interieurtjes en binnenplaatsjes waarin vrouwen die bezig zijn met hun dagelijkse huishoudelijke beslommeringen een hoofdrol spelen. De genrestukjes worden gekenmerkt door het heldere licht, de warme kleuren en vooral door de waarheidsgetrouwe indruk die ze maken. De realistische dieptewerking wordt bijna altijd versterkt door bijzondere doorkijkjes, via vensters of gangetjes, naar andere kamers, een binnenplaatsje of naar de straat. In zijn Delftse jaren schildert De Hooch zijn mooiste en meest karakteristieke werken. Dat de werkjes erg populair waren, blijkt uit het feit dat De Hooch van sommige stukken meerder versies maakte. Je ziet op het doek waar Corien bij staat dat de soldaat ontbreekt. Dergelijke aanpassingen gebeurden op verzoek van de klant. De kunstenaars deden daar niet zo moeilijk over. Tegenwoordig willen kunstenaars alleen oorspronkelijke werken maken. Toen moest er gewoon brood op de plank komen. Het topstuk van De Hooch is alleen nog de komende maanden te zien in Museum het Prinsenhof. Het is in bruikleen van het Koninklijk Kabinet van schilderijen Het Mauritshuis. Ook van de National Gallery of Art in Washington is een prachtig schilderij uit de bloeitijd van De Hooch te zien. Het gaat om de vrouw in de slaapkamer. Je ziet het hieronder. Museum Het Prinsenhof biedt met deze kleine, maar bijzondere tentoonstelling een prachtige kans om deze werken te bekijken in een Delftse context. Tussen 1645 en 1660 is er sprake van een uitzonderlijke bloeiperiode van de Delftse schilderkunst. Dan vestigen zich talentvolle schilders in de stad, zoals Carel Fabritus, Paulus Potter, Gerard Houckgeest, Emanuel de Witte en Jan Steen. Met hun innovatieve aanpak geven zij een enorme impuls aan de lokale schilderkunst. Zij hebben een nieuwe kijk op perspectief, ruimte en licht. Zij brengen het interieurstuk, het kerkinterieur, het landschap en het stadsgezicht tot grote ontwikkeling. De Delftse schilderkunst krijgt in die periode in een korte tijd (inter)nationale allure. De twee topstukken uit het oeuvre van Pieter de Hooch zijn nog enkele maanden te zien in Museum Het Prinsenhof.

William James Warren is geboren Barrie – Corrie en Warren zijn oma en opa geworden. De nieuwkomer in de familie heet: William James Warren. Het jongentje werd op 30 januari met behulp van een keizersnede geboren. De gelukkige ouders zijn hun zoon Michael en schoondochter Ethikia. Zij gaven hun zoontje de roepnaam William. “Mijn kleinzoon woog 4,2 kg bij de geboorte”, meldt trotse opa Warren. “Het is een prachtige baby. William heeft nog geen schrammetje bij zijn geboorte opgelopen. Alles zit er op en er aan”, vertelt hij verder. Ook oma Corrie is natuurlijk reuze blij met en trots op haar kleinzoon William. “We vinden het telkens weer een wonder om zo’n nieuw leven te zien”, meldden de gelukkige grootouders. Vanuit Nederland wensen we ouders en grootouders veel geluk met William.

Hulp bij pech onderweg Antwerpen – Onlangs moest Bob voor zaken naar Antwerpen. Omdat het om een snel bezoek hing, vergezelden Saskia en Karsten hem. In feite behoefde Bob slechts even op en neer. Dan is gezelschap wel zo leuk. De rit duurde echter onverwacht langer dan gepland. “Hoor jij dat geluid ook?” vroeg Saskia na een tijdje. Bob hoorde het gerommel ook en zette de auto aan de kant. Het bleek een lekke band te zijn. Een forse scheur had de band vernield. Er zat niets anders op dan de leasemaatschappij te bellen. Ondanks de hulp die de maatschappij stuurde, duurde het toch nog wel even voordat er een nieuwe band was omgelegd. Het ritje op en neer Antwerpen duurde plots twee uur langer op deze manier.

Warren op bezoek in Nicaragua Granada – De laatste weken van januari verbleef onze Canadese neef Warren in Nicaragua. Corrie is deze keer niet meegegaan. Zij bleef achter in het steenkoude Canada. De verschillen in temperatuur waren erg groot. Bij Warren was het +30 C. en Corrie moest het doen met -29 C. Warrie was in Nicaragua om daar met een groep mensen van zijn kerk te werken. Omdat ze nu in het droge seizoen waren, was het gelukkig niet zo drukkend warm. Het was de soort warmte die Warren kent. Hij omschrijft de temperatuur als “a mid day like on a hot summer day in Canada”. De dagen begonnen om zes uur met een wandeling of een meditatie. Het gezamenlijke ontbijt werd om halfnegen gebruikt. De mensen uit Barrie waren verdeeld in twee groepen. Warren behoorde tot de groep “Workers”. Zij hielpen met het leggen van de laatste hand aan een kerk in Citalapa, die ze vanuit Canada ook financieel hadden ondersteund. Warren en zijn mensen waren erg verbaasd over wat de lokale mensen tot nu toe al hadden bereikt. Het zag er volgens hem erg mooi uit. Er is plaats voor ongeveer 100 mensen in de nieuwe kerk. Het ontroerde, schrijft hij, om te zien dat de dromen voor een nieuwe kerk waren uitgekomen. De mensen uit Barrie in Canada waren aanwezig bij de officiële opening. Er waren ook mensen van een zustergemeente uit Managua. Alles bij elkaar waren er zo’n 250 mensen in de kerk. Je hoorde heel vaak "halleluja" om je heen tijdens de twee uur durende ceremonie, vertelde Warren. Na de kerkdienst was er tijd voor een verfrissende duik in zee. Ze bezochten ook een ander, door de kerk uit Barrie, ondersteund project. Boeren lenen geld om jonge runderen te kopen. Die verkopen ze later als volwassen koeien en stieren. Daarmee betalen ze de lening af en investeren de winst in hun boerenbedrijfje. Ze bezochten ook een andere dorp waar men een soortgelijk project zou willen starten met melkkoeien. Dat om de ondervoeding aan te pakken. Op andere dagen waren de 'workers' druk bezig met allerlei bouwactiviteiten. Gelukkig was er ook tijd voor wat recreatie. Warren maakte een tocht op het meer van Nicaragua en later ook op de rivier en bezocht een Spaans ford. Inmiddels is Warren weer herenigd met Corrie thuis in Barrie, Canada.

De oogst van Benthe & Sietske Delft – Niet alleen jongentjes van alle leeftijden vinden voetbalplaatjes leuk, er zijn ook meisjes die de plaatjes verzamelen. Afgelopen zaterdag zochten Benthe en Sietske een plekje bij de kassa van Albert Heijn terwijl wij in de winkel onze boodschappen deden. Op de achtergrond hield mama een oogje in het zeil. Aan de klanten die met volle boodschappen tassen de kassa verlieten, vroeg Benthe: “Spaart u voetbalplaatjes?” Als de mensen dat ontkennend beantwoordden, was haar volgende vraag: “Mag ik ze dan alstublieft?” Zelfs Sietske trok zo nu en dan ook de stoute schoenen aan en vroeg voor het album van haar zus ook naar de plaatjes. Toen ook wij met onze boodschappen bij de kassa arriveerden, bleek Benthe in die korte periode 39 zakjes te hebben verzameld en ook Sietske had een handje vol. De beide meisjes waren reuze trots op het resultaat. Thuis bij opa & oma hebben ze de plaatjes samen met papa en mama gesorteerd. Voor de dubbelen hadden ze meteen een goede bestemming: opa.

Komt er nog wat van? Delft – Wat de oorzaak is van het uitblijven van nieuwbouw op de hoek van de Binnenwatersloot/Westvest zal de gemiddelde Delftenaar worst zijn. De lokale krant heeft indertijd wel uitvoerig over de perikelen met het braakliggende terrein verhaald, maar dat is inmiddels al weer twee jaar geleden. Eerst was er sprake van een grand-café en woningen, maar later werd dit weer vervangen door winkels. Al die plannen hebben uiteindelijk tot niks geleid. Het resultaat is dat een belangrijke toegangsweg naar onze historische binnenstad ontsierd wordt door een braakliggend terrein. Het wordt tijd dat daar een oplossing voor komt. Toen in 2002 de parkeergarage voor het Zuidpoortgebied gebouwd werd, maakte kunstenaar Hugo Kaagman samen met 50 jongeren een Delftsblauwe muur rond het Zuidpoortgebied. Het gebied knapte er geweldig door op. Zou het geen goed idee zijn om het lelijke gat in de bebouwing aan de Binnenwatersloot/Westvest ook op een dergelijke manier op te knappen. Misschien een idee voor ondernemer Ad van Tol die indertijd zo haastig was met het slopen en de stad op die manier opzadelde met dit lelijke gat. De 220 meter lange Delftsblauwe graffitimuur trok destijds landelijk veel aandacht. Zo kan iets negatiefs wellicht nog positief gebruikt worden.