Winkelen maakt hongerig Delft – Op de dag dat we vorig jaar met de trein vanuit Palma naar Inca, de derde grote stad van Mallorca, vertrokken, bereikte ons het bericht dat Biek, het zoontje van Marieke en Michiel en het broertje van Mees, was geboren. Mallorca is niet alleen bekend van het mooie weer en de ‘perlas majorica’ (imitatieparels). Veel bezoekers van dit zonnige eiland in de Middellandse zee weten dat er ook veel lederwaren worden aangeboden. Het goedkoopst zijn jassen en schoenen rechtstreeks van de fabriek. Dat zeggen tenminste de organisatoren van de verkooptrips naar Inca. Het aanbod in de verkoophallen zal ongetwijfeld reusachtig zijn, maar daarvoor gaan wij niet winkelen. Wij willen ook wat plezier hebben bij het winkelen. Bovendien hadden we nu ook een doel. We wilden iets van leer kopen voor de nieuwe telg in de familie. De rit met de trein naar het 30 kilometer verderop gelegen Inca ging dwars over het eiland. De smalle, kronkelige straatjes van het stadje stammen nog uit de Arabische tijd. Het wemelt er bovendien van de in leer gespecialiseerde winkels. We doorkruisten alle straatjes rond de kerk Santa Maria la Mayor. Een kerk met een prachtige klokkentoren, die volgens de man waar wij uiteindelijk iets kochten gebouwd is op de fundamenten van een moskee. We kozen in zijn winkel een paar leren slofjes uit. We namen de kleinste hoewel ook die voorlopig nog wel iets te groot zullen zijn. We liepen aan het eind van de dag niet alleen met, maar ook op onze slofjes naar een van de talrijke celleres. Deze in voormalige wijnkelders gevestigde restaurantjes zijn gespecialiseerd in streekgerechten. Wij kozen voor de traditionele Cocina Mallorquina met daarbij wijn van de streek. Winkelen maakt immers hongerig.