Dood vrouwtje Helmond – Zondagmorgen schrokken Bob & Saskia wakker door een harde knal tegen het raam van hun slaapkamer. Verschrikt keken ze elkaar aan. Wat kon dat nu zijn? Het raam was gelukkig nog heel, dus draaiden zij zich maar weer om en hervatten de slaap. Later op de morgen stelden zij een onderzoek in. Ze ontdekten een grote natte vlek op het slaapkamerraam. De veroorzaker van deze vlek lag op het terras onder hun raam: een dood koolmeesje. Het diertje was in volle vaart tegen hun slaapkamerraam gevlogen en had dit ongeval met de dood moeten bekopen. Samen met hun kinderen bekeken we het ongelukkige beestje. “Wat is dat voor een vogeltje?”, wilde Benthe weten. “Het is een koolmeesje”, legde Bob haar uit terwijl hij het vogeltje op een tuinschepje aan de kinderen toonde. “Kijk”, ging hij verder, “het vogeltje heeft een zwarte kruin, witte vlekken op zijn wangetjes en een gele borst. Dit nu is een koolmeesje.” “Hij heeft ook een dunne zwarte streep op zijn borst”, ontdekte Benthe. “Heel goed gezien”, zei Saskia, “aan die streep kun je zien of het een mannetje of een vrouwtje is. Als het een nogal brede zwarte band is, dan is het een mannetje”. “Wat is dit dan? Een mannetje of een vrouwtje?, wilde Benthe nu weten. “Ik denk dat het een vrouwtje is. Het is een dunne zwarte streep. Bovendien hebben mannetjes ook meer zwart tussen de pootjes.” Sietske keek ook onderzoekend naar het koolmeesje en besloot: “Het is wel een dood vrouwtje”.

Groeten uit Toscane Siena – Deze kaart van Siena in Toscane ontving de redactie van ODD vandaag van Nellie & Pieter Jan. Toscane is een prachtige regio in centraal Italië en wordt door vakantiegangers vaak als een van de mooiste delen van Italië genoemd. De kaart laat zien waarom. Op de achterkant van de kaart staat gedrukt: Il Belvedere Val d’Orcia, Siena, Ze schrijven: 23 mei 2008, Capannole Hallo Allemaal, Dit is het Toscaanse landschap dat wij bewonderen wanneer wij ons van historisch plaatsje naar historisch plaatsje begeven. Wij zijn al geweest in: Arezzo, Cennina, Siena, Cirritella, Pienza, Montepuleiano, Duddova, Ambra, Montevarchi en Bucine. Er lijken hier meer kerken te staan dan mensen te wonen. Zie verder op www.NeeltjeJohanna.blogspot.com Groeten van, Pieter Jan & Nellie

Post Box Londen – Op reis is het nooit moeilijk om een onderwerp te vinden om te fotograferen. Zeker als je met kinderen en kleinkinderen in Engeland bent, is er altijd wel iets te fotograferen. Elke dag en elk tochtje levert leuke kodakmomenten op.Toch vind ik het ook leuk om alledaagse zaken te fotograferen en die dan later bij elkaar te zetten. Dat levert vaak een verrassen leuk plaatje op. Althans dat vind ik. In Ierland maakte k een collage met de achterkantjes van bussen en met huisdeuren in Dublin. Je behoeft voor zo’n collage niet ver te reizen. Ook in ons eigen land zijn er zulke thema’s te bedenken. In Brielle vond ik ook veel mooie deuren. Onlangs in Engeland wilde ik weer zoiets doen. Er is veel Brits straatmeubilair dat zich daar uitstekend voor leent. Ik heb even getwijfeld tussen telefooncellen en brievenbussen. Het werden de laatste. In het engels heet zo’n ding een post box. Althans in Groot-Brittannië, want in Amerika noemen ze het een mailbox. Ze zijn zo kenmerken voor Groot-Brittannië dat je in de souvenirwinkels kleine exemplaren kunt kopen. Met behulp van mijn medereizigers ging ik op zoek naar de echte exemplaren. Er blijken een aantal verschillende types te zijn. Zo heb je de wall box, de pilar box, de lamp box en de Ludlow wall box. Aan de letters op de post box kun je ongeveer de leeftijd afgelezen. De letters E-R zijn onder de huidige koningin op de boxen geplaatst. De exmplaren met de letters V-R stammen nog uit de tijd van koningin Victoria. Maar er zijn nog oudere boxen. Kijk maar eens goed naar de foto. Je ontdekt ook de letter E van Edward en de G van George.

Schandalig goedkoop Delft – Volgens een marktonderzoek lezen liefhebbers van rode wijn vaker dan gemiddeld de NRC en stemmen ze op de PvdA en D’66. Witte wijndrinkers kiezen meestal VVD en lezen de Telegraaf en het Parool. Volgens het marktonderzoek zijn de mensen die rosé drinken fan van de SP of het CDA en ze lezen de Telegraaf op Zondag, Metro of Spits. De Volkskrant is populair bij mensen die van rood en wit houden. De lezers van Elzevier staan open voor alle kleuren en schakeringen, mits het maar kwaliteit heeft. Met de schandalige tip die ik jullie nu geef kan je alle kanten op. Het maakt niet uit wat je stemt of leest. Al de wijnen hebben mijn x-factor voor wijn. Ze hebben allemaal een stoere mondvol fruit en ze zijn goedkoop. Schandalig goedkoop zelfs. Je fietst er voor naar de supermarkt PLUS. Daar is de Chileense rosé El Descanso, Shiraz 2007 in de aanbieding. Normaal €4,79. Nu twee halen één betalen. De Vega Libre Rosado is een stoere, stevige, beetje droge rosade met veel rood fruit. Heerlijk voor bij de barbecue. Deze Spaanse rosé is nu €2,= per fles. Uit de Gascogne in Frankrijk komt de Bordeneuve Rosé. De smaak van rode en zwarte besjes, bramen en frambozen combineert natuurlijk geweldig met een zalmfilet of kip op de barbecue. Het is ook een geweldig aperitief en ik ken zelfs iemand die hem altijd bij de bami serveert. Normaal al goedkoop met €3,49 maar nu in de aanbieding vliegt hij voor €3,= de schappen uit. Drie omfietsrosétips. Je hoeft mij natuurlijk niet te geloven, maar ook wijnkenners zoals Harold Hamersma, Hubrecht Duijker en Nicolaas Klei fietsen er voor om. Maak dus de fietsentassen rap leeg en fiets om naar de lokale PLUS markt. Een snel groeiend aantal lezers van ODD/OG is gratis abonnee op het ODD-Wijnalarm. Dat betekent dat je een mailtje krijgt als er een omfietswijn is te halen. Wil jij ook een ODD-Wijnalarm? Meld je dan hier

Zonder steuntje Veldhoven – Ik schrijf te weinig belevenissen... Abel is alweer één jaar en dat weten we: hij kruipt vrolijk rond en probeert zo dicht bij zijn zussen te zijn. Lopen vindt hij ook geweldig, Nienke neemt hem geregeld aan het vingertje mee. Hij kan dan ook rennen! Zijn eerste losse stapjes heeft hij ook al gedaan, maar echt los lopen wil hij nog niet. Gisteren ging hij midden in de kamer voor het eerst staan, zonder steuntje! Hij begint een aardige kletskont te worden, hij brabbelt er lustig op los. Natuurlijk voornamelijk "mama", en "papa", maar ook "s" voor poes, die ook bij haar naam genoemd wordt. Ook zijn zussen kan hij roepen, al is dat momenteel iets onduidelijker. En "lekker", dat klinkt zo heerlijk eigenwijs. En verder brabbelt hij allerlei vrolijke verhalen, waar we met z'n allen hartelijk om moeten lachen, maar geen woord van begrijpen. Abel eet bijna altijd met de pot mee, vooral de meiden vinden dat echt geweldig. Voor zijn verjaardag kreeg hij een timmertafel: daar ramt hij lustig op los. Zijn zussen moeten echt uitkijken als hij bezig is, anders hebben ze een blauwe plek. Hij weet echt gericht zo'n nepspijker in een gat te zetten en er daarna in te slaan met zijn hamer. Laatst betrapte ik hem met de engelse sleutel: precies zoals het hoort! Het is toch echt anders, zo'n jochie na drie meiden. Ik geniet er elke dag van, net als van de meiden natuurlijk! In de meivakantie bezochten we het milieu-educatie centrum in de Genneper Parken in Eindhoven. Daar staat een afgietsel van een 1-jaar oude mammoet. Onze 1-jarige Abel vond het dier erg interessant. Een bijdrage van Saskia

Privé-concert Helmond – Vorige week zaterdag kregen Corien & ik in de St. Trudokerk aan de Dorpsstraat in Stiphout een privé-concert van Ad en zijn dochter Maartje. Vader en dochter moesten de volgende dag zorgen voor een muzikale opluistering van de dienst voor de eerste communie en waren in de kerk aan het oefenen. Ook aanstaande zondag zorgen de muzikale vader en dochter weer voor de feestelijke omlijsting van de kerkdienst. Els was met kleindochter Marlynn ook naar de parochiekerk gekomen. Marlynn wilde opa en mama ook wel eens bezig zien op het orgel. Benthe, Sietske en Karsten waren met ons meegekomen naar de kerk. Ook dit drietal wilde zich de kans om het orgel van deze neogotische kerk te beklimmen en alles van zo dichtbij mee te maken niet laten ontgaan. Hoog in de kerk heb je bovendien een prachtig zicht op de gebrandschilderde ramen. Na het concertje door Ad en Maartje mochten Benthe en Sietske even proberen om ‘Vader Jacob’ te spelen op het orgel. Dat lukte alleen met assistentie van Ad. De kans om op het instrument van Maartje te blazen, lieten de dames aan zich voorbij gaan. Een nootje uit dat glimmende instrument halen, was net een brug te ver voor de beide dames. Niet voor Marlynn. De dochter van Maartje heeft helemaal door hoe het werkt en kan inderdaad al enig geluid uit het grote glimmende instrument halen. Goed voorbeeld doet ook hier goed volgen. Marlynn kon Benthe en Sietske overigens ook niet overhalen om eens een poging te wagen.

Regenwolken als vriend Helmond - Met het kunstfestival Artimond heeft Helmond een evenement om trots op te zijn. Kunstliefhebbers hebben deze driedaags culturele gebeurtenis dan ook met rood omlijnd in hun agenda staan. Het feit dat dit festival nu al voor de 42ste keer wordt georganiseerd is een duidelijke bewijs dit festival voor liefhebbers van beeldende kunst, straattheater, literatuur, architectuur, muziek, film, dans en cabaret inmiddels ruimschoots toonaangevend is. Artimond is een must en niet alleen voor Brabanders. Een compliment voor de organisatoren is op zijn plaats. De concurrentie was dit weekend overigens weer groot. Wij moesten kiezen uit The Hague Jazz, de opa en omadag in Pukkendam en Artimond. Omdat wij niet zo goed zijn in kiezen, dezen we alle drie. Wij boften dan ook dat het weer op zondag wat aarzelend op gang kwam. Het was daarom bij de speelplekken en de kramen met schilderijen, sieraden, bronzen beelden en andere kunstwerken nog niet zo druk. We konden alles lekker van dichtbij bekijken. Soms zijn regenwolken je vriend. Het kasteel levert een bijzonder fraai decor voor deze jaarlijkse kunstmanifestatie. We komen niet zo vaak op deze plek, maar het viel afgelopen zondag weer eens op wat een uitgelezen plek dit is om dergelijke evenementen te organiseren. We kregen van fraai uitgedoste gastvrouwen een programma en aan de hand van dit document maakten we onze tocht langs al het geboden kunstvertier.

Sietze is geboren De Mortel – Op zondag 25 mei is Marloes, de dochter van Piet & Marie-Louise, bevallen van een gezonde zoon. Het is alweer de derde kleinzoon van de gelukkige opa en oma. “We zaten al een tijdje in spanning”, meldt oma Marie-Louise, “want 't manneke kan nu al niet op tijd komen. Sietze kwam rustig een week te laat”. Ze laat weten dat verder alles goed is met hem. “Alles wat hij hebben moet, heeft hij”, vertelt ze vol trots. Het nieuwe kindje weegt 3790 gram en is 52 cm lang. Oma Marie-Louise: “Hij mag er al wezen”. Het is voor dochter Marloes wel zwaar geweest. Uiteindelijk werd het een keizersnede. Om die reden mocht de nieuwe moeder de volgende dag niet met haar zoon naar huis en moet nu zes dagen in het ziekenhuis blijven. “Dat viel dus erg tegen”, zegt de nieuwe oma. Op de site van Marie-Louise zijn meer foto’s van de nieuwe wereldburger te bewonderen. Klik daarvoor hier.

Karsten doet stamboomonderzoek Helmond – Het beoefenen van genealogie is een vorm van vrijetijdsbesteding die in populariteit snel groeit. Het doen van stamboomonderzoek wordt op steeds jongere leeftijd ter hand genomen. Dat constateerden Corien & ik afgelopen zaterdag toen we door onze oudste kleinzoon Karsten werden rondgeleid op Pukkendam, ‘zijn’ kinderdagverblijf. Nadat we eerste hadden bekeken waar hij ’s middags een dutje doet, op welk stoeltje hij gewoonlijk aan de grote tafel zit en hoe klein de kinder-wc’s zijn, nam hij ons mee naar een van de stambomen die zijn klas opsiert. In het kader van de oma & opa-dag hadden de peuters met behulp van fotootjes van hun ouders en grootouders een stamboom vervaardigd. Buiten op de speelplaats maakte een van zijn jufs een foto van Karsten samen met zijn oma en opa uit Delft. Ook die plaat krijgt straks weer een plekje in de klas. Peuters zijn doorgaans erg graag in de weer met verf, klei en zand. Creatief kliederen is erg populair. Karsten had daar afgelopen zaterdag echter geen zin in. Een paar jufs probeerde hem over te halen om samen met zijn opa & oma een vrolijk gekleurde handafdruk op een schilderijtje te plaatsen. Karsten vond dat geen goed idee. Ook nadat zijn grootouders het hadden voorgedaan, ging hij niet overstag. In de zandbak wilde hij later nog wel een zandtaartje bakken, maar het verfhandje zette hij pas thuis op het schilderij toen zijn mama erbij was.

Den Haag blijft Jazzhoofdstad Den Haag - Het derde The Hague Jazz festival dit weekend trok 23.000 bezoekers. Dat is een heel goed resultaat. Zeker als je bedenkt dat in het eerste jaar nog maar 8500 mensen naar het festival kwamen. Tijdens het openingsconcert met zangeres Barbara Hendrick met het Magnus Lindgren Quartet zei de kersverse Haagse burgemeester dat dit volgens hem het leukste jazzfestival is. Ik genoot tijdens het openingsconcert in de Prins Willem-Alexanderzaal – tijdens het festival omgedoopt tot ‘Chez Ella’ – van het Billie Holidayprogramma van de sopraan Hendricks. Ook het kwartet dat haar begeleidde vond ik erg goed. Hendricks was niet de enige wereldster die optrad. Ook jazzgrootheden als Randy Brecker, Stanley Clarke, Miriam Makeba, Toots Thielemans, Dena DeRose en Level 42 speelden op het tweedaagse festival. Nederlandse artiesten waren er natuurlijk ook volop. De zangeressen Wende Snijders en Moon Baker behoorden tot de festivalfavorieten. Ook gitarist Jesse van Ruller was erg goed op dreef. Ik vond het The Hague Jazz in het vertrouwde Congresgebouw net zo goed als het North Sea Jazz in zijn beste jaren. In drie jaar heeft men weer een prachtig jazzfestival opgebouwd..

Dansen is LOL Helmond – Zondagmiddag zijn Corien & ik naar de eerste dansvoorstelling geweest van de Helmondse danstudio LOL in wijkhuis ’t BrandPunt in de Helmondse wijk Brandevoort. De zaal zat boordevol met vaders, moeders, broertjes, zusjes, oma’s, opa’s, nichtjes, neefjes, ooms en tantes. Wij zaten er dan ook in een dergelijk rol. Benthe is leerling bij deze dansstudio en deed ook mee in de voorstelling. Als je jezelf dansstudio LOL noemt (Lekker Ontspannen Leven onder het motto Laughing Out Loud) wek je de verwachting dat het een leuke en ontspannen boel wordt. Dat werd tijdens de uitvoering helemaal waargemaakt. Plezier maken bleek heel belangrijk voor de deelnemers. De vreugde spatte van de voorstelling af. In een wervelend tempo passeerden heel wat verschillende dansvormen de revue. De voorstelling heette 'Moves & Movies'. De ‘moves’ kwamen o.a. van kinderdans, streetdance, latino-aerobics, gogo-dance en moderne dans. Ook de movies herkenden we allemaal. Ik zag onder andere Bee Movie, The Lion King, The Fast and the Furious en The Matrix voorbijkomen. Benthe was niet het enige bekende gezichtje dat we op het podium zagen. Haar tante Nicol had een groot aandeel in de voorstelling. We zagen haar in diverse nummers optreden. Ook haar dochtertje Lysanne was van de partij. Zij zat in de ‘Bee Movie’. Haar nichtje Benthe was present in ‘Happy Feet’ De reclame probeerde ons vroeger wijs te maken dat dansen plezier voor twee is. Nu weet ik beter. Dansen is plezier voor een hele zaak vol enthousiaste mensen. Toch was nog niet iedereen overtuigd. Toen ik na de voorstelling aan Karsten vroeg of hij later ook op dansen wilden, aarzelde hij geen moment. Hij keek zijn opa even meewarig aan en zei: “Dansen is voor meisjes”. Ook dat is LOL.

Kom fietsen in De Mortel Mortel – Zondag 1 juni a.s. gaat de derde editie van de Mortelse Creatieve Fietsroute van start. Na het successen van de voorgaande jaren hoopt Marie-Louise, een van de mensen achter deze creatieve fietstocht, dit jaar ook wat familieleden en lezers van ODD te mogen begroeten. Ook dit jaar is er weer van alles te zien. Marie-Louise noemt als voorbeeld tuinen, schilderijen, glasfusie, beelden en, keramiek. Maar er is nog veel meer. Ook Marie-Louise is van de partij. Al verontschuldigt zij zich bij voorbaat over haar aandeel: “Ik heb de afgelopen tijd i.v.b met ons nieuwe huis niet zoveel gepresteerd”. Op zondag 1 juni kun je vanaf 11 uur de beschrijving van de route afhalen in 't dorpshuis "de Wilg" naast de kerk. Omdat Marie-Louise kennelijk niet zo erg veel fiducie heeft in de sportieve prestaties van de ODD-lezers mailt zij: "Je mag de route ook per auto doen en natuurlijk kun je ook de interessantste locaties uitzoeken en alleen die bezoeken. Onderweg krijg je een gratis kopje koffie. Hopelijk zie ik familieleden op die dag”. Op haar eigen site toont Marie-Louise enkele foto’s die zij twee jaar geleden nam. Klik daarvoor hier.

Diep ademhalen Stiphout – Een vast hoogtepunt van een kinderverjaardag is het binnenbrengen van de taart en het uitblazen van de kaarsjes. Gisteren was het de beurt aan Sietske om de cadeaus te ontvangen en de kaarsjes te doven. Onze kleindochter had haar vijfde verjaardag natuurlijk al eerder gevierd, maar gisteren werd het opnieuw gevierd met haar oma’s, opa’s, tantes, ooms en nichtjes en neefjes erbij. Elk jaar komt er een kaarsje bij. Voor Sietske zijn het nu vijf. Dat betekent diep ademhalen om de uit te blazen. Het lukte haar prima.

Aalscholverpaartje aangetroffen Delft – Deze week zag in de wetering achter ons huis twee aalscholvers zitten. Ik had nog niet eerder aalscholvers in dit water gezien. Je vergist je niet gauw. De bijna helemaal zwarte vogels hebben een opvallende witte wang en gele plek op de plaats van de aanhechting van de bek. Een aalscholver zit bovendien vaak met uitgespreide vleugels. In tegenstelling tot andere zwemmende en duikende vogels heeft dit dier geen beschermende en waterafstotende vetlaag op de veren. Hij moet na iedere zwemtocht dus even opdrogen om weer te kunnen vliegen. De komst van de vogels kan niets te maken hebben met het dagelijks overmatige voeren met brood door omwonenden. Dat trekt wel extra meeuwen en ratten aan, maar aalscholvers eten geen brood. Het voedsel van de aalscholver is vis, zoals snoekbaars, snoek, voorn en paling. De vogel is dan ook niet erg populair bij de vissers, want een aalscholver eet bijna een pond vis per dag. In de vorige eeuw werd hij door vissers bejaagd. In de jaren zestig van de vorige eeuw waren er nog maar 1150 broedparen in ons land. Zij leefden verdeeld over twee kolonies: Wanneperveen en Naardermeer. Nadat de vogels wettelijke bescherming kregen, ging hun aantal weer vooruit. Nu zijn er weer zo’n 25 kolonies in ons land. De grootste kolonie – 8400 paren – bevindt zich in de Oostvaardersplassen. Men schat dat er nu weer zo’n kleine 20.000 aalscholvers in ons land zijn. Toch vind ik het vreemd om een paartje aan te treffen in onze wetering. Hoewel er wel solitair wordt gevist door de vogels, leven ze toch voornamelijk in kolonies in grote watergebieden. Overigens is de groei van de populatie niet alleen de danken aan de wettelijke bescherming. De vervuiling door fosfaten veroorzaakte een explosie aan voedsel voor de ‘waterraaf’. Het schoner worden van het milieu zal een nadelig effect hebben op de populatie van de aalscholver. Toen ik later weer eens langsfietste, zag ik dat een van de vogels een zakdoek had opgevist. Die liet hij samen met zijn vleugels drogen.

Tweede HEMA in Delft Delft – In de loop van dit jaar zal de HEMA een tweede vestiging openen in Delft. Dat heb ik uit doorgaans goedingelichte bronnen vernomen. De nieuwe winkel van de HEMA komt in het winkelcentrum ‘De Hoven Passage’ aan de Martinus Nijhofflaan. In het winkelcentrum zal de C1000 verhuizen naar het nu al bijna twee jaar leegstaande winkelpand aan de zijde van de Papsouwselaan. In de winkel van C1000 die dan leeg komt aan de zijde van de Martinus Nijhofflaan komt de nieuwe HEMA-vestiging. Het is nog onduidelijk wanneer de nieuwe vestiging van de om zijn rookworsten bekende winkel wordt geopend. Er zijn nog te veel onduidelijke factoren, aldus mijn bron, om iets over de tijdslijn te kunnen zeggen. De HEMA heeft 344 vestigingen in ons land, 59 in België, 9 in Duitsland en 1 in Luxemburg. De grootste winkel van de HEMA vind je in Groningen.

Oranje populair Delft – Maandag is de 30ste editie van de jeugdvierdaagse van start gegaan. De derde avond werd de tocht begonnen vanuit de school ‘De Horizon’. Wij zagen de vrolijke stoet van honderden kinderen en hun begeleiders achter ons huis langstrekken. Bijna alle kinderen hebben zich speciaal uitgedost voor de tocht. Er zijn zelfs gezelschappen die een spandoek bij zich hebben. Oranje blijkt een populaire kleur te zijn.

Veel gered Delft – De sloop van het gebouw van de faculteit Bouwkunde van de TU-Delft is volop aan de gang. Het zal volgens de woordvoerder van de TU toch wel enkele weken in beslag nemen. Er wordt heel voorzichtig gesloopt zodat de bibliotheek in de laagbouw straks veilig kan worden betreden. Er bevinden zich ongeveer veertigduizend boeken, tijdschriften, oude prenten en kaarten in de bibliotheek. Sommige stukken daarvan hebben een grote historische waarde. Men hoopt die allemaal nog te kunnen redden. Eerder lukte het van de week al om driehonderd boeken van meer dan tweehonderd jaar oud onbeschadigd uit het gebouw te halen. Vorige week kon door de brandweer ook een kostbare collectie stoelen alsnog gered worden. Inmiddels is duidelijk dat de brand in het faculteitsgebouw zich zo snel kon uitbreiden omdat er grote hoeveelheden brandbaar materiaal zijn gebruikt in het gebouw. Toch beweert men dan het gebouw niet brandonveilig was. Vorig jaar en in 2002 is bij brandweerinspectie gebleken dat het gebouw aan alle wettelijke eisen voldeed. Dat komt omdat het gebouw al wat ouder is. Nieuwere gebouwen moeten aan strengere eisen voldoen. De wanden en plafonds van het afgebrande gebouw waren van hout en andere zeer brandbaar materiaal. Dat betekent dat een vuur niet snel kan worden gedoofd en zich snel zal verspreiden. Op de tv-beelden was duidelijk te zien dat blussen onbegonnen werk was. Gisteren waren er ondanks het zonnige weer niet veel kijkers bij de sloopwerkzaamheden. Een enkele student en docent keek naar het neerhalen van het gebouw. Men heeft het veel te druk met studeren. De grote tenten pal naast het inmiddels deels gesloopte bouwkundegebouw zijn door de studenten in opgewekt in gebruik genomen. Bouwkundestudenten beschikken over veerkracht.

Tok Tok Tonen Delft – Een mobieltje rinkelt niet. Een mobiele telefoon speelt een melodie. Tenminste als je geluk hebt, want er zijn ook mobiele telefoons die allerlei andere geluiden produceren. Dat is leuk denken de eigenaars van een dergelijke telefoon. Kentucky Fried Chicken (KFC) roept de liefhebbers van haar kippenhapjes op om zelfgemaakte ringtones op te sturen. KFC doet dat in samenwerking met de site ranktones.com. Op deze site staan de ringtones die door KFC-fans zijn gemaakt. Je kunt ze er gratis downloaden. Indien je een kakelringtone opstuurt, maak je kans op een LG KF600 toestel. De kippenbakkers maakten ook een mobiele website kfctones.mobi. Hier kun je met je mobiele telefoon direct KFC ringtones gratis downloaden op je mobieltje. De actie loopt twee maanden, daarna gaat KFC de ringtones gratis op de eigen site weggeven.

Beschermde slakken Poulseur – Tijdens ons verblijf in Le Moulin de Poulseur vertelde Emma me vol trots dat ze een eekhoorntje had gezien in de tuin. Het bruine beestje had veel indruk gemaakt op haar. Ook de waterschildpadden in de vijver en de beek werden bewonderd door ons. Toen we op vrijdag arriveerden, liet Els ons ook al kennismaken met andere bewoners van de tuin. “Kijk dit zijn wijngaardslakken”, vertelde ze erbij. Ze hield de grote slakken even vast voor de foto. “Hoe weet je nu wat voor soort slak het is”, vroegen wij argeloze stadbewoners. Els wist het antwoord: “Dat zie je aan het huisje. Dat van een wijngaardslag heeft maximaal vijf windingen en is bruin van kleur.” Terwijl ze de beestjes liet bewonderen, legde ze onze kleinkinderen verder uit waar ze op moesten letten. “Het lichaam van een wijngaardslak kan verschillende kleuren hebben. Het varieert van oranjebruin tot grijs”, ging ze verder. Terwijl ze slakken weer voorzichtig op de grond terugzette, vertelde ze verder: “Op de twee bovenste voelsprieten zitten oogjes aan de uiteinden. De onderste voelsprieten zijn korter en hebben geurzintuigen om naar voedsel te zoeken”. Het natuurlijke verspreidingsgebied is Midden- en Zuidoostelijke Europa. In België en Nederland zijn ze vrij zeldzaam. In ons land komt de soort voor in Zuid-Limburg rond de kalkrijke mergelgrotten. Op mijn suggestie dat deze slakken dus eetbaar moesten zijn, ging er een lichte huivering door Els. “Dat doen wij hier niet”, zei ze kordaat en plaatste diertjes nog wat verder terug tussen de struiken. Toch wordt de wijngaardslak al van oudsher door de mens gegeten. De escargot is een gewilde delicatesse in restaurants. De slakken worden niet alleen gevangen, maar ook gekweekt voor consumptie. Het is oorspronkelijk een specialiteit uit de Franse keuken, maar is zowel in ons land als in België een gewilde lekkernij. Hoewel de wijngaardslak in ons land op de lijst van beschermde diersoorten van de Natuurbeschermingswet staat, zijn escargots toch wel in de winkel te koop. Dat is de donkerbruine variant afkomstig uit Bulgarije en Roemenië. Ze worden speciaal voor de Franse en Benelux markt gekweekt.

Te cynisch? Delft – De verkoop van Dove producten is met dertig procent gestegen nadat het reclamebureau Ogilvy & Mather voor Unilever begon met de 'Campaign For Real Beauty'. In de reclame-uitingen presenteren ze een breder, gezonder en meer democratisch idee van schoonheid. Ze verdienen een pluim voor de manier waarop ze laten zien dat ook vollere en oudere vrouwen ‘echte schoonheid’ bezitten. Nu heeft airbrusher Pascal Dangin echter toch het eerste rimpeltje in de gladde campagne veroorzaakt. Hij vertelt in een interview in de krant ‘The New Yorker’ dat hij voor de Real Beauty-campagne is ingezet om de Dove-dames glad te strijken. Het gaat om de foto’s van zes vrouwen in wit ondergoed. Volgens Dangin heeft hij er heel wat werk aan gehad: “Do you know how much retouching was on that? But it was great to do, a challenge, to keep everyone's skin and faces showing the mileage but not looking unattractive.” Geloven jullie de airbrush-artiest of de mensen van reclamebureau Ogilvy & Mather die de campagne bedachten en uitvoerden. Zij zeggen dat het absoluut niet waar is. Dove maakte ook zelf een filmpje waarin een model met behulp van de retoucheertechnieken waar Dangin het overheeft, compleet verandert. Zo doen ze dat dus. Ook ik geloof dat echte schoonheid vele vormen, maten en leeftijden heeft. Het zou toch jammer zijn als de waarheid ook vele vormen en maten heeft. Is het dan toch alleen maar slimme marketing van Dove? Want als ieder communiceert dat jong in is, zit je natuurlijk op rozen als je 'pro' verouderingsboodschappen in je reclames stopt. Of ben ik nu te cynisch?

Neefjes zijn goede maatjes Poulseur – Onze kleinkinderen wonen allemaal in Brabant. Dat betekent overigens niet automatisch dat ze elkaar veel zien. Natuurlijk zien ze elkaar vaker dan op een verjaardag, maar de afstand is toch net te groot om elkaar echt veel te zien. Zo'n weekendje samen in een groot huis is dan ook een feest voor iedereen. De ‘grote’ meiden doen allerlei spelletjes in en rond het huis. Ze bedenken spannende scenario’s en spelen die met grote rolvastheid helemaal uit. De beide jongens zijn nog niet op een leeftijd dat ze op eigen houtje door de grote tuin mogen dwalen. Karsten en Abel vonden dat overigens niet zo erg. Soms speelden ze een heel kort rolletje in een van de meidenverhalen, maar al gauw trok iets anders dan weer hun aandacht. De beide neefjes werden gedurende het weekend steeds betere maatjes. Toen het moment van afscheid naderde, kropen ze samen op schoot bij Saskia voor een stevige knuffel. Tot zaterdag. Dan zien we elkaar weer op de verjaardag van Sietske.

Nat Belgisch avontuur Poulseur – Een cadeau verzinnen voor een verjaardag vind ik zelden een eenvoudige opgave. Over het cadeau dat ik Corien voor haar zestigste verjaardag wilde geven, behoefde ik echter niet na te denken. Je doet Corien geen groter genoegen dat een gezellig samenzijn met haar kinderen en kleinkinderen. Het werd dus een gezamenlijk weekeinde met de vier kinderen en de zeven kleinkinderen. Over de locatie behoefde ik natuurlijk ook niet lang na te denken. Dat werd Le Moulin de Poulseur, de vakantiewoning in België. Als je eigen broer en zus en partners over zo’n mooie locatie beschikken, is de keus snel gemaakt. We arriveerden afgelopen vrijdagmiddag in een vrolijke stemming in de Belgische vakantiewoning en werden door Els & Ad in een zelfde stemming opgewacht. Na een lekker kopje koffie en een gezellig biertje in de tuin, vertrokken de laatste weer naar Stiphout. Op onze eerste avond deden we wat waarschijnlijk alle gasten voor ons ook deden. We staarden in de vlammen van een vuurtje op de stookplaats, dronken een heerlijk glaasje en aten een verrukkelijk hapje. Het weer werkte geweldig mee, want pas toen we om middernacht naar binnen gingen, barsten een geweldig onweer los. Het zou de hele nacht doorgaan. De volgende dag brachten we een bezoek aan de grotten van Remouchamps. Ook al iets dat vele gasten voor ons deden. Vooral de kleinkinderen vonden het tochtje in de schemer van de grotten over de ondergrondse rivier in het bootje erg opwindend. Ook bovengronds bleef het later nat. De kinderen konden nog wel even op het klimtoestel in de tuin spelen, maar moesten hun spelactiviteiten al snel naar binnen verplaatsen. Voordat de kinderen ’s avonds hun slaapplaats opzochten, moesten ze natuurlijk eerst in bad. Dat gebeurde niet zoals de foto suggereert met z’n zevenen te gelijk in een keer, maar dat scheelde niet veel. Het is waarschijnlijk de eerste en laatste keer dat ons zevental gezamenlijk in bad zit. Zo’n unieke foto hoort bij zo’n weekend.

Karsten goes full English Heathfield – De kleinkinderen hebben op de vakantie kennis gemaakt met veel typisch Engelse dingen. Een daarvan was natuurlijk het “full English fried breakfast”. De bereiding daarvan heb ik zelf ter hand genomen. Je kunt in Engeland op heel veel plaatsen de hele dag door een Engels ontbijt eten. Wij hadden besloten om dat niet te doen, maar het heft in eigen hand te nemen en zelf een full English te bereiden. De kleinkinderen vonden het heerlijk hebben gesmuld van bacon and eggs, baked beans en sausages. Toen we later die dag door Eastbourne wandelden, zag Karsten een reclamebord waarop zo’n all day breakfast op werd aanbevolen. Hij werd weer enthousiast en wees oma aan wat hij die morgen had gegeten.

Lollipop krijgt camera Delft – Er is geen land ter wereld waar zoveel beveiligings- en surveillancecamera’s op straat hangen als Groot-Brittannië. Men schat dat er ongeveer 2,5 miljoen camera’s in het verenigd koninkrijk hangen en dat elke Brit dagelijks door ongeveer driehonderd camera’s wordt gefilmd. De meeste camera’s hangen in Londen. Die stad wordt dan ook wel de CCTV-hoofdstad van de wereld genoemd. Je ziet de camera’s niet alleen op straat, maar ook in pubs, cafés, restaurants, winkelcentra, stations, kantoren, banken, zwembaden, ziekenhuizen, bibliotheken, benzinestations en noem maar op. Je kunt het niet bedenken of er hangt wel een camera. Dat de camera’s helpen criminaliteit te voorkomen, staat niet vast. Wel zijn ze erg nuttig om bewijsmateriaal te vergaren. Mensenrechtenorganisaties waarschuwen al enige tijd dat het land is verworden tot een heuse ‘big brotherstaat’, zoals George Orwell die beschreef in zijn roman 1984. In een straal van 200 meter rond het appartement waarin Orwell dit boek schreef, telde men onlangs 32 CCTV-camera’s. Hoe ironisch is dat? Daar komt nog bij dat iedereen met zijn mobiele telefoon foto’s en filmpjes maakt. Ook hier maakt de politie vaak gebruik van. Er is dus geen behoefte aan nog meer camera’s, zou je denken. Mis! De dames en heren die in Groot-Brittannië de kinderen helpen met het oversteken bij de school, de zogenaamde lollipop men en women, worden nu ook uitgerust met camera’s. Nadat ongeveer 1400 van deze lollipop men en women het slachtoffer waren geworden van roekeloze automobilisten, besloot men om in het stopbord een camera in te bouwen. Die registreert het kenteken van de auto en andere gegevens. Ook zijn er lollipopmensen die een camera in de pet kregen. Hoe lang zal het nog duren voordat politiemensen, postbodes, lokettisten bij de gemeente en andere officiële mensen worden voorzien van een camera. Het moet toch eenvoudig zijn om die in pet of bril in te bouwen. Het klinkt nu absurd, maar ik geef je op een briefje dat het ooit realiteit wordt.

Huub is geboren Delft – Het is weer groot feest bij Corrie & Jan. Een feest waarbij volop beschuit met blauwe muisjes kunnen worden gegeten. Op Tweede Pinksterdag is hun derde kleinzoon Huub geboren. Officieel heet hij Hubert David. De nieuwe telg van de familie zag op deze stralend warme Pinkstermorgen om even na half elf het levenslicht. De jongeman weegt 3900 gram.

Unheimlich & subliem Mierlo - Met name in Duitsland werd de romantiek in de negentiende eeuw een grote stroming. In de literatuur door de werken van Goethe en Schiller en in de schilderkunst vooral door Caspar David Friedrich en Philipp Otto Runge. Een van de werken van Friedich ‘Der Wanderer über dem Nebelmeer’ lijkt volgens Jolijn ‘’verrekkes op de foto van Bob en de kiddo’s bij het stukje over de rode banaan”. In een mailtje wees zij me op deze overeenkomst. “De schilderijen van Caspar David Friedrich maken altijd veel indruk op mij vanwege het unheimliche en sublieme gevoel dat hij overbrengt”, vertelt ze er bij. Hoewel ik precies begrijp wat ze bedoeld, vind ik veel van de schilderijen van Friedich desolaat en zwaarmoedig van karakter. Natuurlijk brengt hij de grootsheid van de natuur prachtig in beeld. Hij verheft het zelfs bijna tot natuurelegie. Het schilderij waarover Jolijn het heeft, ontstond rond 1818. Friedrich heeft hier de eenzame mens vol verbazende aandacht tegenover de natuur geplaatst. Dat gevoel bekruipt je inderdaad als je op Beachy Head 160 meter boven de zee naar de horizon kijkt. Het is niet voor niets een plek waar mensen die het niet meer zien zitten heengaan voor eeuwige rust. Onwillekeurig denk je dan aan een vers van zijn tijdgenoot Goethe “Über der Gipfeln ist Ruh” (“Boven alle toppen is de rust”). Als kunsthistorici - weet ik uit ervaring – hierover beginnen, komen ze uiteindelijk terecht bij het wereldbeeld van Nietzsche. Ze zien zijn schilderijen als voorlopers daarop. Ik ben voor die gedachte niet romantisch genoeg. Ik denk dat het meer te maken had met de drama’s in zijn persoonlijke leven. Hij verloor zijn moeder op 7-jarige leeftijd en zag zes jaar later zijn oudere broer Christoph – die hem juist van de verdrinkingsdood had gered - voor zijn ogen verdrinken. Samengevat: de mens is ondergeschikt aan de natuur. Jolijn voelt dat heel goed aan.

De Krachtige Krans Eindhoven - Michiel stuurde vandaag een aanvulling op het stukje over de Long Man. Hij vertelt in een mailtje dat de Vlaamse stripauteur Paul Geerts in 1989 een compleet Suske & Wiske-verhaal aan dit bijzondere fenomeen in het landschap van Zuid-Engeland heeft gewijd. Het is album nummer 218 en heeft als titel: De Krachtige Krans. Ik herinner me dat ik de Engelse vertaling in een tweedehands boekwinkeltje aan de boulevard van Eastbourne heb gezien. De Britse Suske & Wiske heten Spike & Suzy en het Britse album heet ‘The Circle of Power’.

Rode banaan bij Beachy Head Eastbourne – Ons vakantiehuis in Engeland - door Karsten consequent ‘de boerderij’ genoemd – ligt in de South Downs. Het iconische landschap is precies zoals zowel Britten als buitenlanders zich het voorstellen. Het is niet alleen een uniek natuurgebied, het inspireerde schilders, componisten, schrijvers en dichters waardoor het tot het artistieke erfgoed van het land is gaan behoren. William Blake beschreef de golvende kalkgronden als Engelands green and pleasant land; Rudyard Kipling karakteriseerde de glooingen en hellingen als blunt, bow-headed, whalebacked downs. Jane Austen schreef er Pride and Prejudice en Mansfield Park en schilder J.M.W. Turner legde vanuit Petworth House het landschap vast. Ook wij hebben het golvende landschap ruimschoots vastgelegd. We maakten op onze wandelingen talloze foto’s van de liefelijke heuvelrug langs de Zuid-Engelse kust. De Downs eindigen met de steile krijtrotsen van de Seven Sisters vlak voor Eastbourne nogal abrupt in zee. Op onze laatste volle vakantiedag beklommen we Beachy Head. De hoogste krijtrots langs de Engelse kust rijst 162 meter boven de zeespiegel. Je hebt een even adembenemend als romantisch uitzicht over de zee en het golvende land. Beachy Head is helaas ook een populaire bestemming voor mensen die het leven niet meer zien zitten. Al in de zeventiende eeuw schatte men het aantal zelfmoorden op ongeveer twintig per jaar. Nu wordt er dag en nacht gesurveilleerd door het Beachy Head Chaplaincy Team. Er is bovendien een speciale telefooncel met een directe verbinding met een hulpdienst. Dankzij deze inzet van het team is het aantal zelfmoorden sinds 2006 gedaald tot ‘slechts’ zeven per jaar. Gelukkig komen er ook duizenden gewone toeristen. Het gebied is als area of outstanding natural beauty een van de populairste trekpleisters voor een dagje countryside. Ook voor sportieve activiteiten zoals Base Jumping is Beachy Head een ideale plek. Karsten vond de rode parachutes in de lucht geweldig om te zien: “Kijk opa een rode banaan”.

Bieslog stopt Delft – Vandaag maakte hoofdredacteur Wim de Bie van Bieslog bekend dat hij na ruim zes jaardagelijkse het weblog te hebben verzorgd voor de VPRO er de brui aan geeft. ODD is twee jaar ouder en de hoofdredacteur daarvan beschouwt Bieslog dan ook als een collega van het eerste uur. De Bie acht de tijd nu rijp om op zoek te gaan naar nieuwe ideeën. De Bie beweert niet uitgekeken te zijn op internet. Hij vindt dat het medium juist nu in beweging is en blijft het enerverend vinden de ontwikkelingen te volgen. “Maar mijn gevoel dat er iets moet gebeuren houdt aan”, aldus De Bie. Betekent dit nu dat ook andere oude weblogs zoals ODD mogelijk zullen stoppen om ‘dat er iets moet gebeuren’. Neen, zeker niet. ODD blijft in de lucht en zal de bezoekers van het blog niet in de steek laten. Ik ben er van overtuigd dat ook Wim de Bie zich wel weer op internet zal aandienen met iets nieuws.

Blijf op de hoogte Delft – Op de hoogte blijven over wat op het World Wide Web over je wordt geschreven, is een stuk eenvoudiger geworden. Je tikt simpelweg de zoekwoorden in bij Google Alert en ontvangt bij nieuwe resultaten direct een berichtje in je mailbox. Dat werkt nauwkeuriger dan RSS. Je bepaalt nu op het woord nauwkeurig waarvan je op de hoogte wilt blijven. Volgens Google is het heel handig als je op de hoogte wilt blijven van de laatste ontwikkelingen binnen je branche. Je kunt natuurlijk ook de naam van je favoriete voetbalclub o.i.d. intikken.

Vijftig jaar en toch niet ouder Londen – Wanneer ter gelegenheid van je vijftigste verjaardag paginagrote artikelen over je worden geschreven in de kranten, moet je wel bijzonder zijn. Dat overkomt slechts de groten der aarde. Het overkwam Beertje Paddington – of zoals hij officieel heet Paddington Bear – deze maand. Bovendien heeft zijn schepper de 82-jarige Michael Bond voor deze gelegenheid een nieuw boekje over de aan marmelade verslaafde beer het levenslicht doen zien. Het eerste sinds dertig jaar. Oorspronkelijk komt de vijftigjarige inwoner van Engeland uit de binnenlanden van Peru, maar hij is zo goed geïntegreerd dat hij zelfs Engelser is dan die andere beroemde beer, Winnie de Poeh. Die houdt immers van honing en ontbijt niet zoals een echte inwoner van het Perfide Albion behoort met een boterhammetje met marmelade. Overigens is het troetelbeertje de marmelade wel even ontrouw geweest. De beer is een tijdje verslingerd geweest aan Marmite, maar inmiddels is hij weer helemaal teruggekeerd naar de zoete lekkernij. De beer dankt zijn naam aan de mensen die hem vonden op het station Paddington. Op dit station, dat de ware Agatha Christie fan slechts associeert met de 4:50 from Paddington, vind je zelfs een standbeeldje van Paddington. Aan het koffertje dat Paddington bij zich had toen hij werd gevonden, hing een kaartje met de tekst 'Please look after this bear'. Voor het beertje met de blauwe jas en de rode hoed is dan ook goed gezorgd. Met het beeldje springt men wat laconieker om lijkt het. Zakenmensen gebruiken de sokkel van Paddington als bankje en op andere momenten lijkt het wel of de beer verslingert is aan nog veel meer dan alleen een marmeladesandwich. De eerste boekjes zijn geïllustreerd door de inmiddels 90-jarige Britse Peggy Fortnum. De latere drukken zijn van tekeningen voorzien door de Amerikaan Bob Alley. Hij deed het heel zorgvuldig. Na de restauratie van Paddington Station zag het kantoor van de gevonden en verloren voorwerpen er anders uit. Dat heeft hij tot grote tevredenheid van schrijver Bond, die nog steeds dicht bij Paddington Station woont, zorgvuldig in de nieuwe tekeningen verwerkt.