Fabels rond de Long Man Wilmington – Op weg naar Drusillas Park passeerden we vorige week ongeveer tien kilometer na Eastbourne bij het plaatsje Wilmington ‘The long Man’. Dit is één van de twee mannenfiguren die in de Engelse heuvels zijn te bewonderen. De andere geoglief van een mannenfiguur is de Cerne Abbas Giant bij het gelijknamige plaatsje. De Long Man is 69 meter hoog en is zo ontworpen dat hij er vanaf de weg op grote afstand toch goed geproportioneerd uitziet. De verhoudingen kloppen precies. De oorsprong van de Long Man is wat onduidelijk. De mensen uit de buurt beweren dat de tekening in de aarde dateert uit de bronstijd. Wetenschappers van de Universiteit van Reading onderzochten de geoglief en beweren dat de figuur uit de zestiende of zeventiende eeuw dateert. Ik hecht aan hun bevindingen de meeste waarde. De eerste tekening die van de lange man bekend is, dateert uit de achttiende eeuw. Voor 1874 was de Long Man alleen te zien onder speciale omstandigheden. Slechts als het licht had gesneeuwd en bij een bijzonder lichtval waren de omtrekken van de lange man te ontdekken. Dat vond dominee W. de St Croix onvoldoende. Hij heeft in dat jaar de figuur met gele steentjes laten omlijnen. Men denkt dat toen ook de genitaliën zijn verwijderd. Maar ook dat zal wel een fabel zijn, want op eerder tekeningen was daar ook al niet veel van te zien. Wel waar is dat in de Tweede Wereldoorlog de kalksteen van de man groen is geverfd om te voorkomen dat de Duitse piloten het zouden gebruiken als een herkenningspunt. Merkwaardig genoeg waren wij de enige die even stopten. Het overige verkeer raasde gewoon aan de man voorbij. De Druids staan er nog wel bij stil. Niet elke dag, maar acht zondagen per jaar houden zij rituele bijeenkomsten bij de uitgespaarde figuur. In een kring onder aan de voet van de Long Man danken zij de aarde en de natuur.