Begrafenisstripper Hongkong – Een begrafenis is veelal geen spannende gebeurtenis. Hoewel het verdriet over het verscheiden van familielid, vriend of collega aan het eind van de plechtigheid bij de koffie met cake al wel vaak weer plaats maakt voor een reüniegevoel. Ik heb dan ook menige begrafenis samen met anderen besloten met een etentje in de stad. De eerste keer voelde ik me daar licht schuldig onder. Nu hoop ik dat men het ook doet als ik zelf het tijdelijke voor het eeuwige verruil. Op veel begrafenisplechtigheden draait op de geijkte momenten de favoriete muziek van de overledene, maar veel frivoler wordt het toch niet. Daarvoor moet je naar Taiwan. Cai Ruigong zorgde op de begrafenis van zijn vader voor een stripper. Cai had zijn vader een stripper op z'n begrafenis beloofd, als hij ouder dan 100 zou worden. Omdat de vader van Cai 103 werd, ging er op zijn begrafenis een jonge vrouw uit de kleren. In Taiwan keek niemand er van op. Het is in Taiwan en China helemaal niet ongebruikelijk om een stripper uit te nodigen voor een begrafenis. Strippers trekken namelijk publiek en hoe meer 'rouwenden' hoe meer eer voor de overledene. De Chinese autoriteiten hebben het overigens twee jaar geleden verboden. Wie zijn vader op deze manier wil eren, loopt nu het risico te worden gearresteerd.

Omfietspasteitjes Melton Mowbray – Bij een glas rode wijn of port, maar ook bij een stevig glas bitter eet ik graag een stukje Stilton kaas. Als ik heel eerlijk ben, maakt het eigenlijk niet uit wat ik er bij drink. Ik geniet graag van een stukje Stilton, wat ik er ook bij krijg. Het is lekker als dessert op een stukje toast, maar tussen een stuk vers knapperig stokbrood met een schijfje frisse appel geniet ik er ook van. Je kunt met deze blauwader kaas alle kanten op. Gisteren at ik weer eens een royaal stuk tijdens de lunch met daarbij een stevige pint ale. Ook een goede combinatie. Ik deed dat in het plaatsje Melton Mowbray de thuishaven van deze culinaire lekkernij. Stilton komt oorspronkelijk uit deze plaats. Waarom is het dan vernoemd naar het plaatsje Stilton, zul je je afvragen. Het plaatsje Stilton ligt zo’n 125 kilometer ten noorden van Londen. Er is nooit één gram kaas gemaakt. Er was in die plaats wel een heel bekende markt waar ook de blauwader kaas uit Melton Mowbray werd verkocht. Het werd heel geliefd onder de reizigers die het meenamen naar Londen. Het raakte daar bekend onder de naam Stilton Cheese. De kaas heette daarom al snel overal Stilton, ook in Melton. Nog steeds wordt de kaas hier gemaakt. Een andere culinaire lekkernij uit dit kleine stadje in Leicestershire is de pork pie. De supermarkten noemen al hun varkenspasteitjes Melton Mowbray Pork Pies. Dat is niet toegestaan. Alleen de varkenspasteitjes die in Melton Mowbray worden gemaakt met het speciale recept, mogen die naam dragen. Er lopen dan ook diverse rechtszaken. In het centrum van het stadje vind je in Nottingham Street de slagerij van Dickinsons & Morris. Alleen daar worden de originele pasteitjes gemaakt en aan de man gebracht. De slagerij draagt nog steeds de fraaie naam "ye olde pork pie shoppe”. Het zijn echte “omfietspasteitjes”

Are you in pain Marston – We logeren deze week in Marston in Lincolnshire. Ons hotel is de enige bezienswaardigheid van het landelijke dorpje. Het kleine plaatsje hoort bij Grantham iets verderop. Ook dit is geen grote plaats, maar het heeft wel een paar inwoners voorgebracht die wereldnaam maakten. Op het plein voor de Guildhal staat het standbeeld van de wiskundige en natuurkundige Sir Isaac Newton. Hij kreeg zijn eerste lessen hier aan de The King’s School. De school is er nog steeds. Op het bankje voor het standbeeld babbelen bejaarde inwoners over de vorderingen van hun kleinkinderen. Wie weet wat hun toekomst inhoudt. Grantham biedt kansen. De plaats was bijvoorbeeld ook het eerst in het Verenigd Koninkrijk met het aanstellen vrouwelijke politiemensen. Juffrouw Mary Allen en juffrouw E.F. Harburn begonnen hier hun carrière bij de politie. Mary Allen had daarvoor in Londen als suffragette al heel wat politiebureaus van binnen gezien. Ze had er zelfs in de cel gezeten. Ze was bij de House of Commons gearresteerd tijdens een demonstratie. Het heeft haar carrière overigens niet geschaad. Ze werd in 1920 de eerste commandant van het ‘women's police force’ van haar land. Ze vervulde die post meer dan twintig jaar en hielp later vrouwelijke politiekorpsen opzetten in tal van landen. Van haar vond ik geen standbeeld. Ik vond ook geen standbeeld van Margaret Thatcher. Toch is ook zij een beroemde dochter van Grantham. Zij is hier in 1925 geboren als dochter van kruidenier Roberts en werd later de eerste en tot nu toe enige vrouwelijk Prime Minister van het Verenigd Koninkrijk. Het winkelpand op de hoek van Broad Street is er nog steeds. Slechts een klein bordje op de muur maakt melding van het feit. De winkel ligt net buiten het centrum. Nadat haar vader overleed is er een antiekwinkel ingekomen. Nu zit er een medisch centrum in. Een reclamebord in de etalage lokt potentiële klanten met de leus: ‘Are you in pain’. Het maar goed dat de vader van de voormalige eerste minister geen kruidenierswinkel meer heeft. Schuin tegenover het pand zijn nu twee grote supermarkten gekomen. Eentje van ASDA en eentje van Lidl. Daar had de kleine kruidenier niet tegenop gekund. De aanblik op de overvolle parkeerplaatsen voor de supermarkt had zijn dochter ongetwijfeld de vraagt ontlokt: “Are you in pain”.

Vakantiekiekje Delft – Ik ben op watersportvakantie geweest met Dieuwertje & Abel. Je ziet ze op de foto. We hadden gehoord dat het altijd erg druk is in Londen, maar het viel reuze mee. Ik weet van mijn vader dat mijn oma & opa vroeger vaak naar Londen gingen. Dat kan ik me haast niet voorstellen, want ik herinner me mijn grootouders niet als watersportliefhebbers. Volgens mijn moeder ben ik al eens eerder in Londen op vakantie geweest. Ik was toen een jaar of drie. Ik kan me er in ieder geval niet veel van herinneren. Het was toen volgens mijn moeder ook veel drukker. Nu is het in ieder geval erg rustig. We hebben een paar uur heerlijk gezwommen. Daarna vertrokken we met onze boot weer naar huis in Zwitserland. Een toekomstige bijdrage van Karsten

De laatste kans Delft – Al onze kleinkinderen zijn ooit in bad gegaan in de gootsteen. Waarom we daar ooit mee zijn begonnen, weet ik niet meer. Maar het werd ongemerkt een traditie. Als baby moet je toch minstens eenmaal bij oma in de gootsteen in bad zijn geweest. De kinderen prefereren natuurlijk zelf al snel het grote bad in de badkamer, maar ze gaan – al was het maar eenmaal – ook keer in de keuken in bad. Abel was onze laatste kans. Met Pasen onderging hij – nog net voor zijn eerste verjaardag – het traditionele gootsteenbadje. Nog even en dan is hij zo gegroeid dat het niet fysiek niet meer mogelijk is. De kleine man vond het erg leuk. Hij keek eerst even om zich heen naar de ongebruikelijke ambiance, maar al spoedig spetterde hij er lustig op los. Nadat de nodige foto’s van dit moment waren genomen, werd hij ook nog echt gewassen door zijn oma.

Witte Pasen Delft – “Er klopt niets van de weersvoorspelling’, meent Nellie op haar site. De weermensen maken ons wijs dat er een krachtig hogedrukgebied boven de Atlantische Oceaan is en een depressie boven het Europese continent. Ons weer zou worden bepaald door een noordelijke stroming tussen deze beide systemen. Het voert volgens de experts koude lucht aan met als gevolg winterse buien. In Helmond kon Nellie er niets van te merken. Een vrolijk lentezonnetje logenstraft alle voorspellingen. In Delft ziet het er anders uit. Hier volgt het weer netjes de afgegeven voorspellingen. Het is dan ook de koudste Pasen in 44 jaar. Sneeuw met Pasen leverde Saskia een gistermiddag leuke plaatjes op van haar oudste dochter Nienke in de achtertuin. Vanmorgen is het zelfs helemaal wit. De ANWB waarschuwt dat het overal in het land glad kan zijn door sneeuwval en door sneeuwresten op de weg. Wat we met Kerst dus niet hadden, hebben we met Pasen.

Spoedcursus Pasen Delft – Nederland is een christelijk land. Dat merken we rond Pasen heel duidelijk. De Mattheüs passion en de cantates daaruit klinken uit de radio. De winkels liggen vol met paaseieren, paashazen, paasklokken, paaslammetjes, paasmandjes en paasbroden. Het is allemaal weer paasbest. Pasen begint ook steeds meer op kerstmis te lijken. Een feestelijke maaltijd compleet met paascadeaus. Ook het weer doet dit jaar zelfs aan kerstmis denken. Toch is Pasen een feestdag in de lente. Maar is het wel een christelijk feest? Volgens Wikipedia niet. De internetencyclopedie meldt wel dat het zijn oorsprong vindt in het christendom. De advertenties in de kranten doen ook vermoeden dat Pasen alleen met chocola en hazen te maken heeft. Het is tijd voor een spoedcursus Pasen. Pasen is het centrale feest van het christendom. De christenen gedenken de opstanding van Jezus Christus. Het betekent de overwinning op de dood en de vergeving van de zonden. Het is de bron van hoop voor christenen. In de eerste eeuwen van het christendom vierde men het feest nog op de dag van het joodse Pasen (Pesach), dat viel op de eerste volle maan in de lente. Dat Pesach is namelijk óók een bevrijdingsfeest: het herdenkt de uittocht van het joodse volk uit de slavernij van Egypte. In de tweede eeuw werd het christelijke Pasen, om meer afstand te nemen van het jodendom, opgeschoven naar de eerste zondag ná het joodse Pasen. In de vierde eeuw werd de datum voor Pasen definitief vastgelegd op de eerste zondag na de eerste volle maan na het begin van de lente. Het paaslam, dat we tegenwoordig alleen nog in boter uitgevoerd in de winkels vinden, is afkomstig van het joodse feest. Daarop werden (en worden), net als op de laatste dag voor de exodus uit Egypte, lammeren geslacht. De moderne elementen, zoals de haas en de eieren (symbolen van vruchtbaarheid), die we nu zien, komen van heidense lentefeesten. Tot zover de cursus.

De perfecte maaltijd Delft – Doe jij het ook? Vast wel. Het is ook zo verleidelijk. Stel je het decor maar eens voor. Het is een leuke avond en je bent gezelschap van leuke mensen. Je lacht, je drinkt en dan verschijnt ook nog het bestelde bordje met heerlijk eten voor je op tafel. Dan doe jij het ook. Je pakt je digitale cameraatje en maakt een foto van het eten. Waarom we dat doen, weet ik niet. Later doen we eigenlijk niks met die foto. Ik heb tenminste nog nooit een stapeltje foto’s onder mijn neus gekregen waarop louter voedsel was afgebeeld. Dat bracht mij op een ideetje. Er zou een site moeten zijn waar je die foto naar kan opsturen. Voorzien van een aanbeveling of een afkeuring. De site zal ongetwijfeld advertenties van keukenproducten, drank en restaurants genereren. Het is vast een geldmachine. Iedereen kan met jouw ervaring van een restaurant zijn voordeel doen bij de zoektocht naar het perfecte eettentje. Via Google ontdekte ik dat er in Amerika al wel zoiets dergelijk is: Dishola. Je kunt hier je bordje eten opzetten en bespreken. Op de site staan inmiddels gerechten uit 300 steden wereldwijd, de meeste echter in de VS. Nederland staat nog helemaal niet op de lijst, zo is te zien op de Google Mapapplicatie, maar de site is pas sinds januari in de lucht. Het wordt dus tijd voor een Nederlandse restaurantvergelijkingssite. Wie neemt de hand schoen op?

Plezier met vertaling Hazerswoude-Rd – Onlangs bracht Martien mij op de hoogte dat Google een tool heeft waarmee je in een keer ODD kunt vertalen. De vertaling is niet helemaal correct en komt wat grappig over. Maar schreef Martien erbij : “Misschien een handig tip voor jouw familie in het buitenland die mogelijk niet allemaal nog even goed Nederlands kunnen lezen”. Wie weet. Klik hier en lees het zelf maar eens.

Sap bij het ontbijt Veldhoven – Het ontbijt in Veldhoven bestaat uit verse gebakken croissantjes met jam en geroosterde boterhammetjes met roereieren. Daarbij serveren Saskia & Sander dan behalve een kopje koffie ook een glas vers geperst sinasappel- of appelsap. Tot voor kort verkregen zij het sap op de conventionele manier. Nu prijkt er een juicer van Philips in de keuken en gaat het allemaal nog sneller en eenvoudiger. Emma laat zien dat het allemaal erg makkelijk is. Ze maakt dan ook graag appelsap. Dat gaat ook heel eenvoudig want je behoeft de appels niet doormidden te snijden. Ook andere vruchten of groenten zoals wortels behoef je niet in kleinere stukken te snijden. De opening van de sapcentrifuge is ruim genoeg voor een hele vrucht. Ook schillen of ontpitten niet nodig. Voor mensen met een groot gezin of met heel veel appels is het een ideaal ding. Het is bovendien een leuk en eenvoudig klusje. De kleinkinderen doen het graag. Bekijk het apparaat van alle kanten en klik hier.

Delft steen voor steen Delft – In het Gastenkwartier van museum het Prinsenhof is momenteel de tentoonstelling ‘Stille wachters, Delft steen voor steen’ van de in China geboren 50-jarige Delftse kunstenaar Hakim Tourdiev te zien. Ik bezocht de tentoonstelling onlangs op aanraden van Corien. “Er hangt een schilderij waarop een jonge koe op geraffineerde manier staat afgebeeld”, had ze me verteld. Omdat ik altijd wel een jonge koe wil zien, ging ik op zoek naar het beest in het museum. Ik wandelde de zaal binnen samen met een groep leerlingen van de Pabo uit Rotterdam. “Wow”, hoorde uit de groep. We werden bij binnenkomst in het Gastenkwartier namelijk direct geconfronteerd met een geweldig groot schilderij van de Nieuwe Kerk. Het hangt centraal in de ruimte met daarvoor een door de kunstenaar bedacht plein met omhoog kijkende mensen. De kerk is het centrale thema op de kleine tentoonstelling. Niet alleen op groot formaat, maar ook minuscuul aan de horizon van een schapenwei. De schilderijen hangen zonder een lijst aan de muur. De kunstnaar heeft de lijst rondom het doek op de muur geschilderd. Tourdiev bereikt op die manier een trompe l'oeil effect. “Nergens zie ik mensen op de schilderijen”, ontdekt een aankomende onderwijzeres. Dat heeft ze goed gezien. Wel schiet er op een schilderij een hond langs de gevels van een steeg de stad in, maar de Markt voor de kerk is echt helemaal leeg. Het besneeuwde plein ligt er maagdelijk bij. Geen voetstap te bekennen. Tourdiev toont niet de Delftenaren, maar steen voor steen de stille wachters. De tentoonstelling in het Prinsenhof is nog tot 17 augustus te zien

Ideeën opdoen Delft – Corien doet wekelijks aan heel wat puzzels en prijsvragen mee. Toch gaan er weken voorbij waarin ze geen prijsje wint. Maar zo nu en dan is het raak. Onlangs werden haar nog twee toegangskaarten gestuurd voor de Woonbeurs. Gewonnen met een puzzeltje in een damesblad. Helaas moesten wij in het bewuste weekend naar Brussel om wat tentoonstellingen te bezoeken. Dat was ook al gepland. Corien gaf de kaarten daarom aan haar zus. Els is een liefhebber van dergelijke beurzen en markten en maakte er meteen een dagje uit van. Met man en (schoon)kinderen reed zij in haar busje naar de beurs. Alleen om te kijken! Op zo’n beurs doe je immers altijd goede ideeën op voor je huis. Schemerlampen, decoraties, tegeltjes, plantenbakken, behang, verf, alles is er in de laatste mode te vinden. Dat het niet alleen bij ideeën blijft, is te zien aan het aantal tassen waarmee de groep de beurs weer verliet. Het kwam goed van pas dat ze in een busje reisden.

Grachten fietswrakvrij Delft – Een nieuwe lente, een schone gracht. Vanaf Pasen varen de rondvaartboten weer door de Delftse grachten. Daarom maakt de gemeente die nog even fietswrakvrij. Afgelopen vrijdag zijn ze begonnen. Het dreggen leverde de eerste dag twee volle boten met fietswrakken op. Op maandag gingen de dregwerkzaamheden weer verder. En ook op maandag leverde dat twee volle boten met fietsschroot op. Helaas doet de gemeente geen moeite om de eigenaar van een opgeviste fiets te achterhalen. Dat is jammer. Er zou toch op z’n minst even kunnen worden gekeken of er ooit aangifte is gedaan van diefstal van de opgedregde fietsen. Dat kan heel eenvoudig als er een postcode in de fiets is gegraveerd. Op Delft.nl word je aangeraden om je fiets gratis te laten graveren in de werkplaats van de fietsstalling Biesieklette op het Vesteplein. “Het voordeel van een graveercode op je fiets is dat bij diefstal de kans driemaal groter is dat die wordt teruggevonden” belooft de site. Behalve als hij door de gemeente uit de gracht wordt gedregd, want dan verdwijnt hij zonder controle op de schroothoop. De gracht is aan het eind van de week weer fietswrakvrij, het opsporingsregister bevat dan nog steeds een aantal gestolen fietsen die ook daaruit hadden kunnen worden verwijderd.

Geen intocht meer Jeruzalem – Sinds 1949 is Jeruzalem de hoofdstad van Israël, maar de stad wordt ook door de Palestijnse Autoriteit als haar hoofdstad gezien. Bovendien is de stad niet alleen belangrijk voor joden en moslims. Ook christenen vinden Jeruzalem een belangrijke stad. De Moslims komen naar deze stad omdat zich op de Tempelberg in de oude stad een van de eerste en heiligste moskeeën, de Al-Aqsamoskee bevindt. Vlakbij dit gebouw is de Klaagmuur, de westelijke muur van de voormalige tweede tempel. Hier bidden veel joden. Voor christenen is Jeruzalem belangrijk omdat dit de stad is waar Jezus leefde, werkte, werd gekruisigd en uit zijn graf herrees. Veel christelijke toeristen proberen de sporen van Jezus ook 2000 jaar later nog terug te vinden. Ik kan me zo voorstellen dat ze in de Stille Week op zoek gaan naar de Gouden Poort waardoor Jezus op zijn ezeltje de stad binnenkwam. Die poort is er nog steeds. Aan een kant van de straat is de olijfberg met Gethsémané en aan de andere kant de Gouden Poort. Op het moment dat wij er zijn, raast het verkeer over de weg. Vrachtauto’s en bussen en hier en daar een politieauto met gillende sirene. Het is waarschijnlijk net zo druk als in de tijd van Jezus. De ezeltjes zijn alleen vervangen door auto’s en motoren. In de voetstappen van Jezus door de poort gaan, kan echter niet meer. Eeuwen geleden al lieten de moslims de poort dichtmetselen. Ze wilden op die manier een tweede intocht van de Messias voorkomen.

The Passion Delft - Het verhaal van Pasen is misschien wel het bekendste van de westerse wereld. Het begint op het moment dat Jezus op een ezeltje door een stadspoort Jeruzalem binnen gaat. Het juichende volk dromt om hem heen. Er liggen kleden en takken op de weg. Jeruzalem maakt zich op voor Pesach. Feest van bevrijding, feest van de uittocht. De Stille Week begon 2000 jaar geleden met veel lawaai. Dan volgen het verraad, de berechting, de kruisiging en de opstanding. We kennen het verhaal. Er zijn toneelstukken, films en tv-series over gemaakt. De Mattheüs Passion is zelfs een traditie die niet meer is weg te denken. In 2004 ging de film ‘The Passion of the Christ’ van Mel Gibson in première. Hij baarde veel opzien. Waarom zou iemand ooit nog een nieuwe versie willen opnemen van dit overbekende verhaal? Is dat nog een uitdaging? Kan het beter verteld worden? En zo ja, hoe doe je dat dan? Bij de afdeling drama van de BBC denkt men dat het kan. Met volle energie begon men aan een nieuwe tv-serie van ‘The Passion’. Een serie de ik zeker ga volgen. Vanavond is op BBC 1 om 21.00 uur het eerste deel van de serie te zien. In de film van Gibson was een vergrootglas gelegd op het lijden en sterven van Jezus. Het christendom zag er uit als een bloederige godsdienst. Deze nieuwe versie zet het verhaal weer in de juiste context. Ik heb foto’s en clips van de serie gezien en opnieuw bewijst de BBC dat ze weten hoe tv-drama moet worden gemaakt. Ik ga zeker kijken en raad je aan het ook te doen .

De boeken van Martin Ros Delft – In de auto luisterden we op zaterdagmorgen altijd naar boekenrecensent Martin Ros van het radioprogramma TROS Nieuwsshow op Radio 1. Hij verzorgde sinds 1985 wekelijks deze boekenrubriek. Omdat de radiozender wilde verjongen, werd hij daar onlangs weggestuurd. Martin Ros, ook bekend als de stem van de commercials voor Interpolis, was daar erg boos over. Het is dus leuk nieuws dat juiste tijdens de Boekenweek, waarin het thema ouderdom is, bekend wordt dat Ros weer is. Niet op de radio, maar nu online. Met ingang van vandaag presenteert boekenrecensent Martin Ros een wekelijks boekenprogramma op de website van boekhandel Selexyz. Elke zaterdagmorgen om 10.15 uur is een nieuwe aflevering van “De Boeken van Martin Ros” te beluisteren. In het programma, dat een half uur duurt, bespreekt hij drie boeken. Ros is voormalig hoofdredacteur van uitgeverij de Arbeiderspers. Hij bezit naar eigen zeggen 40.000 boeken en schreef zelf boeken over uiteenlopende onderwerpen.

Zelfmoordmuis De Mortel – Zoals jullie weten wonen we nu echt in het nieuwe huis. Onderstaande gebeurtenis voltrok zich echter nog in ons oude huis. Het was eind vorig jaar toen er tijdens het stofzuigen opeens een muis onder de kast uit gevlucht kwam. Het grijze diertje vloog de keuken in met de hond erachteraan. De hond kreeg de snelle muis niet te pakken, die bleek verdwenen. Toen we met Kerstmis de molton onderlegger voor de tafel uit de kast haalden (die werd zelden gebruikt omdat we normaal in de keuken aten) vielen er muizenkeutels uit. Er zaten bovendien flinke gaten in. De muizen waren dus goed bezig geweest, maar we kregen ze niet te pakken. Weken later - ik was weer bezig met stofzuigen - zette ik 'n tafeltje aan de kant en jawel daar was de muis. Ze zat gevangen, maar niet in 'n klem. Bekijk de foto maar eens goed. Het grijze knagertje heeft zich waarschijnlijk te goed gedaan aan allerlei dingen in mijn kast. Hierin hadden de muizen 'n flink gat gemaakt. Ook tussen de plint en de muur was 'n gat gemaakt. Hier heeft deze muis toch een klein foutje gemaakt. Voor een volgevreten muis bleek het gat niet groot genoeg. Een bijdrage van Marie-Louise

Plakkend kunstwerk Delft – Postzegels sparen is uit de tijd. Het is een hobby van vroeger. De zegels waarvan je ooit dacht dat ze nog eens in waarde zouden stijgen, kun je maar beter op je brieven en kaarten plakken. Dan heb je er tenminste nog iets aan. De ontwaarding van de postzegels was ook de 46-jarige Delftse kunstenares Saskia Serlé opgevallen. De Delftse schilderes heeft de postzegelverzameling van haar man omgetoverd in een kunstwerk. De installatie bestaat uit een zwart tulen jasje met daarop meer dan duizend postzegels. “Hij deed er al heel lang niets meer mee”, verklaarde ze haar keus tegenover een lokale journaliste. Zelfs weggeven bleek niet mogelijk bij gebrek aan liefhebbers. Daarom paste de kunstenares de zegels toe in het kunstwerk. Het postzegeljasje waaraan ze meer dan tweehonderd uur heeft gewerkt, hangt deze maand in de kleinste galerie van Delft; De Telefooncel op het Oude Delft. Saskia heeft nog steeds heel wat postzegels over. Die mogen door kinderen a.s. vrijdag tijdens de ‘Nacht van de Kunst’ in haar atelier in Bacinol tot een eigen postzegelboom worden gebogen. Op haar website staat een voorbeeld van zo’n kunstzinnige postzegelboom. Een leuk cadeau voor moederdag suggereert Saskia.

Paasbest Delft – Sommige wijnen komen met enige regelmaat terug in de rubriek ‘Omfietswijnen’. Gelukkig zorgt de supermarktbaas er voor dat enkele smakelijke wijnen regelmatig in de aanbieding gaan en dus onder de magische grens van drie euro duiken. Met het paasdiner in het verschiet is dat een goede zaak. Albert Heijn levert deze week weer onze oude favoriet Château Tapie, Coteaux Du Languedoc voor een omfietsprijs. Normaal €3,99 en deze week vliegt hij voor €2,99 de schappen uit. Heerlijk rijp fruit met een subtiele kruidentoets en een beetje tannine. Helder, elegant en spannend. Maar ik prees de roodfruitige zonnigkruidge Tapie al eerder aan. Dus jullie weten inmiddels wel waar ik het over heb. Haal de fiets dus maar weer uit het schuurtje en vul je voorraad aan. Een aantal lezers van ODD is gratis abonnee op het ODD-Wijnalarm. Dat betekent dat je een mailtje krijgt als er een omfietswijn is te halen. Wil jij ook een ODD-Wijnalarm? Meld je dan hier

Cod save the Queen? Sydney – De vertoning van de film ‘The Queen’ met in de hoofdrol oscarwinnares actrice Helen Mirren werd in Sydney een bizar spektakel. Omdat het publiek in de grootste en oudste stad van Australië voornamelijk bestond uit dove mensen was de film in het Engels ondertiteld. Dat ging helemaal fout. "Buckingham Palace" bleek te zijn vertaald als "Burking in Paris" en de vraag “did you vote” verscheen op het scherm als “dead in a boat". Een van de acteurs in de film zegt op een bepaald moment over de opleiding van de voormalige prime minister Tony Blair dat hij is "educated at Fettes". Dat verschijnt in de ondertiteling als "educated the fattest". Even verder in de film wordt opgemerkt dat "every newspaper proprietor has blood on his hands today". Daarvan maakte men in de ondertiteling: "every newspaper proprietor has blown in his hands today". De film gaat over de moeite die de koninklijke familie had – na de plotseling dood van prinses Diana tijdens een auto-ongeluk in Parijs – om te voldoen aan de verwachtingen van het volk. Over dat auto-ongeluk gaan nog steeds wilde speculaties. Ik ben bang dat de doven in Australië die aan de hand van de ondertiteling kennis maakten met de zaak ook geneigd zullen zijn tot bizarre conclusies.

Ben je nou helemaal zestig? Helmond – Wegens succes geprolongeerd stond er vroeger in de bioscoop bij een succesvolle film. Nu hoeft dat niet meer. Nu komt er snel een DVD. Voor het feestje dat wij vorig jaar november gaven in Zeezicht in Helmond geldt het nog wel. We kregen daar zo veel leuke reacties op dat we besloten om ook de zestigste verjaar van Corien op deze wijze te vieren. Afgelopen zaterdag was het zo ver. Opnieuw was iedereen naar Zeezicht gekomen om een feestje met ons mee te vieren. Het was zelfs nog wat drukker dan in november j.l. Corien ontving veel hartelijke felicitaties en leuke attenties van de gasten. Iedereen had voor een origineel presentje gezorgd. Zo’n verjaardag is ook een leuke gelegenheid om weer eens wat familie te ontvangen die je anders niet zo vaakt ziet. Het krijgt daardoor ook een beetje een reünie gehalte. Anne-Sofie, Maartje, Janneke en Jolijn hadden ook dit keer iets ingestudeerd. Nu verrasten ze Corien op een schetsje waarvan de titel het beste “uit het leven gegrepen’ zou kunnen zijn. Uit het leven van Corien in ieder geval. De vier nichtjes toonden op vrolijke wijze allerlei aspecten van hun tante Corien. Voor in de insiders was aller zeer herkenbaar. Corien en haar kleinkinderen moesten er erg om lachen, net als de rest van de gasten. Ook ik moest er verschrikkelijk om lachen. De nichtjes laten zien dat Corien heel aanstekelijk kan lachen. Ook zonder de schetsjes van de vier nichtjes werd er volop plezier gemaakt. Corien & ik vinden het ook erg leuk om al die kleine kinderen te zien spelen met elkaar. Heel veel zien elkaar alleen maar op bijzondere feestdagen. Maar dat maakt kennelijk niets uit. Ze spelen heerlijk met elkaar.

Bedankt Annefien ’s-Hertogenbosch - Annefien heeft de afgelopen periode hard gewerkt om alle kinderen van Orthinon, de club van Marko en Pauli, te voorzien van wollen sjaals in de clubkleuren oranje en blauw. Met deze foto in ODD willen de kinderen haar daarvoor hartelijk bedanken.

Op de bus Londen – De Routemaster verdween uit het straatbeeld in Londen in december 2005. Veel oude dubbeldekkers zijn naar de sloop gegaan, maar lang niet allemaal. Veel van deze bussen leven voort op het vasteland van Europa. Je kunt ze huren voor bruiloften en partijen. Onlangs kwamen we er weer eentje tegen op de Grote Markt in Brussel. Een Pools bruidspaar was met de hele familie in een ietwat gedeukte Routemaster naar het stadhuis van de Belgische hoofdstad gekomen. Ook in Londen heeft men de bussen nog niet vergeten. Boris Johnson die campagne voert in de Britse hoofdstad om de nieuwe burgemeester te worden, heeft voorgesteld om de bussen, inclusief de conducteur, weer terug te brengen in Londen. De huidige burgemeester Ken Livingstone liet meteen weten dat het zou leiden tot een vijftien procent verhoging van de prijs van een buskaartje. Het zal dan ook wel bij een idee blijven.

Lelijk Charleroi en Luik Delft – Nederlanders hebben niet veel op met Waalse steden. Ze vinden Charleroi de lelijkste plek ter wereld, met Luik op de tweede plaats. Op de derde plaats staat het Russische Nikel. Dat blijkt uit een enquête op de website volkskrantreizen.nl. Het zijn alledrie (voormalige) mijnsteden met een verouderde industrie, smog en “bleke gezichten”. Lezers van de Volkskrant noemen Charleroi onder meer “een zwartgeblakerd niemandsland” en “een stad die eruitziet alsof zelfs de kakkerlakken al lang zijn weggetrokken”. In ons land gaat Almere met ‘de eer’ strijken. Deze stad schijnt “een deprimerende werking op je gemoed te hebben”. In totaal brachten 2900 mensen hun stem uit. Op de site houdt men zich doorgaan bezig met mooie plaatsen en plekken om naar toe te gaan. Nu kwamen de lelijke plekken aan de beurt. Toch is niet iedereen het eens over de lelijkheid van Charleroi: “een pareltje antieke industries”, vindt een andere lezer. Klik hier, bekijk het filmpje en oordeel zelf.

Tijd voor een list Brussel – Brussel is niet alleen de hoofdstad van België en Europa. Het is ook de striphoofdstad. Dat zagen we tijdens ons bezoek aan de Tintinwinkel om Kuifje bekers en koelkastmagneetjes te bemachtigen. Het beeldverhaal is in Vlaanderen inmiddels verheven tot kunst en voor de stripliefhebber is Brussel het eldorado. In de stad tref je op tientallen hoeken de mooiste fresco’s met een striptekening. Langs de ruim dertig fresco’s voert zelfs een heuse stadswandeling. De kaart hiervoor kun je afhalen aan de balie van het VVV-kantoor op de Grote Markt. Wij hebben de wandeling niet gemaakt, maar de muurschilderingen kwamen we wel tegen. De Belgen zijn heel trotst op hun Hergé; de Rembrandt van België. De liefhebbers van het beeldverhaal hebben het vaak over de ‘Belgische School’. Dat komt om dat het land talloze uitgeverijen kent op dit gebied. In de kunst van het striptekeningen vervult Brussel een voorname rol. Hergé, de geestelijke vader van Kuifje en Franquin, de bedenker van Robbedoes, Guust Flater en Marsupilami werden er geboren. De lijst van Brusselse striptekenaars is overigens veel langer. Ook in andere Vlaamse steden staan steeds mee fresco’s met striphelden op de muren. Onze landgenoot Dick Matena, die als het boek ‘Kaas’ van de Belgische schrijver Willem Elsschot naar een stripverhaal heeft vertaald, gaat nu ook met het beroemde verhaal aan de slag op de gevel van de Antwerpse Stadsbibliotheek. Dat wordt dan de zesde stripmuur in de Belgische havenstad. Het lijkt me voor ons land ook wel iets. Een fresco van de creatie van Marten Toonders heer Bommel en Tom Poes zou niet misstaan op een grote blinde muur. Het wordt tijd voor een list.

Banksy tegen plastic tasjes Londen – Veel mensen beschouwen graffiti als kunst, maar waarschijnlijk nog veel meer mensen beschouwen het als vandalisme. De eigenaar van deze drogisterij aan Essex Road in noord Londen behoort tot de eerste groep. Toen hij ’s morgens bij zijn winkel kwam, zag hij dat ‘Britain’s most wanted artist’ Banksy ’s nachts een grote schildering op de blinde muur van zijn zaak had aangebracht. Banksy sluit in dit geval aan de campagne van de overheid om het gebruik van plastic tasjes terug te dringen. De enthousiaste eigenaar van de winkel vertelde aan een journalist van een lokale krant: “I am absolutely delighted, I think it's just fantastic”. De tekening waarop twee kinderen trouw zweren aan een Tesco tasje in plaats van aan de Britse vlag haalde royaal de kranten. Ik denk dat de overheid dit keer misschien wel blij is met de bijdrage van Banksy. Als je meer tekeningen van hem wilt zien, tik dan zijn naam maar eens in op Flickr!

Smullen in de Marollen Brussel – Afgelopen zondag vond op het Vossenplein in het hart van de Marollen in Brussel de tweede editie plaats van het grote Marollendiner. Deze keer stond het evenement in het teken van de Brusselse wafel. Corien & ik arriveerden na onze bezoek aan de Da Vinci-tentoonstelling aan het eind van de middag nog juist op tijd om aan te schuiven. We hadden wel trek gekregen na een middagje kunst kijken. Zo’n tweehonderd vrijwilligers maakten onder leiding van professionele begeleiders van restaurants en kookscholen aan de hand van unieke en authentieke recepten echte Brusselse wafels. Ze hadden daarvoor in grote tenten op het plein kookateliers ingericht. Ook burgemeester Thielemans van Brussel (klik op zijn naam voor een filmpje) was present. Het was een prachtige gezicht om al die mensen achter de wafelijzers te zien staan. De opbrengst was bovendien voor een goed doel. Voor elke verkochte wafel werd een gratis wafel aan een kansarme Belg gegeven. Ik hoorde hier op het Vossenplein dat de Brusselse wafel een hele geschiedenis achter de rug heeft. Een historie die overigens pas 50 jaar oud is. De eerste Brusselse wafels werden pas verkocht tijdens de wereldtentoonstelling van 1958 in Brussel. De ondernemende bakkersfamilie Vermersch uit Vlaanderen introduceerde in 1964 de ‘Belgian Waffle’ op de Wereldtentoonstelling in New York en verkocht er prompt een half miljoen. De bezoekers liepen storm voor de lekkernij uit België. Vijftig jaar later is de ‘Belgian Waffle’ in de VS beroemder dan Manneke Pis. Nu is de wafel werd terug in Brussel, de stad het allemaal begon. De wafels die hier werden verkocht zijn bereid met Faro-Girardin bier op basis van een authentiek recept. Corien & ik hebben alleen gegeten en niet gebakken, maar we hebben wel het originele recept gekregen van Peter Goossens van ’t Hof Van Cleve, een van de professionele koks die hier voor de begeleiding zorgden.

Grote interesse voor Da Vinci Brussel – Als je werk van de beroemde Italiaanse kunstenaar Leonardo Da Vinci wilt zien, zal je musea, kathedralen en kloosters in heel Europa moeten bezoeken. Da Vinci was niet alleen schilder en beeldhouwer, maar ook architect, uitvinder, ingenieur, filosoof, natuur- en scheikundige en schrijver. Zij werk is dan ook op heel veel plaatsen terug te vinden. Als deze uitdaging te groot is voor je, kun je ook naar de grote expositie van zijn werk gaan in de basiliek van Koekelberg in Brussel, de hoofdstad van Europa. Daar is een van de grootste tentoonstellingen ooit over het leven en werk van de Italiaan te zien. Corien & ik deden het afgelopen zondagmiddag en wij niet alleen. De wachttijd voor de kassa liep op tot tweeëneenhalf uur. Ja, je leest het goed. Maar het was zondermeer de moeite waard. De tentoonstelling zou oorspronkelijk tot 16 maart lopen, maar is vanwege het grote succes verlengd tot 6 april. Als je van plan bent te gaan, zou ik wel via internet kaartjes reserveren. Dat scheelt in de wachttijd. Da Vinci wordt gezien als belichaming van het renaissance-ideaal van de universele mens. Alle facetten van zijn talenten komen op de expositie royaal aan de orde. We zagen op de tentoonstelling tekeningen, een codex (boekrol) en schilderijen van Da Vinci. Daarnaast waren er ook originele documenten zoals kaarten, sculpturen en tekeningen te zien van tijdgenoten als Rafaël, Michelangelo, Botticelli, Verrocchio en Dürer. Dat verklaart direct de overweldigende belangstelling die de tentoonstelling, die op initiatief van de Europese Commissie naar aanleiding van de vijftigste verjaardag van het Verdrag van Rome wordt georganiseerd, ondervindt. De tentoonstelling omvat vier thema’s: de man, de kunstenaar, de ingenieur en de humanist. Sommige werken, zoals de codex over de vlucht der vogels dat wordt bewaard in de bibliotheek van Turijn, zijn nog nooit eerder tentoongesteld. Ook het zelfportret in roodkrijt konden we bewonderen. Deze unieke tekening van de zestigjarige Leonardo is het enige overgebleven zelfportret. Op de tentoonstelling zagen we dat Leonardo al ontwerpen maakten voor revolutionaire uitvingen van later zoals de tank, de parachute, het zweefvliegtuig en de helikopterrotor. De schetsen van Leonardo waren zo precies dat er modellen van werden gemaakt. Op de tentoonstelling zagen we maar liefst 45 op schaal gemaakte replica’s. Ik vond het heel bijzonder om het werk waarop Leonardo de verhoudingen van het menselijk lichaam onderzoekt, ‘de man van Vitruvius’, van heel dichtbij te kunnen bewonderen. Een zo’n tekening is de reis al waard.