vrijdag 18 mei 2007

Must see in Bere Regis


Weymouth – De 12de-eeuwse Church of St. John the Bapist in Bere Regis is eigenlijk het enige gebouw dat ik deze vakantie graag wil bezoeken. Verder is mijn lijstje leeg. Op donderdag maken we dan ook op onze trip naar Bournemouth een tussenstop in dit plaatsje. Behalve de organiste, die de gezangen en psalmen voor aanstaande zondag aan het oefenen is, zijn wij de enige mensen in de kerk.

 De 12de-eeuwse Church of St. John the Bapist in Bere Regis.

De prachtige open dakconstructie in de kerk is de reden van ons bezoek. Het is een geschenk van kardinaal Morton aan de aartsbisschop van Canterbury in 1480. Ik ken het beroemde plafond alleen van foto’s en neem de mogelijkheid te baat om het nu in het echt te zien. We zijn toch in de buurt. Nu kan ik de bijna levensgrote figuren op de uiteinden van de steekbalken bewonderen. Het zijn de twaalf apostelen gekleed in 15de-eeuwse gewaden. Ik herken alleen Petrus aan zijn sleutels en pauselijke tiara. Volgens een foldertje in de kerk vermoedt men dat kardinaal Morton het dak heeft geschonken ter nagedachtenis aan zijn ouders. Zijn moeder was een Turberville. De grafkelder van deze familie bevindt zich onder de kerk.

 De prachtige open dakconstructie is een belangrijke bezienswaardigheid van de kerk.

The South Aisle (het zuidelijke gangpad) heet dan ook de Turberville kapel. Thomas Hardy vermeldt het in zijn boek ‘Tess of the D’Ubbervilles’. Terwijl we door de kerk struinen, ontdekken we steeds meer over deze kerk.

Corien schrijft in het gastenboek.

Zo liet de kardinaal niet alleen iets na ter nagedachtenis van zijn ouders. Hij liet ook geld na, zodat er missen konden worden gelezen voor zijn eigen zielenheil. Dat geld zal na 500 jaar wel op zijn. Erg is dat niet. In het foldertje van de kerk staat namelijk ook: “Wij zijn blij met uw bezoek aan dit mooie huis van God. Houdt u de mensen die hier wonen, werken en bidden in gedachte. Bidt u voor ons zoals wij voor onze bezoekers bidden”. Ik denk dat ze kardinaal Morton dan ook nog wel zullen noemen in hun gebed. Als Corien in het gastenboek iets over onze bevindingen schrijft, komt de organiste langs. Ze is klaar met oefenen. Op weg naar de uitgang knikt ze vriendelijk en zegt ze tegen ons: “Het is weer een heerlijke dag, vindt u niet?” We geven haar volmondig gelijk. Zou zij ook voor ons bidden a.s. zondag?

Geen opmerkingen: