Mistral ernstig ziek

Helmond – Helaas moet ik vandaag slecht nieuws vermelden. Mistral, het paard van Saskia, is ernstig ziek. Het dier heeft Equine Motor Neuron Disease (EMND).
Dat is een aantasting van de zenuwbaan in het ruggenmerg. Daardoor raakt op den duur zijn achterhand verlamd (achterbenen e.d.). Het is een zeldzaam en complex probleem, waarvoor artsen nog geen oplossing hebben gevonden. Er is wel een dieet dat enigszins verlichting zou kunnen bieden (veel vitamine E, selenium, haver en vers gras). Helaas heeft dat lang niet altijd succes. Wel kan dit dieet de ziekte mogelijk tot stilstand brengen. Genezen kan Mistral echter niet. Of het dieet aanslaat is pas over enkele weken zichtbaar. Als dat niet het geval is, dan het lijkt het ziektebeeld nog het meest op wat bij mensen Parkinson heet. Het paard kan niet meer stil staan en blijft steeds trillen e.d. EMND is een relatief nieuwe diagnose, die voor het eerst pas in 1990 werd vastgesteld. Het is een ziekte die niet erg vaak voorkomt. Een van de kenmerken is ook dat het dier sterk afvalt ondanks een flinke eetlust. Uit wat ik op het internet lees over EMND lijkt het mij een nogal ingewikkeld probleem. De dierenartsen weten niet precies van de ziekte veroorzaakt. Het enige wat we nu dus kunnen doen is er het beste van hopen.

Je kunt meer lezen over EMND op op deze site en op deze site

New Yorkers verbannen sexy lingerie

New York – Een grote poster van de Oostenrijkse lingeriefabrikant Wolford heeft de gemoederen in New York in beweging gebracht. De poster hing op Times Square. De afbeelding moest worden verwijderd omdat men de afbeelding te sexy vindt. De poster hing ook in de grote Europese steden zoals Amsterdam, Londen en Parijs. Niemand keek er daarvan op. Maar in the Big Apple vindt men het allemaal veel te bloot.

Een woordvoerder van Wolford was niet onder de indruk van de Amerikaanse reactie. ”We zijn wel wat gewend met onze campagnes”, voegde hij er aan toe. Een eerder campagne op een billboard op Broadway in 1998 leidde ook al tot een soortgelijke reactie. Toen droeg een langbenig model slechts een van de beroemde broekjes van de lingeriefabrikant.

In pyjama kan je meer dan slapen

Shanghai – Ik kan me voorstellen dat je wanneer je moe thuis komt uit je werk, je na een verkwikkende douche meteen je pyjama aantrekt en aldus de rest van de dag op de bank doorbrengt. Ik zou het niet doen, maar er zijn ook mensen die zich in een trainingspak hullen en op die manier de dag doorbrengen. Overigens zonder ook maar een moment van plan te zijn om te gaan sporten. In Shanghai is het nu gebruikelijk om in pyjama de boodschappen te doen. De Chinezen trekken zodra ze vrij zijn hun pyjama aan en wandelen zo door de straten van hun stad. Je ziet ze in de winkel en op de markt afdingen bij de viskraam in keurig gestreken pyjama’s of nachtjaponnen. Op fraaie slippers!
Ze doen dat al zo’n tien jaar in de Chinese stad. Toen de economie van de stad steeds beter werd, kon men zich eindelijk ook de luxe slaapkleding veroorloven. Niemand kijkt er overigens gek van op. Juist in warme plakkerige zomers is de comfortabele nachtkleding ideaal. Bovendien toont men op die manier ook de voorspoed. ”Alleen de mensen hier in Shanghai kunnen zich een pyjama veroorloven. Elders gaan de mensen naar bed in oude werkkleding”, vertelt Zyan, een mevrouw in een blauwgestreepte nachtjapon.

Wereldkampioen geëerd Schipluiden – Jarenlang heeft Saskia gereden op manege Chardon. Ze kent daar nog veel van de paarden. Ook die waarmee manegehouder IJsbrand Chardon opnieuw wereldkampioen vierspanrijden is geworden. De overwinning werd in zijn woonplaats Schipluiden uitbundig gevierd. In een open koets werd de bekroonde koetsier met zijn vrouw Paulien en hun vier kinderen gisteren langs de plaatsgenoten gereden. Overal langs de route klonk applaus voor de kampioen. Het is de derde keer dat Chardon deze titel wist te behalen. Hij was al eerder wereldkampioen in 1988 en in 1992. Dit keer was de vreugde echter nog groter omdat de manegehouder met veel pech te kampen heeft gehad tijdens de aanloop naar de kampioenschappen in het Spaanse Jerez de la Frontera. Na de toespraak door de burgemeester werd het daarom groot feest in het dorp. Tot in de kleine uurtjes vierde men de winst van de dorpsgenoot.

PSV-held besmeurd

Eindhoven / Ipswich – Nog een berichtje over een held uit het rijke PSV-verleden. Dit maal uit Engeland. In de Engelse plaats Ipswich staat het standbeeld van Sir Bobby Robson, voormalig trainer van de Eindhovense topclub.


Een van de helden uit het verleden van PSV heeft een standbeeld in Ipswich. Welke PSV-held heeft er een standbeeld in Eindhoven?

Het beeld is daar in juli van dit jaar geplaatst om de successen levendig te houden die Sir Bobby in de jaren 1970 en 1980 behaalde met de lokale voetbalclub. Het staat voor het stadion aan Portmans Road vlak bij het beeld van die andere held van Ipswich Sir Alf Ramsey. Het is nu weer in het nieuws omdat vandalen er verf op hebben gesmeten. Ik hoorde vanmorgen een politieman zeggen:”This is just mindless vandalism." Hij heeft helemaal gelijk.

Seks is het geheime wapen van Ronaldo

Eindhoven – Ronaldo, de voetballer die ooit bij PSV schitterde, heeft het geheim van zijn succes onthuld. De voetballer beweert dat hij slechts kan pieken tijdens een voetbalwedstrijd als hij kort daarvoor met zijn vrouw naar bed is geweest.


Het voormalige model Milene Dominguez en haar echtgenoot Ronaldo

De Braziliaanse speler is er van overtuigd – in tegenstelling tot wat veel trainers beweren – dat seks de beste manier is om je op een wedstrijd voor te bereiden. Maar Ronaldo voegde er wel aan toe dat de meest actie van zijn vrouw Milene Dominguez komt. Hij moet immers zijn energie sparen voor de wedstrijd. De ster onthulde zijn opmerkelijk voorbereiding voor een wedstrijd op de Spaanse televisie. De nieuwe speler van Real Madrid keek in de camera en beweerde:”Sex a couple of hours before the match is the key to success. The man has to be rather passive and just enjoy the experience. This relaxes him and makes him happy, which in turn gives him a whole load of energy.” Ronaldo vertelde dat hij deze voorbereiding op wedstrijden altijd al heeft toegepast met vroegere vriendinnen. Hij begon er zes jaar geleden mee in Eindhoven toen hij voor PSV – zijn eerste Europese club – speelde.

Doodgravers-pin-ups

Rome - De Italiaanse doodskistenfabrikant CISA heeft een opmerkelijk manier gevonden om de handgemaakte kisten onder de aandacht van hun klanten te brengen. Op hun site tonen zij de nieuwste modellen. Ik doel dan op de kisten en niet op de dames die als een soort nieuwe pitspoezen naast en op de diverse kisten hebben plaatsgenomen. Er is op de site ook een sexy kalender waar de dames bij de kisten op hoge hakken en met een glas in de hand allerlei poses aannemen. In een lokale krant legt Giuseppe Tenara van CISA de foto’s uit:”We willen het hele idee van het uitzoeken van je doodskist iets minder serieus maken. Misschien kunnen we de mensen zelfs wel laten lachen.”
Ik zie het tafereel voor me. Een bedroefde weduwe bladert door de catalogus van CISA en legt snikkend haar vinger op een glimmende foto van een kist met een blonde dame in een tijgerbroekje. ”Doet u deze maar. Hij was altijd zo dol op safarifilms,” brengt ze snikkend uit.

Gemeente Helmond schaft 'kerstpost' af

Helmond - ”Dominee, gaat het feest wel door met Kerstmis” galmde het enkele jaren geleden op een kerstmorgen herderlijk door de volle Emmaüskerk in Eindhoven. Dominee Jan van den Brink liet een kleine stilte vallen en liet de zin daarna nog een paar maal door de kerk galmen, voordat hij zijn preek hervatte. Sander & ik hebben later nog veel plezier gehad van zijn preek. Zij het op een andere manier dan de predikant zal hebben bedoeld. In ieder geval ging het feest in Eindhoven gewoon door. Dat geldt niet in het nabijgelegen Helmond.

Het bestuur van deze Brabantse gemeente wenst haar inwoners en relaties komende kerst en nieuwjaar alleen per krantenadvertentie prettige feestdagen en alle voorspoed toe. De Helmondse bestuurders hebben besloten de traditionele kerstkaart af te schaffen. De vrijwilligers, het personeel van tal van instellingen, de ambtenaren, de leerkrachten van de openbare scholen en andere relaties worden voortaan collectief bedankt voor al hun inspanningen in het afgelopen jaar en ze krijgen en passant de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar toebedeeld.
Wat kan nu de reden zijn voor deze barbaarse maatregel? Je raadt het al. Het gaat om geld. Burgemeester en wethouders van Helmond verstuurden vorig jaar nog ruim 3600 kerstkaarten. Dat kostte de gemeente 1875 euro. Daar zijn ze erg van geschrokken. Daar komen dan nog eens een dikke duizend euro aan verzendkosten bij. Dat is ook nog eens een fors bedrag zeg!
Ik verwacht nu wel dat ze overeenkomstig de kerstgedachte het uitgespaarde geld cadeau doen aan de behoeftigen van Helmond. Een lekker kerstdiner voor de dak- en thuislozen lijkt me een goed plan. De gemeentelijke nieuwjaarsreceptie gaat overigens wel door. Daar kunnen de dak- en thuislozen dan ook nog even een kopje koffie halen. Volgend jaar kan die ook wel wegbezuinigd zijn.

Stopt Friends op het hoogtepunt? Hollywood – Vanavond zullen 30 miljoen Amerikaanse kijkers naar de serie Friends ontdekken wat er aan de hand is de ‘Ross/Rachel/Joey love triangle’. De kijkcijfers zullen ongetwijfeld weer enorm zijn. De serie won onlangs de prestigieuze Emmy. De aflevering van vanavond is de eerste van de laatste serie. Daarna stopt de serie voorgoed en moeten we het doen met de herhalingen en de DVD’s. NBC-promo’s waarschuwen de fans "to cherish every episode". De niet zo erg subtiele boodschap is dus: ”Kijk zo lang het nog kan.” Maar niet iedereen in Hollywood is het daar over eens. Er gaan al geruchten dat men toch door wil gaan. Er wordt simpelweg te veel geld mee verdiend. Na een jaar lang beweren dat die de laatste serie is, zal men NBC smeken om nog een jaar. <Men hoort daar de kassa’s al rinkelen. Juist nu de show een Emmy heeft gewonnen, zou hij nog meer kijkers trekken, denk ik. De spelers beseffen natuurlijk ook wel dat ze een leuke baan hebben. Ze werken 3 ½ dag per week met hun beste vrienden en verdienen een onvoorstelbaar hoog salaris. Ik zou er niet mee stoppen. Wellicht kan de serie ook nog wel doorgaan als er een of twee acteurs mee stoppen.

Kunst uit Eindhoven Eindhoven – Bij een bezoek aan een museum is het heel vaak niet altijd even makkelijk om te ontdekken waar je nu eigenkijk naar kijkt. In Eindhoven kom je daar snel achter als je een bezoek brengt aan het wereldvermaarde Van Abbemuseum . Ik heb dit dat museum vaak achter de oren gekrabd en me afgevraagd of ik hier openlijk voor schut werd gezet. Deze bevinding geldt niet voor alle kunst in de Brabantse lichtstad. Dat werd me vandaag zeer duidelijk. Vanmiddag ontving ik een tekening van een Eindhovense artieste waarvan de bedoeling me direct duidelijk werd. De kleur zegt al heel veel. Het blauw suggereert dat het tafereel zich afspeelt in het water. Dat is correct. Het is het blauwe water dat je aantreft in een zwembad. Dat heeft de kunstenares heel treffend, met gevoel voor verhoudingen, weergegeven. Als ik jullie de titel van de tekening ‘Walvis met druppels in het zwembad’ verklap, wordt alles in keer glas duidelijk. Er zat een briefje bij het kunstwerk: Voor opa Frans en oma Corien, Omdat het zo leuk was op vakantie. We gingen lopen en springen in het zwembad. En spelen met Benthe. Er was ook een clown in het zwembad. In de speeltuin gingen we spelen. En tante Saskia en ome Bob waren er ook. Heel veel kusjes van Nienke.

Teken aan de weg Wansum – De mensen in de omgeving van Janneke & Jurriën weten allemaal dat zij de trotste ouders zijn van Roan. Een levensgrote afbeelding van Nijntje met de naam van de boreling staat op het balkon van hun woning. Het is inmiddels een bijna algemeen gebruik om op die manier de wereld kont te doen van de geboorte van een nieuwe telg. Ook Benthe had indertijd zo’n grote afbeelding in de tuin. Ik gebruik de foto van dat bord nu als link naar haar site. Zo’n bord vind ik een prima manier om de buurt op de hoogte te brengen. Op vakantie in Limburg kwamen we regelmatig door het dorpje Wansum. Daar was recentelijk een jongetje geboren dat met de naam Quint door het leven zal gaan. Een grote afbeelding van Winnie de Pooh vertelt dat aan de voorbijgangers. In tegenstelling tot wat ik elders ooit zag, hadden de trotste ouders ook hun achternaam op het bord aangebracht. Tenminste dat was mijn eerste gedachte. Het kan ook zijn dat pappa & mamma met het oog op de toekomstige hoeveelheid natte luiers een bijnaam voor hun kind hebben bedacht. Ik heb wel eens begrepen dat men in Limburg heel snel bijnamen uitdeelt. En hoewel je met natte luiers al snel een ton vol hebt, vind ik dat de kleine Quint wel heel snel een label krijgt opgeplakt. De naam werpt ook een merkwaardig licht op de handelingen van Winnie de Pooh zelf. Normaal snoept de goedige gele beer uit een potje honing. Maar ook honing is geel. Wat de beroemde Engelse beer deze keer uit de blauwe emmer schept aan bruin spul lijkt daar niet op. Ik hoop dat het honing is, maar ik vertrouw de ouders van Quint voor geen cent. Hun gevoel voor humor doet het ergste vermoeden. Corien ziet het allemaal niet zo somber in. Zij vermoedt dat de naam niet door de ouders, maar door een groepje vrienden van hen is aangebracht. Mensen die Quint en zijn ouders een goed hart toedragen. ”Het is waarschijnlijk de naam van een carnavalsclub”, oppert zij. Ik weet dat het tijdens carnaval in Limburg gebruikelijk is om in een ton te gaan staan en een grappig verhaal af te steken. Ik hoop dat de naam daar iets mee te maken heeft. Anders wens ik Quint sterkte met het gevoel voor humor van zijn ouders. Dat wordt lachen later!

Na Juliana en Beatrix nu ook Bernard op postzegels

Delft – Zijn vrouw heeft jaren lang op de postzegels gestaan in ons land. Nu staat zijn oudste dochter op de Nederlandse postzegels. Er was geen ruimte voor hem op onze zegels. Toch prijkt prins Bernhard nu op postzegels. Prins Bernhard heeft op verzoek van de posterijen van het Afrikaanse land Mozambique een aantal privé-foto’s ter beschikking gesteld voor die postzegels. De prins staat samen met onder meer een cheeta, aap en olifant op de nieuwe postzegels. De zegels zijn uitgegeven onder auspiciën van het Wereld Natuur Fonds (WWF) en zijn een eerbetoon aan het jarenlange werk van prins Bernhard voor het WWF. De 91-jarige prins is al sinds de oprichting in 1961 internationaal president van het fonds. Mozambique is prins Bernhard zeer erkentelijk voor zijn bijdrage aan het Great Limpopo Transfrontier Park. De prins schonk $200.000, die hij vorig jaar voor zijn negentigste verjaardag van meer dan driekwart miljoen donateurs van het WWF kreeg, aan het wildpark. In dit park krijgen onder meer ongeveer duizend olifanten een nieuw thuis. Het nieuwe park is niet alleen goed voor de vele diersoorten die er wonen, het zorgt ook voor een geweldige impuls voor de economie van het arme Mozambique.
Het nieuwe park is een samensmelting van een aantal unieke natuurgebieden op de grens van Mozambique, Zuid-Afrika en Zimbabwe. Het bekende Zuid-Afrikaanse Kruger Park maakt hiervan ook deel van uit.

Laat eens wat van je horen

Delft – Op vakantie stuurde je vroeger een kaartje. Een plaatje van het lokale stadhuis, een molen op de dijk of een vrolijk tafereeltje aan het strand. Ik vind het nog steeds leuk om een kaartje te ontvangen van het vakantieadres. We kregen er ook weer heel wat dit jaar. Dank daarvoor! Maar steeds vaker komt er nu van vakantie een e-mail binnen. Met daarbij natuurlijk de digitale foto. Dus niet een paar jonge meiden op het strand, maar de kinderen in een zelf gegraven kuil. Trots over de rand de lens in koekeloerend. De digitale camera is immers al net zo gewoon. Iedereen moet digitaal bereikbaar zijn. ODD dus voortaan ook. Via de draaiende knopen aan de linkerzijde van de pagina is de redactie van ODD bereikbaar voor commentaar, suggesties en bijdragen.

Een bericht van mamma Saskia uit Eindhoven

Het voorrecht van moeder

Eindhoven - Hier eindelijk een verhaaltje over Dieuwertje! Zoals moeders van twee kinderen wel zullen kunnen beamen valt het niet mee om even tijd te vinden om wat te schrijven over nummer twee. De foto's zijn ook al duidelijk minder in aantal dan bij Nienke. Je moet gewoon steeds je aandacht verdelen tussen twee kinderen en dan is de dag nog sneller om dan met één kind! Misschien dat ik daarom wel beter met Dieuwertje bij me kan slapen dan ik met Nienke kon/kan: hebben we nog wat tijd met ons tweetjes!

Dieuwertje lacht al een tijdje als je tegen haar gaat praten. Natuurlijk het meest naar mij, dat voorrecht heb je als moeder! Sinds een week maakt ze ook geluidjes als 'eu' en 'ui' en 'urruh'. Vooral dat 'ui' vindt Nienke weer erg mooi! Wat Dieuwertje nu erg leuk vindt is liggen in het wipstoeltje (van Amal) bij de oven. De ovendeur spiegelt, dus ziet ze steeds dat leuke meisje! Ook de mobiel boven de hangmat is erg interessant, maar natuurlijk ook het plaatje uit het boek dat Nienke haar laat zien als ze voorleest. Toch komt het nog wel eens voor dat er snel een foto geschoten wordt zoals jullie hierbij zien!

Wat erg mooi is om te zien is, hoe Nienke als grote zus groeit in haar rol. Ze is een ster in het troosten van Dieuwertje: kinderwagen of wipstoeltje of hangmat, overal wordt gewiegd. En natuurlijk eventueel de speen in de mond gestopt of de vinger... En dan voorlezen, dat doet ze met verve. Als je daar stiekem naar staat te kijken, krijg je tranen in je ogen!

Tot zover, want Dieuwertje heeft honger, terwijl Nienke nog lekker tukt!

Jan de Hartog overleden Delft – De Nederlandse schrijver Jan de Hartog is in de nacht van zondag op maandag op 88-jarige leeftijd overleden in een ziekenhuis in zijn Amerikaanse woonplaats Houston. De Hartog lag in het ziekenhuis wegens een heupoperatie. Hij raakte geïnfecteerd door een ziekenhuisbacterie die uiteindelijk een hartstilstand veroorzaakte. Jan de Hartog schreef tientallen romans en toneelstukken. Hij was, na Anne Frank de meest gelezen Nederlandse schrijver ter wereld. De Hartog was in de Verenigde Staten zelfs bekender dan in Nederland. Hij was in de 20ste eeuw de eerste Nederlandse romanschrijver die een wereldsucces werd. De schrijverscarrière van De Hartog begon in 1940 met het boek ‘Hollands Glorie’. Aanvankelijk vond de Duitse bezetter zijn boek over de stoere bemanning van een zeesleper en zwakke vrouwen nog wel mooi. Zij drongen er bij de schrijver op aan dat hij lid moest worden van de Kultuurkamer. Dat wilde de auteur niet. Hollands Glorie werd daarna prompt verboden en Den Hartog verdween via Zwitserland, Frankrijk en Spanje naar Engeland. Hij kwam daarna alleen nog maar in Nederland op bezoek. De Engelse vertaling van ‘Hollands Glorie’ maakte hem beroemd en rijk. In 1977 werd het boek bewerkt tot een succesvolle tv-serie, met Hugo Metsers als hoofdpersoon Jan Wandelaar. Van zijn roman The Captain (De kapitein) werden alleen al in Amerika in 1966 meer dan een miljoen exemplaren verkocht. Het werd zijn grootste commerciële succes. Jan de Hartog woonde al vele jaren in Amerika. Hij schreef sinds zijn vlucht naar Engeland in 1943 in het Engels. Zijn boek over de watersnoodramp van 1953 (De kleine Ark) wordt volgend jaar herdrukt.

Wedden dat McCartney hem uitbrengt

Londen – Je kunt in Engeland overal op wedden, dat heb ik al eens eerder gemeld. Onlangs ontdekte ik weer een aardige weddenschap. In juni 2006 wordt ex-Beatle Paul McCartney 64 jaar. Een inwoner van de Engelse plaats Wellington denkt dat McCartney dan opnieuw de plaats uit 1967 ‘When I’m 64” zal uitbrengen en daarmee bovenaan in de hitparade zal belanden. Hij heeft bij de bookmaker William Hill daarop een weddenschap geplaatst. Zijn kansen zijn – hoe kan het ook anders – 64 tegen 1. De man heeft 30 pound ingelegd. Als hij gelijk krijgt zal hem dat 1920 pound opleveren.

Welkom in de club Helmond – Er kan een heleboel gebeuren in één week. Dat werd ook afgelopen zeven dagen weer eens duidelijk. Wij zaten, zoals gemeld, een weekje op een vakantiepark en genoten van kinderen en kleinkinderen. Zwemmen met je kleinkinderen is een bezigheid die ik iedereen kan aanbevelen. Maar je moet er wel eerst opa & oma voor worden. Het verwerven van deze status heb je zelf niet in de hand. Het is een bonus die je overkomt. Tot deze exclusieve club zijn nu ook Ad & Els toegetreden deze week. Wij wandelden met kinderen en kleinkinderen in Overloon toen de mobiele telefoon de stilte van de bossen daar verbrak. Het was Els. Aanvankelijk dacht ik dat ze belde om te informeren of we het naar ons zin hadden. De verbindingen zijn in de bossen in dat grensgebied niet zo geweldig. Dus toen ik enthousiast begon te vertellen waar ik liep en wat ik allemaal zag, antwoordde Els slechts kort met:”Je hebt me zeker niet verstaan?” Ze had wel wat anders aan haar hoofd dan mijn weekje weg in de bossen en had gezegd:”Ik ben oma geworden.” Kijk en dat is natuurlijk pas echt nieuws. Els meldde dat haar dochter Janneke het leven had geschonken aan een gezonde zoon. Al snel gaf ik de telefoon daarom aan haar zus Corien. Zo hoorden we dat op 18 september ’s avonds om tien minuten over tien Roan was geboren. De zoon van Janneke en Jurriën heet voluit Roan Egilius Franciscus en woog bij de geboorte 3200 gram. Een flinke boy dus. Op de terugweg vanmorgen naar Delft reden we daarom eerst even naar Helmond om de nieuwste telg te zien. We troffen Janneke met haar zoon omringt door kraamcadeautjes. We dronken koffie, aten beschuit met blauwe muisjes en bewonderden Roan. Oma Els & opa Ad kunnen alvast zwemvlindertjes kopen.

Even weg in eigen land Delft – De komende week zal ik geen aandacht besteden aan dit dagboek. Corien & ik vertrokken zaterdag al naar Brabant om present te zijn op het feest van Nellie. Zij vierde op die dag haar vijftigste verjaardag. Het werd een heel erg leuk feest met tal van bijdrage door familieleden. Zang & dans volop. Ik kom er later nog wel eens op terug, want er zijn heel wat leuke foto’s gemaakt. De volgende dag was ook heel bijzonder. M’n jongste kleindochter Dieuwertje werd gedoopt. Na de kerkdienst kwamen familie en vrienden naar het huis van Sander & Saskia om de ouders te feliciteren en de kleine meid te bewonderen. Daarvan zette ik gisteren twee foto’s in het dagboek. Na de lunch vertrokken Corien & ik vandaag naar een vakantiepark in Limburg. Morgen komen Bob & Saskia daar ook naartoe met Benthe. En op woensdag arriveren ook Nienke & Dieuwertje samen met hun ouders. Drie gaan er weer naar huis, maar Nienke blijft bij oma & opa en tante Saskia & ome Bob en Benthe. We gaan dus leuke dingen doen. Geen tijd voor computers of het internet.

Griekse spelletjesspelers opgelucht

Eindhoven – Onlangs berichtte Michiel ons dat men in Griekenland geen computerspelletjes meer mocht spelen in het internetcafé. Dat was zelfs wettelijke geregeld. Deze nieuwe wet, oorspronkelijk bedoeld om het illegaal gokken in Griekenland tegen te gaan, verbiedt alle computerspelletjes die worden gespeeld in openbare plaatsen, zoals internetcafés. Op overtreding van de wet staat een gevangenisstraf van drie maanden en een boete van €5000. Volgens de Griekse bond van internetcaféhouders (ja, inderdaad ze hebben ook overal een bond voor), was de wet alleen maar ingesteld omdat de Griekse politie en justitie geen onderscheid kunnen maken tussen gokprogramma's en gewone computerspelletjes. Dat kan ik me voorstellen. De mensen van politie en justitie hebben het veel te druk met boeven vangen en spelen daarom nooit een computerspelletje. Pluim dus voor de ridders van het Griekse recht.

De rechtspraak in dat warme vakantieland moest zich echter al heel snel bezig houden met de affaire. Er werden namelijk prompt twee verdachten opgepakt omdat zij in een internetcafé op de computer schaakten en het spel Counterstrike speelden. De zaak kwam voor de rechtbank in Thessaloniki en zo'n 300 liefhebbers van computerspellen waren er naartoe gekomen om de verdachten te steunen. De uitspraak van de rechtbank deed iedereen een zucht van verlichting en opluchting slaken. De wet werd door de rechter ongrondwettelijk verklaard. De leden van de bond voor internetcaféhouders toonden zich zeer blij met de uitspraak. Voor een camera van de BBC (ja het is wereldnieuws!) hoorde ik Dimitris Karanassios, de woordvoeder van de bond, zeggen: ”Wij en iedereen die de verdachten in deze zaak steunen, zijn in het gelijk gesteld.” De man die voor een spandoek met de tekst ‘No to censorship on the internet’ stond, zag er zeer opgelucht uit.
Dan toch maar weer op vakantie naar Griekenland Michiel.

Dieuwertje gedoopt Eindhoven – In de Emmaüskerk in Eindhoven was het vandaag startzondag. En beter dan met de doop van Dieuwertje kon het kerkelijke jaar natuurlijk niet beginnen. Vader, moeder en Nienke stonden samen met Meter & Peter Saskia & Bob op het liturgisch centrum van de kerk. Ook Benthe was daar natuurlijk getuige van het feit dat haar jongste nichtje werd gedoopt. Na afloop van de dienst was er koffie en cake voor alle gemeenteleden en stonden de trotste ouders voorin de kerk om de gelukwensen van de kerkgangers in ontvangst te nemen. Daarna togen familie en vrienden naar het huis van de dopeling om daar het heugelijke feit nog eens te vieren. In een zonovergoten tuin werden daar de cadeaus en gelukwensen uitgedeeld. Op de foto wordt Dieuwertje gedoopt door dominee Jan van den Brink. Klik eens op de foto en bekijk de groepsfoto. Niet alleen de ouders en grootouders, maar ook de overgrootouders van Dieuwertje en Nienke staan er op.

Viagrapillen voor de halve prijs

New York - “Jeuk is erger dan pijn”, zei een collega van me altijd als liefdesperikelen weer eens tot ruzie en geweld hadden geleid. Dat jeuk ook een kostbare aangelegenheid kan zijn, merken de gebruikers van de Viagrapil. De 70-jarige Amerikaanse gebruiker Carmen Reitano weet er alles van. Zijn kostbare pilgebruik zette hem aan het denken en hij vond een apparaatje om de dure pil in tweeën te snijden uit.

Reitano verkoopt een apparaat dat de beroemde blauwe potentiepillen in twee exact gelijke parten verdeelt. Reitano noemt de pil een geschenk van God, maar vindt de prijs duivels hoog. Hij vroeg dus aan zijn doktor om een pil met een hogere dosis, om die dan thuis weer te halveren. De dokter en de verzekeringsmaatschappij werken er royaal aan mee. Zijn verzekeringsmaatschappij betaalt vier pillen per maand. Daar kan hij nu acht keer mee doen, waardoor hij voor een 70-jarige op een acceptabel gemiddelde van twee keer per week komt. Bij de producent van de pil vindt men het ook best. “We verdienen er niet minder aan”, zegt een woordvoerder. ”De klant koopt niet minder, maar hij doet het meer. Zo is iedereen tevreden”, legt hij uit.

Clafoutis is een dessert. Geen toetje

Delft – Een warme maaltijd bij Saskia & Sander worden steevast afgesloten met een heerlijk dessert. Soms assisteert Nienke daarbij. Dan heet het een toetje. Op welke manier het ook wordt bereid, het is altijd heel bijzonder. Een van die nagerechten is warme vruchten uit de oven.
In Delft hebben we ook een dessert waarbij de vruchten warm worden gegeten. Het is Clafoutis. Wij overgieten de vruchten echter niet zoals in Eindhoven met cognac of een andere drank. Corien maakt het ook zonder de hulp van Nienke. Het kan daarom nog geen toetje worden genoemd en verkeert nog in de dessertfase.
Corien heeft haar eigen variant van de Clafoutis. Het staat in de kookboeken meestal vermeld met kersten. Wij doen het vaak met bramen (Corien plukt niet voor niets zoveel van die vruchtjes), rabarber (dat vind ik heel lekker) en nectarines of perziken. Op verzoek van enkele familieleden en vrienden vermeld ik hier ons recept. Het is ruim voldoende voor vier personen.

Je hebt ongeveer een half pond vruchten nodig. Verder ongeveer een ons bloem, 20 gram vanillepoedersuiker, een flink ei, een dl melk en een eetlepel suiker.

De oven verwarmen wij voor op ongeveer 200 graden Celsius. We gebruiken als bakvorm een glazen schaal, maar een springvorm gaat natuurlijk ook. Je klopt een glad beslag van de bloem, de poedersuiker, de melk en het ei. Het is een soort pannenkoekenbeslag. Dat doe je in de glazen schaal, nadat je die eerst beetje hebt ingevet. Daar verdeel je de vruchten in. Daarna bestrooien we het met de kristalsuiker en kan de schaal in de oven. Het dessert is in ongeveer 25 minuten klaar.

Wij serveren het warm. Persoonlijk vind ik een bolletje vanille ijs erbij heel erg lekker. Maar dat is optioneel. Voor de rabarbervariant heb je wel meer suiker nodig.

Eet smakelijk!

Voorlezen voor de bieb in Estelí

Delft – Vanmorgen om tien uur start de voorleesestafette waarvan de opbrengst ten goede komt aan een bibliotheek in Estelí. De actie eindigt morgenavond om acht uur. De actie wordt georganiseerd door de Stedenband Delft – Estelí Het is de bedoeling om geld in te zamelen voor de bouw en de inrichting van een bieb in de Nicaraguaanse zusterstad van Delft. Er wordt voorgelezen door een bekende Delftenaar. Deze komt bij mensen thuis en leest dan een verhaal voor. De voorleesbeurt kost €25,= voor particulieren en €50,= voor bedrijven en instellingen. Het voorlezen gebeurt in de vorm van een estafette. Er wordt door ongeveer 50 verschillende Delftenaren meegedaan gedurende 34 uur. Elk half uur wordt er door iemand ergens in Delft een verhaal voorgelezen. Ik ben vanmiddag aan de beurt en lees voor op een school in de binnenstad. Een greep uit het programma: de aftrap wordt gegeven door een clown. In de martelkamer van het stadhuis worden griezelverhalen gelezen. In de Sigarenfabriek wordt het een wonderlijke nacht met verhalen van Godfried Bomans. Burgemeester Hein van Oorschot leest voor in het verpleegtehuis De Bieslandhof en oud-burgemeester Huib van Walsum lees in de boekhandel De Omslag. Een uitgebreid overzicht vind je op de site van de Stedenband Delft – Estelí. Het is van groot belang dat er flink wat geld wordt ingezameld voor de bieb in Estelí. In Nicaragua gaan veel kinderen niet naar school. Er is dan ook veel analfabetisme. Boeken zijn vrijwel onbetaalbaar en scholen hebben onvoldoende middelen om boeken aan te schaffen. De bibliotheek is dus heel belangrijk. Bovendien wordt de bieb door de kinderen ook gebruikt om hun huiswerk te maken. In huis is er geen ruimte waar ze dat kunnen doen.

Was Welshman duivel te slim af? Monmouth - Midden in de Wye vallei, net over de grens in Wales, ligt het stadje Monmouth. De Wye vallei is aangemerkt als een Area of Outstanding Natural Beauty. De schoonheid van de natuur is hier dan ook overweldigend. Het plaatsje Monmouth zelf herbergt ook veel bezienswaardigheden. Een wandeling langs de vele historische gebouwen van dit middeleeuwse marktstadje voerde mij deze zomer ook langs St. Mary’s Church. Op het kerkhof van dit kerkje vond ik het graf van de 19de eeuwse huisschilder John Renie. De tekst op zijn grafsteen houdt de kerkgangers van St. Mary al bezig sinds 1832. Niet iedereen ziet immers meteen dat er verborgen tussen 285 letters ‘here lies John Renie’ staat. Verduveld knap De grafsteen bevat een acrostic, een soort woordpuzzel die al bekend was in de Romeinse tijd. De tekst kan op vele manieren – omhoog, omlaag, diagonaal, zigzag en achterstevoren - worden gelezen. Wetenschappelijk onderzoek bracht onlangs aan het licht dat de tekst op 46000 manieren op de grafsteen voorkomt. Een knappe prestatie van de jonggestorven 19de eeuwse inwoner van Monmouth. Bijzonder talent Waarom heeft Renie de tekst op deze manier op zijn grafsteen laten zetten? Hoewel hij op 33-jarige leeftijd is gestorven, had hij kennelijk zijn begrafenis al wel helemaal voorbereid. De Monmouthshire krant schreef indertijd bij zijn overlijden dat hij een ontwikkeld man was met bijzondere talenten. Het vermoeden bestaat dat hij met zijn woordpuzzel de duivel in de war wilde brengen. Waarschijnlijk was het de bedoeling om de duivel op zoek naar een ziel zodanig te verwarren, dat hij het graf van Renie oversloeg. Ongewone grafsteen Niet iedereen is het met die romantische uitleg eens. Reverend James Coutt, de vicar van St. Mary ziet het allemaal veel simpeler. Hij vertelde me: “De grafsteen trekt bezoekers naar onze kerk. Ik heb dan ook nog nooit eerder een dergelijke grafsteen gezien, maar ik vind het onzin om te denken dat Renie de duivel te slim af wilde zijn. Ik denk dat hij domweg een ongewone grafsteen wilde hebben. Meer niet.” De moeite waard In 1833 waren dit soort puzzels in Groot-Brittannië overigens nog niet zo erg populair. Pas in de Victoriaanse tijd werden deze woordpuzzels, waarin zoveel mogelijk variaties van een zin moesten worden gevonden, erg populair. Hoe het ook zij, of het nu een poging was om te voorkomen dat de duivel zijn ziel kwam opeisen of slechts een manier om na de dood op te vallen, we zullen het wel nooit weten. In ieder geval vond ik het op bezoek in Monmouth de moeite waard om even bij stilstaan. En wellicht was dat het enige dat Renie voor ogen had.

Tot je nek in de drek

Delft – We kennen in ons land een aantal sporten die het buitenland nooit echt populair zijn geworden. Schaatsen doet men ook elders in de wereld wel, maar een Elfstedentocht is toch wel een typisch Hollands evenement. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor skûtsjesilen, korfbal en kaatsen. Aan dat lijstje voeg ik voortaan ook de drekrees toe. Het afgelopen weekend werd in Schipluiden, het Zuid-Hollandse buurplaatsje van Delft, deze jaarlijkse race weer ‘gelopen’. Het is een variant op de al langer bestaande Prutmarathon uit Schermerhorn.
De drekrees is een hardloopwedstrijd door de Zouteveense Polder. De ruim honderd deelnemers moesten 4,2 kilometers afleggen en kwamen daarbij zestig sloten tegen. Sommige van die sloten kunnen worden overwonnen met een flinke aanloop. De meeste moeten echter zwemmend en ploeteren door water en modder worden overwonnen.
De sportieve modderhappening is verdeeld in twee manches. Tijdens de eerste manche lopen de echte atleten. De tweede manche is voor de recreanten. Winnaar van de atleten werd Michel de Maat uit Vlaardingen. Hij arriveerde na drieëntwintig minuten bij de meet. De lopers werden na afloop door de lokale brandweer schoongespoten. Daarna kregen de deelnemers van de organisatie een schoon wit T-shirt met daarop de tekst: tot je nek in de drek.

Fransen zijn porno zat

Parijs – In Frankrijk verschijnen er per maand op de tv 950 porno films en gewelddadige film. De Fransen zijn het nu zat. Tweederde van de bevolking wil dat pornografie van de buis wordt verwijderd. Dat blijkt uit recent onderzoek.

Driekwart van de vrouwen die aan het onderzoek deelnamen, wensen de verwijdering van porno. Een van de mannen vond 51 procent het nationale tv-scherm “te heet” worden. In totaal 64 procent van de ondervraagden wil dat de uitzendingen van pornofilms, die ook nog vaak vol met geweld zitten, stoppen, terwijl 35 procent zelfs een verbod van de overheid zou toejuichen. Wat ik zo vreemd vind, is dat de kabelmaatschappijen nu juist hebben aangekondigd om meer pornofilms te gaan uitzenden. Ze doen dat om de kijkcijfers te verhogen. Ook zij hebben een onderzoek gedaan. Het hierboven geciteerde onderzoek van CSA (de Frans tv-waakhond) toont heel andere gegevens dan dat van de kabelboeren.
<Ik stel me het volgende voor. Een Frans echtpaar wandelt over een of andere boulevard. Een medewerker van de CSA spreekt ze aan en vraagt:”Vindt u al die vieze films op tv ook zo erg?” De man en de vrouw kijken elkaar aan en roepen in koor:”Afgrijselijk. Onmiddellijk stoppen met die walgelijke onzin”. De CSA man glimlacht, knikt begrijpend en noteert de gegevens in zijn boekje. De kabeljongens doen hun marketingonderzoek via anonieme vragenlijsten. Bah wat stiekem. Nu komen zij plotseling tot de ontdekking dat de Fransen er wel naar willen kijken. O la la!
Maar de Fransen krijgen hun officiële zin. De regering overweegt om het uitzenden van pornografisch materiaal (op televisie, via video of internet) aan banden te leggen.

Taxichauffeurs zijn gezegend

San Francisco - Je bent gezegend wanneer je taxichauffeur bent in San Francisco. De chauffeurs zijn nogal eens het slachtoffer van berovingen en ander geweld. Sinds 11 september vorig jaar zijn met name moslim en sikh bestuurders het slachtoffer. Maar niet alleen met de chauffeurs gaat het slechter. Sinds die bewuste dag is ook het toerisme gedaald en daarmee ook het gebruik van taxi’s. Dat scheelt wel zo’n 45 procent.
Tijd voor actie dus. En niet zo maar een actie. Nee, een gewijde actie. De hulp van een hogere macht werd ingeroepen. Father Louis Vitale kwam er aan te pas. Hij zegende de chauffeurs en hun voertuigen. In de Rooms Katholieke St. Boniface Church in San Francisco wordt deze dienst jaarlijks gehouden. Maar nu, een jaar na de aanval van de terroristen, werd de dienst drukker bezocht dan ooit. De taxi’s stonden in de rij voor de zegeningen, die plaats vinden in de naam van St. Fiacre, de beschermheilige van de taxichauffeurs.

Biddende Hitler schokt Rotterdam

Rotterdam - Wanneer is iets kunst. Is kunst altijd mooi? Verheft kunst altijd? Het lijkt me niet. Ik heb in diverse musea nogal wat kunstwerken gezien die ik thuis niet aan de muur zou willen hebben. Al kreeg ik geld toe. Kunst is in ieder geval een kwestie van persoonlijke smaak. Toch moet er wel een definitie zijn van wat kunst is. Musea kopen maar niet zo maar wat. Ook al lijkt het daar soms op. Een opmerking die je vaak hoort is dat kunst ‘iets’ moet losmaken. Het moet een emotie teweegbrengen. Kunst maakt dus blij, maar het maakt ook boos en verdrietig. Aan deze laatste emotie voldoet het opmerkelijke kunstwerk ‘Him” dat sinds kort is te bezichtigen in het Rotterdamse museum Boijmans Van Beuningen.




Het werk is van de Italiaanse beeldend kunstenaar Maurizio Cattelan en heeft inmiddels heel veel emotie losgemaakt. Dat was ook te verwachten. Het gaat om een afbeelding van Hitler - de grootste oorlogsmisdadiger sinds mensenheugenis – op zijn knieën en met gevouwen handen. Rotterdam heeft zwaar geleden onder het juk van deze man. De stad werd plat gebombardeerd en er wonen ook nu nog steeds veel nabestaanden van slachtoffers van het nazi-regime. Niet alleen Joodse inwoners van de havenstad, maar ook christelijke Rotterdammers hebben veel meegemaakt en geleden in de oorlog. Het is dus niet meer dan logisch dat het management van het museum rekening houdt met de emoties van de bezoekers. Dat doen ze ook, maar op een andere manier dan je zou verwachten. Er ligt een mal klaar om een nieuwe 'Him' te gieten, mocht een gekwetste museumbezoeker de euvele moed hebben deze massamoordenaar van polyester en was iets 'aan te doen'. Er is dus inderdaad gerekend op emotionele reacties.
Ik vind het kunstwerk ook smakeloos. Toch begrijp ik ook heel goed dat het Rotterdamse college niet heeft verboden om deze karikaturale, belachelijke beeltenis van de duivel van de twintigste eeuw naar het museum te brengen. Het is en het blijft namelijk wel kunst, wat je er ook van vindt. Kunst mag in een vrije democratie niet worden verboden. Zodra je dat doet, krijgen de vijanden van die vrijheid en democratie (misschien wel postuum) hun zin.
Het kunstwerk zal nog tot drie november te zien zijn.

Op z’n Grieks achter de computer

Eindhoven - ”Ongelooflijk. En dat voor een EU-land”, meldt Michiel verontwaardigd. Michiel meldt dat een nieuwe wet in Griekenland het bezitten en spelen van computerspellen verbied. Overtreders lopen zelfs de kans op een boete van € 75.000,= of een gevangenisstraf van enkele maanden. De wet is nu twee maanden van kracht en was aanvankelijk bedoeld om illegale gokspelen tegen te gaan, maar verbiedt uiteindelijk nu alle elektronische spelen. Volgens het Griekse parlement was het niet mogelijk om een onderscheid te maken. De nieuwe wet heeft intussen wel tot nog al wat onrust en onvrede bij de Griekse spelfabrikanten en liefhebbers geleid. Er zal wel snel een proefproces volgen van een betrapte speler.

Eerbetoon aan Amerikaanse hond New York – Eerder berichtte ik over de beschilderde koeien op de straten en pleinen van Londen. Ik zag ook al eens een verzameling elanden in het Canadese Toronto. Grote aantallen door kunstenaars beschilderde dieren op straat is een rage die zich wereldwijd verspreid. In New York tref je nu sinds enige tijd een verzameling kleurrijke honden. Het is bedoeld als een openbaar eerbewijs aan de vele reddingshonden die zo veel nuttig werk hebben verricht op Ground Zero. Er staan ongeveer driehonderd levensgrote honden in de straten en parken van de Amerikaanse stad. Net als de koeien en elanden zijn ze beschilderd door kunstenaars. De publieke tentoonstelling valt samen met de herdenkingen rond 11 september. De beschilderde honden blijven tot eind november en zullen daarna op een veilig worden verkocht. De opbrengst gaat naar ‘search and rescue teams’ in Amerika.

Cheer up with Ethikia Barrie – Het contact tussen de familie aan de andere zijde van de globe wordt tegenwoordig natuurlijk onderhouden via het internet en e-mail. Zo weten we wat Floris en Martijn allemaal meemaken in het gastvrije Australië. Afstanden spelen geen rol. Ook de belevenissen van Corrie & Warrie in Canada en van hun gezin bereiken ons zo. Een dezer dagen stuurden zij ons deze foto van hun schoondochter Ethikia. De vrouw van hun zoon Michael is fotomodel en verschijnt in allerlei bladen in Canada. Soms in een modeartikel en soms in een advertentie. De meeste van die Canadese bladen zijn overigens in ons land niet bekend. En geloof me er worden heel wat verschillende bladen gelezen door Corien. Lees het stukje in ODD van 2 september er maar op na. Trouwens het wasmiddel dat Ethikia aanprijst is hier volgens mij ook niet bekend. Corien & ik vonden het heel leuk om weer eens een foto uit Canada te ontvangen en delen hem graag met jullie.

Opnieuw een slechte appeloogst Delft – Het is ook dit jaar weer niet gelukt. We hebben de appels van onze fruitboom in de achtertuin niet geproefd. Ze zijn ook dit jaar weer allemaal gejat. Ik maakte zondag nog een foto van een van onze appels. Het is namelijk een boom waaraan drie soorten appels aan één stam groeien. De foto is het enige dat van de oogst over is. Corien belde op maandag op m’n werk op. Ze was even naar boven om te strijken. Toen ze een half uur later weer beneden kwam, hadden de kwajongens uit de buurt hun jaarlijkse oogstwerk weer verricht. De belhamels zijn er ook dit jaar weer met onze complete oogst vandoor. Het lot van de boom was daarmee geveld. ”Ik hak hem om”, was mijn eerste reactie toen Corien me het slechte nieuws vertelde. Overigens ontloopt de boom dat lot toch nog. Saskia & Bob die hun tuin een meer Benthe-vriendelijk karakter hebben gegeven, krijgen hem. Bob komt de boom hier uitgraven en zal hem vervoeren naar hun achtertuin. Wellicht krijgt Corien dan toch nog de kans om ooit een appeltje van deze boom te proeven.

De heilige aardappelhandel

Bombay – Er zijn gekookte aardappelen, er zijn gebakken aardappelen en dan zijn er ook nog patates frites. De lijst is ongetwijfeld nog vele malen langer. Je houdt het niet voor mogelijk wat je allemaal met een aardappeltje kan doen. Ze zijn bovendien allemaal heel lekker op zijn tijd. Maar er is nu ook een ‘goddelijke aardappel’. De pelgrims komen er in grote getale naar toen en zakken er voor op hun knieën.




De mensen geloven dat het aardappeltje de op aarde teruggekeerde Hindoegod Ganesha is. Dat is de god met de olifantenkop. Men zegt dat de aardappel de vorm heeft van Ganesha. De gelovigen offeren geld en andere giften aan het “goddelijke voedsel”. De aardappel werd gekweekt in Uttar Pradesh en daar gekocht door de fruit - en groentenhandelaar Najmuddin Alibhai Jessani.
Hij wilde het aardappeltje net gaan bereiden voor de familiemaaltijd, toen zijn schoonzuster plotseling de overeenkomst zag met Ganesha. De vrouw kon nog maar net voorkomen dat de goddelijke aardappel voor consumptie werd klaargemaakt.
De aardappelgod werd beroemd nadat er een foto van in een lokale krant was geplaatst. Daarna ging het snel en de roem van de aardappel vloog over de wereld. Nu staat het heilige aardappeltje zelfs in ODD.
De huiskamer van de familie Jessani is nu omgetoverd in een tempeltje. Gemiddeld komen er zo’n 70 mensen naar het aardappelaltaar. Ze laten er hun geld en giften achter.
Ik hoop dat geld naar een goed religieus doel gaat: een aardappelhandel.

Domineeskinderen onder elkaar

Zou het beroep van de vader effect hebben op de kinderen? Doet het er iets toe of je vader bij de belastingen werkte of een middenstander was, als schipper de kost verdiende of bij de PTT? Ik denk het niet. Maar niet iedereen vindt dat. De domineeszoon Freek de Jonge denkt daar anders over. Eind oktober komen op initiatief van deze cabaretier, zo’n duizend lotgenoten bijeen in De Nieuwe Kerk in Amsterdam. De verzamelde domineeskinderen praten daar met elkaar over hun opvoeding en afkomst en de betekenis voor hun inbreng in de cultuur en het debat in Nederland. Freek pleit bovendien voor eerherstel van de dominee. Hij vindt dat predikanten geen intolerante moraalridders zijn. Freek de Jonge groeide op in een orthodox hervormd domineesgezin. Hij heeft het gevoel dat kinderen van dominees ”met het badwater zijn weggegooid”', zei hij onlangs. Zijn vader kreeg een karig salaris. In wezen was hij een onbezoldigde welzijnswerker, aldus de schrijver. Met de ontmoetingsdag wil Freek dus ook bijdragen aan ”de rehabilitatie van de dominee”.
Men verwacht op de ontmoetingsdag op eind oktober zowel domineeskinderen die van hun geloof zijn gevallen als lotgenoten die nog steeds geloven. Annie M. G. Schmidt was een voorbeeld van de eerste en Seth Gaaikema is een voorbeeld van de gelovers. Hoewel vader liever aan zijn preek zat te puzzelen dan een konijnenhok met ze te timmeren, zijn veel domineeskinderen toch goed terechtgekomen. De dag wordt mede georganiseerd door dagblad Trouw en de NCRV. Er doen enkele prominente domineeskinderen mee. Zo verlenen rapper Brainpower, fotograaf Anton Corbijn, cabaretier Seth Gaaikema, advocaat Cees Korvinus en de schrijvers Jan Brokken, Geert Mak en Michaël Zeeman hun medewerking.

Sprekend moeder

Londen - Vijftienduizend Britse kinderen maakten deze zomer een tekening van hun ‘mum’. Die kindertekeningen werden afgelopen zondag zodanig samengevoegd, dat ze één grote tekening vormden van moeder.



De tekening beslaat de vloer van het Alexandra Palace in Londen en heeft de afmeting van tweeëneenhalf tennisveld. Het mozaïek van kindertekeningen kreeg de toepasselijke naam ‘Big Mummy’. Het ontwerp van de tekening is van de hand van de vierjarige Rebecca Collins uit Falmouth in Cornwall. Het stelt Maria, haar eigen moeder, voor. Er waren 15000 kindertekeningen voor nodig om deze gigantische tekening van Maria op de vloer te realiseren. De individuele tekeningen stellen niet alleen moeders voor. Er zijn ook tekeningen van pappa’s, opa’s en oma’s. Kinderen op scholen in Engeland hadden drie maanden de tijd om een tekening te maken. Het kindertekeningproject is een initiatief van zeepfabrikant Persil. Het is de bedoeling dat de basisscholen er £7 miljoen aan tekenmaterialen aan overhouden.

In bed voor de kunst

Londen – Veel mensen liggen naakt in bed. Dat is niet zo vreemd. Heel veel mensen slapen nu eenmaal graag zoals ze zijn geboren. Het wordt pas vreemd als je het doet in een etalage. De 24-jarige Max Whatley en zijn 22-jarige Poolse vriendin Meg Zakreta brengen zelfs een hele week naakt in bed door. Ze babbelen, eten en slapen niet alleen in het bed. Ze doen er ook de andere dingen, die mensen gewoonlijk in een bed doet. Het stelt ligt in de etalage van kunstgalerie Blink in Soho. Ze maken daar reclame voor ‘safe sex’. Ze begonnen zondag en liggen er nog tot 5 september. De twee mogen slechts dertig minuten per dag hun bed uit. “Ik vind de reacties van de mensen erg leuk. Ik was eerst wat bezorgd, maar de kijkers reageren heel leuk”, zegt Meg lachend. De inmiddels nogal ongeschoren Max voegt er lachend toe:”Gisteravond verscheen er zelfs een jongentje met een verrekijker voor de etalage.” Behalve het glas van de ruit, scheidt ook een doorzichtig wit gordijn de liggers van de kijkers. Op de grond naast het bed liggen indrukwekkende stapels condooms.
Het project is bedacht door Liam Yeates. De artiest zegt te zijn geïnspireerd door Beatle John Lennon en Yoko Ono's love-in in het Hilton in Amsterdam in 1969.
De 31-jarige kunstenaar vertelde dat het werk – gesponsord door condoomfabrikant Condomi – van conceptie tot productie hem een jaar kostte.

Het overkomt alleen anderen

Delft – Corien & ik reizen een paar keer per jaar naar Engeland. Soms vliegen we en soms nemen we de ferry. Dat hangt van een aantal factoren af. Maar omdat we meestal de auto willen meenemen, bevinden we ons toch nog het meest aan boord van een veerboot. Onze reizen verlopen bijna altijd zonder incidenten. Slechts eenmaal moest de ferry onderweg op zee stoppen. Een passagier had bij een val zijn arm gebroken en moest met een helikopter van boord worden gehaald. Ik herinner me ook de komst van een aantal helikopters voor een oefening voor een IRA-aanval. Maar verder verliepen onze bootreizen altijd gladjes. We zijn inmiddels aan boord van heel wat veerboten geweest. We zijn dus ook wel eens met de Norsea, een ferry van P&O, naar de overkant gevaren. Ik kan me dus heel goed indenken hoe de 600 passagiers die vannacht de overtocht maakten zich moeten hebben gevoeld. Rond halfdrie brak er brand uit in de machinekamer van het schip. De passagiers werden uit hun hut gehaald en moesten met zwemvesten om naar de verzamelplaatsen voor de reddingsboten. Pas rond kwart over zeven vanmorgen kwam het sein veilig. De kapitein kon de motoren later opnieuw starten en ‘gewoon’ verder varen naar Zeebrugge. Men verwacht daar rond zes uur aan te komen.

De Britse brandweermensen zijn ’s nachts met helikopters van de RAF aan boord van de ferry gebracht. Veerboten zijn overigens zo ontworpen dat in geval van brand in de machinekamer er automatisch carbon dioxide in de ruimte wordt ingepompt. Dat dooft het vuur. Het duurt dan wel enige uren voordat de ruimte kan worden geopend, anders zou nieuwe zuurstof het vuur weer doen oplaaien. Het is de tweede keer in drie weken dat er brand uitbrak aanboord van het schip. De vorige keer raakten er twee bemanningsleden gewond. Een woordvoerder van de P&O zei vanmorgen dat het schip twee machinekamers heeft. De vorige brand brak in de andere machinekamer uit. Het ruim vijftien jaar oude schip kan 1250 passagiers vervoeren. Er zijn zes reddingsboten en 44 opblaasbare reddingsvlotten. Ik heb de instructiefilmpjes over het gebruik ontelbare malen gezien en heel vaak slechts vanuit een ooghoek bekeken. Het overkomt immers alleen andere mensen.

Het Circuit

Delft – Gisteren arriveerden Corien & ik weer uit Brabant in Delft. De kofferbak weer lekker vol met spullen voor het Goede Doelenwinkeltje. Er zat dit keer zelfs een compleet majorette-uniform bij.

Er zaten echter nog meer volle tassen in de bak. De inhoud van deze tassen behoort bij het door Corien in het leven geroepen ‘Circuit’. Er zitten tijdschriften in die volgens een door haar zelf ontworpen roulatiesysteem een reis langs familie en vrienden maken. ‘Het Circuit’ zorgt voor hergebruik van de bladen. In de tassen zitten niet alleen de gebruikelijke damesfavorieten zoals Libelle, Margriet, Party, Story, Privé, Viva, Nouveau, Elle, You, Yes, Flair en andere vakbladen maar ook de bekende herenbladen zoals Donald Duck, National Geographic, Autovisie, Esquire, Kampioen en Quote. Er zitten bovendien ook bladen bij waar iedereen wat aan heeft zoals ‘Villa d’Arte’ (over wonen en kunst), ‘Doehetzelf’ (over woonideeën), Bella (the great bra guide), Cosmopolitan, Beau Monde, VT Wonen, Historisch Tijdschrift, Vorsten, Medisch Nieuws, Het Joods Nieuwsblad, Lekker Gezond, Knip Mode, Consumentengids, Avantgarde, Body & Mind, Glossy,Seasons, Ariadne, Woonideeën, Home and Garden, Eigenhuis en Elsevier. Er duiken bovendien steeds weer nieuwe bladen in de plastic tassen op.

Corien weet precies welke abonnementen er onder de familie en vrienden aanwezig zijn. De bladen die zij van de mensen ontvangt die tot haar ‘Circuit’ behoren, verdeelt zij weer over die mensen. Niemand krijgt een blad dat hem of haar niet interesseert, of waarop de circuitdeelnemer zelf een abonnement heeft. Ze legt de bladen op stapels en stopt ze vervolgens in tassen die ze labelt met bijvoorbeeld: ‘voor Els’, ‘voor Saskia’ of ’ voor Carien’. Het is niet eenvoudig om tot ‘Het Circuit’ te worden toegelaten. Indien je een abonnement wilt toevoegen moet het niet in een van de bovenstaande rijtjes staan. Het mag ook geen ’Panorama’ of ‘Nieuwe Revu’ zijn, want die wil niemand lezen. Er blijft dus niet veel meer over.
Wat gebeurt er met de bladen wanneer ze het hele ‘Circuit’ zijn rond geweest? De bladen zijn dan te oud om nog interessant te zijn. Daarom gaan ze dan naar de wachtkamer van een met Corien bevriende tandarts.

Jaloers op ongelijke oren

Halifax – Laat jaloezie niet je leven verpesten. Roep wetenschappelijke hulp in. Wetenschappelijk onderzoek heeft namelijk aangetoond dat asymmetrische mensen meer last hebben van jaloezie in de liefde dan symmetrische mensen. Bekijk dus grondig de oren of voeten van je partner en controleer ze op symmetrie.
Het is al heel lang bekend dat mensen waarvan gezicht en lichaam aan weerszijde hetzelfde zijn, als aantrekkelijk worden beschouwd en ook makkelijker een partner vinden. Op de universiteit van Halifax in Canada heeft men nu onderzocht wat voor effect dat heeft op jaloers gedrag.
Er werden vijftig mannen en vrouwen met een heteroseksuele relatie onderzocht. Niet alleen hechte gevestigde relaties, maar ook hele prille werden onderzocht. Van hen werd bekeken of handen, voeten of oren symmetrisch waren. Daarna vulden de vrijwilligers een vragenformulier in om te ontdekken of ze in de liefde last hadden van jaloezie. De onderzoekers ontdekten dat twintig procent van de asymmetrische mensen last hadden van jaloezie in de liefde. Tegelijk ontdekten ze dat als het gaat om jaloezie over het werk, het geen verschil maakt of mensen symmetrisch zijn of niet. Houd dus de oren van je partner tegen het licht en ontdek het zelf.