What you see travelling
Pizza restaurant slogan: “7 days without pizza makes one weak.”
Billboard on the site of the road:” Keep your eyes on the road and stop reading these signs.”
In a non-smoking area in a restaurant: “If we see smoking, we will assume you are on fire and will take appropriate action.”
On a butchers’ window: “Let me meat your needs.”
Outside a hotel: “Help! We need inn-experienced people.”
On the door of a computer shop: “Out for a quick byte.”
In a restaurant window: “Don’t stand there and be hungry, come on in and get fed up.”

De Cock en de eeuwige roem
Delft – Je hebt pas eeuwige roem bereikt wanneer er een fansite van jou of jouw werk op het internet verschijnt. Dat is de spijkerharde realiteit van deze eeuw. Een kast vol boeken of een langdurige tv-serie zijn een heel goed begin, maar blijven slechts een stap op weg. In de goede richting weliswaar. Appie Baantjer heeft dat doel inmiddels ruim gehaald. Zijn held, de Amsterdamse rechercheur De Cock ,is ruim vertegenwoordigd op het internet.

Bezoek de websites van de Amsterdamse superspeurder:

De Cock en de trouwe fans

De Cock en de TV-moorden

De Cock en de aftellende klok

De Cock en de boekenlijst

Nipper’s graf
Kingston upon Thames - Alweer enige tijd geleden bezocht ik met een Delftse journalist onze Engelse zusterstad Kingston upon Thames. En omdat journalisten altijd nieuwsgierig zijn, stelde ik hem voor het graf van Nipper te bezoeken. Graven zijn intrigerend. In Delft brengt het vermeende koningsgraf in het Kalverbos immers bij tijd en wijle ook de pennen van de journalisten en de gemoederen van de lezers nog flink in beroering. Dit geldt niet voor het graf van Nipper. In Kingston is zijn laatste rustplaats slechts nog met enige moeite te vinden. Terwijl we er heen wandelden, bleek dat m’n reisgenoot zelfs niet wist wie Nipper was. Niettemin is Nipper een beroemdheid wiens afbeelding over de hele wereld bekend is. Hij ligt begraven in de tuin van een pand aan Clarencestreet, waarin nu een filiaal van Lloyd’s Bank is gehuisvest. Een plaquette in de hal van de bank herinnert daaraan.
Maar wie was nu deze Nipper. Wel het is een in 1884 geboren fox-terriër. De kansen op eeuwige roem voor het hondje ontstonden toen het baasje van Nipper zo’n dertien jaar later overleed. Het diertje kwam toen in huis bij diens broer Francis Barraud. Dit nu was een gedreven schilder, die probeerde met zijn talenten de kost te verdienen. Hij schilderde zijn nieuwe huisgenootje terwijl het beestje via de grote toeter van een fonograaf naar de stem van zijn overleden broer luisterde. Hij gaf het doek de toepasselijke titel :”His Master’s Voice”. Maar ondanks het ontroerende onderwerp van het tafereeltje, kon hij het schilderij nog niet aan de straatstenen kwijt. Tegen de eeuwwisseling kwam de nieuwe uitvinding de grammofoon in de belangstelling. Barraud zag zijn kans schoon en veranderde de fonograaf op z’n schilderij in een grammofoon. Met deze nieuwe versie stapte hij naar het pas geopende kantoor van The Gramophone Company in Londen. Daar zag men nu wel mogelijkheden voor het doek. Voor 100 pond verkocht de schilder het doek, inclusief de auteursrechten. Enkele jaren later werd het schilderijtje het vaste handelsmerk van The Gramophone Company. Het hondje werd in korte tijd over de hele wereld populair. Zelfs in de tijd dat de grammofoon al lang was vervangen door de cd-speler bleef het hondje op de labels van de klassieke platen van EMI rond draaien. Aan het eind van de vorige eeuw verdween het pas van de labels. De winkels van hun keten heten nog wel HMV en tonen het beestje op de gevels. Dit alles vertelde ik, al wandelend aan de Delftse vertegenwoordiger van de pers. Het mooie van het verhaal vind ik bovendien dat het eigenlijk allemaal flauwekul is. Want het Nipper kon nooit via de grammofoon naar de stem van zijn overleden baasje hebben geluisterd. Tenzij de man een zanger was. Slechts toen er nog een fonograaf op het schilderijtje stond, klopte de voorstelling. Daarop kon je je eigen stem opnemen en weer afluisteren. Maar een kniesoor die daar oplet. Zeker niet de mensen die in de hal van de bank in Kingston achteloos aan de plaquette ter ere van Nipper voorbij stappen.


Klik op "His Master’s Voice”.

Schrale troost
Churchill - Nederlanders zijn graag geziene gasten Engeland. Dat merk ik keer op keer. Onlangs raakte ik in een klein boekwinkeltje in Devon tussen de lange overvolle boekenplanken in gesprek met een bejaarde grijze heer.
“U komt vast uit Nederland”, veronderstelde hij al snel. “Iedereen in Holland spreekt perfect Engels. Zelfs de kinderen”, lichtte hij z’n observatie direct toe. “En het zijn allemaal zulke aardige behulpzame mensen”, maakte hij z’n complimenten verder compleet. Ik accepteerde met een glimlach z’n loftuitingen.
Toch boterde het niet altijd zo tussen de Britten en ons. Lang geleden voerden we immers oorlogen met de Engelsen. Heel wat uitdrukkingen in de Engels taal herinneren daar nog steeds aan. We komen er daarin niet erg gunstig vanaf.

Als een Brit opmerkt “Ik mag een boon zijn als het niet waar is”, zegt hij niet erg complimenteus: ”Or I am a Dutchman”. Soms was men kennelijk echter wel onder de indruk van onze vastberadenheid. Want ‘talk like a Dutch uncle’ doe je alleen als je iemand duidelijk zegt waar het op staat. Die vastberadenheid kwam trouwens volgens de Engelsen maar al te vaak uit de jeneverfles, want als een Brit pas na een paar glazen drank de nodige moed heeft verzameld om aan iets te beginnen, heet dat Dutch courage. Men vond vast dat wij overal drank bij nodig hadden. Een verkoop die met een dronk wordt bezegeld heet daarom nu nog a Dutch bargain. En wat te denken van de uitdrukking die de Engelsen gebruiken wanneer je de ene sigaret met de andere aansteekt: a Dutch fuck.
Klatergoud is in Brittannië Dutch gold en van ons vermogen om een mooie zangstem te waarderen was men ook al niet onder de indruk, want een kikvors noemt men a Dutch nightingale. Van de generositeit van de Nederlanders was men zeker niet erg onder de indruk. Men vond ons krenten. Een uitnodiging voor een etentje waar iedereen z’n eigen portie betaald, duidt men daarom ook nu nog aan met a Dutch treat. Dat een verkoping bij afslag een Dutch auction wordt genoemd, heeft daar ook vast mee te maken. Dat men daarbij nu niet meer aan de huidige Nederlanders denkt is een schrale troost, a Dutch comfort. Wij verkeren niet langer in ongenade, be in Dutch. De Nederlanders verslaan gold indertijd als iets bijzonders. Dus als iemand heden ten dage een bijzondere prestaties levert, heet dat nog steeds beat the Dutch.
Ik kon slechts één uitdrukking vinden waarin de Nederlanders er positief vanaf komen. Als mij goede vriend George het over zijn Mary heeft, noemt hij haar soms liefkozend my old Dutch, moeder de vrouw. Ik was dan ook nogal teleurgesteld toen hij mij vertelde dat dat niets met Nederland te maken heeft. Het is een cockney samenvatting voor Duchess, hertogin.

Leer Cockney en klik hier

Neem zelf een kijkje in Devon

Tussen droom en daad
Voorburg – Als de naam van de in 1960 overleden Belgische schrijver Willem Elsschot valt, schiet iedereen wel een citaat of een paar bekende (dicht)regels te binnen. Hij was dan ook op bijna elke middelbare school verplichte leerstof. De bekendste en vaak in toespraken gebruikte regels zijn ongetwijfeld:” Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren”.
Mijn echtgenote & ik zagen gisteravond in het intieme theater De Tobbe in Voorburg de prachtige toneelsolo van de Vlaming Herman Verbeeck. Hij zette het boek ‘Kaas' uit 1933 van de Belgische literator heel goed op de planken. Elsschot beschouwde het samen met ‘Lijmen’ tot zijn beste werk. Er voor wie het vergeten is. Kaas is het verhaal van Frans Laarmans. Hij is kantoorklerk bij de General Marine and Shipbuilding Compagny en krijgt door een toeval een groothandel in kaas in de schoot geworpen. Langzaam zagen wij op het toneel de kaasdroom van Laarmans veranderen in een nachtmerrie.
En dat brengt me bij een heel ander citaat van Elsschot:

Er is niets aan te doen, zooals gij ziet,
Drink dus een borrel bij een passend lied.

Wil je het ook zien? klik dan hier

Dit is Willem Elsschot

Bär weet van niets.
Brussel - Bij de kapper ontdek ik oud-bisschop Bär voor de spiegel en onder het laken. Dat is een buitenkansje, dus vraag ik hem :“Is het nu waar of niet?”
“Schandelijk”, briest hij onmiddellijk zodra hij begrijpt dat ik duid op de vraag of de verloofde van kroonprins Willem-Alexander, rooms-katholiek blijft,”Ik ben zeer verontwaardigd. Er klopt niets van.”
“Maar U adviseert het Koninklijk Huis toch zo nu en dan over dit soort zaken?. Misschien kunt u een tipje van de sluier optillen”, probeer ik aarzelend.
“Máxima heeft mij geen besluit meegedeeld, dus ik begrijp niet hoe dit bericht in de wereld komt”, vliegt Bär op vanonder het kapperslaken.
”Het ligt toch voor de hand dat Máxima ruim vóór de huwelijksdag haar keuze zal bekendmaken”, veronderstel ik. Oud-bisschop Bär gromt en gaat er niet op in.
Wel geeft hij na enig aandringen toe dat het wel zeer waarschijnlijk is dat het paar zal kiezen voor een protestantse dienst. De oecumenische dienst bij het huwelijk van prins Maurits en prinses Marilène verwekte te veel opschudding.

Het nieuws uit Den Haag
En dat schrijft trouw nu

Dikke pret voor Nienke
Eindhoven – De wereldberoemde Portugese pianiste Pires lokte de vader en moeder van Nienke naar de concertzaal om te luisteren naar de vertolkingen van Schumann. Onze kleine meid kon natuurlijk niet mee. In plaats daarvan mocht zij uit logeren bij Marieke & Michiel en daar kon geen pianiste tegen op. Maria João Pires was vijf jaar toen ze haar eerste concert gaf. Nienke vermaakt de mensen om haar heen al vanaf haar geboorte. De foto’s van haar logeerpartijtje bewijzen het weer eens.

Bekijk de twee pagina's met foto’s van de logeerpartij.

Kijk nu eens naar Maria.

Delfts Blauw opgepoetst.
Delft/Den Haag – Dat 'Delfts Blauw' slechts interessant is voor toeristen, is een hardnekkig misverstand, dat voornamelijk buiten de Prinsenstad stand houdt. In het Haagse Gemeentemuseum is nu de tentoonstelling ‘Delfts onder de loep’ te zien. Daar zie je naast Delfts aardewerk uit de 17de en 18de eeuw ook uitingen van hedendaagse kunstenaars. Jammer dat de tentoonstelling niet in Delft te zien is.

recensie van de tentoonstelling

Delfts onder de loep

Wappen naar Delft
Kennisstad – Wonen in Delft blijkt iedere keer weer voordelen op te leveren. De gemeente waarin ik woon, biedt als eerste overheidsinstelling in Nederland informatie aan via mobiele diensten. Via ons mobiele telefoontje kunnen wij Delftenaren nu actuele informatie krijgen van de gemeente. Het lijkt me zo handig als ik naar de stad rijd dat ik nu van tevoren kan raadplegen wat het parkeertarief is van de gemeentelijke parkeergarage of de openingstijden van het loket voor een nieuw paspoort. Beter nog als de gemeente mij zelf even een sms-je stuurt als het paspoort verlengt moet worden. Dat laatste is nog toekomstmuziek, maar ik wed dat ze daar ook wel weer de eerste mee zullen zijn.

Wappen naar Delft doe je via mmm.delft.nl

Huis & Tuin is een tweeluik met dubbele bodem
Den Haag – Alan Ayckbourn heeft inmiddels zo’n 60 toneelstukken geschreven. Wanneer wij in Engeland vertoeven, proberen we er ook altijd een te zien. En met zo’n grote productie lukt dat heel vaak. Want na Shakespeare is Ayckbourn de meest gespeelde auteur ter wereld. Hij heeft nog iets met William (en ook met Molière) gemeen. Ayckbourn leidt zijn eigen theater en schrijft zijn stukken voor zijn eigen groep. De première vindt altijd plaats in zijn eigen theater in Scarborough. Pas daarna gaan zijn stukken naar Londen en de rest van de wereld. Om die reden noemt men hem ook wel de Molière van Scarborough.

Een van de dingen die hem bijzonder maakt is de vorm van zijn stukken waarin hij het zichzelf steeds moeilijker maakt. Zo is er “How the other half lives”, waarin je op het toneel twee in elkaar overlopende huiskamers zag, verbonden door overspel. “Just between ourselves” dat op verschillende verjaardagen in een jaar speelt. “Way upstream” dat op een boot op het toneel speelt. Maar het knapste staaltje vind ik toch wel het nu door het Nationale Toneel op de planken gebrachte ”House & Garden”. Het zijn twee stukken met dezelfde personages, die simultaan gespeeld worden in twee verschillende zalen en waar je onafhankelijk van elkaar naar kunt kijken. Wij zagen gisteren ‘Tuin’ in de Guido de Moorzaal en vanavond in de Koninklijke Schouwburg ‘Huis’. De Guido de Moorzaal is voor het publiek vanuit de Koninklijke schouwburg te bereiken met een speciaal gebouwde loopburg. De acteurs rennen, voor het publiek in de zaal onzichtbaar, achter de coulissen heen en weer.

De stukken spelen op de dag van het jaarlijkse dorpsfeest. In en rond het grote landhuis van de familie Prent is iedereen druk bezig met de voorbereidingen. In dit stuk rekent Ackbourn af met Teddy Prent (een prachtrol van Gijs Scholten van Aschat) die een politieke carrière wil beginnen als parlementariër. Maar de egoïstische Prent kan niet luisteren, heeft geen idee wat liefde is en is een hulpeloze knoeier. De schrijver brengt dat meesterlijk in beeld als Teddy met de Franse actrice Lucille Cadeau (een knappe rol van Will van Kralingen) in een malse regenbui aan de rand van de vijver zit. Zij ratelt en kirt maar door in het Frans. Hij verstaat er geen barst van en blijft toch maar doorpraten. Het is een hilarische scène en van een ongekende lichtheid, maar beeldt tegelijk de karakters genadeloos uit. Een andere knappe rol vond ik die van Stefan de Walle, die de goeiige huisarts Geert Mees speelt. Het tweeluik van Acykbourn schuift steeds op een knappe manier in elkaar. Van blijspel naar drama en weer terug: een prachtige dubbelslag.
Mijn advies: gauw kaartjes halen. Ze zijn bijna op.

Alles over Sir Alan Ayckbourn

Dit zijn de toneelstukken van Alan Ayckbourn

Huis & Tuin in de koninklijke schouwburg

De foto’s van de voorstelling

Nienke’s avonturen
Eindhoven - Nienke is net wakker geworden met een heerlijke poepluier. Dat is er weer uit voor vandaag. Ondertussen klimt ze op een tafeltje en haalt een boek van Bommel uit de kast: "Beer!" zegt ze. Vanmorgen zei ze dat ook alsmaar, maar ze keek niet naar de muziekbeer. Mamma snapte het niet. Tot ze op mamma’s been tikte: haar pyjamabroek zit onder de beren!

Nienke heeft werkelijk genoten van de rijtoer van Prinsjesdag: "Hihihihi!", riep ze steeds als ze al die paarden zag. En maar zwaaien naar al die mensen, ze kan best prinses Nienke worden!

Als de telefoon gaat roept ze tegenwoordig:"Papa!". Ze is hevig teleurgesteld als het papa dan niet is. Laatst hebben Nienke & haar mams maar opgebeld naar papa, want ze snapte er niets meer van. Nienke geeft kusjes precies op het spreekgaatje van de telefoon bij wijze van afscheid. En zwaaien natuurlijk!

Baby is een belangrijk woord geworden. Haar pop is echt haar baby en die wordt constant in bed (poppenwagen) gelegd. En als de baby uit de wagen komt, dan moet ze slapen op de bank. Of op schoot bij haar mamma. En soms moet de baby ook drinken: aan haar borst of die van haar mamma! Gisteravond kwam tante Saskia eten. Toen die zei dat de baby in haar buik zat, snapte Nienke er niets meer van: de baby lag in de wagen! En natuurlijk staan er al wat cadeautjes klaar voor tante Saskia en ome Bob (ja ja, wat zou het zijn?) en als ze de presentjes ziet zegt ze ook meteen: "Baby!"

Ondertussen is Nienke een echte hulp in de huishouding aan het worden voor mamma Saskia. Als mamma stofzuigt, moet zij ook poetsen. Laatst had ze geknoeid met haar melk. Toen heeft ze zelf de vlek opgedweild! En als ze iets vies tegenkomt, neemt ze het mee naar de vuilnisbak en zegt:"Bah!". Mamma denkt dat ze zo een koeienkop van Nienke's houten puzzel kwijtgeraakt zijn..

De laatste dagen hebben mamma en Nienke steeds ruzie over het fietsstuur van mamma. Zij heeft haar eigen stuurtje goed in de gaten, maar dat van haar mamma is natuurlijk veel mooier. Mamma mag het dan ook helemaal niet meer vasthouden. Tja, dan komen ze niet ver. Dus dan fiets mamma met een huilende Nienke door de stad!

Mamma & Nienke gaan schoenen aan uitzoeken, maar schoenen passen is niet Nienke's favoriete bezigheid. Erfelijk belast waarschijnlijk, want mamma vindt het ook niet echt leuk. En ja: Nienke heeft een lage wreef. Dus die leuke laarsje kunnen niet, want daar slipt ze in met haar voetjes. Dus nu op zoek naar veterschoentjes of schoentjes met gespen. Het tweetal heeft nog niet alle schoenenwinkels in de stad gehad, want de dure zaken wil mamma bewaren tot papa erbij is!

Ondertussen heeft onze grote meid al een paar dagen een lelijke hoest. Iedereen is verkouden of onderweg, dus het gaat wel weer over. Maar soms heeft ze er erge last van. Toch blijft Nienke er best vrolijk onder!

Nou, weer genoeg over Nienke, die nu rustig naast haar mams in het boek van de h van hen en hik en... zit te lezen.

Guus Hermus bedankt
Laren - Het is al twintig jaar geleden dat acteur Guus Hermus op het toneel stond. Zijn ziekte, hij had hernia, haalde hem van het toneel. Ik herinner me de toneelspeler Guus Hermus voornamelijk van zijn rol in Cyrano de Bergerac, King Lear en de musical De man van La Mancha. Maar hij deed ook wel het een en ander op de tv. Ik zag hem voor het laatst toen ik enkel jaren geleden in het Rosa Spierhuis in Laren op bezoek was bij Albert Milhado. Ik herkende hem niet, maar Albert stootte mij aan en wees me op hem. Hij leek een beetje op de vader die hij speelde in de verfilming van een Simon Carmiggelts Kronkels. Hermus is gisteren, Koninginnedag, op 83-jarige leeftijd overleden.


In Memoriam

Aan alles komt een einde
Delft - Het internet wordt steeds populairder. Steeds meer mensen halen hun informatie van een webpagina. Het lijkt wel of de informatie onuitputtelijk is. Net als het heelal, lijkt er geen begin en geen einde. Toch is dat niet waar. En dat roept de vraag op: zou dat ook het geval zijn voor het heelal

Kijk zelf maar op: Het einde is hier.

Nostradamus' prediction on WW3:

"In the year of the new century and nine months,
From the sky will come a great King of Terror...
The sky will burn at forty-five degrees.
Fire approaches the great new city..."
"In the city of york there will be a great collapse".
"2 twin brothers torn apart by chaos".
"While the fortress falls the great leader will succumb".
"Third big war will begin when the big city is burning"

- NOSTRADAMUS

Er gaan momenteel diverse berichten rond over Nostradamus. Hij zou de
aanvallen in Amerika al in 1654 voorspeld hebben. Na wat zoeken op internet blijken deze berichten vrij zeker allemaal hoaxen (nep-berichten) of misinterpretaties.
In 1654 was Nostradamus al 88 jaar dood. En in zijn quatrains (quatrijnen)
komt bovenstaand stukje niet in die vorm voor.

De pagina's waar dit wordt ontkracht.
en dit is een andere link van dezelfde auteur.

Ethisch normbesef
Delft - Dat diepe haat kan leiden tot uitingen van buitenproportionele magnitude, hebben we de afgelopen dagen allemaal gezien. Maar ook dichterbijhuis woekert de haat voort. Dat bleek in het condoleanceregister van internetprovider Zonnet. Men heeft het condoleanceregister voor de aanslagen in de VS daarvan moeten sluiten. De leiding van Zonnet besloot daartoe, nadat er enkele zeer kwetsende teksten waren ingestuurd. De beledigende taal was niet alleen gericht tegen de Amerikanen (“Dood aan alle Amerikanen”), maar ook tegen de moslims (“Alle theedoekjes verbranden”). Één tekst was zo grof en discriminerend dat men bij Zonnet besloot om daar maandag aangifte van te doen bij de politie.
Ongeveer duizend mensen reageerden de afgelopen dagen via Zonnet op de aanslagen in New York en Washington. De inzenders van de beledigende teksten hebben er kennelijk niet bij stilgestaan dat de politie de discriminerende inzenders kan opsporen via het nummer van hun computer. Zonnet laat ze voortaan ook niet meer toe op de website.
Je zou toch denken dat bij zo'n ramp inzenders een zeker ethisch normbesef in acht nemen.

Zonnet

Een kijktip: Star Trek Night
Londen – We kennen ze allemaal nog. De legendarisch Captain James T. Kirk (William Shatner) van de eerste serie Star Trek, Captain Jean-Luc Picard (Patrick Stewart) van de Next Generation, Captain Benjamin Sisko (Avery Brooks) van Deep Space Nine en de laatste van het stel Captain Kathryn Janeway (Kate Mulgrew) van Voyager. Ik heb goed nieuws voor alle liefhebbers: Er komt een nieuwe serie. Eindelijk weer eens wat anders, dan die eindeloze herhalingen. De nieuwe captain is wellicht een bekende voor sommigen van ons. Captain Jonathan Archer (Scott Bakula), was ook de ster in Quantum Leap.
De nieuwe serie speelt niet later, maar voor alle andere serie. Hij is ‘slechts’ 150 na nu gesitueerd. Reizen in de ruimte staat nog in de kinderschoenen. Het ruimteschip wordt dus niet door computers, maar door mensen aan de knopjes bestuurd. Maar wees gerust ondanks dat zullen ook de Klingons weer van de partij zijn.
BBC II besteedt morgen de hele avond (van 20.30 tot 01.40 uur) aan 35 jaar Star Trek. Er zijn klassieke afleveringen en ook ontbreken de “making of” en “behind the scenes” niet. Veel kijk plezier.


Star Trek Night


De nieuwe serie

Waar is Maxima op Prinsjesdag?
Bij de haringkraam voor de poort naar het Binnenhof luisterde ik, terwijl ik een harinkje meehapte met de andere vaste klanten, naar de conversatie tussen twee middelbare Haagse visliefhebbers.

“Zou ze erbij zijn op Prinsjesdag?”, vroeg Eef, een grijsaard met een zwarte hoed. Geruime tijd staarde de andere, een wat vlezige man met een boodschappennetje, zwijgend voor zich uit.
Toen zei hij:“Ze?”
“Doe niet zo onnozel”, ging de zwarte hoed verder, “Ik bedoel Maxima. Ze is nu toch als verloofde koninklijk goedgekeurd. Dan kan ze ook wel in de Gouden Koets stappen.”
Zijn gesprekspartner liet zijn netje op de grond zakken en zei nadrukkelijke:
“Laat ik je uit de droom helpen. Het antwoord is neen. Ze zal er niet bij zijn”
“En hoe weet jij dat dan zo precies? Heb jij connecties op het Paleis ofzo?”, vroeg Eef met de hoed.
“Nee, maar mijn geheugen is gewoon wat beter. Prins Claus was er in 1965 toch ook niet bij. Hij was toen nog geen lid van de koninklijke familie en dat geldt nu ook voor Maxima Zorreguieta. Dat is ze pas op 2 februari van het volgend jaar.” Hij keek alsof hij ging tegenspraak duldde.
“Je gaat me toch niet vertellen dat Maxima op de derde dinsdag in september onzichtbaar zal zijn?”, antwoordde visvriend Eef zichtbaar ongelovig,
“Ik zeg niet dat ze er niet zal zijn. Ze heeft volgens mijn bronnen een geheim plekje langs route zodat ze het toch kan volgen”, poneerde zijn vlezige vriend.
“Volgens mij klets jij maar wat uit je nek”, besliste Eef nu.
De vriend liet zich niet van de wijs brengen en bemerkte: “ Ik denk dat ze in het Kabinet der Koningin op de Korte Vijverberg 3 zit. Het is maar een gokje, maar de kans is groot. Daar zaten prinses Juliana en andere Oranjes die zelf niet in de stoet meerijden heel vaak te zwaaien naar de langsrijdende familieleden. Daar verwacht ik Máxima dit jaar ook”.
De beide mannen staarden weer voor zich uit en werkten de rest van hun zilte versnapering naar binnen.
“Nou ja misschien is Laurentien Brinkhorst er dan wel bij. Zij is nu toch een lid van de koninklijke familie, nu ze met prins Constantijn is getrouwd”, probeerde de man met de hoed nu. Hij stond met het staartje van de haring in de hand en keek Eef vragend aan.
“Zou kunnen. Net als die andere aanwinsten: Marilène van den Broek en Annette Sekrève, de echtgenotes van prins Maurits en prins Bernhard jr. Maar ook dat denk ik niet. De jonge generatie Van Vollenhoven is er op de derde dinsdag nooit bij.”
Nu richtte Eef zich tot mij: “Nou Ja, het regent waarschijnlijk toch.”
Ik had niet verwacht in het gesprek te zullen worden betrokken en had juist een hap haring genomen. Mijn antwoord leek dan ook niet meer dan:”mnmn.”
De beide haringliefhebbers gooiden nu simultaan de overgebleven staartjes in de afvalbak en wandelden het Binnenhof op.


Wel gouden koets

Succes in Woensel-West
Eindhoven – Het onlangs gehouden buurtfeest in Woensel-West was een groot succes. Dat heb ik uit welingelichte bron vernomen. Dat het heel gezellig was, kunnen ook wij - lezers van het Digitaal Dagboek - controleren. Matthias Erlewein, een enthousiaste bezoeker, maakte een site met foto’s. Ik ontdekte daarop enkele heel bekende gezichten. Jullie toch ook! Zie je het niet? Niet opgeven maar gewoon doorbladeren.

Zoek de bekenden

Woede en medeleven na aanslagen
Delft - Na de verschrikkelijke gebeurtenissen in de Verenigde Staten blijkt dat internet toch wel een bijzonder medium is. Reeds enkele uren na de aanslagen verschenen er al condoleances en registers op het internet. De sites worden ook druk worden bezocht. Je treft ze onder meer aan op :
Verenigde Staten
Vliegtuig Crash
Nieuws van Nu
Condoleance
De mensen reageren over het algemeen meelevend en geschokt. Er zijn echter ook zijn veel inzendingen van woedende mensen.
Startpagina heeft een pagina geopend met verwijzingen naar de inmiddels vele tientallen Nederlandse sites die ingaan op de aanslagen.

Ademloos
Den Haag – De hele wereld hapt naar adem en de Haagsche Courant meldt dat de stoelen van de Koninklijke Schouwburg naar de tenen van de bezoekers happen.

Klik hier maar en controleer het.

Rennen met het koffertje van Zalm
Den Haag – De krantensites van het NRC Handelsblad, de Volkskrant, de Trouw, het Parool en het Algemeen Dagblad gaan - net als andere onderdelen van het uitgeversconcern PCM - fors bezuinigen. De nettowinst van het concern daalde vorig jaar van f 75 miljoen in 1999 naar f 56,4. Tja, dat was natuurlijk schrikken. Het is wel de bedoeling dat de sites van de kranten blijven bestaan, maar zij zullen zich vooral toeleggen op serviceverlening. Wellicht bedoelt men dat je kunt e-mailen als je krant niet op tijd is bezorgd.

Nee, dan de overheid. Die pakt dat moderner aan. De Nederlandse Staatscourant gaat juist iets nieuws doen op internet. Deze eerbiedwaardige publicatie heeft een leuk internetspel laten ontwerpen. Het is de bedoeling dat het helderheid en inzicht verschaft aan spelers over de komende Rijksbegroting.
Wie het spel speelt, moet allerlei informatie bij de verschillende departementen verzamelen en die vervolgens op tijd vóór Prinsjesdag afleveren in de Tweede Kamer. Je krijgt er regelmatig bonussen in de vorm van euro’s en een Staatscourant waarmee je extra tijd kan krijgen. Dat wordt dus rennen met het koffertje van Zalm, langs allerlei hindernissen. Je ook ‘cheaten’ door bijvoorbeeld bij het ministerie van SZW over het gras te lopen. Klik maar gauw op de kop en speel je spel.

The Giant Jump
Londen - Een miljoen Britse schoolkinderen hebben op vrijdag 7 september geprobeerd een aardbeving te veroorzaken, door een minuut lang gelijktijdig op en neer te springen. Het experiment was de start van het Britse Jaar van de Wetenschap. Het mislukte jammerlijk. Nergens in het Verenigd Koninkrijk kon een seismograaf ook maar de geringste trilling meten. De kinderen haalden wel het Guinness Book of Records met de ‘grootste gezamenlijk sprong’.
Duizenden scholen in Brittannië deden mee aan het wetenschappelijke experiment onder de naam The Giant Jump. De enthousiaste onderwijzers stuurden hun leerlingen om precies 11.00 uur (lokale tijd) naar buiten, waar zij op commando op het schoolplein een minuut lang in de lucht sprongen. Het leverde op menig schoolplein veel plezier en hilariteit op. Maar dat was ook het enige. Ik stel voor om volgend jaar the Giant Splash eens uit te proberen. Als alle kinderen op het strand een minuut lang in de branding springen, krijgen we op het vaste land van Europa misschien natte voeten.

Geen hond die het gelooft
Helmond - Het Eindhovens Dagblad opent in de lokale editie voor buurtgemeente
Helmond met de kop Wethouder Jonkers stapt uit politiek. Daarnaast staat een foto van een lichtmiddelbare vrouw met een aarzelende glimlach: een echte CDA-kanjer. De duidelijke reden voor haar verdwijnen uit de wervelende politieke arena van deze groeigemeente staat er niet bij. De wethouder verblijft in het buitenland en iedereen tast in het duister. Toch moet het niet zo moeilijk zijn die te raden. Direct naast het verhaal over de onverwachte plons die deze steen in de lokale politieke vijver heeft veroorzaakt, staat nog een artikel over wethouders.
In het lokale park ‘de Warande’ prijken sinds twee weken, meldt de krant, borden met verboden voor wethouders. Een kennelijk boze hondenbezitter van deze verder heel diervriendelijke stad heeft stickers laten drukken met deze tekst en daarmee de bordjes ‘verboden voor honden’ overgeplakt. De gemeente begrijpt er niets van en noemt het ”een vreemde actie”.
Ik begrijp het wel. Voor wethouder Marleen Jonkers was het de laatste druppel. In haar brief zegt ze dat ze nu zin heeft "om wat anders te gaan doen". Het is een heel zware functie legt ze uit, die veel van haar gezondheid en privéleven vraagt. Nu er ook nog hondenbezitters zijn die haar de toegang tot het park willen ontzeggen is de maat kennelijke vol. Goed zo Marleen! Er zijn grenzen! Dit gaat te ver! Na alles wat je voor Helmond hebt gedaan, krijg je zulke borden in het stadspark. Schande. Ga maar lekker van je rust genieten op een bankje in het fraaie Helmondse park.

Ligt de humor misschien op straat?
Delft – Pudding of gisteren. Het was de eerste mop die ik hoorde, maar hij zit nog steeds als in graniet gehouwen in mijn geheugen. Het was mijn kennismaking - ik zat in de eerste klas van de lagere school – met de grap. Wat een klassieker! Net als die mop van die twee mensen die naar Parijs gingen of van die twee nonnen & de mijnen. Wellicht is de Engelse psycholoog dr. Richard Wiseman er in geïnteresseerd. Richard werkt aan de universiteit van Hertfordshire en is dus ongetwijfeld een wijs man. Hij lanceerde gisteren een site op het internet, waarop hij op zoek gaat naar de leukste grap.
Wim Sonneveld zei het al: de humor ligt op straat. Zelfs in Stockholm. De Zweedse krant
Expressen meldde in haar kolommen dat een 16-jarige jongen de Zweedse koning Carl Gustaf vandaag een aardbeientaart in het gezicht wierp. Oef, is dat nog leuk? Houdt daar de humor wel op! Gelukkig werd de boef direct overmeesterd door de lijfwachten van de koning. De vorst reageerde geschokt, maar - en dan komt er goed nieuws voor Richard - volgens ooggetuigen kon hij er na enkele minuten wel om lachen. Hij ging naar de jongen, gaf hem een schouderklopje en informeerde of hij de aanval van zijn lijfwachten had overleefd. Of de jongen ook zo kon lachen, toen ze hem vertelden dat er nu vier jaar gevangenisstraf boven zijn hoofd hangt, vermeldt de Zweedse krant niet.

Op zoek naar een boek
Delft - Wie schrijft die blijft. De spreuk moet maar op een tegeltje boven het bureau van de directeur van uitgeverij Meulenhof worden aangebracht. Dan houdt hij tegen beter weten in toch nog wat hoop op een mooie toekomst over. Enkele literaire giganten zoals Adriaan van Dis, Herman Koch, Rudy Kousbroek, Marcel Möring en Nelleke Noordervliet hebben zijn Amsterdamse pand voor het laatst verlaten. Zij gaan mee met mevrouw Tilly Hermans, die na ruim dertig jaar bij Meulenhof, een nieuwe uitgeverij begint, samen uitgeverij Atlas.

Stuur een kaartje
Long Melford – We hebben een mobiel en we gebruiken e-mail. We sturen geen kaartjes meer. Niet langer een lijstje of adresboekje meenemen. Niet langer peinzen: Heb ik tante Truus nu een kaartje gestuurd? Of Zal ik tante Truus nu wel een kaartje sturen. Laat ik dan maar een geheim verklappen. Stuur mij gerust een kaartje. Ik vind het nog steeds leuk.

Op reis in Engeland
Churchill [Devon] - Naar Zuid-Engeland kom je om te wandelen, paard te rijden, te golfen of voor de watersport. Meer heb je niet nodig als je een sportliefhebber en een barbaar bent. Want het perfide albion barst natuurlijk van de oude kastelen, kathedralen en landhuizen met tuinen en er worden eeuwenoude tradities in ere gehouden. Een van die tradities die ons foreigners steeds weer verbijstert, is het feit dat de Britse samenleving nog steeds een klassenstructuur overeind houdt. En dan is er natuurlijk het klimaat. Daarover bestaan heel veel misverstanden. Regenachtig en winderig zijn eeuwenlang de trefwoorden geweest als het klimaat ter sprake kwam. Het valt reuze mee, zeg ik uit ervaring. Hier in de West Country valt vooral de overweldigende schoonheid van de natuur op. Devon is een lappendeken van groene weiden doorsneden door smalle landweggetjes met hoge groene heggen. De West Country is bovendien het land van mythen en sagen. Jullie kennen ongetwijfeld koning Arthur en tovenaar Merlijn. Om nog maar te zwijgen van de hound of the Baskervilles en de verhalen van Agatha Christie die zich voor groot deel ook hier afspelen