Alleen op de wereld

Jumièges – Tegenwoordig weten we dat voorlezen belangrijk is voor de ontwikkeling van een kind. In mijn jeugd was het alleen plezierig voor ouder en kind. Over stimulering van taal- en spraakontwikkeling en allerlei andere vaardigheden maakte men zich nog niet zo druk. Een van de belangrijke aspecten is natuurlijk ook dat je als kind wanneer je wordt voorgelezen op een leuke manier kennis maakt met de wereld van het boek. Mijn kennismaking met die wereld gebeurde via het negentiende-eeuwse Franse jeugdboek van de schrijver Hector Malot “Alleen op de wereld”. Mijn vader las het verhaal van het vondelingetje Remi die opgroeit bij moeder Barbarin met gedragen stem voor. Ik weet nog dat ik genoot van het verhaal, maar ook huiverde bij de bizarre lotgevallen die hem later met de oude man Vitalis en diens dieren overkwam. Pa vertelde niet alleen over Remi, Vitalis, het aapje Joli Coeur en de andere dieren, maar ook iets over de schrijver. Zo wist ik als kind al dat het boek eigenlijk “Sans famille” heet.

Het verhaal van Remi schoot me weer in gedachten toen ik gistermorgen in La Bouille met Corien langs de Seine liep. Hier ergens moet zijn geboortehuis staan, wist ik. We konden het niet vinden. Corien sprak een jonge vrouw aan. Zij wist het niet, maar stapte kordaat een kapsalon binnen en vroeg het aan de kapster. Die wist het en stapte – haar klant in de stoel achterlatend – naar buiten en liep met ons een eindje de kade op. Daar wees zij op nummer 25 het huis aan. Nu zagen we ook de plaquette boven de voordeur van het bijna helemaal met klimop begroeide huis. Later vonden we even verder wat verscholen achter struiken ook een borstbeeld van Malot. Mijn eerste – door mijn vader voorgelezen boek – kwam gisteren in La Bouille weer een beetje tot leven. Als je leest ben je niet ‘Alleen op de wereld’ .


Tweet