Geen vingertje teveel Delft – Saskia stuurde me deze foto op van Sietske. Ze schrijft erbij dat Sietske hier voor het eerst met de pot mee-eet. Maar dat was niet het enige. Ze mocht ook meteen zelf eten. Sietske doet het met groot enthousiasme. “Vanavond eten we spaghetti, dat laten we haar nog maar niet zelf doen”, vertelt Saskia erbij. Toen ik de foto zag moest meteen denken aan het liedje van Herman van Veen ’Anne’. Daarin bezingt Van Veen hoe hij zijn dochtertje Anne ziet vlak na haar geboorte. Hij vindt haar perfect geschapen en bezingt dat o.a. zo: “Er waren mooie baby’s bij maar niet zo lief als jij van al dat wit en zoveel licht gingen van schrik je ogen dicht Even kreeg ik kriebels in mijn keel maar je had geen pink te veel Ik stond te blozen, was zo blij jij moest er haast van lachen” Daar moest ik aan denken toen ik deze foto zag. Sietske kijkt opgetogen naar haar mams, die zo’n heerlijk bordje eten voor haar heeft neergezet. Met de ene hand duwt ze een spercieboontje naar binnen, met de andere hand heeft ze al een spruitje klaar. Geen vingertje te veel!

---