Zonder Europese subsidie

Torremolinos – We zitten slechts 50 kilometer van het natuurpark El Torcal de Antequera. De bergketen waaruit het park bestaat, is een unieke plek was ons in het hotel verteld. Dat moesten we zien. Wat maakt El Torcal dan zo bijzonder? De ober in het restaurant van ons hotel noemde terwijl hij een glas wijn voor me inschonk de flora en fauna indrukwekkend. “Er zijn konijnen, dassen, vossen en wilde geiten”, somde hij op terwijl hij toekeek hoe ik de wijn proefde. Ik liet de wijn door mijn mond rollen en knikte. “De Lynx schijnt er ook voor te komen”, vervolgde hij terwijl hij nu een glas inschonk en de fles ernaast zette. “Er vliegen vale gieren, arenden, buizerds, valken en nog tal van andere vogelsoorten”, wist een Nederlandse gast een tafeltje verder te melden.

Wij waren overtuigd en besloten het voor ons zelf te gaan zien. We werden niet teleurgesteld ondanks het feit dat de enige dieren die we zagen wilde geiten, hoog boven op de rotsen, en buizerds hoog in de lucht waren. De merkwaardige rotsformaties van het gebergte waren inderdaad indrukwekkend. In het informatiecentrum van het natuurpark leerden we dat het hier ongeveer 250 miljoen jaren geleden nog een zeebodem was. De huidige bergen zijn ontstaan door opwaartse druk door vulkanische activiteiten. De winderosie heeft later gezorgd voor de merkwaardige vormen. In Nederlandse reisbrochures wordt de bergketen het pannenkoekgebergte genoemd, omdat het lijkt op opgestapelde pannenkoeken.

Het maakt overigens maar een betrekkelijk klein gedeelte uit van het natuurpark. Het gebergte is slechts 11,7 km² binnen het natuurgebied, maar is wel een van de indrukwekkendste landschappen die Corien & ik in Europa zagen.

Een van de rotsen heeft de naam Peña de los Enamorados (Rots der Geliefden). Het dankt die naam aan een soort Romeo & Julia verhaal. Ooit was Spanje bezet door de Moren. Een jonge Moor (en dus Islamiet) was verliefd op een Christenmeisje. En zij op hem. Een onmogelijke liefde, dat begrijp je. Ze besloten samen te vluchten, maar werden achtervolgd door Moorse soldaten. Toen zij niet meer konden ontsnappen, sprongen zij hand in hand van een rots af, een zekere dood tegemoet. Het is een treurig verhaal dat de Spaanse gids in het natuurpark met gevoel voor drama in geuren en kleuren aan ons vertelde. Ik kon het de volgende dag weer doorvertellen aan onze ober. Zo wordt zijn verhaal de volgende keer ook weer iets dramatischer en dat zorgt er dan weer voor dat nieuwe hotelgasten ook gaan kijken. Eigenlijk help ik dus indirect de Spaanse toeristenindustrie. En dat zonder Europese subsidie.
Tweet