Oranje boven

Delft – Vandaag is het dan zover! Koninginnedag 2011. Onze vorstin viert het met haar familie dit jaar in Limburg. Ze brengt de dag door in Thorn en Weert. Dat is heel erg leuk voor de Limburgers en voor de televisiekijkers. Ik neem niet aan dat jij ook afreist naar Limburg. Je blijft vast in je woonplaats om daar gekleed in een oranje T-shirt of een rood-wit-blauw vestje over de vrijmarkt te slenteren. Of ga je naar Amsterdam? Ik hoorde van Martien dat zijn dochter Carina met partner JD uit Engeland zijn overgekomen om in de hoofdstad het Oranjefeest te vieren. Zij zullen zich ook wel getooid hebben in een feestelijke oranje outfit. Keuze zat want de winkels lagen er vol mee. Saskia wees me op deze reclamefoto. De vader des vaderlands getooid met een oranje bouwhelm. Ik ben benieuwd hoe feestelijk jij eruit zit.

Willem de Zwijger kwam alleen langs in een advertentie. Een van zijn verre nazaten is ook erg populair. Via de tekst op een feestelijk oranje T-shirt kunnen zijn vrouwelijke onderdanen hun affectie tonen. Corien heeft hem toch maar laten hangen. Wij vieren de officiële verjaardag van de vorstin namelijk niet binnen de landsgrenzen.
Tweet

Terra klinkers gestolen

Delft – Er loopt een spoor van wit geglazuurde en blauw beschreven klinkers door Delft. Ze voeren langs de acht locaties van het keramiekfestival Brandpunt Terra. De stenen hebben een witte onderglazuur waarop de Delftse kunstenares Christina Linaris Coridou in vele talen het woord ‘aarde’ aanbracht. De eerste stenen werden op 8 april gelegd. Niet alleen voorbijgangers en bezoekers van het festival waarderen de stenen. Donderdagmorgen bleken er een aantal te zijn gestolen. Kennelijk waren de dieven ook onder de indruk van de kunstzinnige klinkers. Zowel op de Koornmarkt als op het Oude Delft waren de terra-klinkers uit het wegdek verdwenen. In de loop van de dag zijn de gestolen kunstklinkers vervangen door nieuwe exemplaren. Het is te hopen dat men de stenen nu met rust laat. Als er opnieuw kunstklinkers verdwijnen, zullen volgens Terra maatregelen worden genomen om diefstal moeilijker te maken. Te denken valt dan aan het in beton gieten van de stenen. De aanleiding van het keramiekfestival is het 25-jarig jubileum van de in hedendaags keramiek gespecialiseerde Galerie Terra Delft. De klinkers, die zijn vervaardigd door de Delftse aardewerkfabriek De Porceleyne Fles, blijven mogelijk ook na het festival liggen. Deze permanente route zal dan mogelijk nog worden uitgebreid. Het is een goede manier om de bezoekers van Delft te wijzen op de betekenis van Delft als keramiekstad.
  Tweet

Het kan nooit fout gaan in Gent

Gent – De historische binnenstad van Gent is één groot voetgangersgebied. Het is, vertelde mij een ober op de Graslei, bovendien het grootste voetgangersgebied van België. Auto’s zijn absoluut taboe. Alleen de tram mag er door. Maar die rijden er dan ook volop. Corien & ik behoefden nooit lang te wachten. De tram bracht ons overal. Ook al is het een tamelijk grote stad, verdwalen kan niet.
“De weg kwijtraken in Gent, doorvoor moet u héél erg uw best doen”, had de vriendelijke baliemedewerkster in het hotel ons trots verzekerd. Ze had gelijk. Ze hebben een gloednieuwe bewegwijzering speciaal voor voetgangers. En als je toch de weg kwijt raakt, is er altijd een zonnig terras met een heerlijk Belgisch biertje in de buurt. Het kan dus nooit fout gaan in de hoofdstad van de provincie Oost-Vlaanderen. Het is een prachtige compacte stad waar alle bezienswaardigheden op wandelafstand van elkaar zijn te vinden. Tweet

Papagaai met een paardenstaart

Veldhoven – Enige tijd geleden meldde ik je dat kleindochter Nienke een knuffel had gewonnen in een tekenwedstrijd van Diergaarde Blijdorp. Toen ik onlangs voor haar verjaardag in Veldhoven was, liet ze me zien waarmee ze de ijsbeer had gewonnen. Die laat ik je vandaag ook zien. Want ze heeft het inderdaad leuk gedaan.
Ook de versierde brief die ze meestuurde is grappig. Vooral de papagaai met een paardenstaart vind ik een vondst. Zowel de tekening als de brief werd afgedrukt in het blad van de diergaarde.
  Tweet

Schuldeloos smullen

Delft – “Uit de muur eten” wordt over het algemeen niet beschouwd als een gezonde manier van eten. Het voedsel dat in een automatiek wordt warm gehouden tot je het na inworp van wat muntjes er uithaalt, is meestal vet. Het is een snelle manier om kroketten, frikandellen, nasiballen of bamihapjes te scoren. Dat wel! Lekker – zeker na een avondje stappen – maar je moet er mee oppassen. “Naughty but nice” noemen ze dat in Groot-Brittannië. Kroketten en frikandelen zijn een comfortvoedsel dat ontheemde Nederlanders in den vreemde het eerste missen, is mij verteld. Ik kan met dat goed voorstellen, want ik ben bang dat ik deze vette versnaperingen ook zou missen. Je begrijpt nu je dit hebt gelezen dat ik altijd met een ontluikend schuldgevoel een automatiek binnen treedt. Het kost altijd enige overredingskracht om mijzelf zo ver te krijgen dat ik een kroket “uit de muur trek”.

Op een fietstochtje door het Westland ontdekte Corien een automatiek waar je na inworp van een euro een heel gezonde versnapering rijker bent. Bij een tomatenkweker zag zij een automatiek waaruit tomaten en tomatensoep kunnen worden getrokken. Het is niet echt “uit de muur” eten. Het lijkt meer op “uit de schuur eten”, maar het is vers en gezond. Dat wel! Ik heb in België wel eens een automatiek gezien waarin broden werden verkocht. Als ze die naast de trostomatenautomatiek – mooi woord voor een spelletje scrabble – zetten, maak je zo een snel broodje gezond. Ideetje voor schuldeloos smullen. Tweet

Gratis in Gent

Gent – Door het historisch centrum van Gent stroomt de Leie. Aan de ene kant van dat water heet de kade de Graslei en de andere kant de Korenlei. De zon schijnt en het is heerlijk warm als Corien en ik er naar een plaatsje zoeken om een glaasje te drinken. Het lijkt goed toeven daar tussen de Grasbrug en de Sint-Michielsbrug. Er varen bootjes op de Leie en langs het water zoeken meer mensen een plaatsje op een van de bankjes. Het merendeel van de bankzitters is geen toerist. Die kiezen voor de terrassen in plaats van de bankjes. Het zijn vooral jonge Gentenaren die een plekje hebben gevonden hier op de kade in de geboortestad van Keizer Karel. En waarom ook niet. Je krijgt geen rekening gepresenteerd voor het mooie uitzicht, de heerlijke zon, het historische gevoel, de unieke sfeer, het schone volk en de poëzie. Dat staat tenminste op het bord boven een afvalbak. Het valt op dat het er maar in één taal opstaat. De taal van deze stad. Dat is niet altijd zo geweest. In Gent is Keizer Karel, die in ons land Karel V heet, geboren. Die gebeurtenis ligt inmiddels wel zo’n zeshonderd jaar achter ons. Deze Gentse prins werd later als keizer heerser over een rijk waar de zon nooit onderging. Keizer Karel sprak aan het Bourgondische hof natuurlijk alleen Frans. Dat was toen de voertaal van de mensen met blauw bloed. Natuurlijk sprak keizer Karel ook Nederlands. Dat had hij in de dagelijkse omgang met stadgenoten wel geleerd. Maar wanneer hij dat sprak is mij niet duidelijk. Volgens de overlevering zou ooit gezegd hebben: Ik spreek Spaans tegen God, Italiaans tegen vrouwen, Frans tegen mannen en Duits tegen mijn paard. Waarschijnlijk sprak hij Nederlands tegen de mensen die hun rommel niet opruimden. Of is die conclusie iets te snel getrokken? Tweet

Chocola hoort bij Pasen

Delft – In 2009 bleek uit een onderzoek dat ruim 45 procent van de bevolking niet weet dat Pasen een christelijke feestdag is. Tweederde van de Nederlanders weet ook niet dat Jezus uit de dood is opgestaan. Vijftien procent denkt dat Pasen te maken heeft met de kruisiging en de dood van Jezus. Maar dat wordt herdacht op Goede Vrijdag. Pasen wordt vooral gezien als een extra vrije dag. Men denkt aan het begin van de lente. Tradities die men graag in ere houdt tijdens de paasdagen zijn de paashaas, de paaseieren en een paasvuur. Toch wil bijna driekwart van de mensen die bij het onderzoek betrokken waren de tweede paasdag niet inruilen voor een andere vrije dag in bijvoorbeeld de islamitische vastentijd ramadan. Opmerkelijk is dat bijna de helft van de Nederlanders zich wel een christen noemt. Veertien procent dacht in 2009 dat God niet bestaat. De favoriete bezigheid op Pasen is volgens de ondervraagden familiebezoek. Het scoort met Pasen vele malen beter dan kerkbezoek of een bezoek aan een woonboulevard. Hoe dit alles bij onze oosterburen ligt, weet ik niet. Ik las wel dat kerkgenootschappen in Duitsland deze week nogal wat kritiek hadden op Frank Uynhausen. Deze ondernemer bracht jezuschocolaatjes op de markt. Dat snoepgoed vond men smakeloos. En dan hadden ze het niet over de kwaliteit van de chocolade. Men was nog het kwaadst zijn ‘Gold Jesus’ chocoladepoppen. De chocolade Jezus wordt door de Duitse ondernemer uit Duisburg netjes in een gouden folie verpakt. De chocolade Messias weegt een ons en kost 15 euro per stuk. Wat je er ook van vindt, een chocolade paashaas is een stuk goedkoper. Alleen al daarom zal hij er in ons niet veel verkopen.


Tweet

Boven Gent rijst…..

Gent – Als ik aan Gent denk, denk ik vooral aan een mooie stad in Vlaanderen vol met toeristen. Nu ik er weer eens heb gelogeerd, weet ik beter. Het is geen plaats waar je alleen mooie plaatjes kunt schieten. Het is wat aantal inwoners en economische positie betreft, de tweede stad van Vlaanderen en de derde stad van België. Er wonen 224.000 mensen en daarmee is het groter dan Eindhoven. Het is bovendien een echte kennisstad. Het herbergt niet alleen de op één na grootste universiteit van het land, maar ook 29 Vlaamse hogescholen. Zij geven samen onderwijs aan 46.000 studenten. Het is dus bepaald meer dan een openlucht museum. Corien & ik ontdekten bovendien dat het ook gezellige stad is. De winkelstraten en markten krioelen van de mensen. De cafés en restaurants sluiten hun deuren pas in de vroege uurtjes. De Gentenaar komt graag zijn huis uit. Wij kwamen natuurlijk voor de prachtige historische gebouwen en monumenten. In het centrum maken drie statige torens deel uit van dit historische erfgoed. Wij begonnen met het beklimmen van Het Belfort. Ik kan het me niet zo herinneren, maar Corien zong vroeger op school:

Boven Gent rijst, eenzaam en grijs,
't Oud Belfort, zinbeeld van 't verleden;
Somber en groots, steeds stom en doods,
Treurt d'oude reus op 't Gent van heden;
Maar soms hij rilt en eensklaps gilt
Zijn bronzen stemme door de stede.
Trilt in uw graf, trilt Gentse helden,
Gij, Jan Hyoens, gij Artevelden;
Mijn naam is Roeland, 'k kleppe brand
En luide storm in Vlaanderland.

Corien wilde de toren graag beklimmen. Ik had mijn twijfels, want de middelste van de beroemde Gentse torenrij is 95 meter hoog. Gelukkig hebben de Belgen een lift aangebracht. Het maakt de uitdaging wellicht wat minder, maar het comfort een stuk beter. Bovenop de toren heb je een prachtig zicht op de torens van de Sint-Niklaaskerk en de Sint-Baafskathedraal. Natuurlijk bewonderden we ook de Klokke Roeland uit het hierboven geciteerde lied van Albrecht Rodenbach. Als vroeger de vijand in aantocht was, werden de inwoners van Gent op de hoogte gebracht door deze door de Unesco nu als Werelderfgoed erkende klok. Hij liet zijn stem ook horen bij hoog bezoek, terechtstellingen en natuurlijk ook bij het begin van de Gentse Feesten.
  Tweet

Nationale kleuren koelkastdeur

Veldhoven – De oproep aan de lezers van ODD om een plaatje te schieten van de koelkastdeur is (tot nu toe) niet erg succesvol. Slechts Jolijn reageerde met een foto van haar koelkastdeur. Dat er toch van alles valt te zien op een koelkastdeur, ontdek je op de foto van de deur van Saskia & Sander. Kinderen maken elke week weer een stapel tekeningen en werkjes. Zonde om die meteen te verbannen naar de bak met oud papier. Ze verdienen - in ieder geval tijdelijk – een plekje in de expositieruimte die elk huisgezin heeft op de koelkastdeur. Dat betekent dat de samenstelling van de koude deur sterk wisselt. De deur is de ene week ook voller dan de andere week. Deze week ziet de koelkastdeur in Veldhoven er zo uit. Tussen de werkjes en tekeningen van Abel, Emma, Dieuwertje en Nienke zit deze week het ontwerp van een nieuwe Nederlandse vlag. Het ontwerp is van Nienke. Ze heeft zaken die Nederlanders bezighouden of verbinden een plekje gegeven op haar vlag. Je ziet natuurlijk een molen, maar ook drop, schaatsen en een voetbal. Tulpen en klompen ontbreken evenmin, net als onze nationale kleuren rood, wit, blauw. De Nederlandse leeuw heeft ze de vertrouwde kleur oranje gegeven. Mooi gedaan, hoor.

Ik hoop dat deze plaatjes van de deur van de koelkast uit Veldhoven je hebben geïnspireerd om ook een plaatje en praatje van jouw koelkastdeur in te sturen.
Tweet

Gratis koffie bij Starbucks

Amsterdam - Op Goede Vrijdag krijg je bij Starbucks een gratis kopje koffie of thee. Het enige dat je moet doen om het gratis kopje te krijgen, is een eigen beker meebrengen. Een beker die geschikt is voor hergebruik. Het is immers morgen Earth Day (de Dag van de Aarde). Waarom doet Starbucks dat? De koffiegigant wil je er door deze actie graag even op wijzen dat je een bijdrage levert aan het milieu door een koffiebeker te gebruiken die geschikt is voor hergebruikt.
Op de Earth Day van vorig jaar deden 1,2 miljoen Amerikanen en Canadezen mee. Want dat was ik nog vergeten te vertellen, alleen de winkels in Amerika en Canada doen mee aan de actie. In ons land zou het ook niet erg aanslaan. Dat wordt meteen duidelijk als je de nieuwe vestiging van Starbucks in de Amsterdamse Leidsestraat binnenloopt. Het is de eerste vestiging van Starbucks in ons land die niet op een station zit. Deze nieuwe koffiewinkel is groter dan wat je gewend bent van Starbucks buiten Europa. En dat komt omdat ons land geen 'koffie to go'-land is. We hebben dus ook geen actie nodig om onze eigen reisbeker mee te nemen. Binnenkort komen er tien winkels van Starbucks bij in de Randstad. Eerst in Den Haag en Rotterdam.
Tweet

Nederlanders zijn geen koffieleuten

Helmond – Gemiddeld drinken we in Nederland 3,2 kopjes koffie per dag. Dat is op jaarbasis 150 liter van dit warme bruine vocht. Dat lijkt veel, maar dat is het niet. Nederlanders drinken bijvoorbeeld minder koffie dan mensen in Scandinavië, België of Zwitserland. De Finnen drinken het meest. Zij nuttige 5,4 koppen per dag. In Groot-Brittannië is het koffieverbruik slechts 1,2 koppen per dag. Het zijn daar meer theeleuten. Je zou verwachten dat in de koffieproducerende landen meer wordt gedronken. Dat blijkt niet het geval. Daar wordt gemiddeld nog geen kopje per dag gedronken. Nederlanders hebben de naam koffieleuten te zijn, maar dat valt dus reuze mee. In tien jaar tijd is het koffiegebruik in ons land zelfs met dertien procent gedaald. Dat ligt overigens niet aan de kwaliteit van de koffie. Het komt omdat thee, frisdrank, mineraalwater en wijn in populariteit zijn toegenomen. Koffie staat nog wel op de eerste plaats in ons land, maar thee staat met 100 liter per persoon per jaar nu op de tweede plaats. Hoe ligt dat in jouw geval? Ben jij een gemiddelde koffiedrinker? Ik in ieder geval niet. Ik begin de dag immer met een kopje thee, maar schakel dan al snel over naar een kopje koffie. Ik geniet graag op elk moment van de dag ook van een heerlijke kop cappuccino. De Italianen, de uitvinders van koffie met opgeschuimde melk, drinken ’s avonds geen koffie met melk. Dat is iets voor toeristen. Bij het ontbijt, wellicht, maar later op de dag alleen maar macchiato. Wij maken er in Nederland wel steeds meer werk van.

Bob & Saskia vertelden ons onlangs dat zij een horecazaak wisten waar ze heerlijke koffie serveren. Het was geen restaurant, maar een tuincentrum. We reden er dus naartoe en genoten van een heerlijk bakkie leut. Corien & ik kregen een plankje met koffie en toebehoren. Saskia nam de koffieverrassing van de week. Het zag er heel gezellig uit en smaakte bovendien heel goed.
Tweet

Alles voor het milieu

Delft - Eerder deze maand maakte Cor ons op ODD deelgenoot van zijn bezwaren tegen het al maar uitdijende Nederlandse wagenpark. Hij vond dat de heilige koe nu wel echt werkelijk heilig was geworden. Hij schreef zelfs: “Er is een nieuwe religie geboren”. Een van zijn bezwaren betrof de belasting van het milieu. Een argument dat bij mij wel aankwam, want het milieu is ook mij lief. Maar gelukkig komt er steeds mee aandacht voor duurzame alternatieve brandstoffen. Als mannelijke toiletbezoeker van BOVAG en de AutovakRAI eerder dit jaar werd je met je neus op enkele feiten rondom duurzaamheid gedrukt. Nou ja, met je neus.

Schoner autorijden, schijnt mogelijk te zijn met behulp van ureum. Er waar vinden we die stof? Inderdaad in urine. Rond de urinoirs waren slangen ‘aangelegd’ die rechtstreeks in de brandstoftank van een auto verdwenen. Ik waardeerde deze ludieke stickeractie waarmee aandacht werd gevraagd voor alternatieve brandstof wel. Het was onderdeel van een bewustmakingscampagne van IvDM (Instituut voor Duurzame Mobiliteit) en moest aantonen dat sommige innovaties dichter bij huis zijn dan menigeen denkt. Ik kan wel een campagne à la ‘moeders voor moeders’ bedenken. Het wordt voor het milieu een kwestie van pompen of piesen.
Tweet

Herrie in Hotel Johannes Vermeer

Delft – Vanavond staat hotel Johannes Vermeer aan de Molslaan centraal in het RTL4 Tv-programma “Herrie in het hotel”. De opnamen voor het programma vonden al eind maart plaats. Topchef en tv-kok Herman den Blijker en hotelgoeroe Willem Reimers kwamen naar Delft na een roep om hulp van eigenaresse Chantal Kouwenhoven. Zij begon het hotel midden in de gezellige binnenstad van Delft vijf jaar geleden en kampt nu met problemen. Dat komt volgens haar niet alleen door de economische crisis, maar ook omdat het aantal hotelkamers in de laatste jaren is verdubbeld. Dat heeft volgens Kouwenhoven geleid tot een grote daling van het aantal gasten in haar hotel. Het duo Den Blijker en Roemers gaf het dertig kamers tellende hotel in vijf dagen tijd een complete make-over.

Hotel Johannes Vermeer is gevestigd in het monumentale pand van de oude sigarenfabriek van Hendrik Swarttouw (1852 - 1923). Swarttouw was een vooraanstaand Delfts ondernemer. Hij leidde een eigen sigarenfabriek en was importeur van Russische en Turkse sigaretten. Als je wilt kun je overnachten in de voormalige directiekamer van Swarttouw. Het Tv-programma “Herrie in het hotel”wordt om vanavond om 21.30 uur uitgezonden op RTL 4 en morgen om 13:00 uur herhaald.
Tweet

Samen het moment vieren

Veldhoven – Gisteren vierden Nienke & Abel hun verjaardag. Abel deed dat al eerder op 31 maart en deed het gisteren eigenlijk dunnetjes over en Nienke anticipeerde daarmee op morgen, de eigenlijk datum. Op deze heerlijke warme lentezondag vierden ons oudste en jongste kleinkind gezamenlijk hun verjaardag. Op zijn verjaardag had Abel natuurlijk al vier kaarsjes uigeblazen. Nu was het de beurt aan zijn zus om elf kaarsjes te doven. Maar hoe gaan die dingen. Nienke had positie gekozen achter de bessentaart. Papa en opa hielden hun camera reeds klaar om het moment vast te leggen. Toen maakte Abel duidelijk dat hij ook wel van dit blaasmoment deel wilde uitmaken. We vierden immers ook zijn verjaardag. En zoals hij van zijn grote zus gewend is, bood Nienke hem onmiddellijk ruimte op haar knie zodat haar broertje mee kon blazen. Het was een geweldig feest met leuke cadeaus, lekker gebak, vrolijke visite, maar het leukste vond ik toch om te zien dat broer en zus zo gezellig samen het moment vierden. Een verjaardag is altijd een dag vol bijzondere momenten en dit was er zeker een van .

Tweet

Heimwee naar Holland

Delft – Heimwee is iets voor kinderen. Kinderen hebben tijdens een logeerpartijtje soms heimwee naar moeder. Daar hebben volwassenen geen last van. Nou, nou, dat is natuurlijk volslagen lariekoek. Volwassenen kunnen er ook behoorlijk last van hebben. Die hebben bijvoorbeeld heimwee naar de stad of het land waar ze zijn opgegroeid. Als je opgegroeid bent in Leiden, maar je woont bijvoorbeeld in Helmond dan eet je op 3 oktober elk jaar toch hutspot. Daar heb ik maar een woord voor: heimwee. Het is een onschuldige vorm van heimwee waar juist volwassenen last van kunnen hebben.

Je kunt ook heimwee hebben naar levensmiddelen. Engelstalige expats in ons land hebben vaak heimwee naar die typische Britse en Amerikaanse levensmiddelen. Zij verlangen naar alledaagse zaken van thuis. Van snacks tot bier en cider, van koffie en thee tot koekjes, van cereals tot broodbeleg. Nederlanders die in Engeland wonen, nemen kaas, ontbijtkoek, hagelslag, chips (vooral hamkaas) en vlees en vleeswaren zoals tongen- en ossenworst, kroketten en bitterballen mee het Kanaal over. En de Engelsen in ons land nemen slepen cheese, ‘proper’ flavour Crisps, jelly cubes, Branston pickle, Ambrosia rice pudding, custard, bite-size shredded wheat, crumpets and white muffins en Bisto gravy granules mee uit hun geboorteland naar ons land. Een Nederlandse expat in Groot-Brittannië zei eens tegen mij: "You can take the Dutch out of Holland but you can't take Holland out of the Dutch!" En dat geldt natuurlijk voor elke nationaliteit.

Onlangs zag ik in Helmond serviesgoed te koop dat een perfect cadeau vormt voor landgenoten over zee met heimwee. Waar dan ook. Op de kopjes en schotels staan typische Hollandse afbeeldingen. Ik zag bekende Blondplaatjes van molens, bitterballen, Sinterklaas, kaasblokjes, erwtensoep, de koningin, poffertjes, haring, regen, grachten en natuurlijk tulpen. Een perfect cadeau voor familie en vrienden in een ver land, maar het serviesgoed is natuurlijk ook leuk als je niet in Amerika of Engeland woont.
Tweet

De kunst niet op te vallen

Delft – “Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet” is een leuk spelletje om te doen met kinderen. De bedoeling is dat je een voorwerp raadt dat een van de spelers in gedachten heeft. Het enige kenmerk dat hij aan zijn medespelers geeft, is de kleur. Alleen als het erg moeilijk blijkt, krijg je er nog wel eens een extra aanwijzing bij. Meestal iets in de zin als “het is dof”, “het is glimmend” of “Het is spiegelend”. Meestal kom ik met een dergelijke aanwijzing niet veel verder. Het spel dwingt je om indringend naar je omgeving te kijken. Alledaagse dingen vallen dan plotseling op. De Chinese kunstenaar Lui Bolin doet precies het tegenovergestelde. Hij heeft er een kunst van gemaakt om niet op te vallen.

Het cijfert zich helemaal weg. Het ene moment zie je hem en het volgende ogenblik is hij verdwenen. Althans dat lijkt zo. Hij staat bekend als ‘The Invisible Man’, een naam die hij te danken heeft aan zijn ‘Hiding In The City’ (HITC) project. Bolin kan zichzelf laten opgaan in elke omgeving, hoe moeilijk dat ook mag zijn.

Met de kwast en de spuitbus gaat deze ‘camouflagechinees’ aan de slag om op zijn lichaam (of dat van een ander slachtoffer) een perfecte camouflage aan te brengen. Op die manier verdwijnt hij als het ware in de achtergrond. De 36-jarige kunstenaar uit Beijing werkt nu vooral buiten zijn geboorteland. Daar heeft hij niet alleen artistieke, maar ook politieke redenen voor. Hij besloot tot deze vorm van kunst als protest tegen acties van de Chinese overheid. Die sloot in 2005 zijn studio en vervolgde de kunstenaars die er werkten. Daarop besloot Bolin om zijn werk op straat voor te zetten, maar dan wel buiten China. Hij wil met zijn kunst uitdrukking geven aan zijn gevoel niet helemaal mee te tellen in zijn geboorteland. Wel als je als kunstenaar niet op mag vallen dan kan je het maar beter goed doen. Klik voor een paar voorbeelden van zijn fotokunst hier.
  Tweet

Lente tussen de lapjes

Delft – Op een lapjesmarkt vind je stoffen en lapjes in allerlei stijlen en smaken. Men verkoopt er behalve stoffen voor dames- en kindermode of interieur ook allerlei fournituren en accessoires. Ik heb er dus niets te zoeken want ik werk niet met een naaimachine. Omdat Corien er onlangs toch even overheen wilde wandelen toen we in de binnenstad waren, maakte ik toch kennis met het fenomeen. Het is in ieder geval een fleurig en vrolijk gebeuren waar je met een camera in de hand nog wel een leuk plaatje kan verschalken. De grote rollen stof in allerlei kleuren vormen een mooi decor om de bezoeksters tegen af te schilderen. Mij was verteld dat een lapjesmarkt een attractie is waar bezoekers van heinde en verre op afkomen. Dat viel wel mee. Misschien hadden veel dames toch iets beters te doen dan om op een mooie lenteochtend tussen de kraampjes op de Markt in Delft te wandelen. Hoe kleurrijk die ook was. Ik kon ze geen ongelijk geven. Tweet

Sander beëdigd als Nederlands octrooigemachtigde

Rijswijk - Gisteren is Sander in het Nederlands Octrooicentrum te Rijswijk – te midden van familie en vrienden - beëdigd als Nederlands octrooigemachtigde. Met hem werden nog drie mensen beëdigd. Na zijn beëdiging werd hij officieel ingeschreven in de Orde van Octrooigemachtigden.

Voor de plechtigheid op het terras van het Nederlands Octrooicentrum Voor de beëdiging begon, legde Mr. D.J. de Groot, directeur van het Nederlands Octrooicentrum, uit wat een octrooigemachtigde is en doet. Hij of zij is een onafhankelijk, wettelijk bevoegd specialist op het terrein van octrooien, merken en modellen. Een octrooigemachtigde adviseert over een effectieve bescherming van kennis, producten en ideeën, treedt op namens de opdrachtgever en verzorgt de procedures voor het verkrijgen en in stand houden van de gewenste bescherming. Deze mensen zijn voordat ze aan deze studie begonnen eerst afgestudeerd aan een universitaire technische opleiding en vaak ook gepromoveerd.

Na de beëdiging overhandigde Mr. D.J. de Groot, directeur van het Nederlands Octrooicentrum, het bewijs van inschrijving in het register van octrooigemachtigden aan Sander.  Hij legde uit dat het vak van octrooigemachtigde een uitdaging is voor mensen die techniek hebben gestudeerd en die kennis willen combineren met andere disciplines zoals recht, taal & communicatie. Hij richtte zich ook nog even tot de meegekomen familieleden: “Jullie man of vader heeft een intensieve studie achter de rug die waarschijnlijk ook van de mensen in zijn directe omgeving veel heeft gevraagd”. Uit de reactie uit de zaal bleek dat hij de spijker op de kop sloeg. Na vanmiddag staan er 998 – het nummer van Sander – octrooigemachtigden in het register ingeschreven. Daar van leven en werken er nu nog 440. Dat vind ik niet erg veel. Een beetje tennisvereniging heeft net zoveel leden. De meeste Nederlandse octrooigemachtigden zijn daarnaast ook Europees Octrooigemachtigde (European Patent Attorney). Dat examen heeft Sander onlangs ook gedaan.

Na de plechtigheden was er tijd voor gelukwensen Na de beëdiging volgende een samenzijn waarbij wij onder het genot van een kopje koffie en thee met een taartje ook de registers even mochten inzien. Daarna reden we met Sander & Saskia en de kinderen en Jasper die met zijn dochters ook naar de plechtigheid was gekomen naar de boulevard van Scheveningen om daar in een warm zonnetje op een terrasje nog wat te drinken.

  Tweet

IJskoude verrassing

Delft – Gisteren werden er wereldwijd in 26 landen meer dan 1.000.000 ijsjes uitgedeeld door ijsmerk Ben & Jerry. In Delft gebeurde dat op het Bastiaansplein. Sinds 1979 is er jaarlijks een ‘Free Cone Day’ waarop de fans van het merk gratis een ijsje kunnen ophalen. In ons land gebeurt dat traditiegetrouw in de scoopshop op Amsterdam Centraal Station. Maar drie mobiele scoopshops reden gisteren het land in om ook in drie andere steden gratis ijs uit te delen aan de ijsfans.

Via de Facebook pagina van Ben & Jerry’s NL konden ijsfans stemmen om ’Free Cone Day’ naar hun stad te halen. De inwoners van de drie steden die op vrijdag 8 april de meeste stemmen hadden gekregen, mochten op 12 april rekenen op een ijskoude verrassing. Delft was een van deze steden.

Op het Bastiaansplein kon je zien dat Delft inderdaad een groot aantal liefhebbers heeft van het Amerikaanse ijsmerk. Een grote rij vooral jongere liefhebbers van de ijskoude traktatie slingerde over het plein. Daar tussen zag ik ook verbouwereerde Japanse toeristen die genoten van dit buitenkansje om gratis van een ijsje te smullen. Het begon allemaal in 1978 toen de vrienden Ben Cohen en Jerry Greenfield een schepijssalon begonnen in een vervallen benzinepomp in Burlington, Vermont. Met behulp van vrienden renoveerden ze het vervallen benzinestation. Het ijs van de twee vrienden was meteen een hit. In het eerste hectische jaar waren Ben & Jerry zeven dagen per week van ´s morgens vroeg tot ´s avonds laat druk bezig met de bereiding en verkoop van hun ijs. Op 5 mei 1979, de eerste verjaardag van hun scoopshop, hielden Ben & Jerry de eerste ‘Free Cone Day’. Ze schepten de hele dag gratis ijs, voor iedereen die langs kwam. Zo vierden ze het succesvolle eerste jaar van hun onderneming en bedankten de klanten. Ze doen het wereldwijd nog steeds elk jaar en bezorgden dit keer ongeveer 1 miljoen mensen een ijskoude verrassing.

Tweet

Brabant beter bereikbaar

Helmond – Afgelopen zondag ontdekten wij bij toeval dat de A270 tussen Helmond en Eindhoven in beide richtingen was afgesloten. Van ’s morgen negen uur tot ’s avonds zes uur testte TNO op dat stuk weg een nieuw systeem waarmee files worden voorkomen. De normale weggebruikers moesten omrijden via Geldrop of Stiphout. De auto’s die aan de test deelnamen hadden technologie aan boord om zogenoemde spookfiles te voorkomen. Dergelijke spookfiles ontstaan door plotseling remmende of van rijbaan veranderende weggebruikers. De oorzaak van zo’n file is voor weggebruikers vaak onduidelijk. De proef werd met camera’s opgenomen. Er kwamen natuurlijk ook veel kijkers. Zij vonden een plaatje op een van de viaducten over de A270. De verkeersproeven zijn een vervolg op de succesvolle testen op dit stuk weg in maart vorig jaar.

De testen met deze innovatieve technologie voor coöperatief rijden worden uitgevoerd in samenwerking met de provincie Brabant, Rijkswaterstaat, hulpdiensten en gemeenten in Zuidoost-Brabant. In de afgelopen maanden zijn hiervoor vijftig camera’s en zogeheten Road Side Units langs de A270 geplaatst. De camera’s en communicatiesystemen langs de weg verwerken de positie, snelheid en acceleratie van de met apparatuur uitgeruste testauto’s. Die voertuigen kunnen zowel onderling als met de systemen langs de weg communiceren. Met coöperatief rijden technologie kan de wegcapaciteit beter worden benut, zodat files substantieel kunnen verminderen. Niet alleen de colonne testauto’s vormde een grappig gezicht, maar zeker ook de geheel lege autoweg die tussen de testen een strak streep door het landschap vormde. Als de resultaten straks leidden tot een beter bereikbaar Brabant is iedereen het oponthoud op deze mooie zondag alweer vergeten.
 Tweet

Onder broers en zussen

Delft – We vieren elk jaar twee familiedagen. Iedereen, nou ja bijna iedereen, behoort immers tot twee families. Een daarvan is meestal schoon. Dit jaar vier ik maar één familiedag. In plaats daarvan hebben we dit jaar een broers & zussendag beleefd. Of de familiedag volgend jaar wel - en zo ja in welke vorm – doorgaat is nog niet zeker. Intussen was de B&Z-dag afgelopen zaterdag erg geslaagd. Nellie & Pieter Jan hadden de dag georganiseerd. We begonnen met een koffie met eigen gebakken appeltaart, gevolgd door een heerlijk lunch in de zonnige tuin van Nellie & Pieter Jan.

Met de broers en zussen in de peelHet middagprogramma bestond uit een wandeling in de heerlijke lentezon. Ze hadden als decor voor de wandeling gekozen voor het hoogveengebied ‘De Groote Peel’. Het 1400 hectare grote nationale park bleek bij uitstek geschikt voor een wandeling.

Nella geniet van het uitzichtHet vogelrijke natuurgebied op de grens van Limburg en Noord-Brabant, in de driehoek Meijel - Asten – Nederweert, wordt niet ontsierd door asfaltwegen en hoogspanningsleidingen. Daarom is het voor de mensen uit de Randstad een verademing om door dit prachtige gebied te wandelen. We begonnen de wandeling bij het volledig ecologisch gebouwde bezoekerscentrum ‘Mijl op Zeven’. Vanwege het broedseizoen bleek een groot gedeelte van het park nog tot 15 juli gesloten.

Via knuppelpaden loop je droog door het natte gebiedMaar de wandelroute van zes kilometer door het Nationaal Park was wel open. We genoten dan ook volop tijdens de wandeling van dit natuurgebied van internationale klasse. Het is weids en waterrijk en herinnert ook aan vroeger. We zagen sporen van het verleden toen noeste arbeiders de turf – het zwarte goud van de Peel – uitgroeven.

Even een sms-je van het thuisfrontWe besloten de dag in ander natuur- en wandelpark. We deden dat met een gezellig diner in Paviljoen de Warande op de rand van het park met dezelfde naam. Het bleek een leuk restaurant met een menukaart vol lekkernijen. Tweet

De Aarsmanmethode

Frigiliana – Hans Aarsman is een Nederlands fotograaf en schrijver. Als fotojournalist werkte hij o.a. voor Trouw. Hij publiceerde een drietal fotoboeken en schreef ook romans en toneelstukken. Hij schrijft nu een column voor de Volkskrant waarin hij op een heel bijzondere manier een foto beschrijft. De foto staat over bijna twee pagina’s naast zijn tekst. Hij doet dit ook voor ‘De Wereld Draait Door’ (DWDD). Als je naar een foto kijkt op de manier van Aarsman zie je veel meer. Hij fotografeert met de pen. Hij zegt daarover: "De pen heeft een lens met meerdere perspectieven, meerdere standpunten tegelijk zijn mogelijk." Door op zijn manier naar foto’s kijken, zie je meer. Ik wil eens proberen om op zijn manier naar deze foto te kijken en er meer over te weten te komen.

Deze foto is gemaakt door Adrie in Frigiliana, een idyllisch- en typisch Andalusisch dorpje ten noorden van Nerja, aan de Costa del Sol. Omdat moderne fototoestellen meer doen dan alleen de foto vastleggen, weet ik dat de foto is gemaakt met een Canon Digital Ixus 80 IS op woensdag 31 maart 2011 om 12:46 uur. Dat staat allemaal in de Exif info bij de foto. Daarin staat ook allerlei informatie zoals de belichtingstijd e.d. Je ziet op de foto vijf mannen in een bushokje. Drie zitten en twee staan. De stok links hoort bij de man die achter de staande man op het bankje zit. Twee hebben er een wit tasje bij zich. Ik denk dat ze naar de bekende woensdagse weekmarkt in het witte dorpje zijn geweest. Op de bank zit ook een man met twee stokken. Een wandelstok en eentje die wat langer is. Frigiliana ligt op een heuvel en het oude centrum is een weer war van mooie, maar nauwe straatjes. Boven de abri zie dat er een smal straatje bovenlangs loopt. Er staan daar scooters geparkeerd. Het dorpje is nagenoeg autovrij. Vandaar dat de scooters hier zo populair zijn. Je ziet ook hier een man. Hij heeft een tas op wieltjes bij zich. Dat de straatjes in het dorpje (er wonen nog geen 3000 mensen) smal zijn, zie je ook aan de weerkaatsing van het balkon in het glas van het bushokje. De weerspiegeling is dichtbij. De mannen op de foto zijn allemaal op weg naar huis. Straks begint immers de siësta. De foto vertelt ook iets over de fotograaf. Adrie is vast niet vlak voor deze Spaanse heren gaan staan om een foto van hen te maken. Adrie zat met Monique in een treintje dat hier de bushalte passeerde. In het voorbijgaan maakte hij de foto. De bus komt er trouwens ook net aan. De man met het vest ziet hem al aankomen.Of het allemaal klopt wat ik vertel, weet ik niet. Maar het is wel de manier waarop ook Hans Aarsman naar foto’s kijkt. En of hij altijd gelijk heeft, weet je ook niet. In het filmpje geeft hij een demonstratie.

Tweet

Stroopwafels voor expats

Delft - Wanneer wij Engelse vrienden bezoeken, kunnen wij ze geen groter plezier doen dan wat echte Hollandse producten voor ze mee te nemen. Ik wed dat Nella & Martien ook al een lijstje hebben van spulletjes die ze mee nemen naar hun Carina en JD. Op ons lijstje staat een treetje blikjes Bavaria bier, knijpflesje mayonaise van Calvé en natuurlijk stroopwafels. Nederlanders in het buitenland genieten nog steeds graag van de ‘gewone’ lekkernijen uit het thuisland. Natuurlijk kun je die traktaties ook via het internet bestellen. Op Amazon.com koop je bijvoorbeeld roomboter stroopwafels van het merk oDelish in een mooi Delfts Blauw blikje. Ze adviseren op de site om de stroopwafel even boven op je kopje koffie te leggen. Niet te lang, maar “ just enough to soften the caramel filling”. Ze weten dus waar ze het over hebben. Je kunt hun ´Stroopie Stroopwafels´ volgens de site een maand vers houden in het mooie Delftse Blauwe blikje. En als dat nog niet lang genoeg is, kan je ze altijd nog invriezen. Ik denk dat je ze dan voor je er in bijt wel wat langer op je kopje koffie moet laten liggen. Een pakje van acht stroopwafels kost overigens op deze manier wel $15.88. Ik vind het op deze manier een nogal prijzige traktatie. Dan kun je ze beter zelf importeren via een vriend of familielid.
 Tweet

Een nieuwe religie

Gemert – De prijs van shag en sigaretten zou moeten verdubbelen om zo het roken terug te dringen. Dat lees ik in mijn krant. Een loffelijk streven, want roken is schadelijk voor gebruiker en directe omgeving. Sinds enige jaren is er een rookverbod in openbare gebouwen en werkruimtes en bovendien zijn de prijzen extra gestegen. Volgens de laatste schattingen rookt ongeveer 20 procent van de bevolking. In veertig jaar tijd is het aantal rokers geslonken tot een derde. In diezelfde periode is het wagenpark bijna verdubbeld! Nu zie je een opvallende omslag in acceptatie. De ‘meerderheid’ van gebruikers geeft de toon aan, waarin de negatieve aspecten weggestopt worden. Om de herinnering wat op te frissen, som ik een aantal kwalijke gevolgen van het autogebruik op:
• Uitstoot van roetdeeltjes, fijnstof en CO2
• Geluidsoverlast
• Stank en lichtvervuiling
• Ruimtebeslag
• Het gezondheidsrisico van te weinig lichamelijke beweging
• Verkeersveiligheid
• Versnippering van de natuur door wegen en verkeersvoorzieningen

Tegenwoordig is er een consensus om iedere belemmering die het verkeer maar enigszins kan verstoren door wegverbredingen en nieuwe wegen op te heffen. Hierdoor wordt het autogebruik alleen maar gestimuleerd, waardoor er weer nieuwe maatregelen nodig zijn met verkeerstoename tot gevolg. De heilige koe is werkelijk heilig geworden, een nieuwe religie is geboren.

Een bijdrage van Cor

Tweet

Tropische dorstlesser in Hollandse supermarkt

Delft - In Suriname wordt volop frisdrank gedronken van het merk Fernandes. En niet alleen dat, in een Surinaams gezin vindt je nog veel meer producten van Fernandes. Er is Fernandes brood, roomijs, snacks en natuurlijk limonade. Dat is ook niet zo gek want het is al een oude Surinaamse onderneming. De geschiedenis van het merk vindt zijn oorsprong aan het begin van de 19de eeuw. Oorspronkelijk was het een concern dat handelde in hout en zeep. Maar toen de familie Fernandes de concessierechten voor Coca-Cola in Suriname verwierf, ging het ineens snel. Onderleiding van Jules Fernandes, de zoon van oprichter Isaak, breidde de handelsactiviteiten zich snel uit. En nu zie ik plotseling ook reclame voor dit frisdrankje in ons land. De blikjes staan inmiddels in de supermarkt gewoon naast die van Fanta en de Pepsi Cola. Voor deze verkoop in de supermarkt vliegen er overigens geen vliegtuigen met blikjes en flessen uit Paramaribo naar Schiphol. De tropische dorstlesser wordt onder licentie geproduceerd in Nederland en gedistribueerd en in de markt gezet door Coca-Cola Enterprises Nederland. Coca Cola zorgde er ook voor dat het frisdrankmerk de nieuwe naamsponsor werd van het Zomercarnaval te Rotterdam. Ik moet overigens bekennen dat ik het nog heb gedronken. Maar ik behoor dan ook niet tot de doelgroep.
 Tweet

Scherven brengen meer dan geluk

Delft – Het thema van het Nationaal Museumweekend was dit jaar: “Laat je trakteren door een museum”. Dat hadden de mensen van het Delftse museum Paul Tetar van Elven aan de Koornmarkt goed begrepen. Zaterdagmiddag werden Corien & ik er op allerlei manieren getrakteerd. Niet alleen was het museum gratis te bezoeken, maar we werden door enthousiaste vrijwilligers bovendien getrakteerd op een interessante gratis rondleiding. We kregen ook nog een leuk boekje over een oude tentoonstelling en een chocolade ei. Maar de leukste traktatie kwam van de Delftse kunstenares Christina Linaris Coridou. De bekende dichteres en beeldend kunstenares had een plaatsje gekregen in de hal van het 19de eeuwse woonhuis van de schilder Paul Tetar van Elven. Een prachtige ambiance om een workshop te geven. Linaris-Coridou studeerde vormgeving en kostuumontwerp in Athene en beeldende kunst op de Academie van Beeldende kunst in Rotterdam. Ik ken haar van haar tekeningen en prachtige keramische borden.

Tijdens het museumweekend liet ze zien hoe je met afbeeldingen uit kranten en tijdschriften een nieuw kunstwerk kunt creëren. Het enige wat je nodig hebt is een potje lijm, aardewerk scherven (dat hoeft natuurlijk geen antieke Delfts Blauw te zijn) en een stapel oude kranten en tijdschriften. De deelnemers aan de workshop knipte naar hartenlust afbeeldingen uit. Het enige waar ze moesten letten was dat de combinatie van kleuren en afbeeldingen een beetje klopte. De uitgeknipte afbeeldingen plakten de deelnemers vervolgens op een scherf. Linaris-Coridou had voor een paar voorbeelden gezorgd, waarvan ze er voor ODD graag eentje wilde tonen. Scherven brengen dus niet alleen geluk, maar vormen op deze manier ook een nieuw kunststukje. Misschien een ideetje voor een workshop thuis met de kinderen uit de buurt?
 Tweet

Genieten op z’n Spaans

Nerja – Vorige week logeerden Monique & Adrie in het charmante plaatsje Nerja aan de Spaanse Costa del Sol. Op het feestje van Annefien zat ik een tijdje naast Monique. Zij vertelde dat het vriendelijke dorp ook wel 'El Balcón de Europa' wordt genoemd. Het dankt de naam ‘het balkon van Europa’ aan een grote uitstekende rots boven zee. Hier is de 'onderste' punt van Europa. “Met een trap kon je naar beneden om langs de zee te banjeren. Vooral 's avonds als de zon onderging was het hier prachtig”, vertelde Monique.

Ze hebben volop genoten van de typische Spaanse levensstijl, die in dit gedeelte van Andalusië vooral vriendelijkheid en ontspanning uitstraalt. Adrie liet me ook een paar foto’s van de vakantie zien op zijn iPhone. Ik kon ze dankzij dit handige apparaatje meteen doormailen naar de redactie van ODD voor dit stukje. Vanuit hun vakantieverblijf bezochten ze ook het Alhambra bij Granada.

Met een gids bezochten ze dit middeleeuwse paleis en fort van de Moorse heersers van het koninkrijk Granada hier in Andalusië. “Omdat het zich op een heuvelachtig plateau bevindt, heb je daar ook een prachtig uitzicht over de stad Granada”, vertelde Monique. De gids legde hen alles uit over de fijn uitgevoerde islamitische kunst en de andere kunstschatten. Veel kunstschatten van het Alhambra zijn gerestaureerd en geven zo een goed voorbeeld van Moorse kunst op het Europese vasteland. “Ik vond de tuinen van het Alhambra ook erg indrukwekkend”, vertelde Monique. “Het ruisen van de wind door de bomen samen met de geluiden van het water zorgden voor een onvergetelijke ervaring”, vertrouwde ze me toe.

 Tweet

Vrolijk feest van Annefien

Vught – In De Rode Rik in Vught kun je volgens de folder bij de ingang genieten van verrukkelijke gerechten. Het was dus een uitstekende keus van Annefien om juist hier haar gasten uit te nodigen voor het vieren van haar 65ste verjaardag. De vrolijke fotokaart waarop zij ons met een glas en een fles in de hand uitnodigde om deze mijlpaal met haar te vieren, zat al een tijdje op onze koelkastdeur geklemd. De feestelijke kaart herinnerde ons daar al enige tijd aan het aanstaande feestje. Gisteren was het zo ver. Te midden van haar kinderen en kleinkinderen ontving ze daar haar broers en zussen en vrienden. Ook nicht Teuni was vanuit Duitsland naar Vught gereisd om het gezellige feest mee te vieren.

We begonnen met een heerlijk kopje koffie en de beroemde vers gebakken appeltaart van Rode Rik.

Terwijl de gasten genoten van deze versnapering begroette Annefien haar gasten en ontving allerlei lieve cadeaus.

Een opvallend geschenk was een fraaie fotogalerij van haar kleinkinderen. Die vindt vast een mooi plekje aan de wand in haar gezellige huis. Corien had een gezongen bloemenhulde georganiseerd voor haar oudere zus. Alle genodigden deden daar met volle overtuiging aan mee en zongen Annefien uit volle borst toe en overhandigde haar daarbij een vrolijke tulp. Terwijl de obers zorgden voor drankjes en lekkere hapjes, die waarschijnlijk door de rode Rik zelf waren gemaakt, babbelden we met elkaar over van alles en nog wat. Over kinderen en kleinkinderen, over vakantie die geweest waren en over vakantie die we nog te goed hebben, over het werk en natuurlijk over het pensioen. We hielpen de kleinkinderen van Annefien met het opblazen van ballonnen en maakte veel foto’s. Aan het eind van de middag had de jarige job ook nog voor een maaltijd gezorgd. Die lieten de gasten zich graag goed smaken. Na de gezongen bloemenhulde bedankte Annefien de gasten. Klik voor een filmpje daarvan hier.

 Tweet